장음표시 사용
231쪽
-gli a teriq; Anglia, qu Iuthia proximae sunt, arcessi
'ς quia scilicet in Vesualia saxones non erant. z ' Imo nec post expeditionem Britannicam, ubi Ermen Didum Saxones debellassent, in mediam
Vesu aliam sunt immissi mox a Francis, qua ipsi tum non possidebant; sed stipendi loco acceperunt partem Thuringiae, prope sylvam Hercinii Araras, Vnstro tum fluuium ubi superest adhuc vesti-senborr. gium arcis Sassenburgh.
L Ocur Clarius idem patet etia ex Longobardorum strμm ex expeditione, quibus in Italia immigrantibus Sa- p ditio in xbnes militarunt satis enim declararunt se exitiai M, trans Albinis profectos esse cum reuers Sueuos sedibus exturbarint, quas illi a Saxonilγus dudurelictas occuparant,quas ad littora Oceani, in Veteri Saxonia trans Albin fuisse testatur Vite Lib. ti a indus Corbet ensis, nec Sueuos ad mare Olim h axon. fuisse dominatos diffitetur Crantalus.biis. - 2 Saxones autem, cum relictis Longobardi ex Italia reuersi sint anno post natalem Dominis a.
satis docuerunt ad illud usq; te pus suas edes no in Vesualia, sed trans Albin fuisse unde liquet,
quantum aberret a veritate CrantZIuS.
Mirum igitur est quid acciderit Crantrio, qui
res Saxonum maritimas expendens, quas conteruauit Saxo Gram .dolet eorunde rebus mediterraneis nullum contigisse idoneum scriptorem, quae maritimis longe etiamnum splendidiores videri possint. Hoc enim si Crantet ius syncere sensisset, facile probasi. tres mediterraneas Saxonu maritimis lon e splendidiores est . q Nai a portu Hadeleriano exorsi in extro
: . ... aesonia sedes primas fixi si ent, suda rutiati Si Isai, antequam ditioncm tuam in Thurin iam vi qu*
232쪽
prorogaret Nam cum trans Albina Saxonia pluin res prouincias cotineat, nemo credat eos primo impetu omnes occupasse. Erat enim illis λ dis
diterranea tendetibus a tergo Dani, a fronte a huringi,a latere Sueui Vandali: quibus omnibus non modo resistere, sed α' sedes suas eripere non minimi negoti j fuit. inan qua enim Danis Iuthiam eripere nonp,
tu erant, Vandalis tamen ditiones plures, Sueuis Anglia veterem, Thuringis Hade Ieriai loca ei proxima ademerunt, ut infra plenius dicetur. a Nec enim Crantalo, quanquam confidentissime πιεaslerenti, quisquam credat,Thuringos ad Had
teriam agros nullos possedisse, cum id Viteli ii diis. Q bellus Sta densis Godefcidus Ulterbiensis, de alii scriptores graues ac fide digni, qui
Crant io sunt antiquiores, unanimiter test tur. Itaq; ut ne harum rerum mediterranearu reice iis, sistione deprehendi posset Crantrius, Vilex indum tibiahalasatis astute dissimulauit, res quas tradidit, se disii-bularum nomine traduxit In quibus tamen cur Vitekindo minus adhibenda sit fides, e Saxoni Grammatico in maritimis, equidem non video. Quocirca ut lector videat Vitekindum summatim saltem res Saxonum ab initio usq; ad Ermen fridu fideliter accitra fabulas tradidisse, locum ipsum exeo huc ad verbum transscribam rape Is enim, cu diuersas aliquot opiniones de origine Saxonu recesuisset, de quibus nihil affirmas certi, lectori iudiciu suum liberu relinquit: Pro certo aut nouimus inquit Saxones his regionibus nauibus aduectos,& loco primu applicuisse, qui usq; hodie nuncupatur Hadolaum Incolis
233쪽
ffxonibus verba criter resistetibus, portu obtin cf Diu deinde inter se dimicatibus,t multis hine' inde cadentibus, placuit utrisq; de pace tractare,f -dus inire; ictumque est foedus eo pacto, quo' haberent Saxones vendendi emendique copiam, .s caeterum ab agris, a caede hominum atque rapina' abstinerent: tetitque illud foedus inuiolabiliter multis diebus;cumque Saxonibus desecisset pe-
cunia,quod venderent aut emerent non habentibus, inutilem sibi pacem esse arbitrabantur. Ea igitur tempestate contigit adolescentem quendam egredi de nauibus oneratum multo auro, torque aureo, simulq; armillis aureis;cui obuius quidam Τhuringorum, quid sibi vult in- quit tam ingens aurum circa tuum famelicum
t collum λ Empthrem inquit qusro, ad nihil aliud ' istud aurum gero; qui enim fame periclitor, quq auro delecter in ille qualitatem quantitatemq; pretiirogat: nullum inquit Saxo mihi est discri- 'men in pretio, quicquid dabis gratum teneo. Illa Hver,subridens adolescentem, quid si inquit de i- sto puluere sinum tibi impleo λ erat enim in praesenti lόco egesta humus plurima. Saxo nihil cun-Ρctatus, aperit sinum 5 accipit humu, ilicoq; Thu
ringo tradit aurum: laetus uterq; ad suos repedat. V Thuringi Thuringu laudibus ad coelum 'llunt, qui bili fraude Saxonem deceperit, fortun 'tumque eum inter omnes mortales fuisse, qui vi- 'cli pretio tam ingens aurum potaderet caeterum' certi de victoria de Saxonibus iam quasi trium- filiabat. Interea Saxo priuatus auro, onerat verbinii ita humo appropiat nauibus sociis igitur ei
occurrentibus, quid ageret admirantibus, aliaeu irridere ceperui, amicorum alii arguere, Om- nes pariter amentem eum crediderunt. At ille
234쪽
TRII IORVM LIB. I. ao postulato silentio, Sequimini inquit me optimi .
