장음표시 사용
131쪽
DE RIGINE Diagorae, uni perire sibi dicta interpretabatulique Boeoti non intelligerent. Nec igitur Boeotis, sed theniensibus, hoc est, no stupidis aut imperitis, sed cordatis, S in re praesenti bene versatis Coropius sua composuit, quibus artis oratori laudem expediabat, cuius praecipua functio est scite mentiri. Sic Lucianus in veris nai rationibus, Erasmus Rotero damus in Moriar Encomio, Henricus Agrippa in vanitate scientiarum, veluti in argumento a dynato laudem ingeni captauerunt. Qui omnes ac snguli, tametsi haec opera sua omnigena eruditione re farserunt, multaque scitu digna obiter tradunt, no tamen id alio consito faciunt, quam ut sub horum dulcoramento Iectori obrepant sic enim
pistula duli e canit, volucrem dum dZcipit auceps:
nisi enim diuersis leporibus, ornamentis orationem suam condirent, quomodo lectorem mouere ac delectare possent, cum docere nolint Nolunt enim, quia non possunt; non pos-
sunt autem, quia impossibilia tradunt, quae
contra communem naturae cierum humana
rum usum sunt Quarum proinde absurditas ne conspicua sit, fucis opus est, quibus obumbretur. Quare ab huiusmodi aut horibus, non rei veritas, sed aurium delectatio expectanda est. Et proinde qui tam credulus est, ut his temeris
fidem adhibeat, is se deceptum sciat. Si quis igitur alia mente Goropium fuisse, serio scripsis se putat ea quae reliquit, huic ego idem impre-ree Gelabor, quod ipse loropius, qui in fine Suntagmanu Goropio tis sui, sediatoribus luis irridens, Beckeselana manna panis coelestis instar fore dicit: Quo proinde qui contenta errent, ad ambas usque aures explean
132쪽
tΗr; qui minus, age nobis demonstrent oro pium&serio S recte docuisse de Cimbris ea,
quae nos hic supra confutauimus. Nos interim tenemus Cimbros in Brabantiam nunquam descendisse, idcirco Antuer-piam nilii minus esse, quam Aduaticum Cimbrorum . Tenemus ex consequenti quoque Ant Lirina
uer piensem linguam nihil minus esse quam Cim ηιMeviabricam cum Cimbri isti, de quibus hic contro- ψαH- uertitur, Aduaticum suum in Gallia condiderint supra Belgas, S eorum coloni Aduatici ho lης die loquantur Gallice, scimusque etiam Cimbrorum linguam tum temporis, cum Chersonesum relinquerent, ii isse Germanicam, nec ullo alio, quam Dialecti discrimine diuersam fui L.
se a communi lingua Germanorum; eamque ipsam Dialectum linguae Cimbricae, maxime codinatam fuisse istarum gentium Dialectis, quae fuerunt Cimbris in patria sua versantibus maxima vicinat. Illi autem fuerunt primis temporibus Gothi, Sueui: Chauci Drecentioribus vero Dani, Frisij,i Saxones quorum omnium lingitae successu temporis in deterius degenerarunt,maximἡ autem Saxonum, qui pluribus gentibus c5- mixti sunt Dani autem Cimbris ut maxime vicini semper extiterunt , ita etiam in patriam successerunt Frisiiautem Cimbris finitimi semper fuerunt, ipso etiam Goropio teste, qui illos
Cimbrorum colonos facit, ut supra apparuit; cum his vid cum Danis, commercia frequentissima celebrarunt; di lingua Sue uica Gothicae ac Danicae cognata locuti lunt. Ex quo colligitur linguam Cimbricam, qua Cimbri in Chersoneso locuti sunt, maxime vicinam fuisse linguae Danicae ac Frisicae, uti nunc sunt quarum neutra in
133쪽
cit, qui non omnino coecus est, Goropium Cimbricae linguae fumo lectorem fascinareidum etymologias suas, quas pii prio motu, ac Velut ex scrinio pectoris sui comminiscitur, Cimbricas vocat Germanicas si diceret, minus ostentati nis quidem, sed plus veritatis haberet Antuer-piensium enim lingua Bolgarum lingua est,
Belgae plerique ex Germanis sunt, uti Caesar tr diti post cuius aetatem Carsar Augustus multa Silani brorum Carolus Magnus multa Saxonum milia adhuc ex Germania in Bedgium traduxit: ut Antuer piensium lingua no alia si, quam communis & recentior illa Belgarum lingua ex Gemmanica ortum ducens , quae admixtione Gallicae magis etiam nunc postea corrupta est. CApv DECI ΜvMCLVARTV M.
