장음표시 사용
31쪽
De librorum Canoninnumero,austoruate,
vel Paralipomenon terminatam. Deinde Prophetiae, in quibus Dauid liber unus Psalmorum, Salomonis tres. Nam duo illi libri, unus qui Sapiensia,e alius,qui Ecclesiasticus inscribitur,de quadam Halitudine Salomonis disin tur,qui tamen,quoniam in authoricitem recipi meruerunt,inter Propheticos
Reliqua su vi eorum libri, qui proprie Propheta dppellati sunt, duode eira prophetarum libri Inguli,qui connexi sibimet,quoniam nunquam Ieiun
ta sunt,pro uno babemur, quorum Propbeturum nomina sum haec: Osce, Ioel, Amos, Abdias, Ionas, Michaeus, Nahum, Abaculi, Sophonias, Antein, Tacbarius,Malachias. Deinde quatuor Prophetae sunt maiora voluminum, Esaias,meremias,Danie Ezechiel. His quadragritia quatuor libris veterae Testimeti terminatur authoritas. Si Baracb ab merentia seiungas, erut r. VIII. Novi autem quatuor libris Euantel , secundum Matth m, marcum,Lucam, Cr Ioannem: quatuordecim Epistilis Pauli,Pelκi duabus, tribus Ioannis,una Iudae,und Iambi, Actibus Apostolorum libro uno, et Aposeabpsis Ioannis libro u . Hactenus Augustinus, cui per omnis adstipula tur 1 Drus Hilpulensis Episcopus. Nam tribus librorum ordinibus,q iapud Hebraeos certo, ac indubitato canonici habentar, accurate enumerartis subditi manus est apud nos ordo ueteris Testimensi eorum librorum,qui in cumue Hebraico non pum,quorum primus Supientia liber est secundus E caelesta licus,tertim Thobius,quartus Iudith, quintus er sextus Machabaeoavum,quos licet Iudaei inter Apoc pha separens, E cclesia tamen christi
ter diuinos libros honorat, Cr praedicat. In nouo autem Testimen o ρηι duo ordines. Vnus Euangelicus in quo sunt Matthaeus, Murcus, Lucas, Ioa ner. secundus Apsolicus η quo sunt,Paulus in qηatuordecim Epithus, Peafrus is duabus, Ioannes in tribus, Iacobas, er Iudas hi singulis,Actus Apos disrum,cν Apocat psis Ioannis. π IIII. Eorum patrum, er aliorum praeterea multorum, quos breo vitutis stidio bis mittimus,sentensium,et authoritatem ualide confirmat usus, er praxis c tbolicae Ecclesiae. Siquidem nullus omnino inter illos extat, ς os supra Ηγ'rocanonicorum nomine designauimus, quem ipsastitis an m temporibus vi sacra σ dium si, in sacri ac diuinis non usurpet,e mul. to iam dnte no recturparit. Atqui uniuerse Scripturae uulboritas in apertum
distri vin adsuceretur si ea librum pro diuino, do cdnonico usurparet, qWi rei reiusmodi nocet.
