장음표시 사용
11쪽
PRAEFATIO. mmmmmmus Inserim Neapol. n. 4312 edidit, cum necessariis suppim
ubi recte dudum agnita est Helvina Ceres, quam ab Aquinatibus peculiam ter cultam esse Iuvenalis Sat. III. 32o testatur hominem autem ne alium ac poetam nostrum esse censeamus, et nominis et temporis convenientia et ipsa militaris muneris memoria suadet, quam non est cur illam reducem inter titulos suos consecrasse negemus; quod si illud erui potest, ubi Delmatarum illa cohors, cuius tribunatum gessisse legitur, Iuvenalis tempora stationem habuerit, vel militias vel exilii huius locus extra omnem dubi . tationem positus erit. Atqui Delmatarum cohortem primam Britanniae
tribuunt diplomata, quae docto illustrat lienige in Iahisb. s. Alteris immetes. 1848 T. XIII, p. 87, imprimis secundum Cardinalem, Diplomi imperiali di privilegi aecordati a militari. Velitr. 1835 t. XII, undaeam a Io6 p. Chr. illic tetendisse intelligimus idemque scite ostendit eiusdem promiscue et praefectos et tribunos apparere, unde ne illud quidem nos turbare poterit, quod Mommsenius de tribunatus nota in titulo Iuvenaliano ambigit uno igitur Mumae cohortis numero ante Biamas rum inserto qui in Italorum apographis facile negligi poterat iam etiam monumentalem fidem nacti sumus, qua quum cetera testimonia, quae Scoticam Iuvenalis militiam commemorant, tum scholis Bodleianum abidost Mulier primo editum confirmemus. Nam ut hoc reliquis p tius habeamus, illud efficit, quod alii Seotiae testes rarim qui illis appellatur Traianum substituerunt, nimirum quia satirae septimae te pus, cui nunc Paridis irrisio inserta est cum ipsa huius irrisionis origine eonfuderunt quod ne quis vetere fide actum existimet, eidem Traiano Paridem panismimum tribui advertat; immo ne bellum quidem subar iano in Scotiae floibus gestum novimus quod si tyrannus ille, quum I venalem praestorum intia oontra Sevio faceret, hoc vi da moriis ea a secisse dicitur Mihi in o relin etiam hac narratione ad Domitiani tempora remittimur quo imperante Agricola a. 844. Chr. ad mo 'tem Grampium cum septentrionalis Britanniae populis acriter conflixit: e sex ad Tacit Agric. p. 194. Unum restat quod ne ille quidem qua
12쪽
VII PRAEFATIO. vis locuplatissimus auctor satis cisit ut exilium poetae a mortis tempora seiusgamus; quem quod ille statim post acceptos codicillos animo co sternarium ex aegritudine obiisse iactat ne si Traianum quidem retiner mus serri posset, quia iuvenalem ad Hadrianum usque vixisse constat. nedum si Domitianum, quo mortuo in patriam reversum esse vel lapis ille arguit atqui ne hoc quidem omnes communiter tradunt, sed etsi mature apud grammaticos ea opinio invaluisse videtur ut exilio non diu superstes fuisse crederetur unus tamen ipsum exilium a Domitiano
ad Antoninum usque continuat alter vel praematuram moriem cum redit ab exilio iungit qua in confusione nihil nobis relinquitur, nisi ut morte et exilio prorsus inter se disparatis de utroque id sequamur, quod
aut argumenta ex sobria testium existimatione repetita aut temporum notae ipsis poetae satiris impressae commendent. Haec auium eo potius nos conducunt, ut omnes quas habem S tiras post exilium demum reditumque ex Britannja scriptas esse certum sit. Nam is clum fere aviarem consensu testium de unamu hoc est exercitationibus et ostentationibus rhetoricis operam dedit. -- magis virum, quam quod MMlamae ais foro a amarac satis nimirum commode,
