장음표시 사용
61쪽
DE COΝSECRΑΤΙΟΝΕ ΕΤ ΒΕΝΕDICTI JΝE ECCLESIARUM Ta. Prior et primarius effectus in eo consistit ut locus e Ficiatiar Sacer . - Quum, ex ipso naturali rationis
lumine, locus debeat aptari et proportionari rebus vel iunctionibus quoΡ in eo fieri debent, et in ecclesia res
maxime sacrae perficiantur, oportuit et locum suo modo
fieri sacrum. Sane, in rigore, ipsamet destinatio ad sitnem sacrum, tacta ab auctoritate competente, nempe episcopali, jam sufficeret ad efficiendum locum sacrum, ut per se pateti, et constat c. Si ecclesia, 10, DE CONSECRATIONE ECCLESlae, in quo dicitur eccleSiam, etiam nullo modo benedictam, pollui poSSe. Sed, quum uSus, quibus destinatur ecclesia, Sint Sacerrimi, juSSit legislator canonicus, ad dedicandam ecclesiam. sormam adhiberi bonodictionis
et consecrationiS, qua magiS e reSSe Signi sicaretur, imo et produceretur sanctitas loci. Hoc autem sit per consecrationem aut benedictionem; nam, eX una parte, per multiplices ritus hujus consecrationis, apte signi sicatur sanctitas
loci, et ejus dedicatio SacriS HSibuS, ut patet percurrentico remonias consecrationiS eccleSim; et, eX altera parte,
suo modo prodiicitur loci Sanctitas, ut putet ex eo quode ellantur daemoneS, arceant Ur USUS profani, et Deus advocetur speciali modo halitaturus in hoc loco per promptiorem exauditionem precum, et uberiorem tacilioremque gratim actualis collationem. Unde haec Sanctitas non est qualitas physica inhaerenS, Sed entitas aligua moralis, quo consistit in dedicatione ad usus sacros, in speciali custodia contra daemones, in Speciali protectione et assistentia Dei. h. Alter effectus, ex priori ortus, respicit utilitatem et sancti secationem sit tellum. - Sub hoc respectu, eccleSia benedicta aut consecrata se habet ad instar alicujus sacra-
i Sic bonum immobile doliatum ecclesiae et acceptatum ab episcopo, fit
62쪽
48 DE ECCLESIISmentalis, in favorem fidelium qui in ea orant; Sicut enim sacramentale producit, juxta theologoS, eae vere verantis
Ecclesiae, remissionem peccatorum venialium, Collationem gratiarum actualium, eXPutSionem Vel Compressionem daemonum, et, juxta natur3m uniuSCujuSque Sacramentalis, collationem aliquorum bonorum temporalium, Sic et hos effectus, et eodem modo, producit ecclesia benodi cta aut consecrata, in suVorem fidelium in ea orantium, ut patet ex ipsis ritibus consecrationis t. Unde et S. Petrus Damianus numeraVit dedicationem oratoriorum inter sacramenta late accepta) Ecclesiost'. - Et ex hoc olroclusequitur nova ratio Sanctitatis ecclesiim; sicut enim alimentum dicitur sanum, quia producit Sanitatem, sic ecclesia recte dicitur sancta, quia producit sanctificationem sidelium.
20 Discrimen, sui respectu essectu iam, inter consecrationem et Benedictionem ea. Non videntur dilrerre specillice; essectuS enim quos Operatur ConSecratio, operatur et benedictio, ut patet ex hujus ritibuS. B. Attamen, quoad ambos eirectus, magis e reAse Significantur per consecrationem quum per benedictionem, ut
solo primo a Spectu putet; et insuper in majori gradia produci videntur; quum enim hi effectus producantur, ut
dictum eSt, eae vere operantis Ecclesiae, ei in ConSecratione Ecclesia multo magis obsecret et instet apud Deum quam in simplici benedictione, pronum est Concludere prosedictos essectus in majori gradu produci in una quam
i CL SuareZ, loc. cif., et insuper disp. XV, Seel. IV, ubi haec omnia optime declarantUP. Sermo i xlx, In dedicatione ecclesiae; Migne, P. L., t. CXLIV, Col. 900.
