장음표시 사용
71쪽
vs. 83. Cons. ISOCr Arch. c. 2 3. Ex Atheniensibus cum imperatores 1 sexcenti milites perierunt, qui numerus eo maior nobi Videbitur, Si reputaverimitS, Atheniensium exercitum fuisse καθαρον huc. . c. 8), i. e. X πώλέκτων νδρων Athen. V. p. 15. Constitisse. E Lacedaemoniis non nisi septem a Ceciderunt, at inter eo ipse Brasidas, quem Amphipolitani summis honoribus elatum poStea tamquam heroem Coloniaeque conditorem obierunt. Thu C. C. 11. ibique opp. lut in Lyc. c. o. 58. E. Cons f. porro loci a Clintono ad h. l. laudati, e quibus emendandus Scholiasta ad Luciani Timonem C. O. Spartani quoque mortuum Brasidam iisdem honoribus affecerunt, quibus Leonidam, eique enotaphium posuerunt, aus ΙΙΙ. 14. . Celebratum est Argileonidis de filio iudicium, de quo vid. Oppo ad huc. V. 11. - . qUi etiam bit in LyC. c. 25. p. 55. huc referre potuerat. Docet idem e lut in Apophth. Regg. p. o 7. F. qia anti Umfecerit Augustus. Ceterum Thucydidis de Cleone et Brasida iudicium brevibus contractum videas apud Popponem Protegg. u. p. 4. II 4. Cons. et WaChSm. I. R. P. 68. q. 18Ι. Sqq. C. F. Hermarin 3 64. n. 7. SuSpicatur autem Wach Sm. I. 2. P. 2Ο9. elotaS, qui cum Brasida fuerunt, ad illius memoriam colendam a Spartanis Brasidaeos suiSse appellatos. Putaverim non publicam fuisse appellationem Sed Thuc. V. 67. alioSque fortasse ita locutos fuisse, ut illorum praestantiam indicarent. De induciiS, qua e Clintoni sententia statim post pugnam ad Amphipolin repetitas
fuisse Opinor, supra Satis dictum videtur. raeter I LUC. V. I 4-17. Confit ut Ni C. C. . P. 528.
Protagoram hoc anno iterum Athenis affuisse, docemur Athenaei verbis a Clintonocitatis. At minus recte hic Cepisse Videtur Verba, quae lib. V. P. I 8 legi Di Ur, παραγεγονοτος τι δευτερον, quasi illis Athenaei sententia indicetur, quum potius ad Platonem sint referenda. Cons. Plat Protag. C. u. p. 3ΙΟ. E. Statil, in I IOL p. 7. et Comm. mea Obs. LII, ubi de IOCO Athenaei quaedam annotavi.
In Aristophanis fabula Eιρηνη inscripta, vs. 8o1. 835. mortuit ridetur Ionimus, poeta Dithyrambicus et Tragicus, quem hoc ipso, qui acis editionem praeceSSIt, anno decessisse, ex iis apparet, quae dixit Benti in Ep. ad illium. Celeberrimi viri sententiam probavit C. Nieberding, de Ionis Chii vita et scriptis Lips. 1836 p. 3.
