장음표시 사용
121쪽
pina, furto, dolo, aut fraude quidquam alteri ablatum merit ex injusta detentione, ut a
Operariorum mercedes retineantur, vel aeris ali ,
ni solutio plus justo differatura ex dam, ilia
to, ut siquis alterius domum incenderit, vel agrum devastaverit e, denique ex contracta, vesqtias eontractu i videndum est, quanam echujusmodi caussis restitutionis, aut Ompensati
ni legi subjiciatur poenitens,& serio monendus, ut hanc justitiae partem impleat, vel certe magno studio implere conetur; quod si id praestare nolit, non erit absolvendus. Equidem inopiam, rei familiaris angustiam causeri solent, qui restitutionis, vel compensationis praeceptum implere detrectant. Sed adducendi omnino sunt , ut suis commodis voluptatibus subtrahant, quod aliis debetur
nempe si nobilis, aut honestae conditionis sint, ut ab omni luxu pompa temperent, ut fru- gali utantur mense, modestiore apparatu, minori amulitio, Camore justitiae tam parce vivant, ut alii Dciunt suadente avaritia, quin tamen a sua conditione xcidant. Si autem
sint plebeii, aut rustici, impensius insistantes, boribus, popinas vitent, lusu abstineant, nec Jumpt3s ficiant minime necessarios. Quod autem de reparando damno alienis rebus illato dictum est , de sarciendo quoque famae detrimento intelleistum oportet quod quidem Lficium saepe negligitura nam quo facilius laeditur alterius lania, eo dissicilius reparatur. Anne vero licebit eos absolvere, qui pr ximam peccandi occasionem, in qua versantur, amoliri nolunt, aut desereres Proxima peccandi occaso ea est, in qua quis constitutus prudenti iudicio censetur peccaturus. Variae
122쪽
autem, atque inter se diversae recensentur oceasiones proximae aliae enim per se, atqu ex genere δεο, spectata potissimum humanae natu .rae imbecillitate corruptione, aptae sunt homines in peccatum inducere, ut turpia atque obscoena conspicere, ve cum hoclinibus vitio aliquo corruptis amicitiam de consuetudinem iungere, vel cum impudica muliere semiliariter agere aliae vero hujusmodi sunt ger aeta-dens, ut ajunt scholae, per accessioiaem scilicet alterius causae, quae facit, ut vix aut ne vix
quidem peccatum vitari possit , ut quaedam ostici munera, honesta quidem suapte natura,
innoxia, tum vero etiam sanctissima, ut militis, medici, negociatoris, iudicis, parochi, confessarii, quae aliquibus esse possunt proximae peccandi occasiones ob eorum inscitiam atque imperitiam, vel peculiarem animi sirmitatem, e vehementes cupiditates, quibus non valent obsistere. Rursus occasiones proximae vel voluntariae int, quae sine gravissimo periculo aut damno vitari possunt vel ibo, Antariae, ae necessariae necessitate sive physea,
ut si quis in carcere, vel in triremi vinctius de. tineatur cum flagitioso, a quo ad peccandum adducitur; sive morali , qua quis dissicillime , ne sine gravissim perieulo aut damno se expedire potest, ut si puella paterna in domo
habeat impurum amatorem, a quo sollicitatur
ad turpia, vel si quis in peccatum adducatur ejus muneris ossicitaue causa, quod nequit sine vigenti actura ac damno dimittere. Sane ab odio detestariosae plaecati, ideo, que a vera poenitentia iunge abeu, qui statim, quum possit, recedere non vuli a proxima pec-madi occasione cum peccato Ula morali quo
123쪽
dam nexu conjuncta, imo vero perstat in et luntate peccandi; nam ex duobus inter se corulistatis atque connexis qui unum vult, ima quoque velit necesse est, ideoque absolutione donari non potest. Sed etsi poenitens polliceatur a proxima, in qua voluntario versatur, occasione se recelsurum esse, haec vero jugiter ac vehementer ad peccatum impellat, ut si apud se concubinam habeat, non antea absolvendus est, quam illam reipsa dimiserit; si vero agatur de aliis occasionibus non ita valide urgentibus, poenitens autem ab ea se recessurum spondeat, poterit prudens Sacerdos eum absolvere, dum alias verae poenitentiae notas in eo deprelie dat si autem hujusmodi promissa alias violaveri , disserenda ei est absolutio extra mortis perieulum, done emendationem suam probatam secerit. Ita S. Carolus Paenitentem motiqua
Ak oti tam actiones, aut consuetud αt, quae a S c Mus Mouit ad confess
124쪽
nus frequentare, indulgere otio, rei genus alia, quae consuetudinem asserunt peιcandi mortaliter, nam absolutionem non debet impertiri , qui bis omnibus renunciet paenitens , pondeatque ab iis abstinere diligenter. Si tamen confisarius pru denter judieat se posse fidem adbibere paenitenti promittenti eorum fugam , femel iterumati poterit ab olutionem indulgere, ea tamen Iemper se ge , ut si in iis diutius immoretur, eam postea disserat, donee eertis se evidentibus indiciis eon ellium ab hir oceasionibus esse segregatum a .
