장음표시 사용
51쪽
DE IN B . o M. I, I. Ideratius tamen id volunt fieri, incilem quamdam
temperantiam Postulant in eo, quod semel admi sum ' coerceri reprimique non poteSt ut propemodum justioribus utamur illis qui omnino avocent a
philosophia, quam . qui rebus infinitis modum
constituant, in reque e meliore, quo major sit, me
diocritatem desiderent. Sive enim ad sapientiam per veniri potest: non paranda nobis solum ea, sed fruenda etiam est . Sive hoc difficile est, tamen nec modus est ullus investigandi veri, nisi inveneris; et quaerendi defatigatio turpis est, quum id, quod quam ritur, sit pulcherrimum Etenim si delectamur, quum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat sta laboramus, quis est, qui alienae modummodo pro Quint. ao,as, in si marinis velim . G. go. - --σι admissum. Nomvis eum utroque anuli , --nestiis veterihua editis pluribus scriptisque haud paucia confirmantihus Prius Iam missum edebatur, velaimpl. missum; ut codd. reliqui omnea. Recta probant idem m. et emi. Sed a hi viri de certamina monent, quo admisti equi dicuntur, in eo argutius facera videntur mul-dem admissum, se in animum, sene mi puto, quod quis intentina amplecti eoepit. Ita certe accurativa contextaeohaerent, Me aenauta. Quod si semel se in animum insinuarit, totum Oo-pat aio ut erus quin dam stilatis eircumamihi non Maa. m. Iam demum hae oum verbis, qui risus infinitis modum 'natituant m aptius conveniunt. Admittera in animum, inanem, eto is haud me aio dieitti :nee debet inimie isti in tam laesit contextu offendore Addo deniquo quod, si illud praeplacuerit, in proximis Cicero deseruisse tropum putandus ait Cererem simillimum addi Senecaelooum liceat de Ira, I, 7, 3, fixei ius
est excludere Pemel a , quam regem, et non admittere, quam admissa moderari . . xx. Iustioribus utamur iliis Iusti res in nos sint illi. ΜΠ ETUS.I a. Non aranda nobis solum ea, sed fruenda etiam est Vulgo legitur r
. sed D. M. Uientia est. Goerengservavit vulgatam lectionem , exun
tas inelusit sapientis est l. Inlaetum, inquit, hunc loeum reliquimus, ita tamen ut eor tum testaremur Davis. quom in Hiensi, sapientia non re perisset, abiecit , Emestiusque eius exemplum sequutus eat. Sed recte hoc laetum me, negat rem exemplis eiusmodi pleonasmum defendens, nobis Mete h. l. non satisfacientssius. Ut aperte lateamur, nobi ut que e hum, sapientia est, delendum videtur, quum ubique sere, at etiam is ausula ponitur, scribae offendant. Vide nos
52쪽
statuat industriae Nam ' ut erentianus y Chremes non inhumanus, qui noVum Vicinum non Vult
Fodere, aut arare, aut aliquid serre denique;
non enim illum ab industria, sed ab illiberali labore deterret sic isti curiosi, quos offendit noster minime nobis injucundus labor. II. His igitur est difficilius satisfacere: qui se latina scripta dicunt contemnere in quibus hoc primum est in quo admirer cur in gravissimis rebus non
noti nostrae editionis . Verbi autem inhst ad participia suturorum Passiva solemnem omissionem adai . dea g. et Acadd. saepius docuimus. Adde, si v sapienti auctor denuo addi voluisset, vix ante ea addituriis
fuisset. Ceterum probatiore verborum aeris Gud. I, e nobis solum. 13. Nam, ut ... non inhumanus