De Vesparum Didascalia, quae misere corrupta ad nos pervenit, multRO SUD Virorum doctorum opiniones et coniecturae Legitur illa e correcta Ravennati libri scriptura
72쪽
νιδης Προαγῶνι, λυκων Πρέσβεσι . Quaesi Verunt nonnulli, qui fieri potuserit, ut Philonides Aristophanis comoediam, Vespas, Suo nomini adScribi pateretur, dum ipse eodem tempore aliam doceret. Quum ero apud Suidam, in Voce Φιαωνιδης, nulla Προαγῶνος fiat mentio, Aristophani comoedia cognomini Sit celebratissima, hilonidi hanc comoediam abiudicarunt viri docti. einelitus, Q. S. II. p. 39. pro διὰ Φιλωνιδου legendum censet διὰ Καλλιστρατου, quam mutationem indorsi US l. l. merito mon lenissimam' vocavit 1). Hic autem Aristophanem duabus fabuliS, roagone et VeSpis, quam utramque Philonides Smi, prima praemia reportaSSe putat. HanΟViu p. 25. Opinatur, roagoni fabulae Aristophaneae hilonidem nomen dedisse, Vesparum eumden1 hilonidem fuisse protagonistam . Clintonus I denique, qui in eamdem, quae antigiesseri fuit, coniecturam, Din dorsi maxime et iure improbatam, incidit pro β ην legens β ετει, modicis aris. quo usus est BrianckiUS leCtione: νικα πρωτος Φιλωνιδης προ γων,κ τ λ. Confirmationem petit Palmerianae explicationis: vicit primus hilonides, secundus Proagoni. Itaque Ῥhilonidem putat Vesparum actorem fuiSSe et primas Σφηξιν esse delatas. Cui opinioni quo minus accedere poSSim, duae prohibent causae, quarum altera Clintonum solum spectat, altera ad Dindorsitim quoque et Hanovium pem tinet. Quod enim putat Clintonias, prima Σφνηξιν ConceSSa fuiSSe, ne dicam, quod monuit Dindorfius, lectionem β aliarum didascaliarum comparatione prorsus Confirmari, nondum perspicio quid sibi velit repetitio διδὰχθη διὰ Φιλωνι δου et νικα πρωτος Φιλωνιδης. Quod autem ad alteram causam attinet iam Sati Constat, verba διδώσκειν vel καθιεναι δρώματα διὰ τινος, de Poeta Surpari, qUi Siaa Comoedias alieno nomino doceat de histrionibUS Vero, qui marit, diC υπο κρινεσθαι. Ita Rankius p. 25. apto observavit, de histraonibus Sermonem hic fieri non OSSe, Sed eos esse intelligenados, qui suo nomine riStophani fabula in certamen Commiserint. Vid doct. viri Comm. saepius laudata C. XIX. Nec dubitandum putem, quin eidem viro assentiendum sit, ubi p. 99. pSum AriStophanem Suo nomine Vespa edidisse affirmat; etsi audacior videtur verborum διὰ Φιλωνιδου neglectio. At tamen negari non poteSt, ipsum poetam Rankianae sententiae haud parum favere, qui Sati indicaVit eumdem, per quem Equites Nubesque doctae fuerint, VeSparum quoque auctorem fuisse. Midiae in hac Comoedia cernuntur tempori notae. Missis iis quae ad antiquissimam historiam, ersica bella Naxiam JZantiumque pertinent, quaeque ΟSteriora Spectant,
exsilium . . Thucydidis etesiae filii, iudiciumque Lachetis; cons ad a. 25.) Cleon
vivus saepe tangitur videantur et alii Versus, et 62. Ubi ad Equites respicitur : Brasidasvs. 473 Sqq.:
73쪽
se μισοδημεκα μοναρχίας ἐραοτα, καὶ ξυνων Βρασίδα, καὶ φορων
Memorant Ut Οἱ προδοντες απὶ ρακης s. 289. Scione iam defecerat, et obsidentibUS multum egotii facessebat f. s. I Quin S. 863. Sqq.:
καὶ μὴν ήμεις ἐπὶ ταῖς σπονδαῖς καὶ ταις ευχως φήμην ἁγαθὴν
