장음표시 사용
21쪽
studemus, quasi c0mmuni quodam vinculo ad eas promovendas duci debemus, et ridiculus est istorum conatus, qui impediant, quominus alii sua repetant aut corrigant. tque haud scio an ver litterarum amore arserit doctus ille Italus, qui tristi sane- quam ambitione e perductus suit, ut viro pariter studiis docto ac moribus probo tum demum permiserit ligustini collationem instituere, cuius Commentationes super salmos laciniis Tullianis de Re ublica suprascriptae sunt, postquam iure iurando sibi illum obstrinxisset, utougustinum legeret varietatemque lectionis adnotaret, sed ne litteram quidem Ciceronis, qui nunc saltem non amplius latet, adspiceret; atque h0 factum est, postquam Maius curas secundas ad hunc Codicem adhibuerat, qua repetita lectione quaecunque cerni possint, iure suo ad emendatiorem editionem adhibere debuerat, Opinor. Quae quum ita sint, non mirum quod Romae quum SSemanno superiore, et cum doctis, qui ibi versantur, de meritis
fingeli Maii agerem, unum ex illis in magnum philologum
philosophorum illud audiverim retorquentem mortem non 8Semalum. D quod invidiae ne tribuatis, nam totus erat ille, ut isti solent, in celebrandis laudibus civis sui, qui re vera Bibliothecae Vaticanae sui ornamento, quae dignum desiderat adhuc successorem. Verum hoc sibi volebat, non amplius impediri, quominus nostras quoque curas ad Maii Collectiones emendandas adhibeamus, quod ne sero fieret in libris palimpsestis verendum erat. In Vulgus enim notum est membranas illas nonnihil esse corrosas hymicis istis, quae in atramentum olim ablutum erasumque ut bene agerent, iusto acerbiores fuisse dicuntur attamen talis eorum est natura, ut chartae Sint perniciosa , si ad lucem revocant scripturam ablutam. Est lio coniugis dolendum, quod in multis soliis scriptura evanida facta sit atramento per totius membranae superficiem disperso, ut ita dicam, quae itaque chymicis peius afficiuntur. Nec sacile huic vitio remedium invenietur, atqui quantocius huiuscemodi libri lectio conseratur. Sic enim Gai code post breve spatium totus est periturus, sic uticanus liber, qui P0lybii atque Di 0uis
22쪽
scrvavit voci illa , alii iani in i artiolius abitu aut Oli CausIm qualli ili xi 'li allii i iam iiiversa scriptura obsus ala est, quod praeter
CXClia Plu , luat ipse vidi, accidisse scio in i ranii Liciniani frag- inutilis, o locu in lint, uisse dicunt in ilii alia i istis rar nientis Tullianis scilicet de Fato , quae . Forruccius sibi visus est inluc in reVocasse quod ne ito in uilico Vaticano odio de Re Publica accideret, antequa in aliquis usus melioribus nostriste inporibus librum accuratius contulisset, pro Viribus caverexolui, et sic Biliti olliceam Vaticanam quum requentarem , CO-dicibus tonnullis , qua tunc gaudebam insigni liberalitate , quam gratissimo antino profiteri non desino, pervolutis, ad Maii Collectiones animum appuli, arronantiae crinii ne ortasse notandus, quod adolescentulus novissimum quodque attingere maluerim, classicorum ingentem collectionem antequam non solum pro
dimidia parte legissem, sed ne intellexissem quidem. Sed sic solemus alacri magis studio quam iusta prudentia ducti, qua in
re si erraver , iuvabit me non solum laborasse hoc vitio, sin contra, virorum doctorum studia ulliana ex hoc meo qualicunque labore detrimentum saltem nullum capient. Igitur publici iuris acturus quae nova aut emendatiora invenire licuit in Codicibus Vaticanis, e quibus Maius classica opera Latina primus protraxit, lubet initium sacere a Libris de Re Publica, non tamen quod iis in primis studia mea
tanto piosuerint, nam cetera quae Maius edidit, maiora incrementa nacta esse ex repetita lectione libens fateor, et suo loco
apparebit, tum in ioc lasciculo, tum in altero, quem alia Codicum obtunsiuin s lia palimpsest in aliis bibliolliecis servata quum inspexero, editurus sum. ccedit huc quod in altera sua editione Romae 1828 Maius mulius hanc suam provinciain administraxerit, nam viris doctis , certatim qui in edendo ut emendando novissimuin ulli an uiri opus, versali erant, et in coniiciundo desudaverant, quaerebat quod obiiceret iure suo auctoritati unio libri innisus locos de quorum lectione illi dubium