63쪽
vet yenedictio dis.19. - Obligatio Consecrationis vel hone dictionis. 0 Iure communi scripto, datiar Ohlbatis ecclesias consecrandi. - Probatur et evolvitur propositio :a. Hs c obligatio primo invecta eSt con Suetudine, quam teStatur, jam Spoculo IV, S. Athanasius, cujus Apolostia Supra , n. 10, ullegata) clarissime ostendit ita necessa
riam fuisse eccle Sisu consecrationem, ut non nisi urgente necessitate in eculesia non Con Secrat9 S3Cra SynuXiS Celebrari potuisset. - Hanc con Suetudinem, Saeculo IX, SCI i-ptam reliquit Pseudo- Isidorus in suis Falsis decreta lihus, ex quibus excerpti Sunt varii canones, qui domum inserti sunt decreto Gratiani, V. g., canone S l, 2, 11 l, et canon 14', dist. I, DE CONSECRATIONE, et Plures alii. Hinc Etiam concilia particularia consecrari jusserunt eccle- SiaS, V. g., Cone. Moguntinum an. 888 , can. 9 can. 12, dist. I, DE CONSECRATIONE , Cone. Londinen Se an. 123 7 , can. l, quod jussit ecclesias cathedrales. conventuales et parochiales consecrari saltem infra his inium ahaedi sicatione perfecta, ea adjecta poena ut alioquin celebratio misso in eis prohibila remaneat . h. Hanc consuetudinem universalem, legibuS Speciali-bUS sancitam, lege generali confirmavit Gregorius IX,
i Hos tres attribuit Felici IV Hinschius, Decretales Pseudo - Isidorianae, LipSiae, 1863, p. 698 . - Canonem Tabernaculum, 2, quotanni S legimus in Breviario nomano, in ossicio de Communi Dedicationis ecclesiae, die Octava, lect. 2i nocturni.* Quem tribuit Clementi Romano ibid Epist. Clementis tertia, n. 70, P. b8 .
64쪽
50 DE ECCLESIIS cap. Si ecclesia, l0, DE CONSECRATIONE ECCLESIT, in quo haec aperto edicit Si ecclesia non consecrata . . . fuerit Pol tutd ..., Jqua protinuS e XoI CiZata laVetur. Est tamen, guam citius siteri poterit, consecranda. D Ergo toleratur quidem, per aliquod tempus, celebratio missim in ecclesia non con- Secrata, sed tandem utiquando oportet ut ConSecretur. 2' Contra hoc jus scriptum invaluisse videtur consuetudo universalis, ita ut pro nullis ecclesiis hodie regia iratur, de jure communi, proprie dicta consecratio. - Hic agitur de
facis, quod proinde per testes probari debeat. Porro hanc
conSuetudinem passim testantur auctores a duobus aut
tribus saltem jam simculis. Sic Suareχ, Quarti qui testatur de opinione communi), Schmaingruebor, Giraldi licet
imgre concedat consuetudinem), etc. EiSi autem quidam, V. g., GallicuS et Catalanus ', distinguere vid0ntur inter
majores eccleSias, nempe Cathedrale S, et minores, requirentes Con Secrationem pro majoribu S, non Vero pro aliiS, attamon auctore S superius allegati non distinguunt, imo Francos' rojicit necessitato in consecrationis nominatim pro calliodralibus. Sic etiam passim recentiore S.
Dixi De jure communi num de jiare particulari requiri potest consecratio pro quibuSdam ecclesiis; Sic, concilium Romanum an . t 25) ε, pro di incesibuS provin
cium romanno subjectis, jubet consecrari intra biennium ecclesias saltem catho trales et parochiales β. Insuper negari
i Suareκ, De eucharistia, disp. LXXXI, Sect. m, g Est autem; - Quarti, De Duhricis missalis, pars III, tit. X, n. 1, Sec t. I, club. 2, Venetii S, 17 27, p. 382; - Schmalκg., in tit. De consecratione ecclesiae, n. 6; - Giraldi,
Gatticus, De oratoriis domesticis, C. xii, Romae, l770, P. 1l7; Catalanus, nituale romanum, in tit. Viri, C. XXIX, PP., n. 8, PataVii, 1760, P. 10 I. . De ecclesiis cathedralibus, c. XXXiV, n. 1l6, VenetiiS, 1698, p. 385. - Tit. XXV, C. I, BPUXelliS, 1 26, P. 93. Juxta hoc jus particulare concilii Romani respondit S. Rit. Congr. in Cuneen., I avg. 187b, ad l Decreta auth., n. 3364, t. m, P. b6.
