장음표시 사용
271쪽
nos,apud quos post prim si hunc duos adhue eius nominis Reges fuisse ex eodem Saxone discimus. Mais Gor. Quod igitur Ioannes orispius Becanus hie abnuis aduersus Saxone Grammaticum , ut Malibi aduersus alios nugatus est, id neq; lectori sano credendum, neque nobis refellendum est, utpote quod in opere ioculari non docendi, sed det tiandi edtoris gratia lusum est. Alioqui enim quis hominem quenqua, neduni Goropium, tam impudentem fore credat, ut serio cuctis pene historiographis fide adimeret,s-bi soli assereret; etymologi j ferme ubiq; sua probaret,quibus etia rectis ac synceris, nedu contenti iijs Stex populari lingua co fictis, nunquam vir modestus vllus multu tribuit; ea deniq; negaret, qu omnes probant;ea assereret, omnes negant In proposito enim hostro, quod ad Sixo neni
Grammaticum attinet, quis eum Demosthenes
alit Cicero si quidem serio locutum fateatur ab effronti impudentia defcndat, ubi dicit, Saxonε toto opere suo usque ad Carolum Magnu, nihil adferre praeter fabulas, plus quam anilia deliramenta, cum id falsissimum esse prs sens Frisic rum, Sue uicorum,&Gothicorum annalium collatio euidentissime demonstret Quis autem serio locutu credat, nisi qui ipse si impendio stultus, ubi Elymo igia reddit nominum Dan& An ut Quis denique stomacho tam patienti sit, ut coti coquere possiti nisi ut ioco dicta accipiat ubi a Saxoe prolata veluti falsa deridet, quae no modo se raptorii consensu, sed & experientia ipsa probitur, sua tanqua vera proponit, quae contrario scriptorum consensu experientia colatanturγEoc igitur nostru de Gotorio iudicium, quod
272쪽
recipit, eumq; non iocularium, sed serium opus reliquisse cotendit, huic respondemus primum, quod Philosophus nos docuit, contra negantem principia no esse disputandu Nam qui Saxonem res patrias scribentem illis excutit, quorum res cum Danicis fortuna coniunxit, is pluribus gentibus iniuriam facit non minorem, quam si sede sensuris gladium eriperet cum harum probationes contra Goropiuex Saxone petendae sint. D inde&hoc dicimus, Goropio in his quae contra Saxone disputat in proposito nostro, propter euidentem absurditatem nihilo plus deberi fidei, quam Anaxagore asserenti picem esse candidam;&niuem atram; quod contrariu esse videntibus oculi sui, caecis testimonia sanorum indicant.Si quis taliae seri u scriptori esse contedat, huic nos serio resposuri sumus salte in proposito nostro.
Cum itaq; Britanniam ab his potissimum deno Σπ.minatam esse Angliam consentaneum sit, quoruιa a. si nome ipsa proxime repres etat, quis dubitet hos Anglos fuisse Bedanos,qui ex Anglia illa Iuliana Ivitarus. profecti,&Britannia potiti, ut axo dicit, pris de rubis
eum insulae nomen nouo patriae sua vocabulo Beia. Permutarunt utpote cum etiam prouincia virobique Engeliadi, utriusq; incolae die Engel- sche siue die Engellander nominentur In Venualia enim neq; Engellandi, neq; die Engelscheaut Engellanders habitare quisqua audiuit An xxij enim isti Vesu alici die Engeren, ut patria IJ 'eorum vulgo semper Eneeren dicta fuit. 'ς ψη 'Urget porro Crantalus argumentum tertium, I .se is Ma situ loci demonstraturum se putat,eos deesse. 7. Saxa Anglos ac Saxones: nam cum Angriam suam ex hes
273쪽
cet,quam Saxonia vocat, infert Anglos esse Saxones,aeque scilicet ac Angrij sunt Vesuali. Sed cum Beda asserit Anglos suos ad mare Septentrionale prope Iuthia esse, eo , collocer medios inter Vitas ac Saxones, loci situs hic docet Anetrios Vesualicos non esse Anglos Bedae: Angrij enim isti Vestalici non maritimi sunt, sed medi- terranei;& in Vesualia neque Saxones vlli sunt, neque Vitae, qui Angriorum latus utrimque clau- . Restat argumetum quartum a rebus geliis cu-λ' ἡ ctum; nam cum Beda dicat,ut supra vidimus, An-
