장음표시 사용
11쪽
De librorum Canonic.numero,authoritate, πκ ii I. Et ne quid impietati desit,addit omnia huc tenderest uo. Itilo, homines fuisse intelligamus, Cr tibi potuisse, atque etiam pugnantia seripsisse. Quod.inquit idem n plarisq;adeb euidens est, ut comis
poni neq; possint,neq; Velini, quicquid tandem moliatur Augustinus. Haec egregij illi verae religosis i Orco placet, diuratores,quinatis Euanv j Protomy lx. Et
Iudicium de Scripturis,mearum authoritate in dies . luersum per Scripturas feri non posse. Sectionis tertiae ut besis.
r. vi diuinarum literar m uim , ac robur obtineam scripturae sacrae, iexternum aliquos iudicium subeam necessum est. I i. Hoe autem de scripturis iudicium, per scripturas uniuersaliter fieri non posse,aput eos, qui mense Malem,extra controuersiam est. Nam hoc uolumen sacrum, vel canonicum, hoc inma prophanum, vel socophon esse,id ex scripturis sacris euidenter probari non potest.
Ill. Fuerunt,qui totum uetus Testim usum tanquam a mala Damone ortum, contemnarent. Alij, qui hanc, uel illam illius partem reipuι reu . , Nee defuere,qui totum nouum,veluti irreoenciliabιlibus antinombs,Erami.
Iogi s restrium nes chroli authoritate, aut iussu conscriptum, in ius ti dam M. Hos autem, Er his cognatos impietatis mastros,ciare ex Scripturis velle reuincere,aliud nubis est,quam actum aure. It i i. Nos igitur saniori doctrina imbuti Marci, CT Luce Euanva .lium complectimuriaribolomae G in Cr Andreae non agnoscimus. Non ob id sane, quod horum scripta repudiet Scriptura sacra, illorum uero apa probet:nee ob id etiam, quod borum Euanulis ut Apos Llorum, non etiam illorum. constat enim Lucam, Cr Marcum Apo blas non jusse, sed tam a pomiorum discipulos: sed quos horum calculo suo approbarint isti, pe- nes quos pumma, er irrefragubilis harum rerum crinoscendarum authoristas ex lit,illorum vero minime. V: Adde scripturam iudicem esse surssum,ac mutum, quae prolati, molition tum rationes audire,nec causae merita cognoscere nec sententiam prooferre nec caetera, quae iudicum sunt, potis est praestire. Mure animati iudia eis authoritate e medio sublata,n hil nobis reliquum fiet, quo,uel ipsum seri pluram,uel caetera, quae Scriptμr ruri authoririte nituntur, solide oonqis
12쪽
a,&legitima interpretatioris. Melio III is
V l. Imo vero licet cunmmemus tibrum utiquem a chrilis Domino no boaeditum esse, in quo explicat me contineremur, quae ad militutiorum totivi uo rae vitae pertinerent zi quo itidem omnes Docilares, Cr Pastores,
omnia fidei, o morum documenta, er omnium cum rouersiarum explιcatloanes haurire iuberet: adhuc tamen mumodi liber in dirimenda commve Ajs,quae inter rudes,Cr ignaros orirentur,iudex dic aut haberi no dcberet: sed lex tantum, Er regula ιmmobilis, ad quam obortarum controuersiarum Mesces, sententiam suam, ueluti ad cercim quandam umiasim exigere dea
VII. Adhaec hi ueteri Iudaeorum onadina, quam expressum Ecclesiae opum gesi Iesairntur omness quid forte controuersiarum inter fideles critum esset ιd non referebatur ad scripturum, sed,uel ud summum sacerdos D ue,vel . supremum eiusdem Senatu. Labia ,inquit Malachias,sacerdota Dy '' 'diunt hiemiam, π lcgem requirem de ore erude de ore, inquit, Sacera dolis,non de ipsa lege. Et alio rursum loco: Sι difficile Cr umbienum apud te iudicium esse perspexeris, inter sanguinem ct sanguinem, ea am er cauis Q 'sam,lepram Cr non lepram σι udicum inter portus tuas ruderis verba v nurifurge et ascende ad locum,quem eleurit Dominus Deus tuus. Venies. ad sacerdotes Leviticι generis, er adiuduem, qui furit illo tempo)e,quaeo
