장음표시 사용
131쪽
ἡ ποίησι γεγονε περὶ ἡ καλόν. Mutruitique iocum videndus Scholiastes. Euripiis Bacch. v. 700. 'Oσαι νεοτόκοις μώζos' σπαργῶν τι Idem a cl. v. 55. I iiiii γ'. lati c. I. t. Lib. i. i. a.
70 ius oecon Hippocr. Inde transse tu ad cos, qui semine turgent, in noui rem tument. Phaedr. p. 348. P. 4 d.
τῶν παιδικῶν, χει με οὐδεν εἰπεῖν, σπαρ-
γων δε καὶ απορων περιβάλλει τον ἐραστῆν. Erycius Antilol. i. ix i. 478. σπαργα θυμον ἄπαντα πόθοις. Sed ut ὀργαν, ejusdem sere potestatis veriuriit, quod rupi p. ID. explicuit uiis, sic etiana σπαργαν de inci is cupiditati , ni uitientis animi astu, eici usui patum reperitur. Le . iii R. 59i C. ὁ δε τρίτος
cum laudavi Plutarchus Lycurg. p. 43. L. et, ut erat Platonis studiosissimus, venuste expressi Fab. p. 90 M'. Ii'ευτυχίαν επηρμεν καὶ σπαργῶντι τ* δη-μω, χαλινον εμβαλεῖν βρεω και θρασύτητος. cm Mute, ut id metereundo in Oli ea iii, curia relii Profecerunt, una Max Tyr. Diss. i. p. i2i. Η, καθάπερ ψαλίον ἐμβάλλουσα ταῖς των ανθρώπων
gruit vetus stoeta apud Cicerou de orat.
leniem tibi Repriment validi legum ii iura Dp atque i inperii cinia teni JuVide II. Stephan Thes. r. L. iii p. 912. Postrena notione ii verbum e M ss. Philoni T. i. p. 309. reddidit angelus Photius Lex. s. ei suidas una
voce plenius habent: Σπαργῶσα ανθου
γε, πρὶν αν το καυμα παρελθη οὐχ
ὁρας, ἁ σχεδo ηδη μεσημβρία ἴσταται, δη καλουμένη σταθερά Sic legitur in Editt. nieli Oribus in Basileenses irrepsit Scitolion e margine : η δη καλουμένη στατερον, τὸν σφόδρα θερμον π τῆς δετ θέρει μεσημβρίαs. Quod glii Scipiti Riecte quidem contextu ejecium si, sed nilud relictuita vetustius, quod jam Timcuum, et alios omniaticos, hunc locuti itivn il Sentis, ni significare ver ba η ὁ καλουμένη σταθερα, um RGrammatico, locutionem, μεσημβρία D-ταται, explicuitis, prosci ci Rotuerunt, ii Platone uti potuerunt. Subtiliter turgute ui philosophum agu0scas, canden loquendi rationem explicas uermis Scholiis in Phaodruua M. Σταθερα δε η μεσημβρία εἴρηται, ἴτι ὁ λιος περὶ την με -
σημβρίαν γινόμενος ἴστασθαι δοκε ' η μεν γαρ μετάβασις αυτυυ, ' περὶ τα ανατο - λας, διάδηλον εχει την παραλλαγγ ν ηδε περὶ την μεσημβρίαν, υκετι ω γαρ λυγου μείζονα φαίνεται τα αστρα πρbς τοῖς ὁρίζουσι, τούτω καὶ μαλλον κινούμενα φ καὶ ἴτι εν τοῖς γνώμοσιν αἱ σκιαὶελάττονα ἐν τοῖς ἴσοις χρόνοι διαστηματα περὶ την μεσημβρίαν Κινουνται ' καὶ δια
την κάθετον πασῶν ἴσαν στασιμωτάτην.
in is loco utuntur Hesychius ei ui
das item Photius L . Is cujus haec
. Σταθερα μεσημβρίαν ἐν Φαίδρω Πλάτων μεσαίτατον καὶ μηγερμε ρυν, l. i ιγ Ῥύτερον της μερα δηλον - ότι. Indiderii dii in osculos decerpsit Auctor Socratic. Epist. v. P. I, 2. Apollon Rhod. i. 450. 'Hμos δ' cλιος σταθερον παραμείβεται μ&ρ ubi vide aeterem Criticum Apollunt locum it tulit
Cium it M. p. 724. 42. Dio Chrysost
Grai. . . it. n. διημάρτανόν τε καὶ ἐπλανύμην μεσημβρία σταθερα. Alci-
ση σταθερας φιληνεμόν τινα πιλεξάμενος πίτυν ulli vid Bergierum Libian. Cp. I084 ταυτα ἐν τετάρτου μερει τετέλεσταί σοι της μερα ὰπὶ πληθούσης α γορὼς ει μεσηuβρίαν σταθεράν. bivos. Ep. 58. καὶ ταλα τἰ, της μεσημβρίαρ ἐδρὼτ σταθερίτατον. I sit de vita Thecl. i. i. G: . εν σταθερα μεσημβρία καὶ ρα πνίγους Phrynich. P. 2. οἱαρχαῖοι σταθερα μεσημβρία λεγουσι, καὶ σταθερα γαλην l. quem, ut Olet, exscrip-
Si lii Olii . . . 'Εμβριθης. Ilic igitur loquendi modus ciuia legitimus Sit ei crebro frequentatus, laud scio, an apud lii sint otii. i. p. iiiii commodius
132쪽
b illorum opinione lienus es 1
seph. Soliger in virgis p. p. 256.
Nod alii verius ope lutit ab lir ασθαι, qui ritu notatio tu in in ipso Phinone mi, talia uic rein, nisi locus jus littor potatus videretiir. G Dci illo in Dinnin quoe
my cltian ut statim re semctutem reis ire, ἶστασθαι dicunt. II in σταθερA,Itim is,sormis, ei χρόνος οτάμενος Quid tipsani meridiem dicimi στασθαι, vix uta inpinis hac de re dubitari queat. Nicander Theriae. v. 469. τοι ὁτ ηελίοιο θερεπάτη ἔσταται ἀκτί s. Socratic Epi toll. l. c. ἐνισταμένης μεσημβρίας Liban. Opp. Ona. i. p. 73. C. μέχρι μεν οἶν μεσημβρίαν σταθηναι. Om. i. p. 339. D. ἔτι μεσημβρίας στώσης Damascius apud Phot. p. 039. μεσημβρίας σταθε - ρα ἱσταμενης ubi alterutruit Onaitti potiterat. Ad hujus locutionis exemplum
Euna pius Proseres P. 30 mediam noctem dixit νυκτο τ σταθερώτατον, nulla, ut opinor, e tertian auctoritate, Sed nOvandi studio ductus.
