장음표시 사용
31쪽
ne externa aliquid absque iniuria postulare;Ergo ea promissio, quamuis ficha, aestimabilis est. Resp. Hoc argumento probari
non modb veram Simoniam Conia uentionalam,sed etiam realem committi in eo casu , quia iam tradita esset pars preti j temporalis, pro quo data est res temporadis; Immo nunquam daretur Simonia pure Conuentionalis , cum enim in illa sem. per promissio rei temporalis reperiatur, iam aliquid temporale datum uerit ex Nauarr. Nempe ipsa promissio. Dicendum itaque est, promi ssionem non esse partem pretij, sed conditionem quandam , & ce titudinem rei pro miliae obtinendae.
neque datur res spiritualis pro promissione , sed pro re promissa , Sequi ficte promittit , non exhibet illam promissionem tanquam preotium , sed offert simulate, & deceptorie id quod alter existimat futuarum esse pretium rei spiritualis, quam exhibet, aut exhibiturum se esse pollicetur.
Natura vera , ct proprie dicta
Simoniae, amplius expiscatur: Illi rationem aliquam vendi
tionis , vel emptionis, o pretν essentialem esse : Aduersus
RERV M vim ac naturam disputationibus indagamus, non V
tb pio libidine fingimus, suas 'meque caulas habent, principiitque constant suis, per quae distinguntra
ab aliis, seu naturales illae, seu arte factie siue ad vitae normam, discipli
namque morum pertineant,non igitur in opinione sita est, earum natu ra 3, nec in nostra est potestate, constituere quid caique rei sit proprium,& ex arbitrio definire quid ungulis conueniat, per quod id ipsum sit, quod est, petinde enim naturae set habent ac numeri, quos destruit, quamlui uncumque demas vel aliacias , sic illae pereant necesse est , si quid detrahatur, si quid accedat, cumunt, ut ait Philosophus, indiuiduae, itaque in suo genere perfectie, sui iaque ab linae numeris, ut neque ab- ut quidquam , neque superui. Hae porrδ naturae latent, fuitque inuoluunt se tenebris, ipsamque mentis aetem subtilitate tallunt. Non ergo mirum, quod in eius inuestigatione tam multi ludant operam; labantu que tam turpiter, de Ierum effectis, adiunctis , ac proprietatibus disputantes, cum illarum naturam, a qua fluunt, cognitione non assequantur.
Certe ut a fonte turbulento, liquidi nequeunt di manare laticense nat Ia rei cuius ibet non perspecta , sed potius,male feriatoru capitum C mentis , futilibusque sententiis vi lata , turbidaque, ut sic loquar, reiadita ; non possunt non erumpere opinionum in lanarum lutulenti fluctus, qui magno moerore doctorum hominum & ingenti disciplinarum omnium , virtutumque damno, in omnes rei p. partes, cepe redundant. Quae mala minime videremus, si in-lulsae quaedam,absurdae, recenterque euis sententiae quibus , imperitis imponitur, & sucus fit indoctie plebi , eliminarentur e scholis, quae vero rationibus stabilitae , vetustate
32쪽
tum eeleber imorum testimonio, &.am Hirit tibin annina quaeritur ita- academiarum authoritate confirma. que hoc loco an vendedi vel emenditae sunt, restituerentur. Hoc ipsum studiosa voluntas, si ita essentialis experimur in Simonia, de qua totumISimoniae, ut absque venditionis vel istum tractatum instituimus , quasiemptionis ac proinde preti j aliqua enim hodie tragedias non excitantisaltem ratione , neque esse neque
aliqui veterum receptas sententiastintelligi possit vera de proprie dicta explodunt, nouas inducunt speciesSimonia , naturali & diuino Iure seuerioris euiusdam disciplinae, virostprohibita. De hac enim sollim Si-
eruditione & pietate claros damnat, monia disputamus, non de alia quae& tanquam sanctissimorum morumlIure tantum Ecclesiastico inducta corruptores, apud imperitum vulgus est, quam quast. 4. consectario 4. di- traducunt non exiguo religionis &iximus esse potius quandam irreligio-ζetatis ipsius, quam 'tueri se simu-lsitatem , quam propriam Simoniam, ni, damno: Non alia profecto delic eiusdem speciei cum priori, licet
eausa , quam quia probatam omnitillam aemuletur. Quaerimus itaque an retroacta aetate Simoniae naturam i verae Simoniae conueniat essentiali- non assequuntiu , nouam sibi fin- i ter aliqua venditionis vel emptionis