resis abire, qui iudicabum iudici uerintem. Et facies quodcunq, dixerint qui praesum loco quem elegerit Dominus. erc. V II I. Antiocheni quoq, non ad Scripturam appellabam dum ambis vrem,pauline Cr Barnabae uerba diuina es tu,an eorum, qui descender m Actori in a Iudaea Ied ad Apo klos, erseniores, qui eruim Hierosolam s. sed nec ipsi quos Apostii ad quos oborta quaestio delata erat judicem Scripturam tam lituerunt sed Spiritum sanctum,ersemetipsos. Visium est liquium. spiritui 'saucto Cr nobis erc. Hic autem Spiritus non habitat hi mcmbranis litem aut 'dabisAd in hominum mentibus. I K. Demum controuursu, quae de quacunq; lege, vel cretuscunq; Iegis intellectu ii quacuns Repub.uel hominum societate nascuntur, eae ordinarie non resoluuntur per leum, sed per iudicem secundu Lege,uel per legis leto, rem,uel legit:mum eiusdem legi latoris successerem. Ad eundem ergo moadum i qua in Ecclesia,de scripturis,vel alia re,quaellio nata fuerit, eam perulium ιudicem,quam per legis literum discutere, ae determinare oportebit. X. . μοι, qMi quaestionis huius nodum ex Apψblarum doctrina, illus . . i. . se' 'im signis, Cr prodigiu confirmata, et commode, Cr clare esse Drui posse consendans. Sed hi hi ulse sane, ut eatera stre solent, id comen
13쪽
h De librorum Canonic. numero, authoritate,
dunt. Primo enim,quod Apollati Euangelium per terrarum orbem promutivrumer quod illulisibus ignis,et prodigi s doctrinam suam oonsirmarat.
Er quod hoc,vel ιllud tituerunt, hoc totum non aliunde nobis comperta est, quam ex ipsismet Scripturis: aulli aliunde quos, ιd tamen non ea certitum ne,cui i pervicacιbus contradici non queat: Atquι unum, CT ι dem non pote ZAmral,σ semel, π secum dum idcm probans esse,σ probatum sicut nec idem quos, rejectu eiusdem,producens er productum. Oportet erv altius aliis quod principisim petere, quo certo uobis ollandatur,tanc doctrinam satura esse, π sanctam,illam contra Hopbanam,liaretιcam, uel Apocrγpham. XI. suus at illiu qui ueteris quidem Te timensi α δ τια , Crueritatem ex nouo, licι rerum in eo praedιctarum euemur noliι vero ex iγω,
uel urgumento,uel certe ex fidis piorum hominum te timonijs firmari posse doceant. Sed nec hi quoq;, in quem collimant scopum, pertingum. Nam si eae
Ecripturis certo oon cire non potcst,ut re vera non potest, uum Testinae tum diuinam esse Scripturam,multo minus ex eodem combit uetus esse elusis
modi siquidem quod probat, eo, quod probatur, cuidcinius esse oportet,ue omne principium sua conclusione. N II. Et ut certo, er euiden cr ex scripturis euinci id posit, a buctamen tam pauca ex veteri Testimemo allegantur in novo, ut pro nullis braberi queant, si cum illis conferas,ex quibuου inhil omnino allegatur. Nes βmulta si is, quae allegansur, totum stitim libram,unde Uthaec a reuntur. canonaesus:nisi quis frsan existimit D. Paulum totum Menandrum Epissmenιdem, Cr Aratum approbasse, hoc ipso, quod breues quasdam gnomo alicubi ex ipsis mutuatur: sed eum tantum sementium, quam inde in uerit