. . . sic isti curiosi Reete vindicavit haec rem contra Alemannum, qui haec mente destituta indicabat. Adde hoc modo, quod auctor, ne ipse inhumanitatis incusaretur, in appositione euriosi pro inhumanis dixit moenim ab illiberali labore deterrente, istis a liberali , eoque non in orando. Ceterum ut ... su OPPosita jungunt, ut alibi es infra I, 1, 67 II, 3 ,roo, atque cogitari ad io, contra debet quae alias additur Tusc. V 6, 36, ae ut hi miseri, sic contra illi beati M. Parum recte igitur Bremi hoc,
quod has parit. Pro quamquam ... tamen graece Posita aecipit. G. χε. Terentiantis Chremes. In Heaut. aet. I, c. I V. III. Perseacet Benbleii conjectura , facere Pros me reponentis Errat enim Bremi, si notionem nimium generalem sic intrudi indicat: aliquid enim tum pro aliud quid accipiendum est, ut saepissime, et Paucis ante sci, sin aliquos futuros sumicor. Sic demum denique accurate coit. G. II. r. His i tu est in ilius satisfacere, qu Primus . . offendit Rath maluitque hae ad prae dentis aio accommodari, ut ante qui puncto maximo posito, Paullo post pro in quibus legeretur in iis Nolle enim auctorem di re videbat, illissaeuius satisfieri posse, quam latina contemnentibus. Sed desierat auctor cum quadam indignatione, atque sic, ut tum solet, rationem abrupit. Vide nos ad Acadd. II, I, 127. Iam haec eum antecedd. ita cohaerent, ac si scriptum esset in Illis satisfacere, i. e. rationem hanc meam probare, si velunt
homines esse, paucis iis, quae dixi, licet his autem difficilius Iongiorem
igitur res orationem deside tis G. u. Latina scripta. Re ite : non latine scripta quum serapta sub tantive ponatur, adiectivumque Ideo praemissum sit, quod vis enuntiati in eo contineatur. G. 3. In quibus hoc pr. est in quo admirer Mihi enim aucto sere, inguibus . . . rat , quod dan ut h. nil sine necessitate coniecit. Sed Bremi volg. defendens , rem non comiscit, quum, in aliqua re admirariis recte dici defenderet duplex const-ctiom. I. iurigitur, is in homine , et in re aliquid admirariis , cujus simile Djsj1jgoo by
53쪽
delectet eos patrius sermo, quum iidem fabellas latinas, ad verbum de graeci expreSSas, non inviti legant. Quis enim tam inimicus paene nomini romano est,
qui Enniimedeam , aut Antiopam iacuvii spernat.
aut rejiciat qui se iisdem Euripidis fabulis delectari dicati latinas literas oderit J Synephebos 7 ego, inquit,
potius Oecilii, aut Andriam Terentii, quam utramque Μenandri legam Α quibus tantum dissentio', ut squum Sophocles vel optime scripserit Electram, tameti male conversam Attili mihi legendam putem. De
exemplum ignoro. Sed mi Cicero formam . hoc est, in quo dubitem, laeter etc. m Sal Mime autem Cio. admirari de iis, quorum Entiendi et agendi ratio non conveniunt. G. 4. Inimicus aena nomani R. Treaanei Mens post nomini. Onenderunt scribae in oeia positu ignorantes subiici eam solere , si sententiam btigat. G. 5. Antiopam meuνii Euripidis te goediam, quam Pacuvius Ennii nepos, in latinum verterat. Illius trag. quaedam fragmenta supersunt, in Euripid. edit Bames, amborit. 1694. 6. Latinas it oderit sic I. V. L. eum vulgatis edd. Meren pro grategit quod, et illa quae post dicat adduntur, nempe Latina literas oderit is dicit.-Quae deleta a nobis, inquit,
quum Davia. in Paris a non reperimet, ut puria rancia coemiat; non impro-hante m. rem eontra, Gulielmi exemplo, modo . iteras ad uneos damnavit. Ignorant eadem Gud. x et spire . idque merito. Sed recte videis hant iidem , vel tum nondum reliqua coire mavis igitur quique se, cum Eliensi, Em quum se, de suo madet. Nos quidem ex Gud. Eri et M.