siisse usurpatam. CV M igitur ex supradictis appareat, Cim
bros neque in mediterraneis, ubi huringi, aut Geldri degunt neque in maritimis, ubi Cauchi, Frisi; Hollandi, campestres Brabanti ac Plandri habitant, unquam habuisse vel sedes, vel colonias, consequitur nec Cimbricam quidem linguam toto isto tractu unquam fuisse usurpatam. Quod tamen quo euidentius appareat esse Verum, paulo altius declarandum est. Disputatur inter aut hores, utrum Germanica lingua olim una eademque fuerit cum Gallica;
134쪽
FRIsIORVM LIB. I. an vero ab hac diuersa mu controuersia non aliud e certius finiri posse videtur, quam e qua
stione coniuncta, qua quaeri possit, sintne ijdem 'ς Populi Germani Galli, an diuersi timeadem Eosdem enim fuisse, veteres tum Graeci tum Romani Scriptores arbitrati sunt. Nam Graeci , ' quidem Celtas; Romani vero Gallos uno eodem δε que nomine promiscue appellar ut populos om- άt Cnes, quotquot intra Galliae Germaniaeque com Germani. plexum habitarunt: unde non minus Cimbros ac Teuthone M ppellarunt Gallos, quam Tigurinos Ambrones, ut supra demonstrauimus. Recentiores enim ex eo demum quo bellum
geri cum Roma his ceptum est, intermedio Rhe Irino fluuio Romanos a Gallis separari didicerunt, S de origine Germanici nominis disputare in- ac 2'
itaque primus horum Strabo Romanos hoc nomen Germanis indidisse scribit, quod eos ob animorum corporu sinii litudinem Gallorum fratres esse iudicarint; utpote quos hactenus plane eosdem cum Gallis esse putarant. Cornelius Tacitus a Strabone dissentit, S Germanici nominis authores no Romanos, sed Tun Cermam agros fuisse asserit, qui postquam relictis patrijs sedibus in Galliam immigrassent, hoc nomen τ'
hactenus inauditum virtute sua non modbrenti 'μ 'sua Tungricae pepererint,sed etiam uniuersae nationi Germanica communicarint. Cum igitur id, quod antea obscurum suit, iam Casiora mclaruit, alios esse Germanos, alios Gallos quae Germ ri consequenter poterat,intimam inter Gallos, quinam intex Germanos antiquissimi saret, vi ea ni qmsi ratione ad antiquissimae ingliae notitiam perue
135쪽
I Imram Ep. rum Gallorum quidem tria genera Caesar coostut m Seme tuit, Belgas, Aquitanos, ac Gallos qui&Celtas ipsi se vocant. Celtas autem a Celta, Gallo Sa Galatha gentis archego deduci ac dici nonnulli pu-xant. Vtcumque hoc sit, certe Gallicae linguae praecaeteris antiquitatis praerogatiua deberi videtur,chm sub eius complexu reliquae omine comprehendantur Galli enim siue Celta velut Aborigi nes quidam sunt in Gallia, qui prima uum nati ni nomen, quo antiquitus noti sunt, soli conse irarunt, quod Aquitani Belgae iam fecerunt; maxime cium ex Tacito constet Belgari plerosque omnes origine Germanos esse.
Vic Deinde Gallica siue Celtica lingua, sicut olim,
ita etiam hactenus, veluti genus reliquas omnes
quotquot sunt eluti spςcies suas sub se comple
I πη In Germanis consimilis aut certe non admo-θς iεἰς uiti dii similis ratio uaerenda est Dctim enim'. a iii diuerse gentes in Gerauanta multae sint, veluti; . , Gothi , Sueui , Cimbri , te ut hones , Saxones, Frisi), Franci, Bructeri, Sicambri, Bataui, com- plures aliae quarum aliae alijs latius imperarunt, singulae tam e suis quibusdam finibus limitato fuerunt Ideoque null- inter eas est, cuius lingua toti Germania ita communis fuerit, ut sub ea reliqua veluti sustes continerentur aeuthoni-υ, ., c. linguam solam excipio, de qua mox dictu-
γῆ suis, Itaque alti cascendendum est, ut Iinguarumma genus Germanicarum genus aliquod summum inuesti- Germaκ gessit S. Plinius quidem Germanorum quinq; gerum gene nera constituit, Vandalos, Ingevones, Iste uones, ra quinis Hermino nes&Peucinos: Sed Tacitus ea in tria contraxit, in Ingeli senes, Isteuones termin
136쪽
