장음표시 사용
431쪽
sepia tueri, sepe cuModire, so8sas purgare, etiam iuxta iam publicam et si quid a municipibus indictum fuerit itineribus communiendis, id suis operis praestare debet 113. II. Ex silvis meduis colonus nihil percipit ea tantum succidere potest, quae ad praedii
et ait usum, aut resectionem opus fuerint nihilominus ex arboribus emortuis, Vel avulsis, sumere potest, exceptis truncis, quae sibi ad ignem necessaria sunt i 2 . III. Non potest, domino non admonito, mes8em, trituram, vindemiam fac ire 133.501. Locati huiusmodi iure nostro, si nullo certo tempore de-flnita sit, ad annum coita videtur annus autem incipit secundo idus novembris, eodemque die sequentis anni nitur. At, si neuter finem locationis alteri renunciaverit ante calend. aprilis, renovata
intelligitur l4ὶ Utcumque vero coita fuerit, seu indefinite, seu ad certum tempus, nunquam cessat ipso iure ideo is qui discedere vult necesse abo id alteri mature, iuxta regionis consuetudinem, renunciare 15 . Sed rescindi potest ex iusta causa puta colono inidoneo facto 16ὶ diu carceribus inclugo, etc. O Vero mortUO, anno agrari currenti exacto ipso iure nitur; at vero si is mstrem anni quadrimestri mortem obierit, licet his qui de familia eius erant, sive liberis sive heredibus hisque deflcientibus vel ο- lentibus, licet coniugi superstiti in ea conductione, vel toto insequenti anno ceteris paribus permanere 173; eoque demum exacto,
502. Nunc de societate animalium pauca ea inquam, quae initur vel lucri eae eis, vel agri alicuius colendi causa si . Qui pecus praestat locator, qui illud accipit conductor dici solet. Societates huius-
ia C. It. 1669. teresa C. finita est pene nos quae 12 C. It. 1661. penes Gallos adhuc riget V Tropi., 13 C. It. 1659. 646). Non finitur autem morte loca- 14 C. It. 1664 Ex C. Sardo, toris Arg. ex cit A. 1652), quippe,
1800. Nisi forte, ex moribus regionis, non eius, sed fundi cum primi cau- necesse sit id maturius renunciare Ea, a colono Societas initur Τropi.,
432쪽
modi propriam naturam non habent; ideo reguntur pactis his domolentibus, moribus; et his quoque deficientibus, lege 23. Lege autem, I animalia aestimari debent in ipso societatis initio; ' est, mala in alterius quoque socii ius, at non in dominium nec regulariter in oriculum transeunt 3 . roinde neutri fas est ea disis here alter invito 4): quae autem casu pereunt, Oli domino, idest locatori, pereunt i53. Filiit societate, iterum aestimantur; et locatori tot capita separanda sunt, quo collatorum pretium exaequent 6 . Et haec omnium societatum huiusmodi communia unt; nunc Videamus quae in singularum propria. 503. Et primo videamus de ea quae contrahitur lucri ex ipsis animantibus faciendi causa. Haec vel simpleae dicitur, vel eae aequis partibus a metis) illa est qua alter pecus, alter operam idest custodiam, et alimenta confert haec qua uterque pecus, et unu meis praeterea operam praestat 7ὶ In his pacisci nequit, is conductor sortis ultra dimidium periculum praestet 8); vel 2 ut plus de damno participet, quam de lucro s); vel 3 ut flnita societate, locator quidvis sibi gratis percipiat 103. Cetera, quidquid conve-
2 C. S. 1800, 1803 It. 1665, 1668. 3 C. G. 1806, 1820 1830 It., 1670 1686. 4 C. S. 1812, 1830 It. 1678,
1686. Sed neque creditoribus alterius
Nihilominus si societas inita sit cum conductore alterius praedii fas est locatori, niSi ei denunciata fuerit, animalia proscribere Cit. ΑΑ.).
6 C. G. 1817, 1820 1830 It.. 1683, 1686, 1692 1695. Nempe demptis iis quae ipsi perierunt et si ea
quae SuperSunt uti non sint, dam
num ipsius erit C. t. 1683, Contra C. G. 1817). T C. G. 1804, 181S: It. 166s ,1674. Et nedum ista C. G. 1818 It , 1624), sed et illa verius Societati, quam locationi, propius accedit Ex L. 2, Pro socios L. 14,
1811 g 1. Immo nec infra dimidium,
nisi ex iustissima causa; vol nisi secur illo intercesserit Bonac. .
