De Frisiorum antiquitate et origine libri tres in quibus non modo eius gentis propriae, sed & communes Germaniae totius Antiquitates multae, hactenus incognitae, produntur ; & obscuri veterum scriptorum loci plurimi illustrantur

181쪽

Aecepimus igitur presonem gelis nostrae eonis Frviorum ditore una cum duobus fratribus Saxone Irusriginem none oriundos ex India ouadam prouincia, cui ex Indis nomen fuit Benedicta Frena, post militiam Α- sp lexandro Magno aliquandiu praestitam, cum eo mortuo in praesidijs, ubi collocati erant, Duciabus inter se de Regni partitione digladiantibus. subsistere non auderent, nauibus arreptis Mim- pletis quas poterant, traiecto mari venisse in hanc terram,& eam de patri Tuae nomine appellasse Fresiam, quam fratribus suis tandem diamissis, sibi suisque posteris incolendam reseru rit.Reliquam historiam, qua huc pertinet , infra plenius exequemur hic enim alioqui plus quam satis iam dictum fuerit, nisi in ipso huius narrationis exordio prius illis occurramus, qui suo praeiudicio assertioni huic no

strae pondus adimere cois nati sunt.

182쪽

ORIGINE FRISIORVM

LIBER SECUNDUS.CAPUT PRIMVΜ.

dum est.

LBERT Us enim Crantrius saxonum historicus in causa coniueta aduersus nos praeiudicium tulit, dum de Saxonum Archego Saxone,quasi fabula&plus quam anile deliramentum exsibilauit, id quod nos hic dearisone Fri sorum principe,ut veram historia proponimus. Itaq; ctim nos Saxonem Frisonis fratrem fuisse, una cum eo in exercitu sub Alexandro Magno ..ii '' .s militasse,&eo defuncto simul huc venisse assera i . cfisismus,4 Albertus Crantrius id factuna neget; Vi ilium disedet candidus lector nobis hanc impositam esse ρkiandam necessitatem, ut prius illius sententiam vivis acH. solidis argumentis confutemus,antequa ad pro Falsa prebadam nostram procedamus. Ac profiteor equi confuta dem me inuitum admodum in hac arenam pro-dit, Manstrudi, cum odiosum videri possit opinione hanc'ου- η CrantZij conuellere, plurium scriptorum suffra- gus Crantalo astipulantibus iam confirmatum,

183쪽

multarum nationu tacito consensu receptam prisiorum flentio tam diuturno comprob iam. Interim vero cum veritas in historijs praecipue spectanda sit, neq; Crantalo prodesse, neque

nobis obesse debet silentium nostru , cum veritaS temporis longitudine non praescribatur: Nam quod Cratrio ex nostratibus nemo hactenus responderit, non rationum, sed scriptorum pen ria fecit cum nullus nostratium historicoru hactenus,quod equidem sciam, in lucem prodierit,

praeter Cornelium,emplum, cui tamen per occupationes contra Cran trium velitarino licuit

Crantrius autem longe melius existimationi sugconsuluisset, s hanc opinionem de Saxone, Vel cum Frisijs recepisset, vel certὸ eadem modestia

reiecisset, qua caeteras, quas non probat Sed cum Videret Saxones aeque aduenas repertum iri atq; Frisios, si eos cum illis ex eadem originePedere concederet, hanc opinionem pra iudicio suo, tundendam iudicauit . Huic Crantetio accidit,

quod quibusdam alijs, qui affectibus ob coecati, pro Veritate, quam promittunt lectori sua c5menta obtrudunt. Fuit patrum nostrorum,& est hac etiam nostra aetate genus hominum, qui Cornelio Tacito credunt generaliter asserenti Germanos esse indigenas, proinde quasi fabulatores rei jciunt eos omnes, qui nationem ullam aliunde in Germaniam adducunt. Affertio nisi ausce suae causam velut ex eventu reddunt, qua serum fuisse dicut inter Germanos literaruisum,&idcirco primos istos rerum Germanicaru stria

Ptores maiorum suorum origines fabulis plexumque condi uime,cum praescriptum nullum haberent,quo coargui possent. Atqui horum censo-xum plerosque ego non tam ad veteres fabulas

184쪽

TRIsIORVM LIB. II. conuellendari quam ad condendas nouas prosi- mi μυIire deprehendo: Nam quod consilium huic in

stituto magis idoneum excogitare possi quam .