stlorum patriam, unde in Britanniam immigra- πὸ runt, ad suam usque aetatem iacuisse desertam: nsa bis: Crantetius id quasi de Angria sua dicitu accipiens,
et Anglis confidenter negat,eam unquam iacuisse deserta, Anglia Be vel cultoribus fuisse vacuatam. deser Sentit fortasse Cratetius de colonijs,quas Vel- , Uri ualia lingulis annis in longinquas regione mag-ς no prouentu educit, sic ut testatur Varneru Veia' - -- laude antiquae Saxoniae siue Vesu aliae. Longe alia res fuit, quam narrat Beda de Anglis Iulianisu hi enim per expeditionem Britannicam suam patriam prorsus deseruerunt, nullis in ea cultoribus relictiS. . . . Primum enim Angli isti, quibus alias cuianis,
alias cum Saxonibus, continue autem cum Oceano bellum erat, pertae si patriae suae, cum a Britan- nis inuitarentur, spe melioris conditionis ac fortunae, cum tota gente in Britanniam nauigarunt, praemissis tamen tribus longis nauibus, quae bellatore. ferebant quod Saxones ac Iutae non fecerunt. Deinde cum Britones primo commisso praelio, quo Horsus occubuit, aduenas fere omnes Britannia exturbassent, Anglorum tamen aliqua Pλrtem
274쪽
FRIsIORVM LIB. II. 2 t,artem in fide retinuerul,quod hisce auxilij contra Pictos scholos praestiti primis aut horibus ut videntur se stipendiorum ratione nonnihil
obligatos agnoscerent. Iutae igitur, qui eiecti erant in Iuliam, Sax ne consimiliter in Saxoniam suam redierunt;
Angli soli in patriam redire noluerunt, vel ob causas iam supra dictas, vel quod alibi meliores
sedes inuenirent, vel etiam quod se coterraneorum suorum opera in Britanniam aliquando reuersuros spera rhnt. Itaque alij alio per Germa- .niam dispersi sunt; ab his Anglehem in Pomerania;ab his in Germania Engel stadium, Engel-
heim in gelthaliri similia, non desunt qui pro α
secta suspicantur, inter quo si Andrea Altha ras distis nae rus est Magnam certe Anglorum copiam extum . Britannia duce Hengisto in Frisiam tunc traiecisse ex annalibus nostris intelligimus Hengi-stus enim, qui expeditionis Britannici Duxerat, Melo M. quod hospitio&auxilio horum Anglorum diu
usus esset, gratitudinis ergo libenter eis in Frisia in Fris Iocum dari a suis impetrauit; maxime clim tu ho dacii. rum i illorum qui in Britannia remanserant, coniuncta opera se tandem aliquando Britannia potiturum speraret;quod factum est. Itaque Angli isti tunc in Uest ergoa, prope veterem ciuitatemTutgongam, qui per Danos postea vastata, Bello comum dici cepit,vicum condiderunt, nolonge a brachio maris Mediterranei , quod nunc alluvione coaluit, ex opposito fere Leo uardiae, qui Englum sue Engelhemum in hodier-EMNρ num usque diem dicitur. In eo Angli non inse- δι ι Ero liciter egerunt,usque ad Dagoberti patrem Clotarium Francorum regem, sub quo hi potissimusoli luer ut poenas, quas communis iis a per su- uni
275쪽
um Regem Beroaldum comeruerat, qui ad inter necionem pene omnes deleti sunt, sicuti testatur etiam in Fasciculo temporum arn erus Vesua-lus idem, qui scripsit laudem antiquae Saxoniae, seu Vesualiae. Is ad annum Christioso Dagobe tus inquit Rex Francia interfecit Anglicos, qui et , tunc Saxones dicebantur, omnes excedetes menis, filii stram gladiisti: putant quidam,quod haec crude
habi clitas Francorum fuit causa aeterna inuidentiar&yrimi dissentionis Anglorum contra franci genas. Ita ille. Vbi Dago berto factum patris asscribit: Etsi enim Dagobertus occasionem huic bello dederit, pater tamen eius Clotharius re gessit; quod non modo ex archiuis nostris et ex Gregorio Turonensi ex Annonio, Sigeberto, Nauclero Malijs multis constat. Cum igitur Crant2 ius neget Angria suam n- quam cultoribus fuisse vacuata aut iacuissed erta, agnoscit nimiru ex Vesualia non prodijsse Anglos istos, qui Britaniae nomen indiderunt.