ut iidem grammatici testantur, a re familiari constitutus, ut qui lociet locuplesia incerrum an adinvius ain vestris ordinis a ualem per---μι quo temporis spatio etiam cuni Martiale similiaritatem illam iunxit, cuius hic honorificum et paene dixerim nimium monumentum Epigr. VII 2 reliquit neque amicis certe eloquentiam eius displicuisse facundi appellatio apud eundem VII. 91 declarat ex eadem autem consuetudine haud scio an primum illum conatum poeticum repetere liceat, quem quum Vitae scriptores parvam satiram appellent equidem superius ad epigrammaticum genus revocare malui. Aliquid utique etiam epigrammati cum saura commune est, eo quod Martiastis X. 33 suis epigra malis propositum esse iactat, pa=- e paraonis, dicere de viais, satiramim scriptor a se alienum putabit ipso tamin genere aliud est epigramma, quod ne vitia quidem aliter ac ludens tangit, aliud satira, quae ubi vitia insequitur, ne personas quidem intactas relinquere potest quam ad no mam si versiculos illos per se solos exigimus haud scio an lusus potiusquam ensoriae gravitatis notam gerant nec quod eosdem maiori post rius satirae Iuvenalis inseruit epigrani alicam illorum indolem minuit; immo quantum equidem sentio, in aliis quoque satirarum eius panibus lusum et indignationem tam aegre discernas, ut interdum epigrammatum potius seriem laxa sententiarum continuitate dunciam legere videa-ris; quod ubi ad veterem imminus consuetudinem revoco, hoc tantum
13쪽
PRAEFATIO. Ixago, ut ne Iuvenalem quidem beatae venae adolescentem a communi doctissimorum et severissimorum illius aetatis hominum vel more vel exercitatione erumam quos ludicram poesin passim tractasse e s et aliorum exemplo Plinius Epist. IV. 4 et VII 4 testatur. Idem tamen ne quemadmodum Martialis in huius generis levitate consenesceret. sed post mediam certe aetatem altiores spiritus capesseret praeter universam temporis atrocitatem, quam conlinuntier cum multis sensit ipsa illa peculiaris fortuna effecit, quae tantum abfuit ut, quod Domitianus voluit, mordacis ingenii oculeos hebetaret ut eosdem a fortuito ludibrio ad seriam indignationem transferret, quumque prohibere non posset quominus ea, quae in urbe gererentur, per literas multorum et nuncios coinperiret, nihilominus ab illecebris ac tumultu urbis remoto otium praebuit, cuius beneficio in se descenderet adolescentiaeque sub Nerone Galba, Vespasiano actae experimentis recoctis ad eam morum iudiciique severitatem perveniret, quam primae statim satirae cum splendore atque acumine ingenii egregie coniunctam ostenduut Has enim reducem demum ab exilio primis vel Nervae vel Traiani annis scripsisse et Domitiani mors quam Sat. IV exir memorat, et Prisci Marii exilium, qui Plinio accusatore a. 100 p. Chr. condemnatus est, clarissime probat earundem tamen materiam sere maturam ab illo domum relatam esse vel inde colligas, quod ipse Sat. I exu se eorum potissimum exemplis ururum esse profitetur, quorum cinis Flan is es salinauegatis . sciti simeque Madvigius 'pusc. acad. alter. p. 185 ita plerumque Iuvenalem in vitia invehi animadvertit, ut ea quibus με recumeri is ora ab auperiori y ea φιibus visiorum Mempla sumat, n- diligenter ditiingua ac saepe se in haec Danaberet scribendi figura, quoniam univeraa foedura, in uno Memplo eminens, ad omnem illum ataviem pertineri: cf. etiam Palilamus in Ephem. Milqu stud. 1843, p. 1031 quae quum ita sint, dubitari vix posse videtur quin primos ires satirarum libros paucorum annorum Spatio, postquam patriae redditus est, couseripserit. novoque hoc recitationum genere aequalium animos demulserit. Neque
profecto alia aetas huic negotio aptior erat quam Nervae Traianique primordia, quibus dilitum silentia quasi obice sublato soluta esse vel Taciti Agricola docet paulatimque redeuntibus animis ne acerbissima quidem vitiorum reprebentio offensioni erat quia in hac quoque raram temporis selieitatem agnoscere sibi videbantur, qua sentire quod velles quodque sentires dicere liceret hac igitur tempestate quum alii exitus illustriumvirorum Plin. Epist. XII. 12 M literis mandarent, alii cum prioris se
Iuuiis memoria praesentium bonorum testimonium componerent, IM
14쪽
X PRAEFATIO.nalis privatae indignationis vocem cum publica communis depravationis testificatione feliciter coniunxit summaque fremebundi oris libertate cum praesentium hominum reverentia prudenter mixta et sibi et populo ita satis secit, ut tibene diu ne morim quidem audi oris quidquam commulare amoti erati, o magno frequentia a meream Ndiretur. Neque