saxones & meam vobis amentiam probabitis, istilem. At illi licet dubi j, sequuntur tam ei duce Hille aut sumpta humo, per vicinos agros qua potuit subtiliter sparsit,& castroru loca occupauit. HVt autem viderunt Thuringi castra Saxonum,
intolerabilis res eis visa est. missis legatis con ,, questi sunt de rupto foedere ac violato pacto ex ,
Parte Saxonum. Saxones respondent se hactenus
foedus inuiolabiliter seruasse, terram proprio ,
auro comparatam cum pace velle obtinere, aut , ,
certe armis defendere. His auditis, incohe iam ,, maledicebant aurum Saxonicum quem Pau asIoante felicem eme praedicabant, authorem per s, ditionis suae, suaeque regionis fatentur. Ira dein ,, de accensi, caeco Marte, sine ordine, sine con- ,, silio irruunt in castra : Saxones vero parati, ho- , stes excipiunt, sternuntque,& rebus prospeτe,, gestis, proxima sircumcirca loca iure belli ob - ,, tinent. c. Ex cuius verbis Crantrius istud arripiens, quod de terra conseminata dicitur, fabulam esse asserit, S quidem confictam occasione illius terrae,quam Saxones acceperunt a Theodorico Francorum Reges Ideoque rem gestam intelligi oportere in aduentu Saxonum sub Ermen Dido quod quidem cum absurdum sit, uti
supra contra Albertum Stadensem ostendit, a 4.3. Imcocludit Saxones in Uei alia semper fuisse, quia multa praeclarἡgelserunt ante tepora Erme fridi. Atqui CrantEius, ut incauti lectoris credulitate tuto atq; secure abuti posset, authorem huius tuis; fabulae curiose supprimit quem si usquam Vite- ., bilis vindu nominaret, facile redargui posset,cum ἈηJώρρia,
res diuersae snt, quas Crant rius easdem videli tutione Vivult, in traique veritas, in neutris fabula sit rei ιη.
235쪽
maris Res enim di iter sistimas eme quis non videre πιβηt aedisti idem Vitekindus,qui trasque tradit, alte- -- rati ab altera togissim,disiunctam separatim, da Terram enim seminatam reser in primo a
cessu Saxonum, cum portum occupassent, ad ji iis terianum Agro acceptos reter in iecundo Sa- qui contra onum aduentu, cum Albin fluuium transmisia easd8m a sent sub Ermen Dido. faesari Terram seminatam refert circa Ha de Ieriam in adrn yr moli alia; agros occupatos refert circa Herciniatum m sylvam ad Unstro tum fluuium. m. Terram seminatam refert occasione quaerendi tituli, quo rupto foedere terram hostilem occuparent: Agros aceepto rςfert in merc*dem praestiti laboris. Quibus consideratis , quamonte Crant ius, res&temporibus,&locis,& personis,&causis longissime separatas, easdem esse dicet praesertim clim inter primami secundam aliae multae in medio narrentur Nam pol quam bellum Saxonu Viteli indus retulisset, quod occasione huius seminati terr interula uringo, Saxones coortu est,alia multa tradit de Thuringis obtruncatis,&eorum agris occupatis, item de expeditione Anglicana, tum demum ad bellum Ermen-fridianum venit. Fabati quid Crataium impulit, ut fabulossim es. ηεs se pronunciaret, id quod de terra seminata dicia qua Crant tur nisi ut incautos auertei et a cogitatione pri-rimbo . mae sedis Saxonum ad Hadeleriam, cuius gratia nomine ex narratio suscipitur Alioqui enim quid hic dici tur quod nomen mereatur fabulae aut quod sic seri per naturam non potuerit 3 Nam si foederis. quod cubocte pacti erant,rubendi ansam quaerebant.
