Lexicon vocum Platonicarum

141쪽

in Aristotelis 3I 'taphvsica quem in Libliotlieca viri nobilissimi, Joannis de

ni anni, ExcusSi imis εἰ δε γε τὰς διατάσεις, περὶ is τ ιντι ἡ γεωμετρία πραγματεύεται, βούλετο σκοπεῖν ρθως illi lex Alio Codice isti πραγματεύεται l U Sita Si veraci Clio, τετεύτακεν, Clina iiDCScholio πετεύτακεν πραγματευ ται, διατρίβει, φὶ φροντίζει παρὰ δε Φερεκράτει,

ησυχάζει σημαίνει δε καὶ σκευωρεῖται. M alio loco : η μεν γαρ ιατρικη ποιη τική τις Ουσα τέχνη, καὶ αἰσθητον χουσα τελος, αναγκαίως περὶ αισθητα τετεύτα-

κεν Eusebius Ι'. E. v. l. p. 32. bδεινον καὶ κακεντρεχε των περὶ την κακότεχνοι ταύτην διατριβην τευταζόντων.

A lius Dionysius pud Lusiam ad Il.

E. p. 968. Τευτάζειν το ἐπὶ πολυ προσεδρευε ιν 'μ αὐτ πράγματι. Ab hoc verbo ramulatim differre dicunt ταυτά-

ζεia , i. e. τὶν αὐτο λεγειν, vel πράττειν qualia vis Pliotius Lex bis nullum iSiri inen statuat Ταυτάζειν στραγγευ-εσθαι, ἐπὶ πολ ω διατρίβειν ἐν γ αμν. At vereor, ne illud natum sit ex loco aliquo, ubi pro τευτάζειν mendose ταυ- τάζειν legebatur. Sic paulo ante Ulimus, in Platonis Timaeo . . Pro τετευτακότι, τεταυτακότι lectum fuisse.' εως Lysid. p. 107. F. τέως μὲν οἶν πόρc τε καὶ κνει μήνος προσιεπαι. Lachei p. 217. G. εω μεν ob παρεθει ἐν τέ νη ἀντεχόμενος του δόρατος. v m-POS. P. 322. G. εω γὰρ καὶ ταυταεκτος εἶχον. Ibi d. p. 323. n. Phaed . p. 102. C. καὶ μῶν οἱ πολλοὶ τεω μενεπιεικῶς Io τε σαν κατεχειν το μηδακρύειν. Menex. p. 403. C. Polii. i. p. II. B. v. p. 453. D. Legg. i. p.

620. G. Hippares i. p. a. . et ibi Sili

δεησειν παιδαγαπλων, τιτθῶν, τροφων. v.

p. 4 m. . et illi Scholia. 'ro urio,

Polit. v. p. 46l C. πάππου τε καὶ τίτθας Perpetua est confusio vocum τηθη, τίθη, τίτθη τηθὶς τιτθis in ili Duq Cribendis an partitia si hi consiani librarii,

quam in iis explicandis se distingitendis Graiiunatici Vide Ammon. . Thθη, et i , V Mck or vinis doctos ad rivina M. p. bas inpriiuis utines, ad Phrynicii.

νεβρη hinnuliti, apud Orpheu tu Fragm. p. 27l ubi vide Gesuerulo Glossasseritne ad Politicii. p. 124. F. πρόθυραμεν καὶ σχημα κύκλ περὶ ἐμαυτον σκιαγραφίαν αρετη περ ραπτεον, την δετο σοφωτάτου 'Αρχιλόχου λώπεκαελκτεον ἐξόπισθεν κερδαλεαν καὶ ποικίλην. At linaeus, non αλώπεκα, Sed αλωπεκῆV,

legit. Quae lectio inclior videri possit. Notissimum , t Lysandri dictum : που

η λεοντη μη ἐφικνεῖται, προσραπτεον ἐκεῖ την αλωπεκην. Rhetor in lincerptis Asinii p. 205. μετεισι την μητερα, τηναλωπεκην ἐνδυσάμενος Nilii tamen

mutandum tomere. Nam ἁλύπη dicitur Pro Pelle vulpina, ut λεων pro pelle ι - timi ci ejusde ii generis alia, ito quibus I Oupius Eli Crit. p. 118. et ad schol. Theocrit p. 20 l . Orat de A. P. 437. Nunquam te fallati animi sub vulpelatentes.' Sic tigris pro pellibus tigii duili, apud later. Flacc. i. i 0 ix seque remunt in limine tigres. vi pulchre vidi Nesselingitis Probab. cap. 7.

Quid λ Vulgaim in Platone scripturam

imitatione sua consimia a Diemistius r. xxii. p. 279. A. φύονται δε τινες καὶ ἐν ὰνθρώποι αλωπεκεs, μαλλον δε ανθρώπια σμικρά τε καὶ ανελεύθερα, τα ἁλώπεκας ὐπισθεν εφελκόμενα οἱ δε αυτῶν Ου ἁλύ-πεκας, αλλὰ δράκοντα em Archilochide vulpe tabulani plures veterum Com-m 'inorarunt, Aristophan. v. v. 652. id, vi de Sehol. Dio Clirysost. r. lv. p. 560. J . iv. p. 40. D. Amna an . .

Αἶνος nas4l. r. de regend. r. c. I iEU . Priscianus Praeexc Itbet. 3. 322.Ejus autetia dimetros apud Ammon. l. C. L. Murenius, vir rei metricae peritissimus, Valcketiario sine caussa in trimetro mutatos esse judicabat. o,iνλγὶ u/s Critia M. I 5 l . F. οἱ τωμία εμφω ληξιν, τὴνδε την χώραν εἰλ6-

142쪽

παριοντες ελεγον.

veteri niendo tum s. scribitur Tl δη τὰ θεῶν στρεφ'm quod Eliam propagat milest in Phot Lex. s. et Suidam Prior hunc in naodum dedit: Τί δητα θεῶν στεφη αντὶ του, διατρίβει f. Posterior sic : ἱ δητα θεῶν στρεφη ἁντὶ του, τί δὶ ενδιατρίβειs. usteii sagacitas vidit, glossam referendam esse ad Phaedr. p. 340. F. T δητα χων στρεφp ΣΩ. υ-δὲν τι, ἐπ ειδη σύ γε ταυτα μώμοκας. Similli itium est illud Aristophan Eccles. v. II 43. Τί δητα διατρίβεις εχων Nub. V. I 31. τί ταμ εχων στραγγεύομαι ubi εχων Bergier videtur moram aliquam indicare. Sed eum salsum eSSe formula, απηλθεν εχων, Ostendit. Frequontissime jungitur verbis ineptiendi, nugandi, ludendi. Org. p. 299. B. Ποῖα -οδεματα φλυαρεῖ εχων; hi d. p. 301. F. καὶ πρol θι γε ἔτι εἰ τ εμπροσθεν, ὁτι χων ληρεῖs Euthyd. p. 224. E. δτι χων φλυαρεὶς, και αρχαιότερος εἶ του δεοντος. que ni locum laudat Scholiastes Contici ad Ran. v. 204. Longinus Art. Lli et P.