tamen ipse hoc in successu acquievit neque, dum alienos mores carpsit. suo tantum ingenio indulsit, sed postquam in prioribus novem satiris ph, losophiae vix ullam aut notitiam aut respectum prodidit soli denique, ut ita dicam, exterea veritati intentus verecundiam et pudorem intemae bonitatis signa, passim non laesit minus quam defendit, a decima inde plane mutatus non indignationem tantum reprehendendique acerbitatem sed sapientiam simul atque honestatis studium prae se fert utque minus sibi in verborum lusibus irrisionisque aculeis placet, ita castigationis rigorem persuasionis et doctrinae temperamento moderatur quo in studio etsi hinc inde pro pristino poetici spiritus ardore vel scholasticam Stoici gravitatem offert ipsosque acerrimi ingenii sensus tamquam magistri alicuius dictata persen facile tamen ignoscimus seni strenuo et amabili qui licet aetatem quasi baculo levet, caput tamen numquam demittit neque magni oris sonitus comprimi patitur sed vel octogenarius in 'sarias superstitiones peregrinariamque religionum foeditatem eadem iracundia
invehitur, qua olim popularium luxuriam vanitatem, avaritiam notavit. Namque extremas satiras iam Hadriano imperante scriptas esse non laneus tantum consul, quem superius memoravimus, sed Fonteius quoque arguit, cuius magistratum quum Sat. XIII. 17 sexaginta annorum Spatio a sua aetate distinguat, sive . 59 consulem intellexeris, ad a. 119,
sive cum Borghesio eum, qui a 67 eum C. Iulio Ruso consulatum gessit ad ipsum Iunci annum 12 p. Chr. delareris unde quintum certe librum, qui satiras tertiam decimam et sequentes comprehendit, ad Hadriani tempora pertinere necesse est. De solo quarto libro sive saliris decima, undecima duodecima quae pectiliari temporis nota carent, anceps iudicium est, nisi quod interna indole et ipsae quintam propius quam tres priores aiungunt qua in causa ille maxime locus animadvertendus est, quem decima satira v. 365 cum XIV. 315 communem habet, si quis alius clari sim Stoicum illum sapientiae cultum exhibens quam illi philosophi omnis numinis instar existimabant praeque ea non sortunae tantum casus, Sed etiam eos deos speractant qui quum vulgo rerum naturalium auctores haberentur, inventis aliis harum causis ne ipsi quidem ultra legitimas cerimonias venerandi esse videbantur; inius igituar prud-iae . cuius insuperioribus satiris ne nomen quidem exstat si a quarto inde libro Iuve-
15쪽
PRAEFATIO. XInalis cultor apparet, iam hunc a tribus prioribus eo longiore intervallo seiungemus, quo castiore insuper habitu a nonae satirae impuritate distinguitur. Haec hactenus de universa Iuvenalis vita et poesi ne enim de peculiaribus eius vel virtutibus vel lenociniis poeticis pluribus disputemus ipsamque satirarum velut ossicinam perscrutati aut elocutionem ad oratorium argenteae aetatis usum consormatam aut veterum poetarum Vergilii, Horatii, vidit, immo et Persi imitationem enarremus praelationis huius ratio et modus vetat satisque habendum est lectores ad ea remisisse, quae
et K nigius olim in egregia commentatione de Satira Romana, idenb. 1796 8 p. 44 sqq 59 sqq. 74 sqq. et Nisardus in Liudes de moeur et de eritique surdes poεtes latins de la dicadmce Bro. 1834. II, T. II. p. 101 - 174 et novissime Bemingus de satir poesivi. Horatii Flacci collata cum D. Iun. Iuv. Recklin us 18 3 deque eodem argumento Richerus in Mus magistr. Rhen. Guta hal. T. IV. p. 57 - 70 in hanc