καὶ του νείκους ξυνέβητον:quamquam Bdelycleoni eiusque patri, qui nuper sociam invicem in gratiam redierant, P. time COI Veniunt, haud dubie annuas inducias respiciunt; erant tamen Lacedaemonii AthenienSibus inViSi Vs. 1 59. anifestum quoque temporis indicium praebet ParabaSiSVS IO38. Ubi eSPicitii ad Nubes quas περυσι docuit poeta. Denique non mittenda SCholiaStae ad VS. 61. annotatio, ex qua apparet, ad exagitandum Euripidem Scriptam fuisse fabulam Proagonem, atque ita Aristophanem apposite negaSSe, eadem CCaSione eum dem hominem bis a Se traductum iri. Conf. Diti t. p. 68. E 1 Oagonis fragmenti nihil colligere licuit, quo Communis de tempor commissionis opinio confirmaret V De quidquam iuVit Leuconi fabula, etsi titulus Tosoβεις satis indicat argumentum dramatiS, cuiu Conficiendi occaSionem legati, induciarum tempore ultro citroqtie mi SSi PraebuiSSE videntur i) Μemorantur Porro a Clinton αἱ δευτεραι ενελαι, magnis DionySit actae Nititur doct. Viri Sententia Arg. Nub. V. Bel heri et Schol ad s. I. cuiu auCtoritatem minoriS, quam Par SSet, a nonnullis aestimari arbitratur. Cf. Clint. Prooem P. XLI. Ol. i. eΓ- mannu Ver in raef. p. 111. Clintoni sententiam minime probat hi tamen addit chol ad Nub 542. 538. et ad Vespp. s. 1639. 1644. quoniam superiore anno Prio C. NubeSactae fuisse ibi dicantur. robabilior mihi videtur indorti p. 16. Sententia, Cili X parte SSentitur Fritzschius . . p. 18o not. 3. animadvertenS, errorem Sibi non adeo e mala S. I. interpretatione ortum videri, quin potius mala interpretati e errore illo antea Suscepto fluxerit. Sed Vespae, quae fabula archonte Aminia data St, cum U-bibu II facile confundi potuit, ideo quod in utraquo parabas et VeSparum et Nubium II SPectatore a poeta reprehensi sunt. Dindorsi coniecturam non probat RankiUS P. 282- , qui tamen haud meliora protulisse videtur.
έl Aliam de Leuconis comoedia protulit sententiam eleherus in iis Rhen l. 6.
74쪽
Quae in Eupolidis comoedia, ρυσιν γε- inscripta, OCCUrrit vivi Cleonis metitio,
vetat eam post hunc annum in Cenam CommiSSam putare quamquam ritgschio l. l. P. 145. not. Con Cedo, incertum SSO, Utrum paullo ante QSPaS, an paullo post eas, in
scena exhibita sit fabula. Fragmenta, ex quibus fabulae argumentum haud facile eruas, collecta sunt a Runkelio p. 16o supplevit FritZschius . l. p. 46. not. Eiusdem Eupolidis comoediam, Ἀστρωτευτοι η Ἀνδρογυναι dictam, hic adiiciamus, quia ιρηνην Sequenti anni vere actam tempore praecessit, Si Clintoni aliorumque auctoritatem Sequaris, Schol. ac. s. 8o8. 779. huc reserentium. Mihi vero hoc Scholion aliam quoque explicationem admittere videtur, ita ut de commiSSioni tempore nul-him Certum testimonium praebeat. Argumentum satis e titulo apparere dicit Rutili P. I. Ceterum ut ab Eupolide ceterisque Comicis, ita a Xenophonte inter αστρατευτους refertur i Sander Symp. c. I. S 14. quem Dialogum, quum Aristione Archonte habitus esse fingatur, apte huc ConferaS.
Brasida et Cleone caesis, Estoatia Niciasque feliciori SucceSSi pacem popularibus persuadere conati Sunt, et animis post Amphipolitanam pugnam ad belli compositionem proclivioribus, hiemi tempore de pace agitata sunt consilia haud probantibus nonnullis utriusque populi sociis. ConfahUC. V. 17. 6n AriStoph. Pac. S. 456-5o3. Philoch ap. Schol. s. 458. sed vid Goeli ad Thuc. I. II 4. In ipsa quoque tam Lacedaemoniorum
qiaam Atheniensium civitate complures erant, quibus pax ingrata SSet Alcibiades v c Ρhit. Nic. C. O. p. 29. , LamaChus ob eam causam non uno loco ab Aristophane notatus Cons. V. C. PaC. S. 3Ο4. 465 coli. 1176 sqq. Sed illii revertor.