714. τὶν γαρ Παίζει παντο ειπεῖν, καιτο προστυχόντos Παίζει δε εχων τινα Πιον τύπον φωνη καὶ διαλεκτου παρίστησι. In talibu εχων ut εἶναι in εκὼν

εἶναι, edundare dicunt Photius Epist.208. Eustath ad Il. . p. 205. aliique Grammatici. At alchenarius ad Euripid Phoeniss. 12. χειν Pro εἶναι Vel τυ χάνειν accipit, ut φλυαρεῖ εχων nihil aliud sit, tantia φλυαρῶν τυγχάνειS. CU-jus rationem sequitur Koeniti a Gregor. de Dialeci. p. 63. Addem Stephan. Animadu de Dialeci. p. 54. et Append. p. 170. et J. Pierson adicerid. p. 391. πιμαλφεστατα Scribe, ιμαλφέστατον. Tim. P. 538. E. τιμαλφεστατον κτημα χρυσόs quod inde sumsit Clemens Alex Pardag. i. 3. P. 189. την εἰνανθρώ

πους ευεργεσίαν κεκτημενυs, κτημα τι

μαλφεστατον. Nico Stratias aput Stob. p. 665. δοκῶ μοι ερεῖν τι και ποβαλε νπρῖομα, χρυσου πολλ τιμαλφεστερον. Elian Il. A. Lib. . ca P. I 3. O μεγάλοι μαργαρῖται κάλλιστοι και τιμαλφεστατοι Maxi in Tur, Di SA. XXX ix. I . II s.

καὶ η δραχα του βολοῖ τιμαλφεστερο. Basilius Scholiastes Gregorii , agi an genii ne litus, Praef. ad Imp. Constantinuin Τί γάρ σοι των πάντων ἐρασμιώτερον ητί γε τιμαλφεστερον ελλο ε Γρηγόριον καὶ τὰ Γρηγορίου νοπτρίζεσθαί τε καιακουτίζεσθαι Onomasticon vetus: Venisdibile. τιμαλφε s. Pro ruis an dictum sit, ut Oupius Ep. Crit. P. I 09. Putabat, vehementer dubita inus.

πάνυ ἱκανῶς τοπάζω, Oti αν συγγενόμενε ιυναιντο Ibid. P. II 0 G. φαίνεται υκακῶς τοπάζειν περὶ τη φύσεω σου. Charmid. p. 237. H. να τοίνυν τοπάσωμεν, εἴτε σοι νεστιν, με μη Phaedr. p. 337. E. τοπάζω γαρ σε εχειν τον λόγον αυτόν. rast. . . . Org. P.

29S. E. ubi Olympiodorus Commentario

M s. explicat: εικάζω σε τοῖντο ελεινειπεῖν, αλλ' υ δύνασαι κριβῶσαι Legg.

ii. p. 575. F. iii 59I. B. viii. 46. D. xii. 694. E. ubi vide Scholia. Epino m. p. 698. F. Eschin Socrat. Dial. i. p. 26. Τί μην; Parnien P. G0. A. 3. D. 66 B. et singidis sere paginis. Timaeum expilarunt Photius Lex. s. Suidas, et Scholiastes ad Platonis Ophist. p. 160.

δ ραγικτὶ σκηνη A Timaeo ni id discrepat Elymol. II p. 63 27. Sed in- Signis clipturae varietas est in Photio

bis et Suida: ρ σκ ποδεμ μετεωρον,εφ' o εν θεῶν σκηναῖ τινες παρόντες Phut παριόντες ελεγον. v Sleri Conjectura εν θεῶν σχηματι, non naullum R

143쪽

vero aberravit. Sed elicius, ut solebat, Pier nus ad cerid. p. 22. ci irr xit: ἐν

θεῶν σκευαῖs. Qua lectio et Timo et Rivmol. V. restituenda est. Glossa Pe tinei ad Clitophont. p. 255. I . ὁπότε

επιτιμῶν τυῖναι θρίποις, ἄσπερ επὶ μηχανῆς τραγικῆς θεbs, ' eis, λεγων, ποῖ φέρεσθε, νθρωποι ubi in siliis Lit,riqσκηντὶ τραγικης, iii liis μηχανης τραγι- κῆ Scriptimi tui SSP, non Oluin e Extu vulgato ι Timii O, Etiam rex militi Minribus, intelligitur. Arriatius L i ili Upi tet L. iii. i. 441 . et οἶν ανrδν δύνασθαι, νατεινάμενον αν Ουτω τύχη, και ἐπὶ σκηνὴν τραγικhν ἀνερχόμενον λεγειντο του Σωκράτουs' ' Ω ενθρωποι, ποῖ φερεσθε Jidiaritis r. i. P. a. A. οὐδ' Iσπερ εὐτινο τραγικῆς σκηνῆς φησὶ χρῆναι προαγορεύειν τοῖςεντυγχάνουσι, σπεύδειν με προντην αρετhν, φεύγειν δε την πονηρίαν. Ad SOilentiam nihil in toro, utro modo legatur, quonian μηχαν in σκηνη St. Huc clinii allusi Demetitiis