mOVerant, CCuralius inspexit, et sic codicum Inelius excussitu spociosa istas in pus naret coniecturas, celera , suae in pli-
23쪽
mam quamque editionem principem cadunt, et locum obtinent in codice palimpsesto, cuius scriptura iustam ob causam saepius fallax est atque incerta primo inspicienti quosnam fructus hi libri politici ex Maii secundis curis perceperint, Vide Sis, ordine laudatos apud Osannum in primaria sua editione ei Publicae GUttingen 1847ὶ qua 2 Omnes superiores Obscuravit. 4ttamen in secunda illa, quam Maius notavit lectionis varietate acquiescinon poteSt, passim enim nimis age, Ut hoc utar , lib. II. Qui verba institulis scripsit ille postrema haec verba repetuntur, moXque expunguntur; D a latebat tria tantuna verba esse repetita, nec Ver expuncta. Sed non lubet discrimen decantare, quod secundam inter Romani editoris parciorem collationem intercedat et accuratissimam, quam mense marti anni 185 ipse conlaci dedecet enim sua ipsius laudare, et habebit mea quo Se commendet, si superiorem superaverit filia quaedam mihi sunt praemittenda, quae Maius et sannus minus accurate administrasse videntur.
Ρalimpsestus de Re ublica quibusnam satis Romam deductus fuerit, videre est in raelatione apud Maium , cui historiae subiunxit Codicis descriptionem universe Vere et recte Compositam, dummodo hoc unum exceperis, quod errore nescio quo Maius tibi auctor sit, librum illum Vaticanum Lat. q. 5757 membranaceum esse in folio at in quarto illi est seruia, quam dicunt, ut omnibus obiensis bibliothecae codicibus, quorum membranae postea erasae atque ablutae, dissectae atque in dixersas bibliothecas dispersae nunc tandem iussae sunt reddere quae pii scilicet librarii abstulerant, Verrinas ullianas dic , Frons Onem, Dionis olybiique excerpta, Scholia obiensia, Iuvenalem, Persium imo eadem seruia quadrata iis soliis crat, ex quibus Fragmenta Vaticana, ut apud uris Consultos audiunt, Maius eruit, antequam erasa et abluta in arctiorem formam dissecla el mutilata suerint.
24쪽
Transit Iaius , i::. XLI v ut illi istini pus de illo VCl C retulisse iiii hi videtur , nisi luod accurati iis ad litio desilit unda luerit
Scriptura , de lua non ab re erit ni ea in litui Cin Cura lue Senten-li alii prosci re , si quid uin nonii illi laeta ad historia in ille rariam et ad iii IIuinenla pertineat, quibus alii rescripti codices se pro- detini. o lubentius hunc locu in attingo, quod Maius in politicae scripturae specimine ullus lini quoque si ustulum excusserit, illi D, inquit, cognoscant eruditi ante saeculum ducimum i ominenlarium illud esse exaratum Iino saecul non ineunte, nisi vetustior suit, nam pertinet ad tein pus, quo iransitus fiebat exscriptura semiunciali , quam vocant, Vide B, i, ad mini Scularum Ormam , qua sunt: a , , , , , , dum Inedium inter utrumque genus locum sibi postulant , f, , quae Saecul nono erigente qua Orma scriptae fuerint, satis notum est. Denique ligustinus Codice Vaticano Ν0 3836 paulo recen-lior esse videtur, cuius Scripturae Sacrae vide specimen apud Silvestrem tab. 235, qui octavo saeculo recte illuin tribuit conspirant autem multae litterae in hunc modum cum Scriptura, quae septimum clavumve sibi vindicat, contra nonum decimum vemulto plures liabet minusculas aliasque forma ita diversas, ut Augustinum nisi posueris in Tullianum locum iam subintrasse saeculo octavo, obiensem tibi sumas monachum necesse est saeculo non ineunte aetate provectiorem quam celeri isti quos tunc aut paullo post Codices suos rescripsisse acile crediderim. Conseratur autem saeculi octavi Gregorius urensis Paris in bibl.Ν. D. 132 bis, Silvestro ab . 4 , Livius Paris. q. 5730, Silv. tab. 89 S. Prosperi pigrammata Paris. Suppl. Lat. q. 669,
Silv. ab. 5 nec possum quin magnam observem similitudinem in quiliusdam litteris cum scriptura antiquiore ullus lini libripo pyrace Cenevensis Silv. ab. 270 et nostr codice. Verum rein diiudicent peritiores palaeograptitae studiosi, qu0 Semel atque iterum iuvat ablegare ad insigne illud opus, cuius elegantissimus re Iius ille scribendi magister nobis auctor exstitit , Sit vestrum dico, qui a doctis civibus suis adiutus , viginti anni sunt circiter, de industria in Universi Urbis errarum ala cogra -
