De Petronii sermone plebejo: dissertatio inauguralis quam ...

41쪽

tantum e sustudinis proprium ridotum suisas. o pro cis apud poetas comicos excreta illius rationis exempla legimus, multaque alia in epistolarum gener0 quippe quod a familiari dicendi ratione proxime absit. s. sic sum laut Amph. 2,l, 7, aegre est mihi Capt. I, 2, 20, sic vita erat Tersnt. Andr l, , 3b, et vid. Holisti syntax prisc. script latrat,pp. 6 - 8. Quam consuetudinem apud Petronium cognoscimua hisco dictionibus nosse aeque eri 2 belle erit 6 Pe-riemini erat 54, bene fuit b, suaviter fuit 65, uaviter se ',

a De accusativo. Inveniuntur apud etronium orba, quae cum accusativo jungantur, quum in urbano formons dativus adhibeatur. C se persuadeam 46 perouadeo hospitem 62, Pereuam sum 1 majorem maled a 58, maledisere Tri-mMohionem l maledic illam 96. Eas autem structuras evulgari consuetudine suisse comprobatur iis auctoris belli Asricani, Apuleii, qui provincialem et Vulgarem sermonΘm nonnunquam Metat, Tertulliani, aliorum os persuasi nom. l. stri. pam , auci bell. Ah bb Vid. Νipperd de supplementis commentariorum Caesaris p. 6 suasa. pul M. 5 330 te suadeant

5 342, suade Hobraeam illam Judiui I 2, 0, Vulg., persuadebit cos Luc. 6, 30 cod. Rehitig - ensilicere deum Τεrtuli d. r. 3, benedice hunc huctum, quod exemplum est e prisci ecclesiae prece desumptum, vid. Perigi annali histineod. X. Italas et Vulgatae exempla vid. v. Menschium 440. Atque Romanenses verba persuadendi, benedicendi, maledicondi cum accusativo conjungere solent. c Die M. II, P. M, P. 103.3

42쪽

8s ad Min vorboriam genus transseratur ratio, quod urbani scriptores cum ablativo ungunt, quum in rusticitate accusativi usus requentior sit dico verba utendi, ungendi, fruendi alia, s munus ungaris Plaut. Τrin prol. 1 fungi fortunas ost. , , 5, malum frunisci Rud 4, 3, 3, etc. vid. Holige I, p. 270-86. Ac Petronius haec exempla praebet:

meos fruniscar 44, peculium suum fruniscaris 5 - Quum ver Ganymedes dicat . 44 . aedile male evenias . accusR-

ivum Graecorum more adhibet, ex quorum dicendi genere multa in sermonem Campaniae rusticum fluxerunt, s uechel Rd. c. i, P. 48 Sequitur, ut hoc loco menti vocis es uendi fiat, quam Τrimalchio transitivam usurpat c. 71. Et quum ejus constructionis exempla apud scriptores rusticae aetatis reperiantur,cRVeamus, ne pro errore Traguriani verba accipiamus os numquid sons de sodem foramine emanat dulcem et amaram aquam Leon. ap. de confl. it. t virtvt. - virgula inter caniculae ortum catervatim lacrimas fluunt Isid. Origg. 7 8. - etra aquas fluxit Ambros hexaem. 1, 3 vid uncter ad Hygin. f. 9, p. 33 et p. 75 d. Stav. Jam simplicem accusativum rustico more cognoscimus duobus triclinii locis positum esse, quibus sermoni urbani usuSprsepositionem requirit: cs Africam ire c. 48. Eandem rationem Apulejus alii secuti sunt, s. ThessAliam pervenire Apul. . 1, 24, missus Germaniam superiorem translatus est, Spart. Hadr. l. Alterum vero Petronii exemplum hoc est c. 1) admismet Cae-8arem e8s, cujus structurae aliud exemplum non iuvenitur, sed tamen non dubium est, quin illa dictio, quae praeclare rimalchionem decet, in ceteris ejus vitiis it collocanda. b De dativo Quamquam adjutandi verbum accusativum poscit, tamen in sermone plebrio dativum nonnunquam illi si boconjunctum esse utronii structura nobis persuadet, quae inest verbi c. 62 his nobis adjusasses. Ac ne quis librarii errore illud vitium exortum esse rupinetur eandem construction-