προτρεπομενος, ο δι επιστολῆ ετ λα- λουντ εοικεν, αλλὰ μηχαHis ubi scriben-

μη στρατηγῆσαι δύνωνται, τριττυαρχουσι. ubi vitio Seliolia. Τυφῶνos πολυπλοκώτερον Phaedr. p. 33S. A. εἴτε τι θηρίον ων τυγχάνω Τυφῶ - νας πολυπλοκώτερον, και ἀλλον ἐπιτεθυμ- μενον, εἴτε ἡμερώτερόν τε καὶ ἁπλούστερον ζῶον θεία τινο και ἀτύφου μοίρα φύσει μετεχον. Onam hic tuae latu ex arguta Ini gis, illam cra, disputati me cili randu

hos tale ad h. l. υφών. Γῆς καὶ Ταρτάρου δες, γεννηθει ἐν Σικελία, εἶδος εχων συμμιγε ανδρος καὶ θηρίων. quod, ut solet, descripsi ex Apidi Odor i. G. p. 6. ubi eodem quore ἐν Σικελία

Κιλικία ante Nesiantis mimonii Editionem legebatur. Sed θηρίων pro θηρίου Apuli tiro reddunduua . Scholiasis.l' lilii ilia' i. iiiii corpus ex pluribus seris Cotillatii ni erat. Au turbine ex apoit litis ortos ita uiam et ille tulit Suid in v. Τυφὼν ct Et in Ol. I. p. 772. 34. υ-

πυρωθῆναι, ias Πλάτων ἐν Φαίδρω male Utvmol. εν Φαίδωνι. 1 aloni locu inadu in lirarunt I ait T. i. i. 6si 7 et ille

ταύτην γε την πόκρισιν υ μόνον Ουκὰποδεξεται, αλλὰ πάνυ με καὶ τωθάσεται. Polit. v. p. 466 C. -υντι τωθαζύμενος δύσει δίκην Ad utrunis pie locu in vide Scitoliasten Herodot ii. ,0. αἱ δε τωθάζουσι, βοῶσαι τὰ ἐν ' πόλει ταύτηγυναῖκας Alexa lide .l loliis apud i illiu in v. 20. και τωθάζειν obδε παρ' οἶνον Μεμαθηκώς. Numenius pud Eu Reh. . l . xi, p. 736. τὰ ἐγκλεματα παρελυον Ουκ ἄνευ τωθασμῶν τινων. εἱα iOdin exicis destiterati ir, habet Dionys. Alexandr apud rilii dein iv. p. 782. Malo Olearius in Plii lostrat de . . . 22. p. 526. ri liquit, μάλα ὀιστείω απετώθασεν. Scribe Iid uili erat, πετώθασεν

ut post in Codice Hegio scriptum vidi. Auctor Axiochi p. 72 9. A. διαχλευάζων

βε A, κά χαίρων ἐπιτωθάζει ἐμε. Vide

144쪽

Mois L 'gendum : δαίμων δε εοικεν επι κωμάσαι τοῖς γενομενοις Nam ex pro il

κυνοκεφάλου λέγων, ου μόνον αυτδ ὁη--A, ἀλλα καὶ του ακούοντα τουτ δρῆνεις τα συγγράμματά μου αναπείθεις quo in locurii laudat Suidas v. 'Υηνεῖs. dein tamen V. θυηνία, cum Elym Ol. . p. 733. 30. in Platone legit συηνεῖς. Legi . Vii. p. 640. C. καὶ ε υοξε μοι τοῖτο ου ανθρώπινον, ἀλλα ηνῶν τινων εἶναι μαλλον

θρεμμάτων ubi Ss Leidens et alius apud II. Stephan habent εινων. Sed Scholiastes ad illum locum, et Suida v. 'Υεικον tenent νων Polit vii. p. 498. A. καὶ ἀμαθαίνουσά που λισκοαενη μηαγανακτP, αλλ' υχερως σπερ θηρίονύσιον ἐν αμαθία μολύνηται. Epicharinus apud Athen. H. p. 36. D. εκ κύμου δ' ἐγένετο συανία. Sic Casau bonus pro θυανία bene scribit ex Hes3chio : Συανία. λοιδορία, καὶ η δια χειρος μάχη DamR8cius apud Phot. p. 1059. οὐ γαρ ἄν ποτε

1067. εν πάση ηνεία καλινδούμεitos. Posteriorem Damasci locum attulit Sui das . Υηνεία. quod usterum latuit.

Vide Scholiast ad Aristoph. Equit. 82. et ad Pac. 27. Photius Lex. s.

υιου ελεγον, καὶ του Παναιτίου, καὶ

Μεμνονος, εἰ Θνίαν κωμ δοῖιπεs. Respexit Photius Aristophan Nub. v. 997. TOT 'Iπποκράτους υἱεσιν εἴξεις ubi frigido joco luditur in similitudine vocuimύσὶν, abas, et υἱεσιν, ab υιεύς quod interpretes non satis cepisse videntur. Timaei glossam, praeter Suidam, Scholiastes ad Thesei descripsit, in quo Ss fluc

mam ὐῖκὲν praesert alchenarius ad Xenophoni. Memorab i. 2. p. 240. Ἀνουσι 'Υμνεῖν generatim est dicere, narrare, referre, atque adeo merebri non auridui ut Latina

καὶ τὰ των ικείων προπηλακίσει του γηρως δύρονται καὶ επὶ τούτω δη το γηρας μνοῖσιν, ἴσων κακων σφίσιν αἴτιον εμο δε δοκουσιν μοι υ τὶν αἴτιον

αιτιασθαι uti vide S holiasten. Eodem Platonis loco usi sunt Suidas in v. Et

Et viii Ol. . p. 777. Id. Polit viii. P. 494. A. ἴσα καὶ ο ια φιλουσιν αἱ γυναῖκες περὶ των τοιούτων μνεῖν Critia p. 563. I . τα δε περ αυτbν ρη τότε μνει δπληθos καὶ μεγεθos καὶ κάλλος παρα πάντα τὰ νυν ντα γονέναι ubi Scholiastes

idem Scholion apponit, quod ad locum,

ex Polit viii. iodo allatum, apposuerat: Ἀνει. δύρετ νυν σημαίνει δε καὶ μεμ-φεται καὶ λοιδορει, κατ' εὐφημισμόν. Igitur ex Scholiastae mente sic Apiendum: Montes, qui circa Sunt e Dilumentatione testantur, copiam, etc. Sed hoc durum est Sensu meo. Si inplicius uerit legere :τὰ δε περὶ αυτον ἴρη τότε μνεῖται το πλ. et intelligere, Montes dicuntur et . Legg. ix. p. 659. A. οὐδεν δεῖ τον επὶ τούτω νόμον μνεῖν Epi St. vii P. 15. F. καὶ τὶν μεν αἰσχρον καὶ ανόσιον με

καὶ πρos ἴβριν τοιμον Aristides Tom. i. P. 259 α δε νυν ὁραν τε καὶ ωνεῖν ὁ δαίμων παρέδωκε, τί θρηνος Αρ γε I, H-

σονται Ss riptor incertus apud Suidam V. Θωπα. καὶ τουτον θῶπα σχυρον μ-

145쪽

Υπάγειν Apolog. p. 365. C. καὶ

ἐτοίμων οντων ἐνδεικνύναι με καὶ ὐπάγειν των ητδρων, καὶ μῶν κελευόντων καὶ βοώντων. Dio Cass. Lib. xl. P. 256.