25쪽
plii versatus omnium nationum et scripturarum genera speciesque conquisivit, quarum lapidi incisa nec non , ubi Opus esset, colorata publici iuris fecit specimina, singulis satis erudita praemissa commentatione quae tabulae satis accurate inelsae et diligentissime elaboratae codicum instar iis sint, quibus libros illos manuscriptos inspicere nec terere copia est. Tullianum opus in his membranis primo exaratum fuit spati0sis litteris eum in modum, ut singulae paginae binis laterculis constent, quae rursus singula quindecim Versu complectantur, in singulis vero versibus litterae circiter decem legantur. D Ultimum illud haud ita urgendum est, nam littera m Odo duarum litterarum spatium sibi postulat, modo in sine versus non scripta significatur per lineolam, quae passim itidem medio in versu Occurrit, nonnumquam etiamsi rarius pro littera n posita. um litterarum mensura de Varia est, ut quod Septem earum sine sigiis requirant spatium, in eadem pagina mox duodecim rite scriptae compleant. Adde quod litterae, prout librario phacuerit aut res postularit, in sine versuum aliquantisper minuantur,
tio tis et coniunctio que prima tantum littera adiecto puncto indicantur, quemadmodum pronomen quae per ' tum in medio versu tum in sine, quae singula unius tantum litterae spatium sibi vindicant. Deinde vulgari modo consule , populus Romanus , tribunus plebis , ex initiali aut prioribus litteris adscripto puncto intelligitur, ut in verbo res publica littera . sufficit ad Omnes casus excepto genitivo plurali indicandos. Dunique haud ita constans versibus est mensura, praeterea quod pasSim ubi nova ira inchoanda suntentia, librarius superioris versus
26쪽
Scripse i it linulo muli rein, quales constanter lepinxit iriori colunt nae initiales vel ine lio vocabulo , quod ni i in alter laterculo oblinet locunt. IIo rura itaque onmi uni liabunt Iulionein is, qui in a Iinarum laciniis supplendis desudet, et coniiciendo ad cum litterarum numeruin pervenire laboret, quem auctore Maio
in codice desiderari sibi singat. iiii autem Maii supplementa in locis obsus aliis dubitanter ud
a nodum accipiunt, bene perspectum habeant veli in idem vestigium quod leviuscule passim cernitur, ad C, ducere, aut
litterarum icto nepe deui restare indicium, ut Maius ad III, 44 recte observat , aut litteram ci et o eodem ductu intelligi posse , nec B ab is ubique distingui , alque eadem lineola I et indicari, quemadmodum L auto aut ii paulo evanidae vix dignoscuntur sic recte omnino Moserus I, 8 31 aliquid tot imo enlibus emendavit in molientibiis , contra sallitur Osannus p. 19, codicis a Maio Xhibitum specimen intuens pro L sacile scribi vel legi potuisse contendens, meliora evincat versus pag. 61 ut versus 1 pag. 51 , nam idem discrimen bene cernitur, quod in recla et longiore t et rotunda e exstat, quas in nostris libris adhibemus, contra proclivior error est in maiusculariun Scriptura , cuius perspicuum exemplum descripsi ex Lucano Palatino in Bibl. Vat. Ν'. 24, quod pr0pter speciminis paucitatem videre non est in tabula, quam Niebulirius dedit in Ciceronis rat pro Fonteio et Rabirio aliorumque fragmentis in ceteris vero litterae: l longior sorma lectorem ab errore relinet, quod in rusticis quoque, quas dicunt litteras, usus voluit, videlibrici titulum apud Maium , excepto ortasse Sallustio Vaticano, ubi contra L latior St. Praenomina partim sigiis scribuntur partim e X plicata, ut recte monet Maius pag. 1 , et ut videbis in omnibus sere editionibus, nam hac in re librarius nimis sequaces habuit oditores; sed sic fieri assolet qui in librariorum et interpolatorum inconstantium declainilunt, eodem vitio in vili opinor alliciuntur. tqui istis maculi. liberandae sunt editiones. non non lubes, 'UO
27쪽
