장음표시 사용
111쪽
Maxim Tyr. Diss. xvi P. 13. Ουτος θεῶν γαμηλίων τε καὶ ὁμογνίων καὶ γενεθλίων θεσμος, ἐπὶ πάση ζώων φύσει τε ταγμένος. Lapis apud Murator. Inscrip t. P. lxxxv. 7. iii Laribus Capeticorum gentilitatis,4 c. nisi potiti hic ιν tilitas Pro ὁμοφυλία capienda sit. Crebra in prunis apud Veteres institi est os ὁμογλου gentilitia, cognatis ui conglu- linuntis quem Di Clirysost. r. i. D. S. D. li Ilui argute sic dictum existimat διὰ την του γένους κοινωνίαν τοῖς θεοῖς τε καὶ ἁνθρώποις Iunio I .egg. ix P. 663. Ε ὁ δε μ αμυνων, ἀρα ἐνεχέσθω Δὰς ὁμογνίου καὶ πατρφυ κατὰ νόμον. Euripui. Androm. v. 20. Ἀλλ' εντομαί σε, Δία καλου ὁμόγνιον Musonius apud Mota p. 70. πῶς δ' υχὶ καὶ εἰς τυυs πατρφου θεους ἐξαμαρτάνοιμεν αν, καὶεις τον ὁμόγνι ὸν Δία, ταυτα πράττοντες
χσπερ γὰρ ὁ περι ξένους δικος, ει τον ξένιον ἁμαρτάνει Δία, καὶ ὁ περὶ φίλου ,
es 'cisso si laxissimo Platonis Alcili. i. p. 27. F. Ma δν φίλων τον ἐμόν τε καὶ
, μοτέρμονες Lem. viii. P. 648. D.
μη κινείτω γΠ ἴρια μηδεὶς, si r οἰκείου πολίτου γείτονος, μητε ὁμοτέρμονος, ἐπ' ἐσχατιὰς κεκτημένos ἄλλου ξένω γειτονῶν. Dionys. II alic. A. R. Lib. i. p. 7. συνν- ραντ του προ του ὁμοτέρμονα πολέμου. Lib. V. P. 3IG. ἐλη στευον γαρ ἐξαυτῶν τινες τους ὁμοτέρμονα ἀγρούς. Lib. i. 3. 2I. ix. p. 686. GlOSsa par-l in alitu in excerpsit Suidas.
Lib. v. 199. πρῶτα με γαρ τὰ παραθαλάσσια τῶν καρπῶν ργα ἁμῆσθαί τε καὶ τρυγωθαι. t mox καὶ ὁ ἐν γ κατυπερτάτ)ὶ τῆς γης πεπαίi εταί τε καὶ
on . Ex imo loco glossa, piam explica linis, lux is fici videtur Philostrati Lib. ii Icon. II. p. 837. et ex Orari Sintaenet. Lib. i. p. 3. P. I9. βότρυ δε οἱ μὲν ὀργῶσιν, οἱ δὲ περκάζουσιν. 'olluxi. 230. 'Επὶ φυτῶν καὶ δένδρων καρποφόρων ερεῖς, ἀκμάζειν, οργαν, σπαργαν, βρύειν. Qua ni miti Onelia docte explana invit P. Victorius I ar. Lect xviii. 22. Deinde hoc verbum translatu in est ad os, qui Veneris cupiditate turrent.. ulnint, et tu sit tacti niluni, τι ad Juittin lum istiunt. AriStopli an Lysis tr. v. III 5. εἰ λάβοι γε τι 'οργῶντας, ἀλλ ηλων τε η πειρωμένους. 'hilo T. u. P. 22. προς-χesas, j. ut Maiigeius recte Scripsit pro ὁρμα. Elian H. A.
