De Frisiorum antiquitate et origine libri tres in quibus non modo eius gentis propriae, sed & communes Germaniae totius Antiquitates multae, hactenus incognitae, produntur ; & obscuri veterum scriptorum loci plurimi illustrantur

발행: 1590년

분량: 371페이지

출처: archive.org

분류: 역사 & 지리

191쪽

- ORIGINE quo certius

z expeditius faciamus,consideranduna est gentium

um sedes trifariam aestimari ; prima scilicet occupa- - tione urisdictionis prorogatione, S quacunq; in corpus descriptione.Primam enim occupationem hic dicimus primum ingressum in sedem suam , quam primo aduentu quaeque gens accepit, cum fori si aliunde adueniret, clim nulla gens hic in terris indigena sit. Iurisdictionis proxogst onem appellamus , qua gens fines suos amplificat antiqua sedi suae recentes additi quod vel bello, vel pacto vel connubijs, vel coloniis deducendis, S alijs multis modis fieri solet. Quamcunque in corpus descriptionem appeldamus, qua amplioribus populis interdu tenuiores fir in itatis causa aggi egatur Quemadmodum carolus Magnus in descriptione Episcopatuum fecit, tua Saxonia fines multum dilatauit, aggr patis huic finitimis nationibus, quae antea Saxo

nicae non erant.

Nobis igitur in praesenti controuersia non nisi

de prima occupatione cotentio est;nec enim quaerimus, quantum Saxones in Gcrmania quocunq; modo profecerint, sed quam sede occupauerint, . . um primum in Germaniam appellerent. e Mηh Sane vero Saxones visere conuenit inter eru- re Iedς ditos huius gentis'. quorum ductum veritatis e ruendae gratia hic sequimur tres sedes notabili temporum ac locorum intercapedine discretas r=lmale obtinuerunt. Harum prima est ad littus Oceanides Saxo Germanici circa Hadeleriam, supra Cimbrorum

sis dorsa, hoc est, prope Iulia inviol satia, quam paulatim ampliatam Nordalbingraenomine scriptores compraehe dunt; ideo quod ad Septentrionε

Albis dilui sitast, quantia inc0lgisse dicuntur

192쪽

bsque ad deuictum a Francis Ermen fridum Thu-τingorum Regem, quem plerique eonstituunt ad

annum Christis 2 .

Secudam Saxonum sedem constituunt in Ves neuugasphatia, eqniunctis locis, quos dehinc occupa Sax rint,transmisso Albi, in qua permanserint usque

ad Carolum Magnum annis fere trecentis.

Tertiam Saxonum sedem ponunt trans Vese- ωtias' ram in terra Brunsvicensi, Magdeburgensi, Hal G με berstadensi, si qua alia his conexa est, quas nuc η- 'tenent. Nam cu Carolus Magnus eos bello fatigaret, multos alui ultra Visurgim ex Vestialia profugis., S fixis ibi sedib Osualos dictos esse, quod

ad Orientem fluminis istius agerent, ut& illosvesualos, quod ad Occidentem remanserint. Primam igitur istam sedem antiquitatis ignoratia obscurauit;cuius occasone Crantrius eam cotrouersam fecit, ut Iector plenius apud ipsum

videre potest: a de duabus istis posterioribu Π . ....

mo fere dubitat. Ideoque in controuersa deant ii, . quissima Saxonum sede,quam prima occupati 'ne acceperint, nulla istius primae habita ratione, inter posteriores hasce duas ea,quae prior est,antiquam Saxoniam plerique vocant; adeo quide, ut Ernestus Brotuffscripserit, in Vesualia Regni Saxonici sedem olim stetisse, ut eum reserti trus Albinus. Sed quantum in eo erratum sit, infra patebit. Erroris autem huius cauta potissimu 'duae sunt. Prior est ignorantia vetustatis: quod scilicet paucis constet etiam Saxonibus fuisse sedem duabus his antiquiorem , cum in praesenti non Saxones eam incolant, sed botriti, attestante Crantrio his verbisci Annus erat cin-cequit ahquartus Imperij, itemq; post octingetosa ad aras. Christe cum omni iaSaxonia quiescete soli iras li.2.9.is

