Joannis Saresberiensis Postea Epizcopi Carnotensis Opera Omnia ...

61쪽

EPISTOLAE.

maternum semper impendit affectum, et in necessitatibus suis multa pietatis solatia dignoscitur contulisse ipsi autem pro bonis mala retribuunt, et quaerentes quae Sua Sunt, matrem Suam scindere moliuntur. Inde est quod sanctitatis vestrae genibus provoluti, quanta devotione Possumus, Supplicamus, ut gratia vestra quae consuevit punire ingratos, sinum clementis dignis et hena merentibus Perire, ecclesiam Morinensem clementer respiciat et conatus manifestae ambitionis evacuet. Dextera siquidem apostolica teneras plantationes gratiae suae beneficiis irrigare consuevit, ut Proficiunt et Omnem, ne marce cant aut deficiant, concussionis molestiam amovere:

quod quidem, si placet, tanto justius facietis, quanto fiducialius speratur quod venerabilis rater noster Milo, qui sancto Miloni in episcopatus successit

sedem, in sanctitatem quoque succedet et virtutem.

EPISTOLA XLII.-AD EUNDEM. Domino PapreM-τ-δεο. ΑΝΤ me laciunt, qui se meis precibus apud majestatem vestram confidunt posse juvari utinam mihi sat secundum verba eorum Et quidem apud

vos fiducialiter ago, non de meorum conscientia moritorum, sed de veStra benignitate PraeSumens, semper reminiscens cum gaudio et exultatione, quae processerunt de labiis vestris, quando Ferentini arcam futurorum, annulum propriuam mihi contulistis, et balteum. Ab illo ergo die speravi semper in his, scio per misericordiam Domini Vestram, quoniam non confundar. Ex tunc lator praesentium amicus mihi extitit, licet hons memoriae Henrico Eboracensiarphiepiscopo, qui me Persequebatur, ut scitis, -

62쪽

JOANNIS SARESBERIENSlS A. D.

haeserit his diebus, unde ei debeo gratias ampliores. Vobis pro eo supplicatur a magnis viris, o talibus, ut magni reputare debeanti, si vestigia eorum mihi

liceat adorare At certus sum quod quanticumque sint, nullus corum me minimo Servulo vestro vobis

fidelior est, aut devotior. Ad pedes ergo misericordiae Vestrae provolutus Supplico, ut juStitiam ejus Pr moVeri Praecipiatis, nec cum ab arctioris vitae via, quam religiosorum consilio aggressus St, Permittatis avelli ob eorum improbitatem, quibus videtur esse religi consummata, si in causis omnibus obtinuerint. EPISTOLA XLIΙΙ - ΑΒΒΑΤΕΜ DE ARR IA.

Venerabilibus amicis fratribus in Christo dilectiarimis, N. Abbati, et Iliis paris, qui in capitulo Armasuae

convenierit, T. Sanctoe Cantuariensis ecclesiuminister humilis salute m. AB ordine vestro de novo apud vos scandala emerserunt, tanto quidem amariora fidelibus, quanto Praevisa minus, et praeter opinionem omnium acciderunt. Zelus quidem et contentio, carnalis assectus

indicia sunt, et propriae dignitatis inordinata defensio

ambitionem arguit, et convincit. E co inter fratres veStros non modo emulatio, sed jam rixa est, jam sereavergit in pugnam. Saepe interposuimus Parte nOStraS, ut pax resormaretur in domo Domini, et compositione vel judicio scandala de medio tollerenturi exati ergo Sum US, Et non Profecimus quicquam, sed fiunt ii dies, niSi Deus manum apponat, novissima eorum deteriora

prioribus. Abbas do ist sh ulla, et fratres ejus

justitiae semitas non sequuntur, e quod aberrant longius a caritate, et nesciunt iam Pacis, utraque

63쪽

EPISTOLAE .

pars culpana refundit in alteram ne tum veritas eluceScat, pars abbatis videtur impedire. Inde est quod unanimitati vestrae supplicamus in Domino, ut nostris laboribus nunc demum finem imponatis, et aut pacem reformetis ecclesiae, Si tamen seri potest, partibus commanentibus, aut in securi justitiae succi datis radicem urboris, quae dissentionum et jurgiorum fructus amarissimos facit. Valeat semper dilectio V ira, memor nostri in Orationibus suis apud Altissimum.

EPISTOLA XLIV.-AD REGEM. Domino Evi Anglorum.