istorum hominum defendas morosam inconstantiam mi in his, tum in aliis, vocabula Volo male dissecta aut miserum in inodum duobus versibus distributa, qua in re prorsu eadem Ossendit negligentia, quam nolite fallacem ducem equi, ut a quibusdam factum esse scio. raestat cum palimpsest nostri correctore
emendare absurda ista atque ad certam normam recudere; penes editores enim est Sana ratione ductos manuscriptorum tum
vocabula tum sententias distinguere. Hoc ultimum de politico quoque codice dictum accipias, nam hac in re qua est socordia, librarius negligentius egit, ut Maius monuit pag. v a pausaS haud raro apparere, nempe punctum quoddam recurvum iuxta litterae summitatem, quod tamen in Frontonis codice multo accuratius frequentiusque sit. D Atqui iniuria queritur Osannus pag. XVI, de pausis punctisVe nil aium adnotasse; sin sorte desiderabat omnium punctorum in arietate lectionis notationem, nimium optabat ille, nam persuasum mihi est nos omnino nihil ex istarum sarragine lucrari posse, librarius tam male sedulus erat hoc nomine, ut grato animo Maii adspiciam editionem, qua omne codicis punctum sustulit denique spernenda sunt ista, dummodo probe teneamus nostrum esse ius sententias distinguere atque dissecare, id est summopere dissidere possumus punctis in editionibus, quibus meliora substituere debemus , modo Te Vera restituatur auctoris manus. Xaratus est autem code Scriptura adeo continua, ut Vel Vocabula uno tenore exarata, non discreta
appareant; sed haud scio an recte Maius hocce proprium quoddam palimpsestorum posuerit, siquidem hac in re non est cur eos ceteris codicibus eiusdem aetatis distinguamus, qui lavente sortuna rescripti non sunt. Constat autem Virgilium Vaticanum Ν'. 3867, Silv. ab. 60, saeculo quarto rusticis maiusculis esse exaratum, qui ut Virgilius Medicetis me saltem iudice ex eodem
aevo ita est Seriptus, ut singula Vocabula punctis secernantur. Punctorum mentione acta sequitur ut de aliis quibusdam dicam, quae litterae v suprascripta nil saciunt ad eam discernendam a consonante eiusdem sormae, nam nulla excogitari potest regii tu aut certa ratio. eo perspicio cur littera i nonnumquam
28쪽
Suiit luibus ilia mitto placet, et me levissi in alii lineolum opiccnixe nc:Ili:Icndu in lainant, quippe quae ac genuinalia uC- toris inania in saepius perduxerint i die obloquor , ut cum grano salis quia in innis collatio instituenda est, linia praesertim huius ile ilia af tinus unici depositoris libroruin de Re Publica. int tamen sunt multa. quibus apparatus criticus curule potest atque debet, inter quae tum puncta, de quibus dicebam , resero, tum ingentem lineolarum mpicumque mulnerum quarum rationem
sedulo sic habui, ut eas de proposito nulli bi adscripserim. Sunt
nempe maculae nil aliud , ista omnia puncta sive lineolas maxis passim clitterarum speciein prae ses serentes aut emendationis vestigium redarguentes, sed nil quidquam commune habent cum texto Tulliano neque cum Λugustino communem Originem ex eo traxerunt, quod librarius qui Commentationes superi salinos describeret, iusto citius soli verteret atrament ultimae paginae imo vel praecedentis nondum rite siccato atqui cavendum est, ne ubi istae maculae occurrunt inter lineas Tullianas , pro una
alterave secundae manus littera correcta habeatur, nam ommentationum mensura conspirat cum correctori Scriptura. Iumec eadem laus, magnus istarum accessit numeruS, qua craS-siores et longiores prima manus sibi vindicaret; sed nolite librari, alieni obtrudere. nam thymica in quodvis olim atramento co0 pertum duerit, rea gentis in ducem revocarunt bene multas maculas, quas dolia Iulliana sibi invicem communicaverant, quia in ad Augustini Commentarium conscribendum deligata atque
aqua mersa necdum abluta humectat atramento ulliano componerentur incerto quodam Ordine, nam non respondent maculae . quas muri volo, vetusto Ordini nec Veio praesenti. Cuius rei causam quum nondum perspectam haberem, Vana Spes tertiae cuiusdam scripturae me tenuit, sed mox meliora doctus
omnia cista, quac curto quoda in discrimine dignoscantur, secernendi isse duxi oulliana lectionis arietate. Maius quibusdam locis sibi imponi passus es istis maculis, ut infra ostendam.