gunt Sc monstra , quae confodiant, & pretij ratio, quod seri eius defini- pycten statarium sibi ponunt cum clo, neque absque illa ratione, fingi
quo congrediantur, atque ut clarius vel elli Simonia possit. Itaque non loquar, explosa veteri Simoniae de- disputamus an venditio vel emptio finitione, aliam afferunt, ex qua de- rei spiritualis sit Simonia , de eo inde quiae libuerit deducunt, quam- enim nullus controuersiam mouere obrem visum est opere pretium tra- potest, sed an sola venditio vel emis ditam a nobis quast. I. & communi ptio spiritualis, sit vera Simonia in sapientum consensa retentam Simo- eo itaque versabitur tota nostra di ianiae definitionem , hoc iterum loco putatio , quod diligenter animo pauid diligentius retractare, δc qum commendandu est. Dixi porrδ rati rere virlim illa definitio sit essentia- nem aliquam pretij, venditionis, vellis, si enim huiusmodi est, non lice-iemptionis requiri, quia eo nominebit aliam obtrudere, nisi aliam quo- DD. magno consensu intelliguntque Simoniae essentiam objiciamus; contractum non gratuitum, quo da- cum duplex unius eiusdemque rei tur temporale pro spirituali, vel edefinitio eisentialis esse nequeat ,.contrario, in quo licet non sit sorin scut neque duplex essentia : deinde lis & explicita venditio, vel emptio, scut ubicunque id quod explicatum i vel pretium, est tamen virtualiter Acea definitione reperietur, vera Si- aequivalenter, atque ut sapientissime monia existet; ita omnis ille actus loquitur academia Parisiensis in suo cui non conueniet tota illa defini- decreto sub finem disputationis ad-tio , Simonia non erit, quamuislducendo, si commutatio uvim pro aliunde prauus & iniquus existereia texo. quod te monitum esse impen- possit , quae omnia per sese claralsissime volo : cum enim adducimus sunt. E st vero vulgaris citata quast. i. sapientum omnium sensum, qui in tradita definitio Simoniae studiosa v ivenditione & emptione Simoniam Iunia vendendi vel emendas iritualia, constituunt , tantam authoritatem
33쪽
elusisse se putant aduersarij, ubi res-inem comparandi spiritualia per temis ponderint, non quaeri an in Vendi-lporalia aliter quam per modum pretione vel emptione spiritualis com-liij. Atque ita tandem tota Simonia mittatur Simonia, quod Vnum velle in quadam animi destinatione Ee in-di eunt authores i nobis adduci soli-'tentione quam quisque pro arbitriolos, seque illud vitto fateri, sed con-l capiet, aut abjiciet, consiliet, &tendere etiam aliter quam per em-jphantasticam quandam, & ehimeti-ptionem & venditionem committi, eam Simonia habebimus,quae etiam quare nos qui eo etiam sensu dunta- vix unquam nisi a vaecorde commitiaxat de hae quaestione disputamus non tetur, cum tamen illam frequentio- modo ostendemus D D omnes in rem esse PP.& Concilia pauim quo venditione vel emptione Simoniam rantur, de boni omnes hodie ge- agnouit se, sed in ea sola , dc si quam mant, mutata siquidem intentione aliquando rationem aliam Simoniae licebit donum Dei pecunia aliave reverae, εc proprie dictae tradidisse visi temporali possidere, quod ipsi Simo-
sunt, in ea reipsa includi eiusmodi ni exprobrabat Petrus. rationem venditionis , vel emptio- l Secunda , eaque communissimanis, & pretij, lieet non formaliter, sententia est intentionem principa- realiter tamen, virtualiter, & aequi- lem obtinendi spirituale per tem p ualenter etiam ex ipsorum Docto- rale, aut δ contrario, temporale perrum , qui eum loquendi modum spirituale esse Simoniaeam ι hine
usurpant, mente atque adeo nun- Glollae in eap. - . de Clerico non re-
quam alibi quam in aliqua venditio- sidentι in 6.Areceperit.Clericum,quine, vel emptione Simoniam consti- principaliter propter luerum quotituisse, qua de re nobis est hoc loco dianarum distributionum choro in- instituta tota disputatio. terest, Simoniam committere saltem mentalem 3 quod idem affirmat ing. II. cap. cum essem de Simonia. de eo qui ω- - r seruit Episcopo principaliter propter