Albini

193쪽

Albini nunemoliati motus continuarunt: ag tum rerum pertoesus Imp. misit exercitum, qui omnes tras Albim habitantes duxit in Franciam, ,, pagos transAlbinos dedit obotritis. maee est illa Germanici nationis origo per ma-ra Galliarum disseminata Inde sunt Brabantini, inde Flandrenses in solo Gallico manentes origine Germanita. Altera caua est, quod ad memoriam originis consei uandam nomen antiquae S Itoniae tribuatur Vesphaliae, non modb ut ex hac profecti intelligantur Oest phali ,sed multo m Ura, . is ut Vestphalis occurratur, qui se Saxones ho- u. a. ea. a. die dici non patiuntur. Quod ipsum quoque

testatur ipse Cratetius his verbis ii Ipse vero His., panico bello peracto, iterum copias traiecit uri Saxoniam per Rhenum&Lupiam amnes,totam, quae nunc est vestphalia,peruagatus,rebelles sub ,, egit,fugauitque contumaces,Vt visurgo,nuc veri sera,transmisso, sedes ibi facerent inter vanda-los,antiquis pulsis habitatoribus ex quo tempore cepta est habitari a Saxonibus prouincia trans, Visurgim quae nunc est terra Brunsvicensis cum, eonterminis ut fieret exinde discrimen Saxona, Orientalium occiduorum, qui ultra citra, Visurgin habitant unde est etiam nata illa di- stinctio in una natione Oestphalorum, qui ultra. ,' iest phalorum, qui citra Visurgim incolunt. Nam SaxonumPrincipes pro insigni armorum in militaribus fgnis pullum equinum habuerunt. atrum ante Baptismum, post vero candidum Inde Oestphali&Vesphali Nam equinum pullum

Saxones sua lingua dixere Valen. Hoc autem no-

me in Orientalibus euanuit, permansit appellatio generalis Saxonii, quod terra illa nouis principibus Rpe paruit: Nam a temporibus Hen-

194쪽

pRIsIORVM LIB. II. alci Leonis ducatus est ortus Brunsvicesis; post eas ille scissus in aliquot principatus, quod,

Iuo tempore commemorabimus. In occidua ver prouincia mansit appellatio est phalorum, ,, hoc est, Occiduorum, qui equinum pullum prae tulerunt. Eo tamen deuentum est, ut ea gens iam se Saxonicam appellari non patiatur, probro' 'ducens, si quis ex Vestphalis hominem appellare contendat saxonem. Hoc autem superbiae genus unde processerit, non satis intelligo prae ''sertim cum rebus gestis ita claruerint Orienta ''les Saxones, ut Imperatoriam dignitatem, quam ''meruerunt, diutissime in sua domo fouentes' 'nabuerint, Se fortissimis semper viris pares, si ''non superiores extiterint.

His ita distinctis, intelligi non dinculter'

potest in praesenti controuersia, quid peculiaris Cranta ij, quid plerorumque saxonum communis error sustineat, quid veritas ipsa dictet de antiquissima Saxonum sede: Cratrius enim Veia ualos Saxonum parentes constituit Saxones communiter esualos saxonum filios asserunt; veritas ipsa docet Saxones in Vinphalia nullasvh quam habuisse sedes Ideoque Vesualos neque parentes esse Saxonum, neque filios. ergo errores unde nati sint, Deo sauente, dilucide declarabimus. Quod quia citra cuius quam contumeliam facturi sumus, hanc nobis gratiam benigno lectore praestari cupimus, ut Patienti animo quae adseremus accipiat in ubi acceperit,ium demum iudicet,& quod sibi legitime probatum esse senserit,sepositis affectibus, candide retineat. Primum enim cum Crantrius estphalos superbiae arguit, eo quod se saxones dici non pa- tiantur.

195쪽

asa DE ORIGINEriantur, quos ipse Saxonum antiquissimos este

contendit, ordo postulat, ut errare Crantet ium declaremus: Planesenim arbitramur non superbiae, sed ingenuitati emalorum hoc esse tribuendum, quod Saxones, quos paretes genuinos non agnoscunt, filios suppositios habere nolint. Totius autem disputationis basis Cratrio haecerpitu est, ut doceat Vesu aliam primam antiquissi-d yμ ψ AaYonum esse sedem quo persuaso inserat

j v ' saxone Germania esse indigenas. Quod pro inde ut obtineat, omnibus modis obscurare ac tollere nititur notitiam sedis istius Hol satianarransam vero huius assertionis suae arripuit ex Al-Berto Stadensi potissimum dum veluti fabulosum arguit scriptum eius de aduentu Saxonum, clim is primo eorum aduentui tempus assignauerit,quod debebatur secundo Alberti verba ut

conspici possint hic sub ij clamin AZσηη empore inquit Qqqo Thiadricus Rex Frati,

Sy7- ti corum contra Hirna infridum Ducem Thurin-ύη ρη gor una dimicabat, Saxones studiori necessitate λ quaeredarum sedium Germaniae littoribus sunt

V ' ' appulsi , in loco Hathuloga, qui nunc urbanius dicitur I atheleria.Haec ille. In quibus octingentorum viginti quatuor

annorum lapsum fecit, qui a prima Saxonum s de ad secundam, quam in Vesualia constituu trcolliguntur, ut infra demonstrabimus. Hoc igi tur arripies Crantalus, fabulae nomine exagitat.bris γὰρ - fabella inquit b) de temporibus se

