Iuris ecclesiastici publici institutiones

171쪽

Atqui perpulchrum esset reprobatam explieite, priusquameliam erupisset, videre. Praesto sum, auditores. Actione l.

concilii Constantinopolitani IV. anno 869ὶ praesectus imperatorius rogavit nomine etiam Episcoporum legatos apostolicos ut litteras mandatorum ac potestatis suae testes exhiberent. Indignabundi legali responderunt: hoe nos usque nunc non invenimus in universali synodo factum, ut υλ arii senioris Romae a quolibet perpendantur, utrum talem existimationem habeant. Quibus praeseelus: et no3 propter inhonorantiam apostoliet throni non dieimus hoc, sed quia anteriores vestri accedentes missi, Radoaldua selli- ωι et Zaeharias, deeeperunt nos, alia in mandatis habentes

et alia facientes. Ila ea etiam in civitate, ubi apostolica auctoritas perpetuo bello impetebatur, improbatam explieite habetis doctrinam placiti antequam oriretur. At ubi se in lucem profudit, quae fuerit Ecclesiae mens

ot sententia, paucis expediam. Novem constitutiones exstant,

quas totidem Romani Pontifices dedere ad placiti damna iionem H); nec in his censeo anathema a j. Pio V indietum adversus Complutensem Ducem, congregationes ex

mandato Gregorii XIII habitas illarumque responsa, decretum Congregationis de Propaganda Fide die 2 Octobris 1675 approbatum a Clemente X die 4 Octobris eiusdem anni, bina decreta congregationis S. Ossicii, alterum die 27 F bruarii 1757, alterum die ε Septembris eiusdem anni, a Clemente XII adprobata, querelas Pii VII. contra articulos organicos rei publicae gallicae, constitutionem Apostolicae a regnante summo Pontifice die 22 Augusti 185l editam: recensui quidem inter novem illas constitutionem, cuius ab lendi volo auctorem, nimirum Benedictum XIV., tempus, hoc est diem 50 Martii 1742, clausulas, quas perlegi ab iis cupio qni Benedicti concessiones iactare solent, Ceterum illud mihi proposui, ut ostenderem tolerari minime pOSSeerrorem eorum qui usum placiti non in quapiam sorte

concessione, sed in ipso regni iure statui contendunt. Quare ne a proposito digrediar, praetereo nunc concessionum DStentatores; atque eadem de caussa illos praetereo qui Disiligod by Cooste

172쪽

i. - 158 - placiti usum quadam nescio qua tolerantia stabili lumcensent; cui tolerantiae non modo factum adversatur, sed et irin, quandoquidem sexcentae decretales declarant nullam vel minimam praesumptionem assensus capturi inde unquam posse. Sed haec, ut dixi, in praesentia missa facio. Illud praeterire nolo, bullam inquam In eoena Domini, quae cum a prima placiti origine recitari publice quotannis consueverit, placiti damnationem sexcenties cumulavit. Iuverit hic, auditores, aliquantum consistere, prop0Sila que oculis ingenti hac sententiarum et damnationum mole quas Ecclesia pronunciavit, adversarios coram percontari. Vos tuemini, placitum esse ius certum, ab ipsa iustitiae lege prosectum. essentiale politicae potestati: Ecelesia Vero continenti iudiciorum serie, cui nulla fortasse comparari in universa historia queat, ab ipso sui exordio usque ad