In qua prima quorundam recen- nostram.de electioκ.de eo qui fit Motiolum opinio negat venditionem nachus ex principali intentione o vel emptionem essentialem esse verae tinendi Abbatiam. Quam eandem& proprie dictae Simoniae, naturali doctrinam sequuti sunt Panorm. diuinoque iure prohibitae , quam Fclin. alij que D D. in cap. hiam. de
probant, quia si ad veram Simoniam Simonia Hostiens. in cap. OIim.de ver commitendam intendere oportet borum significat. Turrecremata. Do- venditionem , vel emptionem , vel minic. Archidiac. in cap. clericus. r. pretium & adaequationem vi com- dit. 9 I. Nauari. c p. 23.nsem. I I. cst mensurationem rei spiritualis cum de ονanct hisu canon. cap.6. num I 2. temporali, nullus unquam commit- Et cap. i 8. num. Io. ct I 3. & tria .deteret Simoniam; nemo enim existi- fmbin humanorum actaeum num. 49. mat spiritualia esse vendibilia aut illa ct in cap. fis depamitent.dist. F.n. 3 6. vendere vult. nisi aut bardus, aut Conuartilib i. varia.eap. 2O. num. F. stolidus, vel haereticus sit, & quis- Sylv. 'st. Simon. .num. 9. Gigas consque facile sumet sibi aliam intentio-l i num. 19. V golin. tab. . de censi cap.
34쪽
Gabri in canon.Missa lent. 1 8. Maior in A. d. 13. quast. a. ad 2. Durand. rbus. quaest. . num. . alij que Veteres,& nouissime Moneta. a. para. de Pistribui. quotidian.quali. 28. Vum. 3 E. 6cIoan. Valer. de diffrentris V. Simonia. disseνent. i o. qui omnes Simoniam,
ut dixi , sed mentalem in hac intentione concedunt , quandoquidem volunt subjici poenis Simoniae , aut restitutioni, & eius nullum in foro exteriori fieri scrupulum, queritur valerus, licet laborent hi m. inexplicanda ea principali intentione, siue fine , quod maxime faciunt
Couarr. & Nauarr. locis citatis , qui sapienter monent , eum non esse
se in per finem principalem, sine quo non fieret actio, alioquin omnes C non iei , qui reuera non interessent choro, nisi distributio fieret, & stipendium daretur , forent Simoniacidi qui non saceret sacrum , nisi ab habens pro obiecto venditionem ex alio rogaretur,ab illoque stipendium t ternam, qua ratione dicimus, homi- acciperet, diceretui intendere prin- l cidium aut furtum mentale & inte
I ISimoniae verae & propriὲ dictae, quae
sine aliqua ratione venditionis vel emptionis vel pretij , modo nuper explicato consistere nequit, ideoque asserit, eum qui per medium spirituale intendit etiam principaliter,
commodum hemporale, non committere Simoniam etiam mentalem,
nisi illud temporale intendat, Vt pretium rei spiritualis. Ita Soto lib. s. de
perspicua est, nam vel Simonia mentalis , eli duntaxat deliberata volu
tas dandi spirituale pro temporali,&cipaliter stipendium illud; finis igitur principalis dicitur, qui primo &per se mouet ad operandum, siue ille finis, si operis ipsius , qui ipsi con-
naturalis & initinsecua est, siue finis operantis. Neque enim hi duo fines semper sunt unus. & idem, cum finis operantis, si in arbitrio ipsius operantis, qui illum sibi praescribit, neque enim semper mouetur a fine connaturali , & intrinseco operis, quia quamuis volendo opus, velit quoque necessario finem ipsi intrinsecum,non vult tamen Propter illum finem, sed ad alium ulteriorem , a quo mouetur, refert, uti alias dixi
Tettia sententia est definitionem a nobis traditam esse 'essentialem num eme Voluntatem committendi homicidium & sui tum externum; vel potius uti monebamus q. i. Simonia mentalis est actio quaedam externa, quae ex intentione Sim niaca fit, quamuis praua ea intentio ex eiusmodi externa actione colligi nequeat,quia ex bono ac prauo fine, fieri aeque possiet. Qui enim V. g. dat facienti sacrum pecuniam, potestillam dare , vel in stipendium , vel in Eleemolynam, Vel in munus omnino gratuitum, vel in pretium ipsius sacrifici j. Haec quidem actio, facta illa praua. & Simoniaca intentione, Simonia ea quoque est , latente , inquit Caietan. D. ιιM venenoso semine,
de ideo Simonia mentalis dicitur, quamuis coniuncta fit, cum aliqua B a actione Diuti eo by GO le
35쪽