I lxiiii. v. Diff. xviii. P. 219. Ε καὶ οι παῖδες νόμου προ αλληλου θέμενοι,-υπάγοιεν ενδρα κατὰ ob αυτῶν νύ - μους ubi vide O. Davi si una Liban.

τενόμ*. Iesyclitus Υπλων. π δίκην εγων. Multo ro litentior est plena locutio, ει δίκην nrάγειν. Ex tinae Ocastigabis Suidam, ubi sic editur Υπάγειν ἐs δίκην, τ εγειν nisi sorte alium l. xi Cographum secutus Sit Addit enini καὶ Θουκυδίδης, καὶ ἄλλοι. Υπ' αἰ γάρ Elegans loquendi sormula, ἰδεῖν τι - αἰ γὰs, ducta ab emptoribus, latens panni vitium ad solem explorantibus: cui Ernestus 'la v. Cic. h ne comparat ειλικρινες, sive quod ad εἴλην Pectatuni Puria in reperitur. Vide viros doctos ad Longin Secl. 3. P. G. Plato Phaedr. p. 353. E. ταυτα δε παυγὰ μαλλον Aωμεν, τίνα καὶ ποτ' ἔχει την τη τέχνης δύναμιν ubi Hermias

λέγει b, ανασκοπησωμεν τι, εχε την

δύναμιν. Paulo OSD; π' αὐγὰς σκεπτέα. AriStoplian Thesmoph. v. 507. Ως η γυμ ὶ δεικνῖσα ἀνδρὶ τονγκυκλον Υπ' α/γας, ἶόν ἐστιν Dic ubi piliscula dedit I. I ust Prus. Plutarch. Flu PO s. L. i. 5. p. 623. Q ει βούλοιο καθορα μ' αὐ- γα διαπτύξας τον ερωτα, κα καταμανθάνειν. di in de Ira coli. P. 462. D. αλλ' - α α θεῶ, καὶ πολύ σοι βέλτιον Φανεῖται. Ovidius Art. Ain. i. 247. Luce eas coeloque Paris Spectavitnperto. A Timaeo glossam sunt sit Sui clas. Hae scripwram, cuin Herus tertius ius sua in de hoc loquendi genere aniati adversionirari tali dignam ingenio, me-Ciim Omnia inicabat. Duplex interpretatio dinaei, quarum prior nihil ad Platonem : est ni in summo diluculo, sub initio lucis, ut Palladius, vel, sub ordium ιν me litiis, utra .ivius αμα α,9 αρχυμένης ε Polyaria. viii. 23. 2. Allera potestate varie sumitur : apud uni.

ferre. lian de Anini. P. 973. Liba u. T. i. P. 0. I . ναδεικτέον μ' αὐγὰς του θεολτ τίμημα Clem. lex P. 29 l. I 6. Tum requens diverso Parmai Persignificariis nexu, 'isi γὰ σκέπτεσθαι, θεῆσθαι, θεωρεῖν, ad sol in in plena luce

reliquid uillentis oculis in Spectare, aut uendia diligenter r Dii Diare Cleona ne 'τιθεαμένο - αυγαναυτῶν τὰ πράγματα POlJh. v. P. II. τῶν συμβεβιωκότων καὶ τεθεαμενων ὐπ' αὐγα αυτο την φύσιν x. P. b03. Ita legenduli ex Codd. Heg. et Reii ies apud Iamblich. in Pro tr. p. 5 I. ει θεωρησειεν - αὐγαντον ανθρώπειον βίον quod jani Tollius viderat ad IMngiuuin Corruptius extat in jus deni Epi, tota, cujus part in servavit Stob. p. I. ubi verba luxata hunc in in odii inesse in genda ut Tην πεμονοῖσαν τῶν αρετῶν φρόνησιν καὶ χρωμένην αὐ-ταῖ ὁλαις, καθάπερ μμα νοερὸν τάξει sτε καὶ μέτρα αὐτῶν καὶ την εὐκαιρότητα εἶ διακοσμοῖσαν ἐπιδεικνύειν δεῖ ἄγονταμ αδγα ἐν τεπαρόντι Proxime Longin περὶ Υψ. P. 4. καν ἔκαστον μῶν προς αὐγα ἀνασκοπps quod proprie, si sit nul vitulisti solis radios styo. ita σ-

penda ει Suspicias: ανασκοπῶν en in . ut ἀναθεωρεῖν o αναθρειν, vim hab Suspici re Lat: nis, et ilian in exploranda purpura bonitate : quare Augusto Pinia Pur Pur. Obscuritaten conquerenti respondit venditor, Trige allius et suspice. teste Macrob. Saturn ii. . purpura suspectu resulgens apud Plin. H. N. ix. 38. Vide Poll. i. 49. Medici certe distinginin μ' urit et προς- hν, ut ostendit Hippocr. κατ' ητρ. ubi inter prete Galeno T. xii P. I9. 20. hoc Ocat, μαν προ ταύτην ἐστραμμένον ὁ τbχε ριζόμενον δε κατανοούμενον illud bβραχύ παρακεκλιμένον. ς Υπερτερία Tlieae t. P. I 41. F. πο- χοι , ξων, περτερία, ιντ ες, ζυγός. Vulgata xeniplaria habent περτηρια. Sed recte περτερία e fuga retraxit vh Dius ad Polluc. i. 253. Vide uenues. v. Ἀμαίποδες, et Eustatii ad Od. . .