τερα με υντα, στρυφνά. ηττον δε τραχύνοντα, αυστηρα φαίνεται. p. 542. B.
τοῖς περὶ την σάρκα θερμοῖ καὶ ψυχροis, κά τοῖς περὶ την γλῶτταν στρυφνois. In
Permutandis OrmiS, στρυφνOS, στριφν0S, στυφνυS, στιφρος, στυφos, στυφρος ita ludunt librarii, ut, quid inter eas discriminis Sit, vix, ac ne vix quid m, constituere possis Hippocr. de aer et O C.
P. 282. στρυφνα γυναῖκεs. At Galenus legit στιφραὶ γυναῖκεs Xenophon de Venat. P. 977. σκελη στιφρά. At Pol lux . 58. σκελ στρυφνά. Vide un-germ ad v. 20. Scholiast ad Aristopli.
Ran. 848. στρυφνους στραγάλους. At Suidas . Aίσποι στρίφους, vel Polius στιφρουs, στραγάλους. Nec est, quod miremur, has sormas a librariis toties esse confusas. e veteres quidem Granimatici eas satis accurate distinxeriint. Eu Statii ad Od. . p. 1913. ει δε την αντιμεταχώρησιν τουτ υ κά του ἰῶτα os
ελληλα, χρεσιμον καὶ δ τρυφνos κτου στύφω παρα ρωδιανω, καὶ μεταθε- σει Στιφρόs ὁθεν ἴσω καὶ kῆμια Στιφρῶ. Etsi autem vereor, ut res ad liquidum perduci possit, tamen multis locis inter se comparandis videor mihi discrimen inter στρυφνος et στιφρos intellexisse. Στρυφνos est acerbus, adstrincendi visnhaberis, et pleruliaque ad 3π0rem refer
iei. J. οἱ δε στρυφνοὶ χυμοὶ τα ἐκκρίσει ἴσχουσι ubi vide Cainus, . Multa exempla inni apud V . trii illuri l. On Ilippocr. irio στρυφνbs
riant Codd. Parisin ei vos . hi Phil
omnino Photius exico S. Στιφρδν. το προσπεπηγός. Στιφνον δε τὸ προς την γευσιν ubi Pr στιφνον malini στυφνον, ves στρυφνόν Alexis apud Atheri. iii. p. 107. F. Καὶ πλεκτάνην στιφραν σφόδρα. Aristophan apti eli nil m iv. P. I 33. A. λάας στιφράς. Nicander ibi l. D. Μακρη τε στιφρη τε φαείνετα εν πρασιν σι Ideni v. p. 684. A. ξτιφροῖς
Δλίσθησαν ενιχρίμψαντα καρείοις. Ter apud Philonem στρυφνos legitur T. i. p. 62. 449. 455. Sed partim e s s. partim ex conjectura στιφρos scribendum videt tir Plutarch. Sympos. i. 9. p. 642. E. αλλ' π σφαγη εύτονον το δερμα καὶ στριφνον γίνεσθαι quo loco Clarkius ad Homeri l. . 375 sine auSS στιφρb scribit Plii lostrat. Iunior Icon. iii. p. 866. δεῖ μεν, καὶ στριφνοὶ, καὶ πνε- οντε ετ τον ν η θηρα θυμόν. ubi haec est notula Olearii: radii habebant στριφνοί quod pro στρυφνοὶ errore O- sit in etiam Me posset. Magis tamen Placet στιφροί. At, o bone, nihil se sormae differunt, nisi quod στιφρos Atticis Sitata fuit, στριφνbs ceteris Graecis. Sic docet Ueris p. 342. ubi vide Pier-Sonum. Lariores Orm7 Sunt στυφρος et στυφόs. Prior est aput Aristotel. Hist. Anim ii. p. 50. Philostrat. Iun. ICO n. v. p. 887. et UeSJch in v. Posterior cum apud alios, quos H. Stephanus Thes. r. L. T. iii P. III 6 laudat, tima pudies v ch. v. Στρυφνόs. Eam redde Themisti or xx. p. 237. C. στυφη δεη διάνοια κά αγρία ubi nunc τυφλη editur. Sic or xxvii. p. 339. A. y α ει ψυχην σκληρὰν άση καὶ στύφουσαν. Quod olim conjecimus, στυφλη, aptum quidem est sententiae, Sed poeticum. Στερίφαι J Verissima est Timaei ratio.
133쪽
Στεμφυλα. ' ἐλαιων καὶ σταφυλων α πιεσματα, ις αντι
tum, proprie est soli ius durus Plii loa . it. p. 5l2. ἐπειδὰν τύx στεριφον και
II Oiner. p. 462. ἐκ τῶν χειμερίων παγε--τῶν γῆ στερίφη καὶ μεμυκυῖα. In liacvocis vi interpretes ad iiii cud. vii. 36. et ou pius Eme nil in Suid. iii P. I 57. Forniam στερι vos, a Puti te Syes . Gu- tractam in στερφνιος, pue in nostris II ippocratis exeiu plaribus in notior 'lia στεριφος abiit in suis reperit Erotiami Στερίφνους πυκνούς. καὶ Αριστοφάνη ἐν Ἀχαρνευσι φησί στεριφν0 γεροντες, πρίνινοι, τεραμνοι, Μαραθωνομάχαι, και σφενδάμνινοι. In Conrici ai non Acharn. 179. libri nostri pro στεριφνοὶ, στιπτοὶ habent quod praeter alio. Ira inmaticos,n ustero laudatos, confirmat Phr3nichus s. cujus locum supra P. I 56. t tuli imis. Vidi: Oos. ECOD. Hi PPOcr. V. Στερίφνους Στερίφη pro multiri sterili est Theae t. p. 117. C. στερίφαι μεν υνερα υκ δωκε μαιεύεσθαι Aristophan. TheSmoph. v. 648. Στερίφη γάρ ειμι κοὐκ ἐκύησα πώποτε . Euan. H. A. Lib. v. cap. 9. αλλ' ο διαφθείρειν, σπερ εἴς τινα ἄγονον και στερίφην γαστερ ιμπε -
ni. ra glossa nil gravita qua in Cttarii, Paucis mutatis, in Lexica sua tradux tam Plu)tius s. et Suidas Verbum στεριφεύεσθαι solus conservavit Hesyclitus Στεριφευομένη παρθενευομενη CitCrulu, judice anteni nostro, inin i glOSSam υν-tinio interpretatur vidita Art. Ain iii. 799. Infelix cui torpet lumes locus ille, puella es, Quo pariter debeni se inina virque frui. ' Στεμφυλα Dubito, an vox in Platone legatur Aristophan. Nub. v. tri Βρύων μελίτταις, και προβάτοις, καὶ στεμφύλοις ubi vide Scholias l. it uii
ad quit. v. 803. Alciphron Lib. iii. ΕΡ. 29. αγροικί 'α, στεμφύλων καὶ κόνεως πνέοντα. Philo Strat. Lib. 4 i.