Pium IX placitum damnat atque expressis verbis desinit ita profecto Leo X; Clemens VI l, Clemens XI, Benedictus X lVὶ contrarium omni iustitiae, indecens, absurdum, temerarium, Scandalosum, pravitatem intolerabilem. diagnum aeternis poenis, atque ideo anathemate, quae est pomnarum maxima, plectit. Nullus huic evadendi locus. Aut ponite aliquando dicam verbis concilii quod citari saepius a regalistis solet, concilii nimirum Constantiensis sess. XIII. ponite, inquam, catholicorum perSOnam quam perperam geritis, neu cunctemini quin Ecclesiam audacter ineusetis, quae iam inde ab initio ad hanc usque diem perpetua constantique sententia definierit malum, iniustum, absurdum et intolerabile stagilium, id quod bonum . quod iustum, quod essentiale regnorum ius est: Sin aulem lateamini oportet errore profecto intolerabili vos esse implicatos. Sane propositis S. Theodori Studitae verbis idimus, auditores, constitutionem Ecclesiae labefactari doctrinis plus ti; quapropter S. Pius V dum ageretur caussa Ducis Complutensis vehementerque solicitaretur uti vellet pluesti usum permittere, Se non posse respondit, quin ipse se Primalia abdicaret. At singamus, quaeso, i hristum alia omnino rali ne Ecclesiam constituisse, legesque et deereta Vicarii sui regum plaeitis subiecisse; quidnam tandem de ipsius regimine et conditione suturum fuisset' Quisque facile intelli-

173쪽

- 159 -

gal. Mandatum idem huic gratum, ingratum illi accidit; alios

hic modos legi: ille alios vult imponi. Haeccine est nova Ierusalem, an non potius novit Babel ΤHuc lenus de Ecclesiae constitutione dixi: quid iam de auctori late dicam' Cum homines quotidiano spectaculo assueverint ecclesiasticae auctoritatis quae Sose politicae potestati, tamquam magistrae ac dominae, demittit: cum experimento viderint ecclesiasticam a civili potestate perpetuo premi; dubitandumne quin Ecclesiae auctoritas in animis populorum sit imminuenda quin vilior ipsis etiam praesulibus sutura sit' quin cleri aulici genus Succrescat, cuius oculos regiae chlamydis Spisndor magis quam ita raeponii sietuo dignitas perstringat' aucta vero hoc modo temporalis potestatis existimatione, spiritualis contra diminuta, nonne futurum videtur ut practicus quidam materiaitamus atque opicureismus necessario omnium animis obrepat, atque adeo sinis ipse Ecclesiae in summum discrimen udducatur' igitur habetis Ecclesiae sinem extremis obiectum p riculis, auctoritatem collapsam, regiminis rationem turbatamulque subversum; nonne haec omnia intolerabilia dicenda erunt' .

Eia, adduin cum Cardinati Bel iuga, et vos ponite praeripi a Summo Pontili de ne cui legi in vestris ditionibus oblem per 'tur, nisi ante placitis Nuntiorum aut Episcoporum fuerit probata; idque ad tutandum bonum publicum spirituale, nequid sui in huic bono insensum iubeatur. Placetne ... cunctamini' elubi quaeritis Equidem novi regal sias eo usque dedidicisse christianae doctrinae principia, ut dicere non dubitaverint usurpaturum Pontificem regia iura in aliena ditione, si quid eiusmodi auderet. Verum haec propositio schismati ea est atque haeretica, hisce notis con- lixa a Congregatione S. Officii anno 1654 probante Innocentio X: ipsi etenim insanies nostri norunt, Ecclesiam cui

regendae praeest Christi vicarius regnum esse, quod universum terrarum orbem amplectitur; atque adeo vicarium

Christi leges ubique terrarum condere debere, quibus EF clusiae bono ac regimini prospiciat. Eone confugietis, ut diculis Principes iure sibi ab Ecclesia pertimescere, et non posse Ecclesiam irrogare hanc iniuriam Principibus Τ Itane

174쪽

- 160 ergo Verae rerum nolitiae pervertuntur ' Vae tibi, inquit Spiritus Sanctus, qui dicis bonum malum et malum bonum. Princeps merito sibi ab Ecclesia timet, iniuria a principibus Ecclesial Cedo regulam qua iudicium de hac propositione seramus. Regulam sanae rationis vultis, an historiae 'Atqui Ecclesia ad hunc sinem instituta suit a Christo, ut quemadmodum celera omnia vilia, ita etiam iniustitias usu pationesque convelleret: huius rei gratia Christus singulari praesidio praesto Semper est Ecclesiae; huius rei gratia pastores probatae virtutis eidem praesunt. E contrario in civili principatu, ut qui bonis tantum sensilibus ac terrenis

