장음표시 사용
161쪽
Oestergo MVVestergou, quod lonat orientalis&occidentalis gubernatio Gouenim gubernationem siue Iurisdictionem significat, ut patet in Henegoti, Brisgou, S similibus. Et istas duas Frii si partes olim separabat elix Fleui fluuij, qui dicebatur Mediterraneus, siue mare Mediterraneu, ut supra diximus;cuius respectu altera Orientalis,altera Occidetalis dicebatur Tradunt autem unanimiter omnes rerum Britannicarum Scriptores,Brutum , qui denomine suo Britanniam distiis; iis hactenu Albion appellata fuerat, extur-Ffiliavi basse ex ea insula gigantes nomine Si auos. Quos a Diuis eosdem Chronicam ollandiar a patria extorres,
I .cap. at quaerendis noui S sedibus occupatos appulisse tradunt ad littora inferioris Saxoniae, quae nunc Frisa vocatur,& cum neminem offenderent, in terram esse egressos, sed mox ab incolis ex improuiso irruentibus inde reiectos, conscensis nauibus altius Occidentem versus ab nauigas. , donec per ostium Mosiae ingressi , sedibus ibidem fixis, paulo post haud longe istinc prope vetere Vlar
dingam costruerent arcem munitissimam, quam de nomine suo Statienburgum appellauerunt. Id factum esse eo tempore quo Samuel Israelem iudicaret annis nongentis ante Christum. Hanc historiam veram esse, vicinarum gentium consensus Hollandis attestatur, praeterquam in paucis.
Nam etsi flavos ex Britannia sub Samuel epulsos esse constet a Britannis, qui Bruti sui exordium ponent ad annu mundi 28 19 qui in nonum annuSamuelis incidit tame in collectione insignis error est, cum ab eo tepore ad Christum usque nonniod nongenti anni, sed mille ducenti amplius etauxerint. Deinde Saxones inferiores siue
162쪽
FRISIORVM LIB. i. ii ψFris,h c per anticipationem dicti sunt, pro ij i
qui tunc sedes istas, quae Frisiorum nunc sunt, o cupabant: tunc enim neque Frisi in Germania, neque Saxones vlli erat, ut ex infra scriptis appa-1ebit. Illi enim qui Sta uos repuleriit, Sueui erat, qui Alanis dudum pulsis, totum illiam maritim utractum a Flevo fluuio, usq; ad fluuium Sueuum incolebant. Alanum autem in Frisia fuisse, sunt in Fri qui asserunt,&sedem habuisse in tertia eius pro-f ι. uinciae Zelandia, quae nunc terra Giun in gana dicitur, nomenque suum indidisse fluuio, qui eandem tertiam Zelandiam ceu legitimus ac natu ratis terminus diuidit a secunda, quae nunc dicitur Ostergoa; de qua plura diximus in topographia Frisiar. Itaque hunc fluvium primitus Alanum, postea Lanum, ad extremum tandem Lauicam esse dictum. Sane Lani meminerunt scriptores Francici, ut alias patebit Lauicae nomen hodie usitatum est, etiamsi fluuius ipse iam fere e
Huius Alani filium quidam, teste Lud Gui ciardino, Frisium faciunt, a quo Frisia dicta sit in rissed apud Moysen in Ducum genealogijs nec Alani ulla mentio est, nec Frisis Apud Berosum legitur Alanus ex Getulo, Getulus ex Aramaeo, Ara Gmes maeus ex Samo, Samus ex Noa natus; de Frisio nihil habetur Occasio quidem fingenda huius fa P με ij, bulae procliuis fuisse videtur, ut Frisiam deri u rent ex Frisio isto, sicuti Gruningam ex Gruno Τroiano Nos autem de Frisio hoc Alano, sicuti
de Gruno Troiano, in historijs nostris nihil via quam scriptum reperimus,4 ipsius Frisiae, vivi
Gruningae, nomen est recentius, quam ut ad Troianum Grunum,in Frisium Alanum pertingere queat Alani autem Sueuis ingruentibus cesss
163쪽
runt,& in Sogdianam Asiae regionem, quae hodiis
Cora sena est, ad fluuium Iaxarten se receperui,
ubi etiam collocat eos Ptolemaeus . Deinde Media vastata ad cotidis paludes consederunt, ut ex Dione&Dionysio apparet . andem istinc in Europam reuers, superatis Hercineis, in medirerranea Germaniae se effuderunt. Hinc rursus in Galliam inde porro in Hispaniam traiecerunt, ε nonnullis ibi residentibus, reliqui una cum Vandalis in Aphricam se receperunt, anni Sci ei ter quadringentis post natum Christum. Sue neμ ηm uorum ver,natio cum multiplex fuerit, Vt poti,n tiρης gentes distincta, maximam ei mani Vt si , . partem o ntinuerit, ut Paulus Orosus testatur seri, lib. . cap. . Vt sciri possit,cum qua nobis res fuit, ex aut horum obseruatione in genera quinque noincommode distribui potest. Primo enim sunt, Australes; ut Hermunduri,Narisci, Marcomanni, Quadi . Secundo sunt Occidentales ut ij quos Caesar ad Rhenum collo eat supra bios veteres.