actione externa, quam imperat, quo- l discrimine pretij x finis plinei palis,cunque autem modo accipias men-lhaec enim plurimum disserunt con-
talem Simoniam, habet pro obiecto traquam existimarint aduersari j, qui
Simoniam externam, quae consistiti idcirco intentionem obtinendi tem
estentialiter in commutatione rei l porale per spirituale , quando illud temporalis & spiritualis, siue in Ven- temporale est finis principalis, exi-ditione & emptione rei spiritualis, sue in dando spirituali pro temporali , & e conuerso ; ubi particulastimarunt esse Si poniam, quia non satis videbant, quomodo temporale
posset intendi tanquam finis princi- Pro significat pretium; Ergo debet palis operis, aut rei spiritualis, de intendi temporale tanquam pretium non intendi tanquam pretium ipsius, spiritualis , vel spirituale tanquam
pretium temporalis, alioquin non committitur Simonia, quae et sentialiter, rationem commutationis, ac
preti j includit ; quamuis igitur intendatur temporale dando spirituale, aut intendatur spirituale dando tem porale , nisi unum ex istis intendatur
tanquam pretium alterius, non committitur Simonia. Esto. fortassis peccetur in ordinanJo medio, ad finem improportionatum , quod alibi distquiram, non peccabitur peccato Simoniae. Neque intentio primaria aut secundaria quidquam facit, nisi enim obieetiim intentionis si venalitas rei sacrae, non est Simonia, etiamsi primatio, temporale v. g. stipendium intendatur , deest enim obiectum Simoniacum, a quo solo interna intentio Simoniacam malitiam deri- quare non discrepant quoad ipsam rem, sed quoad loquendi modum, dum finem principalem operis, aut rei volunt elle eius pretium , quae tamen diuersissima sunt, habentque respectiis omnino distinctos ; nam finis respieit I. appetitum quem mouet, cuiusque bonum est propter se expetendum. 2. respicit media, quae propter illum expetuntur , immδnullam in ea serie habent aliam appetibilitatem,quam sui finis; at vero pretium respicit proportionem re aequi ualentiam rei pro qua datur ex iustitia commutatiua , ac proinde respicit quoque extinctionem, sue
solutionem obligationis contractae ex re accepta vel opere praestito , cui commensuratur secundum aestimationem , ac valorem, prout iustitia commutativa postulat. Vnde fit, ut
uare potest, quod si ponatur eiusmo-l neque necessarium sit, pretium indi obiectum. quamuis illud primo &'tendi , tanquam finem venditionis
er se non intendatur ab operante, ed tantum secundario , committit nihilominus Simoniam, quia quacunque intentione intendatur obiectum malum , derivat suam malitiam in intentionem ; Ideoque Sacerdos qui stipendium intenderet &acciperet ut pretium sui sacrifieij,
Simoniaeus soret quamuis non constitueret in aequi ctione talis pretij
de stipendi j suum principalem finem.
Quae omnia confirmantur , ex aut commitationis, neque finis principalis dici queat pretium, nam qui
egenti triticum vendit , Ut eius occurrat necessitati, intendit primi, de par se subleuare miseriam sui emptoris, non autem pretium sui tritici, quod tamen vult, ut se indemnem praestet: & nemo dicet illius venditionis finem principalem esse pretium, quod est tantum materialitervolitum, quia in omni commutati necessarit, includitur alia res aequi ua
36쪽
aequivalens, quae detur loco illius,
uae cum ea aut pro ea commutatur: ic qui mutuat, intendit recuperare Iem quam mutuat, pecunia tamen aut Ies mutuata, & recuperanda non
est necessarid princiealis finis eiusmodi mutuationis , ted alius quise Piam, amicitia v.g. aut misericordia: qui postulat eleemosynam, eam intendit, primo, &per se, tanquam finem suae illius petitionis, non ut pretium. Denique quamuis praemium sit pretium meriti, & meritum
vicissim sit pretium pGmij qui dat
praemium,non intendit principaliter meritum , sed bonum eius , cuius meritis illud reddit, &qui meretur, eis speret praemium, ac mercedemsbi debitam , non operatur nihil O- minus saepissime principaliter propter illam, sed ut satisfaeiat amori, aut obseruanti et aduersus illum,a quo praemium expectat, licet a praemio quoque moueatur ad operandum.