tal II. Pari modo licet puraes ueteris Testimenti praedictiones, σvaticinia expleta leontaris nouo,ex ijs praesertim,quae christi Domini nois fri Oeconomium cocernebant utrunq; tumen: nempe hoc,vel illud praedictu esse hoc rursum,uel illud expletum 6be,id non aliunde certo didicimns,quam ex Sacris utriusq; Testimenti uoluminibus. ZIIII. I amst argumentum ex rerum estenta uel libri cuiu uis allevatione ductum no satis franum est semper ad constituendam totius eiusdem Itabri,unde ducitur,authoritatem, multo sane infirmius eris,quod ex stFlo, velargamento, vel authoris axiomate petitur:siquidem idem author non eadem semper oratione utitur,aut bio sed modo hoc,modξ illo prout materia fert, uel otia sinit. Nec idem rursum argumenta tractat simper:nec si ide tractat,
14쪽
πv. Sed nes avtboris nomen, aut illustris libri titulus certum exsesemper faciunt fidem. Nam,Cr Apostolorum,Crdiscipulorum christi nomiambus circumferuntur Euangelia: er Sanctorum Patriarcharum titulis comae
mentaria,quae tamen,ut Pseudepigraph ,σ falsa iam olim ab Ecessa sun
NVI. mare insulsi est sectariorum ratio.qua ex stγli, uel argumenti 'diginalitudine uel exsilutationum,aut exordiorum di paruat hunc,uel illulibrum canonicum, ιίtim coiar vel illum Apoc phum esse pronuntiant. Sum enim Hec piaruns fallaci fima, π incertifima. XVII. D.loannes prima sua canonica nulla utitur salutationesecumda perbrevi, tertia prolixa admodum. D. Iacobus eadem propemoda,qua Apostli, er Iudaeorum senatas Amr. is. ad fratres. qui eranι Antiochia. per Paulum, ex Barnabam scribentes. XVIII. Et ut certum aliquod iudicium ex Dio, aut argumento,aut titulo,aut alio ba cognato fieri posit,adtac tame non eis quorumlibet ex busententium βrre,sed eorum tunsum, qui sensus babem diuino Diritu illumi. natos, Ur in diuinis literis egregre exercitatos: quales princto non habent fidei adκersari ,nec omnes etiam catholicorum Theolog. NIN. Quod postremo de piorum hominum testimoni adducebbeur, id,quod aduersa pars commoliebatur, nequaquam efficit: si quidem buismana te limonia,nisi peculiari numinis impusione nituntur, non sunt certa. Est enim omnis homo mendax, solus autem Deus uerax. Et quamuis Deus nonnuros etiam priuatos certo duetvit, er moueat,de ea tamen motione,nisi P - ' 'aliunde certitudo accedat,certo homini constire non solet. N V. Mitto hic, quod per eiusmos te stimonia probatqr,id per Seriapturas,non probarisquidem te limoniorum humanorum consensus non coastituit scripturam,sed,uel opinionem, etsi quid amplius traditionem. Trriditio autem est locus i Scriptura ,Cr Ecclesiae authoritate doliinus: A duer/sarius autem uult scripturus per Scripturas probari, non etiam per bomis
tus politici, aut promiscui vulgi: παν cui quam priuati Doctoris partes esse,certa inter libros nothos, acgermane sacros discernere. Sectionis . Variae Thesi
15쪽
' De librorum Canonic. numero,authoritate,
I. Sed nes iudicium hoc de canoracis Scripturis,uel alijs fidei coli re, uers s in ide enim redit utrunq; ad Dioecelana, Provincialia, uel Nut ιondalia concilia spectat. Debet navis iudicium hoc modis omnibus certum,aς firmum esse: cuiusmodi sane non eis Discusanorum, Rel Provincialium conaestiorum ut quae uniuersalem Ecclesiam non referant,ries ullim certam perspetuae ueritatis promigionem habeant. Vnde etiam tulis modi concilia laaterdum errasse leguntur. Et ut nullum unquam re ipsa errasset,ob caus 'tamen iam expositam,omnia errare potuerunt, cretiamnum errare posa
sunt, er possent. II. Possunt quidem Dioecesina,prouincialis, cr Nationalia concilia diis rQSnter inquirere, ecquidnam sit illud, quod in con rouersijs, quae defleoriuntur, Ecclesia catholica profiteri consueuit, idq alijs per modum do.