32쪽
Perperari ergλ in eorum aggra red α μοt, de Gorum ueritate nuri una quam extitit,aut diointio, aut dubitatios Est sane,ct nulla interim est conusecutio. Frui quandos, ec bac, uel ira re dogmte, siclusumine dubitat mnu disputatum,erv semper de ea tabitare, siet dissutire oportet 'κ VI. Fuit dubitatu G dilbutat in non solam ab Here icst,er lasscuri' verum etiam ab Appi Plis sanctis de christi Domini nostri resiurrea
clione: nonnullis etiam de eiusdem pote Aat diuinitate: de An orum natura ut inditione de amma: immortalitπte, de eis; rem fatu post bine Mitri des at si ex domuis nou pa*cis, de quis frumcntac tempestate dubitare,ausitanquam de re etiamnum dubii, dilutare magnum esset hia' culum. c reuit enim Ecessi horun m more,ut aetate, ita scientia quia eriudicio. Quam musta non solumi si verum etiam sitim, Cy reli nem conacernentia desinus,declarata, Cr explicata sunt, in concitiis posterioribus vel bac nostra quos memoria, q olim omnisso urebant, sic certi subo,bi ,σ confrauersa erant. ita V II. Quod intur in alijs non paucis magni ponserit reba ccciam hoc imum.tar in quibUdamqμοῖ libra sacris μὴ enit. Quidam nama ex tui quos supra adfec*niam canonicoram classem reiecimus,priori illo rutiori adhuc secinto,etsi non pasta mus omnes, apud nonnuro timen Ieralom,er numerobibebant*GPobac aetate tertia Cr quarem Esdrae
Nox tamen Ecclesiae iusici 'er ostentrum stulto paulatimatiscente, inita libri hiud indigni uili sunt, q*i ρμblice catechum: sis praepourentur. Hinc qai ex catechumei ram ρhola ad Ecclesiae pluteos euocarensariis dimen ut as christiani populi aedificatione Cr infirmultomi per id tempus adis hiberentur familiario quin ad dogmatum confirmationem. Tandem.quod iam plenam suae uerit res,ersandulatis fidem scis Mideremur , magno to eius Orbst cosnμ inter scripta certo cauonica censi punt. Sive id primo factim fuerit in concilio Nicaemo primo si in carthalluensitertiosae hi
alio quocunj Geutruns celebrato. Nam,ut ex js maninum est, quaestactiora proximam medium allici sunt, ctate D. At insim orines impliciter Anter divinor, canonicos habebantur.
33쪽
ὶ &lagitima interpretatione. Sectio VI. as
stam non admittebant. Sise ob id boc accideri quod, Cr lingua peregrini er incerto auctore, er post canonem ad mesticum literarum numerum 'aeditum in lucem prodieram: me quod moralesgnomas, aut res tantsim geastas,quae non satis certi diuimtatis indices haberi solant,exponerent: ue Ob id tandem, quρd ea complectrentur, quae nuper admodum acciderant. Iua Di namque uetuiti tantum ador scs, puras recemia con emptui dua
N X IIL Sed cr alius quos est boques illud uolumen ad canonem nodemittere,aliud ut nothum,aut sturigi agi modepigra bon condemnare. Innumeri in eoelesti gloria cam chri triumpham Sancti, quos Ecclesia norinonietiuit,hoc eat u Diuorum numerum non retulit, nec referet unquam, quos ob id tamen hon condemnat, absit. Ad propositum sicet Iudaei Iudit Tobiam, er alios quosdam inter canonicos non babebant, tantum tamen aberat,uti illos ueluti fallios condemnarens, ut plarosis omnes magni Iacearent:quosdam etiam, ut sacros colerem,tametsi infra Protocanonicor. . π XIIII. Temtum hoc nobis facit Hieronγmus ad Heliodoram, er chromatium scribens, ait enim: Mirari non desino exactionis uestrai utiam. Exigitis enim librum chaldaeo sermone conscriptum ad Latia risbium traham: librum utique Thobiae, quem Hebraei de catalogo dia inarum Scripturarum secanus, bis, quae Hagiograpta memorant,muncia parunt haec Hierondimis. Ex quibus duo codivre licet: alterum est Toabiae librum aliquando inter canonicossuisse habitus iam apud Iudaeos :φquidem non seratur aut i corpore divellitur, quod ante corporis pars, aut membrum non exi)hbat: alterum est puris etiam tum authoritatis apad eos ora Iudaeos extitisse eum Iob, psalterio, Cr a Is nonnialis, quae a Iudaeis irater I agiographa censentur. NX V. sed ad i quod pras diiseurvbamus:Si Nicaena lanosus inter dinonicos libros recepit Iudit ut recepisse temtur Hierimusto sane magis. salomon s sapientium,ep tim ad Hebraeos, Cr reliquos, quos supra inter HUerocanonicos percensuimus, recepise credenda est. Extrue in bis enim multo euiden lara,multos illustriora diui nitatis christi te limonia, Cr euotholicae ueritatis indicia, quian m Iudith, ut quae nudam tumum rei lanarrationem complemtur. XXVI. No ex taι iam ire cano,nec nuru,cum iniuria tempora,et instiis Haereticora furiae ex omnibus,tertia μὰ partem reliqua nobis sterint. Extat
in canon concilis caribamen is tertiueque probabile est admodusuum bino
34쪽
. De librorum Canonicimmio auctoritate,
ortum traxibe: cum mn Q adeo multa annorum λ τῖα inter duo illa concilia 'uxeris . Ais hoc breuiter restonsum sit ad illud, quod universe, devneratim confra secundae clois libros obiectabatur. Ea porro omni ersingula proponere, ac diluere, qus oemra singulos allegavi Euangelici, id omnino superuacancum ducimus. Nam praeterquam quod ea omnia leuia sunt,nec digna satis,quae is graui essuritione proponuntur,sum etiam iam dudum anu ab alijs, quantum sat est,refutata.