43쪽

legimus in nummo quodam csa et doctr. num VIII, p. 23), cui haec est inscriptio Deus adjuta Romanis. Et quum in Placidi gloss. p. 43 doceatur, et adjuva me et adjuva mihi

utrumque dici posse, melius tamen me. perspicuum est, dativum repudiari tanquam rustica consuetudin adhibitum derivato autem Verbo eandem ac simplici rationem inesse oportet. Νεque Romanensium usum sxistimo esse praetermittendum, qui dativum cum verbo adjutandi jungere solent os ineg. gr. III, p. 98

3. De praepositionibus. Loginti mihi libros, qui rustica state compositi sunt,

praepositionum usus offensam praebere visus est, quum illo tempore in casuum rectione, quam vocant, ablativus et accusativus crebro inter se confundantur. Ac permulta Salmasius,

ut dictionem ad fratro suo Jul capit Ver Imp. 9 firmaret. contulit scripti bist Aug. I, p. 430, 31, quum recte judicaret cf. I, p. 848, non omnia quae in auctoribus illius aevi reperirentur, loquendi getiera ad grammaticas regulas esse revocanda. Juvabit nonnullo locos afferre in mentem esse Plaut. Amphitr. , , 5 in fornacem coquere Cat. r. r. 39, 2 etc. cf. Gessneri thesaur rustic. - in curiam fuerunt frui. 214,

mansi in solitudinem on miss. p. 47 in fines ponere, in medium esse Faust et Valer. Grom. p. 308, in praesidi dare Hygin. f. 52 in concilio adducere f. 100, deducer in Ida monte f. 92. quo loco alia exempla e sermone plebejo desumpta Munckenus contulit praeterea id ea, quae Menschius p. 406, 407, 410 412 collegit ex iis enim multa, quamquam in ima onograeca εἰς praepositio est, tamen in eum ablativo conjunctum praebent, multaque, quamquam in graecis verbi is praepo, sinio est in . se conjunctum. Sed jam ad Petronium accedi damus, quem, inu post in pravositionem alium atque ex pectamus casum exhibeat, illam plebis rationem apparet imitatum esουe, non vero, id quod Studerus in Rh. II, ce et

Graecorum usum cs:

44쪽

in controveratam Me c. 15. in m/lios Fundere 7 I. i in unu c. 42. - in harum de8cendere 77. videbo fe in publicum 68 in balneo equi 26. in deversorio admissicis. in vicinis currere 13s . Addo prae prasmaitionis c. aco conjunctae haec exempla: prae mala sua c. 34, prae litem c. 46 cs prae cetera flagitia, Apulis. 7, 486, si quidem codicum auctoritatem sequimur;

omnes Galilaeos Luc. 3, 2 It. cd Cantabr, prae illum phari-gMum Luc. 18, 14 cod. Verci, prae multitudinem piscium Joax , , c. Verc. Veron Brix. pras participes tuos Hebr. , , c. Clar. vi Menscii p. 4l2. o similiter alia prRepositiones, quae ablativum postulant, in plebeja consuetudin c. reccuRativo

e injunguntur, cf. pro terminos rom. p. 343, Or Pro nos pree eceles vetust. de in pide Orom. p. 348, cum gregem suam l. Sal.

ti 38 cum quem Oroll. 4659, cum conjugem rut it 39, 3. 4. De modi8. Vulgaris dicondi consuetudinis est, quum plebs vividum

germonem adamet, enuntiationis membra ratione paratactieu, quam vocant grammatici, inter se conjungere et re conditionales, enumales, temporales alias, qua ex sententia sunt subjun--δω, singulas singulis enuntiatis componere. Itaque in sen- tonitis interrogativis qua ab altera enuntiatione pendent, Videmus non subjunctivum, sed indicativum adhiberi, quo magis interrogatio mineat. Ru Ha ius ad Misig. p. 597 adnot. 04 et Hollatus syntax prisc. scr. lat. II, p. I 10 is quentissimum hunc apud comicos indicativum consent sermonis plebes usu eas explicandum, in quo enuntiationem unam baltera pendere facile negligatur, et quae e sola cogitations

suspensa sint, avissime tanquam facta animo proponantur. Cf. Sentio, quam reui agiti Pluut Capt. 207; respondo quid

