Caspari Jacobi Christiani Reuvens Collectanea litteraria, sive conjecturae in Attium, Diomedem, Lucilium, Lydum, Nonium, Ovidium, Plautum, Schol. Aristoph., Varronem, et alios. Passim MStorum librorum ope factae, et maximam partem ad Romanorum rem sc

발행: 1815년

분량: 222페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

121쪽

in Homerus siemesiodus de Titanibus

Sed aliter tamen Homerus et Hesiodus aliter Sophocles, et eaeteri juniores. Hi a Iu lunt ad n me personae innitum, et es iure vel injuriis si nominatum signifieant. Illi contra inducunt parentes, aut alias nersonas , re vera liberi nomen impnneyntes, et mussam niminis impositi explicantes.

122쪽

o Seet. L. Venus quoque apud Homerum filium suum ait vocatum iri IνεIa υνικα, inqui μ' Iωὸν Ei iam εχος et mendicus ille in Odyssea uena Nominatus, Ognomento tantum ab aequali hus suu dici coeptus est Lως, ab eundo, cursitando quOL nuntius iret, quandocumque quis imperaret .

At vero post Homerum tritissima hae suit in minibus ludendi onsuetudo Aeschylus ita Prom meo vincto r

123쪽

Neque temperare is ihi potuit, quin et alibi in Endem sabula si cavillaretur . Utque aliorumue pla omitam, a viris doctis diligenter ol via , adserata tria, quae apud illos legere me nauum emini. Primum est Epigramma in Cleonem a torem testerum Plautinum , ad Graecae, puto, sabula asium vertebat, imitationem:

enium vero, quod ego ab auctoris sui gravitate alienum putor , Ut ille qui nunc etiam, amissi is voce, furu in Republic Furius V. Est enim Cieeronianum . Vellem, inquam, hoe a tanto viro.

124쪽

s U II. eerte per serium sermonem, abesset. Neque ipse ejus auctoritatis virum reprehendere sustinerem, nisi a prudentis simo venustatis et elegantiae existiae atores, Quinetiliano v hoc nonnisi indocis admitti, in se autem et gravibus rebus ipsum hunc locum frigide inter positum censeri, adeoque in Ciceronis Verrinis ejus exempla improbari, viderem. Et jam quandoquidem aliud letum de istis lusibus serendum perveni, praeterire neque Varronis hoc, de Ennii simili eariliationeis Apud Ennium:

item:

Imitari dum voluit Euripidem, et ponere et , mon est lapsu S. Nam Euripides quod Graeesis posuit, etyma sunt aperta. Ille ait de nomen. 1dditum Maeromachae, quod ἀνυ μάν- libe Ennii quis potest intelligere in versu signifieareris uino machae nomen γέ ad His recte in id Z

is Aut

125쪽

- aut Auxandrum ab eo appellatum d GreeeIa,

qui Pariis fuisset At frigidiora sunt quae a re eentibus ficta vidi. Vir doctus, cujus nomen mihi excidit, in Epigra mare in Buchananum , natione eo tum:

Tum multorum versus de Pontano, Macrobium edente e quibus Raphelengius

Denique es terWyehius in praeceptoris sui Min- Esii editionem Flori r

R exemplorum jam credo, abunde recensitum. Inique ad propositum OvidiiDistichon redeamus Equiadem, ut versum Penta metrum , qui Hexametri sui me tem non satis aperte explicat, aliquanto dilucidiorem, et simul reliquorum exemplorum, quorum vim et sorinam exprimere cluisse poeta videtur , similiorem reddam, sic corrigi posse existimem:

126쪽

Dicas reddita esse e Graeco quodam Tragieo cui versum tibi sic possis fingere:

Aut si ci

Nam cerie in altero versu, ubi caussa dciatur,

terata mentio. Une autem sit orta corruptela quae rentibus, simplicissime responderi poterit, non uin tum utique distare: UULNERANOMEN, et o NVSACUMEN. Et tamen fateor aliquando mihi adrisisse aliam caussae erroris explicationem. Haec quae sit, aperiam. Principi per se ii telligitur aeuia minis vocabulum , siquis cum jaculi voce conjunia elum inveniret Deillime ad illam referri, atque adeo in contextum quoeumque tandem modo , inferri potitisse. Si qui imenires inquam: nam puto lite adscriptam suisse ad marginem. Nec tamen glossema fuit ad explicanda verba contius, aut factium, aut sententiam vidit; sed nota Critica a Grammati eo prosecta Ejusmodi bene multas rotas a veteri hia Grammaticis et aliis, ad varios usus, usurpari solitas, ipsi passim veteres et classico oeo Dio , O