Sisaeuis consedit;nam illa commemorat in aduentu pri-Ex rati7 mo Saxonum contigisse, quae post natum Chri temporis stum annis non minus quingentis facta docebia crant'isu mus, cum tempora Magni Alexandri, quae assi arauit Ia gnant Saxonum aduentui, pertingant ad annos quina

196쪽

' ingentos ante natii Christum: Aiunt enim es tum aduenisse Saxones, cum Theodoricus Rex aduent/Franciae Ermen fridum Thuringum persequere δε tur. Quod omnino friuolum est,&veri inane isnam diu ante ea tempora in sua prouincia de umorati sunt saxones. Haec ille ut ego nunc mecum dubitem, magisne temeritatem Stadensis hic admirari debeam, an insinceritatem Cran 'tri; nec enim video quid Albertum mouerit. vi Saxones sub Erm Enfrido in Germaniam an 'vulisse scriberet, qui videliindum Corbet en-lem, quem in alijs fideliter nobis refert,etianini sequi debuerit, qui inter primum saxonum aduentum ad HadeIeriam, Tecundum in Thuringiam sub Ermenfrido factum, tempora nota-h1liter distinguit, multa commemorat acta Saxonum Bellum scilicet aduersius Thurintoli principio aduehius occupationem portus,

mox foedus, Methde emptionem terrae, tunirupto foedere bellum rursus, victoriam de

Thuringis, ac pacem iterum, ac deinde expeditionem in Britanniam, ac tum demu bellum ad uerius Ermenfridum Cran trium vero, qui Hirsique Albertum dico Vitekindum vidit: quid mouere potuit, equidem non video, nisi Dropositi sui pertinacia, ut dissimulato vite vindo, penes ueni praesentis historia veritas est, Albertu,qui ab ea deflexit, arripuerit confutandum. Nam si syncero animo, ac veritatis de clarandae studio Stadensem arguere voluisset id quod ex officio facere tenebiatur, admonere setorem debuerit,eri are eum hic in calculo tem Porum P proinde haec eius verba candid iis telligi de primo Saxonum aduentu oportere

Hoe eniti vel solo vitekitidi testimonio docere

197쪽

Poterat, scriptoris utique vetustioris, ac mus aut horitate ille temere deflexisset. Non igitur eo consilio Stadensem confutat

ra .ratiius,ut distinctis temporibus rei Veritatem

z. f. ad eruat, sed ut his confusis, eam obruat: Nam cumeofundere hoc illi propositum si, ut lectori persuadeat S tempora ones in Vest phalia semper fuisse, utpote quos

muς illic indigenas videri vult, abutitur errore Stadens ad institutum suum .Et quia facile conuincit Saxones non eo tempore aduenisse,quo ille

dicit, inseri fabulam esse confictam de aduentu Saxonum, in qua nihil veri,nihil solidi sit.

Vtcunq; autem Crantalus hoc agat, e Incongruo tamen temporis attributo faeti desectu efficacixe arguere non potuit Nec enim recte c-quitur, Saxones ad Hadeleria prorsus appulille nunquam,quod non appulerint eo tempore,quo dicit Albertus Stadens s. Alioqui enim simili co- sequentia inferri posset, Alexandrum Magnum nunquam suisisse, quod eo tempore noluerit, quo dicit Albertus Crant rius,qui eum pene ducentis annis hic iusto vetustiore facit Alexander enim vita defunctus est anno ante natu Christum 3ri Mirari itaque candidus lector non immerito poterat Cran trium, si ita ipse in calculo temporum labitur, praesertim ita celebri, tam infestum esse Alberto Sta densi in calculo obscuro eo magis quod Stadens sita felici ac barbaro saeculo natus, libroru subsilijs destitutus fuerit, qui Cran-trio affatim ad manum erant, renatis iam lite-NS,&reperta typographia cum passim iam extarent Eusebius,Orosius,5 comploes ali Claro nologi unde dii celet. Itaque et go ut persuadeat Saxones elle naI-

Eenas, magno conatu demonstrare nititur, S

di xonibus

198쪽

FRISIORVM LIB. I. ros

xonibus ante Ermen fridumulta effluxisse saecula, multos fuisse viros illustres, plurima esse ge- .sta bella, sedem illis non aliam fuisse interim . quam Uesphaliam. In quibus proinde quam admirabilem faciat

temporum, personarum, rerum ac locorum con

fusionem, veritatis ergo lectoris interest cogno L. cere. Ideoque nos id iam in singulis ordine dehinc demonstrabimus. Et quoniam temporum distinctio plurimum lucis adfert rebus recte intelligendis, nos ad eam primo accedemus. CAp v QUARTUM.