146쪽

Φαρμακεια Ἀοηνη, ἐξ n οι πίνοντες ἀπέθνησκον Ἀνιοι δὲ,

D. υκ ην νοιαν ἶσαν ποκοριζόμενοι Καλουμεν ω ευηθειαν. v. p. 4 . . 'ἐραστου ποκοριζομενου τε κά ευχερῶς φεροντο την χρότητα. Ad utrumque locum videnda cliolia. Ex posteriore loco Mercero etiam monen e naulta SNm

sit Aristaenet. L. i. Ep. I 8 p. I 26 Polit.

viii. P. 498. C. γκωμιάζοντες καὶ ωὐ- κοριζόμενοι, ὁβριν μεν, παίδευσιν καλουν-τεs, ἀναρχίαν δε ελευθερίαν. Υποκορισ- μου hanc desinitionem dedit Aristoteles Rhetor. iii p. 569. εστ δε λυποκορισ-μos, is ελαττον ποιεῖ, καὶ τ κακον, καὶτ αγαθόν. quam vereor, ut recte ceperit Cl. Ernestus ad Xenophoni. Memorab. ii. i. p. 64. Duplex Si ποκορισμby, alter in verbis, alter in sententia angis, quam in verbis. Qui in verbis est, et bonam et malam rem minuit. Bonae ii diminutio est, κόρη, κορίσκη malae, πόρνη, πορνίδιον. Iste hac sola loqui Aristotelem, exempla, quae Subjecit, ostendunt. At ποκορισμbs, qui in sententia est, inquam rem bonam, Semper malam, minuit, ut cum πόρνην dicas εταῖραν δουλείαν, φιλίαν. Belle et sestive Cicero Polupeii tig ain, peregrinationem vocavit. At absurdus sit, qui hominem frugi, ut hoc utar ὐποκοριστικῶHh0minem nequam dicat. Sic per ironiam, non Per ὐποκορισμον, loquimur. Huic quidem sententiae Xenophon l. c. videtur adversari. Sed ejus locus et mihi, et alchenario, et cupio de mendo Suspectu eSi quΟ-Tuni conjectura recenset Ernestus . c. Satis multa de ποκορισμου definitione. Moeris p. 380. Υποκορίζεσθαι, Ἀττικως. επικορίζεσθαι, Ἀλληνικῶs. Scribendum, ni fallor: Giυκορίζεσθαι, Ἀττικῶς -οκορίζειν, Ἐλληνικῶs Monere voluit, Atticos hujus verbi Ormis Media usos SSO, recentiores Graecos Activa. Danaagcrus apud Phot. p. 1044. Βάβιον καὶ παιδίον ὰνεκάλει, -οκορίζουσα την φωνην Re Centiores etiam huic verbo singendi et si- i ut in I PO te Statem, vetesibus, ut Puto, incognitam, tribuerunt. Scriptor incertus apud Suid. v. 'πποκεκορισμε ' V δε κεκορισμένη καὶ απατηλ εχ σατο πρεσβεία. Eusebius de Vita Constant. i. 50.

P. 356. τα μεν πρῶτα φιλίαν ποκοριζη - μενos, δόλω καὶ απήτη πάντ' επραττεν. d. I S. P. 370. ται μεν ον συνθηκα προθύμως μακούειν ὁ δηλωθεὶ λεκορίζετο. Eusebii locis eandem notionem ante nos declaravit ac Billius Locut Graec P. 666. Φαληρικόν Sympos . p. 315 init. καὶ γαρ ἐτίοχανον πρίην εις εστυ οἴκοθενανιὼν Φαληρόθεν ubi vide Scholiasten. Φάναι Cod. s. Φάναι, ἐν μωμολαμβάνειν, τ δε Θειν μερον δηλοῖ.Sinceram scripturam ex Suida revocavi in musci etsi ibi male distinguitur Φάναι ἐν μέ υπολαμβάνειν etc. haedr. P. 355. F. ἁλλα τον με δειλὰν μη - μόνου φάναι του ανδρικου ocόφθαι Phaedon I, 392. C. υκ ερα μῖν Οὐδα- μη καλῶ εχε φυχην ἁρμονίαν τινα φάναιέιναι. et sic centies alibi Aliquando hoc verbum otiosum esse putabat uil Budaeus Comment . . r. p. 395. X. gr. SImpos P. 3IG. C. υτω χρη ποιεῖν, εἰσάὶ δοκεῖ, εφη φάναι τον Ἀγάθωνα. Paulo ante : Κα hs φη εἰπεῖν, Μηδαμῶs', 'εατ αυτόν. Erast. p. 4 init. πι δ' εἶπε,

ποιον, φη, μέγα καὶ καλδ At illa loca rectius explicuit H. Stephan Append. de Dialec t. p. 69. Φαρμακεία Phaedr. p. 337. G. υκενθενδε μεντοι ποθεν ἁπb του λισσου λεγεται ὁ Βορεα την Πρείθυιαν αρπάσαι; et mox : εἶτα σοφιζόμενος φαίην αυτην πνευμα Βορεου κατὰ τῶν πλησίον πετρῶνσὶ Φαρμακεία παίζουσαν Ισαι καὶ ουτω

147쪽

δη τελευτησασαν, λεχθηναι πωτου Bo- ρέου ἁν παστον πονέναι quam Rhu-him sic explicat Icrmias Scholiis Alss. Ερεχθέω μεν γενεσθαι 'nρείθυιαν θwγατέρα, ἱέρειαν δε αδτην γενεσθαι o Bo- ρέου εἰναι γὰρ ἐκάστου των πνευμάτων ἔφορον θεον, ν η τελεστικη θεραπευει. Ταύτην ον την Ωρείθυιαν ἔχειν την εὐμένειαν του θεοῖ of ω αγαν, στε αὐ- τον ἐπὶ εὐετηρίαν της χώρα πνεῖν, καὶ μέντοι καὶ ναυμαχοῖσιν τοι Ἀθηναίοις συμβάλλεσθαι l. συλλαβέσθαι, et v. Herodot. H. 89. λλεται. ἐνθουσιά - πασαν οἶν αυτην καὶ κατασχεθεισαν -δτου ικείου θεοῖ του Βορέου, καὶ μηκ-ετι, ἄνθρωπον ἐνεργοῖσαν, οὐκετι γαρ

κατὰ την ἐαιπῶν ἰδιότητα τὰ ζῶα με γεῖ καταλαμφθέντα τοῖς περτέροις αἰτίοιs

θαι. Alli, quos memorat usterus ad Iamblich de V P. 34. p. 95. sabulam aliter narrant Platone in s qui tu Apollon Ithod. i. 2l2. ubi Choerilus apud Scholiasten, αρπασθηναι φησὶν αυτην

του Κηφισσοῖ πνοάς. lorum igitur Ontium aliquis Φαρμακείας Onaen has uit: de quo nihil alibi in legisse recordor.

