장음표시 사용
81쪽
νιος erat, sublata, iure mihi videor pronunciare Lyadum, eum hanc usurparet, Comoediam PIallipedianit nire voluisse Minimam quare res paragraryli non amplius immorandum censeo.
In expositione Drmarem comoedia soli restant Mimi h, inquit auctor ἡ νυν δῆσεν μόνη Neqsse hie Donatum sequi potuit, ut qui Mimiam recensuerit quidem, sed postea non definierit quare Lydus id, quod per se seire potuit, addidit, eam solam artem suo tempore restaret quod et ego jam in principio pluribus ostendi. ita illust μων, πλῆθκ ἐπάγουσα γέλ- erediderim sere eum hausisse ex aequali suo Cassiodoro. Is evitae simili ter Mimorum Iusus, quales tun erant, comparans eum veteribus imis, ait. Μimus oui num in tantummodo Grisui habetur, tanta Philistionis is autela repertu est, ut qui actu poneretur in is litterIs quatenus mundum euris edacibu aes. is tuantem, laetissimis sententiis temperaret At mirari subeat, quare tam Lydus, quam mnatus . Mimor distinguat a an mus eum Dio.
82쪽
in Edes quodammodo unam eandeaeque hane speciem, habere videatur is Quarta species, ut his, sta, togatarum est planipedis, qui Graece dieitur se Iimus'. a species autem recte distinguem non uno modo es nati sinat emi diu Sie Ziegleras ita Commentatione Academic de Mimis Romanorum ha, Primitus Minii Romam in nisi Sanniose fierant; is sensim tamen in se enam introducti sunt ut modo se gestieulatione comoedos adimarent modo infab
M larum intervallis soli aliquid suarum oeationum a citori quidem Mimorum nossitne retiam in sequentibus Planipedes honestiores et quarte sua praestantiores fuisse judicat. - Ego si et hae in re novi quid proferre fas sit, putaverim, hoc
quidem, quod Zieglatus exponit, discrimen locum habuisse, sed tantum, ut loquuntur, casu, nec ita ut ad Mimorum naturam pertineret. Et vero aliud magis proprium eas notandum. Mianos enim, Iatiori nomiane, quod docet Ziegi erus, o must formas mimo pruneontinere verum strictiori sensu in .u improprie,
eici dehiusae. eos, qui Graeeum, argumentum tr c a
Λtque adde illos pronunciasse amaras seiu 22.1ni. hi tu Graeco, hos vero Ricini os veste Romana.
Opinioni meae auctor Diomedes, sed ita corruptus
83쪽
illa, ut, nisi eorrigas, intelligere eum nequeas et qui, post expositam Planipedis appellatumem, dit, se Si quas tamen e socci fabulas fecerant. palliati pronunciabant . Legra exoticas fabulas ruam error inde est, quod scripsit aliquis libratius exsoricas , quod postea in e socci mutare facile fuit, eum praecessisset mentio de comicorum soceis. Sic Exorieas rabula intelligo Graeeas, easque in pallio pronuntiatas fuisse eo telo. Atque hanc speciem Mimorum spectant Glossae, quae Palliatos uni er&e interpretantur ις υλ ως id est Mimas . Ateontra, iis Mimis qui proprie Ianipeiadis diceban
tur, qui scilicet ut sentio, Romanum argumentum tractabant ricinium fuisse in usu, Festus supra laudatus ostendit cir ait , Ricimum unae Risivi
si ii mimi planipedes V. Si enim ei inium omitibus mimis fuisset commune, quidni simpliciter dixisset eis tinde Rieiniat mimi V At vero nune ait seu is de Meiniati Mimi Alaniperis , ut signifieet, De inium ejus tantum Mimorum generis proprium suis .se, qu dicerentur Planipedes. . Et quamvis Iatior ille sensus, quo Mim diueremtur omnes, etiam Planipedes, videatur usitatissimus. fuisse, unde verbi telluSsa Diomedes Planipes, im, quit, qui Graec dicisti Mimus. Ytamen sunt Ioea
84쪽
1 ei et gensu observatum fuisse videas. Iuvenalis .