vt luxanda alterius fide tuam stabilias ini odii inter veteres aliqui rς periuntur fabulosi, an igi . in . tur inter recentes inueniuntur nulli 3 Si autem, aieὸ .esa trobique&boni sunt mali, trobiq; nimirum sistant. ἀdelectu Padhibedus est, ut nec rei jciatur aliquid Ierunque temerε, nec recipiatur Sed tantum fidei quilque veritatis

obtineat, quatum argumentorum soliditate me titulo na-xetur. Cum igitur non scriptorum authoritate, in merta sed ipse rerum veritate sit pondera iada fides in obli ιι- histori)s, nemo Cranta ij praeiudicio moueri debet,qui non probat id quod dicit Nec enim sus f sicit magnis conuicij si cachinnis veluti fabulas exagitar nisi dictis suis prεsto si legitim 'a uiho istio Veteres quasi fabulosum reiecerunt quod de fit, i. Antipodibus ferebatur; Siquod de te perie quin-hEaaia, que Zonarum iactabatur velut orae ulu sunt amplexi: Atqui nostra memoriae praesens experientia rem veram in Antipodibus,& fabulam in Zonis esse deprehendit. Itaque euenit non raro tum in his lorum similibus, tum etiam in gentium migrationibus, quae multipdices&crebrae olim factae sunt, ut ex affectu scribentium vera pro faliis rei ciantur, iro veris falsa destia danturi Ideoque& Crantalus, tametsi in archiuis nostris legerit,aut legere certe potuerit,atque etiam de pinbuerit, historiam Frisonis ac Saxonis ante me- il

moriam suam plus quam mille octingentis an P. . nis integris consignatam rutile, tameo e mri in i sit qu=λfabulam despuit, 'acuo nititur afferenti Germanos esse indigenas cum ex ijsdem archi uis nostris pateat Frisonem S Saxonem quadringentis amplius annis ante aetatem Taciti aliis

185쪽

aliunde hue aduectos esse Aduersus hune igitur

si in coniuncta causi maiorum nostrorum tradi. tionem non defendero , veritatem utique - tbor, lentio meo prodidero;si tuear, quis falsitatem de odio crant tegeti iure indignari queat Nec enim dicere, rij,sed more quisquam poterit, nos vel in Crantalum inu erua quos esse, si incommuni causa archiuis nostris fi- Wh v co asserimus, quam ille detraxit suis;praesertiri V 4 controuersiam hic illi nullam mouea -

mus, nisi quae ad originem gentis pertinet nequo Otiam quisquam dixerit nos in Saxones esse contumeliosos, si eos eiusdem originis participes faciamus, quam nobis gloriosam ducimus. Imb vero bone de ipsis merebimur, si quae raptetius obscurauit illustremus, quq suppressit eruamus,quξ

explosit restituamus,ad laudem gloriam Saxonicae gentis; cui quantum nos tribuamus cum omto opere hoc uostro, tum infra lib.3. cap. s. patet. Nos certe veritati semper: ubique insistemus: Quae cum historia fundamentum sit,nullius qua-

Ecto autem ordine Crant ius procedit, Vt prius quidem eorum opiniones confutet, quos de Saxonum origine perperam sentire asserit, ut deinde suam stabiliat, quam pro ra posterit ti commendat, in neutro tamen legia a tuaror time versatur, sed in utroq; lectori sucum facit.

186쪽

ae lactatas opiniones decem , quarum cum ipse opimiser nullam probet, nullam tame legitime confutat apκd a

in una interim conuellenda plurimu operae colo uin deo locat, quo doceat Saxones ex Macedonico exertari in faeitu non penderer quod ideo nimirum facit, ut Vμmi praeiudicio suo Frisijs in coniuncta causa frenum P

inijciat,ut patet diuersis locis a. Nostra autem ni

hil refert quam solidὰ opiniones reliquas confu- - tauerit,quas&nos etiam plo tacente fallas esse aiis prae ultro credimus;cum plus una non possit esse e mi lib. a. ra.Illud ad nos pertinet, quod unam, de qua su cap. 2i.