qui quoa si exhibent, quod recepimus idque praebent . et e simpliciter:
Π cis Pars tertia. nam lacti qui, quiquo, et in his, atria si ex eo ipso natae Videntur, quod scribae si pannum istum amendum putabant. Neque minua loco consulitur, si modo sitam deleria, quum, quae tum resident, non magis
Cicerone digna evadant z quippe quiet Λα addidi et, et tam grave e ham vitaaset. Quod autem est, ea ratione quod, ut saepissime. Relinquitur igitur nos ex scriptorum anctoritate loco bene consuluisse Laudantur autem hae Ennii et Pacuvii tragoediae ut ex suo genere inter latinas optimae. . rne hebos. I. . iuvenes condiscipuli, enandri comoedia, a Caecilio, Ennii coaevo translata.-Inquit. Nota objiciendi forma Supple, adi resanus. 8. A quibus tantum dira Goerena a ibus tam aera. Recte. inquit Beemitam revocat, quod Davia et Em in tantum mutarant : modo quod parem et ad locum supra I, 1, ablegat, in quo penitus alia ratio est. Cohae
rent h. l. arti tam . . . Me qua in relationes tam Pro tanto re Poni
tur cf. Coel. 7, 26.9. Conνersam. Reillius praemiationem, ut suspeetam, in exemplari suo notavit sed vide enchen Obaa. L.
54쪽
quo Iacinius userreum Scriptoremn: Verum, Opinor; scriptorem tamen ', ut legendus sit. Rudem enim esse omnino ' in nostris poetis, aut inertissimae segnitiae est, aut fastidii debeatissimi. Μihi quidem nulli satis nidit videntur, quibus
iustinxit avis auetore Vomio de Paeti Lati P . 32. I -ne, a pedes numeras. Sed tum sententiam n illam dedi et auctor Nam, ut vestha sonant, ace a D aura crim.
ad allum quem reserendi arant , quam quae adduntur. Reetiua igitur vulgata, quae Illa modo Litavio vindi te atque id mi in vel ob --, - sequitur. Sed proxima rectiva interp-genda ridentur, quum Vulgo, WVe---, opinor; aeripto in tamen, ut M. mmm tamen inhaerent vel aliut -- pomum Positae, te ut v ea inter- Dota majori vi diuantur. n. II, 41, ror et mala et improba deismalone, verum aliqua tamen, uti uiuetur, etc. Alibi ipse auctor Attilium durissinurmpostam oeat; M. Att. IV, P. O. Post seriptorem autem a Misae iam iussi muc ita enim hae in struet a perpetuo more Cicero. Idque obira Ged. 3u ex omp. facillime negligi potvit G. LI. αὐ- enim ess omnino Gud. a maia unoeae, quod ob verti rum, quae sequuntur, gravitatem haud reo e prohabitur. Vidimu etiam hune eod. in Masa voee --, nescio erius eompendii eulpa , haud semes morare. Eamdem vocem G. 1 et Vien post nostris Hierint. Excidisse -- . eam putabis, ac inde Moloe repositam. Si vero tamen in vocia huius positu offenderis, notandram
eat, eam aeque Positam mae, ae mclias in enuntiati Mausula solet. Verruiem , in nostrismoris, quasla ἀροτρ addita anni, ad aentantiam ab ambiguitate defendendam G. Ia Sunt Iumno m. vim aententiae, si sint, pro mine, legendum
madet G. 23. An . . . . quam Me idem πα- cum et . . . non Moisit Meias pisa legendum me metuaimum eat. An
