장음표시 사용
11쪽
ribus et certis demonstravit Tu. Cun. Tucus , Vir Illustris, in Commentatione, quia disquiritur, quat
nus Mohammedes aliarum religionum sectatores tolera- ωerit, rel. , quae legitur in Commentare. Societ. Reg.
Goetting. Vol. XV. 1304. p. I 52 seqq. Dabam Lipsiae d. XII. Octob. MDCCCXXIII.
12쪽
CIRCA BELLUM CUM IIS QUI AB IS LAMO SVNIT ALIENI. I. Bellum contra eos qui ab lalanio sunt alieni est tale a Deo iniunctum ossiciuna, cui vicario modo satis sit. Quodsi pars Mossimorum illud implet, non tenentur reliqui; si Verone unus quidem, illius neglectu crimini sunt obnoxii omnes. Oppugnaro insideles oportet, etiamsi nos non Primi sint ag
n. Νοn tenentur ad bellum sacrum proscisci insantes, serat, seminae, caeci, claudi, manibus truncati. Si vero hostis in terram Mohammedanam irruit, ad eum propulsandum omnes Moslimi surgere debent Tunc egrediatiue uxor sine permissu mariti, et servus sine permissu domini. M Quando Mossimi ingrediuntur terram hostilem, urbemque aut arcem obsidione cingunt, invitent incolas ad Bla-
13쪽
2 InitIn amplectendum. Si annuant, abstineant Mossimi ab iis debollandis; si vero recusent, ad tributum persolvendum illos vocent; quod quum solvunt, eadem iis, quae Moslimis, esto securitas, et quae Mossimi, eadem pracstent illi. IV. Πaud licet debellare eos ad quos non prius invitatio ad Blamum pei enit,. nisi postquam invitati fuerint. V. Laudabile est, eos, ad quos invitatio ad Isiamum
prius venit, cui Vero non annuerunt, iterum inritare. Si vero et tunc recusent, Mostomi, implorato contra eos divino auxilio, bellum iis inserant, impugnent eos instrumentis bellicis, comburant domos eorum, aquarum inundationes iis immittant, et corrumpant Sata eorum.
VL Non est criminosum Mustomis sagittas iaculari in hostes, etsi in iis sit captivus aut mercator Mustemus, aut si illi insantibus aut captivis Mustemis pro Acutis utuntur; non abstineant propterea ab emittendis in illos telis, sed progrediantur tela in hostes iaculantes.
H. Non est criminosum Mustemis, uxores et Corani exempla sectura in e editionem ducere, si exercitus satis fit sortis, ut illis securitatem praestare possit; in reprehensionem vero incurriuit, si illa secum duciuit cum turma, quae non sufficit ad accuritatem iis praestandam. Non licet mullieri pugnare sine mariti permissu, neque sera o sine permissu domini , nisi irruat hostis in terram Mosilinicam. I m. Νon decet Moslimos datam fidem sallere, aut dolose agere, aut homines mutilare, aut mulieres, senes, d crepitos, insantes, eoeeos, claudos, Occidere, nisi unus aut alter horum consiliis suis bellum iuverit, aut mulier sit regina. Νeque oecidere licet insanos. Diuiti orale
14쪽
LX. Si Imaino I visum suerit pacein sacere cum hostibus, aut cum parte eorum, idque rationibus Moslimorum conducat; non est repreliendendus. Quodsi pacem cum iis secerit ad certum temporis spatium, tum Vero intellexerit, esse e re Moslimorum, pactum rumpere; id illis renunciet, et renovet bellum. Si autem primi dolo malo ruperint pactum, redintegret hellum, nulla prius renunciatione illis facta. Quod tamen tunc tantum fiat, si communi consensu paeem Degerint. X. Quodsi servi hostiuin ad exercitum Mossimorum transeant, liberi sunto. XI. Νon est criminosum, si milites Mossimi in terra hostili pabulantur, et quidquid eduliorum inveniunt, comedunt, aut lignum Oleuia Vc in suos usus convortunt, et cum
armis, quae reperiunt, pugnant, et id omne quidem nulla praedae partitione fac Neque vero de illis quidquam vendero aut commutare licet.