29쪽
Sed aliud est de omnibus iis, quae inanii secundae debemus, diligenter enim rationem habui punctorum, quae corrector iis litteris adscripsit, quas Xpungeret, Ut verbo utar inde nato, quia codicem insigni labore et Vera elegantia descriptum crassa
Minerva emendare quum dedeceret, puncto notaret litteram aut Ocem, qua esSet peccatum G Si Verba , sic Maius pag. LX addenda sunt, ea supra Versum, rarius in margine adscribuntur, sin detrahenda, ea punctis saepe superne raro inferne notantur. Duic sallitur etiamsi oculis acutissimus editor, nam ConStanS OS
emendatoris , ut puncto litteras, quae delendae Viderentur, notaret superne addito, nullam seri exceptionem , id est, puncto inferne scripto nulla littera in hoc codice detrahenda est. Contra sunt multae litterae re vera delendae, sub quibus cernitur
aliquid est nempe duplex delendi ratio, unde de duplice correctione atque de duobus emendatoribus sitne cogitandum, dubius haereo, in ipsius emendatoris subtilis diligentia impedit, quominus res diiudicetur. In libro secundo tertioque sedecim locis in pro solemni puncto litteras hoc signo: superne esse notatas nolo quid levissim hoc discrimine subsit, non perspicio, mone coniiciendo reperiri poterit, pinor aliud est, secunda enim delendi methodus, qua nemo non utitur, ut litteras vitiose scriptas lineola obliqua notet in hunc modum o passim in hoc
codice occurrit, et saepius coniunctim cum altera Attamen antiquus emendator propter eximiam scripturae pulchritudinem, pinor, tenuissimas tantum trans istas litteras duxit lineolas , quas facillime aqua abstulit, et propter atramenti paucitatem in ea vix agere potuerunt hymica hinc lactum, ut bona pars earum litterarum, quas Secunda manus summo iure delendas censuerit, renascerentur absque lineola, quae etiamsi tenuissima abesse non deberet; et vulgo nonnisi maiore oculorum inten-
l ut 6 ne, I Esquililinum, 28 attingisse, 6 gloria, 43 ut is, 44 dominoto 47 quam 4 cogitare, 0 interprociati, vis, inpertit 55 reliquam, si effecit, III volumiatum, ternerentur, 3 iustitiae.
30쪽
pretium esse dux , de quibus litteris constaret lineola delendas
censuisse Correctorem, en omne in meum Collationem rus erre, nil
dilo d. elendi iudicio ob causam quam dixi, passim plures litteras lineola notatus suisse quam vel e vestigiis nunc eruere licet, non est quod moneam, Sic , Ut hoc unum CXemplum alle
ram, vocabuli ille ultimae litterae supra scripta est , quae de more in istius locum succedat, non vero si vel nullum lineolae appareret indicium, ut utraque legatur , sicut Osannus p. 94 , iniuria opinatur lio Saltem loco genuinam scilicet scribendi formam a secunda manu Servatam ardenter arripiens a priscam istam sormam corrector simul cum librari ignorabat; quod ne propter novam sanni, cui non assentiar, orthographiam dixisse videar, libens lateor me in exemplo meo lineolam qua corrector delendum censuerat litteram e , adscripsisse diu antequam sanni inspexissem editionem. Sunt, quibus istarum rerum significatio otiosa atque utilioreSse videatur, quae sine studiorum Tullianorum detrimento negligi possint. Facile credo, verum persuasum nida est absque istarum notitia iudicium serri non posse de emendatoris auctOritate, cuius qui exstiterint obtrectatores mea Collatione meliora docebuntur. ccuratius correxit et longe plura, quam Vulgo credebatur, nam latebat omnino ad hunc usque diem quid praestiterit; et ex certa analogia sucile confici potest quasnarii litteras, quibus alias iam substituisset, delendas esse censuerit, id est, lineola notaverit, quae fuga certam ob causam a sedulo editore nullo negotio plerumque adiicietur, qui sic perficiat quod corrector aggressus erat non tantum, ut mulli credebant, sed ritu ad sinem perduxerat accedit, qu0d sub ipsis Augustini litteris lateant adlluc mendationes pauciores, nam propter mi