장음표시 사용
151쪽
tuas, Domiis, e menis spiritam meam. Iuverit etiam dulcissimum Iesu Nomen equenter invocare, ejusque acerbissimam passionem A mortem ex Evangelio commemorare. Haec autem identidem suggerenda sunt, non elata& sonora voce, quae morientis aures molestis.
si me obtundit, sed humili ac remissa, nam auditus organa, quo magis vi morbi languescunt, eo facilius quolibε vel tenui aeris vibratione commoventur. Nec sane multis sermonibus opus est, quibus prostrata ejus mens obruatur, sed multa, fervida ad Deum prece , qua in extremo illo agone perieuli pleno validiora divinae gratiae auxilia ipsi implorentur Oret ergo Sacerdos cum adstantibus, tum etiam populum sacri aerisci it ad orandunt invitari curet, ut multorum apud Deum precibus morienti subveniatur.
Si forte quispiam repentina vi morbi, vellethali vulnere, vel alio quovis inopinato casu
in proximum mortis periculum conjiciatur, quum primum id noverit Sacerdos, celerrime Recurrat eique opituletur in extrema illa vitae periodo, a qua pendet aeternitas; nam sis eiderit lignum ad Auseram, aut ad Aquilonem, in quoeamque loe eeriderit, ibi erit ab In eo autem vitae discrimine, si desit consessarius approbatus, quilibet Sacerdos, tametsi nulla polleat sive ordinaria, sive delegata iurisdictione, vertesitantis confessionem excipere potest a de-Det, salutarem abiblutionem, si suffcientia exhibeat poenitentiae signa, ipsi impertiri a quibusvis criminibus ac censuris summorum Sacerdotum , vel ipsius Sanctae edi judicio reservatis , nulla enim reservatio locum habet
152쪽
142. mortis articulo, ut oeet ridentina Synodus his verbis: Re admodum , ne a QM o caisone aliquis pereat, in eadem Gelesia Dei custoditum semper fuit, ut nasia με res aris iu
ose paenitentes a quibusvis percatis, si Musi ris ab Aere possun ca . Verum ut in illis temporis angustiis a censuris reservatis ab tri-gur, monendus est, ut juxta Ritualis Romani Praescriptum . pericvkm evaserit, Superiori. quo alias esset ab Aendas, quam primum ρο-
si enim id negligeret, in easdem censuras rursus incideret, ut sancitum est cap. Eos qui de Sent excom in Sexto his verbis: Si ossanie
postea porteret , vel impedimen o hujusmodi , solui, a quo, bis fiantibus, ab M debebant,
quam eat commode poterunt con 'efertur prae-μὰntare, manda/um super illis, pro quibus excomm ieati fueran , humitae aecepturi offari acturi, prout justitia uadebit derernimi rix essurae illo ης eois sileae, in eamdem Fenientiam recidere ies jurs. Meminerint vero Sacerdotes per saluberrimam Constitutione es Benedicto XIV. P. . editam al. Iuuii 74 r. cujus initium est:
Sacramentum Unitentiae, districte prohiberi, in quis extra afum extremae necesstatis, nimirum in i ius mortis articulo, est desistente tunc quo- eumque alis Sacerdote, etiam simplici, sive non
apprabato, qui Confisarii munus obire possit, eonfessionem sacramentalem omplicis, seu participis iuueeeato ruri arque inhonesto contra sextum DocasMi prae Hum commisse exciter audeat;
153쪽
rgatum in Sacerdotem , qui seu facere ausus δε rii, inflictam esse majoris excommunica ionis paevam, a qua, nisi Summi Pontificis authoritate, absolvi non possit. Sic porro apientissimus Pontifex plectendum duxit Sacerdotem, qui suae impudicitiae participi in extrema vitae periodo sacramentum Poenitentiae temere administreta noluit tamen in eo rerum statu necessariam jurisdictionis potestatem ipsi subtrahere, ne reconciliationis beneficio moriens frustretur, ut fuse exposuit in alia Constitutione edita die . febri an Irque., quae ab his verbis incipit Apostolui tineris . Plura alia videre est in