장음표시 사용
91쪽
gumentum, quo tandem tempore opportunius elegerit poeta, quam quum Plataeen SeS, Lacedaemoniis Thebanisque misere habiti, primum uxores liberosque Athenas submiSerunt, mox post deletam patriam ipsi in civitatem recepti sunt Quod si statuimus, et commode explicari poterunt versus quos flugkius Citavit, et intelligemus, qui poeta scribere potuerit VS. 65. q.):
ATI Oυχ ντιν αν γε ὀυνθ' ελcoσιν ἐν ιαχη. Athenienses enim Plataeensibus suaserant, ne captos Thebanos morte afficerent I huc. II 6. , nec dum ipsi Scionaeo scelere se polluerant. Decretum vero in MytilenaeoS, et Si Criadelissimum, alius tamen generis est, ac vel in nostram rem tranSferri POSSet, ni Sicupiditati opinionem vitare mallemus. Itaque et silentio praetermittimia argumentum,
quod e Schol ad Arist. Eqq. s. 14. attulit quidem flugkius, neque tamen aliat eo uti USUS St, Propterea quod Versus, quem paroctia riserit Comicus, nulliim in hac tragoedia vestigium invenitur; et verbulo tantum indico similitudinem, quae extremae huic fabulae
VS. Io 28 sqq. Cum Oedipi Colonei sine 15χ4 sqq. intercedit, ubi uterque heros in Atticae finibus sepeliri se iubet, quo ab hostium invasionibus cives defendantur. Vid.
Eodem modo, quo Heraclidas Olympiade LXXXVIII. u. nec priores nec multo POSteriore suspicati Sumus, etiam Supplices lymp. XC. 4. adscribantur. Hic AdraStUS, Omnis-qlle ArgiVorum Populus, ii Culpa ad summam miseriam reductu s. I. et passim , misericor ham auxiliaque implorant ab Atheniensibus Vs. 114. II 8 ubi animadvertas
Verba σφαλεντες ιχώμεσθα); qui poStquam ostenderunt, quantum sibi displiceat Argivorum ipmeritas vide totam Thesei accusationem, Adrastique excUSationem, in primis VS. 254 Sqq. , rem reStituunt, poStremo malo liberatis iniungunt, ut pro tanto beneficio constanter gratiam ibi animum praestent vS. 1169 sqq.). Quae Si iam illorUm temporum historia comparamus, haud difficulter agnoscere nobis videmur Atheniensium in Argi Vo animum, qui primum aegre ferentes, quod foedere ab Argivorum ligarchicis cum Lacedaemoniis inito, ipsi Lacedaemone cedere debuerant Thuc. V. 6. O. , mox restituta Argis Democratia omni studio id egerunt, ut et Argivo et eorum Urbem perpetuo sibi redderent obnoxios id ad h. a. p. 76. Haec autem sufficiant de ordine trium harum fabularum, quem tibi ita constituendum piataVi, ut eraclidi primus locus tribueretur 1 , consentienteni habui indorsium, qui in aeubneriana editione eam reliquis praeposuit Hic autem Andromachen ad poSte-
l quoniam stirgkius iam memoraverat Hermaniit de hac et hic conveniant argum niae numerorum ratione Petita cum iragoedia sententiam , qaiidem repetere nolui, quam accurate historicis aes in primis pusue III p. I 48 sq. I. p. I 36 sq.
92쪽
riora . . tempora amandare VidetUr, de quo etSi nondum satis mihi liquet, tamen admodum non epUgno. Μeinelaus Q. S. ΙΙ. p. 34. Cui Ssentiuntur Clintonus et Bunkelius, ad Pherecratis segmm. p. 14., Uiu Poetae Omoediam υτροχολους ad Sequentem annum refert, quod fragmentum, a Runkelio primo loco poSitum, explicandum sit de foedere ab Argivorum optimatibus cum Lacedaemoniis facto. Quae explicatio si vera sit, huic anno fabula melius tribuatur, quae Dionysiorum feSt ad ea spectatorum animos adverterit, quae paullo ante facta erant. Proximo enim anno non amplius πημφοτέριζον Argivi, in quorum civitate Demo Cratia eo tempore reStitiata erat. Sed voce παμφοτεριζειν iam maturius de Argi ViSilli potuit poeta, qui, quum neutri partibus adhaererent, utrisque aeque eSSent ψαποδων.