236쪽
FRIsIORVM LIB. II. sant,quis neget hac illis fulci commodistimam Veteres enim, qui paganismi tenebris obcaecati erant, de felici conatuum suorum euentu minus dubitabant, si bonum aliquod praecessisset omen. Quare si S Saxones terra hoc modo empta facto suo numen adesse rati, hostem superarunt, haua absurde id eoru superstitioni tribuatur, qua freti confidentius eum sunt aggressi. Possem huius generis exempla ex veterum historijs huc infinita congerere, nisi breuitati studerem, iam tribus tantum contentus ero.
Sidoni,duce Didone clim aduenae ab indigenis Libycis aditu prohiberentur, ut ex Virgilio dis.
cimus,consimili superstitione conatibus suis men aucupati sunt:
M ercat, solumfacti de nomine Byrsam, Taurino quantum possent circundare tergo,
arcem extruxerunt, cuius praesidio indigenas potestatem suam redigerent. Idem fecerunt Duce Hengisto Saxones in Britannia, sicut plenissime commemorat Galfridus Monem utensis mec admodum dissimilem histoxiam commemorat Hadrianus Iunius de arce Bredenrodiana.
Quae quidem omnia ac singula clim fieri per naturam potuerint, si quis aut horibus subnixus facta asserat,quid causae est, quo redargui possit Certe Go defridus Viterbiensis hanc Saxonum seminationem multis versibus prosequi non est dedignatuS. Denique si veteres, quibus scribendi usus nousuit, memoriae causa rerugestarum circunstatias
insigni aliqua pictura commendare solent, ob quius admirationem posterilaad libentius ea
237쪽
cognoscat S fidelius conseruet, cur earum asincessione denegemus historiae fidem, quae earundem detractione non vitiatui
Detrahe enim suprapositis exemplis id quod videtur esse fabulo lum, detergis bubulis, de temra seminata, S remanebit nuda ver itas historiae. quae declarabit, Sidonios, Saxones, Hengi stum, Hollandos in supradictis istis locis habuisse sedes: hoc enim in pio posito nobis hic sufficit, qui non de circumstanti)s,sed de re ipsa contendimus, quaerimus in praesenti proposito hoc nostro, non quan do, quo modo, aut a quibus acceperint, sed an habuerant sedes ad Ha deleria Saxones In caeteris enim si quis comperta reserenti non credit, fidat oculis suis, veritatem ipse propius exquirat In his enim quis tam impudens erit, nisi Crant Iius sit, ut dicere audeat, i. i. fabulosas esse Saxonum sedes ad Hadeleria, qui dudum ipse a si eruerit eat de a Carolo Magno, abductis inde Saxonibus, datas esse botriti st
ur Dieat quis, quid igitur accidit Davidi Chy-
uisit irae , qui Vbi mercedis loco agros Saxonibus a Theodorico Francorum Rege in Thuringi a dabias Aiaxo reseri, binde fabula inquit de agro, quem ais Thuringis Saxones emerunt, nata est,quam initio annalium laurum itekindus&ali commemorant λ hic enim fabulam agnoscendo subscribere videtur Crant Zio, qui Saxones Cattos 4ndigenas in Vesualia facit, Maduenacessi negat Respondeo Dauidem professionis suae memorem, modesti sis it na ciuilitate tedior quasi digito indicare aut horem voluisse, apud quem studiosus lector fabulam ipse discutere posset, dum Vitekindi nomen edit, quod Crant rius suppres- fit;cum nemo tam stupidus sit, qui lecto Vitekindo, non
238쪽
rRIsIORVM LIB. I. ieido,ns manifestissime deprehensurus sit, Cransaturna veritate longissinae abesse palam enim arguere Cran trium, quem ornandum suscepit, honeste non potuit. Alioqui enim Dauidem Crant io non subscribere in controuersa de origine Saxonum, ex eodem opere clarissime de mons rari potest: prirnum enim inter decem coniecturas istas, apud
Cran trium de Saxonicae gentis origine positas, illam, quam Crantrius ipse solam probat, dum asserit Saxones esse Cattos, duriorem alieniorem ali)s eruditis videri pari modestia praedicat: Deinde eosdem Saxones paulatim a littoribus Oceani S ostio Albis introrsum versus progressos asserit, cum Crantrius asserat cotrarium rpostremoVesualos Saxonum colonos facit,quos Crant2 ius eorum parentes praedicat; sic ut hui*s viri iudicium hactenus in praesenti controuem si pro nobis sit contra Crant2ium, atque ita appareat etiam rerum gestarum consideratione Saxones usque ad Ermen fridum habitasse in pri- ina eorum sede trans Albin fluvium.