Pacem fecerunt Ελαφηβολιωνος μηνις κτη φθινοντος 1 Aprilium I huc. V. 9 sqq. At sequenti capite legimus, hanc pacem τελευτωντος του χειμωνος ConStitutam fuiSSe; ut opinio in proclivi sit Thucydidem huius anni aestatem a Munychioni initio ComputaSSe. Quod fateor, adversari videtur odwelli sententiae quam noStram fecimus, de ratione riuam hucydi des secutus sit in definiendis iis aestatibus, qua Praecesserit
75쪽
mensis Embolimaelis. Neque admitti potest suspicio, in quam quis fortasse incidat, verba τελευτῶντος του χειμῶνος alieno loco legi prohibent enim quae c. 24. inveniuntur: καὶ τω θερος ησε του ἐνδεκατου τους. Dissicultatem ita tolli posse crediderim, ut i idem ueneamus, quod in definiendo B. i. initio observandum diximus, Comm. xit Obs. XXXII. quidem Thucydides, quoties posteriori tempore indicare Velit, quantum temporis spatium iam inde a belli initio praeterlapsum esset, rip-SaM e gesta non adeo curat, sed computat ab initio veris, primo t. Belli anno ab ineunte Munychione Pepetendi. CODL Dodw. p. 79. Ne dubito, quin hucydides, si opus absolvisset, memorata Athenarum subactione septimum et vigesimum B. . annum finitum dixisset, licet urbs sexto decimo unychionis die, capta fuerit.
Cons. Dion. Malio. Me ahuc. ud , c. Iti ibique Mi ueg. l. 89. Eadem ratione AEt hoc loco priorem . . partem, sive Archidamium bellum, decem aestatibus ac totidem hiemibus comprehendens, illitis historiam ab initio veris exorsus est , Quum vero hoc anno mensi Elaphebolion nondum totus effluxisset, quo tempore a LacedaemonioSinter et AthenienSes composita est. Thucydides verbis αυτοδεκα των διελθοντων addidit: καὶ ημερων χλιγων παρενεγκουσῶν. i. e. praeteriti ipSi decem anni S Si paucos dies Vel addas, vel demas quibus spatium expleatur ad illud temPUS US JUe, quo prima in Vasio a Peloponnesiis facta est, et bellum istud initium habuit. V Haec Schneideri explicatio, quam probarunt novissimi Thucydidis interpreteS, mea Opinioni prOI SUSLVet, quia demendi sunt aliquot dies, si aestatem ex mente Thucydidis iam inceptam spectamus addendi vero, si a Munychionis initio bellum repetimuS Quod autem contendit oesserias, assentiente Arnoldo, vigesimum quartum Elaphebolioni diem non lira quartum Aprilium excurrere potuisse, intercalarem Posideonem V non attendit Neque tamen admittenda Stio tu elii vocis παρενεγκουσων explicatio, qui ut addendi significationem SerVaret, ad normam adeo Iulianam confugit. a Dodwellum nimis multos equi male SecuroS, Ure qUeritur oesserus. Lacedaemonii pacem sibi cordi esse statim ostenderunt. Qui, quum ibi Sorte obvenisset, ut quae in bello Capta essent primi traderent, legatos in Thraciam miserunt Uraturos, ut Atheniensibus urbes redderentur Thuc. V. 1. lut Nic. c. o. p. 29. B.ietierunt
quoque a Sociis, ut foedus cum Atheniensibus inirent, quibus illud recusantibus, ipsi quinquaginta annorum foedus fecerunt. huc. V. II-I4. Diod. XII. 74. Ρliat. l. L hiloch. LI. Μomordit hoc inprimis Corinthios, praecipuos . . auctoreS, qui De Pace accepta, neque, ut Boeoti, decemdialibus induciis Thuc. V. 6.), reliquos Peloponnesi incolas adVei SUS Lacedaemonios excitarunt. Et primum quidem Argivorum optimatibUS in Vas parte perducti populo persuadent, ut cuique liberae civitati potestatem faciant Societati jecum iungendae, exceptis Atheniensibus ac Lacedaemoniis. . Ad quam quum