inhiat, natura inolevit ambitio amplificandae potestatis suae. Quae cum ita sint, adeo vos abripi mente sinitis ut essu lire non dubitetis, Principatum sibi iure ab Ecclesia timere, minime vero a principatu Ecclesiam Historiam ergo consulite. Quid illa docet ' Maximae usurpationes, quarum historia teste, ut dicitis, Ecclesiam insimulatis, ipsae vos revincunt. Neminem fortasse acerbiori declamatione exagitare solitum vobis quam S. Gregorium VII, quem non modo Sanctum Ecclesia pronunciavit, sed eo polissimum nomine quod Ecclesiae libertatem invicto animo asseruit l23. C., terum dum . historias repeto, Ecclesiam video incolumitati regnorum assidue prospexisse, Studium omne propere impendisse in placandis populorum turbis, civilem societatem ab imis quandoque radicibus concussam sustinuisse: ad haec concordalorum seriem video, quae viva Ecclesiae sacrifieia merito dixeris. Contra civilis potestatis fastus relegenti occurrit, inde ab aetate S. Ambrosii cs. Imbr. D. ad Soror. usurpationes Ecclesiae damno a principibus peractas adeo in omnium oculis atque ore positas fuisse, ut in consuetudinom proverbii vulgo venerit: avidos magis osse imperat res sacerdotii quam sacerdolus imperii. Atqui nondum ea perspeXerant, quae deinceps posteri, quae nosmet ipsi ad

hanc usque diem oculis usurpaVimus. Duo direnda supersunt, quorum alterum mearum PSt partium, alterum adversariis maximo ipsorum probro unicum restat. Quod me attinet dico, neque Melesiam adversus Staturniaeque statum adversus Ecelesiam p0Sse sine maxima iniuria placito uti; licet enim Ecclesia de vobis, vos de Ec-

175쪽

- 161 elogia quod vel cogitaro horrendum est suspicari possetis,

neutra tamen pars ius aliud haberet quam vigilandi, et, si quidem conflaret suspicio, tuendi se intra ordinis et it stitiae testes i53. At vero aemulum punire, et quantum in vobis est ipsam vestrum matrem punire l4 , illamque iuribus sibi propriis ac lihei tale multare, untequam noxam ullam admiserit, hoc enimvero inauditae tyrannidis est; quemadmodum profecto inauditae tyrannidis foret, vel insimae sortis hominem carceri perpetuo addicere eo solum nomine quod timor subrepserit, ne quando homicida sit suturus. Hinc est quod Ecclesia nunquam eiusmodi placiatum usurpavit, ne iis quidem temporibus quae vos dispo-tismi ecclesiastici nominatis: VOS USURPASTIS i

Vobis autem hoc unum dicendum superest, cum lutela boni sensibilis ac terreni curae sit vobis, Ecclesia vero bonum spirituale tueatur, propterea Vestii quoque iuris esse Ecclesiam iugo promere, quia honum temporale longe maioris monastiali sit quam spirituale: detestabilem profecto doctrinam. unde vires ducti antiquum Satanae bellum adversus f hristum, quam plenius evomuere turpes illi superioris aetatis philosophi, quam uti normam regendae rei publicaevolloriani ministri constituerunt, quae postronio doctrina, legis vehiti specie inducta, populus inuiori ulisini atque epicureisini erroribus sensim imbuit. Quorsum id casurum putatis, auditores' Principio semel constituto, cetera quae cum ipso necessarie connectuntur neceSse est consPquantur. Si extrema hominis solicitas in perfruendis rebus caducis sita est, communismus profecto iustus est ot sacrosanctus; nullus enim hominum potest, nedum debot, supremne suae su-licitati nuncium remittere. Ergo druidae communistae consequens ad logicus normam duxerunt; culpa in eos recidit

qui populum eiusmodi principiis imbuerunt.