Si autem quisquam devinctus inveniatur Geasion proxima basis necessaria, quam scialicet nullo modo removere aut effugere potest, non est absolvendus, tametsi appareat contriis tus, nisi forte mors immineat, donec ubi tum fuerit periculum prorimum peccandi, atque ea occasio proxima evaserit remota. Euna tamen monere oportet, a magnopere hortari, ut jugi oratione, senseum custodia, cupidit i tum cohibitione, carnis mortificatione, frequenti confessionis usu perniciosae occasionis vim eludere atque enervare nitatur. Et certe ad ha-iusmodi conatus eliciendos plures mirifice Om. pellit absolutionis prorogatio, ac facit ut via tiis emergant, in quibus misere computresce
Eadem curationis ratio iis abhibenda est, qui in aliqua peccandi occasione per se aut per accidens proxima morali quadam etessitate detinentur suum sine gravitiinio periculo, aut damno nequeant ab ea recedere. Si autem po nitens praeicripta remedia ex assim acceptet.
125쪽
Hqa susscientia poenitentiae indicia dat, absolvendus erit. Si vero nullo remediorum uia constanti licet ac diuturno prohiberi possit, quominus praevalida occasionis vi in peccata ut antea impellatur, sine abitutione dimittendus erit , donec occasionem ipsam dimiserit, quidquid inde temporalis damni ac periculi siti
venturum, ut docet S. Carolus D vero Comsessarius ab Arionem dissere Mn posse , quin
nitensem exponat gravi infameiae periculo tuminc tritum certis quibusdam noris videat, aut ita mente assectum, ut ad omnia remedia paratus D, quae ad Uius emendationem nee arta judiis caverit prudens Sacerdos ..... tunc debebit timab here quod si mediis ad emendationem adbibitis adbae pereat, ut antea, tunc per negati nem ab Iulionis cogendus erit ad deferendam illam e sonem ab Quod quidem Dominus Servator noster iaciendum esse praecipit illis
verbis: Si oculus tutis dexter candiaza re', erue eam , ω Trosere abs te δε dextra manus eua sanda ua re, absinde eam , ω projice
Inter occasiones proximas nulla sane perniciosior est inueterata peccandi consuetudine, nam istiusinodi occasio vitari, sine ingenti ac diuturno conatu removeri non potest, quum ipsi animo tenaciter adhereat; tanta vero est
vis potestas, qua ad peccatum impellit ob
eas caussas, quas uperius enumeravimus c. I. arr. II., ut moralem inducat peceandi necessitarem. Sacerdotis officium est pravam confitentis consuetudinem investigare, scistitari a S. Cur ibid. b Muth. V. V. so.