quidem olus e nostri Spir habet; sed idem do Lambini reserebant,
ex ingenio ommendatum a Muret . Quam igitur parti cum avia Pr vaeg. ae recepisset recte aequus avnim et rami ae non tam argumenistionis, quam Construetionis ratione ala iubente. Respondent enim sibi an et non apod eos, Pro annon. . . nonne P itast, ut Mepiminis suadebat quidem nuperrime vis anne docti imus, . At ... quamquam hoc
Id. . ut e praebet: ed ut es si Atminua oonaeoutioni ivet, in pari. quaang. nihil opus est, trum V . nihilonianus agimus, να- , idem quod ingus Meerat μουus, Meant, ferenda haec sunt ad illa I . in quom sidam sinclisa r. . . . non imuit legantis. Quae autem hia intem atra sunt, ea recte quasi παρε ετ-κ inseris putabuntur. De po aulam viati Medeae loeo, ab auctore υγ-ties laudato praeter alio es qui huius fragmenis nuper collegit Planin P . 4. Ceterum lute Ioeo similis ille Djsj1jgod by
55쪽
nihilominus legimus, quam hoc idem 'cum quae autem de bene beateque vivendo a Platone disputata sunt, haec explicari non placebit latine Quod si nos snon interpretum fungimur munere, Sed tuemur ea,
quae dicta sunt ab his, quos Probamus ' eisque nostrum judicium, et nostrum scribendi ordinem adjungimus, quid habent, cur graeca anteponant iis, quae et splendide dicta sint, neque sint conversa de Graecis Nam si dicent, ab illis has res esse tractatas: ne ipsos quidem graecos est cur tam multos legant, quam legendi sunt ' Quid enim est a Chrysippo pra, termissum in stoicis uegimus tamen Diogenem 7,
eomparandus eat Aeadd. I, 3, 1 : Quid enim ausae est, ne Poetaa
latino graeeis literis eruditi legant, philosophos non leganti an , quia delectat Ennius, Pacuvios , Attiua, multi alii, qui non verba, ae vim
quanto magis philosophi deleetabunt,
eis. ubi no vide. Atque ne denique inter hae et nostram locum, eum Tum o aliisque, Pugnam statua1, si satis ieiune tollendam, ut 6. . qui non verba, ae vim e r. o non ad
n Pao et Attium, sed ad multi iasi reserantur, quin tuae illorum tibvis ad verhum de Graecis expressae s 4,dieantum tenendum est, non . . . sed ' non mosis ... ad stiam dies, idque ereberrimo exemplo. Si eoni nuo omnia com mantur. G. -Int algraeci versum quibus hi ae utinamne
.... convertuntur, non obatant quin
istinos legamus , eur etiam Platonis philosophiam latine expressam minus legeremus I 4. Utinam ne in nemore Hoe est vera Initium,qui eum caeteris eiusdem tamenti citatur longiua de Fato, cap. et , et ad Herenn. II, 22. Sumiture edeae tragoedia , quam Ennius ex
Euripide converterat. et s. Ab his, quosprobamu3,eisgus. Ita praeter tres nostros, Oxon. . . Μars aliaeque edd. Vett marcet enim per se iam vulgatum iis inter ea et eisque. In Proximia sint amavis prosunt mete repositum, servant duo etiam mei, et. ars aliae itemque tres nostrorem dicent confirmant, non diaerent. G.