2 Quaostionis est inter I ci, utrum licitum sit stipulari ut lana locatori minoris cedat, vel ut de lacte a ticipet assirmat uvergier, quirenus iure vetitum est astaroplong putat Velitum Hse, licet indirecte C. S., Art. 1128 Ιt. 1693). Sod laris hi articuli eo spectant ut sciamus
dere, nisi aliud convoneris V. C. S., 1803 est. 1668). In foro conscientiae reor pacta huiusmodi licita osse, si fiant salva iustitia.
Conditiones huiusmodi explosa Sunt favore conductorum, quippe humblium et inopum sed utrum adiectae pro non cripti habeantur Tropl. 113T), an actum vitient 3 Durant., Delle occlaioni n. 279). Ego hoc magi puto Verum si conductor in conductione permanserit, Verius inrisuo renunciasse intelligitur.
433쪽
nerit valet. Si nihil convenerit, lae, stercus, et si quid operis animalia praestant, conductori cedunt pilus, et quidquid animantibus accrescit metus, et pretii incrementum , communia sunt 11 . Utr que nitur triennio l2ὶ eaque finita, si citra conductoris culpam
minus supersit quam locator contulit, iactura locatori erit; sin plus, lucrum commune erit utriusque pro rata 133.504. Veni nunc ad eam quae coitur colendi alicuius agri causa. Haec quoque bifariam contrahitur, nam pecus vel colono partiario datur, vel conductori. Utraque quasi locationis agri inquam accessio est, Verum distant inter se toto coelo etenim ea quae eum colono partiari contrahitur, Vera societas est nempe usus haec
igitur iisdem, quibus superior, regulis continetur 143 et nulla dubitatio est conveniri posse, ut colonu lanae uae partem uo tempore locatori minori cedat utque i ex lacte participet, et maiorem lucri partem capiat sibi. At ea quae initur cum conductore vix non vera locatio est l6ὶ illud in hac societate singulare est, quod animantium periculum transfert in conductorem, licet dominium non transferat 17 . Cui proinde cedit quodvis lucrum, et incrementum,eXcepto stercore hoc enim stercorandi agris elocatis uti debet l83: nihilominus conveniri potest, ut locator de incrementis et lucris participet l93. Finita societate, animalia quae contulerat praecipit, ut alias: si quid deest, damnum contra, si quid supere8t, i rumconductoris est 20 . Utraque haec societas, linita locatione praedii, ipso iure, quippe accessoria linitur 213.505 Est et alia societatis animalium species qua nempe, pecus aestimatum alicui datur ea lege, ut certum aliquod lucrum V. c., libellam, pro singulis capitibus, praestet quotannis, licet ipse casu aliquo minus sit lucraturus et finita societate, ut 'cus restituat eiusdem valoris, licet casu perierit. Contractus huiusmodi multisugurarius visus fuit, sed manifeste in trinum recidit 22). 11 C. G, 1804, 181 1 1820 It , 17 C. in 1822 It. 1688.
434쪽
506. mphyleusis est Actus quo praedium aliquod meliorandi illius causa, alleui conceditur in perpetuum, es ad tempu8, pro certo annuo canone persolvendo l . roxima est venditioni et Onductioni 2): sed neque venditio est, neque conductio, nec propriam naturam habet, sed ex pactis conventis eam recipit 3). Iure nostro prope in venditionem recidit 4); et pacisci equit, ne bona vectigalia alienari, aut ne redimi possint 53 onstat igitur re vectigali)nempe praedio aliquo rustico 63, et canone Cano in bonis ecclesiae par reditibus esse debet, deducto sextante 73. Qui rem dat in emphyleusim directarius; qui accipit, utilista nuncupatur Emphyleuge antiquae ex pactis conventi 83, et ex iure antiquo, tum communi, tum laudati paucis exceptis); novae, idest initae postan. 1865, ex iure patrio directariis insenso aestimari debent. 507. mphyleusis distingui potest, ' ex bonis que in emphyleusim dantur; ' ex personis in quas transit; ' ex tempore quo duratura est. Hinc diducitur ex ' in ecclesiasticam et laicam: illa ex iure communi, haec magis ex laudati olim constitit 93. Ex 2 ' in hereditariam, familiarem, et mixtam prout ex pactis conventis in solos heredes, vel solos descendentes, vel in heredes OM 1 C. It. 1556. Ius Gallicum,m- 4 C. Jt. ex ΑΑ. 1562, 1563, 1564.
phyleuκim explosit, quasi fetidat Seu res ibrida est, et a la anti- aliquid ius nostrum eam sorvavit qui iuris L Μοn-ο), quae ob con- agriculturae favendis gratia, sed vix cessum emphyleutae redemptionis non penitus dΘlamnatam. Hoc ex ipsa ius, omnem eius utilitatem inconsul-ρmphyleusis definitione intelli ero tissimo peremit Gabba Teoris .inali cor, in qua domini utilis, directi retrocittit it delle leggi, III, 146). mentionem detraxis, quod emphyteu b C. It. Cit. . 1557.