ILLA est regnorum vera Pax, et semper optanda tranquillitas, quum in fide et dilectione sibi cohaerent membra ecclesiae, et sacerdotibus debitam reverentiam Principes, et principibus plenae fidelitatis exhibent Obsequium sacerdotes. Si vero suis in se facultatibus collidantur, tam secularis, quam ecclesiasticae Potestatis enervabitur vigor, quia juxta vocem Altissimi, in s divisum regnum quodlibet desolatur. Nos autem SemPer maxime temporibus vestris, huic unitati conciliandae et servandae invigilavimus, et Corporis rerumque dispendia fecimus, ut in unum fidei et caritatishm concurrerent Potestates et Domino quidem auctore, huc Sque profecimus, sed modo versamur in labore et periculo graviori. Scissura nim ecclesiae Romanae novitatis Suscitat amatores, et Praesumptionibus multam dedit audaciam. Siquidem alii apud nos Alexandrum, alii disponunt et adire et vi Sitare Victorem. Nobis autem incertum Si quis corum causam habeat potiorem nee possumus eos, qui ad alterutrum inconsula lovitate evolant, auctoritate Vestra rePri,

64쪽

mere, et tenere, Sed nec aliquem recipere, nisi consilio vestro, d tim res in Pendulo est, in regno vestro licitum esse credimus nec expedit aliquo modo ut celeria Anglorum Romanae ecclesiae scindatur exemplo, vel regno et sacerdotio Praestet materiam contendendi. Quum ergo episcoporum quidam, et abbatum Romam eant aut mittant, quid saciemus nos, qui Pro caeteris pendemus a con Silio VeStro, et Sumus Prae caeteris

Romanae ecclesiae obligati t Quicquid enim alii faciant,

nos eam Ex professione nostra Statutis temporibus

cogimur visitare. Erit autem nobis periculosum, apud eum, qui vieturus est, quem nondum novimus, alii qui minus honoris ab ecclesia Romana acceperunt, devotionem nostram praevenerint. Dicitur autem

quod majestas vestra quibusdam dedit illuc eundi licentiam, et nominatim his qui laetantur de morte Adriani, qui, sicut mater unicum amat filium, ita vos diligebat et sunt nonnulli eorum, Sicut celebre est, in insidiis persona aut oeclesiae nostrae. Supplicamus itaque dulcedini vestrae, ut in hac parte provideatis aetati, infirmitati nostrae, et quod magis optamus et

oramus, gloriae vestrae. A modo enim jam breves erunt dies nostri, nec Pro eis multum sollicitamur ad praesens, Sed pro ecclesia Cantuariensi, quam parvitati meae et majestati Vestrae commisit Deus. Nec est

quod vestram magis deceat excellentiam, quam ut Eam serveti indemnem. Ipsa est enim caput regni vestri, et vobis et toti regno, fidei parens in Christo. Quicquid autem ei detractum fuerit, vestrum detum pabit honorem, eo quod honor capitis aeque numquam caetera membra decebit. Incautus est enim qui caput exponit periculis, ut ignobilem sui honore partem. Super his expectamus et desideramus consilium et

auxilium vestrum. Valeat in aevum sublimitas vestra. Lator praesentium rem Plenius exponet.

65쪽

EPISTOLA XLV. D ABBATES AUMAE. Di liis in Dominostiis abbatibus universis, de sinu

monasterii Nautim procreatis salutem. COMMONUIM Us serapto nostro fratres illos, qui a sui abbatis Obedientia O pdentes, vocem alterius, cui nullo Prosessionis vinculo tenebantur adstricti, audierunt, et Cum e a congregatione et unitat monasterii sui

declinaverunt. Illi pro nihilominus, ut dicitur, in sellismate persistentes, in contumeliam ordinis vestri et injuriam capituli Cisterciensis quo ab abbate Wauli se appellatum est, officii nostri admonitione contempta

eundem abbatem sequi non desistunt. Unde caritatem vestram Praesentium auctoritate sollicitare compollimur, ut venerabilem amicum nostrum Philippum abbatem, Eleemosynae, cujus, ut dicitur, armantur consilio, diligentius convseniatis, ut fratrum illorum inobedientiam nequaquam foveat, sed ad Patrem suum, qui eos in Christo dignoscitur genuisse, rediris e mittat. Eisdem quoque fratribus auctoritate nostra praecipiatis, ut redeant, et matris suae Cissuram caritatis vinculo fructu obedientiae, unitate Spiritus studeant resarcire. Si vero mandati nostri contemptores in schismate suo perseverare maluerint, Sententiam, quam In eo abbas suus canonico dederit, ratam habebimus, et auctore Domino in regno Anglorum faciemus inviolabiliter observari. EPISTOLA XLVL-AD HILARIL M CICEATR.