Hiemis tempore Perdiccam mari interchiserunt Athenienses irati, quod nuper Argivorum Lacedaemoniorumque parte ampleXUS erat; nec minias, quod Nicia adversus Thraciam expeditionem Parante, εφευστο την συμμιαχιαν και ἡ στρατια μὰλ στα διε-
λυθη κεινου παραντος Thuc. V. 3. Quo vero tempore poSterius illud acciderit, non satis liquet. Neophytus Duca reSpici putat expeditionem a Nicia a. 423. ubi vide susceptam quam tamen perierdiccae proditionem successu caruisSe haud facile crediderim. Nullum enim indicium est, Macedonem iis temporibus Lacedaemoniis invisum, eoque ipso Atheniensibus nuper reconciliatum, his aliqua in re defuisse. Contra ea effecit, ut Lacedaemoniis itinere per Thessaliam interdiceretur Thuc. IV. 13 . et Cleon anno magna Cum Securitate ei diccae auxilia praestolabatur. Certi quid statuere difficile nec satis tutum. Fuit quiam putarem, Thucydidem in re noti SSima, quam antea pluribus illustraVerat. breviloquentia usum, Niciae eXpeditionem eam vocasSe,
i Olympicos cludos hoc anno celebratos ornavit prae deatur praeter Corsinum, Baehi ius ad it ut . . Alo. eipue splendida alcibiadix victoria iurulis; χω qua . vi II. sq.
93쪽
qua quidem illo duce emissa, Cleonis clade finita fuerit. Neque enim Nicias cum exercitu domum rediisse traditur; sed, quo tempore Cleon ad Thraciam appulit, Scione
adhuc obsidebatur Thuc. . . . Iam vero, notum quum Sit Cleoni milite impera torem prae impatientia coegisse, ut etiamsi Ρerdiccae auxiliarii nondum adeSSent, Contra Amphipolin Se duceret, eoque ipso factum esse, ut Athenienses gravissima clade afficerentur cf. p. 8.); non Veri absimilis conisectura in Perdi cam sero advenientem cladis culpam collatam esse, Vel etiam, Regem callidissimum sed perfidum, fatalem exitum quum praevideret, cum Opii in tempore domum reversum fuisse. At verba hucydidis παρασκευασαμένων αυτων στρατιαν . .' non adeo e peditionem revera SVSceptam Significare identur, sed potius paratam quidem illam, nec
tamen initam. Accedit, quod illa Niciae Cleonisque expeditio longiori intervallo ab his temporibus di Stare videtur. Ea igitur oborta est suspicio quam, etsi hariolationis fere piget, lectoris tamen humanitate fretus proponam. praecedentis capitis 82. initio discimus, Athenienses priori anno leve quid damnum accepisse, eorum qui montem Atho incolebant ad Chalcidenses defectione. Illud resarcire voluerint Athenienses, erdiccae auxilia exspectantes, hi vero iam tum defectionem moliens, id quidem pollicitus, fidem tamen non praestiterit. Quod si verum sit, nemo mirabitur Thucydidem leviter indicasse
expeditionem cogitatione tantum susceptam poteritque aliqua cauS inVeniri erroris quem Commiserunt Diodorus et Chol ad Avv. s. 186 36 I. ubi Niciam hoc anno non tantum in bellum profectum fuisse, Sed et elum expugnasse narrant. Ineunte aestate, quam Clintonus unychione incepisse autumat, o propter Embolimaeum mensem, qui praecessit, ab Elaphebolione a 4. art. computamus, Alcibiades profectus Athenis, Argos advenit, trecentos cives, qui Lacedaemoniis favere videbantur, comprehendi iussit, inque vicinis insulis collocavit. Quibus peracti ac stabilita Democratia domum rediit huc. V. 4. Diod. XII. 1.