Regium placitum fuit reapse constitutio a principibus Ecclesiae imposita. Successiones cxentus lus rerum suum cursum tenuerunt, nec multo post constitutiones a populis impositae principibus sunt sequutae. Tutela iuris regii adversus Ecclesiam praetextus placiti fuit: constitutionum praetextus fuit tutela popularis iuris adversus reges. lili moerorem Sponsae Christi noglexerunt: Christus avertit ocii-

176쪽

los ab eorumdem luctu atque aerumnis. Non penitus tamen avertit. Tum enimvero 8peciem maternae pietatis Ecclesia exhibuit. Νam ipsa quae amicta ac depressa a principibus fuerat eorum caussam ultro suscepit, qua precibus qua minis institit, nihil intentatum reliquit ut procellam averteret:

alque haec dissipari visa fuit. Quid posthae set ' Edoeti

hisce eventibus homines resipiseenlt Faxit Deus ne religiosum illud studium, quo hac nostra aetate commoveri atque ultro servescere tot augusta pectora vidimus, intereidatur aulicis assentatorum blanditiis, quae denique in damnum exiliumque regum, ministrorum ac gentium unice cedunt. Disiligod by Cooste

177쪽

t1 Beeltabo grave testimonium liuod de istiusmodi homina pro inlit Archiepiscopus Ambronensis in sua instruelione pastorali an. 1731. e Van-Εspen ea non isto nam mand doni Ia msimo ire inuto r&ent estv en horreur dans les pays-bas catholiques, partisan Zelsi de Iansenius v et d8 ses erreum v et paulo inserius e No pouvant plus Van-Εspenis trouver d asile dans les payg-bas eat holiques a etsi oblig6 d'en cher-s eher ua dans te sein do i listraste, ou il est morι depuis yeu de tenis a clam in profession publiqua dia senismet doni iι amit enιremis lus d/sense, α vi r erre . Onι il n a jamuis noulu se Gyarιir s. Adit e iam etiam gravissimum testimonium cardinalis de Bissy Instr. past. du T Iun. 1722. e On recon noti Fabord dans son nuutago idet Vanu Espent te caraethro de tous les sierils des Nova leurs par l' asseelationa sensibie q'on y volt pour rendro te Pape odi eux et inspirer te uist- , pris do son autorit4 s. Loquitur hoe loeo Cardinalis do Fan-Εspenii tractatu eirca censuras egetestaticas. Verum id quod ipse assirmat de hoe traetatu, subdit ei. Auetor Historiao turbarum Ecelesiae Ultra ieelen - 1is L. IV. S. VIII. n. 16. de celeris quoque van-Espenti operibus diei potest. Nomen quo ipse penes gregales sectae lansentanae se nom Ggueres designabatur, erat M. flntonin. 2ὶ Praeter opusculum de promulgatione legum oeclari asticarum habet Van-Εspen capitulum de placito in suo opere Ius ecclesia ει seu munipersum m. 2. Tu. 24. e. 6.9 quod capitulum mirabili fraudum textura est elaboratum. Initio laeum bardis lacit excerptis aliquot locis ex egregio seriptore Charias, ipsique pessima sua, ui solet. lido personam propugnatoris regii placiti assingiti eum e contrario vehemens impugnator fuerit: memorat lumen S. Spiritus quo illustrantur Pontissi- eos in rebus docirinalibus; hele vero cunctari, haerere, pios surtim gemitus edero, atque in his, Veteratoris arte magistra, selectas eiusdem Charias Voces usurpat: subneetit loca quaedam ex Guicci ardinio et Co Varruvia deprompta nonnullaque regia edicta, quoilim deinde pretium expendemus: stnem postremo die endi laeti liniecta etiam religionei a Dsrmans prinet pes Belgii non modo posse, sed debere uti iure placiti, quandoquidem obligati sint, ut ipso ait, saeramenii nde quo in sua inauguraιlam se adsiningunt, quod neminem subdiιorum traeιari sinent praeter Ordinem luris singularum civitatum cibid. n. 209. Ollanetam ae religiosam animulami quam peni ins inressit pavida illa aedelieata religio uerodis Baptistam interimentis propter iusiurandum,