Pra diximus, illam efficaciter non confutauerit, xon. nec docuerit quod intendit; fabulosum scilicet esse commentum, quo dicitur Saxones esse reliquias Macedonici exercitus. Quinque enim argumentis id probare voluit, quae nos hic ordine proponentius,&singulatim consutabimu . btrauis. Itaque illud, quod primo loco ex authoritate si)i,ι, CorneliiTaciti velut oraculum non uno,sed plutauihorem ribus locis inculcat, Germanos indigenas esse, crant- plusquam ridiculum eme ex ijs apparet, quae tu asium caro pracontra Tacitum diximus b. Nec enim illud is, quia Crantrio prodest, quod alia significatione indigerii ecvit

nas&aduenas accipiat, quam Iacitus Nos enim

id contendimus, Saxones ea ipsa significatione, diu se qua ille intelligit, aduenas esisse, hoc est, post oc

cupatam a primis Germanis hanc prouinciam Saxones aliunde superuenissete. Hoc autem falsum esse Crantalus praesenti argumento non col uincit,quod non nisi sola authoritate ac itiniatitur, quam nos hic nullam eme declarauimus. Nec enim ullius scriptoris aut horitas ignavi ideri debet, ut sola controuersiam finiat, praeter tim si rationes in contrarium suppetant, quibu authoritas eleuetur, quod nicvsu venire in

187쪽

M. DE ORIGINE

Rapatebit a secundum argumentum ex eademta pharetra est, quod ad verbum ex Crantri hic subii elemus sed huius inquit fabellis fictores

ignorant Duces Alexandri Magni post eius ex tum in se versos, omnibus indiguisse copi; militum , quas ille reliquit: nam totis incubuer viribus pro se quisque terras occupare . Atqu1 Crantri, dum Ptolemaeus Aegyptum; Antipater Greciam;seleucus Antiochiam pariter&Syriam M Babyloniam Cassander Lyciam 8 Pampbse Iiam Antigonus maiorem Phrygiam; alii alias prouincias affectarent, quis milites per Alexandri morte sacramento militia solutos signis1uis inuitos subiicere potuit Aut quis unus presit xis eos facile sibi ascisceret, qui ad montes A

modios Indis praesidio struandis impositi erant Imbuero quis illis fatis tutum fuisse putet illii

tantisper commorari, donec alterutrum istorum

fieret,ob incolarii rebellantium metum Subiici . loco tertio Cralgius: Et inscitia est inquit dice-M re milites timuisse ab Orientalibus opprimi , minui tanto iam tempore crant sub iugo, ut sibi is merent, non timerentur. Diceres aliquid Cranx ' i, si Alexander superstes esset, cuius metu in otiicio uetes conseruari potuissent. Nunc vero cuim ipsius mors Ducibus ipsis sic reueret iam omnen absterserit, v ijdem qui dudum concordes v xant,nuc inters de certis Regni partibus stibi v dicandis contenderent, quis miretur gentes praesertim logius remotais,&quae nulli istor Ducupriuatim fidelitate iurauissent, arrepta hac occasione concepisse spem recuperandae libertatis se Pioinde remouendis praesidijs mox toto pectorα incubuisse3Quod&factu est sicut ali nonulli,

ita etia Abbas vi speradii testatur Pauli

188쪽

verbis, ex lib. 3. cap. 2 petitis, cuius testimonium hic ad verbum fidei ergo proponemus Seleucus quoq; inquit ex As: a maiore disceden' nouus Antigono hostis accessit. Hic itaque Seleucus plurima per Orientem inter ocios regni Macedonici bella gessit. Principiis Babyloniam expugnauit: Bactrianos noli is motibus assurgetes perdomuit transitum deinde in India feciti quae post . morte Alexandri, velut detracto excusseu; ceruicib'iugo, praefectos eius occiderat Sub ij cit quar to loco Crantalus: Et est inquit Babylon, inqua

Alexader occubuit, long ' mari submota, Vt non

se verisimile inde profectos milites maritimo itinere ab ijsse. Respodemus nihil esse cur suspice smur Saxones Alexandro moriete Babylone fui Lse, ut tantu iter terra emetiri debuerint, ut ad mare Caspis peruenirent, quos ad moles Aemodios Draesidiu tenuisse scribunt, ubi collocatos luces.se putant, cum debellato Persarii Rege Dario ad-ue rius Poru Indorsi Regem Alexonder tenderet:

