Satirarum libri quinque: Accedit Sulpiciae Satira

21쪽

PRAEFATIO. XVII horum fraudes lepida amplificatione pera ititur v. 83 - 130 . Ad ipsius tamen siilosophiae praecepi propius libri invii satira tersia δε-

rima redit, quae quum a Fonteio consule sexagiuia anno numeret, a. p. Chr. 119 a luvenale sere septuagenario scripta est senex igitur senem amicum Calvinum, qui decem sestertia violata fide amissa graviter serebat . i-IM, ita vel reprehendit vel consolatur ut primum collumnem

seculi pravitatem recogitari iubeat in qua fides potius pro prodigio habenda sit v. 19 IM. tumseculiares periurii causas Platonis Legum librum decimum secutus ex impiis vulgi opinionibus salsaque deorum existimatione repetat v. 71 - 11M deinde vero ne philosophiae quidem solatiis egere dicat qui quotidie maiora scelera et committi et puniri videat v. 120-177) nec si maxime humanam vindictam scelestus effugiat, conscientiae cruciatus evitari posse moneat v. 178 - 235)Pliam- quam ne sic quidem spem deponi vult ore, ut idem velut consuetudine peccandi implicitus aliquando etiam vivus in iustae poenae laqueos incidat v. 236-24M. Elegantissima porro eademque gravissima est na decima quae a malis parentum exemplis prosecta quibus minores quum ad alia vitia v. 1 - 106 tum ad avaritiam instituantur, huius ipsius id praecipuum esse queritur, quod quum ceterorum imitatio in voluntate hominis posita sit haec blanda virtutis specie vel invitos abripiat v. 107 122), dumque parsimoniae ac frugalitatis nomine atrocissimas iniurias commendet v I 23 - 20M, adultos praecepi a parent, bus accepta contra hos ipsos vertere doceat v. 210-255); eadem vero negat quidquam ineptius inveniri posse, quae hominem acquirendi causa summa discrimina adire v. 256 do2 ipsaque aequisita etiam maiore cum sollieitudine custodire cogat v. 303-314 eoque pacis ad verae frugalitatis laudes revertitur quae ut in sapientia summa sit, ita ne so tunae quidem donis, dum modus servetur perstui vetet v. 315 - 331). Nec quinis decimam satiram quamvis a latiore vitiorum humanorum campo ad peculiarem barbarae immanitatis insectationem translatam Iuvenalis aut ingenio aut arie indignam esse et ipseIn Zellachr. s. d. Ab tertii. 18 3 p. 74 sqq. pluribus defendi et A. L. Dollenius in Betu. g. Diti u Εἄl. d. Iuvenal, iew 1846. 8, p. 217 sqq. accurata dispui tione confirmavit quam qui in dubitationem vorare conatus est C. Κ-pssus observ. in Iuven aliquot locos Berol. 1843. 8, p. 60 sqq. 40 -- primis animadvertere neglexit, Hadriani aetate quae asciuitas religiones multo pluris quam patrias faciebat etiam peregrinae superstitionis laeditatem, qualis hic recenii duorum Aegypti oppidorum exemplo describitur, Romanae satirae sacem excitare potuisse. Unum ei in Ddllenii et in mea