178쪽

l3l Conser ei. Pedo mili Iur. Eceles. Inst. Tom. I. pag. 47. X p. 1RG. 4ὶ Non modo ab Ecelo iae exordio, quatuordeei in selliget sustulorum lapatio, sed ab ipsa mundi origine nemini unquam principum in mentem venisso amrmavi placilum ius esse sibi naturale et intestinum. Quin apud romanos contrarium plano videas: nam a ustura ιus dici re-Vera poterat propuguaeulam Patritiorum adversum populi leges. 5 Quoniam in ea controversia de legitimo Ponti fleo non omnes la Gallia eamdem eum regni administratore opinionem habebant. idei reo Ioannes Iuvenalis Ursinus Λrchiepiscopus Rhemensis, historicus pene coaevus, cum id enarrat quod a Duce Andegavensi gestum fuit, ipsum violenter et contra ius egisse queritur. l6ὶ Ergono existimabimus ignora se d'Hdrieourt decretum a supremo regni consilio latum dio 14 decembris I 6398 Nihil minus: sed eum non aliud eo decreto statueretur nisi ut bullae et brevia ponti stela sex hiberentur episcopis, probe intelligebat eiusmodi decreto 1'. inei te signi- sicari nullum potestati laimo ius esse in iis quao ad Ecelesiae regimen spectarent: P. aperto manifestari agitationem animi qua regii administri manus extendebant ad bullas Pontilicis. Id quod proeuldubio d'Ηgri-touri ignoravit, est edictum non multo ante citatum ab Abb. Lequeux: agitur enim do edicto quod Ludovicus XI. promulgavit anno 1484, hoe est anno ab eius obitu iam elapso. I Eiusmodi est lex Perdinandi I regis Neapolitani lata dio 24 aprilis 24 3, in qua nulla est mentio sedis apostolicae, quae pro laeto lasemulis generali hus comprehendi non potuisset: eo vel magis quod, eum regni dominium a pio II caperet, Ferdinandus sidem dederat sese non modo obstiturum nunquam quom tuus litterae quaevis apostolicae libero Promulgarentur, sed in eos animadversurum qui prohibere illas auderent. Eiusmodi est etiam privilegium, cuius gratiam Ferdinando et ISabellae socii Alexander VI anno 1493 eorumdem rogatu, expendendi nimirum bullas indulgentiarum: quandoquidem, quaestus caussa, Plures ab imposioribus conuicta o cireumferebantur in IIispania. Atque hoc ipso quod istaec saeullas privilegii et gratiae nomino imperilla fuit, tantum abest ut ea arbitrarium regii plueiιi ius imiestaιis politicae inιrinsecus inhaerens confirmet, ut imo refellat ac prorua l. Eiusmodi sunt concessiones Duel Sabaudias permissas a Nicolao V, tum ab aliis Pontificibus confirmatae, ad quas reseruntur tam edictum Ε in manuelis Fili herii Ducis 1 octobris Ib55. quam testimonia praesidum Thesauri et Da Ponte ete. . quae cireulatoria laetatione advorsarii obtrudunt. Porro ridiculo sano consilio subalpini rogalistae eonnisi sunt, ut exempla ab his documeniis extunderent, quibus vacillans regii placiti ius solidari videretur. um quod si iuris tu iugeo fundamentum in concessione nititur, frustra iactitant intrinseeus sceptro i Ilud inhaerere. tum quod in iis concessionibus nihil omnino habetur quod placiιum restium spectet. Eiusmodi P0Stremo Sunt singularia aliquot prinei pum mandata quoad bullas benestet ales. quae adversariis lavero nullatenus possunt, utp0te eo consilio belli tempore emisga, no quis adversas saetionis homo ad aliquam liodeesim regendam eligeretur. ceterum pereontari mihi lictat ex regalistis, foren ibus plerumque hominibus auditum ne unquam eu, latim