Στρατεία Iino contra in lac et suis periore glOSSa critienti ulla : Στρατεία. ἐνεργεια, C. τροτιά. τὶν των στρ. V, sinteriorem solam descripSit Suidas, ri Ctuque Στρατιὰ servavit. innino distingui debet στρατεία et στρατιά. HOC enim exercitunt
significat, illud expedit imiem miti urem.
Ananioni us Στρατεία, ἐντεταμένως, δπρ μα' Στρατια, συνεσταλμένωS, O των στρατιωτῶν πληθος Ideni latueri audit :ἐναλλάσσει δε πολλάκι ἐν τ9 χρεσει. Qimis verum est, si Codd. MSS. et primas Edd. mpiare. Sed hoc indoctis libra riis, 'νει perpetuo confundentibus, rectius tribuetur. Vide Orvili ad Charit. p. 40. an si ad linguae rationei: iexigas, quo niOdo utraque di Stinguiuula sint, liquido patebit. Στρατιὰ est i min.
geariis ab adjectivo στράτιος, et subfitanisti, i solati illi induit. Sed στρατεία eodeminudo derivatur a στρατεύειν Vel τρατευεσθαι, di πολιτεία πολιτεύεσθαι, δουλεία a δουλεύειν. In nostris Platonis Eud discrini ei salis accurate Observatur.
Hipparcii. p. l. D. Hipp. in P. 232. P. Cliari n. p. 236. H. ubi male Stob. P.S01. habet στρατείας. Theag. P. II l . Theaei p. 26. A. Protag. p. l l . .
Pro illiscuum liartim vocum usu in agnoscit etiam Photius laex. s. Στρατιὰν συστελλοντες την δευτερα συλλαβην, Ob μόνον' στράτευμα λουσιν, αλλα καὶ αὐτηντην στράτευσιν Οἴτως 'Αριστοφάνη S.
Στρατόπεδον Euttiyd. p. 215. F. 222. . Cliarm. p. 235. C. LaCh. l . 2Al. R. Sympos . p. 17. F. Legg. i. P. 57 I. A. et alibi saepe. Vetus Graiiamaticusati in Bibl. Sangerin Στρατόπεδον αροὶτου στρατευματο r. Θουκυδίδης δ. τὶν στρατόπεδον ἁνεχώρησεν uos κράτη Ἀντιδόσει στρατόπεδον συνάγειν.
134쪽
' Στρόφιπιες Tim. p. 44. G. και
περὶ τον διαυχένιον αμα καὶ νωτιαῖον μυε- λδ ἐξ αυ- σφονδύλου πλάσαs, με τεινεν ο ν στρόφιγγας siue iri locu in laudat Longin seci. 32. p. 176. Ibid. P. 545. A. περὶ του στρόφιγγα καμπτόμενον τ σῶμα καὶ κτεινόμενον παρέχοι.
Ad de Polluc. i. I 30. X. 22. Στύρα Lachet. p. 247. H. φίειτ δόρυ με τη χειρδy, ω ακρου του στύρακος ἁντελάβετο ubi vide Scholia. Strabo xii. p. 855. ueni exscripsit Eu Stath ad Il. . p. 281. πλεῖστος δ' ὁ στύραξ φύεται παρ' αὐτοῖς. - ὰφ o καὶ
φερει. Liban. Opp. Tom ii. p. 347. D.
θαι, ταν ορθία ἰν ἡ αἰχμη. Vide Am-naon. P. 133. et ibi I alckenar Glossae partem descripsit holius Lex. s. sed totam abstulit Suidas, ubi Portus, Probante Κustero, pro αρχ legit αιχμε in
quo eos ratio fugit. Nam ρχη Si extremitus quam vocis notione ina ex pictis narunt Casaubonus ad .Eneam Tact. P.
1746. et viri docti ad Euripid. Hippol.
752. Receptam lectionem etiam confr- malint v mol M. P. 709. Id.
Συμβιβάσει Suid se Codd. in hac
glossa variant. Alii enim συμβίβασιν cxlii bent, alii συμβιβάσειν, alii denique συμβιβάσει Photius Lex. s. habet συμβιβάσει, ut Timaei Codex Probo us teri conjecturam Συμβιβάσαι legentis.
Timpeus autem respexit Polit. i. p. 477. D. κημονεύει μεν που, ὁτι τριττα εἴδηψυχη διαστησάμενοι, συνεβιβάζομεν δικαιυσύνη τε περι, και σωφρυσίνηS, και
exemplo non sacile alibi reperiundo. Συνεριθοι Posii. vii p. 188. n. ioco
pulcherrimo : η διαλεκτικη μεθοδος - ρε- μα ελκει, καὶ ανάγει άνω, συνερίθοις καὶ συμπεριαγωγοῖ χρωμεν αἶ διελθομεν τέχναις. ubi Als. Parisitius insigni varii
μενη. Ne tamen de vulgata lecti integritate nos uisitare sinit altera Legg. . P. 66 B. O in γραφη γεννακα μουσικη, καὶ σαι ταύταις εισὶ συνεριθοι τέχναι ubi vide Scholia. Συνερί- θυι etiam confirmat initatio Maximi Dor. DIS'. XXXV ii P. 435. γεωμετριαν δε καὶ μ9υσικην ξυνερίθω τε καὶ ξυνίστορε φιλοσοφίαs. uncus apud Stob. P. 873 αδι
τε και συνέριθο η νεότη γίνεται -- pater apud eundem p. 32. και περ9ψίαν μεν και τὰ συνερίθου ταύτη κακίας.