x6. Quam Affendi sunt. Quae verba Dum m. in insititiis haberet, alii
pro Ainpossint accepta vellent, recte Bremi, et simpliciter, si debent e plicat, ac α si docti et eas et haberi velint ..G.-Int cur legant tam multos qui de iisdem rebu aeripsemni, quo tamen legi debere fatentu pr . Diogenem . . . Posidonium. DI genes hic Stoicus fuit, ortus Babylone,
56쪽
Antipatrino Μnesarchum,lanaetium ' multos alios, in primisque familiarem nostrum osidonium. Quid Τheophrastus symediocriterne delectat, quum tractat
locos ab Aristotele aut tractatos Quid epicurei num desistunt de iisdem, de quibus et ab Epicuro
scriptum est, et ab antiquis, ad arbitrium suum scribere' Quod si Graeci leguntur a Graecis, iisdem de
rebus alia ratione compositis ' quid est cur nostri a nostris non legantur λ
Atheniensibus Romam mimus eat eum Cam de Aeademie et Critolao Peripatetico. - Antipater discipulus fuit hujus Diogenis, oriundus Tarsi vellam, vel Sidone et praeceptor Catonia maioria, vel eius tantummodo aeeundum alios amieua. - De nesarchin, quem non confundas cum 'thagorae patre, nil nisi quod Cieero hi et alias orat. I, c. I 1 Acadd. fragm. dicit, novimus. - Panaetius Stoicus, Rhodius, discipulus Antipatri, praeceptor Scipionis, quem in . Sptuni sequutua est Librum secerat de statis , quem Cicero imitatus eat. Posidonius, qui Rhodius dictus est, Apamea oriunduaerat, Panaetii discipulus fuit inter Cie. familitares qui eum saepe Rhodi audivit: auditus est etiam a Pompeio contra Mithridatem prosciscente. is Mnesarchum, ametirem. Horum nomina ex librarioriun haud dubie negligentia sic tra posita leguntur. Non semel quidem Cicero discipulum magistro praemittit, si ille hoc clarior, vel a consulto inverso ordine utitur quorum neutrum huc pertinet. At forte memoriae lapsu Iia ilice Viri Docti ejusmodi si occurrunt, defendunt. Sed bene hoc ipse norat, quum acriberet orat. I, II,
46 igebat auditor Panaetii illi tui nesarchus Q, quid tum, quum hia in philosophicis habitabat pIdque -- os hoe loco, ubi reliqui emta --asione ponuntur. Vesulsae autem auctorem iustum ordinem ervare via
ex eo conjicere lieet , quod alterum quoquo Panaetii discipulum P id nium addit. Inde vix , atque inviti paene manum cohibuimus, quo minuaturbatam seriem restitueret G. as Quid Theophrastus picere dat quis p Theophrastus. Hi erat Lesbius: primum Platonem, mox Aristotelem audivit, a quo cognomena epit Theophrasti ob sere divinam eloquentiam, quum antea Tirtam voearetur. Notus est opere inseripto caraetaeres vita alia huius de phrai- eis et moralibua Perierunt. ao Iisdem do e s alia ratione eo Osuis. Hanc a Paria 4 Gud 2, et Spir absunt; eadem Davis Cis ronis elegantia indigna iudiea , --llis coercuit. Quod equidem cum Bremio non assequor. Nam primum texere aliquem de aliqua re meis dieitue inde etiam nihil eat eur
com nere proprium verbum est de eo, qui res aut inventas, aut oblatas, ordinat, et orationi iniandi : ipsa hae denique contexta requirunt, quum prima Verba proximi ammenti eo reserantur. G. Djsj1jgod by
57쪽
m. Quamquam si plane sic verterem Platonem , aut Aristotelem, ut verterunt nostri poetae fabulas, male credo, mererer de meis civibus, si ad eorum
cognitionem divina illa ingenia transferrem. Sed id
neque iaci adhuc', nec mihi tamen, ne iaciam, interdictiim puto Locos quidem quosdam, si videbitur, transieram, et maxime ab iis, quos modo ' nominavi,
mium inciderit, ut id apte fieri possit ut ab Homero
Ennius, Aisanius amenandro solet . Nec vero β, ut noster Lucilius, recusabo, quo minu omne mea
m.rterem . . . Me credo, mererer.