XIL Si quis ex hostibus Isiamum amplectitur, securitatem hoc ipso obtinet pro se, pro insantibus suis initiorennibus, et pro omnibus suis opibus, sive sint in manu sua, sive in manu Mossimi aut tributarii depositae.
Nomen Arabicum Imam denotat proprie antecessorem, quem alii sectantur ac imitantur, peculiariter qui praeit populo sacros ritus, Sacr xum antistitem. In hoc vero Tractatu per Imamum intelligitur ille, qnisumma cum auctoritate toti populo praeest tam iII rebva sacris, quam iaeivilibus et politicis, ut Imperator Osmanorum. Apud Mohammedanos enim illae dignitates in unam personam collatae sunt; quare dicere solent, Prophetam suum Moliammedem imitatum fuisse Mosen, qui et in rebus eivilibus Israelitis praeerat et simul rationem cultus divini praescripsit,
non Iesum, qui regnum suum non esse linius mundi consessus est. Vid. Nu Da D'OiissoN Descripe. Imper. Osman. P. I. p. I 44. vers. Serm.
15쪽
m. Cum regione hostili potimur, sundi eius, uxores eum foetibus, et liberi adulti tanquam praeda aerario publico
XI L Non licet ab hostibus arma coemere, aut eos illis
Secundum Ahu - Πanisa '), cui Deus sit propitius thaud licet captivos commutando redimere. Sed Λbu- Ioseph et Moliam Ded ''), quibus Deus sit propitiust captivos Moslimos commutando redimere permittunt; neque vero benignitas erga illos modum excedat. XII. Quando Imamus regionem 1 i armorum in potestatem suam redigit, potest eam pro arbitrio vel inter milites dividero, Vel incolis possidendam relinquere, quibus tunc tributum imponat. Quodque captiVos attinet, potest eos pro Iubitu occidore, aut servos capere, aut liberos dimittere, ita tamen, ut eos Mossimis tributarios reddati XIII. Νon licet captivos in terram hostilem remittere. Cum Iinamus e terra hostili in terram Moslimicam est rediturus, habetque secum iuinetita aliaque impedimenta, quae uomum transportare nequit; illa Occidantur aut combiu antiir,
Hic est pater unius de quatuor sectarum orthodoxarum inter Mo- Iiam medanos, quae inter se disserunt de coiicli istoitibus legalibus et dubiis sub disquisitioilem cadentibus. Vid. de illo ED. POcocKII Specim. niae. Dab. p. 25. et 291. edit. sec. Οxon. I 8Ο6., et CAR. HAMILTON Diacriara. praeliminar. ad Itidva vid. Praefat. VOI. I. p. XXIll. Vid. et MoaΛoot 1,ΤΟussoN Descrip . Imperii Oεmanici. P. I. p. 2O. Vers. Sermari. Iurisconsulti magnae inter Moliatii medanos auctori latis, qui secundo acrae Mohammedanae seculo vixere. Vid. de iis plura apud Hamiltomim
16쪽
5 neque vero ea licet mutilare aut relinquere. Praedam non dividat in terra hostili, nec antequam in terram Moslimicam redieriti In praedae distributione auxiliares et exercitus aequas partes accipiunLX m. Si Mostemis sese iungunt auxiliares copiae in terra hostili antequam praeda in terram Mostomicam ducatur.
