장음표시 사용
171쪽
is Iu LII FLu EPIST. quam licebit meo quidem minus, quod ut extrema cygnorum vox con-Iuevit esse suavissima, ita sanctissimae esse solent voces extremae optimi cuiusque, qui ea sedit una prope cum spiritu extremo. Et si igitur habes, quo repudies typographorum postulata, non tamen reperies, quemadmodum i , qui iure quodam suo imperare poterit , satis facias, nisi pareas. Sed quid ago Ita tecum quodammodo loquor, quas senectus tua non operosa sit,in plane talis , ut eam nobis diuturnam fore sperem. Quin animum ad ea , quae tu nobis praeclara parere non desinis, conferens, intellige haud obscure iis, quae a te optimus quisque desiderat, non modo non orbari senectutem tuam, sed etiam augeri. Vigent enim in te omnia ea, quibus rei Christianae prodesse os is xhaud scio an magis etiam, quam in aetates orente. Quae quidem res spem ostendit, fore, ut inquam ecclesiam multa tua ossi cra extant, de ea diu bene mereri possis. Atque
172쪽
M ER A TER OD. Itque haec quidem amantissimis liters tuis provocatus scribenda putavi, on ut te ista aetate atque autoritate virum ipse homo iuvenis atque rudisa onerem, sed ut in quem me luce- es sermonem, sequerer In quo ipso dum brevitatem vito, verbosior
ineptio nescio quo pacto fui quam
deceret. Venio nunc ad Iulium Camillum Augustinum Eugubinum:
quorum alterum cumVenetiis essem de facie novi tantum, cum altero vero congressus locutus sum saepe, qui me ea re devinciebat sibi, quod mihi quotiescunque vellem faceret potestatem introeundi bibliothecam Antoninam Amphitheatrum Camilli si eam nobis utilitatem a Terre posset, quam pollicetur, libenter me facerem unum e spectatoribus in eo. Ac, si apud te disceptantem causam dicit eloquentia , iam vicit. Nam si te bene novi l contra eam nunquam tu statues, cuius beneficio tantus es , ut vivas in oculis omnium fere gentium. Itaque nihil attinuit Camil-
173쪽
1go Iulii Pr Lu EPIs T. Camillum, eam ad pedes tuos abiice.
re sed illi potius placandi fuerunt a
qui negant, cum eloquentia cogni ationem rerum coniungi posses quasi vero inquinate loqui sit saperet Iam vero tuam ad Eugubinum episto illam iamdudum legi. In qua tu i l .lum amanter sane, singulari cum gravitate mones. Qui utinam ob temperasset tibi. Nam sic fere fit, ud aquam quisque voluptatem maledi cendo capit, eam male audiendo a mittat. Qua in re eventus cum ipsa iustitia aequabilitate bellissime congruit. Quo magis miror, quid homini venerit in mentem, cunctam nationem nostram tanta contumelia
assicere. Quod si te optima monentem audire nolitisset, suam tamen ipsius rationem si adhibuisset in consilium , virus illud in nos tam turpi ter non evomuisset. Sunt certe in
singulis nationibus qui sub figura hominum immanitatem gerunt belluarum. Sunt item, qui cum ingenio, tum vero etiam virtute excellunt. Hoc
174쪽
Moc qui negat, nae is aut rudis est in
cognitione rerum humanarum , aut
plane impudens. Qui igitur univer-s e alicui nationi in opprobriis obii- cit, quae sunt certorum civium labes, qua id tandem fronte facies Cur non potius laudat ob certorum civium virtutes id quod cum ossicio boni xiri multo est coniunctius. Nonne qui ita reprehendit, idem sentit, se patriam quoque suam , cum in eodem vel simili sit crimine, premere,&tacita quasi sententia sua damnarer Sed quid si non tam vitia exprobrat, quam virtutes in finitima vitia detorquet it cum animi altitudo ho- minum nothorum atque virtus, quae in periculis contemnendis lucet solet, feritati tribuitur. Quod ii quis Germanorum , quibus ingenia Eu-gubinus adimit vellet in hoc genere ingeniosus esse, nonne quae multo vel pia stanti sitim sunt , ea ad speciem
turpem facile orationis vi convertere
posset Nulla enim virtus it cui non vitium aliquod sit finitimum. Quo
175쪽
16 Iutri 3 Lus EPIST. Quo facilius id quod honestum statque bonum, dice do, eo poteli traduci, ut malitia esse videatur. Recte igitur tu, qui prudentiam Eugabini requiris cum praesertim multi sint nostrorum hominum, si commoveant sese, sentiat ille, Germanis neque ingenia neque facultatem orationis , neque maximarum rerum: scientiam deesse. Quamquam res ipsa pro hominibus nostris loquitur, etiamsi nullum faciant verbum quod multa iam extant signa, eaque illustria, non solum ingenii illorum , sed etiam eximiae doctrinae. Adde, quod ipsum Eugu bini institu tum , ei acerbitatem istam exprobra re videtur. Quid enim ab ossicio hominis Christ iani, sacerdotis, aheologi, alienius esse potest, quam in eo quo se profitetur religionem defendere, tantum acerbitatis effundere; contra quam lex mutui amoris sancit, multos bonos viros de se nihil tale merentes tam insigni iniuria