ctrine tradererat min s tamen consulte,imo vero temere facerent si eum sibi avtboritatem arrooirent,ut praescribere velint, quid omnes in uniuersum christianos tanquam certum,Cr indubitatum siequi,ac tenere oporteat. Nam hoc ne Oecumenicis quidem concilijs, ad quae totius orbis Episcopi conuo cautur, liceret,quae a summo quidem Pontifice essent coam, eiusdem tamen
morte intercepta. Nec tilis rursum, qui tempore Schismatis coI possent, tant persum certim aliquis Pontilex declararetar. III. Disserimuι bis semper de particularium Unodorum decretis se- eundumst. Namsi pontifex maximus,vel concilium uniuersale legitate conis
gravitum,er confirmium,alicuius Nati alis, et Provincialis,vel Diocceis sanae sententiam ut veram, ex orthodoxam approbaret,illa aeque obtinerit.
disti proxim) a summo Pontjic vel sano io Oecumenica aedita sit. IIII. Imo uero picraes haereses,Cr obortae circa fidem controuersiae, proxime a Prouincialibus Sγnodis proscriptae, Cr condemiratae leguntur: ut Priscilliani tirum in Toletano primo: Ebionitarum in Thes nor Peluzaanorum in Mileuitano, er aliae item in alijs. Nec enim expedit toties cogere uniuersale consilium,quoties oriuntur novi, circa fidem errores, aut noua circa eandem quaestiones. V. Verum enimuer) licet ex Pr iliciali, vel Nutionali concilio eiu modi est,no ducatur argumentum necessirium, ducitur hinc tame probaa. bile, T consentaneunt. Siquidem ictiusmodi S nodi rari fime in fidei uel morum definitione errasse comperiuntur. Erreuit Mediolauensis σ Antisaebens, cr pascae quidam alia, sed niax bae sunt cum ijs coactae, quae remo fide p romaciarunt.
16쪽
ae legitima interpretatione. Sectio III L s
i VI. Quin er ex Dioecesana quos iiiιusmodi argumentum nonnuno qaam petitur:urru quo baec minus est solennis,ea ratio bine ducta minus necessaria. Vnde etiam perraro talismodi concilia a summo Ponsifice con firmata legamur cet aliqua eius teneris ab eo confirmata sint,er omnia, bircciesentiuns,ut hi puris omnibus solent, ab eodem confirmari queant. V M. lamst Nationa ιum, Prouincialium, π Dioecefanarum SIVodos rum sementia infdet,Er morum controuersia non est necessaria, hoc est,abo solute uera et certas sto sane minus certa erit priuatι Doctoris,quanigra
libet pij π insigniter eruditi.
V IlI. Quamobrem inepta, ac plane temeraria eorum est pensensis, qui nescio quo novitatis spiritu ducti,nos D. Hιeronγmum certam,ac irreo fraPbiam canonicarum scripturarum regulum adeptos esse comenti sum: rquasi id tantum cauonicum sit, quod D. Hieronγmus Hebraeorum opinios insecutus canonicum esse iudicauit, reliqua autem omnia Apsicopb ,
eiusdems de veterum quorundam Theologorum, de Patrum recipit iudiacium: at nusquam iste docuit, sed nec sommauit quidem, nos certaminc irreo Iravbilem canonicorum librorum regulam nactos ese B. Hieronγmum: hoc est,eos exutaxat libros censenior esse diuinos, quos D. Η ieronamus in suum retunt curanem. Intelligebat enim vir sapiens,condere canonem scriptura rium, qui apud omnes haberetur ratus, ac certus, is nec D. Hiero mi,nec alterius cuiusquam priuati Doctoris vicinus esse. Excellit hoc enim multum omnem priuatorum facultatem.