76쪽
uccessissent antinet, metuentes ne Lacedaemonii Arcadiae parteam, qua potiti erant, Sibi eriperent, tota PeloponneSU Conturbari coepit eo inprimis commota, quod verba in foederis a Lacedaemoniis cum Atheniensibus iuncti, tabula adseripta metum iniiciebant,
ne potentissima utraque CiVita minore in Servitutem redactura esSet. o motus comprimere frustra conati Sunt Lacedaemonii, nec Corinthios in suas partes perducere potuerunt. o vero et Elei Lacedaemoniis irati, quod Lepreatas in libertatem vindicarant, ad Argivos Se applicuerunt quoi iam exemplum secuti sunt et ipsi Corinthii et Chalcidenses Thraces Thuc. V. 5. 27-3I. Diod. Sic XIL 75. qui quum alia negligentius narravit 1 , tum Thebanos ad eloponnesiorum societatem accessisse tradit. Sed audi Thuc. l. l. Βοιωτοὶ δε καὶ MLεγαρης τ αυτ λέγοντες ησυχαζον, περιορώμενοι ab τῶν Λακεδαιμονιων και νομιζοντες σφισι την ' γείων δη/χοκρατια αυτοῖς λιγαρχουμενοι ησσον ξυμφορον εἰναι τῆς Λακεδαιμονιων πολιτειας Cons f. inprimis quae leguntur C. 3I., e quo loco discimus, Corinthios omnia tentantes, Ut quam plurimas Graeciae civitates Argivo foederi adiungerent, illud a Boeotis Tegeatisque impetrare non potuisse, deinde ab Atheniensibus decemdiales inducia frustra petivisse. Fuit tamen illis νακωχη ασπονδος πρις Ἀθηναιους Argivorum cum Corinthii amicitiam memorat hilochorus P. SChol ad aC. S. 467 469. Chalcidensium ad Argivorum foedus accessio multum eo fecit, ut Athenienses rebus in Thracia gerendis maximam darent operam, et terrore frangendos putarent, quo defectionis suspectos haberent. Capta igitur Scione e Cleonis decreto v. ad a. 493. omnes puberes interfecti sunt, imbelles in servitutem abducti, regio Plataeensibus habitanda
ConCessa Thuc. V. u. Diod. XII. 76. Isocr. Panegyr. C. I. Immanis ista crudelitas, in 'tilenae quoque et eli expugnatione conspicua, AthenienSibia poStea saepe exprobrata est. Cons. Diod XIII. o. Socrates anath. C. uti quam labem abStergere CUPiente Isocr. Panegyr. C. 29. Cumque SecutUS Aristid Panath. I. P. I 24 Sqq. diluere tamen non potuerunt.
Alitiori animo fuerunt Athenienses in Delios, quos patriae extorreS, atque tramyttii degentes in pristina sede restituerunt. Thuc ibid. Diod. XII. 7. Plut de defeci. Orac. c. . p. 694 Cons Sancto-Crucius p. 146. et Dorvissius inmisC. ObsS. l. c. Lacedaemonii quoque pacis opportunitate usi sunt, ut damna diuturno bello accepta r sarcirent. Rebus igitur in vicinia constitutis ΡarrhasiiSque, qui inviti Mantineis parebant,
in libertatem vindicatis, internas res curarunt. Quo magis autem Confit murentur, SerVOS
qui cum Brasida militarant, liberos esse iusserunt, eosque in oppido Lepreo CossoCariant, quo se ab Eleis tutos praestarent. Cives vero in Sphacteria captOS, Sed PoSt Pacem redditos ignominia notarunt, quamquam hi non ita diu post in integrum restituti sunt, ut e Diodoro colligere licet XII. 76 Thuc. V. 33 sqq. ad quem locum Poppo CitaVit Appian VIII. III.