Lib. i. cap. 26. Οργα. δὲ - τὰ θηλείας καὶ οἱ θαλάττιοι κάνθαροι. viii. I. X. 27. Longus L. iii P. 106. πρός τε τὰ φιληματα ργα, καὶ προ τὰ περιβολὰς ἐσκυλάκιζε. Ibid. p. 08. καὶ οὐδεν ων ἔνεκα cργα ποιῶ, επιστάμενος. ubi vide Gothosr. Jungeri uitium. Iuliari. Ur. v. P. 171 D. ε δε ργάδει την γένεσιν Corrige ε δε ργέ εἰ την γένεσιν. Sues cle Provid. . l. v. ἄργα τεχωρα, καὶ βιαιότατο ην ἐπιθω- θαι μίξεσιν Ibi l. p. 107. C. P. Ιω- tit ad Aret Cappadoc. p. 66. Crebro lialli uinitur pro ii denti cui cui rei conse Dianda st uilio AEAE 3l Aga-
nuutili V. 223. Παρθενίου θ' ἴματος
οργj, Περιδροως τ' ἐπιθυμεῖ Ἀρτεμις. lioeph. i. 452. ἁ δ' αὐτὼ οργα μαθεῖν. Thucydides Lib. . l. ων κρυὼτ ὼς εκαστο οργητο. Sic pro I 'μητο ex libris scriptis legendum docuis iii K.
sius in i uxor Praec Dio Chrysosti or.
112쪽
'Οργάs J In glossa sua ' vel addendum o Suida γῆ, vel intelligendum Callimachus apud Elymol. M. R. 629. 32.
Οργάδα explicat την μελάγγειον καὶ νυδρον γην Lexicon Ithel. s. 'Oργάs. ταἰερα χωρία καλεῖται τα φιερωμένα τοῖς θεοῖς. innium optime Helladius Chresionantia. p. I9. Οργα με κοινῶς πῖσα ἡγγῆ, ὁση επιτηδεια προς καρπῶν γονά .' γάο δε ἰδίω ἐκάλουν οι Ἀθηναῖοι, την ταῖν θεαῖν νειμένην της 'Aττικηs
μεταξυ καὶ τη Μεγαρίδως Euripid. Rhes. v. 282. Καὶ πῶς προ ηIδη ὁργάδας πορεύεται Bacch. v. 340. 445. Electr. v. 1163. Satyrus Anthol. L. iv. P. 460. Ποιμενίαν γλωσσο αν' υργάδα μέλπεται χώ. ubi plura O. Brodatus. Clem Alexandr Paedag. Lib. iii p. 252. καὶ προτεμενίσματα ξήσκηται, ἁλση τε καὶ ὀργάδε s. Heliodor Lib. X. P. 457.45S. 46 . Marino vetus apud Ouhieritin Epist. Epigraph. p. 240 Μίθρης νορῖ/άδι κῶμα b σῶμα καλύπτει. Vide Harpocrat in v. et ales in Not Mati Ss. p. 3I4. Duker ad Thucyd. L. i. 139. Phrynichiis locu in huc pertinentem Si P. V. Μετρίω ἰργασμενος attuli inus. Vox in Platone deleta videtur. ni Οργιάων 4 Phaedr. p. 346. D. και
ριωτάτην ην omιάζομεν λόκληροι μεν αὐτοὶ ἔντες. ubi Hermias Scholiis Mess. το τὰ Οργια μετιεναι καὶ τὰ μυστηρια οργιάζειν λέοεται. Ibid. p. 347. D. si εὐν - κατακοσμέι, s τιμεσων τε καὶ
τούτοιs. πακολουθεῖ δ' αὐτοῖs ιδρύματα Iδια πατρωων θεῶν κατα νόμον οργιαζόμενα. . . G74. n. μη κεκτησθαι θεῶνεν ἰδίαι οἰκίαι ιερά τον δε φανέντα κεκτημενον ἔτερα καὶ ὐργιάζοντα, πλην τὰ δημόσια, etc. quem locum laudavit Suidas v. 'Oργεῶνεs, ubi tale δμων τετάρτω scribitur pro Νόμων δεκάτω. Ideni transcripsit Timaei glossam.
Ibid. p. Is L. Sed tuo verbum ubique reperitur. Vide Salmas in Epicla l. ira Si inplic. p. 27. Pro ποτεῖ Scribe
Uργιασταί Haec vox non ex lat in Platone Glossat Photius recepi iii
εξεστιν νίοτε ει πάνυ πολλου δραχμης ἐκ της ρχεστρα πριαμένοις, Σωκράτους καταγελαν Photius Lex. S. 'Oρχηστρα πρῶτον κληθη εν Ἀγορα, εἶτα καὶ του θεάτρου κάτω μίκυκλον, ου καὶ οἱ
χοροὶ χ δον καὶ ρχοῖντο ει την ὀρχηστραν τι γαρ την θέαν κει τ' sic εκεῖ, φησὶν ὁ Κωμικόs. Iden Q Ορχεστρα.τ νυν του θεάτρου λεγόμενον σίγμα. Quarum glOSSarum Posterior etiam est in Lexico Rhet. 8. 'Οσια Ggg. ix. p. 653. D. μηδενδιαφέρειν τε κλέπτοντι, με ὐ σμικρον
ὐφελομένω, καὶ ξ ἱερῶν' ὁσιων. Ibi d.