45쪽

37--st argento factum Most. 620, quo loco d. oreng. adnotat quum scis, ut nunc sum ibid. 42, specta quam arte dormiunt ibid. 8l6 vide si tibi placet etc. os Hollae. II pp. li 0 ll et II, 36. Quem loquendi modΡ m etronius quoque

secutus est; cs nemo murat, quid annona mordet c. 39, πο quid puta c. 55 cf. uechia. p. 63), narra, quam conerο- vertiam declamasti c. 48, narra, quare non recumbit 67 , nundiserat quid pridie cenaveram 76, Og mentia decemher est 58, rogo ebrii ratis 5 tentem , i adhuc sorbilia su=ὶ c. 33,

inscriptio vide diligenter si haec ausis idonea tibi idetur l. Vorum etiam verbis sentiendi et dicendi paratactica ratione enuntiata adjunguntur, quae in sermone urbano structum a cusativi c. in adhibita subjungi solent, s. scio ego, multos lucrum liomines triculentos reddidit Plaut. Capt. 2, 2, 76. Scio jocaris nunc tu Most 5, I, 33, psro servavit fidem pid. ,2, 21 vid. Holige. II, p. 227-23 Ita Petronius quoque nonnulla enuntiata composuit. s. scies, sociorum ossa male ferves.

e. 38 creave anathymiasis i in cerebrum et facit. c. 7 vero ventrem pudorem sibi imponet 47, spero sic moriar 7. Aliis autem locis etronius haec verba cum particula quod componit, cf. ubst rei quis 45 diae quod 46, scis quodsi, vides, quod 3, quem usum scriptores sescant valde amant. et scitis quod sit pui. . 6, 25; animadverteram quod ΜΑom ibid. 4, 246 nuntiaret quod l0, 24 dicens quod Tertuli adv. Jud. 3 stoe, vid. Hildebrant ad Apul M. 6 42b. In infinitivi usu pud stronium nihil invenitur, in quo osseudamus, nisi illud, quod is substantivi ratione usurpatur os . 52 meum inlevigere. Quae conmotudo a genere quotidian non alisna videtur suisso; cs nostrum vivere res. L , , qu l. v. J nium scire tuum ibid. 27, ridere moum ibid. 22, velle suum 3, 53. ininus in modii aevi latinitats

' Pereaepe in sermone Vulgηri conjunctio m pro particula interrotativa usurpatur, es antiquissimorum scriptorum usum apud Holutum ii

p. in Italae ac Vulgatae P. Men ichium p. 403, M.

46쪽

infinitivum plano substantivi locum tenuisse inde cognoscimus quod praepositiones cum illo conjunctae sunt, s. de adfranirol. Q v. Dieg. III, 209. 5. De pronominibus.

Μagna est in stronii iusti pronominum nonnullorum frequentia, ac praesertim personalium, quam loquendi rationem plebem adamasse ex eo apparet, quod etiam in Plauti aliorumque comoediis tanta est pronominum persa copia, ut viri docti, qui artem criticam in illis poetis exercent, si metrum Voculam desiderat, pronomen aliquod inserant, quo adjecto consuetudini vulgari optime studuisse sibi videntur. Atque Petronii hos con