AIarinus ita Procli 25. p. 59. Ἀνδρίαν δε την ξυνέριθον τελε ω προυβάλλετο. Aristophan Pac. v. 786. Apollon Rhod. iii. 941. ibique Schol. Eustalli ad Od. Z. p. 1150. PierSon ad Moerid. p. 358. et ou pius ad Theocrit T. i. p. 336. Συνέμπορos Phaddon. P. 39S. C.
και με ξυνέμπορOS, με η εμων θελει γίγνεσθαι et Ox : και ξυνεμπόρων καὶ χοεμόνων θεῶν τυχοῖσα Sophocle, rachin v. 32I. Philoct. v. 543 Ari Sto-plian. an. v. 399. Philostrat. V A. Lib. i. cap. 19. p. 23. ut alios Plures mittam. Glossa quoque est apud Plioti Lex. S. et Suidam.
επίστηται θεάσασθαι, και φόβου γέμων δια παντο του βίου, σφαδασμῶν τε καιοδυνῶν πλερης. Quem locum gravitatis plenissimum pari gravitate expressit Tacitus Atin. i. 6. Neque fruStra praestantissimus sapientiae actitauare solitus cst, Si recludantur SI annosum nisi ut in a
135쪽
Σφενδόνη i του δακτυλίου η περιφερεια, η εἰς λιθοβολην.
posse adspici laniatus et ictus quando, ut Cori Ora rh 'ribiis, ita saevitia, libidine, malis consultis, animus dilaceretur. in Eumol. V. I, 737. S. ubi idem ii cus laudatur, male scribitur, διὰ παντος βίου σφαδα. Σφαδάζειν proprie diciturue eo, qui re dolore, vel iri exugitutio, loco tur e nocit, ni inmittit se actui. Hippocrati de Morb. mulier. i. p. 606. καὶ αλγέει τὶ σῶμα παν, καὶ σφαδάζει.
Euripides apud Galen de Dogm Hip
Tusc. Disp. iii 28. ut injecto eculei
Freno repente tactu exagitantur novo.' ΩΝdein versu', naonente Wyttenbachio
nil aerii Vol. i. d. . p. 3. adulta bravit Propertius ii 2. l. Ac veluti
Prinio tali rus detractat aratro, MOX Ve
nit adsueto molli ad arva jugo: Sic pri-
σφαδάζον, κά -οφεῖ γον Philo P. i. p. 460. λλα γαρ καὶ τοῖς χορευταῖς μετηyσφαδαζειν καὶ δακρύειν θος Paene ravius verbum mihi excidera in b. Mangelum, σφαδάζειν in στενάζειν mutant in Suidas, non dicam lectiis, Sed inspectus, a quo σφαδαζειν exponitur μετοργαὶ στεναζειν, hanc corrigendi libidi-
non reprimere potuisseti Vide eundem Philonem T. i. p. l 45 376. . i. p. 45i. Plutarch de S. N. V. p. 6. μηδ' ἴτε μάλιστα φλλεται καὶ σφαδάζει Πηδῶν ὁ
C. O c ἐσφάδαζεν, ησχαλλεν εἰδέναι ταπερὶ την χειροτονίαν. Ita sit de Vita Thecl. ii p. 2l0 εγρια δε σφαδαζειν ἐκ τῶν ενδοθεν Basilius Scholiis ses in regor. R-Σian Z. r. xxxiv. Σφαδάζουσα σχετλιά - ζουσα, χαλεπῶ φέρουσα. ἴτως 'Aττικοί. Mi illo plura, quae ad ianum sunt, missa faciti, proptore quod verbi vim Salis aperuerunt Ii Stephan. h. Gr. L. Tom. iii.
p. II 55. in t Vpretes ad Longin seci. 25. et J. Piersonus ad Moerid. p. 356. Mendos IIosychius Ἀνασπάζουσιν. αναταράσσουσιν. Repone : Ἀνασφαδάζουσιν. ἁναβράσσουσιν. O leni mendo liberandus est Suidas Σφαδάζειν θράσσειν. Scribendum : φαδάζειν βράσσειν Facem nobis praesert Hesychius alia glossa Σφαδάζει βράζει,-σπεύδει διασει ει, t. διασει ται θυμουται 'ic Neutrale veWhum non explicationem ταράττειν, sed ταράττεσθαι Postulasset ut alibi apud uesych, Σφαδαζει ταράττεται ser τραύματος ζέοντος.
Σφενδόwn Sic quoquc ad verbuni Photius Lex. s. Sed integriorem glossadiectionem conservavit Suidas: Σφωνδόνη,
ἡ του δακτυλίου περιφέρεια καὶ - λίθου βολην ἐπιτηδῶ χρησις Polit ii P. 122. D. εχοντα δν δακτύλιον καθημενονοον ιετὰ τῶν Ελλων, τυχεῖν την σφενδόνην του δακτυλίου περιαγαγόντα πρὶν εαυτον ει το εἴσω της χειρός. τούτου δή γε νομενου, φαντ αὐτον γενέσθαι τοῖς παρακαθημένοις.-καὶ πάλιν επιψηλαφῶντα τον δακτύλιον, στρέψαι ξω h σφενδόνην, καὶ στρεψαντα, φανερον γενέσθαι.
Totuni hunc de Gnia Dinto locum verit Cicero de ossic iii. v. unde, qua
huc pertineant, apponatuus: A quem annuluin ut detraxit, ipse induit tum in concilium pastorum se recepit ibi cum
palam ejus anni ui si palina in converte rat, a milita vid Chatur, ipse alitem Omnia videbat deni rursus videbatur, cun in locum annuluin inverterat.' Σφεδανόν J II Oinerica glossa esl, Dia
Platonica Nicander Theria c. v. 42. Βλάστη δ' ω εχιος, σφεδανον δ' ἐφύπερθε κάρηνον ubi id Scholiasi Apud ho-tium Lex. s. et Suidam legitur : Σφιγανόν. πολεμικόν quod ii Sterus in Σφροανον iam tari jubet. Sed ex to: Sc grapho OStro potius legerim, Σφεδα
ab ὀργαν et, παργαν, tua Supra ex Pli- cuinius. Sic de in Omnis lucte distentis, Hippocrat. περὶ φόρων P. G84. φρ αδε του τίτθους αἴτη. Pro quo de Nat. puer. p. 24 l. dixit, αἱ θηλα δργῶσι. Vide oesium G cono in Pollux . 250. καὶ ύθατα μεν σφροῶντα ἐρεῖς, τανπληρεις γάλακτος ωσιν is μαστοί. Do
Chrysost. r. vii p. II 3. D. καὶ της γενναίας σταφυλη βότρυς σφροῶνταs. Lucinii Ailior. p. 409. Οὐδ' αὐτὰ γέρω- τος ηδη χρόνου πολιὰ καθαύαινεν, ἀλλ' υπ' ἰκμην σφροῶντα νέοις κλωσὶν χν
136쪽
το ακμάζον λεγεται. χηματι μενος. ' προσποιουμενος, η συνταττόμεν6ς.