Nec ipsim per se Scripturam, nec priuatum quorumlia
bet iudicium, nec Graecae, Hebraicaeve lingua usum, nec
aliud quippiam eiusmodi, certri ac irrefragabilem diuianarum literarum interpretem esse ed uel Ecclesiam Catholicam, vel fuminum eiusdem Hieram chain. Section ueptimae Thesiis
I. moniam quidem eiusdem esse creditur Scripturas rassas, οῦ mamnis,er natιust secernere,easdems,ubi obscuram sensentiam osterum, cersto interpretari, quae sectionis huius propria func paucis expedire licebit.
Et quidem scriptura ipsam, non pos e legitimum sui ipsim interprete esse, id omni σ quaestionst, er siputationis expers est. Nam interpretis ut eriudicis quos, est litibus, Cr controuersijs,quae ex scripto, vel lege oriuntur, pueri imponere. Atqui Scripturae,cum puriis in locis sint subobsecur Crin uarios sensus trahi queanclitium, er controuersiarum materiam plurianum interdum avgen trimum abest, ut it laxant perpetuo., M. Estnobis uetus Testimentum commune cum Iudaeis, utruns eum Haereticis: at ruia uel Orte nquam usu uenit,ut,vel obstinatus Iudaeus, aut pertinax Flereticus ex scripturis reuincere m. in x naris eora est pro vitas, CT in detorquendis Scripturis impudentia, Scripturas eludunt Scria pluris,er impugnant acriter. Quam multis Sacrarum literarum testin an s Arrius ostendere enixus est, verbum aeterno Patri, non esse ομούσσιορ Eummius Spiritum anctum non esse Deum. Pelanti per se omnia polis liberum arbitri m. Nouatus post uiolatum Bapti iam nurum sufera
Di Ecclesia salutis remedium. Lutbervi folim per se fidem sat esse astitiam. Imbvero qua scriptura orthodoxus, Cr c bril o initiatim constiatuit catho stari ueritatem ad ipsa laterdum eandem imptandi Haereticu vel Iarm. . et m. pro
35쪽
5e legitima interpretatione. Seelio VII. is
III. P raeterea cum Scriptura sacra suam ipsius Euriris , ac diuinuntem pers er ex se probare nequeat cad hoc enim opus est ipsi praesidio
externo portenso non absimile uideri postit,asserere ipsum per se idoneum, dc certam sui ipsius interpretem esse. Est enim non parum iratoris negpti, de dijicu tatis legem sirre,uel firmare,quam iam latam, uel firmatam merep re tars: cum hoc citra iurisdictione interdum fieri queat, i ud nequaquam i III. A die Scripturum interpretem esse inam iam,dis ideo locum
eum loco. einensium cum sentensia, interpretationem cum interpretatione, praecedentia cum consequensibus conferre non posse. Hoc autem constrena
di stilium ad germanam loci obscuri expositionem est cumprimis necessustrium: Cr non solum in Gγmnasiijs, verum etiam in Ecclesia licis comiti sperquam usitatum. U. Dentiam is ueteri lege ordinarie non iudicabat Lex, aut scriptura de lege uel Scriptura, Scripturaeue,uel legis se uentia: ea Sacerdos summus,
