장음표시 사용
971쪽
Nec naturae sapienti rerum dire strici necessarium vi sum est ulterius hoc ia egotium extendere, reliqui enim dentes maxillis j mi satis magnis, dem Um prorumpunt, coronis amplis ornati, radicibus duhbus tribus S , quod sapientiae est tinet dentes, quatuor quandoque iis dii. Qia amobrem seris aliquando annis circa eosdem operosa natura
si desuvium molitur l). Et si tale quid iis accidat, quod rarissime tamen feri crediderim , prioribus ex postremis accidere id posse si bitror. Hi enim , quum maturius pro rumpant, fortasse ob plurimas causas, nempe subjecti vigorem atque sanitate ira , & denique ob quemcunque a natura intentum finem delapsi, succedaneis gaudere possunt. Nec ad illos, si sic sint, excurrere animus est, quum suffcientibus observationibus hac in re sim destitutus.
Fieri non solum sic si levit, ut simplici vice defluant
dentes, sed & quindoque, licet rarius id accidat, altera vi ' VH ce id moliri sol cipit natura. Novi tamen puerum nobilis familiae, cui tertia vice duodecim dentes succreverunt, &qui bis adeoque dentitionem passus est is . Rarius, si tamen accidat id negotium ultra incisores extenditur, & id commune tertia dentitio cum reliquis hsbct, ut eodem modo radices destruantur, & novi his desopsis redeant dentes.
Id tamen monendum esse videtur, quod hic quilibet suo proprio & distincto alveolo latete debeat dens. Primus
Omnium P, Recte adrnodum AsisTOTELEs ρ οντες is 1; ανατο
972쪽
omnium duobus secundi ordinis interceptas est dentibus, secundus verssius pii latum, paulo elatior tamen, si1tus. Tertius vero versus faciem valde profundus collocatus conspici.tur, quam rem caput junioris triplici serie, duplici latente, prima exserta gaudens uberius demonstrat. Alveoli quoque laminis inter distine hi habentur, imo id quoque accidit, 3 ut omnes, prout unus post alterum prorumpit dens, tandem in umina alveum permutentur. Tempus autem, quo tertia fiat dentitio, decimo vel ultra erit anno. Nec silc certa definiti potest statio, quum, licet dentium de fluvium praecisse septimo incipiat onsio, reliqui tamen varient in defluendo dentes. Et inveniuntur, praesertim puellae, qui duodecimo anno & molares mutaverint, quum id rarius ante decimum quartum masculis evenire observetur. g. XVI.
Nec hoc neg0tium hominibus si aliun commune est, sed do bestiae simile quid patiuntur. Est oeconomorum quRedam solertia aetates equorum ex dentium mutationibus con cludere. Et his non solum, sed & bovibus & ruminantibus fere omnibus commune elle deprehenditur. Inter pisces quoque quidam carcharias reperitur, qui quo anilosior fuerit, eo plures dentium series habet in faucibus. Et pristi pisci, quam serram vocant, dentes cadunt, fortalle reliquis n). g. XUII. N tradi Constat equidem dentium defluentium in pueris longo tempore rudimenta adeste; sed quaeritur, num eadem
n De equorum dentitione ac- ximor, dum subeunt dicti coluinet. curate elo utus est PLINIus : Aetas lares: Quinto anno incipiente bi- vetet inorum dentibus indicatur : nos amittit, qui sexto anno renasse Equo sunt numero XL. amittit tri- cuntur, septimo omnes habet occesinio meo se primores utrinque renaros Sc immutabiles. Natur. binos, siquenti anno totidem pro . hist. Lib. XI. Cap. 37.