Meli incolas Lacedaemone oriundos, iam anno 496. DuStra aggressi fuerant Athenienses. EoSdem magni ex Attica sociorumque copiis collectis iterum hoc anno adorti sunt ducibus Cleomede et Tisia: nam Diodori errorem, e nomini quoque Confusione ortum fortasse, nihil moramur. Priusquam ad arma ventum est, legati praemissi sunt, quibus non permiSerunt Optimates ut coram populo verba facerent ipsi Cum iis colloquium habuerunt. Quum vero persuaderi sibi non sinerent, ut ponte in deditionem venirent, Athenienses urbem Obsidione cinxerunt, ibique praeSidium reliquerunt I huc. V. 84-114. Cf. Dion Hal. Iud de huc. c. 37-4 I. contra quem diSputant interpreteS.
Eodem fere tempore varia in Peloponneso facta sunt proelia, quorum tamen nulluna
magni admodum fuit momenti. Eo pertinet irrita Argivorum irruptio in agros Phliasiorum essenii quoque ylum reduces vid ad a. 419. , eo loco ρμημνηρι utebantur,
94쪽
i inde profecti Laconiam infestarent Lacedaemonii igitur, quamquam foedera soluta nondum habebant, cuivis tamen Veniam dederunt praedandi in Atticae finibus. ConfXenoph. Heli. V. I. I. BoeCkh de ec CiV. ΙΙ. p. 128. Denique commemoranda Corinthiorum cum Atheniensibus belligeratio, quiescentibus ceteris eloponnesi civitatibus.
Insequenti hieme post 16. Oct. Lacedaemonii copias adverSus Argivo eduxerunt, sed litare iis non licuit. Quum igitur infecta re abiissent, nonnulli ex Argivis Laconismi suspecti, comprehensi Sunt, alii Urbem reliquerunt huc. V. 116. Melii fortissime resistentes multum negotii obsidentibus facessebant, quorum munitiones noctu aggreSS CUStodibuSque interfectiS, commeatum pecunia comparatum in urbem importarunt. Sed alio exercitu hilocrate duce Athenis misso, oppidani ad extremum redacti suorumque proditione oppressi succubuerunt. Omnes puberes Alcibiade auctore interfecti sunt, reliquis in servitutem venditis, urbs colonis Plataeensibus tradita. Τhuc. V. 15 sq. Diod. XII. o. oratio quae fertur Andocidis C. Alcib. c. 8. lut Alc. I 6 p. 199. Strabo . p. 484. cff. porro loci citati ab Interpp. p. opp. quaeque ad a. 42 I. a nobis dicta sunt Denique addatur Isocr. Panath C. 34. Expugnata, quae tam diu restiterat, insula elati Athenienses et novarum rerum cupidissimi, ad Siciliam sibi subiiciendam, animum iterum appulerunt. Quo multum
contulit Leontinorum et Segestanorum legatio, ho tempore Athenas missa oratum, ut sibi mitterentur auxilia contra Selinuntios et SyracusanoS. Qua occaSione, pridem dissensionum compositione, quam inter se DCerant Siculi, erepta ibi, me iterum oblata, libenter usi sunt Athenienses, qui legatos miSerunt Xploratum, quae SSent ociorum
ad bellum gerendum facultates, quaque in conditione Segestanis bellium esset cum hostibus. Thuc. I. 1. 6. Diod. XII. 8a 83 init Phit in Alc. c. 17. IuStin IV 4 init. Victoriam ab Agathone Tragico huius anni Lenaeis partam Athen. V. p. 17. nobilitavit praecipue latonis dialogus, Symposii titulo insignitus, quique hacce occasione habitu fingitur c c. 1. p. 72. . Fabula, qua vicit, utrum MySorum nomen tulerit, etsi incertum, tamen Coniicio propter locum Plutarchi Symp. ΙΙΙ. . ubi Agatho dicitur
πρῶτος εἰς τραγωδιαν 3 ιβαλειν καὶ πομιξαι τι χραγματικον, τε τους Μυσους εδιδασκεν HuiuSmodi enim χρωματα salse risit lato, dum ea videlicet in oratione
personati Agathonis Symp. p. 195-198. imitabatur. In eamdem suspicionem no ducat fortasse solemnis Apollinis Ilii conditoris invocatio, quae Agathoni tribuitur in Aristophani TheSinophorii S VS. 1o8 sqq. , post quinque annos actis, de quo non dubito, etiamsi Schol ad s. a. dicat τρισὶν πρ τουτων τεσιν fabulas docere incepisse Agathonem.
