장음표시 사용
311쪽
testatem suam ciuilem retinere , atque ex consequenti eandem reddere seu resignare
iuste potest jue quod idem,abdicare sui des. 69.
Hinc CAROLvs V. etiam sine illis causis, quas FERDINANDus I. in R. I. de anno II . in pro- oemto adducit, legitime abdicare se imperio potuit': praecipue nusio periculo, v. c. belli .grauis, ex quo Respublica detrimentum caperet,imstendente. Quem casum impedire, quominus quis Princeps resignare possit legitime, vult viTRIARIus in Inst. Iur. N et G. Libr. a. cast. p. num. v. Abdicatio ipso facto sit δε- relictione, quae est vel voluntaria, vel necessaria, vel vi LENTvLus in Jo imperatore pag. m. ars. exprimit, abdicatio est vel spontanea, vel imperata. Ac quidem abdicatio flis vela Principe vel a ιota gente e huius generis
exemplum refert PROCopivs mst. Goth. Libr. . ubi inter GOTHos et NARsETEM ita conuenit, vi GOTHI Italia omni quam primum excede-- rent. An Princeps vero omittat imperium abdicatione necessaria, de eo fuerunt in utram
que partem disputationes Partamenti Angliae ob derelictionem IACOBI II. quae sunt dansis Supplement de la Cris par M. sTEEL. Ceris' te ex hoc fundamento, quod amittatur imperium eiusmodi derelictione, in Partamento anno 1689. contra IACOBVM pronuntiatum
312쪽
aag o gel- g. 246. est, secundum G RoΤIvM : ac quidem iuste, Contra quam putat OTTIERI in Issona δεί guerre avenute in Europa etc. pag. H. Ratio inde petenda, quod, qui dereliquit regnum, imperium suum vacans reddit. Qua ratio is 'ne quoque nixa fuit sententia Parta menti, ut Iesi dans l' Abrege de l' hisoire ου' Angle terra de Monfisieur de RAPIN THOIRAS Tom. 3. P. 4δὶ qui refert, quod membra utriusque Partamenisti declararint: Eue u Roi Iaques avols ab dique te Gouuernement, et que par tu is Throone eloti devenu vacant. Sed si dubites, an in eius generis regno successivo regnum vacet derelictione, cum haeredes adsint: hoc dubi-Dm solui posse hac argumentatione reor. Qui reliquit regnum reipsis sie abdicat tacite imperio, ob eamque causam ab ipso sedes regni vacans est, nullumque adeo ius in id amplius habet. Si intuitu successorum regnum Ua cans nominare nolis : nihil ad rem sufficit, quod ipis facto regnum transeat in proximum haeredem, qui si succedit, spes recuperandi re gni proiecta, argumento g. 2I9. . Amissum vero id censetur a GROTIO de I. B. et P. Libr. a. cap. q. et F., cuius recuperandi spes prolicitur. Quapropter derelictione quartas desin
313쪽
q. at Ni Pro eo, ac g. proximoὰ dixi- Cederemus, abdicare se imperio Princeps P potest. Quae abdicatio, si illius sistim hae,
gratia fit, qui proxima cognatione ditarium coniunctus est cum abdicante, prox mo co idem est ac cedere connato proxi- g si mo Rempublicam. Ac quidem fa--ericile diiudicandum, quod Princeps traneo sitne resignare seu cedere illi, σει Iania cθ sensu or guine ipsum contingit proximes re eorum, quo-gnum here irarium queat. Pro Prum interiaximus cognatus enim habet ius est. acceptandi ciuilem potestatem resignantis ob id , quod in regno haereditario proximus haeres is est, qui iure succedendi gaudet. id est, continuandi potestatem ciuilem, priori Principe, qui aut imperium exeriscuit, aut spem succedendi habet, deficiente. Atque cum prior abdicare possit g. 216. epotest etiam per id efiicere, ut imperans non
sit, adeoque deficiat g. eod. et 23. . : Quod
si vero imperans antecessor proximus non est, aut esse desilit: iure suo proximus haeres sucis cedere in regnum, adeoque imperium acce-Ptare potest. Quapropter, cum abdicatio simul fiat, si propiores cognati cedunt iura in H
perii proximo subsequenti cognato, is ex eius- modi
314쪽
modi resignatione et cessione iure suo succedere, adeoque regnum a ipere potestatemque ciuilem, iuraque imperii continuare pot- . est. Hinc firmamentum ac robur cestionis Monarchiae Hispanicae a LEOPOLDO IMP. et IosEpHO REGE ROM. factae CAROLO III. de anno I7O3. Neque vero licitum es cedere reis gnum remotiorι cognato sine Proximio νω conis sensu et propterea quod remotior lus succeis