vel iudex per id tempus plebi praefectus. I dem cr in politicis quos obseruari uidemus: me enim iudicam hic leges secundum se de legibus, obscuripue legum sensis sed iudices,et legitimi magistratus. Id ippum ergo isi forte perupetuo pendere, fluctare,ac lites fuere uelimus, tr in Scriptura quos Tras time uaria,er christi Domini noliri lege observemus oportet. V I. Sed neque priuatus quoque cuiusquam Spiritus, est fidus satis Scripturarum interpres. Primo enim nulli de elusemodi priuato Spiritu cerato oon 're potest,ne ipsi quidem habensi:at publice, er pasim de legis mcnate conit, cessum est. Deinde si priuatum uniuscui: sensium, uel spirit',
ut legitimum legis, scripturaeue interpretem semel admiserimus, tot e lito ligio exoriensur interpretationes, quot fulvi eiusmodi spiritus. Tot autem sum g tritas,quot capita. Tandem Reipub: Mosaieu obortas legis controauersias nou dorrebat ad priuatos*iritus, hoc est, ad priuatorum cogniti nem,uel iudicium, sed ad SInamae proceres. Et in Aetis quaestio de legalibus oris,non alio delata est,quam ad Apostilorum senatu. Et in ciuilibus Itates le legis intellem uel alia de re natae, non restruntur ad cuiuscunq; conaditionis privitos ut qui iudiciaria potestite destituantur) sed ad Drnastas, Er publicos iustitiae mini stros. Atqui Ecclesiae frum, non minus debet est
ordinatum,quim nosicum,uel politicum. VII. Sunt, qui eum expolitionem legitimam sentians, quam sua cgis suggerit innata ratio. Sed bi aequὶ, aut etiam ampliat delirans, ais, illi,quor proxime refutauimus . Siquidem bumana ratio,Cr fallax est, Cr lubrica, Criscon tini,cr inplariis uehemenser caligansier demum talis,quae de chria
36쪽
De librorum Canonic.numero,authoritate, stiatu religione, σfidei mUerijs perse recte iudicare non potect: quippὸ
quae humanae rationis aciem multis partιbus excedam. VIII. Non de fum,qui ex furibus, hoc est,ex earum linguarum criniatione,quibuου sacrae literae mitio aeditae sum: uel ex Rabbinoru commensari , oes quaestiones,et απιrouersias, quae de Scripturis,earumve intellectu ori
tur, tolli, ac siopiri posse consendam. At ne illi quos consevianee satis lauquuMurri uidem βMes easdem pene difflcultates e ravi, quos ipsi rivuli
Extavinams in comextu Hebraeo quam plurima uoces aequivocae,semenatia ambiguae, uonnulla etiam con rarie. memadmodum abunde id nobis restitum facium aeditiones chaldaic Graecae, ac Latinae uariae, quae proxio me inde profluxeruns. N ara cam plurimae extera,vix ulla est,quae cum alteara per omnia conspiret.