hac ipsa Constitutione notatu digna confidimus autem in Domino ex venerabili nostrae Dioeces Clem neminem unquam futurum esse iis poenis obnoxium , quibus communitae sunt memoratae Constitutiones. Curandum quidem quam maxime est, ut lutegra peccatorum confessio a moribundis et, ciatur cum persecta cordis contritione conjuncta puerunt ii quis vi morbi oppressus inchoatam confessionem perficere non valeat, vel si loquelae usum ante Sacerdotis adventum amiserit , signa tamen doloris, poenitentiae coram eo exilibeat, vel saltem adstantes fidem faciant ejusmodi signa eum edidisse , aut lacra, mentalis confessionis desiderium significasse, ab. solutione donandus erit, ut docet Rituale Romanum his verbis: GUod , inter eonscendum, Ne etiam antequam neιpra confieri , ex loquia aegrum destiari, nutibus, Agnis e Grur, quoa ejus seri poterit , peccata mitra,ris cognosere , quibus leumque vel in genere, vel in peei cognitis , me etiam si constendi m
154쪽
1 3 αἶ udus est. Quae quidem coli aerent eum
antiqua Ecclesiiae praxi, ut liquet e Concilio Carthagitrensi IU. an. 76 , ex Arausicano I. Can. a. 3 ex Epistola Sancti Leonis Papa relata in an Multiplex de poenitentia distin I , ubi legimus Iuno se aegritudine at , qua ita fueris aggravato, at quod paulo anιeposcebant sub praesentia Sacerdotis lanis renon aisau , simonia eis delium ircumstangitim prod se debebunt , ut simu G penum tiae,
O reeonciliationis benestatim onsequantur.
Quinimmo dubia quoque poenitentiae signa, aut probabili judicio praesumpta , veluti ii quis
christianam vitam duxerit, QSacramenta re. 'uenter uscipere consueverit, tost peccatum poenitentiae agendae tempus habuerit, complures non infimae nota doctores susticere existimant, ut prudens Sacerdos sacramentalem absolutionem sub conditione impertiat. Praestat enim, inquiunt, anceps adhibere remedium quam nubum; cita extremo agone periclitanti dubia ope subveniendum est, si certa aDDrri nequeat. Nos quidem in hac re nihil certi statui posse putamus, donec ab Eccles qui quam definitum fuerit. Omnes autem Sacer dotes rogamus , atque obiectamus in Domino, ut in juvandis firmis morti proximis operam suam strenue naviterque impendant; nc enim fideles avenientur dispensatores mysteriorum Dei in alutem animarum. ει veniet uper eos benedictio peritur O .
155쪽
Raecipuas saeerdotalis o cli partes 1n adm1-nistratione sacramenti Poenitentiae breviter X-
pendimus, venerabiles Christi inistri. Superest nunc, ut charitatem vestram ad sedulam atque assiduam tanti mysterii dispenationem excit mus, qua nihil est in Ecclesia utilius , atque praestantius ad componendos fidelium mores, ad christianam pietatem fovendam, ad peccatores in viam salutis, Qvitae revocandos. Plurimum quidem valet ad hunc finem an sequendum divini uerbi praedicatio. Verum quid agimus, quum in frequenti concione sermonem habemus ad populum Semen verbi Dei in te ram projicimus, ut loquitur divinus raeceptor ab Pars autem huius seminis secus viam cadit, transeuntium pedibus conculcatur, vel ab avibus coeli rapitur; pars supra petram,&quum germinare coeperit, radices non figit, sedarestit; pars inter spinas, rimul atque naturam assurgit, ab ipsis sustbeatur; reliqua autem pars decidit in terram bonam, nempe in corda non diabolicis incursionibus aperta, aepervia, non dura, atque arida, non terrenis curis, sollicitudinibus, ac voluptatibus occupata, sed bene praeparata, ac subacta, velut in terram humentem, mollitam, ad Dei ve bum ita recipiendum, ac retinendum, ut mmas radices agat, fructum afferat centesinium , sexagesimum, vel saltem trigesimum.