Ηtu is loci ironiam recte vidit atthiae Niseeu Philologg. Vol Π, Pari. I, Paeg. x, ollatia exemplis , quibus
ervido ironiae eruit, quae ubique sunt frequentissima. Aeeedit, quod autosis uerterem inra mea se primittitur, in quod sciliae eorrumpi solet ut igitur hoe aut addendum sit , aut latendum, vel seribas ironiam vidisse. Posteriorem entionem amplectimur, quoniam nullus nobis auctoris Iocua Iunotuit, hi utraque vox simul po- alta legatur. Non bene igitur remi ex hinia codd. Miuua ae etiam P. tam addit, non ante male intulit. Nam cur idem ab h. l. ironiam tam alienam putet, prorsua nihil videmus. Coniunctivi autem anni optativommmaeorum Ioeo accipiendi. - I ... transferrem. Transferre ex Peregrina lingua seriptoris ingenium, est verbum de verbo vertere, nihil a suos pior addere. s. Sed id naqua Dei adhue Cr
derea hine, non verum esse , --ronam Platonis Protagoram pressi vertisae. Nam in Economico et Timaeo liberius versatus eat, ut eorum Damon a docant. G. 3. - . Ignorat Gud. 2, eo valde desiderabitur G. 4. Afranius Quen solet. In Br
miana rea ponim , a Menandro Afranius , sed contra omnes et acri-Pto et vetus impressos ordineque
vere deteriore G. am felix fuerat in vertendis enandri sabulis Afranius ut de eo dieat Horat Epist. II, , s Q
Dicitur Afrani toga convenisse Menandro m. Laudatur etiam a Quint. Inat. X. Coaevus fuit Terentii. 5. Nec ero. agna para codd. et veterum editorum nee enim initant. Ex eonsimili videlicet utriusque ompendio Volgata praesem meretur, quippe in qua Meveratio ait aperistior et enim contra, Vel si asseverat,aemper causam indicat quae . . nulla praecedit. In proximis spectat auctor illum uellii locum, ex quo
anna hic versus uperest, o Peratum
non curo mea' legere Laelium D
cimum volo, et quem vide ab ipso eommentatum orat. II 6 as. G. - Lucilina eques Romanus primu Ronis satyma aeripsit, de quo Horat. sat x, lib. I, egit. Vid. fragmenta stilii Olloeta a Franciae Doram, Pag. 13. I. V. L. - Luessu framenta invenies in nostra Persit editione. Djsj1jgoo by
58쪽
legant. Utinam esset ille Persius' Scipio vero, et Rutilius multo etiam magis quorum ille judicium
resormidans, arentinis ait se, et Consentinis, et &culis scribere. Facete is quidem, sicut alias sed nec tam docti tunc erant, ad quorum judicium elis raret; et sunt illius scripta leviora, ut urbanitas summa appareat, doctrina mediocris. Ego autem quem timeam lectorem, quum ad te, ne Graecis quidem ce
dentem in philosophia', audeam scribere' Quamquam a te ipso id quidem facio provocatus gratissimo mihi libro, quem ad me de Virtute misisti. Sed ex eo credo
quibusdam usuuenires, ut abhorreant a Latinis, quod inciderint in inculta quaedam et horrida, de male graecis latine scripta deterius ' Quibus ego assentior, dum-
6. Per s. Ηἔe de quo loquuti au-mma in nota at*.-Scipio hic est milianus. De his id de eum Oret. Q. a , 26. De Rutilio id ibid. e. 3o. . Sed noc tam Goπε- sed neque. sed eodendum fixit, inquit, noatria omni a binisque Oxonn. Davisio
etiam ex mala te edente. Quem tamen in eo aequuti non sumus, ut tum eorrigeremus nam hoc contextu illude una.