X. Quoi si Gelasius canoniorum scripturarum Eleuchum i D. Hicirοηγino vel Iostpbo . ditum, nam Iosepbi Antentiam secutus est hic Hie. Nnγmus,non suam absolute recepisset, quaquam is cum septuaginsa Episcoporum concilio condidist alιum,ab Hiero iamiano longe diuersum sXI. Ecquid ergo praestitit bis Hieronmvis id sane quod ante ipsium
Athanasius, Gregorius Naetianetenus, Melito, er alij complures eius notae Theoloym patres. Exposuit enim, quid delιbrorum canonicorum numearo,CT authoritate sentiret: legem datem, quae uniuersalem Ecclesiam obligasiret, nec tulit,nec ferre potuit,nee frre instituit. X II. iamsi penes prouincialia vel Nationalia cocili celebriore scis ac sanctores Ecelasiae Dectores non residet authoritas certo decernendi, sc
17쪽
De librorum Canonin numero, authoritate,
Istratum Politicum, aut promiscuum uulgus mortalium: me hoc cadit in diis heptationem. Nam,praeter ιllustrem rerum diuinarum frientiam, π cerum dιuim Spiritus prae ensium, er aflensim, ad eiusmodi desinitiones poleastra quos, G ιμribdιctio spirimiου exiΩtur, qliorum omniμm nihil omnino adest naIstratui seculari,aut promiscuae hominum mialtitudini. tali I. Sed obiectitia his nobis, qui uanicite et fulsitate obierimur masgis,quim unitate,G' veritate: Multos pasim,etia inter priuatos comperiri, qui,er uoluntatem Dei facium,er veritaummiq pallaris christi Seruatoruuocem audιant .do 'irantem sensium obtineam: eiusmodi autem idcircos esse,
qui per be de sacra Scriptura censeeum,m iudicium de eiusdem irrum , scri
ptum est eram, inquiunt: Si quis volverit uoluntatem eius facere, cognoscet ex doctrius,utrum ex Deo sit. Rur um : Oves meae uocem meam audium, alienam autem non siequuntur. Demiam: Animalis homo non percipit ea, quae
sum .piritus Deι .hiriniis autem dijudicat omnia. Vt III. Verum haec, Cr si qua sum eius generis alis, ne probabiliter quidem,quod illi enixe comendum, esciuut. Et quidem ad primum quod spectat,libenser concedimus doctriciam ad salutem necessariam, non facile ei defuturum, qui Dei volumutem bona fide explere stituerit. Deus erum,quod iis se est, impigre facienti deesse non solet: ut interim nulla est consecutio, strenue his,uel ille, quod suarum est partium, obit: ergo quicquid ad uniuersalu Ecclestae gubernationem, vel eiusdem administrationem est necessarium exacte nouit. Vehergo fiet controuersias citra errorem Ggnoscere, G
definire poterit. Nisi quis forsan omnes omnino ivltis ea cognoscendi sciensia, o facultate praeditos existimet :sed id uel colliatu ab Ardum fuerit, nedui Uertu. N V. Quid, quod ne illa ipsa quidem, quorum cognitio ad salutem est
necessaria,citra laborem π stultum, externumque magistirium communi lege fletibus obtinganis confert enim Deus ita dona sua, ut tamen mella, quae ad ea obtinenda utilia,uel necessaria 'im non excluda sed includat.
V V l. caterum cum Dominu3 iliter caetera ait : Oues meae vocem meam audiunt, item: Qui fecerit uoluvialem meam cognoscet ex doctrina,ntri; sit ex Deo: inter alia cnam Or alios quos sensius bic locus recipit perasu fum nobis volnit, illustri fide, ex sancti moria ornatos, dum externus ei magiJrum audiunt baud dissiculter secernere, sua ne is inculcet, G Ialsa au
18쪽
& Iegitima interpretatione. Sectio IIII. y
XVII. Idemstre dicendum est ad illud: spiritalis dijudicat omnis, 3. Corim er ipse a nemine iudicatur. Dijudicat enim oriania cognitu necessaria, non simpliciter omnia. Na quodlpiritalis non omnia simpliciter intellilat,dijudiace aut secernat,id ex diuinis literis, er quotidiano usu adeo marinnum est, ut amentiae sit apertae, ex locis paulo ante alleolis,oppositum uel probabιηliter uelle inferre.