γῶσιν ι νεοι, - αφροδισίων πείχετο. Clemens Alex. Strom. H. P. 850. σφριγαν περὶ, αφροδίσια την σάρκα. Origonos contr. eis. iii p. 45 του δεπαῖδας ἄρτι βῶντας καὶ σφριγῶντας ταλπερὶ, αφροδίσια ὀρέξεσιν. Longus L. iii p. 106. o δε νέοι, και σφριγῶντε , καὶ πολυν δη χρόνον ερωτα ζητοῖντες. Ibid. p. 13. Maxime tamen hoc verbum frequentatur de corpore e eto, so-νente, robusto Plato Logg. viii. p. 647. D. πολυ κάκιον σαν πεπαίδευμένοι τὰς ψυχὰς, τὰ δε σώματα πολυ μαλλον σφριγῶντες Achaeus Pud Athen L. X. P.
414. D. Γυμνοὶ γαρ θουν φαιδίμουs βραχίονας, Ἐβ σφριγωντεs Apollon. Rhod. iii 1257. α δ' ἐκάτερθε εῖρε sἐπεββώσαντο περὶ σθένε σφριγάωσαι ubi vide Scholiast Alciphron Lib. i. Ep. 39. P. 102. γαστηρ ἄτοκος , καὶ σφριγῶσα.
Lib. iii. p. 10. σφριγωντα εχει τουS-ουs Heliodor Lib. iii p. 127. οἱ βόεs μέλανε πάντες, τον αυχένα σφριγῶντες. Scholion Stum ad Aristophan. ub. 797. Σφριγαν λέγεται ὁταν ν ἀ- σύ- ματος ων, ὁρμην καὶ κίν σι ενδείκνυταί τι γενναίαν καὶ οἱονεὶ δυσκάθεκτον, λέγεται καὶ Σφαδάζειν. Forma σφριγα-νos, dubito, an in Hippocratis libris supersit. Tiniae glossam sublegit Elymol. AI. p. 739. G. Pr παρ' Ἱπποκράτει γαρ,
quod erat in Timaei apographo Cappe-ronneriano rescripsi, παρ' Ἱππ. δε quod
in odice invenit Cl. Villoisonus ad Longum P. 179. Σχηματιζόμενος Sophist. p. 160.
C., ἁγνοεῖ ταυτα, α προ του ελλους ω εἰδὼs σχημάτισται Protag. p. 206. D. αλλ' 'ξαρνουνται, καὶ σχηματίζονται δμαθεῖ εἶναι Phaedr. p. 348. C. υχυποσχηματιζομένου του ἐρῶντος, αλλ' ἀληθῶς τοῖτο πεπονθότos. Sic legit Hermias Scholiis Mss explicans item προσποιουμένου. Eodem respexisse videtur
Phrynichus s. Υποσχηματίζεσθαι Gν
προσποιεισθαι καὶ πλάττεσθαι Vulgatililiri,ino σχηματιζομένου. taxi On Illii l. IIS. σχηματισμέVos O προσποίητον τρόπον χων, καὶ δοκῶν εἰναι κόσμιος. Pr o uultu, magnisce comP0ni, Org. P. 307. G. καὶ αυτ μεν προσεσταλμένη ἐστὶ και κοσμία, καὶ ου σεμνύνεται ἐσχηματισμένη. Olit. ix. P. 504. D. και η, καθάπερ παῖς, ξωθεν ὁρων ἐκπληττηται - της τῶν τυραννικῶν προστάσεως, νπρο του εξω σχηματίζεται ubi πρόστασι e St apparatus regius, Pompa, quam
Pol3bius et alii προστασίαν vocant. Glos insana hinc urn Serunt Pliotius s. Suidas, et Elymol. M. Ταινία ἀναδούμενοι Veterem O rem lictorum aut aliorum bene meritorum capita centis rerinciendi plurimi illustrarunt; ex quibus laudasse satis sit o. rodaeum ad Antilol. . it. p. 216. et P. esseling. ad Diodor Sicul. xvii. 101. Glossa pertinet ad Sympos . p. 33I. G. καὶ ταινία εχοντα επὶ τηs κεφαλη πάνυ πολλάs'-φὶ ἀπίωμεν ἀνα-
ούτωσὶ ἀναδησω. Ibid. p. 332. D. Quo loco sunt Etymol. II. p. 749. I. et Dan. Heinsius Leci Theocrit cap. i. p. 312. Eodem supra respexit Timaeus: 'Aναδησαι ταινία ἐπιβαλεῖν. lillo T. i. p. 317. καὶ στεφάνωσον ει θέλει, καὶ ταῖ ταινίαι ἀνάδησον. Di Ch sost. Or lxv. p. 604. D. φὶ στέφανόν τινα hταινίαν επιβάλλοντεs. Elian Uar Hist. L. iX cap. 39. αναδησαs πολλα ταινίαις, καὶ στεφανώσας το ἄγαλμα Alexander in Rhetor Aldinis p. 622. στε τανίαις ἀναδε ναι παρα τῶν πηκόων, καὶ ενθεσι
βάλλεσθαι Chion Episti ult. P. 35. Libanius Opp. o m. i. p. 348. D. Nepos Alcib. cap. 6 et id, quod nunquam Bnte usu venerat, nisi Olγmpiae victori-
137쪽
bus, omnis Hiret iisque vulgo do- nubatur. Nobis enim impenso placet conjectura io minis ingeniosissimi, ejusdemque venustissimi, M. A. Mureti 1ir. i. i. v. 7. llinc medicina facienda iesu Themisso Orat. xiii. p. 180. A. ἀλλὰ πέμψουσιν ἐπανιόντας, s h μητέρα
στεφανώσαντας καὶ τελειέσαντας ubi Jo. Harduini conjectura, τανύσαντας, haud digna est, quae commemoretur. Vix m. bigam, ita scri lienduli CSS ως την μηροτέρα στεφανώσαντα καὶ ταινιύσαντα S.