22쪽

TVI PRAEFATIO. disputatione emendandum est ut v 75, in quo tunc uterque vulgatam lectionem sequebamur, iam cum Iaheso Mereerii medelam amplexi 0 Liarum et Tentyritarum partes permutemus quumqtie illos crocodilum coluisse, hos perhorruisse certum sit, illorum potius diem festum ab his. non horam ab illis turbatum neque Ombitas a Tentyrius sed Tentyritas abombitis fugatos esse statuamus ita vero etiam probabilior poetae na ratio existet qua postquam universam Aegyptiarum religionum insaniam notavit v. 1 - 263, cruentam rixam ex mutuis earundem. odiis oriundam exponit v. 27 76). cuius hic exitus fuerit ut viqiores unum ex victis quem vivum cepissent manibus suis discerptum devorarent v. 77- ae eaque re lacinus ederent, eui simile vix serarum gentium m moria dirissimis temporibus nosset v. 93 - 115), humanitatem vero quod magis violaret inveniri nihil posset v. 116 - 174). Incertior seria decimae origo est, quam qui exploderent Iuvenalisque esse no lent, iam scholiasta novit eandem tamen si inchoatam non absolutam a poeia statuamus, ne illius quidem ingenii vestigiis carere scite G. Ε. herus tum Annal. 184IT XXXII, p. 150 sqq. animadvertit Agit enim de commodis vitae militaris, sed ita ut inter simulatas huius laudes pra ei e iuris iniquitatem describat, qua pagani eum militibus comparati premebantur quod nisi quisa tua metitionem v. 3 a senis poetae persona abhorrere censuerit, neque in argumento neque in singularum rerum tractatione quidquam inveniet. Fod scribi ab hoc potuisse recte neget. Iuvenalis satiras sequentibus quoque seculis placuisse insigni Α-miani Mareellini testimonio cognoscimus qui X IlI. 4 vel qui alioquin doctrin , venena Memame, . tmenalem e narium Maximum curatiore nudis hyeme mi, nisu in unis praeter haec in pro do otio oontrectarum; nec si hos idem turpiti in potius argumentorum allici signisscat quam ob eausam, non itin si ea n trix alios censori uim pudorem in eo desiderasse ostendit uiit. Namat. Itiner. I. 6ω immons taciti quidem nominis auctoritatem eruditos sugisse Macrobius arguit, qui Somn. Scip. l. 8 decimae saurae verba nearia irasci, αμαι ni am- quam vulgo nota usurpat utque grammaticos mittam, etiam medio aevo quum ab aliis scriptoribus Beda Venerabili, Liuiprando Adamo remensi passim laudatur, tum a Ioanne Sarisberiens ita sere memoratur, ut simpliei estiri nomine vulgo notum suisse intelligamus. Verum enimvero hos omnes non usquequaque eunem vectomm tenorem legisse qualis ex poetae manibus prodiisset, certis vestigiis constat quae dubitari non sinunt quin etiam praeter solitos librariorem errores, quom iam

palimpsestum antiquissimi odicis fragmentum apud Angia a Clam.

23쪽

PRAEFATIO. XIXauci ex cod. Huc T. IlI, p. xvii insignissima ex pla exhibet circa sec. I vel VII duplex satirarum recensio exstiterit, quarum alteram a christiano homine atque ecclesiastico factam esse manifesto Sat. XIV. Iargumento constat, ubi pro maculam haesuram in plerisque libris legitur maculam ει gam nimirum quod post Nic. Rigallium docte annotavit L. G. eberus Animadu ad Iuven Satir Ieii 1820. 8, p. 37 σπῖλον καὶ ἐπιίδα quae S. Pauli verba ad Ephes V 27 ex latina eiusdem interpretatione memoriter ad Iuvenalem homo semidoctus transtulit eiusdemque manum per omnes huius libros in disp. de codicibus Iuvenalis recte existimandis Leci Goti aest. 1847 praemissa tot locorum indiciis coarguisse mihi videor ut plurimas insignissimasque varietates, quibus codices nostri inter se discrepant non ad fortuitas verborum corruptelas, Sed ad deliberatam poetae interpolationem referre liceat. Ac duo codicum genera, quorum alterum integrum sere solo Pithoeano cematur alterum comptum reliquos paene omnes comprehendat, iami Ialinius ad Pe sium p. cxxv luculento Sat. IX. 37 exemplo distinxit idem vero discrimm per plurimas singularum satirarum lectiones investigatum quum in illa disputatione ad eam quam dixi interpolationem revocavi tum in altera de Scholiorum ad Iuvenalem genere deteriore indicendis Leot aest. 1849 Scripta e usque persecutus sum, ut inierpretum quoque medii aeviri eptias, quarum et Ialmius ibid. p. cxvi et Schopenius in Progr. Gymn. Bonnensis 18s specimina e bibliotheearum latebris produxerunt ad deteriorem illam recensionem spectare demonstrarem omnibus denique rationibus subductis velut duplicem Iuvenalem statuere licebit, alterum genuinum, sed cuius forma et auctoritas ex uno codice quem ego' densem Iahuius Pithoeanum appellarit et antiquiore scholiorum geliere vel Pithoeano vel Sangallens tuto cognosci possit, alterum multiplici veteris correctoris licentia deformatum quem tamen medii aevi homines adeo solum cognoverunt ut quidquid codicum praeter unum illum habe, mus, ad huius exemplum descriptum et propagatum esse videatur uua in sententia non hoc dico, reliquos codices et ipsos unius tantum instarem neque inter semimus multis magnisque varietatibus differre immo horum quoque et familiae bonitate valdo diversae exstant et singuli insignem librariorum audaciam experti sunt, cuius notabile documentum inmm erus in Progr. Ulmensi 1793 publicavit nec vicissim optimum codicem communi omnibus corruptelarum vel additamentorum labe carere et mea et aliorum emendandi conamina libere professa sunt ipsi tamen emendandi negotio quum haec tantum optio data sit, utrum ab eo librorum genere proficiscatur, in quo numquam non interpolatoris ceu