Hilario Episcopo Cis tr n.

S EP quidem dilectissime frater, accusavimus m ram silentii vestri, et conjiciebamus ab eo caritatis tepuisse servorem, eo quod taciturnitas non amantis

66쪽

specie videtur induta aeterum quum ex mat sacto diutum silentii causa nobis innotuit, Pro certo Cognovimus non tam dilationi veniam indulgendam, quam dilectioni, et sollicitudini, super sano consilio gratiam reserendam. Nemo si quidem fratrum aut fidelium

nostrorum, qui circa os uni, tantam nostri curam habere visus est, ut eorum quae circa dominum regem fiunt, nos certos faceret, aut ignaros eventuum Praemuniret Unde et vobis nos ampliorem fatemur grauam debere, qui licet plus quam vellemus silueritis, Postmodum tamen taciturnitatis moram discretione provida compensastis. Et quia articulus gravior videtur incidisse, vos sicut fratrem et amicum carissimum rogamus attentius, ut nos in singulis quae expedire noveritis praemuniatis, quia consilio vestro plurimum adquiescere jampridem decrevimus Et hic modus est, quo vestram absentiam nobis facere poteritis fructuosam, si quae ecclesiae nostrae salubria sunt studueritis procurare Valete.

EPISTOLA XLVII.

SuscEPIMUs litteras domini regis, quibus queritur Willelmum abbatem et ecclesiam suam de Lisl hula a nobis male tractatam esse, Petens, causam, quae inter vos et jamdictum abbatem vertitur, a nobis fine an nico terminari, et nisi Velitis adquiescere, non Patietur, quod in jamdictae ecclesiae aliquid a modo habeatis. Nos autem jamdicto abbati persuasimus ut appellationi omni renuntiet, si et vos renuntiare Volueritis, et nostrum subire judicium, et jam sub hac conditione renuntiavit appellationi et factae et faciendae. Inde est quod vobis, si conditionem hanc admiseritis, diem praefigimus Dominicam, qua cantabitur Misericordia D mini: et tunc auctore Domino, quod in abbatem

67쪽

statuisti, si justum apparuerit, roborabi muri evacuabimus si fuerit injustum. Nobis enim merita Calmarum facilius clarescent, poteruntque artos sine vexatione justitiam consequi, et religionis cultus in ecclesia resormari, si partium assertione veritas innotuerit. Et hoc modo regium, qui Pernecessarius est, Poteritis retinere lavorem, quem amittetis omnino, si ecclesiam suam aliqua improbitate volueritis conculcare. Si vero memorata die conditione praescripta adesse Placuerit, nobiS, Si Placet, sine mora rescribat , aut si Conditio

displicuerit: indecens enim est, si aut nos deludimur ab amicis, aut amicos deludimus Valete. EPISTOLA XLVIII. D REGEM.

T. Cantuariensis, ta Angloru E si propriis et privatis urgeamur angustii S, Procellis tamen publicis magis amigimur, et sortius Cruciamur. Nos enim in Propria Persona manus Domini visitavit, in a reli clementis suae, et de longa et gravi infirmitate aliquantulum jam erexit. Verun- tamen Omni infirmitate gravior est animae nostrae procella discordiae, quae Domino permittente scidit ecclesiam, regnaque collidens et Principatus, a populo Domini securitatem excussit et pacem. Haec est amictio nostra quotidiana, hic omnium bonorum v tissimus dolor et amarissimus gemitus, et quidem eo amarior, quod in absentia vestra incerti sumus quid SPerare Porteat, quid timere. Inde est quod in absentia vestra serenitati Vestrae assectuosius suppli- Camus, ut nos de statu e Stro Sollicitos certioraro dignemini. Si enim res Vestrae Prosperae fuerint, speramus in Domino, quia nos et ecclesia Dei, quae apud vos est, Prosperabitur. Nani in unitate consistit,

FOL. I. E

68쪽

M IOANNIS AARERBERIENSIS A. D.