65쪽
DE COΝSECRATIONE ET BΕΝΕDICTIOΝΕ ECCLESsARUM 51 nequit Ecclesiam valde optare ut majora saltem templaconSecrentur, Nil majorem nempe ipSis Venerationem Con-oiliandRm. 30 Datur praeceptum ecclesias saltem tenedicendi. Constat consuetudine quou, dum sustulit, ut dictum est SUPI δ, neCeSSitatem consecrationis, ei substituit tenedi- ctionem, ritum nempe minorem et breviorem, qui etiam a
simplicibus presbyteris perfici posset. Ita consuetudinem exponunt allegati doctores, V. g. , Quarti, Catalanus, lociscitatis; ita oliam rosolvit S. Congregatio Rituum, V. g. , in Oranen. , 2 sept. 18 1 si Si earum ecclesiarum bonedictio suit omissa, benedicantur quam Primum, quum
ecclesia, ut ad divinum cultum dedicetur, saltoni debet benedicit. D Putaverim tamen missam celebrari poSSe, det expressa licentia episcopi, in ecclesia etiam nondum tene- dicta, sed tantum ad tempus, dum expectatur opportu-l nitus benedictionis. Sicut enim, ut patet cit. Cap. Si eccleSia,
missa celebrari potorat ad tempus in ecclesia nondum 4 ConSecrata, et proinde nec benedicta, quia tunc nondum I inventa erat benedictio, ita nunc missa celebrari posse
videtur ad tempus in ecclesia nondum benedicta; eo magiS quod, per aSSignationem hujus ecclesiae cultui publico tactam ab sepiscopo, locus sit vere religiosus et
Sacer, ut conStat cap. Ad haec, 4, DE RELIGIOSIS DOMIBUS'.
i Decreta auth., n. 32bb, ad 2, t. m, P. 13.ῖ Ita etiam Quarti, loc. cit. contra Catalanum, loc. cis., n. 1, 8 Pax Jordanus, Coloniae Allobrogum, 1 29, t. I, lib. IV, iit. I, n. li 3 - 114,
66쪽
DE PATRONIS SEU TITULARIBUS ECCLESIARUM J20. - Praeviae notioneS. ' Titulus ecclosisse est aliqua reS Vel perSona Sacra, Subcujus auspiciis dedicatur ecclesia, et a cujuS nomine nuncupatur, ut ab aliis distinguatur, eodem modo ac homini in baptismo imponitur aliquod nomen, quo diStinguitur ab aliis. - Dixi l. Aligila res sacra, nempe mySteri Um V. g. , NScenSiO Domini, RSSumptio B. Maride, etc. , vel alia res ad Christiam aut sanctos pertinens V. g., SRDCta crux, Vincula S. Petri, etc. - 2. Aliqua per Sona Sacra,
nempe una vel plures) pei Sona dii inβ, anyelica, hia mana. 2' Si litulus sit aliqua persona creata humana Vel angelica), lime persona Vocatur etiam Patronus eccleSio ; unde est simul Patronus et Titularis ecclesiae. - Dixi per-Sona creata; nam cum Patronus idem sit ac advocatus seu intercessor apiad majorem, V. g., Principem, et Per' sona divina majorem se non habeat, haec potest esse Titulus. non vero Patronus ecclesiae; ipse Christus, licet
67쪽
DE PATROΝIS SEU TITULA RIBUS ECCLESIARUM
53 dicatur Ad castis noster παρακλητο:) apud Patrem 1, non consuevit assumi in Patronum, sed tantum in Titularem ecclesiae; sic fert usus Ecclesiae, ne scilicet confundatur
3' Non confundendus est Titularis aut Patronus ecclesiim cum Patrono loci ς patronus enim ecclesiose est aliquis SII CtuS, uSSumptus ab episcopo, in ipsa dedicatione aut benedictione alicujus templi, ad istud denominandum et protegendum: dum Patronus loci est aliquiS SanCtUS, electus ab incolis alicujus loci. nempe civitatis, provinciae aut regni, in specialem advocatum apud Deum. Non repugnat quidem eumdem sanctum esse simul Patronum ecclesiae et Patronum loci; sed possunt esse diversi.