Φαυλον tritissima Platoni. De

multis pauca loca, ubi Attice pro sim .plici, urediocri, facili sumitur, lii pon inus Phileb. p. 75. E. Ου ει φαῖλόν γε ἐρώτημα-ημῖς ἐμβέβληκε. Oru P. I 44. F. ως αὐλον καὶ ἰδιωτικόν ἐστι,κά παντος ἁνδρδ γνωναι Gorgia p. 296. A. ἀγαπῶσι γαρ αὐτοὶ αν' ἴσον χωσι, φαυλότεροι ἔντες. ubi Olympiodorus

τοι, ἀλλ' ἁσθενέστεροι. hii l. p. 3ll. G. εισαχθεὶς εἰς Ωικαστηριον π πάνυ ἴσως μοχθηρου ἁνθρώπου καὶ φαύλου ubi ruris Mis Olympiodorus : Φαύλου, ἁντὶ του, εὐτελοῖς. νυν γαρ οὐ σημαίνει τ κακου' η γὰρ εἶπε μοχθηρου Alcib. i. 3. 5. F. καὶ τίς ἡ φαῖλο ὁ τουτ ὰναθεὶ εἰs Q ἐν Πυθοῖ νεών. hi id in i lx iii lii Odorus : Φαῖλos ἐνταλα ου ὁ μοχθηρος τον τρόπον, ἀλλ' ὁ εὐτελης, τουτέστιν, εντε - λη 8 ενθρωπος εἶ τῶν ἐπτὰ σοφῶν, ὁ

δημία Vertit Cicero Tusc. Dis p. i. I Haec peregrinatio mediocris obri viderii iesi Polit. v. p. 446. F. in αυλ

γε ἴσως αὐτοῖς προστάξομεν. Και τούτου γε, ἡ δ' ἐγω, ἔτι φαυλότερο τόδε. quem locum laudat Suidas in . 'tibi nol. M. p. 7S9. 44. Cous. p. 260. U. Κινδυνεύει ἄρα εἶναι οὐ φαυλον η του νόματος θέσιs, οὐδε φαύλων ανδρῶν, οὐδὲ τῶν πιτυχόντων. Diogen Lai r t. iii G3. χρη- ται δὲ ὁ Πλάτων ἐνiοτε ν φαύλω καὶ ἐπιτοῖ καλοῖ ἔστι δ' δτε κά ἐπι του μικροῖ .

ubi vide Menarium Clemens Alexandr.

Strona. I, v. p. 50 laudans Mi hoclis iambos Σοφοῖς μὲν αινικτηρα θεσφάτων ὰεὶ Σκαιοῖ δὲ αὐλον Stati in explicandi caussa subjungit τ φαυλον ἐπὶ τουαπλοῖ τάσσων Ph lich. IIS. Φαῖλα τὰ ἁπλα καὶ μηδεμίαν εχοντα ποικιλίαν. Lexicon angor in i Is Φαῖλον Πλάτωνι καὶ ἄλλοι 'Aττικοῖς σημαίνει' ἁπλουν καὶ βάδιον. exicon Rhetor. s. αὐ- λον ob Φαῖλον σημαίνει δέκα ἐπ τε προσώπου καὶ πράγματος τὼ κακδν. δμικρbν, καὶ τ εὐκαταφρόνητον. κά τοασθενες καὶ τ εδοξον. καὶ τ ὰνόη. τον. καὶ τ απλοῖν. κά τ ταπεινόν. καὶ ἐπι το πένητος καὶ ἐπὶ το εναντίου τεσπουδαίου, καὶ ἐπὶ του ευτελοῖς scholiastes Platonis etiam non uti loco hanc

vocis vim explanavit. Adde Eustam ad Il. r. p. 1350. Φελλία Critia p. 560. D. δτε δὲακέραιο ουσα, τά τε ρη γηλόφους πη-

λos, si clinam vocis vi in species est pis, o uentio dures tiro qua Macedones πέλα vel πέλλα dicebant. Vide

χωρῶσι. diis de Ciron hered P. 73.

148쪽

φελλέα δε χωρία αττα ἐκείνω δέθωκε Ila locuti ex Harpocratione . Φελλέα Vση Selingius Observ. i. 2. 'htituit Alci-phron ab iit. p. I. την καλλιστηντων αιγῶν ἐκ του φελλέως αρπάσας οἴχεται. Ibi d. p. 70. καὶ ἔδει πάντωs

ὀρουν, si φελλε ἐκκαθαίρειν ubi Cod.

Iteg. accentu retracto φέλλεα Collectiva sorina, φελλεὼν est apud Arrianum te Venat. p. 210. Ola τα τραχεα, καὶ οἱ φελλεῶνες, καὶ τα σιμα, καὶ τα ανύ- μαλα. exicon Rhet. S. Φαλερα ταπετρώδη καὶ αἰγίβοτα χωρία. Lege Φελ- λεα, ut si in ceteris Gramniaticis.

Aliud exicon Biblioth. Cois lin. p. 602.

Φαλεύs. O δυσεργε χωρίον. Sed φελ- λε scribendum cuni IIemsterhusio. Vide Pollucem i. 227. et ibi interpretes. Proprie mons quidam Atticae ab ingenio terrae Φελλεω nomen invenit optime Stephanus Byzant. Φελλευs, ρ9 τηS 'Aττικης, τάχα δ' οὐ μόνη τη 'Aττικηs, αλλὰ παντο του τόπου ἔχοντος επιπολης μεν πέτρας, μερ - l. Santen. ταύτηs δε γην λιπαραν καὶ προ ελαιοφυτείαν. Quem locum cur Holstentus e Platone effictum dicat, nescio. Adde Aristophan. Nub. v. 71 Acharn. v. 272. et ad ui Iumisque locu in Scitolia. Ceterum ab eadem Origine manarunt πεδία αφελη apud Aristophan. Equit. v. 24. quae veterum Grammaticorum ingenia vehementer torserunt. Veram explicationem sibi reperisse visus est Dan. Heinsius ad Horat. i. Serm. 10 50. Sed facile apparet, eum non plus quam Grammaticos, aputSSe. Ἀφελη πεδία sunt campi sine φέλοι vel φέλλοις, sine lapidibus, Sine collibus Scia o-SiS. EqualeS patenteS.