Utrumque verbuin junxerunt cum alii, tum Aristides Tom. i. p. SS. Ad de Polluc. iii I52. et ibi interpp. Ταινιουν, ταινιά ζειν, ejusque derivata in Stephani lie-
x Ταλασιουργία Alcib. i. p. 3 l. G. ενδρα γυναικι περὶ ταλασιουργίας δύνασθαι ὁμονοῶ, uti vide Scholia obmp dorus Commentario S. in tunc dialogum αλασιουργία δὲ λεγεται η ξαντι κη, παρα τι τα λάσια ἐργα σθαι η παρὰ
του ταλάρους. ι δε κα4 ημίονοι ταλαεργοὶ λεγονται παρα τὼ πομενητικον, καὶ τὶ περὶ τὰ ἔργα ταλαιπωρῶν. εἴληπται δ ὰπὶ της ταλασιουργίαs. τοιαυτα Οε καὶ αἱ γυναῖκες πομενητικαὶ, ου γαρ ι ενδρες δι καὶ εἴρηται περ αυτων Εξω μο- λων ἔπαυσε καρδία ασην qui verSu edit
Euripidis Med. 214 ubi nunc e interpolatione legitur: Εξω μολὼν λαυσε καρδία χόλον Si'. veram lectionem ex Olympiodoro Piersonus ad Moerid. P. 60. revocavit. Mus avius Codries uos secutus edidit Εξω μολ ν ἔπαυσε καρδίαν ἄσης quod eodeni redii Lyside p. 108. C. φὶ ἄλλου οὐ των περὶ ταλασιουργίαν οργάνων ἄπτεσθαι. Olit. P. IS0. C. I . Ταλασίαν vocat Ibegg. vii p. 3 l. F. tibi vide Scholia. Ταλαντρῖσθαι Τim. p. 35. G. ἁλλ' rh γην ἀνωμάλως πάντη ταλαντουμένην, σείεσθαι μεν - ἐκείνων αυτην κινουμένην δ' αἶ πάλιν κῶνα σε ειν. que in locunt laudant litatius Lex. R. Suidas, et tymol. M. p. 744, 2. α- λαντεύουσα pro θαλαττευουσα Philoni T. i. p. 230. probabili conjectura rediit dit Tu Marige it s.
SUP. V. Ἀποτεθρυωμένοι, et quae ibi dis
Tέγγεσθαί Ilaec metaphorica verbi
ratio perelegans et venustu , t Polit.
ii. p. 23. B. I si βεβασανισμένος ς
ἀλλ' ητω μετάστατος μέχρι θανάτου. tibi vide Scholia. Apud Theodoret IJum. Serua. xii P. 170. tu locus allertur, Pro τεγγεσθαι es Si me legitur τίθεσθαι. Platonis etiam loco usus est Plirγnici iusAIs. Aτροκτος παρτοὐρεμασιν. ισχύ-λos δοτικὴ ὰντὶ ενικη Ἀττικφ ἐχρησατοεθει Πλάτων γενικr κέχρηται μὴ τεγγεσθαι - κακοδοξίας item Pholius Lex. IIS. Τ χθέντων, αντὶ του, ξάντων ενθεν καὶ ὁ Ἀτροκτος Πολιτεία β . bμη τεγγεσθαι - κακοδοξίας Legg. ix. li. 663. C. οἱ δὲ των τ ὶν παιδείαν δια φυγόντων, ατεράμονι χρωμένων τινὶ φύσει, καὶ μηδεν τεγχθέντων ubi idem Stephanu in IIoc eliani loco vitiose ταχθέντων scribitur apud Stob. p. 480. Ex quo, qua in Parii in pec loquendi sormula Vulgo perspecta fuerit, intelligere licet. Platonem haud inscite expressit Titanus Asella Suid. v. Ἀτεγκτos . ,τd γε i.
Εἰ οἶκτόν γε μην καὶ δάκρυα ἐμβαλουσα
πάντας, ω καὶ τους τ κτου τε και
ἀτεράμονα τέγγι Aristophanes LF si, tr.
uli Scholissi Q ἀντὶ του, βλάπτεσθε καὶ μεταβλ θητε, τ αν με κρατῶμεντων ανδρῶν. Sed vitiuua, quod contraxit, tollendunt hoc modo : αντὶ του, μημαλάττεσθε, καὶ μεταβληθητε. Eodem, quod usi erunt praeteriit, Suidas respexit, ipse quoque leviter C ,rruptus 'η eγγεσθε. μη μελ σετε. Scribe, μη μέλλετε.
138쪽
venatus sit, cognorit Mihi cilii idem Scripsi, se videtur is υκ -ορτη καὶ κατεκηλεῖτο Multo crebrius Ἀτεγκτο silicitur de eo, qui emolliri nequit, rigillo, luro Plutarch de Audit. p. 44. A. ὁ προ παν τοκτο καὶ ἰτεν is Elian. V. A. Lib. iii cap. z. αμφότερα ἀγριώτατα καὶ μειλιχθηναι Ἐτεγκτα φύσιν.