21. - Electio Seu assumptio tituli ecclesiae.1' Assumi potest in Titulum ecclesiae, vel sanctissima Trinitus, aut aliqua vel plures) persona divina, - Vel
Christus Dominus, aut aliquod mysterium Vel miraculum vel alia res ad ipsum pertinens, - vel beatissima Virgo Maria, aut aliquod mySterium, prodrogatiVa, mirRCulum, factum ad ipsam pertinens, vel Angeli omnes aut ali- quis eorum ordo, aut quidam angelus determinatuS, vel denique Sancti, aut aliquod factum speciali memoria
dignum ad ipSOS SpectanS, V. g., i incilla S. PetVi, COH- versio S. Patili, stigmata S. Francisci, etc. - Quod omnia demonstrat usus Ecclesiae'; a quo usu recedere, hae in re, non liceat. 20 Generaliter loquendo, assumi nequeunt in Patronos ecclesiarum Beati, qui nempe nondum Sunt canoniZRti.
Constat : 1. Ipsa natura decreti simplicis Beati secationis
68쪽
per istud enim decretum, permittitur tantum, et non modo definitivo, ut aliquis cultus publicus exhibeatur beato, cum certis limitibuS, V. g. , ut in ejuS honorem celebrari possit missa, vel recitari officium, vol aliud
hujusmodi, et quidem in tali dioecesi aut provincia; ita
ut illi tantum actus permittantur, qui nominatim Sunt expressi in decreto, ut disserto docui Bono lictus XIVi; atqui, de facto, quum dedicatio alicujus ecclesisse alicui servo Dei sit actus cultus mainime piat licias et permanens, nunquam permittitur in decretis beatificationis, sed tantum ad summum erectio alicujias altaris ' ς - 2. Constanti juris prudentia S. Nitia iam Conyr quae semper respondit in hoc SenSu, V. g., in Vercellen ., 11 apr. 1840 '. Et ita pas-Sim doctoreS, V. g., Guyet, de Herdi, etc. - . Dixi Generaliter loquendo quia si si, ait Benedictus XIV, loc. cit., sermo sit de beatis, qui sunt in antiquissima et immemorabili cultus possessione, illi actus illis exhibeantur, qui per longissimum et immemorabiletemPUS, cum Scientia et tolerantia ordinarii aut Sodis apostolicdu, pr iustiti eisdem fuerunt D. 3' Assumi possunt in Patronos ecclesiarum servi Dei canonizati, nempe l. Vel ii qui decreto Romani Pontificis in catalogum Sanctorum sunt relati; - 2. vel ii qui, ante tempora Alexandri III, qui Sedi apostolicum reservavit
CanoniZationem Sanctorum, traditione illihata habebantur ut Sancti, V. g. , ait Guyet Φ, si quorum Vel nomen in martyrologio Romano insertum habetur, Vel DStum B nnuum,
i De Beatificatione et canonizatione sanctorum, lib. I, C. XXXVII, n. 8, Romae, 1747, t. I, P. 338. CL decreta S. Congi'. Rit. super cultu Beatis praestando, 27 Sept. 1659, et 17 apr. 1660; Decreta authentica, n. 1130, 1156, t. I, P. 23l, 238. . Decreta aut i ., n. 2809, t. II, P. 29l. - GUyet, loc. cit., C. V, q. X - de Hercit, ἰοc. cit., t. m, D. 124, P. 157.