Cum igitur ratio Ireti, , bc finis
principalis, diuertie sint , dc non temper coniugantur in eadem actio. ne , non satis suerit ad Simoniam mentalem , intendere temporale commodum Principaliter per medium spirituali, nisi simul intendatur , tanquam pretium, quia licet non intendat sacere pactum ullum, intendit tamen dare spirituale , dc accipere temporale, aut ε contrarit, dare temporale , dc accipere spirituale eo modo , quo solet fieri per pactum, de eum eadem habitudine , quia nimirum accipit spirituale, tanquam sibi debitum ratione res,' aut obsequij temporalis , se exhibiti, atque adeb in eius com
tariorum, intelligas,obseruat Valent. temporale posse esse finem principalem rei, aut operis spicinalis duobus modis, I. Ipsiasmet spiritualis quod accipitur, quia nimirum illud temporale est illi proportionatum , dccommensuratum inaestimatione, ocvalore, unde fit, ut tale commodum temporale. Iure merito intendattir,
per illud Spirituale tanquam ipsi debitum,& qui illud spirituale exhibet. existimet sibi fieri iniuriam , nisi .equivalens temporale sibi reddatur. Secundo, temporale potest esse finis principalis spiritualis exhibiti, quia
mouet Operantem,estque illius finis, non autem operis ipsius,sive ut loquiatur Valent. est finis Moluntatu, siue applicationis animi ad actam conferendi spirituale, ad quod non est opus vlla proportione, secundum aequiua lentiam;& aestimationem inter temporale, M spirituale, ad extinguen-ὸam obligationem contractant ex iusticia commutativa, quae pol tulat aequalitatem, sed attenditnr lola proin portio inter medium, de finem , cui obtinendo tale medium utile est. Deli rimo fine loquuntur aduersarii, ilia udque pretium vocat cum S.Thona. quod. cit. ubi ait, in qualibet venditione, pretium aecipi quasi finem; qui loquendi modus, quamuis non ita proprius sit, uti ostendimus , veram tamen sententiam communem antiquorum continet quam ita in tellectam, de explicatam , haec pollerior vlta , amplectitur tanquam -sibi omninδ consentientem. Ex quibus colliges hanc Simoniam mentalem etiam circa ea, quorum commutatio, sola lege ecclesia-
pensationem , sue suspicetur alium istica damnatur tanquam Simoniaca, habere eandem intentionem , sue committi posse, si enim quis velit, non, uti diximus q. r. quod Ecclesia prohibet in hae parte, Ut vere, modum loquendi aduer- reuera peccat peccato ab Ecclesia
37쪽
prohibito , ut in omnibus aliis Inretantum humano vetitis constat. a- re rejicienda est glolla quae u cas. ex in te 2. de σι ιio deleg υι v. Dimittore , contratium existimat.