Hi enim a mari Caspio no longe aberant. Addie

Cratetius: Nec usqua lectum aut copertu est a mari Caspio ad occiduas pr sertim udi partes vlla fuisse nauigationem, obstante mari congelato post Riphlos moles, qui loge procurrunt in Borea. Non est hic longis ambagibus utendu, cum experieti a magistra satis a compertum sit, nullassa omnino Oceani plaga nauigantibus esse in via; de Wre proinde meras esse nugas, quae de mari cogelato dicit Crantalus,qui non alio iundam et nititur, μ' - iquam imperitia veteru, qui similia multa de qui 'quo mudi Zonis per coiecturas fabulati sunt, qu Iμ' 'nucres ipsa refellituicut S illud quod hic ex veterii phantasmate Cratrius dicit de motibus Ri , ubi phaeis, quos immani quada altitudine esse,&loge ιο i in Borea Acurrere putat. In eo salte, quod hie dct

189쪽

mari congelato dicit, errorem Taciti non stabiliare,sed discutere debuerae homo in Saxonia natus, qui sciret non ex eo mare dici congelatum.

quod semper in totum,sed quod hyberno tempore,&in confinio littoris aliquo usque glacie

obducatu Hoc enim nos non modbe nautis emercatoribus ij discimus, qui mercimoniorum gratia mare illud nauigant, sed Gipsi coram via demum, qui Cimbricum Oceanum accolimus, cum etiam intra Hollandiam arisiam mare, quod Australe dieitur, Mistius Oceani brachium est,interdum gelu concresciit: Hoc autem neque semper fit,neqire in perpetuum durat, sed elapsa hyeme,glacies resoluitur. Idem etiam fit in isto Naari, quod congelatum dicitur Ideoque nautae ac mercatores nostri, qui Orientem versus illud mare sulcant, statis temporibus hyeme domo exeunt,& sinita aestate reuertuntur, nec impedimetum ex glacie ullum sentiunt. Hoc igitur Crant . a ius distimulat, ut imperitis persuadeat, mare congelatum, teste Tacito, obstetisse, quo minus Macedonici exercitus reliquiae in Germaniam appellerent quod eo magis mirandum est, quod Saxo Grammaticus, quem Crantrius utique non ignorauit,author sit Reges quosdam Daniae Byzanthium usque piraticam exercuisse: idemque etiam ali tradant factum esse a Francis Pros quitur quinto illimo loco Crantet ius, tabulam, ut vocat, ratione teporis arguit escte falsam: In quo quantum ipse fallatur, infra commodius

declarabitur capite proximo. Haec igitur cum ita snt,Crantet ius supra positis suis argumenti nequaquam conuincit errare nos, qui Saxones de

ducimus ab exercitu Macedonico, proinde aduenas esse dicimus. CAPUT.

190쪽

TRIs I RVM LII. II. CAP v TERTIVM. IN Epra νοQVE ESSE ARGUMEM. ra Crant2.3 quibus colligit Saxones esse indigenas,st de tribus diuersis sedibus, quas Saxones in Germania occupasse in

morantur.

FRiuola igitur ac sutilia esse ea argumeta Crat

aij, quibus negativam partem tueri vult, dum asserit,Saxones non esse aduenas, ex his quae supradicta sunt, luce clarius apparet. Age nunc trutinemus Milla, quibus amrmativam tueri nititur,dum contendit eos est indigenas. Quanquan enim verbis profiteatur, selectori libe-ium relinquere,ut sentiat,quod velit;ipse tamen opinionem suam, quam animo concepit,pertinaciter urget, ac toto opere inculcat,& contendit Saxones eosdem esse,quos Cornelius Tacitus appellat Cattos, non alio consilio, quam ut declaret eos esse indigenas: Has enim sedes, quas Taciatus Cattis assignauit saxonum primas Sesantiquissimas esse asserit. Cuius quid&asi erendi gratia,tempora temporibus,personas personis, acta actis,&loca denique locis permiscet, omniaque inter se mirum in modum colandit. Quibus nos proinde singulis singulatim insistemus, qu deuiis dentius lectori ostendamus, quantum aberratu ri sint a veritate in hisce antiquitatibus, qui Craegiuna sectantur ducem est si Primum igitur,quia de antiquissima saxonum . Q. sede disputatio maxime suscipitur, operae pretiuxta Saxo- erit hic hectori in initio indicare, quot sedes inues lial in Germania Saxones habuerint. His enim recterint. discretis facillimum erit ratione circumstantia