Nam Laureotas persona erat e fabula Mimica, σν de ipsi sabulae aureoli x titulus fuit. Quod eum
Latinum sit nomen ἀπὸ eos aureotam , forma deminutivi vocis Lauretum, ut vult Priseianus at
sive mavis is ris aurea argumentum fabulae fuisse videtur Romanum, adeoque ipsa Planipediari inde Iuvenilem Planipedes in se queatibus nomina.
te vides. Et Ausonium quoque ad utrumque diserimen a Iudere suspicor artis sellie et praestantiam, et am menti , prout peregrinum vel vernaculum esset. iversitatem. Cum enim Axius Paulus ab eo eaminina Magitasset, respondet post alia, . Denisque Dissonum, quem Colonomon existimo propris
85쪽
eL UT QUARTUM, si a philologis appellatum, ad te mittere , ut ti- , bebas, reeeIrti versum tuorum lectione non auia sus . ea quae tibi jam . cursim fuerant reeitata, is transmitto Etenim hoc poposcisti, atque id egori malui, tu ut tua ulpi ad eundem lapidem bis, ostenderes, ego autem quaecunque fortuna es se et semel erubescerem. Visse, mi Paule, quamis ineptum lacessieris, in verbis rudem, in eloquen d hiuleum a propositis diserepantem in veris, si bus coircinnationis expertem in cavillando tura invenustum , ne arte conditum diluti salis, is et fellis ignavi nec de mimo planisedemi, nee sese Comoedis histrionem ac nisi haec a nobis missa it e lecturus esses, etiam de pronuntiatione ride. is res. ' Quae si intelligo ac si Ausonius dicat, nunc mitrere se ad Paullum illail carmen , cui co
. nomen 1 SsONUM Dccri r non tamen integrum, sed eam moso partem, quam Paullus jam recitari audierat. Eam carminis Dissoni partem esse versus
Aos, qui pro epistola proxime ill equenti hodie edun- tur quos verbis Graecis cum Latinis permixtis Conscrip Si , hoc modo
86쪽
quum ad oee carmen respiceret, eum dieere, se ευν decorumque et eximium artificium praestare non possc ses'. a se Mimum, scurriti nequa satis salii quid ext bere imo, s en Mimis Latiori sensu comparetur tum et am aliam esse ratio. mem, quare non inter praestantiores eorMm, NIPpnes scilicet, sed tantum inter viliores . qui proprie MIHI dicantur, sit referendus eam cause
bus Larina sint, ipsi autem Ausonio disium L ilha au Graeca sic addit, quamvis supervaeuum, sed pro more seribendi sibi proprio nec de comosis di histrionem, idem, nec eum Comoedis eoairaretur, referendum S ess inter actores Latinos. Nam histrio, teste T. Livi non Graecae, sed Tuseae originis est vocabulum. adem sermonis ambiguitas ratio videtur esse, cur armen illud nis. SONUM, Κολ μ ν inseripserit, qui Latinis Gra ea male oueinant. - une ego loeum uberius,' quomodo ipse caperem , narravi, quia interpretes plane diversam ab hae viam ingredi, imo omnes inister se discrepare animadverti. Ergo in Ausonio dise time hoe esse observatura
87쪽
68 APUT AE U Tu Μ , eoniicio non tamen, ut dixi, miraturus, siquis idem apud alios erebro negligi videat. Atque de Mimissi Planipedibus, et eorum differentia, tantum. Superest ut data occasione, Donati ad Adelphos Commentarium obiter corrigamus. Reeenset is, ut vidimus fabulas Latinas, quarum tres ultimas species sic nominat is itemna mkr i, Minthon ea . Hae si sana essent, forent inepta. Nam ιακῶς, mixta comoedia resertur ad aliam divisio. nem, a fabulae cujusque indole petitam, qua moto
id est aetuosae et turbulentae, vel alatariae,
id est sedatiores, vel denique mixtge, scitie et ex utroque genere dicuntur Sic doeent Euanthius de Tragoedi et Comoedia et passim Grammatici. Neque quiequata hae eum divisione, quam etaponit Donatus, commune habeti Ergo in Donati leto Ioeo legendum puto, is intellana, Immo, Minis rhonica V. Sie eonveniet Donatus cum semet ipso, quippe hare, in iragmento de Trag. t Com. e
dem ordine conlutigit, et mκῶ prorsus non meaeo. M. Nec multum diversus est Caesius Bassus Gram anaticus , qui si reeensete Iragoedia, Satyra, Mirxetextata, Comoedia, Tabernaria, Atteuana , si Mimi V. - Λ eorrupta leetio virum doetissimum Cuperum induxerat, ut contra omnium veterum auetoritatem memue re fasulas a Tragico e C
88쪽
s BCTIO TERTIA. di Lib. I. S. I.