s. a minois quidam edentum inph sophia. Nescio quid vitii aures
hae in verborem eouoeatione uapi- eantur, quas proprie hae viae debetat, in Asios. Mantem o quamquam ne aio quidem Ciceronis numem coit. Sed in o d. horum verbh. aer a Metuat. Nam Gud. x et Baa auaerem
in Ailosoplita re. Quid igitur al
dem noster, excellens omm genera
laudi , sic philosophiam uteria latinis persequitur, nihil ut iisdem de rebus
Gemeia desideret. Sed eave quidquam mutec eadem enim ratio obtinet, quam supra ab omnino tetigimus, Is. Primaria nempe noti , Per se quidem ex eontextis ara , additur tamen, neqnid ambigui restet. Ad verba autem, in philosophia, dico, puta, id est,
etc. is cogitandum CL Ggg. III, 8 4 , - nam brevita , non modo aenatoria, sed etiam oratori , magna laus est in sententia a Inferius aliquoties ad idem recurrem . . s. Usuoenire. Hanc voeem Goer. vin in duo vocabula distingui, vigouno verbo aeripiam. Io. De male pineis latine seri adsterius. Atii malis mecis M. eto. Sequuti sumus Emest qui male graecis ex ingenio eorrexit et sic per-maai, Vere hanc esse auctoria manum. Si enim vel omnia, quibus emi vulgatum late defendit, cone aerimus; ipse vicissim vulgatae ambiguitatem, et meliorem enuntiati Djsj1jrocli
59쪽
modo de iisdem rebus ne Graecos quidem legendos
putent. Res vero bonas, Verbis electis, graviter, ornateque dictas ' quis non legat nisi qui se plane
Graecum dici velit ut a Scaevola est praetore salutatus Athenis Albucius ' Quem quidem locum cum multa venustate, et omni sale Hem Lucilius si apud quem priectare Scaevola,
rationem, qua adverbium inverbio , -- . . . deterius, e regione Ponitur,
concedet. Si igitur eonsideraris, quam saepe hae adverbia corrumpantur; at ex viagato Ciceronem inconcinnitatis, quam unam maxime vitat , iureaee aria; at denique ex eodem loeumamhiguitate facile fugienda laborare videria r recte nobiseum facies in malo corrigendo; quainquam vulgatam Per
ae, et alio contextu minime contemne
Ceterum mire scripta pro versa ponitur : quod aio excusari licet, ut au-etorem liberius versa cogitam putes.
Alia saeilia medicina in de deleta
fuerit Amafriseraran autem et Rabiri rum libros h. I. innui, dubitari vix licet Viden ad Aeadd. I, 2, 5. G. Versio gallica dat Iis soni tombis
putaremus etsi quidem Cicero recte si aeribere potuisset. Sed, quo res omnia redit, aeripti, si num apud Davis exeipia , omne non dictas , sed distatas , et ex nostris duo diια- tua, Praebent. Inde, dilatatas auctorem acripsisse, vix dubitari posse puto. Ut enim irae hoc verbum amat, ita aeribit is dilatare argumentum,
orationem, etc. i. s. Parad. Praef. et
Maec. s ra. Atemni, qui cum Em.
taeas recte dici negent sed ex errore ruim illud simpliciter imius evonere notat, sive id fusius fiat, alve eum verborum delectu G. r3. ea μα-la est Proetor sciliatum Albuetas. Eluenda ule loco macula fuit, quae nimitina dia uininsederat, strariore, Pro vula Priareor, reponendo. Certiis enim eat, Ariurium numquam Athenia praetorem
fulsae, ae Maevolam. Intellexit id iam Davisius, qui sic edidit, et ante hiinc Plinius ad ann. 6sa, ac Bauria Diction Phil. oc. sucius , quem vide esidemque ex loco Luciliano oculis ipsum se ingerit. Scribae et inde se decipi passi sunt, quod appositioni
verbiunisubat interjicitur. Quod licet haud ita raro exemplo fiat, tamen asta. I. ab se malim, ut haee v. ad illa iraeeum dici velut proxima aptentur quippe tuae ipsa aperte Lucilianis . Graec a te. . .maluisti diciis, accommodata esse videas. De
ipsa hae denique Albucii fraeeomanis
M. Brat. 35, 3I. G. a 4. Quam quidem locum . . . omni sati idem vellitis. In hune loeum docte commentati sunt V. D. an item vere, dubito Flamina quidem Vnuatae sundamentum quoddam iecit Matthiae l. l. p. 9s, utina doCeret,
60쪽
Graecum te, Albuci, quam Romanum, atque Sabinum, Μ unicipem Ponti, Tritanni L centurionum, Praeclarorum hominum, ac primorum, signiferumque, Maluisti dici Graece ergo praetor si Athenis, Id quod maluisti γ, te, quum ad me accedi' saluto:xαιρε, inquam, Tite Lictores ' turma omni' cohorsque.