Si naturam Vix enitus non evertit si, Ε C. It. 1556. Maggo. V, Ius Austr. medium quid ist inter M. Scilicet haec dantum melioratus commune, et italicum Cod. Au. tionem recipiunt, quam Io intondit.
435쪽
que descelidentes dumtaxat transire olim potuit 103. Ex ' inpe petuam, et temporanham et temporanea iterum in eam quae in definitum tempus, vel in destnitas generatione conceditur. Ρorro si non appareat utra ea sit, laica praesumitur perpetua ecclesiastica ad tertiam generationem tantum 11ὶ Et si non appareat utrum generati ab ipso constituento, an ab eius stliis iniri debeat, ecclesiastica ab illo, laica ab his initur l23.508. Emphyleus constituta I. utile dominium in emphyleutam, transit II directum penes dominum remanet. Proinde, ex I. mphyleuta rei vectigalis prope dominus sti; moesque eius fructus, accessiones, utilitates sua facit 133 immo nec alienare eam prohibetur 14ὶ Sed eo uti debet more boni patris familias eamque sartam tectam servare suis impensis, licet immodicis 15); et omnia onera realia et tributa eis imposita agnoscere debet l63. XII. dominus emphyleusis canonem exigit nec quidquam ex eo remittere cogitur, si sterilitate, aut insolita aliqua clade fructus eius, vel omne8, perierint immo etsi pars fundi perierit, quamdiu reliqua sum ciet a non solvendo l7ὶ nisi forte canones a mercede parum di 8tent l83.
10 V. Fulgin. De Ontr. -- phyt , I 2, eto. Borsari I, 58 Θtc. Heroditaria igitur eu erat, quum qui stipulabatur tibi et hereclitas, De sibi es his quibris dederit, vel Simpliciter, in perpetetraim, vol tibi et siliis, quae communiSSima Sententia suit Borsari, 62). Familiaris, seu gentilitia, quam sibi et filiis volitescendentibus mixta demum quam siliis et hereuibus Horeditariam O- terat pater cuivis donare, aut legare non item familiarem, niSi de On- Aeti S concedenti. V. Molina, D. 574;ot siff. III, 18 274). Dicebatur eae pacto et providentia, Si nominatim convenerat de emphyleusi adfuturas generatione transmittenda : in qua soli priori in possessionem miSSO
prinis investito alienandi ius orat V. Borsari, ου). Hodio sola hereditari. . superest fg 364. n. 17). 11 Fulgin. De Contr. XII, 2, eto. Μenoch. De Praestin diON ., IV, 10 Reiff. III, 18, 233 BorS., I, 59. Verum hodie iuro civili etiam
occlesiuestica praesumitur ea Petua
L. 31 nov. 1μ65, Art. 31 ult ). 12 D Luca De Emph.. Diso. 15. A filiis incipit ea, quam quiS stipulatur ad tertiam generationem cornpletam: vo ad tertiam ipsitis generationem Borsari I, 179, 180). 13 CL Vinn. ina 3 n. 3, De Lin
crat. C. Ιt. 1662. Et ex hoc capite omni emphyleusi A quae poSt editum Cod. Ιt contrahitur, hereditaria est. 15 Ε L. 1. C. h. L BorSari, I, 49 V. C. u. 112 Sed penes
Veteres'. . quaestio haec omnium
gravissima fuit V. Borsari, ν 26).
Iuroeantiquo canon praestatur in agri itionem domini directi, ideo emphyleuesi inter Iures V. , heredeS divisa solidu a singulis, veriu ΘXigi potest; novo, in quo vix huius d minii vestigium supereSt, non item.