I X. Quod si ex R abbinora oommeruis, aut glossematis eiusmodi dija
cultates,acoontrouersius definire voles aedius erres oportet.Sum enim picaris eorum in iocti piritu er gratia Dei destituti,uelamen densium oculis imispo itum habentes,erpi christi nomen pectimi afcti, in chri rum, Cr sacroasinctam eius legem sacrilege blasphem regno. acriscio, Cr omni demse testi bono maiori ex parte de lituti. X. Verum enimverJlicet ymium hoc est, Graeci, Hebraici, vel chaiadaici sermonis per ilia,per bes caetera desius, non fit idoneus Scriptura rum
linterpres,ad exactiorem tamen eorum cognitionem, que iis sacris tradunatu π exponuntur,plurin m constrre solet. Primo quidem,ut ea plane ast scpare, quae emphastu b ens, uel ab interprete ambigue,vel obscure,uel uiuoce,uel mium proprie,uel omnino etiam ζωμ υτα relicta punt. XI. Tum ut ea, qtte librariorum incuria, uel Haereticorum malitia in vulgatis exemplaribuε deprauam,hoe est,ructa,mutilata,vel immutata suti re lituas. Hinc ut fidei in 'ria sub literae cortice occulte latentia, locupleatim edisseras: siquidem interpres unius uocis nnum duntaxat reddit nodtionem, vox aute una multa interdum, π ea quidem ad rem quam maxime opportuna denotat.Tum rursum,ut tropos similitudines, araemias,et aliarid genus locutiones uel dilucidius exponag,vel clarius percipias. Nam quosis uno sermone prouerbiali schemate effertur hoc in altero naso ac simplici. Et quod in uno figi ratum est, boo in altero ocχκμ ατα μένομ est. Habetq; id locum uel niaxime iri populari Hebraeorum oratione: scatet enim eos
37쪽
re legitima interpretatione. Sectio ML ir
ri II. Tum demum nec enim omnes rei huius usus persequi est unismus ut cum aetatis huius Hereticis liberius, ars utilius congrediare. Hiemi ubi primum ueritatis luce se prem et quo perstrinI ammaduertunt, stitim adfuses, hoe est, ad Graecum ,ves Hebraeum contextum appellitant. Vbi tum catholicus ἰ non aliquem huius rei gustuum perceperit cram ex acta linguarum peregrinarum notitia. ter tot studia magis necessaria, pera paucis obtinure assistet cum nonnullo pudore,σ infirmarum consione h
XIlI. Vnie non possum eorum sententiam non uehemen er improba bare,qui studium hoc, ut inutile neglectui, uel etiam contemptui ducentes, nihil iam Graece Hebraice uel SFruce aeditum extare,quos iam olim latinit te donatum non si falso cauillamur. N a m et si quod dicuns, verum esset, ut aperte falsum est,adhuc tamen omnes ille rationes, Er commoditates,quas paulo ante obiter Uignauimus,si iter obtinent. N IIII. Attamen ne quis hic erret, peregrinarum linguarum cogni tis, ad exactam Scripturarum cognitionem, Cr ad caetera,quae huc pertianent,ita utilis, Cr opportunia, est, ut tamen eam ad rem non sit absolute nescessiria. Extans erum hoc tempore, etiam ἀde ab initio Ecclesiae extitearuns non pauci doctiyimi Theologi, quorum puro nullam omnino calleabunt linguam externam. Imo uero inter omnes illustriores Eccleste Latio rimae Patres,solus Hieronγmus trium, vel quatuor linguarum peritus extistise creditur. Augustinus, Ambrosius,G regorius.' rosper, Maximus, Crc. Mi Graece mouerint, certe Hebraici sermonis magna ex parte ignari μωrant.Inter Graecos uero, praeter Oriunem, Damascenum, Cr paucos quosdam alios, at Hebraice eruditi extitisse eruntur : er tamen hi omnes diis
unius literas faelici Fime interpretati sunt. Perutila ergo ad Script raram interpretationem est linguarum cognitis,non tamen absolute necesas ria. π V. c VII erra scriptura ipsa moti sit certus,de indubitatus sui ipsiαι interpres: nec priuatus ruiusquam spiritus: nec linguarum, quibus initio
tradita est Scriptura, cognitio: nec Hebraeorum Rabbinorum commentuatio,consequens fit ei modi interpretem esse Ecclesiam catholicam: uel uni, Mersale concilium Eecisam repraesensans: vel certe summum pontificem, 2 quo Ecclesia ipsa definiendi accipit certitudinem: eam non restent ali ,
38쪽
De librorum Canonicnumeroseuthoritate,