Et in hoo ne acquiescendum foret, a seripti assii eo inrent. At Ursinis-nua eodex pro in locum . . . idem -- loeum . . . ridet m. Neque nos eum
Beemio in de Ursini labefactanda iseimus, quum P. Marsinn, dum
codd. suorum sectatorem, in locum . . .
risit , exhibentem videam . Debet igitur hoe verbum ex codicibus suxisse. e autem, electiva pro irridere Positum, acribas non sapit, qui tius simplex, ubi sic legitur, in compositum mutant. Id magis seribarum eat, ut haec praesentia actionia ea teritae in persecta corrumpant Galent, si quaestio ait, utrum emm sit,
videt, an risit, illud haud dubie eligendum herἰt. Quid igitur statuendum pHoe equidem puto Dadscriptum olim ad Quem a torpente librario
iam Mae, idque ex glossa deinde intexta illatrini, quum verbo ridet con- taliae non posset, in causa nisae, ut hoe ex compendio scriptum , in idem mutaretur. Ita nee mirum merit, at Ursini eodicis aeriba, qutini Iocum aeribendo se expedisset, id verbum integram aervabat. Id certe omnea dabunt, Meum a deleris, et ridetis pomeri , meliora his ne optari quIdem posse in Nat Deor. II, 9, 4 : Ita alem latum . . . in irridendis
nobis nolitote eo uanerem. Praema.
eum denique vix reme atthiae dubiam reddiderit. Tuse. IV, 6, 3, ω si eum ratione fiet in Orat. I, 34 14 , in agere cum dignitate et venustate is r atque ua saepissime. Sed in vulgata non minini est, at offenderia G. I s. Ponti, Tritanni. De T. Pontioeenturione, vide Cic. de Senectute , p. o. De Tritanno, sive Tritannio, Plin. VII, 19.
inquit, aliquid ; addidimus nostrasPonte ego, quod abesse nequit. Ipse Cieero emo ego jungit Parad. . :
Ergo ego semper civis M. Pro v. CM. 8, 9 α Ergo ego senator , etc.
At durius hocin poeta Quod si est,
non sine vasa Lucilina ab Horatio a dii, in durus componere versus mi . Id quod mamisti. ulti scripti,
tresque nostri, quod ij. Ex emacula puta hanc scribarum apientiam. Paullo post plene seripsit Em aecedis et omnis; haec enim suppressa litem quidem pronuntianda sae, non aeribenda. Si ad vocalium hiantium simia
litudinem rem resera, Vere praeceptum:
sed quum illas ex linguae natura hiantes videris , literam sis licentia poetica absorptam ; secus intuendum videbitur Abiecit certe auctoris Orat. 45, 153. G.
I 8 Liatores. Quae Proxime antecedunt verba ex Persona Scaevolae sunt:
hae autem Lictores, te ab ipso Lu-eilio pronuntiantur; quum dieat, post scaevolae verba lictores eiusdem, cohortemque praetoriam , quo magis graeea alutatione Arineius eluderetur, exesamasse simul omnes, praetoria exemplo, Xαψε. Erat autem hoc tempore adolescens Albucius. De quo in Bmto, cap. 3s, et in oratione de Pr vincii eo . eap. q. Scaevola hic est Dj0jtjgod by