Tertio sunt Orientales, Pannonia Sarmat laeque
finitimi; ut Lygi),Aiij, Heliaecones, Mamini, Ely-s3, Naruali. Earto sunt Aquilonares ut be nnoat nes,Longobat ut, Rudigni, Autones, Angli, Variuni .Eudoses, Suar dones, Suilliones. Quinto sunt littoraIes aut maritimi; ut Guttones, Rugil, Letinoui j, Suiones, Aestiones, Sitones. Omnes hi qua quam nominibus Se sedibus diuersi, eiusdem tamen gentis Sueui caesunt. Cuius quanta fuerit olim inter caeteras nationes Germanicas ob rei militaris disciplinam excellentia atque potentia, diligenter&ad institutum nostrum opportune explicat Cisar de Occidentalibus loquens.
164쪽
ti bellicosissima Germanorum omnium ij ceu- tum pagos habere dicuntur,ex quibus quotannis is singula millia armatorum bellandi causa suis ex , finibus educunt. Reliqui qui domi remanserint, .se atque illos alunt. Hi rursus inuicem anno , post in armis sunt illi domi remanent. Sic ne ,, que agri cultura, neque ratio atque usus belli in is termittitur. Sed priuati ac separati agri apud
eos nihil est. Neque longius anno remanere Von ,, in loco incolendi causia licet. Neque multum frumento, sed maxima parte lacte atque peco- ,, revivunt, multumque sunt in venationibus.
post pauca his addit Publice maximam putantia Esse laudem; quam latissime a suis finibus vacare
agros. Hac resgnificari, magnum numerum ci- ,- uitatum suam vim sustinere non potuisse. Itaque una ex parte a Sueuis circiter millia passuum ,, sexcenta agri vacare dicuntur Ad alteram par- ,,
tem succedunt Ubii. Quemadmodum igitur Occidentales isti Sueui Vbijs, Tencteris, Vsipijs
vitia Rhenum abactis eorum sedes occuparunt, uti Caesar a Strabo testantur ita etiam Sep aliis citentrionales isti maritimi, eiectis Alanis, to G bE tum illum tractum ad Oceanum Septentriona-b Liir. . lem inuaserunt;quem postea superuenientes Fri sij, Saxones rarunsvicen sies illis vicissim ademerunt. Hinc enim Oceani Germanici pars illa, quae tractum hunc ambit, etiam mare Sueui cum appellari solet, ut exTacito de Germanorum moribus colligitur. LucanuSerem totam paucis verbis eleganter Z eLexplicuit, inquiens: - Pharsal.
Fundit ab extremo flavos squilone Sueuos 2 2 '
arbis, O indomitum Rheni caput inin am
165쪽
Nam cum Poetis id solenne sit, ut antiquiδr1bus incolis nominandis memoriam vetustatis
conseruent, Lucanus hic Sueuorum nomine Frisios appellauit, ut declararet Frisios in ea terra Sueuorum esse successores Sueuos enim eodem terrae spatio conclusit, quo Frisios memoria sua degere cognouerat Sueuos enim ad Aquilonem
ultimos facit, quod Frisij recte copetebat Sumuos Orientem versus ad Albin,' extendit,quo& Frisipertingunt; nam quod utrisque ulterius competebat , id Romanis hactenus incognitum erat, quibus vltra Albin edicto Augusti inquirere non licebat Sueuis porro Occidentem versus
terminum assignat indomitu Rheni caput, quod FI μμ ' interpretor Flevum fluuium, quem iri sijs ab indomit ilia parte terminum fuisse certo certius est Fle- Rheni V .... autem fluuius secundum Plinium Rheni bra- ρη chium maxime Orientale est Quae autem Rheni brachia vocat Plinius, ea Caesar appellat capita, qui scribit Rhenum multis capitibus in Oceanum influere,quq nos suo loco indicauimus.It que Flevum hunc Lucanus recte vocavit indomitum Rheni caput,ob recentem memoriam cladis Olennianae, quam Frisiij excusis iugo, teste Cornelio Tacito, ad ostium Fleui Romanis nuper inflixerant , ut supra in Chron ologia nostra diximus cap. 9. Nec est quod quisquam hic Rhoni caput a Lucano Rheni fonte appellari putet, cum nec Sueui aetate Lucani ad fontes Rheni fuerint, quo demum sub Imper Honorio venerunt; neque Epitheton, quo caput indomitum vocat, alio accommodari possit, quam ad Flevum,prOpter historiam,quae ad solos prisios Fleui accolas
a Tibr. a. pertinet. Certe Cornelius Tacitus Lucano sub-
civ.ii. scripsit, a qui Sueuos istos, quos nos Aquilon
166쪽