156쪽
I sministerium gerimus, non in incertum semen divini verbi spargimus, sed in confitentium corda salutaria monita in paterna hortamenta inserimus, ε quasi plantando defigimus; 'nec sene isti cogitant, cui aptius nostra haec verba quadrent, ut saepe faciunt, qui conciones audiunt, quum probe sciant sibi tantum dicta esse δε sibi videantur Deum ipsum se alloquentem audire, vel certe virum ei sibi dicentem : Tu es ita vir a). Accedit quod ad concionem plerumque itur sine peculiari animi praeparati0nea non ita vero ad Sacramentum Poenitentiae suscipiendum; nam 8 illi ipsi, qui omnem peecandi voluntatem ab animo non expulerunt , aliqua tamen
exhortationibus adduci possunt, ut toto corde ad Deum convertantur, suaeque conversionis haud dubia argumenta exhibentes digni vadant, qui sacramentalis absolutionis gratia do.
Plures quoque utilitates ex boni Sacerdotis charitate , .sblertia percipiunt confitentes: n mirum amoliendis animi morbis vitiis apta remediaci adversus diabol tentationes valida munimenta, ac praesidias in rebus dubiis certaeonsilia in aerumnis latium in moeroribus conseiationema in constientiae anxietatibus, aestrupulis securitatem rac tranquillitatem . id quoque emolumenti oritur ex ipsa contissionis necessitate , ut norat Catechismus Romanus, nempe quod confitendi verecundia delinquhndi cupiditati, Gieentiae tanquam fraenos inlicit,
157쪽
146 improbitatem coercet Q. Facit enim , ut
homines caveant, non modo ab externis, manifestis peccatis, quae in aliorun oculos in currunt . verum etiam ab internis, atque occultis, quae viam sternunt ad quaevis scelera, ac flagitia.
Quanta autem conseiatione, ac laetitia perfunditur poenitens, qui sacerdotali potestate absolutus dimittitur Quum enim cor nostrum sit nobis ipsis imperscrutabile, de sua quisque intima poenirentia incertus pendet , dubius, atque anxius, 'uamquam sibi videatur sincere, atque ex animo poenitens, haud satis suo acquiescit iudicio, sed audita voce Sacerdotis peccata sua legitime condonantis, s fidem , quae Sacr menti virtuti habenda est, in fiduciam si ea
conciliationis erigitur , perinde ae si ab ipsb Christo Domino sibi dictum esset Coinde ,
Mi , remus Iurisibi peerat tu, b, Hinc vero fit, ut hilari animo in via justitiae alacriter progrediatur, laicere possit cum Regio Psalte : Viam mandatorem suorum elicurri, quam dilutas cor meum c)Nec tantum in Christi plebem, sed Gnipsos Sacerdotes e sacrosancto hoc ministerio insignia quaedam,in praeclara profluunt em lumenta Certe sacerdotalis dignitas nos compellic, ut quoniam tanto supra omnem popu-ham evecti sumus intervallo, vitae quoque sanctimonia, Quirinium omnium exemplis praefulgeamusa eo vel maxime quod si tantisper ab octicio deflectimus, omnium oculi in nos convertuntur, quemadmodum insolam omnes respiciunt, quum deiicit, ejusque dedictionem ,
ad Cat. Rom. de Sacet Poen. o. v. n. 37.
158쪽
amplitudinem, a periodum accurate metiuniatur. Quid vero, si Sacerdos, qui consessiones fidelium excipit, vitam ageret reprehensione dignam si illis animi morbis, quorum cura..tionem sustipere audet, vel fortasse etiam gravioribus ipse laboraret,& vitam carnalem duceret, dum videri vult spiritualis vitae magi-Ber An non publicae exprobrationi, atque exectationi se se objiceret 8 An non improbo. rum hominum irrisiones is ludibria in se provocaret Ipse ergo ossicii, quo fungimur, praecellentia, inctitas ad vitam pie, sancteque instituendam nos cogit.
Adde sis , quod multa ad id praesidia, tisrue adjumenta nobis suppeditat quandoquiae ab otiositate nos avocat, quae vitiorum omnium mater est, ac magistra a seculi curis, ac negociis, a senseum voluptatibus, a mundi oblectamentis nos separat, a bonis semper operibus intentos detinet, si, uti par est, ora. tioni, ac recum aeternarum meditationi insitamus; si optima de morum doctrina commentaria evolvamus 3 si libros etiam asceticos pertegamus meque enim aliter tam multa, quae in confessionibus fidelium occurrunt, naplexa, ae dubia evolvere, ac dirimere possimus, veliti promptu a re salutaria monita, pie sancteque vivendi praecepta poenitentium auimis inserenda.