p. 662. B. γεννητορά τε αὐτοῖς καὶ σ- τιουχον και θεραπευτην οσίων τε καὶ ιερῶνεπ' αμείνοσι τύχαιs γίγνeσθαι του πατρόS. Polit. i. p. 4IG. G. καὶ ιερα καὶ σια,
καὶ διακαι δημόσια ubi vide Scholiastarii. Marmor Arundeli ii. S. ισθούσθω δε ὁ ταμίας τῶν ὁσίων προσόδων τὰς οἰκίας. quod recte de publico Pruris accipi loci Contextus ostendit. Dio Cassius cum alibi, tun Lib. i. p. 36. πολυν δε καὶ
πλουτο εκ τε τῶν κείνων κτημάτων, καὶ
ε τῶν Ελλων και ὁσίων καὶ θείωνήθροιζε. Liban. Opp. . i. p. b J4. A. κατελυοντο δε νόμοι, καὶ ἱερα και σια. Hesychius et Photius Lex. s. 'οσίους θαλάμ9υς τους μη θείους, αλλ' ανθρωπίνους. exic Ithetor. s. 'Oσιον το ἰδιωτικον καὶ τοανθρώπινον, οιον προς Ἀφίεται βάθίζειν, Ola εσιον, καὶ παρ' ὁ βέβηλον καλεῖταιτ βάσιμον αλλοι δε τα δημόσια. Vide quos laudat Alberius ad n Sch. in . Hanc voce tu metit dixeris interpretum
113쪽
scopulian ad quo militi oliam Io TR lorus ad L Siam si ii disset, Post a Dor villio ad Cliarit. p. 12. Erroris admo nitus, vocis vim iam erudite declaravit ad Eschinem in Timat h. P. 90. Hi
lii ut aliorum industriae resi qui in secisse videatur. Ex iuueo glossam sunt Sit Pliotius Lex. s. Οττα Tima Prio a sic legitur apud
αν ἀθυμίαν καὶ κακην-τταν καὶ μαντείαν πατρί τε και τοῖς ἄλλοι ανχικε iaris φθέγ -
γυιτο ἐντιθείς: Elian. II. A. Lib. xii.
a P. l. και τὴν τούτων δαῖτα πιστεύου - σιν εἶναί σφισιν Oτταν ab αθην. Lil . X i. CAP. IG. εκαστο των η δεισάντων ἐνυπ-
Ahst. Anim. v. i. p. 2. καὶ δι νειρά των και δι' oττης αγαθοὶ δαίμονο προτρέποντο, καὶ μηνύοντες τ ὰποβησόμενον. II in οσσεσθαι, et Attice ττεύεσθαι, instinctu muti in secreto futura Prasagire. et Mevrari, )n mari. quam scandi
οιωνιζόμενος Philarcii de R. ei Osir. I 3. 3G. καὶ μάλιστα ταῖς τούτων ἶrτεύεσθαι κλpδόσι παιζόντων. Elin n. l. A. I .ita . Cas, iri. και ὀττεύοντα γε προ sτην ἐκείνου βοην ι συνιέντε ορνίθων καὶεδρα καὶ κλαγγάς. Iulia iii. p. s. r
Vidi rarit. Rom. Lib. I. p. I. Lib. ix. P. St. nli Osiliae loco in Sylluargiano
Indice notatos. Qua in viii id L in Orbis
p r octi in risuiuque tril mi Lucian.