Athenaeus Lib. v. p. 138. A. Apollon. Rhod. iv. 264. Ἀρκάδεs, οἱ καὶ πρόσθε σεληναίη ὁδευνται Ζώειν φηγδ εδοντεsε ούρεσιν. Cum quo loco comparandus

Pausanias Arcad. cap. I. Di Chrysost. Or. i. p. 98. B. κριθαὶ καὶ Us0βοι, τα

ανδράποδον αποδῶται κάμνον φθόη, η λιθιῶν η στραγγουριων Lucian Coliti mPl. p. 513. ἄγγελοι δε θανάτου και ληρέται μάλα πολλοὶ, ω ὁρας, ηπίαλοι, ad πυρετοὶ, καὶ φθόαι καὶ περιπνευμονίαι.

Aristides o m. i. p. 3l2. Philo Strat. U. A. Lib. i. p. 7. aliique scriptorcs Attici saepe Phrynichus s. Φθόη η φθίσιs, ἐν σώματι γινομενη P. Petit in Arctaeum P. 178. Vetustius, et magis Atticum est φθόη, quam φθίσι s. Vide Iarpocration in v. licerid. p. 399. Suidas Timaei glossam aliquot verbis auxit Φθόη φθίσιs νυνομα πάθου εξ ἀματος αναγωγηs. Ceterum Oupius Emerid in Suid T. iii p. 29 l. Timaeum et Suidam in verbis ἐξ a ιματο αναγωγηS, Putat respexisse Polybium ii p. 2I5. quod vix credibile videtur. h λαῖρον Menon. p. I. E. εἴτε

τε αγαθὼν χει ν εαυτῶ εἴτε φλαυρον.

Minoe p. 47 sin ἐν oli αὐτοῖνενεστι καὶτ αγαθον, και τὶν φλαῖρον ubi vide Scholia. Tini. p. 527. A. βουληθεὶς γαρ ὁ θεο αγαθὰ μεν πάντα, φλαῖρον δε μη - δεν εἶναι κατα δύναμιν. Vertit Cici ro: Nani cum constituisset Deus bonis in-nibus explere mundum, mali nihil admiscere, quoad natura pateretur. Epist. i. p. 706 init. λαῖρόν τι ποιεῖν, η λέγειν

τινεντο αποδυτηρίου ν γωνία ηρτία ναστραγάλοι παμπόλλοις, ε φορμίσκων τινῶν προαιρούμενοι ubi vide Scholia, et Pausaniaria apud Eustath ad Od. B. P.

1452. Glossam habet etiam Suidas.

149쪽

τε δονη, παντos αλαστραίου δεινοτερα Οἶσα τουτο δραν καὶ κονίας λύπη τε καιφδβο καὶ ἐπιθυμία, παντο ἄλλου βύμματος ubi vide Scholiasten Platonis loco M ireris p. 417. et Pollux . I 35. Si Sunt.

'lli uni St. r. xxxii. p. 359. C. απονίζειν οἶν αὐτον ἐπειρατο και ἀποσμηχειν, περιάψγων κρηνα καὶ ποταμους, καὶ βύμμασι χρώμενοs, καὶ Xαλαστραίοις Minus CCteruitur αλάστραις. De hoc nitro multa Plinius I. N. xxxi. 0. et Salmas deIlyl. Ι a tr. p. 222. Alia quae ad uiam im uni, uilito, ni Od ea praecepit P. His- sesu iis ad Diodor Sicut T. i. p. 578. Titiam glossa exicon suum ornavit Sui

das a

h αμεύνι J Sympos p. 335. C. ,ει- δη σπερα ἡν, δειπνησαντες καὶ γὰρ θερο τοτε, χαμεύνια ἐξ νε κάμενοι, ἄμα με ἐν si ψύχει καθηῖδον ubi vide Scholia Eum locum adhibuit Jos Scaliae ad Varron de L. L. iv. p. 39. Lucian. Sin. P. IS. ἐκεκόμιστο δε αμῆ

προσκεφάλαια μαλακὰ, καὶ στρώματα εἴσω κατεθεντο, κα χαμεύνιον μῖν υπρεπες

ην Liban opp. T. i. P. SIl. C. ἐν χαμευνίοις εῖ σε καθεύδειν ην κελεύω, καὶ πάλιν ω κλίνης, ην ἐπιτρεπω. Basilius des ita Thecl. ii p. 142. κατὰ τα χαμεύνια αὐτὰ περιεστρεφετο Nicander Theri ac 23. et ibi Scholia, Moeris p. 408. Pollux. . 35. cum notam e insterhiasii. Xαμαίζηλος Phaedon. p. 389. F. ετ υχον γαρ καθημενos ἐν δεξια αδτου παρὰ την κλίνην, ἐπὶ χαμαι λου τιν e,

ἐπὶ πολλλυψηλοτερου ἐγώ. ubi δiφρos,mu simile nomen intes ligendunt. Pleno

Themist. r. xxxi. P. 353. D. καν επὶ χρυσου καθίζωμαι, κιν επι ξύλου, κέν

Apollon Rhod. iii. 1158. In δ' ἐπὶ

βάλλει in cujus inargine legitur uberior hujus proverbii explanatio, e Scholiis

Platonicis lucta, pia usu est Muretus ad Senecam Praes. Nat. Qi Est I . G2G. Xαραδρὰς δρνι τὶs, Os ἄμα τέ ἐσθίεινεκκρίνει, ει υν ἀποβλεψαντεs, s λόγος, o ἰκτεριῶντες, γαον ἀπαλλάττονται ἔθενκαι ἐγκρύπτουσιν αὐτοὶ sit πιπράσκοντες, ἴνα μη προῖκα φελῶνται οἱ κάμνοντες. Και μὶν καλύπτει μῶν χαραδρίον περνῆς ἔουτω Ἱππῶναξ. Eade in sere sunt apud Suida in ubi in Hipponactis choliatiabo Perlieram Scribitur, Καὶ μην καλ. Pro καλύπτει lege καλοπτε is Platonis O- Cum in usus suos Convertit Iainhlicli. Proire se l. p. 103. De chiaradrio vide Plutarcii Sum P. . . i. 6ΝI. C. Elian. H. A. xvii. 2. et Schol. Aristoph. ad Av. 268.