24쪽

xx PRAEFATIO. sum metuat an id sinidamentum eligat cuius etiam corruptelae meram antiquitatem sapiani, nec numero illorum uec blandae speciei concedi d bet, ut singulari huius praestantiae et fidei praeseratur. Atqui rara Iuvenalis fortuna lacium est, ut is codex quem solum hac integritatis nota excellere dixi ex BudensrMatthiae Corvini bibliotheca sublatus mature in Petri Pithoe manus perveniret, qui eiusdem ope in editione Parisina 1585 poetae verba ita recensuit, ut huius recensionis auctoritas perducentos amplius annos sere sola in Iuvenale regnaret cumque intemis dotibus etiam vulgatae quae dicitur, velut praescriptionem coniungeret; nec minus gratum I. A. Crameri inventum fuit qui eorundem scholiorum genuinae vetustatis commendatione praestantium quorum partem iam Georgius valla commentario suo Venet. 1486 inseruerat, pleniora autem ex suo codice Pithoeus subiecerat, integrum exemplar ex bibl. Sangallensi a. 1823 edidit quod nisi intempestiva criticorum sollertia sub idem tempus novas turbas movisset, iam tum recta ad Iuvenalem emendate legendum via patebat. At enim quod saepe res bene constitutas evertere experimur, ut mala hominum sedulitas dum etiam meliores sacere cupiens remedia circumspicit ipsa horum vi obruatur et caliget, in Iuvenale quoque accidit cuius quum tot codices quot vix ullius alterius scriptoris in bibliothecis serventur horum lectionibus colligendis conserendisque Rupertius, Achainirius Helarichius, dum corruplis locis medelam parare sibi videbantur, haud raro et ipsi sanos corruperunt et aliis auctores exStiterunt, ut aut numero testium aut suo qualicunque iudicio steti proci tegra poetae oratioue eam venditarent quam ex temeraria medii aevi interpolatione deterius librorum genus occupasse vidimus quamquam ne hoc quidem in genere ita sibi constiterunt, ut, quod aliquem certe usum praebuisset, ex magna deteriorum lectionum copia eam potissimum e borum conformationem Ulcerent, quae corruptelae caput et sons liaberi posset, sed quo propius se illarum ope ad ipsa poetae verba accedere Sperabant, eo minorem verae corruptelae inspicionem adhibebant. Fausto

igitur casu contigit utilioni alinio, quem iam in Persi editione veramoedicum conditionem sano iudicio existimasse dixi insperata ipsius Pitho mi ab integro comparandi occasio offerretur quem quum etiam a. 1847lamquam amissum deplorassem, mox felici Dubner industria in bibl. Montepessulana indagatum doctisque usum redditum esse comperium est huiusque subsidi iam ita emendatum Iuvenalem Iahai debemus ut nullam umquam editionem poetae manum Micius expressisse certum Sit,

nec si quis in singulis longius procedi posse putet aliter hoc aggredi liceat, quam ut illum in ipsa Pithoeani lacuom vel interpretanda va