Photii sectio placet ustero. Recte. Pe
tinet ni in glossa ad I LP dr. p. 33S. G. καὶ φιλοτιμουμένου ἐπιδείκνυσθαι πρbs
114쪽
Criton. p. 3TI C. gτι ἄλλως ἔνεκα λόγου ἐλέγετο Phordon. R. arii A. 1λλως αν ὁ λόγος obτos εἰρημένος εἴη Lucian Deor Dial. xx. P. 245. λλως ρόμην ubi vide idem sterii. Quam notionemini illis ex Elliptis illustravit Jac Perigonius ad Eman. V. H. it. 13. p. I 06. Denique λλω exquisitiore ratione sic cumno in inibus jungitur, ut ejus vis non aliter, quam Latino prorSus, vel non nisi, Exprimatur. Theaetet. 3. I 28. G. ἔτι Ου ληροι εἰσὶ, γη ἄλλω εχθη, αλλ' ἄνδρες non niSi pondera terroe. Quod Scholiastes ductum esse monet ex Homerico, ἐτώσιον εχθos δρούρης, Il. . 04. Platonem imitatur Heliodor. V. P. 247. ὁ δε πρεσβύτης, ἄχθος μὲν τηνάλλως ubi omnino scribendum: ἄχθος μεν ηὐελ- λωs. Folit. i. p. 457. D. υτω γαρ ανημεῖ δικαίως καταγελφμεθα, Δ Ελλως εύχαὶ ὁμοια λέγοντες Euripides apud Lycurg in Leocrat p. 220. Μη σχηματελλως ἐν πόλει πεφυκότα Dem OSthen. de . . p. 123. οἱ δε αντιλέγοντεS, χ λος ἄλλως, καὶ βασκανία κατεφαίνετο. quem flosculum ex eo carpsit Dio Chrys. Or lv. p. 561. C. καὶ Οχλον ἄλλως καὶ φλυαρίαν ηγοῖνται Demosthenes autem imitatus videtur Euripi dona apud Stob. p. 590. Γέροντε οὐδεν ἐσμεν ἄλλο, πληνοχλος, Καὶ σχη , νείρων δ ερπομεν μιμηματα. Qui locus non sollicitandus erat a viro doctissimo Ani inadu ad Arn-na an P. I 5. Sed comparandus cuin ejus
τον σον πάῖδα aut cum notissimo Horatiano, os numerus unius, et fruges
Consumere nati. Aristides rationes in Leptinem, quam nuper edidit Jac MO-rollitis, vir egregie eruditus, p. 88. λόγος ἄλλως παντα ταλ' οἶμαι δόξει nor nim bicla. Dio Cass. lxvii. p. Is l. ἁλλα τουτο μὲν καλλώπισμα ἄλλω ῆν. Julian. r. iii P. II S. B. ματαία ἄλλωs ὁποψίας De hac vocis potestate non poenitebit legisse o. Oupium ad Longin P. I 67. x υκ τως Repone : υκ ἐτόs. υκ ἐτωσίως Sed corrupto Verbo γεγρα Squomodo medear, in praeSenti non reperio Polit. iii p. 443. H. Οὐκ ἐτο πάνυ
μὲν εἰμὶ, αλλ' δμω θανῶν χρη ν. Ad do Pliotii glossam e Lex. s. ut ex ea Suidas castigetur Οὐκ ἐτός. υκ πεικότως, Suidas tale. οὐκ τῶs η υκ εἰκότως his μάτην, παρα το ἐτύσιον, ὁ ἐστι μάταιον. οἱ δε οὐκ αλόγως. In Codice I ;ntei, teste illo ison ad Longunt P. 179. manus recentior ad hanc glOSSAni adscripsit : Ob καταλέλειπται Ου κατελείφθη.
Οὐκ ἐν πονοια Quam recentiores αλληγορίαν dicunt, veteres πόνοιαν dixisse, pulcre monet Plutarch de aud. Poet. p. 19. Ε ους μύθους ταῖς πάλαι μὲν ὁπονοίαις, αλληγορίαις δε νυν λοO-μέναις, παραβιαζόμενοι καὶ διαστρεφοντες ἔνιοι. Ex quo loco recte argumentum duxit H. Vales de Criti c. i. . p. 57. quo probaret, Allegorias It Oiliericas, quae sub Heraclidis noni in circunt seruntur, non veteri illi Pontico, sed alteri recentiori, Heraclidi esse tribuendas Plato Polit. i. p. 430. B. θεομαχίας Oσας 'Uμηρος πεποίηκεν, οὐ παράδεκτέον εἰ την πόλιν, μ' ἐν μονοίαις πεποιημένας, μενευ πονοιαν ὁ γαρ νέος οὐχ ἱδ τε κρίνειν ὁ τι τε πόνοια, καὶ Ἀη, etc. quem locum laudans Olb inpiodorus Scholiis 3Iss in Gorgiam, πόνοιαν item θλ- ληγορίαν interpretatur. Dion Fq. Hal. Tέχνη P. I. καὶ γαρ υδεν πλέον του καθ' ὁπόνοιαν λέγειν. Alciphron. Lib. ii. p. d. p. 248. καὶ ατρέμα δι' πονοιων AZ γυπτίοι θέλων αστεῖσμοῖ σε διατωθάζειν Menander Rhetor P. 508. μη γαρτοῖτο, εἰ καὶ καθ μόνοιαν ἴρηται, προς
gelus ad Philonem T. i. p. 304. . i.