95쪽
Confirmant disertum Athenaei testimonium Schol ad s. Ι9o et ipse Aristophane VS so6o. de quibus vide ad a. 11. Ceterum de Agathone peculiarem Bitschlii exstare commentationem e Clintoniano Indice cognoVi.
Lacedaemonii facta irruptione in Argolidem regionem vastant, frumentum Plaustris secum ductis absportant, deinde cum Argivis pacti, ne hi exsules, ornei collocatos, ullo malo afficerent, domum redeunt. Quum vero haud multo post Argos advenissent Athenienses, Argivi ab iis adiuti, orneas aggrediuntur, urbem a defenSoribias noctii desertam oc pant, captam delent funditus Thuc. VI. 7 Diod. XII. I. fin Schol ad Avv. s. 399. Animadvertit Dodwellus p. 95 sq. Diodorum ista priori Archonte Euphemo narrantem, ad aestatem retuli Sse Thucydidem vero sibi non constare, qui quum Lacedaemonios regionem hieme astasse tradiderit, tamen diCat eo frumentum absportasse Sed priUS argumentum non multum probat, quum Diodorus saepius uni Archonti tribuat, quae toto Iulianeo anno acciderint. Quod ad alterum, responderi potest, ipsa plaUStra quae hac Ccasione secum duxerunt Lacedaemonii, satis probare frumentum non amplius in agri fuiSSe, quod corrumperent, aut in itinere consumerent; sed ex horreis illud sumtum fuisse, quo Argivi id sub hiemem ComportaVerant. Eadem hieme Athenienses ethone I profecti erdiccae regiones inCurSarunt, Lacedaemoniis frustra tentantibus ut Chalcidensibus, qui decem dierum inducias cum Atheniensibus agebant, belli societatem cum acedone persuaderent Mahia C. VI. . AthenienSe igitur, quorum res, si externam Conditionem spectas, Sati florere idebantur, hoc anno domesticis discordiis conturbari coeperunt. Optimate enim, qui POSt Thucydidem Melesiae filium a Pericle prostratum Democratiae fautoribus impare quieverant, Vel potiuS, ClancUlum tantum agentes, adversariis populi invidiam conflare tenta
I Recte Meinelcius M. S. I. p. 34. Archontis nomon 2 quae urbs in Macedoniae finibus sit Atheniensibus restituit inpud SchOL ad Avv. s. 997. , ubi vulgo legitur tuno temporis socia erat POpp I. . . l9. 3.
96쪽
rant tandem turbulentissimorum Demagogorum impudentiae pertaesi, horum conatibus magis aperte se oppoSuerunt. Populo Periculum ostendunt, quod inde sibi oriturum nulla alia ratione evitari poSSet, niSi iis hominibus per stracismum removendis, qui libertati nocere velle Viderentur. Itaque Alcibiades, per aliquot annos populi favore abusus 1 , ideoque uti et immoderata libidine cff. loci a Baehrio l. ad Plut Alc. c. 16., quibus addas Athen. IX. p. 4o7. multos nactu inimicos χ), circa haec tempora, Certe nondum praeterlapsa hieme, in Stracismi periculum incidit. Cons. Plut Alc. c. 13. Aristid. . . Ni C. C. I. Hoc periculo quomodo se liberaverit, poenam conferendo in Hyperbolum, quum Sit notiSSimiam, indicare non opus est, idque in primis, quum aliud sit, de quo uberius disseratur. Recte enim ruegerus huc retulit orationem, quae ab Andocide habita fertur contra Alcibiadem, quippe, ut obreu in Adversariis annotavit, habitam poS Melum expugnatam C c. 8.), et ante expeditionem contra Siciliam decretam. Neque immerito id quidem fecit vir doct. dummodo umquam revera habita fuerit ista oratio. De quo, quum et ruegerus et alii nostrae aetatis eruditi viri dubitare viderentur, accuratiorem investigationem instituere conatu Sum, neque aliter potuit, quin persuaderi mihi Sinerem, orationem Andocidi haud dubie esse abiudicandam. Ne parum me in hac sententia confirmant, quae his diebus ad me asseruntur, doctissimae eieri . , de hac oratione Commentationes 3 tertia et quarta, quas utrum tiae priores, ut ordine ita et tempore praecesserint, nescio. Qui vir docti SSimus, quamquam non dubium est, quin totam
hanc quaestionem optime explicare aggreSSUS sit, tamen nostri inStituti memores proferemus, quae iam antea ex PSi fontibus a nobis animadversa erant.