Quid quod in iis ipsis, qui in medio Babylonis habitant, nempe inter hujus seculi tumultus, corruptelas versiantur, complures ad nos accedunt putae, atque intemeratae conscientiae, qui carnem suam crucifigunt cum vitiis, 3 concupiscentiis, qui humiles corde
sunt me honores qui pauperes spiritu inter
159쪽
vitias, in omnibus misericordiae operibus , quam maxime assidui qui rerum omnium inopiam, dolores, morbos, molestias injurias solae spe freti aeternorum bonorum patientissime ferunt pini quidem nos pudore , verecundia suffundunt, docentque exemplo suo, quales nos esse oporteat, qui ministri Christi sumus, .dispensitores mysteriorum Dei. Quin etiam ex eorum confessionibus, qui ingenii peccatorum pondere gravati sunt, plura discimus nobis ipsis quam maxime profutura . Distimus enim , quanta sit naturae nostrae Corruptio, atque in malum proclivitas, quam
facili, quam praecipiti lapsu in prolandum
vitiorum barathrum ruamus tum etiam quam arduum , laboriosum opus sit illinc evadere,.superas in auras remeare. Discimus quam immenso intervallo a recto salutis tramite progrediendo recedamus, si ab eo tantisper deflectamus, & quam dissicile sit eo redire, unde discellam est. Discimus excelsas quoque dros Libani ante vehementi tentationis vento corruisse hinc vero intelligimus, quantOPere oporteat, ut vigilamus in orationibus, ut sensus nostros caute custodiamus ut cupiditates nostras assidua christianae mortificationis
eXercitatione coerceamus; ut pravis animi motibus, simul atque excitantur, fortiter obsistamus ut nobis ipsis dissidistes cum timore,&tremore salutem nostram operemur.
Tum denique illud emolumenti ex fidelium confessionibus percipimus, quod facile intelligimus , quaenam vitia in populo nobis credito Vigeant, quae sint eorum caussae, nempe si a pravis tantum animi cupiditatibus, vel etiam ab aliqua exteriori illecebri, ab aliqua morum
160쪽
eorruptela in populum invecta proscis antur. Sie vero dominici regis conditio agnoscitur, ac pe videri potest, qua potissimum ratione ejus inc
lumitati, ac saluti prospiciendum sit , quo spectat illud Spiritus Sancti monitum: Dillenter agnosce
vultitim pecoris tui, tuosque greges considrra . . Porro acrosancti hujus mysterii, e quo tam multa in Ecclesiam universiam profluunt bona vobis singulis credita est dispensatio, Venerabiles Sacerdotes, per impositionem manuum nostrarum, per ea verba: Aecipe Spiritum Sanctum , quorum remiseris peccata, remittuntur eis, ' quorum retinueris, retenta
fura b). Hui potestati, quae cum ipso Sacerdotii ordine ex Christi institutione conjuncta est, ideoque potesas ordinis dicitur, altera accedat oportet, quae jurisdictionis potestas appellari selet, 'anc etiam cuique Sacerdoti, qui se ad tanti ministerii opus idoneum probaverit , libentissime Episcopus impertitur. Quam multi vero e Sacerdotibus hac potestate dignos se exhibere negligunt; quaru muhi etiam potestχtem quidem' piam accipiunt , sed ejus usum effugiunt, nec adduci possunt, ut fidelium confessiones excipiant O lacrymabilem ignaviam O periculosum mulieris, ossiciique neglectum lypostolus Paulus , qui praedicandi Evangelii
munus a Christo acceperat, testatur se neceLsitate compellerate evangelirare, quandoquidem divinam maledictionem sibi conscisceret , si Evangelii praedicationem missam , ac neglectam faceret. Si evangelizavero , non es mihi gloria necessitas enim mιbi incumbit: Vae enim mihi est,