436쪽
509. Emphyleusis L amittitur praescriptione nempe extraordinaria, si ipse emphytout 30 continuis annis a canonis solutione cessaverit l9ὶ ordinaria, si tertius aliquis rem vectigalem quasi liberam acquisiverit, ceteris paribus f 15M. I. Rescinditur si emphyleuta rem vectigalem non mediocriter deteriorem secerit 20ὶ; vel in iure interpellatus, toto biennio canonem non solverit 2 l . III. Extinguitur rei interitu 22ὶ vel impleto concessionis tempore: et ex N. L. 8 emphyleuis rem vectigalem redemerit iusto pretio vel si dominus emphyleusis est persona moralis reditibus ex versuris publicis di mino obtrusis 233. 510. Extinet emphyleusi, praedia in emphyleusim data redeunt ad dominum cum fructibus nondum percepti8 24), ceterisque acce8sionibus. Servitutes et hypothecae imposita medio tempore in re mctigali, ipso iure evanescunt 440). Verum dominus refundere debet emphyleutae omnes impensas, non quidem ne cessarias 25ὶ sed utiles, quas is fecit praeter, vel ultra conventionem; non modicastiqua fuerit, et emphyleuta velit praedium vectigale en res necesse ha- bot in domino donunciare, si sorte ipse illud emero malit, oblato in bimostri proximo eodem pretio L. 3, C. h. t.
C. , De Locat et Comi ); alias incidit in commissum Bors. I, 48s).
Quoties autom praedium aliquod emphyleuticum transit in extraneos, domino directo laudemium perSOlVendum At nempe quinquageSima pretii pars Cit. L. ). At cum emphyleusis redimitur, dimidium laudomii
dumtaxat, si perpetua e Sit Sin temporaria, odrans dimidium dimidii)perAolvendum est Cit. L. 30 nov. 1865, Art. 30). Sed in hodiernis laudemium penitus exulat C. Ιt. 1562); no ullo domini directi consensu opus os in venditionibus praediorum Excit A. C. u. 1140). D C. Ιt. 1563 secus et rectius, ex Au. 1135). Ideo dominus singulis
tricenniis nondum elapsis cogere m-phyleutam potest ius suum agnOSCero
ciat. - Biennio, nemii ex A. 1565, a legitima interpellatione computando.
22 L. 1, C. h. t. V. .est. 1560.
rierit, licet ab emphyleusi discedere
1564. Et redimore potest etiam post iudicium resolutionis ante senten
emphyleusim cclosiasticam iniussu S. Sodis, vel Ordinarii redimero, letale est, et obnoxium XCommunieationi latae sententiae, de qua in Ρar. III. Porro emphyleusis morte eius qui eam sibi stipulutus fuit nec extinguitur, nec amittitur; as hereditaria transit ad fredes, etsi non li-b0ros familiaria ad liberos, etsi non heredem at in mixta nequo filii succedunt nisi herΘdes, nequ heredes
nisi filii V. Fulgin. De Succ f., Cap. I et seq. Voet 6, 3, 10). Et ubi viget Const. S. si V 6 febr. 1571, non succedunt filii illegitimi.
Verum pene nos, devolvitur ex iure successioni Sive testatae sive intestatae et ad mares et foeminas deseritur, Sublato quoVis vocationis ordino in constitutione emphyleusis, licet antiqua ea sit, comprehenso Cit.
437쪽
tamen 26): nempe si emphyleusisinituri temporis lapsum, quanti fundus tunc pretiosior est, in culpa emphyleutae, hoc vel quantiis impendit 27ὶ Sed in antiquis, si quid implantatum insitumve fuerit, pro his nihil praestat, quod ex ipsa natura emphyleusi perspicuum est. 283.