FRIsIORVM LIB. I. Io3nes. Sed anci gentium Germanicarum Arthegi fuerint, hodie controitertitur: illud satis certum est, ex horum nullo Germanicae gentis linguam ullam denominari. Quod igitur genu his altius chrmasti reperire possis notum e confestum, quam Teu omnes Teat hones siue Tityscon es pcili in nulla gens in Germa i hones ni ast aut fuerit, quae horum complexu non compi eliendatur, qua uis Germanorum lingua i e tauruὰom Teuthonica dicatur. Tuyscones autem ac Teuce, rimi
thones plerique deducunt ex Ethnarcha Luysco isti TE ne cam ipsi lingua populari suffragantes uiti cli, thomeae. die Teutscheia, S eorum patria i euischlandi S lingua die re ut sche sprach appelletur. in qui uim hones
de tametsi no refello tamen alii: d vetere Roma te uisonos, neq; Teuthone pro Germani generaliter v nicalia surpam; neque i euthonia pro Germania sumi; ne Dassari raque linguam Teuthonicam omnino squam re ni hoc πο-
periri puto. euthones enim illi illos specialiter me gno, Vocant, qui Cimbrorum vicini in patria, S in i igitinere socij filerunt; Teuthonicae lingua nusquam
meminerunt. Constanter enim ubique Ger-Germim manos nominat,&eorum linguam Germanicam rum nom33ppellant. Ex quo colligi posse videtur, Germa-σntiquit norum nomen antiquius esse in Germania, quam si lης' Tuysconum,& hoc nouo paulatim inolescente, 'μi .mi exoleuisse illud vetus. Ad facillim igitur hinc redeudum est , S pau
lo diligentius disicutiendum id quod ille , cer-
manici noni in is origine tradidit, si forte discussio - , errore eiqs aliqua veritatis ς stigia deprehen 6ὸfvia
ille enim nobis plane repugnat, SI Germaniae
vocabulum recens ac nouum facit. Nam cum vetera Germanorum nomina, Tu ystones, Man-
137쪽
no S.Ingevones, Herminones, Istiuones, Marsos, Gambrinios, Sueuos, Vandalos commemorassiet,
in explicando Germaniae vocabulo ad recentissi-inosa ungrorum populos delabitur: cuius verba proinde, ut conspici possint, hic proponam ex Germania eius, scuti sunt excusa in octauo Augustae Vindelicorum apud Michac lem Mageruma.nno 18 o. quod haec genuina esse iudicem, etiam, si in M. S.Codicibus aliam lectionem deprehenderim; nisi quod interim illic flagitate sensu proras Taciti eualuisse, legam euiluisse: quod a nemine hic ad-
iocus emen notatum esse miror.
φ ιμser aetςrum , inquit, Germaniae vocabulum re- illustratu, cens iuperadditum, quoniam qui primi tra D, gressi Gallos expulerint, nunc Tungri, nunc Ger- , mani vocati sint, ita nationis nomen non gentis, eualuisse paulatim, ut omnes primum a victore, ob metum, mox a seipsis inuento nomine Germa
Haec Iacitus. Vbi recens Germaniae vocabulues edocet ea ratione, quod nuper additum sit: additum autem nuper es e eo declarat, quod ij, qui primi Rhenu transgressi Gallos expulerint, nunc Tungri, nunc Germani voeati sint Cum enim ijdem, qui dudum uno nomine Tungri appellabatur, binomines esse ceperint, S idcirco sine di Dcrimine nunc Tungri, nunc Germani nominetur,
arguit, his Germania vocabulum nuper additum, proinde recens esse. Cui igitur omnes, qui ab utraque Rheni parte agebant, haetenus communi nomine Calli vo- carciri ur, inuento hoc nomine, nationi nomen in Tcgris aulatim euiluisse dicit; saluo interim nomine intis, sic ut omnes tandem Germani vocaret. tur entis enim nomen in Tungris obnouum
138쪽
FRIsIORVM LIB. I. rosuum nomen additu non euiluis cum indifferen
ter nunc Τungri,nunc Germani appellentur: nationis autem nomen paulatim euiluit reum qui dudum ad Orientem Rheni dicebantur Galli unde Tungri prodierant, inuento splendidiori hoc nomine Germand dicti sint Inuenisse porrbdicit omnes hoc nomen primum victore, mox a seipsis. A victore nomen inuenerunt, quod ab eo mutuati sunt Victore enim hic intelligit populum Tungrensem, qui cum pri inus Ithenum transgressus Gallos expulisset, ob metuna ad euictis gentibus hoc nomen inuenerit. a se ipsis denique nomen hoc inuenerunt, cum ipsi in Gallis vltrarhenanis metu sui concutiendis paria deinceps cum Tungris fecerint; quod in Menapijs, spetibus,Tencliteris,&multis alijs apparuit,qui Gipsi postea ut Tacitus quidem putat) Rhenuintransgressi Gallos expulerunt. Sic igitur Tacitus