25쪽

PRAEFATIO. raemendanda superet. In talibus enim nec sibi nec aliis ullus umquam editor usquequaque satisfaciet, nec mihi Ialinium instituto suo semper constiatisse videri et in Vindiciis nuper Indici loci aest. 1854 praemissis significavi et hac editione declaravi qua etsi nihil magis vicere volui, quam ut

praeclara illa opera a plurimis agnosceretur, erant etiam quae mea auctoritate propagari nollem ea tamen ipsa si ab orthographia et interpunctione discesseris de qua amplior explicandi locus exspectandus est vel numero vel argumentis tam exigua sunt, ut ne angusta quidem huius praelationis spatia succinctam eorum rationem reddi vetent. Lib. I. Sat. l. v. 126 quiesce Pith. qui est Ialta cum plerisque; cs. Vindic. p. 6.-V. 169 anime uiae tub Valla c. Prisc. XVIII. 8.10 ωά- manteacta libri: at si tuba auditur, iam sera poenitentia est nec quod Ialin. c. Heinrichio aliisque praetulit animo sensu praestare dixi de Codic. luven. p. 18. Nempe eodem exemplo, quo Plato Phaed. p. 94 et Republ. p. 44 apud Homer. dyss. XX. 17 fieri docet, hic quoque το αναλογι--ειενον περὶ του βελτιονος τε καὶ χείρονος τῶ ἀλογίστως θυμουμ νο μιπληττει cs etiam Cic. Tuscul. II. 20 quod si ita extremam satirae partem distribuimus, ut v 150-157 et 160- 169 ratio v. 158. 159 170. 171 animus loquatur, hunc, cuius indignatio v. 79 ipsas satiras facere dicta est. v. li6 recte appellari patet. - Sat. II. 31 ipsis vulgo ipsi Ialin. e. Uth. quasi potiore Veneris conditione, cuius parcum Marte locus est nec quod verbo concedimus, ut duo subiecta sit gulari numero antecedat, attributo convenit. - . 49 Vedia ego Tedia Iahn. e. plerisque Media Pith. cf. Vindic. p. 6. s. 98 excidisse no nulla Ialinio non credo e participium cum antecedentibus iungit ut XIV. 219. V. 145. 146 quae cancellis circumscripsi, propter nimietatem enumerandi suspeeta sunt quo in genere quoniam plura passim notavi, semel moneo me de his non singulatim sed ita iudicari velle, ut universis comparalis quamvis callidi interpolatoris artificium in tu enalis est giis inepta amplificatione imitandis noscatur. Singula etiam Iuvenalem scribere potuisse non nego: at mirum laret hunc tales cumulationes ita semper instituisse, ut integra plerumque hemistichia aliaeve binorum e suum particulae sine sensus metrive detrimento tolli possent. I. 150e eomum vulgo: ο tum Iahn ex tenui Liuiprandi auctoritate eui doctam loci Vergiliani Aen. VI. 302 reminiscentiam cedere nolui: praese tim quum Pithoeani lacuna .... tum utrumque admittat, neque e lacile desiderari videatur. Etiam . 159 plerorumque lectionem iuueram Lami traducimur restitui non quo in reum traduci miseros intelligerem, sed ut apud Persium est o miser inque dies ultra miser, Mim re m