ης m Quod igitur C antrius supra dicit, omnes s rq ' stati, qui de Anglia scripserunt, quod insula ista ' insignis primi Albion inde Britania, nouissim dAnglia dicta sit ab Anglis Saxonibus, qui nomen suu genti intuleriit,verum id quide est;sed eo sensu Anglos Saxo es accipi ut, quo Beda proposuit, Saxo retulit, quo om n non ignaui, no peruersi intelligui, hoc est, pro duobus, notitulis, ut Cra-trius, sed populis, ijs scilicet, qui cum finitimis
eorum V1tis siue Iutis Britannia occuparui, ut erant tres discrethgentes, ita etia tres discretas in Britannia possessiones acceperunt, quas Beda
diserte indicat. Hacignificatione etia in patria sua diuersas tres fuisse getes Saxones anglos Vitas sive Ivias,praesens locorum situs trifari
276쪽
vim distinistus, in hodiernum usque dIem testatur, eo plane modo, quo scripsit Beda, ut supianuo F. demo stravimus.His igitur ita discussis, restat id pud Bbda,
quod ultimo loco nobis proposueramus, ut pau- quae t a 'Cis indicemus, quaesit apud Cran trium quaesit apud Bedam vetus Anglia. 3ia,etia Cratetius aut,quanqua pertinaciter urgeat propositu suo, quo ex Anglia Analia fabricet; asnoscit tamen etia veterem illa Iledae Anglia Anseriae Enim Saxonii Duce Vitekindu, Angliae Dani fratrem Angulum praeponit Angriam in Vesualia, AEnglia prope Iuthia collocat: ex quo facile quia uis Iudicabit, qua synceritate Crantalus lectori Angriam commendet Interim vero cum diuersi authores de situ veteris Anglia diuersa tradiderint, uos omissis opinionum fluctibus, Beda pau
cis siderabim',quo discussis veritas apparebit. 72: Beda agitur, qui Anglos suos Britanico, hine e
ducit, Anglos veteres Saxonibya Iutis utrimq; - conterminos facit ipsamq; Anglia veterem inter , rsem
antiqua Saxoniam ac Iulia collocat media, quo rem rantalus adeo non dissentit,ut eam uti partem faciat, sicuti modo dictum est, ita visorum consensu Anglis ab altero latere Vitae siue Iutae ab altero Saxones proxiine finitimis fit ' Dan etiam, qui Iuliam hodie possident, Mi roinde vicinos suos optime norimi,eode loco veterena hanc Angloru sedem monstrat,qus interni tiaee Hollatiam saxon in angulo sta est,& ἰlia 'funune ac oppido ab una parte clauditui ,ab altera vero sinu freti atque urbis Flensburgensis te
minatur quam rem etiam ex Eguinarii historia emporu adnotauit Adamus Bremensisti l cata. Huc etiam Veteres Romanorii scriptores cotiIimant, Ptolemaeus&Gornelius Tacitus Pto-
277쪽
Iemaeus enim nominat diserte Angitos his in o
cis;Tacitus alitem Anglios,& his etiam coniunctos nominat Arios, Elisios, Monimos quietiam hodie appellationem retinent, nimirum Ar, Alsen, Monae, quae sunt vicinae insulae subiecta aegi Daniae in Ducatu Stesilicens. Cum his congruunt Cimbrotum manoru,&Frisorii Annales congruunt etia Henricus Glareanus,Bilibaldus, Birchliai merus, quotquot praeterea sunt diligetiores veterum Geographorum interpretes. Ut iann nulli dubium esse ponsi, Angliam Bed 4 Angriam Cranir ij, ut nomine, itai loco diuersas esse; utpote cum Anglia Iuthiae, Angria vesu aliae pars sit, vel teste Crantrio, proinde veritatem inuestiganti, in pras . senti controuersia Bedae vestigijs insistendum sit u ρ ρ morantia enim huius veteris Angliae, ex qu