rem contulerunt; unum illud iam singularum satirarum argumenta per quinque libros persecuturi monemus rhetoricam hominis disciplinam, quam ne in vehementissimo quidem poetici ardoris impetu aut abiicit aut dissimulat, imprimis etiam hoc artificio emseri, quod pleraeque satirae in summa libertatis specie ad certae dispositionis formam partesquem mero definitas descriptae simi, quarum accurata observatione, etiam ubi longissime exspatiari videtur, tamen semper clut sponte sua in viam redit neque umquam tam licenter excurrit, ut non omnia aequabili inter se tenore iungantur. Intra singulas modo parte hoe sibi indulget, ut semel rem dixisse non contentus eandem variis vel exemplis vel imaginibus illustret. quumque iam omnia exhausisse videatur, veterem sententiam novarum argutiarum luminibus inflammet, immo vel fortuitae mentionis Opportunitate ad longioris declamationis aculeos abutatur, quos interdum ad epigrammatis propius quam ad satirae indolem accedere dixi id tamen tantum abest ut lectorem conincte et de propositi argivnenti consideratione Vocet, ut paulisper requiescere iussum velut integris viribus ad rapidum satirae climum persequendum remittat ipsumque hunc cursum ea rem varietate distinguat ut quamvis arto spatio multo plura quam pro sentonitarum numero legisse tibi videaris in us enim sententiae tantum sed singula quotquot sunt verba Iuvenalis lectorem vel advertunt vel advertere debent, ne inanem strepitum vel abundantiam arguat, ubi largissima acuminis et copia et elegantia latet utque a toto satirae genere, quod merito Horatius aemoni propitia appellavit, nihil alienius est,
quam ut flosculos vel ampullas in dicendo cutet, ita haud scio an in Iu-
16쪽
TII PRAEFATIO. venalis poesin idem eonveniat, quodidola. Missimis inmisi liter graeo. T. I. p. 247 in Archilochi dictione Homericae sic opposuit, ut hanc pleraque epitheta ad solii ornatum referre, illum omnia in rem praesentem dirigere animadverteret hoc utique exemplo etiam Iuvenalis licet ceteroquin Vergilium multo magis quam quemcunque alium poetam Sectetur, tamen hac re ab illius omnisque picae poesis consuetudine longissime recedit, quod niuiam facile orationis partem otiosam manere patitur, sed suam cuique vocabulo vim, suum acumen ita imperiit, ut quae apud alios scriptores coniuncta demum unam sententiam essiciant, apud hunc communem omnibus sententiam tot imaginibus quot verba habeat multiplicent. Sed haec singulatim expiscari luterpretis officium est, nec desunt qui in commentariis suis docte et acute enucleaverint nobis etiam magis illud cavendum esse videtur, ne nimiam per subtilitaten plus poetae obtrudatur, quam eum dicere volitisse ex universo loci argumento cumque reliquis nexu prodeat hunc igitur ut lectores, priusquam singula aggredia tur ex totius cuiusque satirae proposito ei dispositione intelligant, quae primo accedentibus scit opus esse videntur, paucis hic comprehendimus.
Et num quidem liti i satira 'ima, quam post a. 100 scriptam esse Marii Prisci mentio docet, ipsum satirarum scribendarum consilit , postquam eodem cum reliquis poetis generibus iure uti lepide evicit v. 1 - 1M, duabus maxime causis defendit primum quia in tanta vitiorum atrocilate indignatio aegre contineatur v. 29-8M, deinde quia nullum scribendi genus nunc ampliorem materiam inveniat o. 81 - 15M postremo velut interpellante prudentia callidae cautionis temperamentum polliceturo. 151 - 171) Secunda satira non hypocritas tantum, ut in veteribus editionibus est, vel philosophos obscenos sed ab his modo principio ducto v. 1 ab omnem masculi generis turpitudinem et mollitiem ita insectatur, ut primum Laroniam moecham in marum voluptates omni m liebri libidine foediores non tacete declamantem inducat v. 36 - 6M, tum vero ne honestos quidem homines communi labe abstinere vestiumque indecoris delicus velut viam ad maiora flagitia aperire arguat v. 70 8M, quorum deinceps singula exempla vel ex nefanda muliebrium cerimoniarum imitatione v 83 - 1 2 vel ex ludicris maiorum gravitate indignis v. 143 - 15M petita enarrat, sortissimorumque Virorum posteros ab ipsis, quibus imperent, balabaris morum probitale superari querituri v. 159 - 17M. Tertiae satirae plurima pars in Umbricii querellis versatur cuius sub persona dum Roma relicta Cumas transmigrare parato 1 - 28), poeta urbanae vitae incommoda quadripertita oratione pedisequitur: primum quia honestis artibus nullus iam locus relictus sit v.