26쪽

TTII PRAEFATIO. venimus Madvigius pusc. ali. p. 171, quem Iahnius secutus ilia sempsit et maiore inierpunctione a sequentibus separavit ara rimo ludibrii significatu dictum statuit, quo tamen nusquam praeterea Iuvenalis utitur nec ceteri aliter usurpant, nisi ut vulgi risum spectent, qui a communi omnium corruptela alienus est immo si reliquum Iuvenalis usum VII. 16. VIII. 17, XI. 31 πpicio, haud scio an sequens Romanarum victoriarum mentio ad ipsas potius pompa triumphales nos remittat quarum ille exitus esse dicatur, ut victorum mores vel barbaris victis deteriores fiant. - Sat. III. v. 17 - 20 Iahnius ante v. 12 16 transponit quo facio v. 11 oppido languet satius igitur visum est cum Wa ero pusc. p. 212 interpungendi medela uti, nisi quod hic simul v. 12 hinc scripsit, quod etsi commodum tamen nec ipsum necessarium putavi. - . 9 nulla libri pullo latin ex C. Barthi et M. Haupti coniectura contra quam pluribus disputavi Vindic. p. 7. I. 104 spurium iudicat Ialinius. poteratque salvo sensu abesse indignum tamen Iuvenale eo minus habuerim, quo aptius lector ex media exemplorum turba ad summam sententiae remittitur. - . 168 negatu . Grangaeo et Ferrario seripsi pro negavis quemadmodum XIV. 13 et libabulere. II. 5, de quois Leci. Pen. II, p. 23 ei Madvig. l. c. p. 117. Iahnius c. Valesio nessalia; at subiectum est is, quem Romae fictilibus menare pudet qui cur quasi coram appelletur, nulla causa est. - . 218 haee Asianorum Pith et Scholiasta, phaecarianwm reliqui longe plurimi, contra quos vulgatam defendi Spicit annot Mamurg 183 p. 8 nec his cum Iahnio substitui oportere dixi Vindic. p 7. -- V. 2274RRMuur vulg. c. Serv. ad Georg. IV. II 5; defunditur latin c. Pith et Scholiasta; at ipsa huius interpretatio influen-ιem aquam pravum intellectum profitetur, brevitatique putei, unde manibus aqua ad usus hortenses hauritur distribuendi significatio convenientior est. - . 237 rectius fortasse comitia cum Scholiasia, quam cum libris e viei scribi evicit Flechelaenius in Mus Rhenau. VIII, p. 228 eundem autem quod v. 24o Ialinius Libinna pro Libum commendare ait sane quam anceps testimonium est quia nec quid grammaticus apud poetam legerit, corrupta scholiorum verba intelligi patiuntur, nec si Libum legit hoc ita explicat ut verum lecticae nomen agnoscamus. Nimirum ad navis Libureae speciem laciam tellexisse videtur, quo sensu vide ne etiam VI. 477 liburmasam dixerit talem vero nec novimus neque in viis cognomen reciperet, quia Liburna navigia minora suisse constat longe igitur praestant geruli Liburiti, quos singulari numero memorari non magis offendet quam principia corpora via Fast. III. 29 aut innumerus miles Heroid. XVI. 366. - . 271 a Nwmeinrici α