973쪽
4e I praeexistiliit in embrycne. Amrnaant illorum existentiam Anztomici, dc in abortu aliquot mensium duplex alveus mucagine farctus deprelienditur. In embryone jam in lucem edito res clara esst o , vidique duplicis dentitionis ne 33 molaribus quidem anterioribus excepti S rudimenta, in alveolis duplici; serie dispositis. In puero trienni jam conspiciuntur posteriorum utriusque dentitionis delineationes, sed sermsus effugiunt sapientiae dentium primordia, ut ut ea adeste, osse tamen maxillarum inclusa, suspicio sit veri tuti propinqua. Nec illos demum fieri in liumine recens nato assirmarem, non semper praesto sint juniorum maxillae , quas disefringns. Sed natura in opere faciendo sibi constans de hos quoque prae existere forte jussit, fortasse illis profectiore aetate ex arterioso sanguine materies in alvebium desudat. Certe in embryone spatium illud, quo existere debent, nondum sensibus patet; crescutu maxillae vel evolvuntur, aut diducuntur, adeoque & hi, tam stationes quam materiem postliminio pariunt. Si tamen adsunt, erunt valde exiles, quare non dissicili modo probari poterit, illos vel demum formari, vel ab exigua ad insignem magnitudinem & molem brevi excrescere tempore.
Habet autem tam prima quam seeunda dentitio singsines, licet non adeo certos, ultra tamen quZtuor annos
non discrepantes. Prima non raro, si illam ad dentes Pientiae ratendimus, in vigesimo desinit anno p , de pluri- mi
974쪽
mi sibi ultimos hac aetate provenisse memores erunt. Pro stant vero observationes senibus quoque prodiisse dentes, exque dentitione nescio quid portenti tibi finxere creduli. Tantum abest senibus redire frequentius novus dentes, quiniit plurimum illis destrui eosdem observemus. Porro, quod
ad illud phoenomenon pertinet, quo dentibus incisoribus instructi nascantur infantes q), licet non hujus loci, sed
primae dentitionis potius sit, non valde urgebo. Hoc tamen certum erit, rarum quid, non autem prodigii loco habendum esse. Quod aureos dentes attinet, videant illi. qui hujus rei autores sunt, quomodo rem suam gerere o que defendere possint r). Brutis animantibus ruminantibus a succo plantarum haud raro molares aureo colore relucent, forte & tale quid puero Silestiaco evenerat. Plura jam adferre vires S di flertationis spatium non permittunt, interim haec dicta, licet majoris ambitus materia fuerit s). jam sussiciant. Faveat Lector primis conatibus, cui, si mo dacius lacellere juveniles impetus v0luerit, invidos
dentes aeterno de fluvio radicitus evulsos &internecione deletos auguror. de Lunovaco XIV. Galliarum i 67o. 6. Cap X. Nihil es, inquit,
Rege prodit Fauci AR D. quod Maturae quod hic φρ culiare sit commemoran lepibus contrarium declarat BARTHO. dum in foetu , certe nihil occurrit LlNUs. Anat. Re forna. l. c. cum de- quod vel noυitate sua mel disserentia deceat mammas laetantis matriῖ ab adultis curiositiatem leo foris a dentitus rodi. alia festinantis moretur. Adducitr) De dente aureo pueri Silesiaci tamen, se dentes in alveolis scelua maxillari legatur IAcOB HORSI. um depresaendisse, nec omnes alia Lips. I 696.8. veolos in tantibus fuisse evictos: s) Mila, i deret de dentibus ju- Sslendidissima etiam opera Osteonioribus admodum breviter com- logica, qu3le est CugsELDi Nir Ost eo mentatum fuisse KEERRiNGiuM O- graphia. or the Anatomy of thesteogenia foetus, quae exstat cum bones, London 37 3. fol. alto. λspicilegio ejus anatomico Anastet. lentio rem transgredi videat
975쪽
Fig. I. Maxillae junioris faciem externam & alveolos in circulum positos.
bb. Dentem molarem posticum in alveolo profundela tentem, dc alveolum alterum dente Vacuum. cc. Molares duOS anteriores. . t .
Fig. II. Maxillae junioris faciem internam, & alveolos in circulum positos.
. bbb. Alveolos secundae dentitionis; dentiuin de canini exiguum foramen, & incisorum majora, ubi alter alveolus dentem profundius lithim ostendit, alter vacuus es f. Fig. III. Disserentias dentium adultorum & juniorum, tum quoad coronas, tum quoad radices. a. Dentoni caninum junioris primorem. b. Dentem adulti caninum. C. Dentem adulti rariinulti.duplici radice. d. Dentem maxillarem anticum junioris, Irimorem triplici radice. e. Dentem adulti maxillarem anteriorem. L. Dentem adulti maxillarem anteriorem duplici radice Fig. IV. Dentium molariunx incrementum & decrementum juniorum, superior sexies inverses, inferior erectos sistit. y . - a a a. Ex molli materia, ad formationem usque. b. Formatum dentem junioris triplici radice. c. Delapsum dentem molarem junioris in altera denis titione. Fig. V. Dentium incisorum incrementum & decrementum, L e e s a.