I seminit v. c. decem virorum quibus Athenienses hoc rολει συμφερόντων. Vereor ne intelligendi sint προβουλοι tempore dederint ido t0ια εχ ειν βουλεουεσθαι περ τῶν τη post cladem in Sicilia acceptam creati, de quibus vid ad a. 413
77쪽
Hac igitur aestate in ipsa Graecia a bello cessatum est; sed utraque civitas Statim post factum foedus sibi invicem suspecta esse coepit. Querebantur Athenienses, ilibuS nuper etiam hySSUS erepta erat, neque Amphipolin nec cetera sibi reddi, Lacedaemonios praeterea non Stare PromiSSiS, qui Secum pacti essent, fore ut Corinthii ceterique socii communi pace uti nolentes, Commune haberentur hostes. Quam ob rem negarunt se Pylum aut quaecumque cepiSSent, reddituros Lacedaemoniis autem affirmantibus, quae in sua potestate fuissent, AthenienSibus Sse reddita Amphipolin non esse in sua ditione, sed operam a se datum iri, Ut redderetur, Boeotique et Corinthii ad foedus accederent; Atheniensibus, quamquam Pyliim non reddideriant, tamen PerSUasum est, ut essenios inde abducerent ThuC. V. 35. Diod XIL 77 Interim Ephoris qui foedus fecerant, alii successerunt, in quibit Cleobulus et Xenares, Paci adverSantes Circa auctumnale aequinoctium, ubi initium Laconici anni. Confesdei. I. p. 36a Herm. Ant. r. S 44. I. Poppo ad Thuc. V. 36.). Hi, legati quos Graeciae civitate Spartam miserant, insectare domum redeuntibus, Boeoto Corinthiosque rogarunt, ut Argivos sibi conciliarent. Qui, dum operam Suam polliCiti domum pergunt in Via offendunt duos e summo Argivorum magistratu, qui ibi Boeotos opperiebantur, ut agerent de foedere secum iungondo. Legati illud ac Boeotarchas retulerunt, qui et ipSi Societatem Comprobantes, Boeotorum quatuor Concilii. 1 Suaserunt, ut iureiurando ii civitatibus se adiungerent quasi ad auxilia sibi invicem praeStanda Societatem initurae erant. Sed omiserunt commemorare quae clam facta SSent Spartae et ArgiS; itaque Boeoti, timentes, ne societate inita cum Corinthiis, qui a Lacedaemoniis defecerant, hos a Se alienarent, foedia abnuerunt huc. V. 36-38. Ipsum Comoediae argUmentiam quum Vincat ιρηνην brevi post Amphipolitanam pugnam in publicum ab AriStophane Productam fuisse, compilares an antea viri docti, einet ius V. C. Q. S. I. 5. fabulam ad huius anni hiemem retulerunt. Quin Palmerii opinio, ad VS. 46. e Peregrinorum commemoratione cf. et 297 sqq. coniicientis fabulam is στει doctam fuiSSe prorsus Confirmata Si nuper reperta aBehhero in Cod. Ven Didascalia quam Saepius vitiose descriptam ex Dindolini emen
δωρος , νικα 'Eρμῆν AOιοκροτης. OStremum illud nomen Vereor ne Corruptum sit, sed intelligendus Videtur δευτεραγωνιστης, qui raro Sane exemplo una Cum protagonista
78쪽
Didascalia adscriptus fuerit. Cons Rankiu l. l. p. 215. Sqq. Ipsa vero poetae verba magnam nobis in constituendo tempore movent difficultatem, Ubi Vs. 954 sq. ita loquitur:
Neque aliter legit Scholiastes, qui ad s. 353. sua haud dubie hinc petivit. ruegero autem, qui ad Clint. h. a. his locis nihil tribuendum putat, invitus accesseris, etiamsi
de explicatione fere desperaveris. Nec sane multum tribuas USPicioni, rem a poeta quodammodo Xaggeratam Sse, qui invitante etiam anapaeStico metro ad graves loquentis affectus et dolorem indicandum aptissimo, minus CCurate τρια καὶ δεκ' ετ idixerit. Neque enim probabilem afferri posse causam putem, Ob Uam poeta, Semel veritatis terminos transgressus, haud longius processerit. Restat igitur ut Aristophanem
vulgari sibique etiam Consueta temporum Computandorum diVersam rationem secutiam StatuamUS; ut V. C. Corcyraeorum turbas, quae . . DCem CcendiSSe enSentur, ipSius belli initium vocaverit. Verum et hoc, ne temere XCogitatum Videatur, metuendum
est; idque praecipue, quod hac ratione norma, ad quam res riStophani memoratas redigas, incertior facta fere tota pervertitur ut ne ea quidem, quae de Acharnensibus Equitibusque supra disputata sunt, satis demonstrata haberi possint. Fuit, quum de duplici editione cogitarem, a Γεωργοις diversa 1 insunt enim loci qui opportune de
posterioribus Graecorum fatis accipiantur. v. c. vs. 42. Cll. hia C. VI IO5. vs. 467.1o33. CL et Interpp. ad s. 995 et 42. Idem iam ConieCerat orSon ad VS 528. propter notabilem lectionis varietatem; et vel in dramatis limine, Cena Servorum cum cantharo, paSSim SUSpicionem movebat, ex altera quadani editione in OStram irrepsisse, quae inter Se non optime conveniant. Quam tamen opinionem phil ibu hic proposuissem, nisi ab ea valde alienum expertus essem virum quemdam doctiSSimum, de me meisque studiis optime meritum.
