장음표시 사용
51쪽
Ibid. Principum caedes, et eorum multorum peStes quae paullo post Secutae Sunt. Proposuit Sannu pr. c. bellorum multorum pestes, praeter alia hoc quoque argumento allato, patere unicuique codicis exemplum a Maio exhibitum intuenti pro L facile E scribi vel legi potuisse. Vehementer nego, nam Versus 4 0dicis solii 1 aut versus 1 solii 1 evincunt fere idem esse discrimen in recta et longiorem et rotunda , quod in his ipsis typis, quibus nos utimur, intercedat; contra error est proclivior in maiuscularum scriptura,
vide luculentum exemplum in Lucan Palatino '. 24; nam vel in ceteris uncialibus longior forma litterae t retinere debuit librarium, nec aliud in rusticis usus voluit, vide Codicis nostri titulum in eadem tabula, excepto Drtasse Sallustio Vaticano, ubi contra L latior est quae quum ita sint, sanni coniectura etiamsi ingeniosa non accipienda videtur accedit, quod Tullius versatur in colligendo virorum calamitates et iniurias iis ab ingratis ciυibus impositas non ero temporum
bellorumve miserias, convenit ergo pronomen eorum cum Omanorum exemplis, quae praecedunt, non ita bellorum. Nec
mihi persuasum est ullium de brevi spatio a Marianis temporibus, imo a principum caede post Marii reditum insecuta usque ad suum exsilium loquentem bellorum multorum pestes 1X18se nam bella civilia omnia inter se connexa, quae sibi vult sannus, non cadunt in hoc tempus. Ι 8 10. Consul fuissem Consul autem quae miserat 1. manus fuissem consul, bis Suppleta leguntur, nam postquam syllabae con superadditum erat consul fuisse m),
insertum est sequenti versu sui fuissem con Habemus ergo duplicis correctionis exemplum, ex eo natum opinor, quod iam olim primae manus correcti evanida acta aut eras nunc per reagentia hymica simul cum altera in lucem revocata sit.
Eadem ratione explicari potest, quod huius libri vocabuli
52쪽
specto minutas litterulas ε piae edenti versu in inargine subiunxit sussciunt corrector in Sive rasae sive te liuiores, et Sic
ea silain superaddidit illeris a in versu sequente Sirniliter libro I. ex qu sactuni est unu , quod tu ui ita Erasit Or- rector , ut 'tu nunc restet. Odein in o lo libri Il. 3 26 patriciinhoubi e Iebatur, prima i supra scripta est littera , qua ab altera
manu sive neglecta Sive non lecta, Noacta est ex 'I, super-ndἡitae sunt C et , et expuncta in sequenti versu terminatione, subiuncta est littera o in margine praecedentis. Contra non video, cur altera manus libri ΙΙ. non suprascripserit vocabulo friuido, nam legebatur Optime exarata negatio. um eiusdem libri S 31 suo loco inter lineas adscripta sunt isque de impe 'io Suo, exemplo Pompili a prima manu omissa; ntque prorsus eadem in ima pagina leguntur. Ibidem S 48 vocabulum invisius in summa pagina iteravit recentior manus, etiamsi recte suo loco in textu exstat latet huius rei causa, nisi sorte sorma comparativi Ciceroni haud ita rara librario lectorive notanda visa sit quod nunc legitur 3 52 ibidem carere rege ex duplici correctione elicuit editor, nam quod primum canet rerege erat, re Suprascripta litterae , punctisque notata altera Illaba re, erasaque , non laetum est carere rege nisi spretis punctis. Denique S 54 litterae Me, quae deficiebant in neve erberaret bis additae sunt. Ibid. Potestas est ex tempore. Dubitat Maius correxeritne altera manus in tempore, et re Vera cernuntur lineolarum vestigia quaedam crassiora, quae a V pro litteris I accipias, nam de istarum Saltem origine constat, quippe quae maculae ortae sint ex voc. ne solii praecedentis 2 , quod iusto citius librarius vertit, et sic bene multae maculae apparent in pagina 83, quaruin rationem nullam tabuit editor, exceptis his, qua speciem quandam praebent litterarum in non eniti Suspicari licet Maium de hacce praepositione dubitantem sibi ο- luisse suprascriptum Augustini cir mocens D, etiamsi istius erroris aliud exemplum invenerim lib. ΙΙ. D 43.