127쪽

derivit. A Latinis, verbi gratia, si nando perplace hat auctoris loeus, adseribebatur duplex L. L. pro Loco Laudabili, vel L. Sem pro Laudabili semunita. Atque eiusmodi quid se fecisse ostendit Seneca , qui in Epistola: Mittam Itaque, inquit, PM Os tibi libros et, ne multum operae impenu S, duae passim profutura sectaris , imponam notas, ut is ad ea ipsa protinus, quae probo et miror, acce--dasV . Musmodi notae a reeentioribus o ni-hus adpositae, in libris miras saeps Iectiones epinxerunt. Quid facias, oro, hae Varroniano ' - Idea... que in iis, s oporoiae eis G camaras marmorato et is parietes pavimentaque L. Laudariis e Delum

is quo frigidius sit V nisi, inquam, e nodo dietis

intelligas τὸ L. Laudabiliter ex ejusmodi nota esse prosectum Tum, quod in Lue iliano apuid Dio.

meden exemplo legitur

128쪽

hitini ne sibi velle redas' quideri, ut suffo, ur homo , aliudve animal intelligo et qua a

sone ver Laeuna, non item Ad, obserero, noa manifestui , memoriae caussa ab aliquo in inargine notatum fuisse esse lacunam in hoc versu Nam profecto si hanc vocem lacunas demas, fi micus noti amplius stare poterit. Et levet illa hon habetur in aliis editionibu , ut in meliu

poti in libris suis amous1 inventa sit oportet, quia ab illo in editione Lucilii non est expressa Er g eodem modo existimo in Ovidi aliquem adseribe re potuisse acumen quod in hac auctoris e villatione acumen inesse judicaret. At unde tam barbare dixit acumen proὰrgut IE Iusust recto, mala intellecto Ciceronis iueo, apud quem ν Caesar de Ioaeis i disputans etiam hoc usuum genes tangit iis Eliati 1 nterpretatio homnis habet a misen, euin ad ridiculum eonvertas quamobrem quis ita voeeturpia ut ego aper Nummium divisorem , ut Neoptol iamum au Trojam si illum in campo Martis Dormat iuvenisse . Inde τὸ aetimen hausit iste nugator. At vero, inquis, credibile vix est, ut acumen,

quando hie de aculo agitus, alio pertineat, atque ex

129쪽

sro Apur ExoM,-ommi S. II. alia caussi huc irrepserit, utque saltem non sit putandum interpretatio nominum Montius, aut Do Iunia Verum ho et alibi aecidi Cuius rei ceε non leuem auctorem aut eritie es impetitum tibi dabo Ernestum. Res sic se habet. Narrat apud Cicer : ni ciceo paulo ante illa quae modo retuli, ceu rente a Caesar de judiei quodam, his verbis: AEu- sillus testis proeessit. Licet inquit, roga p, Philippus. Tum quaesitor properans Modo re ,, viter. Hic ille: Non a usabis per sinum ro--gabo. Ridicule nec aedeba judex L. Aurifex,

is brevior etiam quam testis ipse omnis est risus in iudicem conversus Visum est toetum scurrile 3UM dicio Hoc μῶ ii OeahuIum dicit Ernestus credo, jure summo orti indum e si ite adnotatione, auDici Μ hos esse Ciceronis de ita dicto. 1rrepsit in contextum, quia revera de judicio, sed alio sensu, agit Ciceronis Iocus sic ergo acumen

in vidio a quopiam notari potuit dein, quia sermo esset de jactilo et Mneribus, in ipsos versus malo

130쪽

Menaeram. V. a. II. Ut iamcitat in .14---. N. δώ- --ationes, summi Wytte aehi humanitate . insperia ita a Plautum nonnullas M. Isaarii Pontani conjectis ras habeo, quas venerandi viri Marro iii apud Parisinos Uerbi Diuini ministri, benefiei aeeeptas refero. Adseriptae sunt hae ad marginem ulla MPIautinarum L aestionum. Earum specimen oeseligo, quia huius occasione quaedam de Plauω eujusdam eanti ei metro misi iii mentem venerunt:

Ita leguntur bi vemus in editione, quam sequor, Ernestiana. in Gualescitus sis Manuserimis ita

auspicatus ipse in fine legendam esse:

SEARCH

MENU NAVIGATION