Eligitur siententia a maus, rationem aliquam vendIIIouis,
tione spiritualis pro temporali, hane certissimam Regulam statuerut D D. id contingere, quoties primarib, Myrincipaliter intendit ut spirituale perdationem temporalis, vel e contrario , intenditur temporale per dationem spiritualis: atque ita in eiusmodi intentione primaria, & fine principali , spiritualis pro temporali, Vel temporalis pro spirituali vetam &proprie dictam Simoniam ditiino,&naturali iure prohibitam , ideoque
essentialiter malam sapienter agnOEx sententiis hactenus explicatis uerunt, quamuis nulla expressa Ven-ptima de salia , & noua eli, duae ditio, nec formalis, & explicita ra- steriores verbis differunt non re- tio pretij tune appareat, sussicit enim .is. 5c quidem tertia quae ad Veram, illam reipsa per aequi ualentiam in& proprie dictain Simoniam , ratio- elle. Quare non negat haec sentenis nem aliquam preti), dc venditionis, tia, quod altera affirmabat, rari siue commutationis non gratuitae nem preti j, & venditionis , siue temporalis pro spirituali elsenti liter contractus , atque commutationis
pollulat, verior omnino est, ct ma- l non glatuitae inter temporale , &gis proprie loquitur. Secunda Vero spirituale, omni verae, & propriὶ quae ad eandem 'fusis diuini, atque i dictae Simoniae essentialem elle , sed naturalis veram Simoniam sufficere existimat intentionem α finem prinduntaxat tradit certissima indicia quibus possimus dispicere, an in da-cipalem commodi temporalis pro tione spiritualis pro temporali ,reipsa spirituali, aut e contrario spiritualis i insit eiusmodi aliqua venditio, licet pro temporali, solis vocibus dissidet non explicetur, sed potius occultetura priori . & re ipsa cum ea consentit, dantibus, & accipientibus,ut inde et illam squidem intentionem, & l certb iudicemus, an vere Simoniacisnem principalem temporalis pro i sint, an non. Porro nihil aliud vo-
spirituali, vel spiritualis pro tempo- : luisse DD. suo illo loquendi modo,
rati implicite, & aeo uiualenter pi ldum Simoniam in intentione printium , &'commutationem non gra- l cipali dandi temporale pro spiritua-tuitam primario intentam significat, i ii, vel spirituale pro temporali con- utiturque eo loquendi modo , quia stitulant, & illos nullam aliam veramis pius in datione spiritualis pro tem -'Simoniam agnoscere , quam eam, porali non exprimitur pretium, aut quae essentialiter venditionem qua venditio , quae tamen reuera inest i piam siue formalitet, siue aequi ua- Iicet non formaliter, sed virtualiter, aut aequi ualenter duntaxat: Et quia dissicile prorsus e indignoscere,quan-d ,nam implicite ei ut modi, 3c aequiuualens venditio reperiatur , neque enim inuoluitur in omni prorsus da- lenter includit, non fuerit operosum ostendere contra nouos quosdam opinatores; Duo itaque nostrae, &communis sententiae capita paulbfiisus demonstranda suscipio; primum est omni Simoniae verae , &proprie Diqiligod by Cooste
38쪽
propriὲ dicta rationem aliquam pre- iij. sime venditionis temporalis pro spirituali, vel spiritualis, pro temporali ita essentialem esse ; ut absque ea non sit vera. dc propria Simonia. Alterum in intentione primaria , 8c
sine principali dandi spiritualia pro
temporalibus , vel temporalia pro spiritualibus implicari rationem pretii, & commutationis non gratuitae, ex mente Doctorum , qui illum loquendi modum usurparunt. Haec si praestitero , evanescit illa importu.na vanissimorum , de imperitorum hominum aduersus nos calumnia;
Vt vete, promissa praestem illustrissi
morum Doctorum , eorum maxime,
qui .in nobilissima Parisiensi Academia iam pridem floruerunt, verba ex fide referam, dc mentem pauid susus explicabo: abstinebo tamen a nostrae Societatis authoribus, quamuis plurimi sint, de magni nominis, Ac de quorum gloria, rumpantur, licet aduersari j, nullae unquam scholae silebunt. Superuacaneus videri poterit. Viris eruditis . qui veterum scripta lustrarunt, noster hic labor, sed oppessulandu suit os importunis aduersariis, qui vel nouas esse nostras opiniones , vel authores a nobis adduci falsb , dc contra quam ipsi sentiant apud ineptam plebeculam , serreo ore buccinant , dc atroci stylo sexibunt , sapientioribusque sua illa a
dacia nonnunquam imponunt, cum
sibi persuadere vix possint, illos tam splendide mentiri , paucique omnino sunt qui Authotes vel ab aduersariis, vel a nobis laudatos consulere velint, quibusque id per otium , aut per Codicum inopiam liceati Quare
non aegre ferent, opinor, nos eorum
otio, εc commodis nostra diligentia consuluisse.
g. IV. Probatur ex vulgata definitione. ct communi DD. sensu.