ideoque quod Crantaliis incautis ut solet 'Nis
inculcat, inquiens,Saxoni, Ptolemaeo, Eutropio, - Τολ
Orosio,Hieronymo crodedum essαqui una voce estimori testetur Saxones in sua prouincia diu ante Theoia 'torq/ et dericum consedisse, id ambiguitate discusa pla ne tenendum est, sua enim sedes saxonibus ante 'Ri Ermenfridum istorum authorum testimonijs no in esu alia, sicut Crantrius videri vult,sed in
Hollatia fuit. Ptolemaeus enim, qui Saxones primus nomine suo appellauit, eos supra Cimbrorum dorsa, hoc est, in Hol satia collocat: Saxo etiam Gramaticus, qui in Si uaro Saxonum re imaritimas terminat,non mulio ante aetate niErm
239쪽
fridi, ibidem Saxonum sedem indicat: iutriapij, Orosj, atque Hieronymi aetate, qui mulidiem pore ante Ermen fridum natum defuncti sui. Saxones in Vesualiam nondum venisse supras iis declaratum est. CAP v OCTAVUM.
CRANT ZI M RATIONE LOCI ET TMitoperperam astruere Visiualiam eseprimam ct antiquistinam sedem Saxonum.
Emporum, personarum, rerumque ratione
T. I Crant et ius, quod voluit euincere non potu- Σὸ eois t,Vesu aliam esse primam Saxonum sedem;
TMM nunc tentat id adstruere ratione loci iubi admirandum est hominis ingenium, qui Saxones suos maluit supposititio esse Cattos, quam genuinos Macedones: Vesualiam enim eius conter minia, dicit antiquam esse Saxoniam, cattos, quos Cornelius Tacitus ut ait cibi collocauit, contendit esse Saxones,quorum origo cum ignota sit,Saxones merito indigenas haberi oportere Hanc igitur assertionem sitam confirmare diis vidi sititur aut horitate Corneli,Taciti, qui Germaa. H nos asserit esse indigenas;a cuius etiam verba M. c. niatu dei ergo recitat,quae nos supra posuimus com
bli. Hoc fundamento iacto inscrt, Saxones eos ense, qui apud eundem Tacitum dicuntur Catti: od cum ex verbis Taciti ut ait cuiuis colligere facillimum sit, ex eodem libro eius verba petita ibidem ponit: quae ios hi proinde cori. aderanda exhibemus, interlocuturi, excitandi
δε -- lectoris gratia, quoties opus erit
mi sis; munc ego inquit secutus authore, Saxones
indigena esse gentem credo: sed alio ab authoria
240쪽
sus nomine appellata , qui vetustissimis scri- ,, psere temporibus. Et Ptolemaeus quidem primus,
suo nomine Saxones digitatur, vir Aegyptius A -- lexandrinus.Caeteriim qui ante illum Strabo,&,, qui poli eum Tacitus scripsere, Cattos appellauerit regentem, quae ab Hercini j montibus in plana ,, descendit, usque ad Rhenum propagatur. Ecce amice lector, coniecta Saxones alio nomine ab antiquissimis fuisse appellatos, S nee
aut horem , nec rationem coniecturae suae ullam reddit. Deinde dicit Ptolemaeum primum nominatim appellasse Saxones, cui mox veluti in te pretes subiungit Strabonem ac Tacitu, qui de Saxonibus intelligi velint, id quod dixerui de Caetis, quo nihil fingi potuit pei uersius: Sic enim sores habet. Primus inter hosce scriptores Strabosuit, qui scripsit sub Rugus es; secudus fuit Cornelius Tacitus, qui scripsit sub Traiano; tertius fuit Ptolemaeus qui scripsit sub Hadriano Caesare: Saxones solus Ptolemaeus nominat, attos soliasti priores duo. Perga iam Crantalus : aciti an quit verba conleplemur. Ultra hos, inquit, casiae Catti initium sedis ab Hercinio saltu inchoant, is
non ita effusis&palustribus locis, ut caeterae ciui,states, in as Germania patescit, durat: siquidem, , colles paulatim rarescunt: Cattos suos saltus, , Hercinius prosequitur simul atq; deponit. Durio,, ra genti corpora, fricti artus, minax vultus is maiora nam vigor, multi ut inter Germanos so,a Iertia: rationis, praeponere elecios,audire prs positos, nosse ordines, intelligere occasioes, dis ferre impetus, disponere die, vallare nocitem, foris tuna ter dubia, virtutem inter certa numerare ,
Haec inquit certe Saxonib congruere, laesit Iahis esse gente pei scripta, quiani inuaduertit, sine is