27쪽

PRAEFATIO. TYTII plurimis citatu Iata. o. Pith et Ruperi. quasi de numero casuum non do frequentia agatur, quae ginam auaepe potius postulat neque vasa aliud sunt ac testae, quas si ad imbrices reserre malueris, hae cur nocte potissimum cadant, aegre explices tantum igitur abest ut cum Rupertio et Mamone desti iriperietilo cogitare liceat. quod noctu Metiriti Romae inrita, ut omnia ad vasorum casus reserendasini. - Sat.'. v. 9 vutatu libri omnes uiuisis Iahnius c. Scholiasta mutus acute; cs. Vindic. p. 8. V. 97 in nobilitare Rup. et Ach cum libris plerisque otim Iabnius c. Pithoe et Reinrichio, non autem cum Pithoeano, in quo lacuna potius duinim literarum est petim igitur omni auctoritate caret. I. 120 in laevum vulg. in laevam Iahn.; at in Pith. est lamo, quod ad laevom remittere dixi indic. p. 8. - Sat. V. V. 51, quem Iahnius LPinagem et Heinrichio damnavit, intrepungendo salvum praestitisse videor qui ut abesse possit omisso tamen membrorum concinnitas debilitabitur, quae aliam aquam uno hemistichio absolvi vix ainit. Alia causa est v 91 quem ipse Pithoeanus ignorat; at vel V. 140 quamvis elumbem et ad leonini speciem compositum si cum latinio expuleris hiulcam orationem seceris, nec minus loci communis ius erit quam Hl. 145 rara in is facundia panno quod si maxime illum scribia Iuvenale potuisse negaveris, alium potius quam nullum ab eo scriptum eme concedam. Mox quoque v. 141 Magiam Pithoeani pro male ideo retinui, ma verum nomen ignoro, quod haud scio an Iuvenalis eodem modo quo parvulis Aenean ex poeta aequalibus noto sumpserit; corrumpi tamen etiam optimum codicem in loco obscurissimo potuisse nemo mirabitur ideoque rursum v. 142 simia pro semel et v. 145 ad me am pro aeme am, quae ex illo Iahnius ascivit, ad superioriun exemplar revocare non dubitavi, quia hoc vel sine reliquorum codicum consensu ipsa Sententia praestat Semel certe pro isti ita tantum locum habet, ut eiusdem rei iteratio excludatur, ut in exemplis apud Benu admorat Serm. II 8. 24 nostra autem Mygale etiam post trigemmos alios partus edere poterat nec mensam assem demum par est ubi insans parasidis hoc est ad coenam venit, ut mittam mensae cum nucibus et asse parum necem,tudinis intercedere nunc igitur donec Piti eant auctoritas commodari torpretatione firmetur deteriorem familiam verum servasse arbitror. Lib. II. Sat. VI. v. m. cuius versus prior pars languida, posterior pinguis et otiosa est suspeetum mihi esse non potui non significare fidentius autem mox v. 36 mea coniectura pro me scripsi hillis i. e. intestinis, quam vocem ad ipsam paedicationem etiam Laberius retulit teste Nonio p. 122; adde viscera apud nostrum IX. 43. Munuscula enim universe cur non etiam puer exigat aegre dixeris; nunc autem de coitu agitur, quem uxor