dendi accipiendique imperium non habet, existente eo, qui ius succedendi potius habet quaelitum, quod ipsi ullo pacto sine consensu suo auferri nequit g. 2IO.) Proinde id Divvs LEOPOLIVS magna ratione fecit, quod incessitone Monarchiae Hispanicae CAROLO III. factae, consensum divi IosEPHi adhiberet, ut videre est ex Diplomate cessionis. CAROLUS enim remotior haeres regni erat et IosEPHus proxime et secundum LEOPOLDv M proximus haeres regni ex iure primogeniturae in regno Hispaniae vigente. Multo minus cedere licet regnum extraneo ἰ propterea quod eius generis cessio alienatio regni est, quae Principi non permissa, adeoque nec cessito in extraneisum,ns lex fundamentalis hane ipsi facultatem tradat, aut cousensus omnium, quorum interes, id est cognatorum ordinumque, aco
cedat, aut si quis iure belli Rempubiscam aeis
315쪽
quod cedere in fauorem cognatι remor oris, aut plane extranei i erans non queaι. nisi
ob iis, quas modo adduxi , condationibus Istilicet, cessione facta, imperans es se desiit imperans in regno larereditario cui def9, adeoque proximus haeres ius succedendi habet vi def. h.): ergo non alius, atque ex conseisquenti nec cognatus remotior, multo minus, qui plane extra familiam est, accipere successionem ex iure cessionis potest in haereditario regno sine consensu eorum, quorum interest. I. 2I8. In regnis electivis Princeps so- Princeptius potestatem ciuilem suam non Reg με potest cedere alteri, Hue sise proX asteri re mus cognatus, siue alius quispiam, mare seu mihil interest, ob id, quod in re. cedere ne gnis electivis nec ullus cognatus ius succedendi habet, alias esset re- consensu.
gnum haeredi tarium g. 2 3.), quod hypothesin euertit: sed imperio vacante ius imperii transferendi penes electores est f. d. , i erium .autem vacat, sit legitimus sucis cessor deficit, quando alius esse desiit imperans. Qui autem cedit regnum electivum,
316쪽
rimperans esse desiit ρ. 217. , et legitimus suc- cessior non est, nisi in quem electores imperium transtulerunt g. 2I3. . Quapropter non potes sine Electorum electione quispiam ex iure cessionis siuccedere in regnis electivis. - quis itaque stroximus cognatus succedit in regnum electivum, resignatione antecessoris facta, quale exemplum habemus in CAROLO U. Imperatore, cui frater FERDINANDUS I. post resignationem et cessionem factam in imperium successit: non succedu ex rure resigna ιionis et cesssionis, sed ex iure electionis ; hoc adeo cessante , cessat etiam ius succedendi. Quae res patescit exemplo IO. CASlMIRI, Reagis Poloniae, apud PuFFENDORFFIuM rerum Brandenturg. Lrbr. s. hey. g. 2I9. Cesionario Quis illi, qui iura imperii ceΩnonsuccei sione accepit, succedat, utrum ce feruenire e, dens, an proximus haeres illius, cui sed proxia cessa sunt, inuestigare resenti Θ Α mus haeres quoniam cessio primum ponit ab-
; inlisa se continet translationem imperiitionis sub I. 2Ι6. : consequens est, ut is, pacto ἔν qui ex iure cessionis in imperantis, Eo ς' - loeum substitutus est, in se trans
317쪽
ferat potestatem ciuilem omnem, atque adeo nec gurquam ροιesaris penes eum, qui cessissura imperii, restriat, qui ob eam causam sarum libertatis amittit g. 37. , et in statum ciam satas incidit, in quo subiectum eum esse ρο- restati atierim ciuiti oportet, et stersonam stria tam agere f. 34.), nisi cedens sub pacto independentia resignauit. Quam quidem cautionem Regina CHRIsTiNA adhibuit, quale pactum hoc efficit, ut resignans post cessam potestatem ciuilem statum libe tatis retineat; intuitu eius solum, a quo independentiam pactus est, non extra fines imperii, th quo eiusmodi pactum intercessit. Rationes habet ΗvBERus de Iure ciuitatis Libr. r. MEI. A
Δι. ρ. Quando itaque cedens tus suum regendi Rempublicam resignatione amittiιr non potes id poenitentia ductus, ab eo, cui cessit revocare, nec etiam cedens ivi habet eidem, 'mi cessi, succedendi. Cessione enim secta, idem est, ac si cedens non amplius esset in , numero eorum, qui superstites in familia tregnatrice sunt, quamdiu tales, quos ordo suco cedendi et lex vacat, post eum, cui cessiam imperium, existunt, quos vocare mihi liceat proximos haeredes. Quoniam itaque proxi-
318쪽
mos haeredes illius, cui cessum imperium, lex vocat ad successionem, non potest idem ius succedendi cedens habere, nis qualitas proximi haredis in persona cedentis flos mortem cessonarii concurrat. Quod usu venit Regi Hispaniarum hodierno PHILIPPO V. qui filio suo, cui cesserat regnum, successit, ex iure proximitatis, non reuolutionis, ut ita loquar. Patrem enim ordo succedendi tangitante fratrem deiuncti Principis, more gentico ex voluntatis coniectura in successione ab intestato, siue, ut aptius rem exprimamus, ubi nulla lex successoria adest expressa contraria, GROTius de L. B. et P. Libr. a. cap. 7. f. Ist.