XVI. me dicimus uera esse comperiis. De Apos larum doctrianum,er christi institutionem consulas: stue ueterum Sanctorum sevientias: flue usum perpetuo is Ecclesta ob erudium: siue quid fidei initis, Cr animastum in uno Dritu iuncto,ad quam tanquam ad inem destinantur omnia: siue denis quid ius ipsum,cτ ratio optimae, π sapisntfinis gubernationis Ecclesiae ρέθιle diuvater expendis, er latrooicias. Ad quos enim has inaterpretanti partes, nc grauit imam, er periculo imam definiendi prοσuineiani rectivi detuleris,quam ad eos,penes quos non solum supremum toa eius christiana Reipvb. iudicium, uerum etiam certa, ac infallibilis iudis
XVII. caeterum dum bis asseritur Ecclesiam legitimam Scripturiarum magistram, ac interpretem esse, non est id itι accipiendum, quo eira solius partes stim scripturas quouis modo niterpretari. eo rursum insensu,quo quicquid Ecclesia extra,vel intra iudicium,ad veritatem aliquam firmandam ex Scripturis allevit, id certam stium leum, uel sensensiam statuat, unde nulli citra noxam, uel errorem recedere liceat:neatrum enim
horum hie asseritur,nec cum ueritate asseri potest. certum est nanis non Dalum Ecclesiam, vel Ponsscem scriptκrus interpretari,uerum etiam Theoaιogos, ta Ecclestarum Rectores, er Pallares. κv III. certum est nihil ecius concilium Oecumemcam,vel Pontiascem Maximum aliquem Scriptura locum in hoc, vel illo sensu usurpasse, uel ad quodcis fiet dogma confirmandu obiter alle e id mei uim,aut leagis robur no semper obtinere: ita ut christi sacris imbutu, ns errare uolat, id fimpliciter admittere oporteat. amuis etiam ab eo, quod sic uno quo
sectu π obiter expositum est,temere recedere nulli conueniat. XIX. mod hic autem Uerimus, iterumq; atq; iterum monemus, erinculcamus est, solius Pon scis Maximi,uel uniuersalis S nodi esse,ea seriapturae loca, in quibus dogmatis alicuius neruus cardoue uersatur, certo tua terpretetri. Rursum utriusti interpretationem tum deurum certum,de nnDDIibilem se, certaes perinde legis, uel decreti, a quo nulli impunὸ recedere fas sit,uim obtinere, cum ea de causa conuentum est, ut certi quippiam de aliquo ambiguo sciriptura loco contra Paginos, Iudaeos,uel Haereticos dea
π π. Et quoniam ea interpreta n i uis, de certitudo est penes solam Ecclesiam,vel summum eiusdem Palbrem, nullo autem modo penes privastos Doctores, vel Pathres, fit ut uno in sensu unus tantum sit Seripturarum interpres, in altero ger) m ti. Vnas est ein cuivi interpretatio admodum
39쪽
& Iegitima interpretatione. Sectio VII. is
dum iam expositumfacta,ut certiginia, impliciter obligat. . multi quorum expotio non mpliciter sim,sed tunsum secundum quis Temeritatis enim esset non paruae ab eo recedere, quod tota antiquitas, aut maior eius pars defendisset esti Ecclesia illud ut dogma nondum recepisset. X XI. Quod si quando inter plures eiuIdem loci sensin, ecquis explaribus,ut sanioraecipi debeat,ambivitur:β mbilse ostera, cur hunc magis
admittere expediat,quim illum,eum ccteris an eponas,non qui plures,uuiaures praesertim,dulbores habet,sed eum,qui cum praecedentibus, Cr constaquentibus,alijsq; Scripturae locis magis consensit. Imbuero tamam abest, veis ij quae per se certa,aut ab Ecclestu determinata, aut communi saniurum
traditione comprobata non sun clausis oculis,abis ullo omnino studio, iudis dicio, uel inquisitione multitudinis sensiuniti quempiam oporteat, ut saepe ijdem etiam aperte obniti liceat. A XII. Debet, inquam, qui TheoloI non mali nomen pustinere uult. indubiIs non id semper probare, quod multi unum aliquem ut fieri quam dos solet ne iudicio secuti probarum, vel docuerun sed loca cum locis,exa
empla cum exemplaribra, praecedensia cum sequentibus, interpretationes eum interpretationssus diligenter conferre,ac tum demim,quod ad authoris mensem,ac sentensium quam maxime accedere videtur in medium proferre:
siue id eum multitudinis sensu consentiatdlae ab eodem dissemiat. XXIII. Hoc ideo impra ius inculcanum existimui, quod rei ac periam eam esse sectariorum impudensiam, ac θα phantiam, tineaptam uniuscuiustium,er interdum obscarisimi homuncionis expositionem. perinde trabant acerent,ac traducavi, ac si uniuersa Ecclesia id sensia erpublice doceat,quod bis, vel ille somniando est interpretatus. Possem pluriam eius rei exempla in medium proferre,ns vcophamia haec Mulgo esset Ma
Scripturas esse discisset, is ab discultato plures
extare causes, Sectionis octauae Thesis.