28쪽

XXIV PRAEFATIO. suo iure flagitat, puer non item hoc igitur munus peculiari additamento e eertius significare ausus sum, quo minor particulae illis vis apparet. Ne tamen etiam . 35pumni, quem omnes sere libri exhibent nec Pithoean pu . . to excludit, pugionem hoc est pagionem cum Iahnio substituerem, in tanta significationis similitudine ityn latini tantum sed etiam graeci sermonis silentium prohibuit qui nec ipse πυγιῶνα novit neque eae is potius quam a te scribendi causa in Pithoeani rasura exstabat quae eis una litera amplior sit hoc ipso spatio erroris vestigia ut arue continere potest. - . 65 moid n ego; -- plurimi uisuo Iahuius cum Pithoeani manu priore non tamen, opinor, quo sic scripsisse poetam arbitraretur, sed ne in loco desperato a fundamento suo longius discederet; quamquam viam emendandi iam monstravit C. Barthius et p. Burmannus movi proponendo, quod verbum libidinosae mulieris pruritum describit: indeque lacili negotio adiectivum fingitur quod etsi unum praeterea M-dituum apud Geli. XIX. 9 usurpasse certum est, tamen et rationi et sententiae insigniter convenit, neque hoc, ut spero, ei nocebit, quod eodem tempore, quo ego hoc alterum eius exemplum remeavi. Hengius apud Gellium nescio quo auctoreoauum edidit. Minus pugnos. 70 pro nominericii, quod ideo tantum revocari, quia aene, quod in illi est, ne ipse quidem qui resis num edi explicavit, scholiasta melius quam nos inte lexisse videtur; sed ut Iabnii cautionem laudo, qui rruptum quam suspectum edere maluit ita nec me reprehensum iri spero qui hac in editione non legi tantum sed etiam intellegi Iuvenalem voluerim. - . 117. Il8 cur transposuerim inserto anteuesseram mea ex coniectura es in Vindie. p. 11 pluribus exposui, ibidemque cancellos v. 147. 157 27 I positos defendi quibus ut praeter . 126, quo et Pith. caret iam etiam . 125 et 13o adderem, non structurae magis inconcinnitate quam imaginis lau-guore motus Sum. V. 125 certe et asyndeto laborat, et antecedentium atrocitati nihil nisi vulgaris meretricis speciem verbis pariter ac numeris inertem addit v. 130 autem et ipse acres praegressi versiculi colores e plicando attenuat simulque polysyndeto naturalem orationis cursum pra ter omnem necessitatem tardat quibus de rebus quamquam suum cuique iudicium relinqui debet cancelli tamen etiam suspicioni aliquid indulgeri patiuntur. - V. 151 Veterem meam coniecturam quantulum enim Me pro in hoc in ordinen recepi, quia in iis, quae antecedunt, non sumptus fieri, sed ipsas res sibi tamquam exiguas donari uxor vult nec . 153 audacius egisse videor, qui a Pithoeam lectione quo ad veterem quum redierim, quia non totus mensis, sed Sallimalium tempus circa brumam respicitur, neque ipsum quo a Fom ita distat, ut consulto alierum pro altero Scribi

29쪽

PRAEFATIO. XXV secesse silerit. - V. 237. 238 quomodo scriptos a poeta censerem, Vindic. p. 12 aperui, neque nunc retracio quod illic, ut genuinam sententiae formam recuperemus legendum esse suspicatus sum: impacie q- morumpames vi secrem ad eradu rimerea sues e praepinu duoua ne tamen ipsa in verba licentius grassarer, v. 238 3ue pro paves, quod in ipso Pist. est restituere sategi. - . 270 qumn gravis ith. tunc grata Ialin. c. plurimis, recte, si sequens versiculus genuinus esset; nun ipsa obscuritate suspectum melior illa auctoritas secludi suasit.

- . 295 irios editores plerique cum rearola et Pithoeo, quamvis ambigua librorum fide, quorum plurimi Itima, Pithoeanus Iruso exhibet huncque Iahnius secutus est: at non agitur de luxuria Romana per exteras gentes propagata, sed de ipsius urbis moribus pace et imperio corruptis, nec o ea Indiae potius quam Romae eonveniunt reeepi igitur quod coniecturae ceri omnes numeros implet. - . 307. 308 Iah-nins cum Madvigio transposuit astipulante etiam I. E. B. Mayore in dou nal os classimi and sacred philolog 1854 p. 91 librorum tamen auctoritate valde exigua, quibus illud fraudi esse poterat, quod, 307 emo nullis ipsoque Pithoeano mature excidit, neque sensu urgente, qui nobilem quoque mulierem Pudicitiam irridere patitur, si cum famoso scorto, qualem Mauram Sat. X. 22 noscimus, illius aram praeterit. I. 347 pressi, , quod in Pith. est, cur Iahnius vulgato cohus posthaberet, causam fuisse in Vindic. p. 9 negavi ibidemque defendi v. 382 nisner fur, quod ille Maialandi coniecturae pulsantur cedere iussit mallem V. 37 Ieaea claras scripsisset pro specias , quod iam a Pithoeani manu secunda correctum prorsus alienam imaginem huic descriptioni admiseet inque tanta utriusque verbi confusione, cuius etiam VII. 22 exemplum dat ali que Elchsitatius in Progr. prorect Ienens 1846 p. 1 attulit, omni emendandi dissicultate caret nec . 385 laudo, quod i nominis mulierem cum scholiasta quam Aeli cum Hesmio amplecti maluit, quo et codicum lectio alti et Lametrum mentio antegressa ducebat. - . 459εαι ais pro erientia vel contra Pithoeanum constantiae dedi quae hic et Sat. XII. 5 eandem formam exhiberi iuberet mox autem v 461 - 463 pristino ordini restitui quem nollem Iahnius eum Madvigio ita mutasset, ut v 464 - 466 anteponeret Madvigium interea movit, quod non ambiror commodius ad Misis Oectis paruis quam ad eum omatum referri, qui v. 458 describitur nec moechi cura sed domestica laeditas caput rei est, quapropter etiam intolerabilis semina dives audit hinc igitur prosecta oratio in transcursu tantum maritis moechos opponit, ad Guos solos