Heliodor Lib. vii. p. 3 12 ἁλλ' Oυτω sετεγκτον καὶ ἐμεμερον χυκ Ἀγνωκα. Proclus in Platonis Polit. p. 383. παρὰτ Πλάτωνι Σωκράτης ἄτεγκτο διαμείνας καὶ ἁπροσπαθηs Lexicon anger m. Ms. et exicon ili et vis. Ατεγκτos. ηπειστο καὶ αναίσθητος ἄνθρωπος, ὁ μητε παραινεσει, μητε φόβω την πίρωσιν, καὶ τὶ του ηθου σκληρον τε 'γόμενos καὶ μα λαττόμενος ' λλεται δε Aτεγκτος κυρίως
καὶ λάβροχος o καὶ ὁ μη δακρύων, καὶ ὁ μη ἱδρων inde corriges et supplebis Elymol M. P. 163. 33 Plura exempla congessit J Alberti diligentia ad IIesych. in Vox corruptelam suscepit in Meleagri pigrammate inedito, quod per
hanc Occa Sionem, cum talium deliciarum studiosis communicemuS
O σοι ταμ εβόων, ψυχη, ναὶ Κύπριν,
ου νδεις; νυν γνωθι, καλῶν Ελλαγμα τροφείων,Πυρ ἄμα καὶ ψυχρὰν δεξαμεν χίονα. Aὐτη ταυθ' εἴλου φερε τι πόνον. ξια πάσχεις
p. 33S. A. εἴτε τι θηρίον ντιοχάνω υ- φωνο πολυπλοκύπερον, καὶ μαλλον ἐπιτεθυμμενον, εἴτε με τερην τε καὶ απλούστερον ζωον, θεία τινος κα ἁτύφου μοί- ρα φύσει μετεχον ubi vidi
In vulgatis Platonis libris ἐπιτεθυμενον legitur, qu II. Stephanus in ετ τετυ-
φωμενον initandunt seu labat cujus conjectura gratia in ei facimus. In Plutar-Cli tia in adv. Olcit. p. II ID. IS. et Dan wim pud Suid. V. Σαραπίων, rum uterque Platoni locu in laudant, Per Peram ἐπιτεθυμενον scribitur. Idem e bum prius acceptum est in Plutarciii Dione p. 365. A. Οὐδεν εν τη διαίτη σόλοικον επιδεικνύμενος, οὐδε τυραννικιν, Οἴτε επιτεθροι μενον ubi in teipres molle
vertit, quasi ποτεθρυμμενον legi SSet. Hoc igitii reponenduin, vel, quod mihi Diagis blanditur, latoni una επιτεθυμ- μενον, insatum. Duplex si in hoc verbo linguae ratio postulat Platonem respiciens Moeri p. 150. Ἐπιτεθυμμένον, Ἀττικῶs επιτετυφωμενον δε επικεκαυμενυν,
Ἐλληνικῶς. Et Finologicum M s. in Bibl. Regia : Υπετύφετ δε αὐτοῖς δυσμενεια.eφυσατο, ωρεῖτο λαμβάνεται δε δού. φεσθαι καὶ επὶ του συντρίβεσθαι,το χωρὶs φλογδ καπνον ανεῖναι παρὰ δε τψ Πλάτωνι εν Φαίδρω καὶ επὶ του τετυφλουσθαι την διάνοιαν. πεδων δε η καῖσιs ubi pro συντρίβεσθαι Scribendum σμύχεσθω, de quo dubitare non sinit Eustath ad Il. I. p. 78I. et Pro τετυφλουσθαι, τετυφῶσθαι quamvis apud HesIchium legatur : Θύψαι τυφλῶσαι Quod una syllaba truncatum affert Etymol M. p. 458. 40. Θύμμενον. τὶν - πυρο βεβλημενον ὴ κεκακωμενον. Sic etiam Scriptum reperi
in Lexico Hegio s. Sed Valckenarius ad cliol tu Euripid Phoeniss. II 60.
bene correxit : Τεθυμμενον. δ ει opos βεβλαμμενον δε κεκακωμενον. Vim Verbi, Paucis cognitam, aperuit Hem Sterhusius ad Hesych. TOm. i. p. 491. Cum Timaeo congruunt Photius Lex. s. et Suid , nisi quod apud hunc τεθυμενος scribatur quod Kusterus in τεθυμμενος mutavit, ut
est in Cod. Leiden si At Timaeus, Plae.
139쪽
poSitionem misi uittens, viderii Mi tu Platone legi se και μῶλλον ἔτι τεθυμ
καλύπτεσθαι του μὲν ποίησιν, Ους δὲ
αυ, τελετάς τε καὶ χρησμωδίας. EuthF d. p. 217. D. περ οἱ ἐν τὶ τελετνὶ των Κορυβάντων. 3mpos P. 333. B. τους των θεῶν τε καὶ τελετῶν δεομενους.
Uliauit r. p. 341. . lG. A. 317. E. PluPison. p. 380. F. Polit . . P. 121. D. II. Ggg. d. p. St. C. v. 609. B. vii Ga S. E. ix. 659. . . t 7 1. A. Tελos De ordine, Menex P. 09. A. ἐπειδα ει ἀνδρος τελο ἴωσιν. Pro quo frequentis Sini dicitur, ει ενδρα τελεῖν. De tributo, Olit. v. p. 17. R. καὶ εἴ που τελῶν τινε δε πράξει ' θε- σεις αναγκαῖοί εἰσιν. Lem. n. p. 634. D. viii. 50. B. 51 l . Vidit Nestolias len ad Sympos p. 32Ν. F. et alckenar. Diat r. in Euripid. a P. IX. P. 202. Ex iniae in Suid τάξι pro πρῖξιs
καὶ απίκετο ε ταπεμπε ἐντὸὶν εσβολην, etc. ubi vide Gl Ossa'. 'ερθρεία M Pris p. 364. Ormam τερθρεία ex τερατεία contractam, Atticis Pi priani dicit, eam lite Pherecratis auctoritate probat Elymul M. p. 753. G. Dionys Ilai A. it. Lib. i. p. I. πα- σα εκβάλλουσα τερθρείαν μυθικὴν Philo T. i. p. 19 I. ἀσαν οἶν τ ὶν τοιαύτην τερθρείαν πωσάμενοι. Plutarcii de Audit. 3. 42. D. πολλην δε τερθρείαν καὶ στωμυλίαν ἐν τάδε σχολαῖ πεποίηκε. Clemens Alexandr. tri an L. i. p. 32S.τr σφων αυτων στωμυλλόμενοι τερθρία. Pso quo τερθρεύμασι , Misag L. iii P. 29 I. Minus uoces, mi emoridatione Bergierus in Alciplu. I. iii Eli. 55. l . 408. Pro τερατείαν ἐπεδείξαντο reponebat τερθρείαν ἐπεδείξαντο. Nam τερατεία idoneos auctores liab l. In 'inlotu nCuirmn me legere id aini. Explicatio πeριπάθεια, Planari liani Eum M. R. 752.47 liabet, quid sibi velli, non intelligo.