48, est vidi 8, ego persuadeo 62, ego jubeo l, est invenio 102 etc. eque minus x verbositate plebis, quae quam maximam perspicuitatem appetebat, fluxisse puto illam dicendi consuetudinem, qua vim pronominis possessivi III ' pers augent pronominis personalis dativo adjecto, qui ab antecedente pronomine pendet. s. reddam suom sibi Plaut. rin. 56, suam sibi rem salvam sistam Ροeh. 5, 2, 23, sua sibi pecunia Pers.l, , , suo sibi succo vivont C t. , , 3 vid Brixium Irin 156, et quae Ηοligius I, p. 364 de conjunctione Suus

sibi disseruit a suis sibi parontibus Apul. . 1, 29 in suis sibi domibns 1, 41, cum sua sibi perspicua pulchritudine , 30 etc. cf. ildebranditum l. l. Ex quo genere est stronii

hoc exemplum autopyrum de u tibi c. 66. Sed ethica, quam grammatici vocant, ratione censΘ PrO- nomen possessivum in hiscre dictionibus adjectum miles meus 62, homo metis 2 baro no8fer 3 quae quotidiano sermoni sunt attribuendae.

6. De partieulis.

a. De particulis o njunctivis Pauca, ut tandem a dextremam disputationis partem perveniamus, d particulis con-

47쪽

junctivis disseramus, quae in universum quidem apud Petronium sunt rarae, sed honnullis locis particulis synonymis augentur,

quum ii, qui sermone rustico utuntur, rem grRVem non gravibus verbis, quae arte ac studio delecta sunt, sed verbosa oratione

explicent; os quia enim Plauti Capt. 4, 2, 104. Curo 3, 2. Cas. 2, 3, 44 2 6, 33. Bacch. 1, 1, 16, 28 il. 3, 2, 21 4, 2, 1 ete , id lexi c. lautin. arei. Apulejus autem, qui rusticum sermonem affectat, etiam illi generi inserviens est, os ergo igitur . 1, 27 4, 237 9, 36 10, 683 11 764. quippe et enim de mag. 46, tum deinde Arnob. 5, 23. Scito igitur etronius rimalchions hac particularum conjunctione lacit argumentantem: aia enim bl quia cilicet 63. b. De parti uti negatisis. Quamquam in lingua latina constat negatione duplicata affrmativam effici sententiam, tamen haud raro in vulgari consuetudine videmus alteram particulamnogativam altera adjecta non tolli, sed augeri atque amplificari id quod in sermone rustico plurimarum gentium observari licet. Atque apud poetas Bomanorum comicos multa ejusmodi extant es Plaut Bacch. 4 9 lli neque ego haud committam Epid. 4, 1, 6 neque ubi sit nescio etc. Bene autom ottius ap. Hoeser. III, p. 13 sqq. e lege Salica haec attulit exempla: nne Super nec subtus terra his de facultate non abit inabst)- Ut nulli alteri nec solvat nec pignus donit solutionis, Quinetiam de usu linguarum Romanensium Diogius haec adnotat III, p. 403): Ueblicli is es. inquit, im Romanischen das

regierende Ver noch eaonder gii vernetnen non possum reliqua nec cogitare nec scribere. Sed afferamus Petroniit os neminem nihil boni sacere oportet c. 42 Nec sursum nec deorsum non cre8e c. 8, quo loco viii Bilechsel. p. 68 nemini nihil Atis est . 6.

48쪽

sententia controversas.

Vatorii Flacci libri IV v I 28 sqq. sic legendi sunt: Atquρ ideo neque ego hanc tumidis avertere ventis Temptavi tenuive ratem, ne jam mora morti Hinc erit una tuae, in regno, perituro. Secu udo

Rusdsm l. IV o. 74 sqq. hoc modo restitumdi: Haec ubi non ulla uusne sormidine moti Accipiunt, ollux dura consurgere Θnte, Terga soqui properosque jubet conjungere gressus. III. Rusdsm l. V o. 2l sqq. sic scribendi:

Thucyd. II cap. 10 paragr. 3 sic est scribΘnda Καὶ ἐπειδὴ ἄν τ στρατευμ ξ-ειλεγμένον ν Ἀρχίδορορς βασιλευς των ΛακεδαιμM ιων , σπερ ἡ γελο τῆς ἐξοδον ταυτρο, ξυγκωλέσας τον στρατηγον τοὐν πολεων πασων καὶ τους μαλιστω ἐν τέλει καὶ ἀξιολογικπώτους παρτνει καὶ λεξε τοιώδε