' ἡ Britannia postmodum Anglia dicta est, commu-
λώιοι em nes Germanorum h: storias mirum in moduper: rores in hi turbauit, ut in historia Hengisti demonstraturi furiis Ger sumuS. manorum AP v Duo DECIM V Μ.
quam apud Crant zium, aliam apud Bedam, cui inburendum siti
postquam Anglos a saxonibus discrevimus,
MBedae tres populos suos asseruimus,ut maianifeste iam appareat,diuersos esse Uitas, Anglos ac Saxones,sicuti a Beda sunt propositi r uatiam ut declaremus alios esse Saxones antiquos apud Bedam,alios apud Crantalum,&cui potissimum adhaerere debeamus. Crantrium autem non alibi quana in Vesualia Saxoni
278쪽
FRIsIORVM LIB. II. 4sFaxoniam antiquam collocares, ex supradictis eius allegationibus nulli dubium esse potest:
Quam eius opinionem nos iam temporum,personarum rerumque ratione satis euidenter confutauimus; restat iam controuersa qu3rta, tu Vrbes, iis mouet occasione loci. Eo enim ipso, quo Saxo no cram nes ex Cattis, Anglos exAngrijs angit, ntiqua argitis Saxoniam non alibi quam in Vesualia collocat. Saxones Caeterum quia haec non argumenta, sed figmenta in visa
sunt,quae & fatis dilucide confutauimus, relicto easu es. Crantrio transbimus hinc ad Bedam, cuius du-estia certius ad veritatem historia perueniemus. Beda enim cum Saxones antiquos Anglis,ut ipsos Anglos Vitis proxime vicinos facit, non
longe a Iulia ponit,longissimo cert interuallo disiungit Uesualia Nam cum tres diuersas Saxoniam sedes supra ex vulgari scriptorum traditione constitueri- ρ
mus, harum limam duntaxat Beda nouit tertiam secundam non nouit Osualiam enim Saxones tempore Beda iam tenebant, Vesu aliam nunquam cosequuti sunt, ut infra patebitu de 'que comparatione tertia primam illam vocat antiquorum Saxonum terram,ex qua Anglos SMxones in pritaniam venisse dicit. Huc igitur pertinet illa D. Bonifacij epistola, qua Anglorum
regem ad castitatem extimulat exemplo maiorum suorum : nam hi veteres Saxones itidem atque Frisi libidinem seueris sit ne coercebant. Ideoque errant , qui eam referunt ad Vesua liam, cum Angli Britannici ex Anglia Vesu alica originem non ducant, ipsique Vesuali, ne Saxones quidem, nedum antiqui Saxones sunt Bonifacius autem, qui Christi anno martyrium passus est , hoc elogium de veteri Saxonia,hoc est Hoti
279쪽
a a DE ORIGINEi ollatia, rebus adhuc integris, tulit, esi Carolu
Magnus Holiatos demum quinquaginta quatuor annis postea, hoc est,anno 8o . demum in Gallia transtulerit, ut supra ex Crantalo declarauimus
Huius autem Hollatiae partem extremam, qua Iuthia proxima est, in antiquis manu scriptis Chronicis, Oli Saxen, id est, veterem Saxonia di- ε ρ ci animaduerto. Cui scripturae rei gestae Veritas
consonat, cum in. ea parte Saxoniae conditor ac
princeps ipse Saxo,& filius eius Geroldus, Mnepos Syfridus,&caeteri Saxonii duces habitarint. qui ex ipsis prognati apud Saxonem Grammaticum&alios referuntur.