69쪽
DE PATROΝlS SEU TITULARIBUS ECCLESIARUM 55 in dioecosi aut civitate, ab omni hominum memoria perpetuo celebratum fuit, Vel denique Sub quorum nomine occlesiae aliquae dicatuo reperiuntur. D
' Patronus seu Titulus ecclosisse eligitur in ipsa tenedictione primi lapidis ecclesiim o disicandae, ut constat ipso ritu Pontificalis romani, lit. De Benedictione primarii lapidis; eligitur autem ex privato etiam fundatorum beneplacito, de consensu tamen epi Scopi, Ut ipSO USU ConStat. Proprie vero constituitur titulus in consecratione vel tenedictione ecclesis , ut etiam constat ritu Ponti si lis romani, lit. De dedicatione ecclesiae, et Litualis romani, fit. De tenedictione eccleSiae. 5' In ipsa dedicatione ecclesiim non Solet ab epi Scopo assumi nisi unus Patronus seu litulus occlosis ut satis patet textu Pontisicalis aut Lithialis , vel duo per modum unius, nempe Sub uno eodemque se Sto V. g. , SAnctorum
Philippi et Jacobi, Gervasti et Protasti, etc. quod Si epi- ScopuS aSSumpserit duo S aut plures) Titulares divisim,
nempe colendos festis diversis v. g., S. Pauli et S. Ludo vici, ut hic Parisiis), hi titulares erunt inter Se Pure S, Seu, ut dicitur, aegiae principales, et eisdem proinde fruentur praerogativi S quod constat jurisprudentia constanti S. Rituum Con I . . 22. - Μutatio tituli ecclesiarum. - Mutatur titulus Vel per suistitutionem alterius tituli, Vel per additionem alterius tituli, vel, si sint plures titulares aut tituli, per
1' Epi ScopuS, propria auctoritate, mutare nequit illu
i V. g., in Derthonen. , 20 api'. 1822; in Tarrisina, 12 sept. 1884, ad 3 Decreta authentica, n. 2619, t. H, p. 198 n. 3622, t. III, P. 166 Cf. etiam t. IV, p. 221 - 223, Adnotationes super decreto in Derihonen ., n. 26l9.
70쪽
56DE ECCLESIIS lum ecclesi sed requiritur indultum apostolicum. Ita constans jurisprudentia S. Rituum Congr. I. 2' Si occlosia amiserit suam consecrationem aut benedi
ctionem, ita ut nova indigeat, perit titulus; unde epi Sco-PUS , in nova dedicatione, potest alium imponere titulum maxime tamen decet ut servet antiquum titulum, cui, Si velit, alium addat. Ita so pius S. Rit. Congr. '. 30 Si alius titulus addatur auctoritate apostolica, fruitur ei Silem privilegiis, ac antiquus titulus, ita ut ambo sint oeyue principales, ut dictum est supra. Si addatur tantum ex deVotione populi, non est titulus liturgicus, licet ab eo
23. - Cultus titulo debitus. - Cultus Titularibus ecclesiarum debitus hv c complectitur :10 Colobratur Titularis sustum missa ut ossicium) subritu duplici primae classis ciam octava. Ita Diatricae generales Breviarii, tit. VH, n. l, et S. Rituum Congr. , decreto Venerali, 9 julii 1895, n. 2, ubi hoste leguntur si II. Eodem ritu duplici primim classis cum octava celebrari debet
sestum solemnius Titularis occlesiar ab iis omnibus e Ciero, quibUS eadem ecclesia propria est, aut ratione beneficii aut ratio no subjectionis; adeo ut eodem sub ritu recolendus sit etiam Titulus calliodralis ecclesim ab universo clero totius dioecesis, Sine octava lamen a Re Uiuri . D -Τ V. g., in Tarvisina, 6 sep t. l834, ad 2 - in Molinen. , 12 Sept. 18b , ad lI; Decreta aut li., n. 2 19, t. II, p. 256 n. 30b9, t. II, P. 40ές - CLCtium, t. IV, p. 340-342, Adnotationes super decreto in I arvisina. p V. g., in Nullius Terrae Pescim, 2 maii 1626; Decreta aut i ., n. 402, t. I, P. 109. 3 Ita Gardellini, Adnotationes in dictam Denthonen., 20 ut P. 1822, n. l Decreta auth. , t. IV, P. 221. - Decreta a Mili., n. 3863, t. m, p. 189. - Hahes hoc decretiam in extenso ad Calcem voluminis, Documentum II. - CL etiam PeSPonSum S. Rit.