FRIsIORVM LIB. I. res&littorales supra diximus, eo tractu, quat nus qui de ea tempestate habitabilis illa erat, Frisiis proxime vicinos fecit cui stolemaeus etiasuffragatur, ut ex utriusque monum Ontis manifeste patet. Hinc enim Suite ses& Helvecones Sueui sunt illi, qui hodie Suitseri de Heluet ij dicun Suetu' tur, antiqua vicinitates mutua affinitate FrisijsD,iς coniuncti; viri ipsi Cimbri seu vitae, ad quos ob' 'ς
eadem memoriam, etiam magna pars Frisiorum diuertit eorum, qui victores ab expeditione Romana, quam in gratia Caroli Magni susceperant, Teuertentes, Vlterius progredi nolebat, quod illic se apud suos&in patria sua esse interpret rentur qua de re in colonijs Frisiorum plenius dicturi sumus lector interimus cuilum, Cim I rum, Rhenanum videat. Videtur autem Rheni sibia
brachium istud, quod Frisiae terminus olim ab is
Occidente fuit,&nunc mari Hollan dico absorptum est a Sue uis istis Sueuum primitus fuisse dictum, progressuque temporis hoc nomen declinasse in Flevum nec mirum id quidem, cum Sueuus alter fluvius ab ipsis sine controuersia dictus, quem iuxta Sundensem ciuitatem in mare Septentrionale effundi alicui scripserunt, nunc appelletur Spreuus. Huiuimodi enim nominum mutationes procliues sunt, praesertim obscurata primitiuae originis veritate. Nam eadem ratione&alter ille fluuius in Frisia, qui olim ab Alanis Alanus dietus fuit, postea Lanus,& ad extremuin
Lauica vocatus est, ut supra diximus. - . . .
Frisios igitur cum in Germaniam appellerent, III
in Sueuorum sedes ad Aquilonem Vltima sac- s.cessse cessisse ex his apparet; quod partim bello, par riutius tim pactis conuentis obtentum esse dilucidis ra des Sutiis.
167쪽
1Iocebimus ubi non modb bella aduersus adii nas Frisios a Sueuis gesta, sed Toedera cum ij si
dem percussa, iacem tandem initis matrim nij compositam,eandemq; etiam ordinum Gemmaniae consensu priuileg ijs aeternis concessis firmatam esse demonstrabimus. Itaq; his nixi, non
mod linguam ipsam, sed S instituta quoque
Sueuorum ad nos derivata esse deprehendimus,
quae in historijs nostris legimus; cum dubium nosit,aduenam populum etia mores eorum potissimum imitari, quorum linguam addiscit. Quae res facit, ut degentium migratione, de linguarum siccessione, quae per Germaniam post aduentum nostratium factae sunt, certius nos iudicare possimus, cum exactam temporum rationem ab initio maiores nostri habuerint, neque neglexerint agnotare, quae posteris scitu digna erant Ioannes Funccius in suis Chronicis ad annum Vrbis Romana 368 qui ante natalem Christi 384 fuit, με mbri ex Ioanne riti hemio Hunibaldi abbreuiatore: Τμ, lingua Priamus inquit Antenoris ex Cambra filius Unti apud Sicambros regnat annis 27. Hoc regnante Sicambri Saxonum lingua uti ceperui. Hic mihi co sidera, amice lector,quam paucis verbis quam multiplicem orrorum sementem fecerit: Nam si Sicambri isti Cimbri mediterranei erant, ut illi dicunt, quos nos supra confutauimus, cur non a Cimbris in aritimis potius, utpote congentiliabus suis linguam didicerunt, quam a Saxonibus Ptqui loci intercapedo id impediebat, cum Sis abros in Geldria, Cimbros maritimos in Cheriones habitam omnium consensu constet.augio sed ut hoc friuolum est, ita praesentius ineptias detegit, quod non inter interpretes constet
168쪽
FRIs I RVM LIB. I. 13strius eos saxones, Volaterranus Thuringos, Triethemius Francos interpretetur omnium autem
errorem patefacit S couincit,quod ea tempestat te, qua Sicambros istos linguam Saxonicam didicisse Funccius afferit, Saxones adhuc in Germania nulli fuerint: Saxones enim una cum Frisijs ac Brunsvicensibus anno demu ix in Germania aduenisse infra clarissime demo strabimus. Quo posito, si Sicambrosa Saxonibus lingua didicisse dicamus, ratio temporis couincit eos in Gei maniam serius aduenisse;&ratio vicinitatis arguit, eos linguam didici mea Frisiis, qui ut Sicambris proxime vicini semper fuerunt, ita etia Saxonsi nomine appellati lunt. Qv od quide ne quis temer potius quam consulto accidisse putet, scire debet, Sicambros in Germania aduentantes, ideo potissimum se Fri.