II. Quod si ultimo defunctus Rex Hispaniarum liberos procreassiet, illi patri suo succedere potuissent, etiam inuito avo, ob id, quod ubi desum liberi, patri naturaliter demum deinferatur successio, GROTI us libro et capite citatos. f., qui itaque liberis extantibus proximus haeres non est f. h.). Alia est Milo, si
quis Princeps sibi im secedendi resemauit, si
quando accideret, ut cessonarius ante eum mois reretur. Tunc enim fingere licet, ac si cedens semper retinuisset potestatem suam ;quod si autem eam retinuisset, non posset alius quis tamdiu postulare successionem, quamdiu is, qui retinet imperium, in vivis
319쪽
Est: quapropter etiam in cesssone, sub pacto
reseruatiuo facta, cedens succedit ce nario, Proxamioremque cessionario cognatum excludit. f. 22o. Ab res ne imperii potes fecer- Renuntia-πι renunciatio in successisnem rea Mones obli
gni, quae consistit in declaratione TisTI,
voluntatis de iuribus successionis rumque ita in regnum, quae alicui competunt, beros nascia in alium, qui itidem aliquod siue rora na- cedendi ius possidet, transfundendis. Hinc renunciatis extorsa ab Regnorum, hoste aut populo, in fauorem extra m renei, non es renuntiaiio vocandis . si ςρη
sed potius depositio seu dethronifatio, quae non obligat g. 29 d. aut non es. Atque vero cum in eum, qui ius succedendi sibi quaesitum iam habet, transserre potestatem ciuilem liceat I. ai7. : multo magis licebit spem accipiendi potestatem ciuilem, i. e. ius successionis transferre in eius generis personaου, quibuου quaesinum ius est, si quando eos ordo tangit. Hoc autem idem sibi vult, quod renunciare cur de , quare profrmato flant enuntiationes. Quae Thesis potissimum contra Gallos, qui validitatem renunciationum negant, notatu digna est. si
320쪽
quis velit ancipites vias rationesque et pro renunciationibus et contra easdem dis utariis di percipere, is legat varios de renunciationi
Tomis edidit Argentorati Iror. eι Iroa. M. Est inter scriptores de eo maxime controuersia, Vtrum etiam pro liberis et reliquis descendentibus renunciare valide Princeps queat. Cuius generis renunciationis illustre exemplum est in LuDovICO IX. Francorum Rege, pro se liberisque suis renunciante iuri, quod per BLANCAM in Castellae regnum habere poterat apud MARIANvM Libr. F. cast. ἔδ. confc Hiso re de France du Pere DANIEL, Tom. R. pag. m. I p. Vt in sententiam GROTii de L. R. et P. Libr. a. cap. 7. g. δε descendam,
in hac causa controuersiosa, me haud poenitet, ubi in hareditariis scit. regnis), inquit, qui ius a se abdicat, in liberos nihilpotes transis ferre. At in lineali successione patris factum nocere non potest liberis natis, quia si mul atque existere coeperunt, ius strostrium eo quasi- sum es ex lege o sed nec nascituru, quia impedire non potest, quin ad istos quoque suo ιempore impertineat ex populi dono. Est enim ea transmissis neeessem non voluntaria, adparentes quod aιιinet. Istud inteνest internatos ra nascituros, quod nasciIuris nondum