CRANT ZIVM TVM INTRANEIS, tum extraneis historiographi destitutumfuisse,ct iccirco non certa aliqua temporum definitione, sed coniecturis hyperbolicis uti ad co-- probandum propositum

suum.

CR antrius igitur in adstruenda Uest phalicae consilium

sedis antiquitate singulari quodam consilio cratἰi is utitur, quod lectori diligenter consideran 'Vζη dum est.Primum enim,cum ali scriptores ad fidem dictis suis conciliandam autho res propone re soleant quam maxime spectabiles, unde sua

habeant, CrantZius contrarium facit, qui se tam intraneis quam extraneis authoribus destitutum esse declarat, praeterquam via Saxone Grammatico Danorum hillo rico. Deinde clim hic sistoricus rebus ab se commemoratis nusquam tempus assignet,Crantet ius arrepta hac occasione dat operam ut res Danorum faciat quam antiquissi- mλs, quod earum comparatione,etiam Saxonum aut

199쪽

antiquitas fulgescat,quas istis aut aequales, a certe non multo recentiores esse collatio docet, cum Saxonum Rex quidam a quinto Danorum Rege trucidatus esse memoretur. Itaque aptum abest ut Saxonem ipsum temporibus assignatis usquam illustreti, ut omnia etiam ultroditat te moueat, quae hanc antiquitatem, quan ille infinitam esse, supra omnem hominu memoriam ascendere contendit, aliqua annorum certitudine definitam redditur sint, undet nouit scierum Danicarum deprebendi queat. Hoc propositum, hoc consilium Crantri esse ex subiectis apparebit: Itaq; primum nobis Crani

tritis declaret, se authoribus adprobada sua esse m destitutum. 94 O Vsque ad haec tempora, inquit a circiter a

nos post natum Christum trecentos in Romana sibi do,. itor se ulla comperta Saxonum mentionem

. ..is, bibis Vocabulo sedi quod saepe querimur si

ν. dobi Tacitus ilinius loquerentur, qui aut laceri, se ad pro aut nulli extant ex montibus S luminibus de hada, a signatis facile id telli eremus gentem Saxonum, xonum an etiamsi alijs vocabulis inscriberetur. Sed via-ιisi ita si naur concessis. Primus Eutropius,& eum sequu si tus Orosius, temporibus Dioclςtianii Maxi'miani Imperatorum hanc gentem nominauit. Romanos scriptores sibi ad probandam Saxonum antiquitatem nihil adiumenti adserra assi ruit;age declaret idem iam etiam de Germanici S. ficta mihi loco interfandum putaui. inquit liba . . nequi Sm ret Vrsolas eas Saxonum res sermone perit ringi quae illis fuere cum Danis, nihil vero ex imediterraneis attingere. Sed&illud moue ibit seitclςctorem, in cunctis quas memoraui-

200쪽

mus controuersi)smanos semper Saxonum vi- ,.ctores ostendi quod contra posterioribus saecli-s,lis usu compertum est.Vtriusque autem rei una causa est, quod ex antiquitatibus tantae vetusta- ,, tis nullus nobis, praeter unum Saxonem Stalan ,, di cum Daniae illustratorem, author est,&ideo, rerum mediterranearum, quas ille non attigit,u quae tamen non minores, etiam illustriores pu- ,, tari possint nulla nobis memoria est nec in ea ,. Parte habent caeterae nationes quod illis inuide- , lamus, aut quod nostra antiquitatis obliuione ,. possunt ostendere: nam pauci mille annorum,smemoriam vix explicant ineptias enim plures,. praeserui, quae somnijs simillimae sunt quod nos de Francis congentilibus nostris, ab olim Ger-rimanis, suo loco ostendemus. Haec ille. . Saxonicos scriptores ad institutum suum nihil conferre Crant rius affirmat, tum quod recentiores,tum etiam quod inepti sint: Cedo igitur quem tandem sequetur authorem Crantalus

in declaranda Vesu alicae sedis antiquitate. Saxonem inquit a Grammaticum Virum sta , Iandicum, Danicae scriptorem historiae, testem

optimum, nolim lubmotum, qui Iupra mille a nos ante Christuin nomen Saxonum introduxit. Haec ille.

sed quid ita prouocat ad solos Da nos reliquis gentibus uniuersis dissimulatis Fris,certo

multo certiora coNferre poterant.

Sed ignorant inquit Crantatus illi, quod bri fomin Dania nostra ostendimus, ab annis ante na- mi Sax tum Christum mille inextricabile fuisse odium gentis Danorum ad Saxones. Ita Crantrius Vi is deamus igitur in ania, quomodo Saxonibus

SEARCH

MENU NAVIGATION