rum acies recenseam, totum illorum exercitum simul in aduersarios explico , dc immitto. Si inoniam definiuit Glossa in Sum m. 3 .q. I. studiosam voluntatem emendi , vel vendendi spiritualia , vel eis annexa. Quam definitionem ne unus quidem
hactenus suit,qui improbant, quavis aliqua nonnulli addigerint amplioris explicationis gratia , quidam etiam,
sed ij perpauci, alias definitiones sibi compegerint , sed quae illa eadem
quae ista communis , continerent,
neque essentialiter ab ipsa diuersae
essent . uti monui q r. omnes quo
que dum allatae definitionis singula
verba exponunt, perpetui, per voces Emendι , vel vendendi contractum omnem non gratuitum circa temporale , bc spirituale, intelligunt, ebquod in omni simili eontractu quidpiam sit instar preti j alterius , dc in
illo compensentur onera, quae suscipiuntur a contrahentibus. quae compensatio instar pretij cuiusdam οὐ tinet, licet non fiat formalis mentio pretii; id enim quo aliud ctim pen- Latur, reipsa pretium eius est, siue vera sit utriusque adaequatio , siue non sit, quod nemo sapiens negabit opinor. Cum igitur definitio rei deis finitae essentiam explicet,& Simoniae
verae definitio, Doctorum omnium consensu,nemine prorsus repugnante . venditionem , vel emptionem alicuius spiritu ilis aut ei annexi contineat, eiusmodi emptionem, de venditionem de natura, & essentia verat Simoniae existere oportet. In omni autem venditione . εc emptione pretium
39쪽
pretium aliquod necessario repeti- ' aequatio saltem aequivalenter, Ileet ur, alioquin sine ipso non coniniit, non formaliter. Venditio , vel emptio si sotmalis sit, s verti sit aequivalens duntaxat, qua- g leni in commutationibus, & contra- Theologorum maxime Parasim-ctibus non gratuitis teperiri dixi sium authontas.
mus, in illis quoque erit quidpiam,
quod licet formaliter pretium non i Sic stabilita Simoniae natura dis-st, illi tamen aequivalet : ipsique jiciuntur omnes aduersariorum c tandem aduersivij fatentur in suis natus, neque enim illi nobis nouam Satyris, dare beneficium pro pecunia definitionem, aut naturam cudere tanquam pro fine principali, idem Pollunt, singulorum deinceps D esse quod dare pro pretio, atque ipso ctorum sensa pereurro. facto tunc adaequari res spirituales Ordior a Petro Lombardo Paria temporalibus , ex mente etiam S. sensi Episcopo, quem omnes Theo- Thomae : atque hoc esse venditi llogorum scholae singulati quadamnem non satis cohaerenter negant, Veneratione, & laudis praerogatiua ubi enim adaequatio rerum commu- Magistrum sententiarum appellarui. tatarum reipsa repetitur, unaque est in cuius commentatione innumeri
reipsa pretium alterius,reipsa quoquetroto orbe Theologi ingentia scrips reperitur venditio, licet non forma-ire volumina magna ipsius Parisiensis liter. Quare & qui dando tempora- ΑCademiae laude.Is igitur is 4.d. 24. le primarib intendit spirituale, inten- receptam, & nuper allatam definiadit quoque reipsa a3aequationem, <ionem Simoniae. tanquam veram venditionem temporalis de spiritua-lsupponit, ex eaque colligit, Sim V iis, de qui paciscitur, aut exigit tem-imacorproprie dici, qni inHar Simonisporale pro spirituali cum ea inten. Magi inanreriabilem gratiam pretiotione principali, de qua loquimur,lc ducere volunt,ct qui pro ηmnιHerio reipsa immb & formaliter venditisacro pretium recipiunt in modum temporale pro spirituali, aut e con-lGieti, Gieeitas vocandos esse. Vbitrario spirituale pro temporali, quod obseritanda sunt illa verba , Licet iterum monebimus sub linem, atque Simoniaci proprie dieantur, Vbi non ita eum in hae intentione principalil iam affirmat Simoniacos dici, qui temporalis pro spirituali, vel e con- pretium dant, & Giezitas qui accitra,quam saltem ad veram Simoniam piunt, de quo non est nobis contem requirunt aduersarij, reperiatur ad-itio cum aduellitiis; sed eos solam aequatio quaedam spiritualis cumlproprie Simoniacos esse, qui dant, temporali, uti fatentur, aliqua