Aristophani, qui sectandos tulit honores, palmam praeripuit Eupolis nobilissima Comoedia Κολακες in Scripta. De qua brevibus nobis esse licet post Clintoni ad a. au. annotationem. EX PS dramate, cuius argumentum Versabatur in ii hominibus exagitandis, qui Calliae adulantes ipsius bona comedebant, nullae SuperSunt reliquiae cfRunkel. P. 124 Sqq. e quibus de actionis tempore Certa quaedam doceaS, quamquam minime negligenda est Protagorae mentio. De Leuconis fabula, nihil fere nisi nomen Φρὰτορες cognitum est Meinelitus Q. S. ΙΙ. i. et 76.
I Magnum prosecto aggressus cst 1itetschius, ubi tum censuerit Hermarinus, speramus ut brevi satisfaciat Georgos ab altera Pace haud diversos probare instituit vir doct. magnae, quam nobis secit, exspectationi. Vid. quod tamen quum haud frustra ab ingeniosissimo viro a M. A. p. 96. Ol.
79쪽
'Εν τί αυτί χειμωνι τουτω Μηκυβερναν 'Oλυνθιοι, Ἀθηναιων τ ρορουντων , ἐπιδραμοντες nov. huc. V. 39 init ibique oppo Diod. ΙΙ. 77. D. Ipsa Graecia, quamquam a continuis belli calamitatibus paululum respirabat, partium tamen studiis dissidiisque vehementer agitabatur. Crevit etiam illa discordia, quum extrema hieme antem. April. privatam societatem cum Boeotis inierunt Lacedaemonii.
Recusarant enim Boeoti, nisi foedus secum iunxissent Spartani, Atheniensibus se reddituros esse anactum captivosque. huc. V. 39. o audito Argivi, neScienteS, Lacedaemonios clam Atheniensibus cum Boeoti egisse, a metuente ne Soli relinqUerentur, de quinquaginta annorum foedere renovando legatos Spartam miserunt. Quod
quum Lacedaemoniis pergratum esset, qui et ipsi Argivorum amicitiam appetebant, de pacis conditionibus convenit, quae ut populo comprobandae darentur, profecti Unt legati ad Hyacinthia cf. oppo ad p. 41. redituri. Sed Athenis interea auditur anacti
everSio, quae Statim SeCuta erat foedus a Lacedaemonii cum Boeotis initum. Itaque irati Athenienses, Lacedaemoniorum legato sibi captivos reduCentes, VerSamque Pa- nactum tamquam redditam existimari oportere ContendenteS, Speriori iam respon Sodomum remiserunt huc. V. 4o-42. Plut. l. mox ll.