eius sunt participes aeque atque illi. tis qui exercitum sequim-tur, nisi pugnaverint, praedae pars non debetur. XIX. Qiiodsi vir liber, aut semina libera, ei qui non est Mosilinus, aut singulo, aut agmini, aut praesidiis arcis urbis ve alicuius securitatem promiserit; Semanda est Promissa se curitas , nec licet ulli Moslimorum illos Occidere, nisi tua sit damnosa; et timc tinamus illam irritam declaret . Νon licet tributario, aut captiVO, Rut mercatori, qui ad illos pervenerit, secluritatem promittere. Νeque licet servo, secundum Ahu-ΙΙanisa, et Abu- Ioseph, quibus Deus
sit propitiust nisi herus illius ipsi pugnare permiseriti Mo
hammed vero, cuius Deus misereaturi Securitatem a seri oPromissam Valere statuiti XXI. Cum Τurcae in terram Romanorum ueraecorum incursionem laciunt, et ex illis captiVos abducunt, eormnquo opes capiunt, cedunt in eorum Possessionem; quodsi vero
nos postea Turcis potiamur, nobis cedit, quidquid illorum invenimus. Si autem illi nostris opibus Potiantur easque in
) Nomino Rum intelliguntur Graeci, Imperatoribus qui Constantinopoli aedem habuere, subditi. Abulsedae δε- Rum est ille terrarum tractus, qui Graecis ξ Ανατολὴ, unde Nasoua, nobis vuIgo Ture a latica dicitur. Cf. A. ScnuLTENsII Ind. Geograph. ad Vitam Sesadini a se editi voc. Num, et Rumiaeorum Prorineiae. OKJitigeo by Corale
17쪽
sua terra asservant, iure eas possident. Ea terra si postea potiantur Mossimi, reperiantque illas ante praedae dirisi nem, redeunt ad possessores priores absque ulla, quae ab iis praestanda sit, compensatione. Si autem possessores priores sua reperiunt post sactam praedae dirisionem, possunt ea,
si ipsis libuerit, pro pretio ab ipsis solvendo capere. Quando mercator in terra hostili emerit tale quid squod prius Mossimus possederit), asseratque in terram Mossimorum; ille qui prius possedit potest pro lubitu sibi sumere, soluto mercatori pretio eo, quo illud emit, aut ipsi relinquere.
m. Quando hostes aliqua nostrarum terrarum Iet armorum potiuntur; non fiunt domini manumissorum nostrorum , uxorumque nostrarum, liberorum nostrorum eorumque
qui se ipsi redemerunt; nos vero si illos vicerimus illorum omnium domini evadimus. m. Quando aufugit seros Moslimus ad hostes, iique eum capiunt, non habent ius domitui in eum, secundum Abu-Hanisa, cuius misereatur Deusi Verum e duorum discipulorum sententia habent ius dominii in eum. Si autem iu-
montum ad hostes aufugerit et ab iis capitur, iuro illud possidenti XXIV. Quando Imamo non suppetimi iumenta, quibus praeda avehatur, dividat eam inter milites in modum depositi , ut illam in terram Moslimicam vehant; tum illam ab iis recipiat et distribuati Non licet de praeda quidquam aendero anto eius distrihutionem. Qui ex militibus in terra hostili moritur, non habet ius in praedam; si Vero quis moritur, postquam praeda in terram Moslimicam ad ecta est, haeredibus eius praedae portio debetur.
18쪽
XXV. Νon est improbandum, si Mamus servente proelio militibus donum extraordinarium de praeda assignet, ut eos ad pugnandum incitet, et edicat: quicunque hostem oeciderit, ei sunto eius spolia. Vel dicat cohorti: assigno vobis quartam praedae partem, deducta parte quinta. Νon vero assignet dona extraordinaria postquam praeda in terram Mosi iiiiicam advecta fuerit, nisi de quinta parte. XX IL Si militibus pugnantibus Jmamus) spolia non assignet, pertinent ad praedam in univeram, e qua milites et alii aequales partes accipiunti XX m. Spolia sunt quidquid occisus Vestium, armorum curruumque secum habueriti
XXIX. Cum Mossimi terram hostiIem relinquunt, haud licet iumentis de praeda pabaeum praebere, neque ipsis de
x Si apud aliquem superfuerit de praeda) pabuli aut eduliorum quidquam, id reddere debet ad reliquam
XXXI. In dividenda praeda Mamo hoc est ObserV-dum, ut seposita prius quinta eius parte, partes quatuor reliquas inter milites, qui praedam secerunt, distribuati Atque equiti quidem portionem duplicem, pediti vero unam tantum impertiendam esse, statuit Abu-Hanisa. Verum ex Abu- Ioseptii et Mohammedis, qnorum Deus misereaturi sententia, equiti triplex portio, et pediti unica debetur. Sed equiti nonnisi pro uno equo Sors assignatur; et pares reputantur equi Viliores et nobiliores. Pro camelo autem vel mulo
19쪽
8 ML Si quis terram hostilem eques ingressus stierit,
equum autem suum amittat; ei portio equitis debetur. Qui vero pedes fuerit terram hostilem ingressus, et postea equum sibi comparaverit, ei sors peditis debetur. XXXm. Servis, seminis, tributariis et insantibus praedae sors assignatiire nulla. 'Attamen licet iis aliquid dono dari, quantum quidem Mamo visum fuerit.