Taylorus Lecti Lys. c. 6. quamquam merito a Val clienario ap. Stulterum Lecti And p. 17 sqq. et Rhunkenio HiSi Crit orati. r. p. 52 sqq. notatus, quod cupidius hanc orationem haeaci tribuit, Taylorus tamen id vidit, alienum esse Andocidis nomen 4
a contentione, qua Alcibiades Niciam haeacem aliumve tunc temporis Demagogum per Ostracismum civitate expellere conatus est. Quod Si Valet enarius in fine suae disputatio-liis multa affert, quae Uni Andocidi convenire Contendit, non frustra id quidem agit, sed mea simul opinioni haud parum favet. Ipse enim Vir Cel quae leguntur C. I. P. 29
1 Acutam videas de hae remachsmuthii disputationem, at cum Viteb. consoc per aest. I 837. et hiem. 1837-I838. Ant. Heli. d. . p. 190 sq. habendarum. Beliquas desideramus magnopere. 2 Inter quos iam hoc tempore volitisse Antiphontem sese 4 Id magis etiam patebit, si eiero III. p. 3-T.
referri, scribendis ταῖς κατ' 'Aλκιβιάδοii λοιδοριαις, equi concesseris , o tempore Andocidem , nondum quidquamdem non affirmaverim. Ceterum de hac oratione praeclare commisisse, quo civibus suis cognosceretur. Negat enim
monuit AKris , . . in Bibl. Crit. Nov. II p. 6. Andocidem qui a 432. a Pericle Corcyraeis auxilio missus 3 Insertae sunt Indicibus Lecti in nivers. Litt. Frid est Thuc. I. l. in suisse oratorem.
97쪽
νος πεφυγον . . . c. 3. P. 33. S. O. κέκριμαι τετρακι κ τ λ. denique eodem capite P. 34. S. 3. OGαυτακις γωνιζομενος κ τ λ. pertinere arbitratur ad Andocidem, saepius Obmermas deiectos, ob ereris mysteria vulgata, ob reditum in templa accusatum. At vero, si haec oratio revera ab Andocide habita fuisset, nullam in ea invenire liceret mentionem iudiciorum o Vulgata mysteria mutilatosque Hermas habitorum. Quae facinora eo demum tempore perpetrata Sunt, quum Ostracismi periculum effugisset Alcibiades et expeditio in Siciliam pararetur. Quod sensit etiam quisquis hanc orationem Consecerit; etenim, quis credat Oratorem, qui graviSsime ubique in Alcibiadem invehitur, nusquam nefandi illius Criminis recordaturum fuisse, quod reliqua omnia, quae Alcibiadi exprobrabat, atrocitate longe Uperaret, idque praecipue, quod ipse ob eamdem causam toties in summum Vitae periculum eniSSet Ι Sed in eo huius rei causa quaerenda est, quod haeCce oratio poSteriori demum aetate Composita fuerit: cuiusmodi observatio etiam ad illam orationem pertinet, Uam Lysia contra Andocidem scripsisse fertur Cons. Rhunk. l. l. p. o. luit. l. l. p. 166. ObreUS in Advers. ad h. or. Nec dicas, Andocidem exercitationis causa hanc rationem POStea ScriPSiSSe 2 graViSSimum enim argumentum, quo probare mihi videor tempora a Sophi Sta temere Sse confusa, et hic Valet. Ceterum et occupatissima Andocidi Vita in continui peregrinationibus aut vinculis acta, a scholae lucubrationibus sanequam aliena erat. Sed ObServanda Videtur notissima