126쪽
osties labente eo tempore exomologesim fecerit, ad saeram sylaxim accesserit. Tum poenutens Confessario hac de re interroganti veritatem aperire debet damnata enim est ab In. nocenti XI. propositio haec 58. Non tenemur in fario interrogann fateri peccati alicujus con-
fetudinem. Oportet autem ut Sacerdos caute se gerat cum poenitentibus, quo noveritur, va aliqua consuetudine implicatos, nec antea ipsis absolutionem impertiat, quam verae O tritionis . emendationis sufficiunt iata exhibuerint.' Solent quidem confitentes testari peccatorum suorum ex animo se poenitere, vitam suam in melius emendare velle; nec sene censendum
est Christi ministro eos mentiri velle, Omnia potentis iram in se provocare; sed filiuntur ipsi, cie ipsos decipiunt, dum quemlibetio
detestationi accipiunt, quamlibet nutantem, Q Onditionatam voluntatem, quae vulgo velisitas appellari solet, pro leua atque absoluta quodlibet imperfectum cinchoatum boni desiderium pro sincero ac firmo emendandae vitae propositos ideoque eorum dictis non est in hac re fides adhibenda. Sed neque gemitus , suspiria, lacrymae susscientia indicia sunt verae poenitentiae Taepe enim prodeunt ex molli ac debili animi nat
ni, ut contingit in mulieribus i vel ex conideratione temporalium malorum atque aerumn
rum, quibus peccatores suis ipsis criminibus se innectunt ut fur, aut homicida, qui poenis r leges sancitis obnoxium se iecit ut pue, , quae, quum pudorem abiecerit, dedecus atque ignominiam sibi conscivit, ut ii, qui lu-
127쪽
statem , morbos, dolores , summamque miseriam se ipsos conjecerunt. Quandoque etiam istiusmodi doloris signa oriantur e interiori luela inter carnem&4piritum, inter rationem, concupiscentiam, in quo conflictu caro spiritui praevalet, concupiscentia rationi. Sic Augustinus, dum adhue teneretur suarum cupiditatum vinculis , irava consuetudine miserabilire premeretur, de se ips querebatur, adversum se serebatur vehementi indignatione, ut idem ipse testatur in suis confessionibus: Sespirabam ligatus non ferro alieno, sed mea ferrea moluntate ab eo dimis habenas lacomis, ει proruperunt flumina opus
rum meoris . . . . Sentiebam enim me ab iis inia
quitatibus teneri , ω iactabam voces miserabias, Haec porro, quae in se ipso expertus Est Augustinus, niequam abdicatis mundi ibi ebris, senseum oblectamentis ad Deumroto corde se se converteret, ii quidem motus sunt a divina gratia, quae nos ad poenitentiam vocat, in cordibus nostris excitati , non tamen censeri possunt verae poenitentiae argu
Putant nonnulli susciens verae poenitentiae indicium haberi, quum quis a peccatis, quibus assuerus erat, non modico temporis spatio sese continuerit . Videndum tamen , utrum id fecerit sincero emendandae vitae consilio , a potius ut ab lutionem paschali potissimum tem. Pore surripiat in eadem ipsa peccata post ab . 1blutionem prolapsurus. Videndum etiam, an aliquandiu peccare destiterit, propterea quod
128쪽
HI defiterit peceandi occasio, vel potestas ; nam
saepe lares a latrociniis tempcrant, quia nulla se exhibet cccasio impune furandi ebriosi a vino, quia, quum careant pecunia, nequeunt cauponas frequentare , impudici a fornicationibus atque adulteriis, quia gravi aliquo morbo
Verum quid refert, ut quis ab eo se absti. neat mala, quod perpetrare noti potest An strie ob id melior censendus erit , quum in eo adhue vigeat mali desiderium tanto vehememaius, quanto dissicilius expleri potest Is profecto laudatur, qui potuit randredi, wnon est transsigressus, facere mala, ta non fecit O ,
maxime vero si graves pertulerit tentationes, eisque fortiter obstiterit oratione, rerum aeter narum meditatione, asuum custodia, & chrianiana mortificatione munitus, veluti galea salutis, Horim justitiae, tuto fidei, ut poLsit extinguere tela nequissimi ignea D.