53쪽
L1B. 1 4 10, 11, 12, 16, 18, 22. 35
11. Regere. Sic correxit altera manus litterae C erasae superscribendo G , unde coniicias, nisi ista explicet pronunciatio, discrimen inter duas illas litteras exiguum fuisse in libro, quem librarius descripsit; attamen bene tenendum est idem illud insere omni scriptura maiuscularum locum obtinere. VΙΙ. 3 12. Propius Code habet proprius addita incerta emendatione, nam Augustini librarius mulierem supra- posuit, sed non est expunctionis indicium, de quo Maius. X. 3 16 Be ita. Cod. ita mox ibidem factum ita. γγ Maius. Non ita, nil quidquam cernitur litterae , nec potest fieri, ut Maius eam viderit sub Augustini tribus malis. DNec vero respuenda emendatio, dummodo editori tribuatur, nam in aliis locis incerta est quaestio propter palimpsest naturam, hoc ver et praecedenti loco Maium lapsum esse contendo. XΙΙ. 3 18. Dein, quum essent perpauca inter Se uno aut altero spatio collocuti, Scipionique eorum a Mensus periucundus et pergratus fuisset, placitum est. Hanc arripuit Maius in altera editione virorum doctorum emendationem pro codicis lectione quo eorum aut Secundae manus quorum at potuerat iam antea ita legere, nam hanc probatam lectionem iam primae manui debemus, quae rite in sine prioris laterculi Scipionique scripsit, et sequentis initi Eorum, nec aliud sibi voluit corrector, pinor, quippe qui lineolis deleverit litteras Eo, et o suprascripserit verbo que, sed ita ut e non deleret, unde recte procedit Scipioniqu eorum elisionis
XIV. S 22 Eandem illam sphaeram ast 'is caelo
inhaerentibus esse descriptam. Cod. 1 manu illam tentisque caelo 2 vero deletum stellisque et Scriptum astris. DMaius Copula residua que sania sui indicium, Ciceronem scripsisse astris stellisque , quam Opini0nem novi argumentis
54쪽
analo subiecit Maius: Di here ilibris , Od. sine diphthongo, sed deinde haud scio an sit superaddita a sed et ipsa ter- in in alio vocabuli in codice est obscura; D at quae Cernuntur Supra hoc vocabuluin, Sunt maculae ex alius cuiusda in solii Scriptura ortae, quas a V pro correctione accipias; si hoc levius, veruin non Dienda videtur Maii negligentia, participium illud dico, quod in Codice non legitur habet nempe
Salis perspicue a stellis Sq. caelo inheae ent, quod de more primae manus equidem sic legerim a fellis iis quae caelo inhererent, tum deletis et suprascripta cinctuin est eandem illam sphaeram astris iis, quae caelo inhererent, SSedescriptam. Fateor ossendere pronomen is vel iis, quod corrector expunxit fortasse, sed ubi codex habet quae inhererent,
editori non licet scribere participium. XVI. S 25. tque eiusmodi quiddam etiam . Operae
pretium erit notasse, quod Maius reticuit, a Secunda manu
illud dam esse adscriptum imo laterculo priori dubito enim possitne coniungi eiusmodi quiddam tum quod sequebatur
in limine alterius laterculi ante eliam verbum quid expunctum est. Qua lectionis varietate acutiores sententiam constructione longiore laborantem adiuVent. Ibid. Itaque etsi non omni infermenstruo, tamen id solum obscurari fieri non posse nisi certo intermenstruo tempore. Notavit Maius alterum illud intermenstruo a manu esse additum, recte illud quidem, verum sugerant eum puncta praecedenti Vocabulo certo superaddita, quippe propter Augustini auserat D pro parte evanida facta Sequitur hinc inl0cum vocabuli certo subiisse intermenstruo, quod sententiae inelius c0nvenire mihi videtur, nam sic quoque oppositi bene se habet.
55쪽
LIB. H. 4 25, 30, 31, 34. 37Ibid. Solem lunae oppositu m solere descere. Hanc
genuinam lectionem viri docti certatim restituerunt e coniectura, quod iam Maius facere potuisset, nam recte litteram m deleverat corrector lineola, quae mihi statim apparuit paginam maculis inquinatam accurate intuenti. XVIII 8 30. Quum capra aut γα aut exoritur nomen aliquod beluae. Fallitur Ribbeck, Trag. Lat. Rel. p. 35, scribens codicem habere numen, nam legitur nomen et admodum perspicue ναοῦ notavit quidem Maius vitiose scriptum esse in Codice lupa , sed hic quoque eadem chorda aberraVit, maculas quasdam leviores, quae ne formam quidem litterarum Lupraebeant, cum Vera Scriptura permiSgen8.