sij prorim adiunxisse , quod congentiles his
ement Sicambros enim Indicam esse gentem, in India ab Alexandro Magno subactam esse, lib. 1χ refert ex rogo Pompeio Iustinus.Ideoque MFrisiij eos cum appelleret ex cognata gente oriundos agnoscentes, lingua sua, Neomegen, id est,
nouos cognatos appellaiunt, comparatione Saxonum Brunsvicesium, qui vetustiores eorum cognati in Germania erant Sedes Sicambrorum
inde Neomegen primitus, deinde Nimm egenvalgo dicta fuit, quam Latin postea Novio magum& eo magum appellarunt. Vocant autem Frisi in hunc vlq; diem cognatos Megen, Neo dictione monosyllaba uouum: nam, e in ea dictione liquescens, proprietate linguar, i, consonanti aequi posset, sicuti cum populum dictione monosyllaba dicunt Leod. Quae quidem cum ita sint. apparet Sicambros, neque Saxones, neque i. Im-
169쪽
so imbrps neque Francos esse neq; ex Phrygibus. neque ex Scythis esse neque antiquiores esse, se4 recentiores in Germania Frisjs aut Saxonibus. Interim vero hinc apparet nostratibus eorum socijs aduenientibus', Sueuicam linguam interr ; isse, si xm Rica latissim Epatuisse,& quidem maxi Mirum in m ad parteSaquilonaret eamque fuisse causam tticiis dis cur Frisi,maxime linguam suam a Sue uis didicerint,&maxime etiam incorruptam conseruaue iid ob rint; quia neque sedes ipsi mutauerunt, neque genseruum. te exteras ad se receperunt Saxones autem &dWAοηIl Brunsui censes, etsi aliquam inguae suae partem in Tr vi etiam Sueuis debeant, tamen Ze pluribus genti- ζου bus obnoxii erunt, Cimbris, Cauchis, Bructe--- ris, Franconibus, Longobardis, Vandalis, fo- ς ras aliquando militatum abierunt,& domi interdum externos hospites receperunt, ut mirum non sit eorum linguam a primitiua longiusculEdeclinasse, proinde cum Sueuica minus conuenire; praesertim cum& ipsa Sueuic successu temporis alijs linguis admixtis in veteri purit te non perseuerauerit. Hacilenus igitur iam docuimus Frisios adu iras esse in Germania, nunc porro declarabimus unde,&ex qua mundi plaga,&ex qua natione huc venerint. Qua in recum diuersorum authorum diuersae sint sententiae , nos eas deinceps hic letitori ob oculos pone inus, singulatim singu- las paucis discutiemus, interposito iudicio nostro, ac demum, quid veritatis loco tenendurn sit decla
170쪽
de Frisiiin has terras aduenerint Sed cum: . diuersos authores hac de re diuersum tradidisse comperia, cosuIte mihi facturus videor,s prius ineptas quorudam opiniones hic ordine propositas confutem, ut discussis errorum nebulis, ipsam veritatis lucem clarius intueamur. Clarissimus vir, dereliteraria, ut de Frisia optime meritus Ioachimus Hopperus eos ab Hy-Frisii an perboreis deducere videtur Nam in Themide tab sua, quam Regum Frisiae tabulam appellat, senem perborras. quenda Hyperboreum introducit huius opini nis authorem. Quod mihi hic admonendum duxi, neque forte liber, ubi in lucem prodierit, perturbet. Hopperus enim illic non de gentis, sed de doctrinae Frisonicae origine disputat, qua ab Hyperboreis ad Frisios deductam videri vult, quo illam impensius commendet. Quanquam enim Tacitus Germanis omnibus adimere videatur si cretaliterarum, Hopperusiamo id in Frisijs illi non concessit;sed longe diuersum probaturus erat in z. illis libris,quos de antiqua Frisioru Repub. promisit, nisivi negocia publica, Mimmatura mors eius id nobis inuidisset.Quanqua Sc Tacitus Cauchis, quos a Frisijs, ut latios quosdato pulos, eruditos isse suo loco declarabimus, insidine Reipub. forma domi militiaeque tribuerit, quaes ne literis utiq; consistere non potuit. Huc igitur pertinet,quod inter hasce getes ultro citroq; facile semper fuisse nauigationem dicit: Eadem