Definiri nequit in universum quousque probanda sit ejus conversio, qui in aliqua peccandi consuetudine diu versatus est, anrequam sacramentali absolutione donetur. Accurate enim Perpendendum est, quandiu viguerit funesta illa consuetudo, quam crebri fuerint in eo, catum lapsus quo tempore coeperit cavere a peccatis quas internas expertus fuerit luctas, quam vehementes tentationes , quam valide ipsis obstiterit quam caute vitaverit peccandi pericula quo animi fervores, qua assiduitate& constantia orationi, aeternarum rerum
ditationi, sensuum mortiscationi, a iisque chrisianae pietatis ac misericordiae adiciis operana dederit. Horum omnium habenda est ratio
129쪽
II 8 ut prudens de vera poenitentis onversione μratur judicium, nec plus aequo ei differatur, aut festinetur absblutio. Si autem contingat, ut is post impetratam selutionem , tametsi in bonis operibus supra memoratis se se exercere non praetermiserit, ob fortuitam aliouam Minime quaesitam Cincasionem , vel ob vehementem tentationem, quae vi reliquerit seriae considerationi locum vel non nisi post durum certamen victus mel aut iterum peccaverit, adhuc abselviis terit, ejus enim lapsus humanae potius infirmitati , quam voluntatis nequitiae ac perversiliati tribuendum est; quandoquidem vera poenite tia, ipsius Sacramenti gratia concupiscentiam non destruit, nec funestissimas pravae consuetudinis vires omnino extinguit, nec bonam voluntatem IneXpugnabile essicit Meritoque propterea ridentina Synodus anathema ei dicit , qtι hominem temet justis tum dixerit amplius poceare non posse, ne e gratiam amittere atque ideo eum, Mi litis ει peccat, nunqrsam
mere fuisse iusti Mum a) magnopere autem
hujusmodi lapsum horiari oportet, ut majores conatus exerat , impensiusque insistat orationi, aliisque bonis operibus, quae validiora divinae gratiae auxilia nobis conciliant. Quid vero de iis statuencum putabimus, qui perpetua vicissitudine a confessione ad peccata, a peccatis ad confessionem in duas veluti partes claudicant, ut loquitur Propheta G, nune Deo litantes , nunc idolo Baal, diabolo scit cet, mundo suis concupiscentiis p uuanta-amaque sit hωnani animi mobilitas cincon
a cone. Tria Segri can. XXIII.
130쪽
stantia, neminem certe invenire erit, qui num sincerae amicitiae foedus cum alio ineat, mox vero per gravem injuriam illud abrumpat; nunc ira atque odio in alium exardestat, mox vero cum eo in gratiam redeat , idque non se. me faciat, sed frequentissime . Quis igitur ad duci potest ut credat veram sinceram esse eorum poenitentiam, qui redeuntibus ciuibuΩdam praecipuis festivitatibus exomologelim 1aciunt, sed postera die, vel cum primum albqua exsurgit tentatio, in eadem ipsa relabun-
tu mortistra peccata, quae in confessione ape- ruerunt, nec ullam prae se ferunt vitae emem
dationem p Qui fieri potest ut is, qui toto corde adhaesit Deo per poenitentiam, qui peccatum malorum omnium maximum summo odio abominatus est, firmiterque statuit omnia potius perferre mala, quam in ipsium relabi, qui insuper Sacramenti gratia roboratus constantior effectus est in proposito, tam cito ram fi quenter , tam facile a Deo recedat, in peccatum corruat 3 sine certamine sponte sera
dat diabolo Hujusmodi specie tenus poenitentes a Saneto Isidoro Hispalensi irrisbres appetilantur: remor em non poenitens, qui adhuc
Horum ergo poenitentia diuturniori experimento probanda est, antequam de ejus sinceritate judicium feratur, atque interea differenda est absolutio, nisi forte mortis periculum,
vel insignis poenitentis fervor aliud uadeat. Quum autem prudenti judicio digni censeri
poterunt, qui abselutionis gratia donentur m mndi omnino erunt, ut de praeterito sacra. meutorum abusu atque contemptu doliant,