XXII V. Quintam praedae partem quod attinet, dividatur ea in tres partes aequales, quarum prima iis qui parentibus sunt orbati, Secunda pauperibus, tertia peregrinatoribus sublevandis est destinanda. Iis accensentur pauperes e samilia prophetae, qui reliquis sunt praeserendi; eorum vero ditioribus nihil detur. Quodque attinet ad montionem Dei in praecepto de quinta praedae parte, inser ut illa tantum modo auspicando sermoni benedicendo per nomen cius I. Portio prophetae , cui sit salusi morte eius cessa ut; quod ipsum Valet de ea praedae parte, quam Propheta, tanquam dux exercitus,
J Praeceptum illud exstat in Corano VIII, 4a., et Isis verbis est conceptum: Cum praedam feceritis cin bello), acitote, quiniam elua pariem deberi Deo, et lagaso eius) eiusquo cognatis, Orphania, pavor bua, et peruri sorsius. Quibus verbis quum videri possit assignari et Deo ipsi praedae portionem, monetur hic, dictionem Ad praemissam esse
tantummodo tanquam benedicendi formulam; vel, omnem illam quintam praedae partem, inter Iegatum Dei, a. Mohammedem, eiusque cognatos, Orphanos, Pauperes et Peregrinatores distribuendam, pro portione Deo sacra esse habendam. Quae quum ita sint, a praefixum valebit Didelicet, ut Vertendum sit: quintam eius partem deberi Deo, videlicet legruo eius, et quae deinceps Sequuntur.
20쪽
9 sibi delegit sanie distributionem). Atque cognati quidem prophetae, cui sit salust qui cum ipso Viverent, praedae partem meriti sunt ob auxilium, quod ipsi praestiterunt, qui autem post eum, ob paupertatem. XXXV. Si unus et alter in terram hostilem praedatum irruunt sine permissu Mami, et quidquam inde secum abducunt, quinta pars de eo non capitur. Si Vero agmen armis instruetum incursionem iacit, et aliquid Seeum asportat, sol-Venda est quinta pars, etiamsi Mamus potestatem illi non seceriti XXX I. Si quis Moslimus mercator ingrediatur terram hostilem i. e. talem, quam non Mossimi tenent , haud licet ei incoIarum opibus aut lino damni quidquain inferre; si vero
iis per fraudem quidquam abstulerit, sit quidem ipsi proprium; sed iubeatur illud stipitem erogare in pauperes. XXXIII. Si qius peregrinus, qui non est Mossimus, ad
nos Veniat, securitatem et protectionem implorans, haud Iicet ei integrum annum in ditione nostra commorari, quin edicat ei Mamus, si integrum annum apud nos commoretur, imperandam ipsi esse capitis exactionem, quae, si maneat, ab eo est exigenda; tum sit tributarius in clientelam receptus; nec Permittitur ei in ditionem hostilem redire. Si vero redierit, reliqueritque depositum apud Moslimiun, aut tributarium in elientelam receptum, vel quod alii ipsi debent, tum, si redicrit, sanguis eius sit cuiusque lubitui permissus; sua bona autem inditione Moslimica relicia quod attinet, eorum sors pendet a sorte possesoris. Nam si in bello capitur aut occiditur, quae ipsi debentur exstincta sunt, deposita autem eius addicuntur