179쪽

- 165

nem aut facinorosum quempiam eoro in iudicibus caussam pro se hoopaeto dixisse: absolutum me hine, iudices, dimiιιile, quandoquidem ego et familia mea mecum iamdudum haec puιrare consuetimus' Atqui huc tandem tota regalistarum ratio vertii: Ecclesia alias etiam inpressa tuit. sinite ergo uι quam aeternum Uyrimamus. 8ὶ Quin etiam . no a primis hisce temporibus abscedamus, fas est adversarios percontando urgere. Nero ae Diocletianus iure placiti poliebantur, annon' AmrmanN Novum hercle ac festivum i Negani3 Ergo ne recentiores quidem reges eo poliuntur. Si enim essentiale est regnanti, non potest nostris regibus tribui, denegari Dioeletiano. Quin eo potiori luro illud sibi Dioetelianus adiudicasset, quo ab Eeclesia erat alienus, nostri vero prinei pes baptismi gratia sunt illi subditi. Vel itaque absurdum sibi coneoquant, vel saleantur nec Ra est, placitum haudquaquam ius regium esse. 9j Osius apud S. Allian. Ep. ad Mon. , S. Hilar. l. l. ad Consuantium,

M. I leae. Εp. Syn d. S. Grest. Maiana. Orat. 17. . S. D. chrysosι. hom. 15. in 2 ad Cori, S. Imbros. in Auxent. et E p. ad soror. . S. Isid. 'Ius. l. 3. Ε p. 249.. Syringiua Ep. 53. . S. Feliae III. ad Zenon. Imp., S. Gelas. ad Anast. Imp., S. Symmach. ad eumd., Fulgent. Ferranu. Paraen. ad Regi B. nn. Ita 17. . Facund. Herm. l. 12. G. 3. 4. , S. Grest. Jf. in Ps. quintum poenitentia l. v. Tota die exprobrabant Me. et E p. ad Maurit. Imp., S. Greg. II. ad Leon. Imp., S. D. Damase. or. I. et 1 l. deSS. I Inag., flemilian. Ep. cyzie. apud. Baron. an. 814. n. 12. et alii. Quinetiam absolutam hane potestatis ecclesiasti eae libertatem in iis omnibus quae ad Eeelesiae gubernationem pertinent, quam Ss. Palros unanimi constantiquo eonsensione asseruerunt, iidem triplici Geιrinae eapite enuclearunt atque illustrarunti 1'. Bona temporalia, quae sinis sunt civilis Soet elatis, subesse debent bonis spiritualibus quae finis sunt Ecelesiae: atque haeo est doctrina Perpetua, eo ιans et fundamentalis ipsius Gelasiaa. P. Potestas ei vilis prae eccle iaςtiea eamdem rationem servat, quam in homine corpus prae anima. Ita S. Gress. Ma.. S. D. Chrysost.. S. Isid. Pebus. ll. ce.; ita sequiori aevo S. rvo carnul. Ep. 5 l. ad Henr. Angliae Reg Hugo a S. Uiclore. l. 2. de Sagram. P. 2. c. d. apud Theologos Constantienses. I leae. Halens. 3. p. q. 40. membr. 2. S. Bonari L. de Eecl. Hierarch. p. 2., S. ThDm. 2. 1. q. 60. ari. 6. ad 3. . Theol L cone. Consι. in susiori damnation0 45 arti eulorum Ioannis Wiclem, et vulgo Doctores, quemadmodum ei tali Theologi dicunt: lvi desis nonnullos apud Lessium Defensio p. 2. seel. I. probat. ΙΩ. D n. 78. 79. l. 3'. voluntas Dei creatoris dirigens universa ad supremum sinum . quo ipsa met Ecclesia tendit, ideo potestatem ei vilem instituit ut Ecclesiae deserviret, eique praesto esset instar medii ad sinem seu in assequendum. S. Caelest. I. Ep. ad Theodos. , S. Leo M. Ep. ad Leon. Aug., S. Greg. v. l. L Ep. 65. ad Mauri L Imp., S. Isid. Hispal. l. 3. sentent. g. 53. Ne plura: haee doctrina ceu laudamentum est christiana o philosophiao univerSae. Ut consιantinus. Valentinianus. Honorius it. cc.. Ualant in. III. nov. de episci ordination. in cod. Theod.. Theod. Iun. ad syn. Epties. Theodorie. tu IV. Syn. Rom. sub Symmacho Papa, Iuει in iam nov. M.