XIX. S 31. Obtrectatores autem et infidi Scipion/s initiis factis a P. Crasso .... tenent alteram partem quam negligenter librarius scripserit, hoc exemplo facile demonstrari potest ut enim supra vidimus paucas quasdam litteras aut verbi terminationes omissas aut in brevius contractas, hoc loco miscuit quae describenda in animo habebat Scipionis initiis deditque Scipiis initionis. Ridiculus error correctus est, nam punctis notatae sunt litterae on, et Ocabulo Scipiis suprascriptum aliquid apparet, quod , etiamsi Augustini quα id non abstulerint,
XXI. 8 34. Cum Panaetio coram Polybio duobus Graecis vel peritissimis rerum civilium ci Cod. e Graecis Oe peritissimis , sed pri0re loco vox et fortasse eXpuncta est. DMaius. Sistinctius quam antea Maius, quid in codice legeretur, nunc declaravit. Itaque nemo in dubium amplius vocabit lectionem. D Sic sannus, at in priore editione absque ulla ambiguitate dixerat Codicem habere vel Graecis, sed vocem
vel sertasse expunctam esse. ec Vero aequieSCendum St, me
iudice, in Maii repetita lectione, siquidem secundum vel abesse in codice mihi apparuerit, ut nullum omnino expuri gendi indi-
56쪽
XXII. 3 35. st quo sit in illo genere melior. Hic qu0que macula ulli in vocabulo adhaerens Maium induxit in errorem tribuit enim superadditam maculam , quae ne sormam quidem littera i arguit, correctori , iide parum probabilis
nasperetur lectio, nec vero nata est . mendatoris obtrectatoribus talia molanda Sunt.
XXVI. S 41. Reperia Dir ulla instituta. Moserus tui has dedit, nam recte ediderat Maius institutio, ut codex habet, nec aliter Stetna herus, cui male obtrudit coniecturam instituta quod si iam Nobbi Maioque in altera editione iobatam suisse institutio scripserit sannus , aliam subesse Causam Scitote genuinam nempe codicis Scripturam, atqui non sunt, ut idem ille monet, perincerta hinc sequitur Ottonis speciosam coniecturam reperiantur spernendam CSSe.
XXXIV. S 52. Virtute vero gubernante rem pr/blicam quid potest esse praeclarius 8 quum is, qui imperat aliis, se= et it ipse nulli ripiditati quum quas ad res ciwes instituit ei ocat, eas omnes complexus est ipse, nec me imponit populo, quibus ipse non pareat sed suam Milam ut legem praefert suis civibus. Osannus inseruit sine ulla cupiditate post verba complexus est ipse, cui non assentior; primo enim in codice scriptui est in ulla cupiditati ante pron. pSe, Ut recte Maius monuit, tuin dubium iam nunc tollendum est uerintne ista re vera deleta, ut idem ille scripserat, nam lineola deletae sunt ut et ceterae expunctae, de praep. in res incertior, quae si iam librarius aut correctoremendaVerit, cur quaeso seramus ex superioribus Vitiose repetita quae modo recte leguntur in Oppositione, hic vero otiosa sei1-dunt, et mulata ulque transposita uinum servari posse viden-
57쪽
LIB. I. 4 35 II, 52, 54, 60, 62. 39tur. Accedit gravissimum ni fallor, argumentum, quod causa nempe adest quae Vitiosae repetitioni ansam dederit, paginam
verterat librarius hinc illae lacrimae, cf. Ι 8 2, 58. XXXV S 54. In primo autem ene re , quod Sic up plent lacunam Maius proposuerat in principe editione in
prim genere tamen quod, quae Verba non conVeniunt cum duorum versuum spatio In primo genere i tamen quod.4t editor postea hoc voluit In primo auri lem quod, et vestigium litterae T in ultim pagellae versu exstare significavit, verum septem litterarum spatium solemni minus est, nec
lineola ista solam litteram T ibi exaratam esse indicat. XXXV ΙΙΙ 60. Et illud ides, in animis hominum regale si imperium sit. Viros doctos de genuina lectione dubitantes monitos velim codicem habere ides in et regales imperium, non idest in et regale si imperium, ut dixit Maius. XL. S 62. se quo progrediente oratione multa me dicturum puto. r multa prima manus dederat ita, cui quidnam Suprascriptum fuerit, latet, nam praeter lineas quibus it deleantur, nonnisi litteras . . tur licuit in lucem revocare. Maius primo legerat ventura, tum futura sed omnino non est, cur sannus Mai irascatur, non actum est si illius culpa incredibili, D ut nondum liqueat, quid re Vera codex habeat, rem palimpsest tribuas; atqui non erat cur hoc saltem loco Hein-richi poenas dedisse Maius diceretur. Nolo promere obeti . l.