Et Domino auctore numquam sebismaticis adhaerebit. Ecclesia vero Gallicana, sicut nobis veridica relatione innotuit, recepit Alexandrum et ab Octaviano recessit. Quod autem ad humanum spectat examen meliori et saniori parti videtur adhaesisse, quum omnibus constet quod persona Alexandri honestior est, prudentior, litteratior, eloquentior et causa ejus ab omnibus inde venientibus sincerior et justior praedicetur. Et quamvis neutrius illorum adhuc nuntium aut scriptum

viderimus, scimus tamen quia omnes nostrates, at vester consensus assuerit, Proniores sunt in artem

Alexandri. Audivimus autem quod imperator vos in partem Octaviani trahere conetur: sed absit, ut in tanto periculo ecclesiae pro amore vel honore hominis faciatis nisi quod credideritis Domino placiturum, nec decet majestatem vestram, si placet, ut inconsulta ecclesia regni vestri superponatis ei hominem, qui sine electione, et ut publice dicitur, sine gratia Domini per favorem et vim imperatoris tantum honorem ausus est occupare am tota fere ecclesia Romana in parto Alexandri est. Incredibile autem est, quod pars illa possit obtinere et praevalere per hominem cui justitia deest, cui Dominus adversatur: eos vero in humili casu praevaluisse, crebra recolimus relatione, quos Gallicana recepit et ovit ecclesia, et infelicem exitum eorum quos Teutonicus impetus introduxit. Sic obtinuerunt temporibus nostri Innocentius adversus Petrum, Calixtus adversus Burdinum, Urbanus adversus Wibertum, paschalis adversus tres, Albertum,

Μaginulsum, Theodoricum et multi similiter in diebus patrum. obis ergo provideat dignatio vestra, e trumque in partem illam mous inclinet assensum, quae justitiae et velitati innititur, et Christo propitio triumphabit, et si vobis placet in tanto periculo totius ecclesiae Domini, utendum est vobis consilio

69쪽

EPISTOLA XLIX. D CANCELLARIUM REGIS GRAVATI sumus plus quam tibi vel aliis dicereio

sumus, et nondum bene evasimus Spes tamen nobis

est evadendi salubriter, quia nobis, auctore Domino, propositum est satisfacere agellanti, et agellum aeternum declinare castigatione Praesenti: Eoque certiores sumus de venia, quo gravius affigimur praesenti corporis poena Flagellat enim Dominus omnem lium quem recipit Parati ergo sumus patienti et laeto animo amara suscipere de manu Domini, qui dulcia totios in usum accepimus vel abusum. Itaque sive vivimus, sive morimur, Domini sumus. Nihil enim aliud desideramus in vita, licet aliquid propositidisseramus, donec domini regis et tuo utamur consilio. Interim domui nostrae, et animae nostrae disponimus, et pro consilio religiosorum, amodo praestante Dominoemcacius disponemus. Est autem quod tam de comsilio religionis, quam de proprio concepimus Spiritu,

ut omnes malus consuetudine quae nostris temporibus et per nos ortae sunt in archiepiscopatu, emendemus ante exitum nostrum. Unde quum in extremis agere videremur, Domino vovimus inter aetera, quod consuetudinem de secundis auxiliis, quam frater noster archidiaconus ecclesiis imposuit, destrueremus, et ab ea relaxantes ecclesias et liberantes, sub anathemate prohibuimus, no ulterius ab aliquo exigantur. Et ne hoc nostrum beneficium, aut potius debitum, in posterum valeat infirmari hoc ipsum scripto nostro confirmavimus. Tu quoque, si praesens nostras vidisses E 2

70쪽

angustias, gratum haberes quicquid fieri videres pro

nostra salute, et iaostram malles animam liberari, quam de peccatis, et dumnatione nostra, Pecuniam et divitias infinitas acquirere. Inde est quod te ad praesens in voxatione hujus auxilii audire non Mau-mus, sine laesione voti et salutis nostrae periculo. Sed si Deus nobis vitam dederit et sanitatem, quam nondum bene adepti sumus, speramus quod adhuc ita tibi per manum nostram Dominus providebit, quod talibus non egebis auxiliis, et gratias age Domino, quod a mala consuetudine suam temporibus vestris liberaverit ecclesiam. Rogamus itaque, ut quod fecimus gratum habeas, quia nobis parum Prodesset

totus mundus, Si animam Perderemus.

EPISTOLA L.

De Meritona. CAusAM, quae inter dilectos fratres nostros an nicosmeritonenses, et monachos de eis vertebatur, super possessione loci qui dicitur Acchab et B. et damnis, quae sibi canonici querebantur illata, ex mandato domini papae decidentes, monachos canonicisco'demnavimus, in restitutionem praelati loci, ad damna sibi resarcienda. Quorum summam quum illi ad octoginta marcas, servata veritate et adhibita moderatione, extenderent, nos partibus nostris interpositis eam ad 40 marcarum reduximus quantitatem Vestrae itaque raternitati mandamus, et domini papae auctoritate Praecipimus, ut praefatos monachos memoratis fratribus, jam dictum locum, et pecuniam Praefatam, omni occasione remota, restituere compellatis, ne in executione mandati apostolici negligentis vos quisquam arguere Possit obnoxios Hoc autem monachis