I. At Objcere bis imbis solent, qui aequestate. cc drravnfer θεοῖ - τακroi die de haberi uolunt: Sublatis iam olim veteris Testimentiumbris. νηlas i summo deorsum usis iam discisso, omnia bis ommbis patere, er obstina esse. Tum lucem, ut uideatur externo praesidio non egere, scripturamc tem dinatam, er lucem, esse cr lacernum , iuxta illud: Lucerna pedibus
40쪽
i De librorum Canonie. numero, authorita te,
Pia tis. meis uerbum tuum, item: Praeceptum Domini lacidum, illuminans oculatir in ' Tim demum Euangelium, dis ideo reliquas omnes Scripturas,ijs tantum opertus,ais obscuraK esse, qui pereunt, hoc est, insura ιllorum interpretra 4 tione catholicis,non omnia mea fide, vel inani siducia metiensibus.
II. Sed haec, Cr st qua eius generis sumit alia, er friuola sun ,σμα
pius iam ante a nostris,hoc est, ab orthodoxis refutata. Allutum est quidem non parum lucis Scripturis per expletam ctrini Oeoonomiam, Apostoloavum praedicationem, er plassanshrum Patrum sudores:baee tamen non omnem stitim, quam Scripturae Gerebans, disticultatem sustiterum. Appetilansurrursum ille lumen, cr non πquam etiam lucern non qllod accessis,
intellectuve stivi ubis faciles, sed quod commode propositae, diuinostri
ritu uegetatae. eois mentis tenebris, interiorem hominem illustrem, inassummems. Tundemst illis Euangelium opertum, hoc est,obscurum est, qui permus, non poterit proficto Haereticis, quocκns demum uomine censtanis tu non maxime opertum esse: ut qui extra Deum, ex uerae fidei lucem,existras christianae societatis communionem, Cr extra omnem salutis semitam
III. Porro autem Scripturas non esseIaciles,id inter alios,abunde nou bis testitum factu vi Semrum antesigrani. Nam cum iam inde ab Apostolaorum tempore, diues imae in Ecclesia extiterint Sectae, Haeresies sicuter hac ipsa glios aetate uix ulla unquam tamen inter illas adeo absiurda eriisti aut etiamnum existit, qui se enixe aliqua Scripturarum authoritatemianire π ornare non contenderet, er etiam nu c munιre, er ornare enixe non comendat.
IIII. At dicere siesens aetatis bulas Haeretici: veteres illos sectarios, homines fuisse bardos,ae stipidosines qui abditum in Scripturis veritatem eruere hinc possem satis idoneos zbe autem insigni mentis acumine, atq; ervaditione praeditos, e parum praeterea largo diuini 'irιtus hausti potator,
secret ima er abstramim quas hic uidere, Cri zo quasi negotio deprehendere,ac in lucem proferre posse. V. Poratur,quod priscis Haereticis imponitur, tame fissium. Plus enim mundanae prudenti versutia,Cr acuminiς inerat in uno Arrio, Euno. mi'Petillo,Manichaeo, quam is omnibus borum temporum Semrijs,simul in unum conflatis. Nam cum ea aetas Theologos tulisset longe Oct imo tanta tamm per id tempus Haereticorum erat versutia, tanta di putandi acrimonis anta in omni discipliniuramunere exercitatio, sit certameη ρμη blicari