A. στε τινὰ τολμαν λεγειν, αἰσχρον χαρίζεσθαι ἐρασταῖs. bid. P. 320. . ει μελλε καλῶ χαριεῖσθαι ἐραστὴ παιδικά. p. 333. G. ω μάρχον μοὶ χαρισα - μεν Σωκράτει, πάντ' κοῖσαι σά περ ob τος δει Phaedr. P. 337. A. λεγει γὰρ ω χαριστεον η ἐρῶντι μαλλον ερῶντι ubi vide Scholia ibid. I i. it. ita ei alitii Aristopli nne' Coti . . 62, Οὐκ ζέσται παρὰ τυῖ καλοὶ κατα-

150쪽

ισωμαι.

δαρθεῖν Ταισι γυναι 5, πριν τοῖς αἰσχροῖς καὶ τοῖς μικροῖς χαρίσωνται Si χάριτες,

rus Pylli. ii. 78. Ἀνε δ οι χαρίτων τεκε γόνον περφίαλον Xeno Plitati di irrone P. 181. παρα δε παιδικῶν βουλομενωνηδισται, οἶμαι, αἱ χάριτε εἰσίν. qu mlocum ob oculos habuit Dio Cli s. r. iii p. 52. D. Luculentu hac de re locus cst Iutarchi Amator. p. 75 I. D. Xάρι η του θηλεως ἴπειξις φ εἶδεν κε

κληται προντων παλαιῶν ,s και Πίνδαρos εφη τον Κενταυρον ἄνευ χαρίτων ε τη s Ηρας γενέσθαι. καὶ την ούπω γάμωνεχουσαν ἄρα η Σαπφὼ προσαγορευουσα φησὶν ἔτι, μικρά μοι, παῖ, εμμεναι φαίνεαι, κεχαρις ὁ δε Ηρακλη υπό τινος

ερωταται Βία δε πράξας χάριτας η πείσας κόρην Ex quo loco, neScio, an Prosecerit Scholiastes Pindari l. c. ubi in Sapphonis fragmento male legitur λιθόχαρι s, sicut aeque prave, καὶ χαρίεσσα, PudMax Tyr. Diss xxiv. p. 297. quod Da visius in, o χαρίεσσα mutandum Putabat. Sed Sapphoni non eripiendum esse venustum illud ἄχαρις, perspicuum est ex Lexico Sangerm. s Αχαρις. τινι μη μετεστι χάριS. D μηπω δυναμένη χαρίζεσθαι. Operae pretium erit legere, quae ad eandem lectionem vindicandam attulit Th. Gatakerus de StFlo N. F. cap. ii. p. 72. Ut Graeci χάρις, Sic gratia uixit Comicus vetus apud Fulgentium P. 565. nisi nebulo iste hoc totum, ut alia plura, Confinxerit: mori ego ita sui, ut

nunc sunt meretrices diobolae, Quae suam Dum caussa parvi pendunt gratiam.' ρίζεσθαι interdum plenius effertur. Anton Liber cap. 41. εἰ αὐτῆ τη ωρας ἐθελησαι τηs ἐαυτο χαρίσασθαι Lucian. Amor. P. 428 ουδενὶ τρόπω χαρίζεται θηλειαν απόλαυσιν Dare, Proebere, Ob-Sequi, obsequium, morigerari Latinistrata sunt in eadem nequitia. Onomas- tirum vetus Morigeror, χαρίζομαι. Vide interpp. in Petron ca P. 13. et Durniann in Sueton Tiber. Cap. 44. Verbo χαρίζεσθαι in re Venere opponitur ἀναίνεσθαι De utroque elegantissime

disputavit Phil. Jac Maus Sacus Ad Har-

PDCrat. V. Ἀναίνεσθαι uni

ριουμαι οἶν σοι. καὶ λέγω, ὁτι ἐκ τῶν ἱλογημένων δυνατόν μοι δοκῶ εἶναι.

Hipp. Min. p. 230. C. δρ' ἄν τι μοὶ χαρίσαιο τοιόνδε, μη μου καταγελαν.

Phaedr. p. 340. A. ἐάν σοι χαριζόμενos συγχωρῶ. Politi c. p. I70. A. Euthyd. p. 216 B. et alibi. Timaeum ni Ore suo compilavit Suidas. Xειροσκόποι Sic etiam Suida s. Xειροσκόπον Sam. Petit. Legg. Ait P. 2SS. recte accipit eum, qui sublutas in si rugiis ferendis munus Numeret.

Glossa nullum, ne tenue quideria, veStigium in Platone P peritur. i Xῆτις Phaedr. P. 34 l. G. εμπειρον δε απαλη καὶ ἁνάνδρου διαίτης, ἁλλοτρίοι τε χρώμασι καὶ κόσμοις, πειοἰκείων, κοσμούμενον quena locum adhibuit Plutarch. . i. p. 51. D. atque init tando expressit Philo T. i. p. 568. ρύ- μασι την ψιν υπογραφομεν χητε φυσικη εὐμορφίας. Elian H. A. Lib. v. cap. 39. τροφη χητε λιμον δεδιότα. Philostrat. V. A. Lib. n. p. I. ias μηχγὶπει ποτε τῶν ἀναγκαίων εδικοι γίνωνται. Lib. v. p. 218. την δε τῶν ανθρώπων λελην υκ ἁξιῶ φθείρεσθαι, arτε βουκόλου δίκαιου τε καὶ σώφρονos. Julian. Or. H. p. 50. H. 7ππω θρασεῖ χητε χαλι- νου καὶ νιόχου φερομενω. Gl Ossam a Timaeo mutuam sumsit Suidas. Xλιδε Recte Timaeus χλιδη repetit a χλίω, quod verbum, e χαλίω COD- tractum, cum Suis derivatis prinium significat ealore solvo, mollio, deinde deliciis frango. Hesychius : Κεχλία γκα. τεθερμαγκα. Idem ex Eschyli Suppl. v. 20. 'Εγχλίει ἐντρυφα. Unde lux

et medela afferenda est corruptissimae glossae, quae OrSit amicum no Strum JO.