976쪽
a. Increscentes infantum dentes. b. In decremento ob alteram dentitionem tonstitutas. Fig. VI. Maxillam junioris' inseriorem. a a. Alveolos incisorii in primoriun essea flos & alterius dentitionis dentes in suis alveolis latentes. Alveolum molaris anterioris, ubi apex osis tentorii in modum expansi radicibusque dentis duabus imtercepti conspicitur. c. Alveolum molaris anterioris effra quin, dc tentorium alterius dentis coronae superimposiluin radicibusque prioris interceptum. d a d d. Alveolos dentium posteriorum molarium ad processum coronoideum usque tendentes, quorum priores profundius coronas sitas habent, ex poster oribus exemptae sunt. Dentium vero serotin uiu i alveolos nondum conspici QS.
977쪽
DIsSERTATIONUM PHYSIOLOGICARUM TRIGA.
979쪽
f. I. t ordine procedamus, ab instituto nostro minus alienum putamus, thematis, quod ventilaturi sumus, in ipso limine statim definitionem dare. Qutura veros ANCΤORIANA perspiratio nihil aliud sit, nisi perpetuum,
vix sensibile, certumque excretionis genUS,actionum Vitalium. imo naturalium effectu in sanguinem productae, partim sanguinis depurationi, partim totius corporis conservationi inservientis; non absonum videlm viscerum perspirationem, per idem excretionis genus definire, quatenus tantum per cuticulam viscerum internorum & cavitatum corporis succedit, ineontinua vaporis roriferi ct tenuissimi per poros exhalatione consistentis.
I. II. Patet hinc perspirationem animantium & vegetabilium Dis -ia.
tum internam cum eX ternam, maxime differre ab exhalationesta inorganica ἄlinium corporuin vita privatorum, ut lapidum, metallorum, cadaverum, quae quippe a solo calore externo dependet, qui in corporibus qui scimque, nunc mortuis olim viventibus, sermentativum excitat motum, residuam compa
980쪽
ήo8 ιJE BERGEN DE PERSPIRATIONE VISCERUM.
Notitia per stirationis vi Derum umiantiquos roceosiores.
gem dissolventem; cum perspiratio animalium & vegetabilium viventium sit liquidi roriferi expulsio siue ullo resp in ad aeris calorem aut frigus. g. m.
Nemo hactenus, quantum quidem recordamur, hac de re in specie quicquam literis consignavit, nihilominus tamen inficias ire nolumus, ex veteribus aeque ac recentioribus plures jam extitisse, qui hujus perspirationis internae g. et . jamduduna mentionem aliquam fecere. Divus senex a) inquit: --ολκῆ - σα κοιλίης δηλον γ αι θησις ως,, ἔκπνοον δεσπνοον ολον το σῆκα. Carnes & ex ventre & extrinsecus attrahunt, indicat autem sensus ipse corpus to istum tam foras quam intro spirabile esse. Quae quippe verba satis indicant niPPOCRAΤ1 non solum sitisse cognitam pe spirationem viscerum, sed quoque, cui usui perspirata materies inserviat, ac quod denuo in viscera revertatur, uti pluri-hus insta docebimus. Huc quoque pertinet illud HIPPOCRA-etis b) κοιλον-αι ἡ υγι ον πνοιματος. Ca- sevum impletur sero, sanum quidem spiritu. Non minus αA GALENUS c) inquit φυσεως αύης ετιν ειγοι, τὴν α δηλον,, διαπνοην εργα ςθαι καθ' oλονθο σωμα-ἐκκρίνει ταπε- μιττα. l. e. Naturae opus in occultam per totum corpus,, Iacere transpirationem, per quam excernuntur superflua. I ter neotericos Μ. LIsΤERUs Q ubi de perspiratione per cutimct os loquitur, non sine ratione addit insensibilem perspirationem ubique in corpore ad eundem modum fieri. Cui de-taque Cel. BOERHAAVIus calculum adjicet e , ciniculae laryn