S. I. HI eographi. Atque nune demum ad ea transimus, quae Lydus, post exposita tabularum genera, de Comoeta Rhin thonis , adtexuit. ori δὲ ἄναγκαῖα οξεαι, inquit. ἐμβραδύναιγω, προσθήσω καὶ agro. 'PIνθωνα, καὶ ραν, καὶ Βλέσον, καὶ τους ἄλλας τῶν Πυθαγονι ι, Code habet Πυθαγοων μιν ob μυῶν διδαγματων ἐπὶ τῆς μεγάMν Ελλάδος γενωθαι καθηγητας, καὶ διαφερεντως τὸ Ῥινέων α δ ιξαμ σι υριοφε πρωτος Κωμε πιιν ἐξ ού πρῶτος λαβὼν τὰς ἀψορμὰς
89쪽
τὸν σατυρικὸν νόμω παρωρο-- Καὶ ταυτα κεν περὶ
τῆς ἀρ- Κωμνδεις γε καὶ ραγνδlae :Hujus patagraphi prineipium, non minus quam Mperiores, inter inevita iIta loca est, quae aliis exeo Ienda ab editore relicta esse dudum dimissoquip. se ab ipso, dum nobis Lydum dare festiuat, haud
satis per otium traetata. Is enim corruptam Codicis 1eetionem, quae sies habet , καὶ obe ἀλλους τῶν Πυιαγόνων , satis habes in moανομίων mutasse, locumque de Pthagoreorum philo,ophorum secta, quae et ipsa iamagna Graeeia Oruit, accipiendum opinatus, ita vertit Rhinthonem, Asceram et Iesum, aliosis que Pythagoreorum constat egregiarum disciplina-- rum in magna Graeci auctores fuisse ' o quabumani quid passum esse virum doetum aegre fero,
nee dissimulare tamen possum. Ipsa praecedens Rhinthonis mentio, tum et ea quae nunc de eodem, deisque sat Π1 Romana dicuntur, satis ostendunt, de plii
Iosopli Pythagoreorum disciplint hie non agi, sed omnino de alia re, qua nobilis fuit eadem Italiae pars, quae Magia Graecia dicebatur. Settieet seriario hi es de eo lusuum genere, quod Supra verbo attigimus , nempe de Hilaro tragoedia, cujus vetor Rhintlon Tarentinus satis est omnibus notus . . vi. ea P. Sest. H. S. v. P.
90쪽
L Seet. III. s. r. tus ex historiae litterariae scriptoribus Gyrato ,. Vossio, artesio . Iam ea Hilaro tragoedia, qualiseumque tandem is te lusus fuerit, sive rassia, quod ageretur, a minus c quod inter viros antiquitatis peritos in ambiguo adhue est eum alio nomine φλυα ρα edieatur hine mihi nata est suspieio, pro Iusae γορων apud Lydum 1egendum esse Φλυακογο Φων. Sed neseio an operae pretium fuerit hae de ropaullo uberius exponere. Ipsa quidem vox λim γνῶ i, quae etnaeum citatur Sopater φλυακι,γραφος et alius etiam de eo locus exstat. Ipse autem Rhhithon tum simpliciter, tum Φλυακογρας ιας auctor dicitur. Stephanus Byzantinus et in ' γρις-- πολλοὶ vix 'PIAων αραντῖνος Φλύαξ, τὰ τραγικὰ μταβ.