Quanto gaudio haec offensio fuerit pacis inimicis, alacritas probavit, qua intermortuam discordiam suscitarunt et aluerunt. In his Alcibiades, haud nam ob causam La-Cedaemoniis iratuS, Argivos eorumque socios civibus suis conciliare Summo studio nitebatur. Qui quum cognovissent, improbantibias Atheniensibus egisse Lacedaemonios, illorum popularis regiminis formam praeferentes, incepta foedera nihil curarunt, legatosque Athenas miserunt, quos Elei et antinet comitati sunt. Eodem profecti Spartanorum legati, notum est, quem risum populo praebuerint Alcibiadis fraude cir-CUmVenti. Itaque infecta re redierunt, et Nicias, qui omni studio cavebat, ne bellum erumperet, Vix obtinuit, ut ipse Spartam mitteretur. Ibi vero nihil efficere potuit, quam Ut annuum foederis iusiurandum renovaretur. Quo audito, in Lacedaemonio magis etiam irati Athenienses centum annorum foedus cum Argivis eorumque sociis i Unxerunt. Corinthii vero illius societatis participes esse recusantes ad Lacedaemoni OS UI SUS e applicuerunt. Thuc. V. 43-48. coli. Ι 89. VII. 86. Iusto brevior Diod. XII. 77. lut in Alc.
80쪽
Elei autem freti auxilio Atheniensium, Sub Olympiorum celebrationem Lacedaemoniis templi aditu interdixerunt, Ut neque sacrificare ibi ne certare iis liceret, et Licham, nobilem Spartanum, qui bigi Sui Sed Boeotorum nomine praemium tulerat, deinde
palam prodiens aurigam Corona ornarat, i Ctoribu Caedendum dederunt. Tantae severitatis causam praetendebant, UO poenam SolVere noluerant Lacedaemonii, qui Olympicarum feriarum tempore milite Lepreum immiSerant. Cf. oechii Expl. Pind. p. 494. Lacedaemonii, quos metuebant Elei, ne armati illuc Venirent, tamen quieverunt sive religione sive custodiarum metu ab invasione absterriti Thuc. V. 49. o. ibique interprete a oppone citati laus. UL 8. - . V. 4 3 5. Festo peracto Argivi Corinthios societate ibi adiungere conati sunt quum ero et Lacedaemoniorum legati adessent, nihil peractum St, sed terrae motu territi, in suam quisque civitatem redierunt. Μodo vidimus, Alcibiadem circa haec tempora haud parum apud populum auctoritate valuisse; nec tamen solus illius Iavore fruebatur. Caeso enim Cleone, UamqUam AthenienSe paululum respirabant, publicaeque pecuniae iliquanto meliori erant conditione quod reperisse sibi visus est oeckh. ec Civ. L 78. ΙLooo. nihilominus civitas audaci muliorum Demagogorum libidine commota est, qui levissimae plebis gratia freti, tantum terrorem adversariis, meliori parti addictis iniiciebant, ut horum nemo palam
eis SeSe opponere auderet. Eosdem tamen Demagogos, viliSSimae ut plurimum Sortis homines, et omne genu Vitii famOSOS, Populus libenter in cena exagitatos conspiciebat
Hyperbolium de quo vide einelitum ΙΙ. p. 27 sqq. , in primis, Ut Saepiti AriStophanes, ita hoc anno Eupolis, misere laceravit scripta in eum comoedia, quam ad barbaram hominis originem indicandam, αρικὰς inscripsit. Cons f. Nubb. s. 44. 552. et se Callimachi errore ad a. 423. p. I. Acta videtur fabula Aristione Archonte, non vero Alcaeo, ut voluit Clintonus 1); scribit enim Schol ad Nubb locum l. υστερον τριτω ἔτει των εφελων, quae Verba ita accepit Clintonus, ut Archonte numerando, tertio ab sarchi Dionysiis Archonte, Alcaeo, fabulam ab Eupolide actam opinetur. Sed heri a Nubibus in scenam Commissis anno finis imponebatur Dionysiis Archontis Alcaei hinc tertius ad Aristionis Dionysia pertinebat. Non incongrue igitur ad huius archontis Lenaea fabula referatur Fragmenta vide apud Runk. p. 35. Sqq. Haud diu post Eupolidis fabulam, Hermippus Ἀρτοπωλιδας in cenam commisit.
Cf. Arist. Nubb. s. 44. 548. 549. 553. ibique Schol. ex quo coniicia non adeo Imper
i Errori qui in Arue Ieri versiones invenitur, rutrum stat, degendum isses paucis mensibus Os Cleonis momauctori si tribuendus, rum interpreti, mescio. Id con tem.