assicer Sed de his Eugubinus ipse
176쪽
AD RAs. ROTERO D. 63 viderit: ego, quod ad me attinet, mal
em illii in illo maledicendi generi supersedisse. Iaxeo enim hominis
honori. Quod si fecisset, maiorem proculdubio fructum industriae suae cepist et, nec eam, ad quam se exci- tavit bene audiendi rationem, ipse in
dubium vocasset De Guilhelmo Budaro qua scriptisti, ea me angulari affecerunt voluptate. Ille enim ita se gerit,in ea nobis affert, ut mihi videatur natus esse ad lucem rectis studiis inferendam Laetor igitur, Virum illiam in eo etiam nunc cursu esse, quem iamdudum magna sua cum
gloria tenet. Hic si tantum apud suos autoritate valet, quantum excellen scius doctrina .virtus, quae uno omnium ore cela bratur, pol i-lat,in gaudendum est certe omnibus bonis, d praeclare cum Galliis ipsiis a- ritur. Haec fere ad epistolam tuam. Iam vero ne te fugiat quo loci sint res nostrae , sic habet, religionem aliquanto perturbatiorem esse , quam fuit antehac. Et ortus est nuper nescio
177쪽
16 Iu LI PFLuGEPIs T. scio' iis terrae filius, qui conatur,ovum malum invehere. Negat enim
necessaria esse ad Eucharili iam verba Christi , quibus ea consecretur: quin nec speciem panis aut vini neces artam esse , sed satis esse, si motu interiori cordi s Eucharistia capiatur. Ita cum hic ad spiritalem manduca.tionem referat omnia , id agit ut possit argumentum ipsum funditus tollere. Sed deus tamen pro sua misericordianos respexit, cuius divino beneficio essectum est, ut authore in vincula coniecto, hec haeresis oppressa sit antea, quam in vulgus proferretur. Novi praeterea, quod scribam,
nihil sane est arbitror satis multa
esse haec, pr aesertim ad te virum nunquam satis vacuum. Sed malui tamen multus est e, quam non decla.
rare me iis quae scri sisti, valde delectario de quibus certe tecum quasi loquens quanta voluptate perfusus sim, inde perspicias facile, quod sine dicendi aegre fecerim. Non igitur mihi visus es garrire qua tu Oceuteris
178쪽
A, UR A s. o EAE OD. 6s uteris: sed aptissime gravissimeque loqui,&tanto me vehementius amar quanto longiores fuerunt haeliterae tuae. Quare tam me tibi beneficio adstrictum sentio , quam quem maxime cumque mihi nihil esse posit antiquius , quam ut grati- tudinem meam erga te quibuscunque pos in rebus testificer magnumniihi beneficium dederis , si ostenderis,in qua re ossicium meum tibi pr stari velis. Vale. iiiiiii Non. Maii,
L Iterae tuae, vir ornatissime, quibus&pro tua prudentia sagaciter divinas imminentes Germaniae
179쪽
166 PRECATIO calanaitates, eas pie deprecaris permoverunt an inaum meum , ut ad omnipotentem illum pacificatotem,&, ut Paulus vocat,μεσίτ ιυ, precati O-nem conscriberem , qua simul omnes dominum iratum quidem, ut videtur, sed exorabilem, appellemus. De non movenda Camarina , amanter tu quidem ac fideliter, sed sero, an ones. Et merebatur hoc quorundam scurrilis improbitas nec deerant amici qui per literas huc hortarentur. Bene vale, amicorum candidisti me. Friburgi, v die Martii, Anno a Christo nato DXXXII.
tua omnipotentia condidisti creaturam omnem, visibilem par&invisibilem, pro tua divina sapa L.
tia ordine pulcherrimo gubernas ac digeris
180쪽
digeris universa , pro tua ineffabili
bonitate servas, tueris , ac vegetas Omnia, pro tua immensa miserico
dia restituis luxata reformas collapsa, mortua revivi sicas: dignare quς- sumus tandem ad unice dilectam tibi sponsam Ecclesiam flectere vultum tuum , sed illum placidum aepropitium, quo serenas ninia quae in celis, quae in terris , quae supra coelos infraque terras sunt flectere digneris oculos illos mites ac misericordes , quibus Petrum ecclesiae tua summum pastorem intuitus es , ac mox resipuit, quibus turbam palantem aspexisti naisericordia commotus es , quod ob inopiam pastoris erraret, velut oves dissipatae disiectaeq;.Vides, pastor bone, quam varia luporum genera irruperint in caulas tu , quorum quisque chamar,
hie est Christus, hic est Christiis ut
in errorem pertrahantur, si fieri possit , etiam perfecti. Vides quibus ventis, quibus undis, qu: bus procellis iacietur tua navi cuia , extra