511. Census ei est contractus quo qui ius percipiendi reditus eae praedio aliquo, sibi, aut alii in perpetuum reservat, vel aequirit lὶ inde in reserτatinum et onsignatiτum diducitur 2). servativus constituitur cum qui rem suam donat, aut Vendit, re8ervata sibi, Vel alii pensione annua con8ignatiuu cum emit tu percipiendi reditus ex re aliena 3 . Uterque igitur constat re et pretio. Res praedium frugifera esse debet pretium iustum: iultum autem pretium erit si reditus in reservativo fructibus praedii in consignativosi licitis pecuniae usuris, respondeant 4 . Ad haec, uterque, iure nostro eget hypotheca b). Cum autem constitutus fuerit, ex iure positivo redimi nequit a censualista quoad censuariu pacta MVRVinrit 6 . Contra, a censuario redimi potest quandocumque 7ὶ et si 26 Exiit L. 7 Valaso. q. 25 hilominus iustum illud habetur, quo
Moli. D. 463 Fulgin. De Melioraui. in eo loco, ubi contrahitur, cenSUS III, sic huiusmodi mi vendique solent Sot.,
Reiff. 3, 18, 121. Nihilominus con- 44 V. Reginat. XXV, 15).traria sententia commitatissima fuit 5 C. It. 1964, 1969, 1985. Alias Fulgin. l. c.). neuter intelligitur quoad tertios, et 28 Fulg. l. c. II, 11. In novis consignativus a debitore, quasi debi- repetit has quoque Ex C. It. 1566). tum redimi pot0st Art. 17824. 1 Ex C. It. 1778 AEN LL. ap- 6 C. , 530 1911 It. 1783. pellatur Reduus constitiam. Qui con Bire positi S. Alph. III, 843, Sum sibi reservat vel acquirit, cen MI VIII). ideo non obstat Const. δε ista; qui solvit, Unsuarius dici Cum onus S. iis, ubi ea non Viget. Solet Ius, etc., et non ipsos fru- I S. ius V cit. Const. φ 12 ctus Less., II, 22, 1). In perpetuum C. G. 530 1911 It. 1783. Sed, sinam si a vitam constituatur, vita plures fuerint censuarii, Vel unius latus, seu vitalitium proprio nomi cenSuarii plure heredeΗ, utrum quisne dici solet, de quo propediem que suam partem tantum luere OS-
2 Latini, Elem. Iur civ. Lib. sit, inter L . non satis convenit: III, it XV, Cap. VI Zach. 39T. affrinantium sententia communior In Ν. L. illi praediates, hi sim est Zach. 398 n. 13 .mihi, i phiplices reditus nuncupantur C. in re fuerint cenSuarii, prior Senten-530 1909; t. 1780 1782). tia videtur verior, quia plure cen- 3 Ε L. 6, De Redig. clom. Hus esse videntur g 329 n. 13); Sin C. G. 530 1909 ol. 1780 1ῆST; plures heredes unius ΡοSterior, quin LeSS. II, 22, 4. contractus e parte rescindi non POS- 4 Less.. ΙΙ. 22. 102 etc. Ni sunt
438쪽
434 LIBER III. - TRA . II. ΤΙΤ. VIII. DE CONTRACT ONERORIS IN SPECIE
conVenerit ne is censum redimere possit, pactum huiusmodi pro non scripto At 8 . Nihilominus. X N. L. conveniri pote8t, ne redimatur quamdiu creditori vita contigerit; vel ante certum tempus; quod in reservativis tricennium, in consignativis decennium X dere nequit Vel nonnisi debitore 9 anno antea praemonito l03. bl 2. Censu constituto, siquidem reservativo, plenum rei dominium quovis contrari pacto sublato perpetuo in censuarium; in consignativo, ius dumtaxat percipiendi fructus in censualistam transit 11ὶ quamobrem utriusque censualistae iura hodie promus er ditoria sunt 12 . Censuarius canonem solvere debet nempe integrum in censu reservativo qui emphyleus prope aecedit semper, non item in consignativo, si pars fructuum praedii censualis, insolito prout in conductione casu interierit 133. Verum canoni Sο-lutio, quasi debiti, nedum si censuarii plures fuerint V 329 n. 133, ουed si unius censuarii plures heredes V. 414 , divisionem reci
513. Cen8us, . extinguitur si censuarius illum redemerit. ΙΙ. Resolvitur Oisci iudicis): V si ipse, legitime interpellatu8, caninnem toto continuo biennio non solverit vel ' promissas in eo constituendo cautiones non praestet aut ' postea ami88as, etsi non ua culpa, non suppleat 15). II. Rescinditur, si ' praedium 'ensuale plus quam inter re personas postea divisum fuerit, ex quacumque cau8a 16), aut ' censuarius lar cesserit, vel olvendo esse desierit 173. Ad haee, census reservativus rescindi O- terit prout quaevis alia seu empti et venditio, e donatio V. c.,
si censualista quasi venditor laesus mori ultra dimidium iusti pretii Vel si quasi donator postea susceperit liberos 18). Censu
resoluto ob non impletas conditiones, rescisso ex Augcepti liberiS, iura super praediis vectigalibus tertio quaesita, perinde ac in em -
439쪽
ptione, et permutatione salva permanent is). Alias rescisso, fas est croditoribus consuarii iure eius uti ideoque, si praedium a censuario alignatum fuerit, revocari non poterit si possessor paratus sit censualistae satis facere 203.