posteriorum Rhetorum consuetudo, qua eiuSmodi auSa Pulcherrimam ibi materiem praebere putantes, in qua elaboranda Vire Sua experirentur, PUS suum celebriori cuidam Oratori tribuebant cf. esterm l. l. Ι. P. 66. n. 1 . Quod et hi accidisse putem; nam praeter illa, quae alckenarius memoraVit, Xempla non deSunt, quibUS Utari ad probandum, tempora a Sophista ita confusa fuiSSe, Ut Sati magno temporis intervallo poS declamationem
scriptam habeamus, neceSSe Sit. Conferantur . . quae leguntur C. u. P. 29. ἶ-ς
καὶ ἶδε υδὸν ηττον επιβουλευσει, . . . quae Si Comparantur Cum C. . p. I. ευα δε νομιζα μεγιστα κακὰ την πολιν π τουτου πείσεσθαι, καὶ τηλικουτων πραγμ ὰτων ει το λοιπον ἴρονον ιτιον Oξειν ωστεγλὶδενα τῶν προτερων δικη-ματων μεμνῆσθαι, . . .'. haud dubie Speetant, quae egit Alcibiades, postquam a civibus eiectus fuit. Item ea quae . . in sine reperiuntur: δηλωσε δε η των συμμ - κων χθρα πρωτον, τα ημιν καὶ Λακεδαιμονιοις γένηται ναυτικι πώλεμος, ad posteriora tempora referenda Sunt Nam quiam Athenienses bellum adversus Siculos
1 Monet Meteius. III. p. 8. personatum scriptorem 2 Eruditam vide de hac ra Meter disputationem III. seripsisse alia, quae Andocides, siquidem sibi scripsisset, I0 sqq. quodsi ne posteriori quidem tempore ab ipso
non potuerit, alia non scripsisse, quae Andocides debuerit Andocide scribi potuit haec oratio, non opus est ut 6dita soribere neque in omni oratione ullam rem commemorari, Opera Senientia refutetur qua Phaeaci scriptam eam nonne verbum qui dena poni, quod in Andocidem solum conveniat nulli putant.
98쪽
parabant, nullus erat, ne Nicia quidem, qui metueret ne Lacedaemonii mari sibi nocerent. Multa addi possunt, Uae Sive maiori Sive minori momenti quis Vocet, sunt certe minime negligenda. Quo pertinet argumentum petitum e filio, quem omelia serva Alcibiades procreavit cons. c. 8 p. 32. . Quod quum Sauppius 1 primum omnium se reperisse putabat, mathematicum ac vel medicum dixit argumentum, quo omnis quaestio prorSU dirimeretur. Ignoravit tamen, quid Droysenias u hac de re senserit, qui id ipsum animadvertens, ostendit tamen elum satis diu oppugnatam fuisse, ut Alcibiades CaptiVam ante XPugnationem emere potuerit. Quod potuisse fieri licet Droysen sit concedendum, nullum tamen fore Opinor, qui a praeiudicata opinione alienus oratoris Verba legerit, quin eamdem intelligat captivorum venditionem, qua diruta urbe imbelles muliereSque in Servitutem abierunt. Memoratur porro Hipponicus in pugna ad Delium στρατηγος c. 6. f. ad a. 424. neque enim placet eieri 3 coniectura τελευτησαντος
Pro στρατηγουντος mutantis. Quum autem iuniores in iudiciis, seniores extra urbem in armis versari traduntur c. 8.), statim nobis in mentem veniunt quae hisce contraria
apparent ex Aristophane, ex illius Vespis inprimis' os eier et Schoem de lito Att.