180쪽

e. 1., carolus v. Can. In memoriam dist. 19., Basil. meed. aet. ulticone. Constantinop. IV. an. 869: et alii. Hoc doetrinae depositum eum sedulo exeepisset pius Galliae rex Ludovicus VII., abominatus Pederiei imperatoris Seelera inquiebat: et an ignorat praedicιus imperatori quod Daminus noster Iesus christus. eum esset in terris, mala Peιrs et Per eum uni persis successoribus eius ores suas Pascendas commisit' Nonne audirit in epangelio ab eodem Dei Filio eidem Principi Im-ειolorum dieιum: Simon diligis me Pasce oves meas' Nunquid sunt hic Francorum reges, vel aliqui praelaιi eaeceptiν ο Baron. an. 662

a. 10. t

lli Boni f. IX. an 1303. apud Ughelli Ital. Saer. lom. I. Archiep. syponi. , Martin. U. 0uod antidola an. 14lR. Innoe. VIII. Olim 1486 Idem Omeii nostri 1191. Leo X. In supremo l518, Clem. UIL Romanus Pontis. 1533. Innoc. n. Deeet 1689, Clem. VI. Ad Apostolatus 17l9. M- neci. XIV. Pastoralis 1742. Νon abs re erit aliquid ex his constitutionibus lectorum oculis subiicere: unu in dumtaxat locum ex Leone X dωcerpam. e Nos linquill pelitionem huiusmodi subiiciendi nimirum placito eonstitutiones pontificiasin UTI RITIO IREXTΕΗ. eum Romani Pon ιilistis stesta non debeanι per inferiores sibi et subditos exam nari. II DECENS ET ABSURDUM. quin imo TEMERARIUM essa ren-Fenι , quod aliquis quaris occasione Iiteras Ai stolicas rina Romani Pontisseis speetali commissione EXIMINI RE VELLE PRIESUMIT; propterea petitionem eι supplicationes ipsas. 1λrouι merito reiicie Gerant. REIECIMUS ET CORIU FORIS LICERIRI FECIMUS. s Secundum haec poenam exeommunicationis indicit euivis tantum lacinus audenti e eιiam si imperiali, regali, ducati, vel alia praefulgeαι di

12ὶ Iuvat hie locum recitare doetissimi Zactaria Dissert. eui litulus Rendete a Cesare ere. Fum. VIII. e Io non voglio qui inon hocv mihi in praesentia proposui dilandore l'insallibilita dei pontificato v giudirio, cho a questi santi Gregorio VII. et Thomae Cantuariensi x ha decretato gli onori degli altari. Gia Ognun vede, cho questo non sarebbo piccol di sordine, volere, che it Papa sia eadulo in errore ca- v noni grando uomini. i quali pos sono dirsi usurpatori di regi dirilli, os pero degni di abominaetione. In Melesia. dico S. Tommaso quovi. IX. v q. I. arι. 6. non potest esse error damnabilis: sed hic esset errora damnabilis. si venoaretur ιamquam sancι , qui fuit peccator. v quia aliqui scientes pereata eius erederenι hoe squello agioni essery peccati) esse salsum, eι ita possenι ad errorem perduei. Ergo Meles sta in talibus errare non poιest. Ma noi qui prendia mo altra ma- niera di argo mentare. I a Chiosa non solo a' sedeli mette innangi que-x sti duo Santi per ganti: ma diehiara, eho tali sono, pereliδ hanno dia sesa l' egetesiastica liberia. Salerni. dioesi nel Marii rologio Romanos a' 25 di maggio. depositio beati Gregorii Papae VII ecclesiastieae ιι-x bertatis propugnatoris, et defensoris acerrimi: o a' 29 di dicembre: a Cantuariae in Anglia naιalis S. Thomae episcopi et marιyris. qui, ob desiensionem iustitiae et Melesiastieae immunitatis impiorum s hominum sucιione in Basilica sua Oladio pereussus migraniι ad