115쪽
p. 80. sed abunde illustravit udaeus Comm. . . r. q. uia. In inites Codice matriis recentior bula glossae adjecit
verba, οὐκ ἐν μολήψει, ut teStatur Uil-lois . . . οὐχ ηκιστα Pro πάνυ s. o πάνυ.Vide notata ad . Ηὐστα Sophist. p. 148. itiit. καὶ δη και τον ξένιον οὐχ ηκιστα θεον συνοπαδον γι γνόμενον Politic. P. 182. A. αύτης τε Οὐχ ηκιστα αὐτῆς ἔνεκα της δυσχερώαs. Proing. p. li Py. B. Εἶ μοιγε δοξεν οὐχ ηκιστα δὲ καὶτ νυν μέρα. salvi p. 271 l . καὶ οὐχ ηκιστα αἱ γυναῖκες, αἴπερ μάλιστα τηνἀρχαίαν φωνην σώζουσι. SV mPUS. p.
3l7. D. Phaedon p. 402. D. Polit. i. P. 428. H. etc. A cto igitur Atticis adserit, it M ueris . St. Πορφύριος Plotinus libria in scrip
lium opposui Porphyrius, ὁτι ἔξω τουνου φέστηκε δ νόημα. Sed post iu
Plotiui si ilicii titim concessit, publice tinctans Miἔiri . Quae de se ipso colume
inurat Porph. de vii Plotini p. i 23. illa Palinodia hie laudari videtur. Neque quicquam au re est, quare haec scripta cum Luc. uolsiensi de Vi a Porphyri .X. P. 269. vel suppressa ab ipso relictore, et una Cum eo Periisse Ruiemus. Or-pli uri verba, et mutila ei corrupta, Sic redintegranda videntur: διε i εχθέντε δε προ αλληλους διὰ τὶ παρηλλαγμένοναυτῶν τη δόξης οὐχ ηκιστα CCti ruinin s es demonstravimus, hunc Porphvrii
locum Onis in i o osse allatum, sed a
studioso quodana tectore primum margini adscriptum, mox, ut sieri solet, in textiri n
ύφλων, αλλο τοσουτον μόρος ποτίσει. vi. . Gil. H. εα δε ὁ φελων φλη, των κοινῶν κτημάτων μη μετεχέτω. X.
P. GG0. . . p. 673. G. Frequens otianaos plena locutio, φλειν δίκην Hipp. M 33 p. 00 in polog. p. 368. C. . viii. p. IS. E. et alibi Mepe Pollux xiii. 22. Moeris . 426. et ibi Pieri,in Pro ἐπὶ Ι totius Lex. s. et
Oχθας ηοχθου scribit Oudendoris pius ni Pn Oin. l. p. 67. inductus a Grammaticis, qui χθη de ripa, ἴχθυ detuntius dici volim t. Sed quam vanum lio discrimen sit, ostendunt viri G Ecedoctissimi, illoisonus ei Tollius ad Aliolion Lex Homeri in v. vox in Platone quaerenda. Παιανῖσαι In mitidosam Od. se ipturarii, ἐπὶ ργου ὀρχομένους, et Photius ex tas et E in ii, I p. 657. 18. consentiunt. Qua lectio connata videtur ex duobus Graium scis, quorum alie scripserat, εργο αρχομένους, alter, ἐπὶ ργον ἐρχομένους. exici in Bibl. Coislin. p. 235. Παιανῖσαι.-ῖν δὲ ἔθος γαρ ἔργου αρχομένου l. -νους τουτολεγε u . A Suidas, in celeris conveniens, legit γ ἐπὶ ἔργον ἐρχομένους, ut Ti
νίζοντας ob χρεὼν πιέναι. Epist.
vii. i. 72l. F. παιῶνα τινα αναβοησαντες βάρβαρον και πολεμικόν. .PEI . iii l .
594 P. θρένους δὲ τὶ αν αὐτObs μάλιστα ἐκάλεσε καὶ παιῶνος, ἔτερ ν Sympos . p. a tr. A. λλοις μέν τισι θεῶν ζύμνουs καὶ παιῶνας εἶναι α των ποιητῶν τε ποιημένους. hi JIs Pari Mia i Scholin .