Denique omne argumentum, quod in recensendis, quae Alcibiades perpetravisset, flagitiis fere totum Versatur, ab Ostracismo, qui uoci θηριας ου; ἐν κολασις, quam maxime
Quodsi quis hanc orationem cum Andocideis conferre Velit, occasionem praebebit Aegisthi mentio . . p. 32., Ua non facile quid ineptius frigidiusque invenias. Ducta fortasse ex ratione περὶ μυστηριων C. I. p. 17. ubi eiusdem AegiSthi recordatur Andocides, Sed opportune atque apposite. Quin autem Andocidem imitandum sibi sumserit, eumque preSSe fuerit secutus, haud dubitare sinit alchenarii auctoritas, testantistis in hac ratione elucere vim admirabilem ac prorsus Andocideam. Quae tanti viri verba Cupientem nonnulla proferre, in quibus oratio contra Alcib ab Andocideis discrepare videatiar, manum de tabula tollere iubent. De externi tamen quae vocantur argumentis pauca addamus. Et quidem arpocrationis locum non moror, quum vox ευανδρια, a Grammatico in Voce 4), ex Andocidi or C. Alc. citata, etsi in hac oratioDe non invenitur, ei tamen reStituenda est C. 4. p. 34. ex certiSSima aylori coniectura Lecti Lys. p. 694.). Unc Vero Si Xceperis, quis Grammaticorum Andocidis orationem contra Alcibiadem commemoret, equidem
I Viri sententiam proditam in Zimmermanni Museo , quod 3 Ad SehoI. Demosth. r. in idium , p. I 84 sq. ab Antiquitatis studio nomen habetis. 1835. p. 328. mecum 4 CL Suid eadem voce Mi ανδρία ubi 'amen anim-
amica manus communicavit advertendum, non nisi iriorem glossam Partem, qua
2 In Comm. de Aristoph. Avv. et Hermocopidis, in hae vox minarcho tribuitur Grammatico deauripiam serta Museo Rhen. III. . . I99 sq. not. 52. fuisse.
99쪽
nescio. Neque magis enumeratur a Plutarcho in Vita X Oratorum, aut a Photio. Quodsi quis non multum horum auctoritati tribuere velit, quod posterior a priori fere pendeat; prior si vel laitarchus fuerit, quod quum superiori seculo Vulgo negabatur, noStra aetate post Beckeri 1 vindicationem multi viri docti affirmant), tamen indigestam nobis reliquerit molem,
η CongeStaque eodem, Non bene iunctarum discordia semina rerum,
equidem non invitus ei accesserim. Ubi vero Demosthenes in idiana c. I. p. 56a. R. ipseque adeo Plutarchus in Alcibiadis vita, ex oratione nobis superstite Sua petivisse dicuntur, Vehementer rePUgno morum enim infucatam narrationem qui comparaverit cum
ampullata et portentosa Sophistae exaggeratione, deinde bitarchum in levioribus quibusdam rebus ConSpirantem, de graviSsimis vero dissentientem animadverterit; haud dissi culier frigidum declamatoris hidum agnoscet. Omnes fortasse ex eodem fonte rivulos suos deduxerint, qui qualis fuerit, facilius conieceris quam audacter affirmaveris. Memosthenes orationi, qua iniuriam amidia acceptam ulcisceretur, populares de laibiade rumores inseruit, quod OtUS ambitus Verborum, diibus Sus St, et Vel erroreS, UOS commisit, demonStrant. HOS igitur rumores, hic vel ille Historicorum aut Philosophorum, e quorum Scripti in enarranda A ibiadis vita profecit Phitarchus cons. Baehrius in raef), memoriae tradiderit. iisdemque abusus sit Sophista ad conflandam ineptam hancce declamationem. Quid si sorte Andocidis πολογια προς Φαιὰκα, Cui II meminit lutarchus in libro de X rati. non diversa fuerit ab ea, quam in arallelis accuratius Vocavit λογον τινα, 'in κιβωδου καὶ sic legitur in Codd. Φαιακος λιγεγραμμ ένον a) Quae etsi postea periit, prius tamen laitarchum nonnulla de privata laibiadis vita docere potuit, eademque causam praebere declamatori, ingenioli foetum clarissimi oratoris nomine Venditandi. Iam vero redeamus ad ipsius belli historiam enarrandam, quae tamen ab hoc in primis anno Cum interiore Atheniensium conditione