17쪽
PRAEFATIO. Xm 29 -- 5D deinde quia Graeculoriam aliorumque barbarorum sola apud potentes atque opulentos homines auctoritas regnet v. 58 125) tum quia vel inter cives omnia divitiarum et pecuniae mensura censeantur nec pauperi usquam aut locus aut fides constet v. 126 1893 dmique quia ne vita quidem aut valetudo innumeris perieulis vacet, quorum quum princeps in ruinis atque incendiis aemciorum ematuri v. 190 -- 20M poeta hoc quoque in genere deteriorem pauperum couditionem v Im-222 municipalisque rugalitatis Iraestantiam iactat b. 23 - 23I). hinc vero ad urbem reversus viarum sirepitum angustiasque laborantis turbaeiv. 232 - 2533, immo et vestium et membrorum discrimina cum hostinum ac plaustrorum concursu coniuncta graphice describit v. 254 267 nec minora noctis pericula vel a vasorum casu v. 268 - 2773 vel ab ebriorum petulantia v. 278--30D vel a grassatorum impetu repetit v. 802-3IM: omnes autem partes tot singularum imaginum tum nibus facetiarumque aculeis distinxit ut haec satira facile palmam inter reliquas auferat. uariae oeconomiam quae primo aspectu inconcinnior
videri possit scite defendit NIgelsbactius in Philol. T. III, p. 469 sqq.; cuius quum prior pars v. 1-33 in crispini iam Sat. I. 27 notati altera
in ipsius Domitiani reprehensione versetur illam commode cum praesationibus sive προλαλιῶ ς comparaveris, quibus recitantes vel declamantes auditorum animos ad ipsoriim poematum orationumve argumenta praeparare solebant nisi quod nunc poeta Musam post praelationem ad dicendum assurgentem considere iubet, quia non fabula sed res vera na
retur v. 34 - 36). Haec autem in Albana Domitiani arce agitur cuius nuper reliquias feliciter repperisse traditur Bosa architectus halus in Ge hard Ε . archaeol. 1852 p. 241 et Bael deli Instit areh. 1853, p. 3sqq. ubi quum piseais Anconitanus rarae magnitudinis rhombum imperatori dono obtulisset v. 37 Il) hic reipublicae proceres aulaeque principes in consilium advocavit deliberaturos, quasi patina piscem coqui sporteret v. 72-14M huiusque consilii specie Iuvenalis ipsos illos homines nommatim depingendo vel sutilissimum ar mlatum praeclari ingenii virtute in splendidissimam temporum imaginem converti posse ostendit. vinis satirae principaliter hoc propositum est, ut ancipiti censura, quali plerumque Iuvenalis utitur, opulentorum hominum sordes et clientum vilitatem laxet, qui quum ab illis ad coenam adhibiti indigni
sim inaequalitate tractentur tamen et has iniurias et reliqua clientelae ncommoda ipsius. coenae quamvis rarae spe aequis animis serant: adcta vero vel ea re antiquitatis studiosum advertit, quia veteris coenae ordinem legitimo decursu sequitur singulorumque saeculorum velut actus poetae
18쪽
XIV PRAEFATIO. interpellationibus tamquam tragici chori canticis distinguit Summa igitur argumenti quasi prologo praemissa v. 1 - 11 primum ipsam coenae raritatem cum quotidianorum ossiciorum molestiis comparat θ. 12- 233, tum autem ex illius aetatis more quae vini potum cibos aut cedere voluit Plin. N. filiat. XIV. 283 a vinis initio facto in horum primum generibus v. 24-37ypoculorumque usu v. 38 - 4M, mox in aqua quoque v. 49 - 52 et pincernis in. 53-6M ignominiosum illud discrimen notat, quod dominum coenae a paupere conviva separet idemque deinceps in pane v. 67 IM, promulside v. M-sl), piscibus v. 92 106 persequitur, donec ad caput coenae aprum et altiles, d latus clientem solo structoris aspectu pasci significat v. 1σ-12M; denique ne in propinando quidem divitem et pauperem amicum similiter haberi questus v. 125 - 145 a secundamim mensarum bellariis, in quibus eadem iniquitas apparet v. 146 15M, ad ipsius elientis stuporem redit qui divitis patroni malitiam cupiditate sua abuti patiatus v. 156 17M.