XVIII. At enim stlpiritalis hitelligi omnia, si dijudicat omnias inaterra unctio docet omnia,qua mente Eliseus et Iob insculum suam profitensi ibtur Quo modo sancti Apost, quae a christi dicebautur,non assequebamurs LM e
Quomodo Petrus, er Ioannes nondum intelligebant Scripturus 'Quomodo LM. et a
christus distipulis suis aperuit Scripturarum sensum s cur paulivi coris. V h 3 tbijs iam iustificatis non porrexit solidum cibum tanquam perstas, sed ἰής tanquam paruulas XI X. Perperfictos autem nter quos illesapien iam loquebatur,eos .ccepisse uidetur, quis iratus Apostolici participes efficti, prae cieteris risaesolidi, cir in chri uana philosophia eranι eruditi. Quamuis ne ipsi quiadem simpliciter intelligerem omnia: Nisi quis forsan ad eum uassaniam dea uenerit,ut existimet per eundem tilum spiritum eosdem euas se Geometras, P βω MetapbUias, AstroloPs, reliquaruml omnium externarum dissciplinarum gnaros. π X. Quid es quod ne omnia quisem stiritalia teuerent, sed ea duneraxat,quae ad uamsuorumq; salutem babebamur necessaria.Et hoc ipsum raro sum nons pliciter,sed adhibitis Vs praesidi s externis, sine quibus interno uislpiritus inefficax,cr ociosa purunq, exi fit. Nam,ut nuperrime insinu bainvidi internum spiritus sancti maeshrium simpliciter praestiretomima, nullo opus esset Doctore,nmllo concionator nullostidio nullo labore:id quod dictu ineptum est,er a communi sensiu omnino alienum. XXI. Quid ergρ vult Apostilus dum ait:Spiritalu dijudicit omnias Gripo Non hoc sane quod bine instri aduersarius, sed aliud ab eo longe diuersium. vult enim internum Spiritus lumen pijs hominibus indicare, an ea, quae a Doctore publice proponuvlur, vel in eiusde comemarijs forte leguntur,eis consentanea sunt, quae a chrisis, er Apostilis fiunt tradita, vel unicum B ptimo, vel ante fusiceptum Baptistrum ex fidi Paedavnore hausti: tum
uero i bonone Spiritu excitentur interni animorum motus,an ά malo. Alcyos nonsolam aduersus cacodaemonis technas, Crimposturas eos pr munit,
verum etiam cpntra falsum Antichristi, ex semiorum eius doctrinam ς tiri instruit.
19쪽
De librorum Canonic. numero, authoestate,
Cuthoritatem iudicandi de libris Sacro esse peties Ecclesiiam Catholicain, eambis eiu incidi iudicio, nec falli, necolup h. Sectio- inis quintae The1h.
i. cum iptur authoritas iudicandi de Scripturis canonicis, re ali filei controuersijs necessaria bis penes aliquem: alioquin enim in rebus maximi ponderis perpetuo b ereremm ancιpites. Nec sit pencs aliquem pria
iratum spiritum, aut hominum catum: nec ru sim peues may trutum p Iiticum, aut Doctorcin quemcuns priuatum : nec dem penes ullam omnino
Mέταλον sγnodum,necessarium est, ut sit penes sacrosanctam christi Do, mini Eccletiam. Haec emin lira est, qua in sidet, Cr morum doctrina errare non potest. . 'i L Dixerim in fidei, er morum quaestione christi Ecclesiam non eris rare. Nam non omnia,quae Ecclesia propomt,aut decernit fidem stitim, aut mores concernunt: sed quaedam etiam ius,er externa iudicia. Haec autem quod hominum alleptionibus, ν testimonijs nituntur,qui falli is ijs possunt, quae affirmam,Cr uelle eos etiam fallere, quos instruunt,tulti Dei prouiden, tia non semper sum certa. Quo etiam sit, ut eiusmodi iudicia non omnes oblige it promiscue, sed eos tansum, quibus certo persuasium est, quae ad Eeoelestam delata semit,eπ ab eadem iudicara,vera esse. At vero morum er fidei decreta in utroq; fro obstringunt omnes omnino fideles. II l. caeterum dum christi Ecclesiam, quod ad fidem attine erroris expertem dicimus, non est id ista accipiendum, quo illa omnia comperta babeat quae secundum se sunt vera, certa,vel euidentia. Multa enim sunt,quae etiamnum ignoratrali ,de quibus ancipitem sententiam tenes:alia,quae proababiliter tantum credit,ac proponit: ut uirIni Matri gratiam, perinde ac Adamo, Cr Euae,in ortu suo fuisse cuncreatam, at 7 ideo orignis labis fuisse
exortem. Omnes omnino homines aliquando ribe morituros, Testa quaedam
eiusmodi: bed quos nihil ipsa teneat, aut publice tanquam feei dogma proaponat, quod reuera eiusmodi non sit. IIII. Etenim cum ipsa unica cbri li Domini nostri sponsa existit per fidem,er charitatem in omne aeuum ipsi desponsatu, feri nullo modo potest, ut sacrosanctum innianum illud silvum, de incolume inter utruns consestiis ipsa fidei, T per consequens charitatis, nam etsi fides abis charitautrobaritia tamen abis Ade metui insidera non potest naurugum faciat.