116쪽
laudans locum ex eodem Sympos p. 3l6. E. pro σαντας δν εδ Dosuit παιωνίσανταs. AriSto Phan. Pac. v. 554. Aλλὰ πῆς χώρει πρὸ ἔργον ει αγρδν παιωνίσας. ubi vide Schol. Non abutar otio in pluribus colligendis. Ut παιὰν et παιὼν Promiscue Scribitur, Sic etiam παιανίζειν et παιωνίζειν. 'ide avis ad Maxilia. Tyr. Di Ss xxxv. P. 622. et eSSeling.
και πρbs τούτοις οεῖ μη των σωμάτων διακεχυμένων πωμέθη γίγνεσθαι την παιδουργίαν. Unde Ocem excerpsit Pollux iii. 4. Glossula quoque est apud Phol. Lex. s. et Suidam. Παλιναίρετα Apud Photium Lex.
M s. sic legitur laaec glOSSM: Παλιναίρετα. φευκτὰ εκκλιτα, τ εναντίον η αἱρέσει πάθος εμποιο υντα σημαίνει δε καὶ παλεν Τιμαιω παλιναίρετα γαρ etc. scilicet P. 648. E. παλιναίρετα γαρ πάντα γεγονότα καὶ διεφθαρμένα, τό τε αἶμα αυτ δπρῶτον διόλλυσι, καὶ αυτὰ Οὐδεμίαν τρο- φην τι τέ σώματι παρέχοντα etc. ab Inae glossam praeclare explicat et emendat praeceptor meus suavissimus rimum' ἐν πρbs αμ τ αι hunc Sen Suru habent quo contrariaim in ipsa electione adfectum excitant mentique insinuant :odii scit effugin ut quo modo videbare probaturus electuruSque, nunc acerSDanimo fugias ac vites. Sensus paullum differt in Photii lectione, adfectus optioni vel electioni contrarius. Tum voci Cor ruptae nihil propius invenio quam παλIν- πυτα et παλίσσυτα ea sere potestate capiendum in Platonera dixerat, quo motu liquorum justo et naturali υγιαίνειν ξυμβαίνη τὰ πολλά at si contraria via
retro agantur, Sanguinem corrumpi, nutricemque virilitem interire etc. Idem Paene παλινάγρετος, quod si ivili modo Numenius bili agoricus usurpavit apud Euseb. Pr p. Evang. v. p. 19. καὶ γεννητα καὶ παλιν ρετα iterumque de Arcesila p. 730. A. ἔλεγε και ἀντέλεγε και μετεκυλινδεῖr κάκίιθεν - παλινάγρετο και δύσκρι ros και παλίμβολδ τε ἄμαεtc. Hacte nil ille Celet uni παλιναίρετο omnium eruditissime op sui Harpocration, Pindarum, Eliam docens, Pili scia, quin dii ut siti inti
rursus in statim tu, παλιναίρετα PPellasse. Quo fortasse etiam relatendunt
Παλιναιρετα τὰ ἐκ καταλύσεω οἰκοOO- μία παλαια εἰ ετέραν πρόσφατον ικο-
λιναίρετον ἐπεσκευασμένον και οἱον κπαλαιοῖ κεκαινοποιημένον, παλισύρkαπτον. Vulgo ni inus recte Scribitur παλιν-
συγγραπτον. His accedat Suida : Παλιναίρετα τὰ πεσκευασμένα, καὶ Ουν ἐπ οναφα ου καινὰ δε οὐδε λιτὶ . ade insere παλίμβολα vocat Nicander apud Athen. ix. p. 370 A. μεν εοικε Πέλ-
μασιν οἶσι πεδιλα παλίμβολα κασσύουσιν.
ubi πέδιλα παλίμβολα sunt calcei interpolati, non calce mutatorii, ut cum interprete accepit pantientius ad Aristoph. Plui. v. 62. Comici apud Polluc. i. 164. παλίμπτὶ γα claviis Suppuctu, dicunt τὰ παλαιὰ καττύματα. Παλίμβολος Proprie servus Ne quam ὁ πολλάκι ω εμπολῆ μεταβεβλημένος, παλίμπρατos. Sic optime Harpocration, leviter emendatus ex Phot.