recenS vocat Germanorum omen, quod primum
Τungricae genti supra primitivum nomen additum est ob metum deuictarum gelium,S hac occasione Galli cis rhenani qui Tungrorum parentes erant, id primum ab illis mutuati sint de deinde etiam actis proprijs suum fecerint, S proinde
omnes qui cis Rhenum habitant, una cum un-gris ipsis tandem appellatos esse Germanos. Nec enim mirum erat euiluisse apud hos vetus illud&hactenus commune Gallorum nomen; cum recens illud Germanorum nomen ut hostibus formidabile, ita sibi gloriosum esse ducerent: Huc enim facit quod Caesar teliatur Belgas quosdam circa Germanici nominis gloriam ambitiolos
Hunc equidem puto genuinum e Te sensum obscurissimi huius loci,qui multos eruditos viros G s mirum
139쪽
tura Tungrorum migratione nomen hoc, quod recensΤacitus hic vocat, in Germania fuisse froquens, populare ac vulgo sitatum utpote quod Germani sibi honorificu eme ducerent, quo, Gallis distingui gauderent. Quocirca clim ex
Vicinitate vocum quae ex voce Germania, quae apud Tacitum in hac controuersia repet itur, cor
ieetura facienda sit de forma vocabuli, quo populus hic non in latinis aut horum scriptis, sed
in usu vulgi& lingua patria vocatus fuerit, tanta hic opinionum diuersitas ac multitudo est , v d merito dubites magisne mirandum sit tam multos laborasse, an vero tam paucos hactenus menritem Taciti assecutos esse. Cum autem Tacitus hic manifeste dicat ab ip-ss Germanis inuentum& ccogitatum esse hoc nomen , sane qui Taciti interpretes e profitentur, non aliunde, quam ex sola lingua Germanica , vocabulum populo adaptare debent i quidem non aliunde , quam quod significatione sua Germanis honorificum, holtibus eorum formidabile sit. Huc autem in eo quidem iudicio nulli propius accedunt, quam illi, qui Germanen dictos fuisseco iaciunt, a dictione composita Ger, man. Manenim populari lingua Germanice demignificae quod latine vir Ger autem, quod alia Dialecto
Cartractim effertur, significat totum, prorsus, ac plane; unde Germa siue Garma totus vir dicitur,
quasi qui plane,&ex omni parte viri virtute expleat. Hoc aut ut genti Germanica merit,hon rificum, ita eorum hostibus formidabile est. Cum igitur hac ratione gens ipsa quam Tacitus latinc Garmanos vocat, Germannen vulgarixi
140쪽
FRIsIORVM LIB. L i S populari lingita dicti sint, analogia Vocis conuincit patriam eorum Germanie , de lingua ingle Germani sches prach vulgo dictam fuisse, nominus usitat ἡ, qua hodie die Teuth sche, die Teut- schesprach, S aeut schlandi dicitur. Nam quod haec hodie in usu non sint, inde fieri credendunt est, quod nouis vocabulis inuentis vetera paulatim euiluerint, ut S aacitus hic docet, Poetat: statur inquiens: Multa rena centur qua nunc ceci re, cadenti
sua nunc sunt in bonore vocabula sipolet μου, Luem penes arbitrium est 2 visis norma loquerid
Sed Tacitus interim Germanici nominis Ely mologiam deducit ex gentis adiis; rectius eam de
duciturus ex gentis conditore, cui nomen Germai fuit, ut infra declarabitur. Sed facitus, qui Moy disen, ut apparet, no viderat, S in Berosi Catalogo, ubi Iuylcones, Manos, Iogeuones, ccaeteros Ethnarchos legerat, Germana non repperit, hunc iusta ratione ignorauit. Interim tamen argum eta, quibus reces esse Ger .
Maniae ocabulu docere satagit, cum perquam fuJςη g tilia snt, fide non merentur. Non referam aut hic iam id, quod Liuius c5 memorat, Germanos Duc si Elyto uio in Italiam migrascte, regnante apud Romanos Tarquinio Prisco, quod mihi iacitus res podere posset, Germanos a Liuio illic per anticipatione dici; cum Cimbri ac Teuthones illis multo posteriores adhuc veteri nomine Galli vocati sint. Illud quaera, quanto temporis spacio Tacitus nuper illud suu circumscribat nuper nec Iulius C far fuit, qui Tacitu non minusquam centum&quinquaginta annis antecessit Atqui huius aetate Germaniae vocabulii in usu populari fuisse iacit ignorareno potuit, et authore ipso Caesare, qui