Nec rationi videtur essedissentaneum, quod hanc veterem Saxoniam Saxones ipsi olim appellauerint,ex qua primas iubinde nouas colonia
as duxerunt: nam quod eadem terra progressu temporis Holt Saxen, quasi sylvestris Saxonia dici ceperit, et iasi id Crantrio no placet,aequi- έψηρη dem minus concinnu puto, vati illud, quod hO- *7 die dicitur eadem terra Holstein, quasi conc uum Laxu. Ut enim nec saxis, ita nec sylvis Hol- satia ita insignis est, ut inde nomen sortita videri debeat, cum magna ex parte sit palustris, ut in Saxonum Vil stria Crem pis. Hanc igitur Saxonibus an- sedes anti liquissimam sedem unanimiter assignant Ptoleri illima maeus, Beda,Eutropius, Paulus Diaconus, Stephanus, Orosius,&Godefrid Niterbie sis & ex Saxonicis scriptoribus Vitekindus Corbe te sis, Albertus Stadenss, Adamus Bremesis, Henricus Buntingius, Ioannes de Essendia, Hericus de Heruordia, Varne rusVesphalus, Speculum Saxonu, antiquissima Saxonii Chronica cum quibus: annales nostri congruut, ex restatoribus,praeter ςq-
280쪽
FRIsIORVM LIB. I. teros,etia Dauid Chestraeus,& Nicola Cisne rus, sine haestatione labscribunt. Nec enim mirum
est, recentioribus in Saxonia miru id videri,cum ipsi videant hanc terra alias Obotritis, alias an is,alias Hol satis paruisse,qui Saxones non sunt; Crantalum sequantur ducem, qui hanc Sax
num primam sedem instituti sui gratia obumbra
re nititur,&proinde ubi vicissitudines Princi-
pum commembrat, Saxon. lib., cap.*7. quibu S. . haec terra diuersis teporibus subiecta fuit, recentibus exemplis &quae ultra Carolum Magnum fist. non excurrunt, colligit eam aliquando paruisse Saxonibus, abducens hac techna lectorem a cogitatione temporis praecedentis , supprimens ea occasione antiquissimos istos Saxonum conditores,qui a primo Saxonice gestis aduetu ad Carolum Magnum usque mille centum annis continua successione illic floruerant.
Confutatis igitur ad hunc modu omnibus ijs,
qui Crant2ius contra receptam communiti scri torum sententiam de Saxonum origine commeatus est, certissima teporum, personarum rerum ac locorum ratione iam constat Saxones in Germania esse aduenas, primam eorum sedem fuisse circa Hadeleriam. Atq; ita quidem deprehenditur Crant ius, ritatem ipsam fabulae praetextu exsibilasse, infigmenta sua titulo veritatis incauto occupato lectori obtrusisse, non alio fine, quam ut puerili quadam&inani ac stulta gloriola Saxones suos fascinaret, qui indigenae viderentur, quasi magis
Germani rent, si faeculis aliquot citius in Germaniam venissent, in quam omnes utique gentes aliunde aduenerunt, cum nullae sint indigenae. .