coniecturam , pro Tun legenti PLURA , VeStigia scripturae correctoris non Obstant , atqui sic restituatur ulli manus. Ibid. um secessio plebis, tum prorsus it acla pleraque, ut in populo SSent omnia. Favet Moseri coniecturae secessiones legentis, quod equidem solam litteram in X- punctant viderim in secessionem, cui sorte a suprascriptam
58쪽
sitne priniae Inantis scripturi plebiet ires deleta illi in emendata in plosissum. XII. 8 64. Sicut ait Annius. Prima in anus dedit oci int-ΤιS, qua In ill ram a Correctore expian lam in Q emendatam relin et Maius. Minus recte, nam non est cur Ennius hoc unico loco praenomine gaudeat, quod abesse solet apud Ciceronem quod si non esset, ex littera O cum Q permutata equidem deduxerim librum alicanum esse descriptum ex antiquiore codice litteris maiusculis qui exaratus erat; nunc Vero
librarii negligentiae nil superstruas. Ibid. valem te patriae custodem ι emierunt. Odex habet dii , prior i Maio expuncta esse videbatur equidem nullum delendi indicium cernere p0tui promiscue utraque forma occurrit in libro nostro, si Lib. II S 18, Ni Lib. I. 19, II S 29 et sic in ceteris. Ibid. eros. Odex eros Maius dubitat ueritne suprascripta , nec ego eam vidi, nec crediderim eam latere sub Augustini corpore XLΙΙΙ. 8 66. Potuero; nam Prima manus dederat potuerunt, tum ultima u in o correcta, et rit monogrammati, quod lineola deleretur, apparet o suprascriptum; vocabulumnam equidem non vidi, sed locus est lectu dissicilior pertinet igitur ad exempla duplicis correctionis, nisi Maius quo tempore scriptura non adeo obfuscata esset, recte legerit, siquidem copula nam desideratur. 67. Plena libertatis esse omnia , ut et privata domuSomnis vacet dominatione. Sic recte habet codex, nam allitur Maius legendo aut pro tit, littera a semel apparet, et ad praecedens pertinet vocabulum , nec abstulit eam 4ugustini
59쪽
LIB. Ι 8 64, 66 67. 41 Subscriptio Libri I non legitur in puro, quod post finem capitis ultimi relictum est laterculo. Maius ad exemplum libri II, cuius perspicuus exstat titulus, hunc supplevit:
et primam litteram II in codice paulo evidentiorem apparere monuit. quidem unicum quod cernere potui huius praenominis vestigium scilicet I aliunde ortum credo est enim una de multis maculis, quibus quod praecedit solium hocce inquinavit. Nec fieri potest, opinor, ut legatur praenomen illud, nam omnino nullum tituli apparet Vestigium, SiVe nondum exaratus fuerit, quod sorte alius librarii munus fuit, sive ornandi causa rubro eodem illo suco scripserit eum, quo partem tituli libri sequentis exaratam esse recte coniecit Maius quem sucum coloratum quum aqua totum abstulerit, non est cur pronomen servatum esse credamus. Denique si subscripti nobis supplenda est ad libri secundi exemplum, refingatur in hunc modum:
quaenam librio inscriptionis litterae in lucem redierint, videre est in palimpsest scripturae specimine, quod Maius in aes accurate incidit, exceptis litteris , nam apex ille, quem in media littera etiamsi breviorem, ut fieri solet in scriptura quadrata , cernis, in prima tantum incisus est versu primo et tertio, sugit ver editorem in E et in ultima tertii versus littera, latitans sub Augustini scriptura cavendum erat Maione sic I seret ex , quod ne librari quidem ignoscimus. Bectissime autem coniecit editor supplendum esse fessi rater, ubi
60쪽
cap. I. S . Quod in illis ingui fuissent fere, νιSuam quiSyrte rem publicam constituissent. A Codex priina manu qui a Secunda quorum. γ Maius imo quod primo fuit tu correctum est in unu sed p0Stea ita erasum, ut legereturquI, quod nisi du0bus correctoribus tribuas, a secunda manu emendatum dicas, simulac viderat ille locum in peius esse mutatum.
S. 3. Quam ob rem , ut Cato ille solebat, ita nunc mea repetet oratio populi originem: - facilius autem quod est propositum consequar, si nostram rem publicam Nobis et nascentem et crescentem ostendero, quam si mihi aliqvum ipse finxero. Non possum quin rescribam populi Romani originem, quod sententia requirere mihi videtur, et innuit quodammodo Vaticanus liber oliui ha et populiriris inem sed restituta vera lectione originem, erasa est prior littera ', quam retinere maluerim verbum Romanus per simplicem
significavit idem noster librarius S 30 et lib. II. 3 36. II S . Dicitur ab mulio rege ibano exponi iussus
eSSe. Sic Secunda manus, nec aliud prima dederat falliturentin Maius dicens riinae manus esse mulo, quae quum male dissecuisset mulsi , sic correcta est, ut erasa facta et superaddita suerit t. Multa huius generis exempla in varietate lectionis invenies notata , ut iis morum geram, qui minora