30쪽

HVI PRAEFATIO. munditiarum illarum fructus peri eniat, aviumque abest ut horum me si priorem locum flagitet, ut nisi antegressis sordibus, gito Distinaspectet, omnino non intelligas. - . 585 optione data utrum dati Pithoeani in tali an inde in Indus mutarem cum plerisque editoribus posteriorem rationem hanc maxime ob causam praetuli, quia astrologus quoque aliquid epitheti postulat, quod ipsius cum divitibus necessitudinem declaret Iahuius apud quem mmae augur et inde cim citis legitur ari Un mundique peruo promiscuum tantum quaestum reliquit at mihi hunc potius opulenta mulier certa merede sibi adiungere videtur, quum Phrygis et Indi consultationem iam peregrinitas et remota patria pretiosiorem satiat. - . 58 praeclaram Madvigii coniecturam ammtim pro aurum asciscere non dubitavi, cui repugnans Teutatius in Iahn Annal. T. XLIII, p. 123 non animadvertit etiam nisi sola Salmatii et Iuvencii coniectura niti; ipse vero mox v. 603 decerpis pro deo is periclitatus sum, quo sacto etiam laetiuis a- pro εαμ retineri poterat. Nam qui decepta legit novam pelandi notionem etiam adverbi iterationem flagitare putet: at supponendis pueris vota non modo non decipiuntur, sed implentur et gaudia quamvis irrita creantur substitui igitur, quo pueri ipsi volavit Pers. II. 35 spe maci a vocentur nec dubito quin suppositicii decerpi ad Fureos lacus eodem iure possint, quo supra v. 62 seminae ex porticibus cuneisve Meet si dicebantur. Ub. III 8at. VII. v. 14. 15 ad eam formam redegi, quam de Codic. Iuven. p. I proposui, ut Bissigni ei Asiani locos permutarent et ante quamquam comma tolleretur, quemadmodum VI. 198 simili in constructione fieri videmus; hoc autem laeto ne v. 15 c. Pinggero et Helarichio propter enumerationis nimietatem damnetnus, prohibebit XV. 125, ubi non minor nationum numerus insigni cum vi cumulatur. - . 23 or em . . . latillae vel invitis Pithom et Iahnio revocavi, quia membrana ad tabellam non haec ad illam pertinet ipsique ablatiri or ea . . . Hoesia, quos Pith. exhibet, antiquae eonfusioni originem debere videntur, cuius Schol. lectio crocea. . . abella vestigia prodit, quamquam iam optimi codicis secunda manus or me corrigendo in viam rediit. - . 39- mea medela est qua melior sensui afferri vix potuit de voce iam veteribus non constitisse librorum varietates ostendunt vi, vi ac, quae quomodo ex simplici Pithoeani moriri potuerint, aegre intelligas ara et tu vero etiam HII. 229 confusa esse ridentur. Nec v. Munius literae rasura, quam ex Pith. latinius enotavit, id apud me pondus habuit, utumiasque recti quam cum reliquis omnibus laninque legi crederem, nedum .do ab communi omnibus amouisai ad ambitiosum transire ausus sim, quamquam