SM- quoque satiram, quae mulierum pravitate insectanda totum se Min librum implet, non fortuita triginta amplius vitiorum enum ratione, sed concinna et artificiosa partium dispositione contineri docte Nagelabactius i. c. p. 472 sqq. monuit insignissimamque harum velut commissuram . 286 ita designavit, ut ad illum usque lociun seminas tamquam maritas, posterius maritas tamquam seminas adumbrari diceret; quoeum de summa rei consentiens singula tantum quadripertita descriptione commodius perspici arbitror. Poeta enim insidium Postumum matrimonium initurum pudieam uxorem sperare mirans v. 1 - 59 hae ipsa re primum ad impudicitiam huius sexus desertur eamque spectac lorum maxime lenociniis ali questus v. ω BI summarum quarumque domuum matronas indignissimas libidines sectari Eppiae Veientonis v. 82-113 ipsiusque Messalinae Claudii Caesaris uxoris exemplo docet v. 11 - 132): ne tamen in his aequiescant sed vel ultra naturae imperium quibuslibet cupiditatibus atque ineptiis indulgeant, maritorum culpa fieri arguit, qui solis aut dotis aut formae illecebris ducti v. 133 - 148 musictribus artibus impares sint, horiunque levit ti illarum avaritiam v. 149-16M. fastum v. 161 - IM) deliciis v. 184-19M. imperiositatem v πο - 22M litigia fraudes, adulteria aliaque probra ita opponit, ut in omni genere seminea vel calliditas vel impudentia superior appareat v. 224- 285): originem autem tantorum
flagitiorem si quis requirat, universam temporum corruptelam et luxuriam Memat, cui resistere muliebris intemperantia non possit v. Ita
19쪽
PRAEFATIO. XV MM, eamque per nocturnas comissationes v. 301 31M cland stinarumque religionum spurcitiem v 314-351) per immodicos sumptus , 352 - 3650 turpes amores θ. 366- 397) arrogantiam . 398-412), iracundiam v. 413-418 stolidamque vel gymnasticae v. 419 - 433 vel grammaticae eruditionis ostentationem v 434 456 ad domestim laeditatis arcana persequitur v. 457 - 473): unlde iam quarta satirae pars prosecta et quos am matrum familias crudelirutatem v 474 4M et nefandas superstitiones aperit, quibus summae pariter atque infimae conditionis mulidites operam dent v. 5M-5913, nisi quod hae saltem liberi procreandis ossicio sexus constent, illae abortibus suppositione, caedibus vel tragica exempla superent v. 592681). unamquam paucis his lineis uberrima eloquentissimi carminis imago non absolvitur id ipsum tamen quum nuper eleganti interpret tione illustrandum sibi proposuerit muliebrium secretorum experientissimus collegassiduardus de Mahold, ad huius commentarium Brunsvigae 18b editum lectoribus remissis lanii libri satiras ut ambitu minores ita
ad circumscribendum expeditiores inveniemus. Nempe aeptima studiorum et spem et rationem omnem in solo imperator positam agnoscit, quem Traianimi habendum esse in Prooem iret Gott. 1843 certis, ut mihi videor, argumentis evici huius autem honorem praelata v. 1-2I)apud reliquos aequales nulla literis praemia aut praesidia parata esse F ritur miseramque eruditorum conditionem per quinque genera poetarum
describit, ut cum opulentorum sordibus simul tamen ipsam istorum hominum vanitatem ad lucri cupidinem compositam rideat eoque facto su stam pecuniae vim in hoc quoque genere ancipiti censura notet. eque octavo minus luculenta descriptio est cuius quum universum argumentum in stolida nobilitatis arrogantia versetur unde Ponticum adolescentem ad virtutis avitae imitationem traducere studet, primum maiorum la dem, nisi posterorum meritis aequetur, his ipsis officere magis quam