20쪽
& lagitima interpretatione. Sectio V. ro
. V. Ad haec cum iuxta Apo bli doctrinain Ecclesia sit corpus cbristi,4 Ad ri hec suo capite moueatu elatur, Cr impellatur oporici. Nonet autem,er ima. pellit ipse idam per idem, π cbaritatem, Cr alia Spiritus sancti charisma it. Quamobrem si inlisei, vel morum integritate erraret, error necessario qn i huminet chri lam,tatur m in primarium autborem,redundaret.
V l. Demia nil quid fals doceret Ecclesia , t.inquam fiet dogma nes Spiritum sanctum aeternua in se baberet permanentem: nec ipse spiritri ''' ' 'omnem ιpsam doceret ueritatem nec ipsa columna, Cr firma utum ueritastis,nec petra,rduersus quam inferorum portae praeli alere nequeunt,censetida 3. T. meth.
Jet. Sed nec ullum omnino, aut fidei dogma, aut idei ombolum haberemus M- h 'μ'
certum. N am horum omimum certitudo, Cr veritas uniri Ecclesiae certιtua insioueritate nuitur.
. vi I. Nec mirum prosecto,dia prosiIUum alicubi uideri debet Eccle,stae iudicium in tam arduis rebus, nec labi,nec sili. N amst Spiritus sanctus Apostilos, er discipulas christi, qui homines erant suapte natura menda. ees,ita rexit, π gubernavit, ut nunquam, nec scribendo, nec docendo errsarent, ut ballucinarentur ιd quod occulta, Cr inuisibili quadam ui absis ullo alio miraculo escere ipse potuit ficilinie) cur negemat i Deo ita dirigae gubernari Ecclesiam,eιussprorctos, quicunq, illi tantem sim, qui E cci Utrmmine intellituntur, ut neminem unquam filius, cim se hoc praefuturum disertis ille er elaris verba toties promiserit φ An abbreuiatam putabimus manam Domini faut debilitatam eiusdem uirtutem aut minori ini curae esse Ecclesiam,que nunc est,quam uetus illa fuit olims VIII. Etenim cum p rotagiones christi, de Spiritus sui praesentia, de inmacussae ueritatis doctrina,non modo ad eam pertineant Ecclesiam, que fuit Ap hlorum aetate,uerum ad eam etiam, quae iam iure futura erat Us ad saeculi fimem, stultum est cretere, aut dicere id quos ρbanatici quidam hac tempestile dicere. σ profiteri non uerentur Ecclesiam antiquam infleerrare non potuisse, serram autem,su, quae hanc secutis iam aliquot duatecegit,uel postea futura est,errare posse. I K. Firma stas er immota stri sentensia Eeclesiam uniuersalem, asquamcunq, temporis digerentiam eam retularis, in f se, π moribus errare
nou pose, me unquam bactenus in alterutro lapsum esse. Atque idei consul, tigime eos facere, qui de fide grauius impugnati, Cr ωrde concipium, Crores οραι fuerit proferavi, se id credere, er prosteri,quod credit, π pro fletur,ura,sancta,catholicAU Apostvlica Ecclesia.