514. raecipuus inter contractus gratuitos os donatio. Donatiolato sensu est, quaevis liberalitas in ascipientem collata 13 velut acceptilatio proprio est, contractus quo quis alicui liberaliter dat aliquid ea mente, ut accipientis at siquidem statim eius fieri vult, donatio inter vivos; sin post mortem donique suam ideoque nisi interim mutaverit voluntatem), donatio ea a mortis diei solet. Donationes mortis causa instar legatorum sunt: de huc non peditinant 2 515. Donati inter vivos strictius innitur contractus 3 quo quis aliquid meralitere alii dat ea mente, ut uelit statim uocipientis fieri, ne ullo casu ad se reverti 4 . I. Dat nempe de uo quamobrem si e suo patrimonio nihil decedit, ut ecce si alicui renun- ciet hereditatem, legatum, donatio stricta et propria signicatione non intelligitur b). Liberaliter, idest nvuo iure moenis 63. Et gralis; proinde si donet retribuendi causa, et retributio ex iustitia ρbita
19 C. It. 1787. donatione qua a novitii fiunt ad 20 C. It. 1786, g 1 V. c., cano formam Conc Tridentini XXV. nem solvero, cautiones dare. laos gul. 16). pretium supplere. 3 L. 16, pr. C. De Me Instr.
-α-Δ t. 1050. Fieri ergo si traditionsm 2 V. g 1, 2, Inst. h. L N. fantum post mortem distulit, non . donati mos mortis causa ne in ori donatio mortis causa, sed interminant quidsm Sod si factae fuerint vivos. sorvata tostamentorum larma, ratas 6 Ex L. 32, 3 Quod esturus,esso iure An. a. 956 cortum nostro De donas. λι vir α --. AEREBO.,
440쪽
sit vel nus aliquod imponat donatario V., ut alat se donantem, ex alterutro hoc capite magis contractus nerosus est; et eatenus tantum donatio intelligitur, quatenus donata retributionem, Vel onus exsuperant ideo aestimabitur utriusque iure seorsum 73 II. Ut velit Statim, etc., nec uuo casu, etc. duo haec statuta sunt iure civili, et ad donationem inter Vivos, a donatione mortis causa, secernendam, cum primis pertinent. Ideo nihil prohibet donationes steri sub Onditione tum suspensiva, tum resolutiva 8 . Et suspensiva inest tacite donationibus quae matrimonii causa nunt s), resolutiva reciprocis l0ὶ, alterutra in donatis sacri patrimonii constituendi gratia il). Ea tantum conditio donationem vitiat, ' quae in potestate donantis posita est ib); vel 2' qua donatarius aes donantis alienum quodcumque futurum in se suscipit 13) quave demum, ' convenitur ut, donatario, vel liberis eius praemortuis, donata patio rivertium ad alium, quam ad ipsum donantem 14), revertantur.5 16. Donati est specie alienationis, ideo is tantum potest donare, qui potest alienare exceptis his qui testamentum facere non possunt 34 l), et regulariter, minoribus, et inbabilibus postulatis et renunciatis 15). Omnibus autem donari potest, inhonestis quinque personis, vel ignotis 16); immo et nascituris, dummodo comceptis 17); immo penes nos, dummodo natus sit ille, ex quo nasci
I Zach. 702 n. 2; REgo. IV, 321. Itaque, si ex gratitudine tantum 6bitum sit quod donatur, gratuita intolligitur C. u. 940 It., 1061): ideoqus locum inter eos habere non potest, inter quos donationes prohibentur. Nostri aliud tenent
V. Zach. 703 n. 2 V. C. It. 1083, 1. Reciprociae dicuntur quae duo sibi invicom faciunt iisdem tabulis.
si uxorem duxerit Zach. 699 n. d). Atque idso, etsi non in meram eius voluntatem MI, . 1 collata fuerit Μageto. V, 330), V. C. - Si
cumque num alias inventa esset donationum reVocandarum ratio. Itaque si hoc d6finitum sierit, V. , funeris impensae, Valet donatio.
Ad alium, . c., ad heredos Zach , T , . ): Videtur enim quamdam quasi fideicommissariam substitutio
16 C est. 1062, 1386 138T V.C. G. 1095. Et iure nostro, nupine Sine conSensu mariti C. It. 134; V. C. s. 217, o). Filiis autem illo-gitimis donari non potos ultra id quod potest ei testamento relinqui
C. G. 906. ConceptiS, nempe, Brius, non quo donatio acceptatur, sed quo