etiamtvel accipiunt , nisi enim alterum venaitio reperiatur necesse est vellistorum faciant, non sunt vere, reformaliter , vel aequi ualenter saltem,lρroprie Simoniaci. Objicies, illud scut&aliqua ratio pretij. Cum ita-lproprie Simoniaci afferti a Magistroq te ad Simoniam veram debeat sal-ivi distinguat a Giezitis, qui sunt illitem principaliter intendi temporalelqui accipiunt exemplo Giezi, cum pro birituali, A: eonsequentabad-lilli qui dant , imitentur Simonem, quatio quedam in ea commutatio-iae proinde magis propriὲ dicantur ne debet intendi & venditio, & ad-lSimoniaci: Cum tamen addat Magister, Disiligod by Corale
40쪽
g ster, omnes qui dant,& accipiunt,Iniae Verae, & propriae adiecit, uti esse Simoniacos, quia ut pauim eolillos facere oportebat, si aliam agno loco commentantur interpretes, Si-iuissent, quam oculatiores aduersariimon voluit emere ut deinde vende-lioli vidisse se existimant, eum tamen ret. Illud proprie Sι moniaci, eb etiamtioliti fuerint Commentatores, de referri potest, ut ad veram , & pro posteriores scri prores, si quid minus priam Simoniam requirat Magistertrectum, aut mancum in Magistro de dationem, vel acceptionem pretij ex prehenderint, non dissimulare. Vti cepta definitione , alioquin man-ividebis apud Sixt. Senens. Biblioth. cam nobis doctrinani tradit lis ei; s. annot. 5 3. lib. 6. annot. 7 I. Cum enim eo capite distinctionis,l& 2 I. de ordinatione Simoniacorii dispu- Magistri mentem explicat illutaret, doceretque . quandonam eius-:strissimus eius Commentator, gemodi ordinatio foret irrita, quoadlMagistro non minor interpres &viam scilicet eius legitimum , &lParisiensis Academiae sius S. Tho-
quondonam esset miseruorditer susti-imas Aquinas in citatam distinct.1 s. Denda, quibu, etiam poenis tum or-lq. 3. Nam r. in expositione textus siedinantes , tum ordinati Simoniacilait. Sι moniacm P Urae dι citώr, qui subi .icerent, debuit nobis explicare est rem burtis' aιν, vel dando , vel Magister, quinam vere , & propriesre lyaendo aliquid furum pro pretio.
forent Simoniaci, elim de illis lolis igitur qui non dat, vel accipit pro poenae sint intelligendae, nisi aliud pretio non est proprie Simoniacus in iure exprimatur. Si igitur alij suntlex S. D. In ipsa deinde disputatione.
Proprie Simoniaci, quam qui ιπaρρυ- & ampliori materiar istius explie νωιlemgνatram pretιo conducunt, aut tione sibi perpetuδ constat, & Sim pro sereo minisserio retium receivist. l niata, in tota venditione, & empti Debuerat Magister explicare, qui- ne spiritualis agnoscit a Namari. r. nam essent illi alij prome Simoniaci,iq. I. tuetur vulgatam definitionem licet neque dent, neque accipiant Simoniae, nempe esse studiosam ιο- pretium i ia pretiabitu gratia , de sa-lluvialem emendi, vel vendendi aliquid cri ministerri, aut curtam, & minusissurituale, vel synituali annexum. Et Lissicientem doctrinam , vagamque,tait, peccatum S moniaci esse, cum vendae incertam sententiam nobis tradialdit. σut emit,quod non odit subperio. dii; Cur itaque non addidit illos. qui Addit deinde materiam proxusa huias pro fisero ministerio dant, aut accipi utlpeccati esse emptionem ,s venditionem. quidquam temporale , quocumquelAd id quod tertio loco contra allata nodo dent, de accipiant, siue in pre-ldefinitionem obiectu erat, emptio-tium,sue quocunque alio modo,esse,nem spiritualis esse impossibilem, proprie ymoniacos, ac proinde om-iret pondet spirituale per essentiam, nes illos poenas a iure statutas ineu l cuiusmodi sunt, gratia, & virtutes. Tere, uti censent aduersari, I nequesnon posse aliquo modo vendi, spi- sine ullus eorum, qui commentarii siritualia autem per causam, sicut Sa Magistrum illustrarunt, hunc immi-icramenta, quae sunt causa gratiae innutae doctrinae desectum in illo re- quantum sunt corporalia quaedam,
erehendit, neque eius definitioni habent speciem quod vendi pollunt, quidquam addidit, de aliam Simo- quamuis non ex hoc quod sunt sp,