ita cohaerere coepit, ut mirum Demini facile accidat, ubi in digressionem de rebus civilibus iterum evagantes no moX animadvertat. raeterlapSa enim hieme μα ηρι statim post 13. Apr. e Sicilia redierunt legati A Segestani decepti Ihuc. I. 46. Diod. XII. 83. Polyaen. I. II.), de horum opibias magnifice referunt, exaginta argenti talenta secum serentes. in tanta Suscipiendi belli cupiditas Atheniensibus iniicitur, ut laibiadem, Niciam Lamachumque creent στρατηγους αυτοκρὰτορας. Sed Nicias, quem invitum imperio ornarant, quinto me post Summopere CiVibus disSuasit expeditionem, qua temere decreta, patria de Salitate
I Invenitur in libro, qui inscribitur Andoeides seborsota 2 Ex conjectura Bahit, V. C. in Bibl. Crit. Nov. II
100쪽
periclitatura esset. Vicit tamen Alcibiadi oratio, Cui accedebant Segestanorum Leontinorumque preces. Quibu ut permotam Vidit Nicias multitudinem, quo eos fortasse apparatuum magnitudine deterreret, de naVibUS OpitSque, quibus ad tantam expediti
nem opus esset, multa locutus St. Neque eo magi quod Volebat consecutus est; at postquam τοι πασιν μοί6ως ἔρως ἐνεπεσεν ἐκπλευσαι Ι), tandem DemoStratus, b μαχλιστα τῶν δημαγωγων - τον πολεμον παροξυνων τους Αθηναιους, rogationem perfert, praetoribus ut ingens copiarum vi plenaque agendi poteStas Concederetur Thuc. I. 8-;6 Diod. XII. c. 83. q. lut Alc. C. 17. q. NiC. C. u. AriStid. II p. 25. Nepos. Alc. c. 3.
1. Iustin. III. 4. Di in extremis tempora Confundens f. ad a. 424. p. 43. Fatali autem isti bello Siculo non defuerunt mala omina ab ipso quidem die, quo Demostrato auctore bellum decretum est, dum Atticae mulieres donia celebrabant Aristoph. Lysistr. S. 391.). Deinde alia quoque, et aliunde et Delphis allata Plut Nic.
C. 3. de Pyth. r. C. 8 P. 397. Clitodem apud RUS X. 5. Q. , nonnullorum animos metu occupabant, quos et movebat Socratis Metonisque, nihil boni praesagientium auctoritas. Pliat. l. I. Alc. C. II de Gen. SOCr. C. II. P. 58 I. lat. heag. C. u. p. 29. Aelian XIII. u.)In summam vero trepidationem civitatem adduxit Hermarum mutilatio quod impium facinus quo tempore perpetratum sit, quamquam incertum est, tamen cum Dodvpello ad
extremum unychionem, aut potius Thargelioni νουμηνιαν, probabiliter reseras. Priorem mensem ne cogitemus cavent Diodori Verba M. C. I. ηδη του στολου παρεσκευασμένου, quae tamen Vereor ne dUCta Sint e liUCydide C. 29. hδη γα και τὰ τῆς παρασκευῆς πεποριστο, Sed haec ad paullo OSteriora tempora pertinent. Certiora docemur ab Andocide or de 'St. . . ubi tradit, praetoriam Lamachi navem iam extra portum fuisse, quum prima delatio facta est hanc autem ipso crimine non longe posteriorem quisque existimaVerit. Neque eo magi Scirophorioni νουμηνιαν aliquis praeserat, tempori enim interVallo Sati magno Separanda Sunt perpetratum scelus
emissaque clasSis. Quod magis etiam apparebit, Ubi de historia famosi istius iudieii quaedam annotaVerimus, quia poS egregia Stulteri Andocideas Lecti positamque in his robus tum actismuthii in Antiq. r. I. u. p. 192 444 sqq. Um Praecipue Droyseni operam, meo officio satiSfeciSSe putabo, Si illa tantum Commemoravero, in quibus viris istis doctissimis assentiri non possim, quaeVe ad probandam meam opinionem peculiarimentione egere Videantur.
1 Τhue. Ι. 24 Idem si putemus voluisse Plut in gendum cillum errorem aliquid contulerit Alcibiadis reditu,
εκπλουν et mino argumeuium peti possit, quo illorum Heli. I. . t 2 Plut inlo. c. 34. s. omnino saopius errori occurratur , qui Adonia celebrata putent, quo tem Iaudanda noYsEn Comm. de ermocopidis , inserta Museopor expeditio emitteretur Haud scio an ad latius par Rhenano III. 2. P. I 6l sqq. IV. l. P. 27 sqq.