σι. Pro τε si σι certa luelidatione scib
bendum τενθεύουσι. Adde Aristoph. Av. v. 1690. et Alciphron. Lib. iii. p. 24. ubi Cod. I egius Bergieri correctionem simiani Προτένθαι pii ab Atlicis dicti sint, erudite docet runckius ad Aristoph. Nub. IUS. Glossam descripserunt Pbotius L . AIs ct Suidas. ' ερατολόγοι Pholius Lex. q. lio c
140쪽
καὶ ἄλλων δμηχάνων πληθει τε καὶ ατο- ζειν πραγματεύεσθαι η σκευωρ ιGθαι, πία τερατολόγων τινων φύσεων quo loco τροπιεύεσθαι, καὶ πολυ διατριβειν ἐν usus es A iuri duo Lib. . . Gi. .. φ αὐτ φ. Λυκί ων ἴτω και Δίδυμ ,
ubi iam te legitur, τερατολογιῶν τινων προσθεὶ s. gτι ἐνίοτε σημαίνει καὶ τ φρυν φύσεως Indidein τερατολόγον φύσιν τίζειν. ρακλέων δε καταμεμψά u cxcerpsit Pollux vii In D. ix. I7. 'lii Λυκόφρονα φησὶν εἶνα ἐπιστρεφ lo Strat. V. A. Lib. iii cal, 32 p. ro. πράττειν, η ἐνεργειν καὶ Αντεμίδω s. και μυθολόγους και τερατολό Ουs, καὶ τ φροντίζειν Φρύνιχος χύσταις χαμπενητας Liban opp. O m. i. R. 13. στιγα δ' ἐν χεροῖν ἔχων τευτάζεται. D. καὶ ser μειρακίων ἁποπληκτων, ' eo Πλάτα ν αντρία is ' Ην δε θόρυβος τευ -
ΤευτάζωνJ Platonis auctoritate hoc ' διατριβόντων. καὶ ἐν Τιμαίω 'o με
verbum consita nant cum alii Grammatici, οἶν περὶ τὰ Ἀπιθυμία καὶ φιλονεικία stum Pollux x. 37. ubi vide Henister τετευτακότι. oti διατετριφότι γράφεται husi uni Phileb. p. l. A. Καὶ μάλα ευ καὶ τεταυτακότι. Tηλεκλείδηs' Παιπε Iλεγειν ου σμικραν διαφοραν των - περὶ ac τευτάζουσιν o P διάκονοι. ἰντὶ του, αριθμον τευταζόντων. Ubi Vide Cholia. πραγματεύονται, ' σκευωροῖνται 'ερε Ti in P. 55 I. G. τ μεν ον, περὶ τας κράτη s δε παῖδα καλεῖ, και τεσταζει ἐπιθυμία ' φιλονεικία τετευτακότι, καὶ τούτω δεῖπνον παραθεῖναι. Σημαίνει καὶ
τα ἡ διαπονουντι σφόδρα Quo JOco σπουδάζειν, Πολιτείας δε l. C . καὶ librarii, prisci verbi insolentia ni oti, par b ησυχάζειν καὶ τευτάζων, l. ταυτάων illi τετευχότι Scripserunt, ut in Codice α δ ἀεὶ μνων, καὶ φλυαρῶν Ex
meo, Partili τετευκότι' ex quo Jan. Cor- variis conjecturis, quibus Ku Ster a lnarius in Eclog. p. 777. τετηκότι fecit, dam, Hem Sterti ad Pollucem, et Alber- quod in recentiores Edd. receptum Dol tus Misc. Crit. in Suid. p. 292 hanclem ' Legitimum τετευτακότι dudum ex glossam tentarunt, illas, quae maxime antiquis Grammaticis reduxit Paul. Leo probabiles viderentur, in textum reces'i- pardus Emend. i. 2. idque s. Tubin nius, it paucula, quae apud cita id. Digensis conservavit . . Ad hanc annota Ttymol. deessent, ex Photio S. SuP-tionis meae partem T. H. adscripserat: ple vinius Hoc verbum salse ridet Lu- Pro τετευτακότι Iamblich. Pro tr. p. 30 cian Lexiph. i. 346. ουδέπω τὸ ἴκταρ posuit ἐσπουδακότι, illud ipsum verbum, ἐμημεκας, οὐδε b, ορδινῆσθαι, ob ο τὸ quo Granimatici ad alterius interpreta τευτάζεσθαι. die aut Platoni S, aut alitionem utuntur. Adhibuit etiam sedulus or uni veterum scriptorum, quos lauda- Platonis imitator, Aristi J. Quintil. vi in iis, exena pia Pollucem impediverunt, Mus. i. p. 61. Goγos δε, περὶ σω quo ruinus illud, ut eleganti Scriptore in- μα τευτάζει. P. 79. εκ 'τὶν των υλῶν dignum, repudiaret eruntamen eodena ποιότητος, περὶ Ἐν Ἀκάστη τευτάζει. verbo non puduit ut scriptorem a Stiga Sed praeter hunc, alius quoque Platonis tissimulta, et, quod ad rem pertinet, Atti locus eadem insectus labe est, Polit vii. clami existuriatorem inprimis fastidiosum, p. 483 Γυμναστικη μεν που περὶ PhrFnichum P. 22. πιμάρτημα των περὶ γονόμενον καὶ ἰπολλυμενον τετευχε παίδείαν δοκούντων τευτάζειν. Quo mi- σώματos γαρ αύξης καὶ φθίσεως επιστατεῖ. nus illud hemisti O, x quo Satis diu ex-H. Stephanus tani etsi τετευχε de mendo ulavit, bis restituere dubitamus r. i. suspectum habet, multo claruem minus p. 33. C. εἰ τεχνάζω καὶ σκευωρουμαι τετεύτακε probat, quod ejus loco legitur περὶ την λεξιν , Lege D ει τευτάζω etc. apud Euseb. . E. xiv. p. 746. B. Ego Or. xiii p. IGI C. υ μὲν γαρ τεύξασθαι Vero, tantum abest, ut Stephani judicium μόνον, οὐδε ζητεῖν, οὐδε διώκειν Ἀλλ' fδη sequar, ut nihil hac lectione aptius et καὶ ξ κεναι, καὶ χειν, ω καὶ Ελλοὶ verius reperiri arbitrer posse. Eanr, διδάσκειν oIό τε εἶναι. . Scribendutu υPraeter Eusebium, diserte etiam comprO- με γαρ τευτάζειν μόνον etc. formabant Codex Parisinus, Scholiastes ad h. Media τευτάζεσθαι Satis certa esSet eam I. et vetus Grammaticus apud Photium praeserrem Origene contr. Cel S. V. P. Lex. s. Suidam et ri tym Ol. qui 255. λόγου αἱρου os μη τευτάζειν πεμὶ simul verbi τευτώ indolem tam erudite τα γάλuατα, καὶ τα ἱδρύματα. Vii. P. illustravit, et tot veterum exemplis nati 349. οὐ χρη μῆ τευτάζειν περὶ τα μηnivit, ut tota ejus glossa, quam is longi ἀναγκαῖα. Syrianus Conimentaries F.