prodesse ostendit v. I IM: deinde nobili adolescenti qui maioribus dignus seri cupiat, quum alia praerepta tum provinciae recte et integre administrandas leges dat v. 71 - 1 I); hine ad reliqua nobilium vitia transgressa generosissimarum familiarem probra turpissimis Laterani. Damasippi Gracchi ipsiusque Neronis exemplis proponit v. 142-23M; postremo ut virtutem solam atque unicam nobilitatem esse plene demonstret comparata nobilium ignobiliumque hominum memoria tot horumheneficia quot illorum flagitia constare docet v. 23I--26M, quamquam
20쪽
xV PRAEFATIO. quemcunque nobilem volueris revolvens ad humilitatem perventurus sis v. 269 - 275). Non satira in colloquii formam disposita est, ubi Naevolus a Iuvenale propter tristitiam et squalorem interpellatus v. 1 - 26 in divitum cinaed'rum avaritiam invehitur qui miseris clientibus quos ad muliebres voluptates explendas eonduxerint ne me edem quidem debitam solvere dignetitur v. 27 101 . poeta vero vicissim ist rum hominum turpitudinem atque impudentiam castigat qui talis quaestus infamiam sicca fronte profiteantur v. 102 15M quae tamen omnia licet eandem ad indignationem dirigantur. quam ceterae Idvenalis satirae spirant, haec velut contagione inlaeta argtimenti sordes tanta orationis obscenitate aequat verborumque nuditatem tam tenuibus artis coloribus
velat, ut accuratiorem enarrationem non pudor magis quam ipsa oecon miae ruditas excludiit.
Multo et gratior et doctior quarti libri severitas est, ubi decima satira decantatam in philosophorum libris votorum humanorum vanitatein longa exemplorum serie ita illustrat, ut easdem res, quae vulgo bononini summa habeantur, ancipites ipsisque optantibus emiciosas esse doceato 1 - 11): quod postquam primum divitiarum argumento adumbravit v. 12 - 273 priscas Democriti et Heracliti auctoritates testata v. 28- 55 quinque maxime votorum genera, quo altius amurgant, eo maiora fortunae ludibria permittere demonstrat potentiam θ. 56 113),
eloquentiam v. 11 - 132) belli gloriam v. 133 - 187) vitam longam v. 188 - 28M pulchritudinem v 289-245 denique si quid
homini optandum esse videatur solam prudentiam relinquit, quam ipse sibi dare possit o. 346-366). Undecimae quoque saurae tenor, quamvis propius ad vitam quotidianam accedat, eo tamen a superioribus libris distinguitur quod cum solita perversorum studiorum irrisione hicundam sanae ac sobriae vitae imaginem coniungit Persicoqile quem Megalesiorum die festo ad nuticam coenam invitat, post brevem intempestivae luxuriae reprehensionem v I - 45 ingenuae frugalitatis exemplum proponit, quo eum perpetua antiquorum morum comparatione descripto v. 56 - 161 sub finem demum ad voluptates aequalium O. 162 180 vanasque curas redit quas amicum apud se deponere iubet v. 181 - 208); similisque duodecima conditio est, cuius quum plurima pars in tempestatis marinae descriptione versetur, unde familiaris poetae Catullus vix sospes redierit v. I 5 - 82), satirae indoles in iis tantum lociscernitur, ubi Iuvenalis voluntariam amici iacturam aliorum avaritiae opponit v. 37 - 56). et ubi suum sacrificium quo illius reditum celebrare parat v. 1 - 14), ab ambitiosis captatorum artibus seiungeas