Lex. s. Vide Eustath ad Od A. P. 141 5 et Hesych in v. Deinde quilibet Teterator, cullidus, vafer, fallax talossa fluxit ex loco nobilissi in Legg. v. P. 696. D. εμπορία γὰρ καὶ χρηματισμοῖδιὰ καπηλεία εμπιπλῶσα εαυτην'θη - λίμβολα καὶ πιστα ταῖ ψυχῶς ἐντίκτουσα. Dio ClirSSOS . Orat xxxi P. 32I A. φαίνεσθαι του αγαθob ἄνδραsλιεῖς, καὶ μηδεν παλίμβολον χοντας, μηδε δυσχερέs αλλὰ πλεiστον πάτης καὶ πονηρία ἀπηλλαγμένουs. Ibid. D. conjunxit παλίμβολα et παλίμπρατα. Plutarch. Crasso p. 555. D. δολερο καὶ παλίμβολος ἁμερ. Aristides O m. i. p. 444. ἀρ' ου αἰσχρδν και παλίμβολον ῆν ἁποδράντα τη υστεραία etc. Liban.
117쪽
των εὐπειθεῖς' ἁντ δε παλιμβόλων, βεβαίουs. The in i St. Orat xxi P. 17. n. αλλ' cis κακοῖροόν τινα καὶ παλίμβολον, μαστιγουν παραδώσετε. Aristarii et Lib. i. ep. 28. Albinus apud Fabric. U. r. UOl. ii p. 44. Πάλιν ii his couis Mira contrarium, vel rititim denotare, docent, nukiliar ad Limpid Pharatiss. 134G.
t ou pius menti in Suid T. iii P. 3. Post Παλίμβολos in margino Coclicis
scripti in osse, Πηγμα τραγικ σκηνη.
iii ii et Cl. Moisonus ad Long. P. I 50. Παρακαταβολ C ex L δεκα μέρους, Pro quo rectius I iotit. Lex. I s. ei uidas δεκάτου μερους. Contra male Suidas πρόσθεσις dedit pro πρόθεσις. Pollux viii. 32. Παρακαταβολη 5 ναν
τον κληρον ἐξ χιστείας, δε διαθηκων.
παρακατέβαλε δε τη Oυσία το δέκατον, ως προσεισοίσων, α γὶττηθp. exic On liel. s. Παρακαταβολη καὶ Παρακαταβάλλειν αργυριον ἐστὶ καταβαλλόμενον ἐπὶ των ἀμφισβητουμένων χρημάτων δεδημοσιευμένων προ τὴν πόλιν η κλη- ρων, ἐπικληρων προ ἰδιώτας, ιγὶπτηθῶεν ει την δίκην cui consentit Harpocration in v. ubi vide nussac. Vales Grammaticus s. qui Δικων νόματα Collegit: Παρακαταβαλειω το διδόναι ἐγγύας, ἔτι δικαίωναπαιτεῖ. Ex Pla
Παραταχθείς Respicit Olit. viii.
p. 496 P. ἰσχνb ἁνηρ πένης, λιωμένος, παραταχθεὶ ἐν μάχη πλουσίω ἐσκιατραφηκότι. Glossa quoque est apud Pliol. Lex. s. et Suid alia. Παράστασις Legg. IX. P. G 32. F. θάνατον δε η δεσμους, δε πληγὰς, τινας αμδρφους δρας si στάσεις, δε παραστάσει εις εο επὶ τ της χώρας σχατα cim Iic locus obversabatur Dioni Lih. v. P. 790. δραι τε ετιμοι, καὶ στά
σεις πονειδιστοι, τό τε προλυπηθqναι
καὶ τ προφοβηθηναι, συχνούς βελτίουs ἐποίησε ut recte iuuiauit S. Cabaubolius, de hoc I cenae genere exquisita tradens. ad Sueton Augu St. cap. 24. Pro παρά τινα Suidas habet παρά τινος IIo Irii Otiuscia x. 8. γίνεται δε καὶ π I. i Παρατενεῖς I fiducit. 106. C. παραταθησεται δπὶ σου ακυυων θαμὰ λέγοντος Euthyd. P. 227 l'. καὶ τ ενδρε γελῶντε καὶ κροτοὐντε καὶ χαίροντε, ὀλίγου παρετάθησαν Sympos P. 329. E. καὶ τοιμά εστιν περ τούτων καὶ διαμάχεσθαι τα ασθενεστατα OA ἰσχυροτάτοις, καὶ υπεραποθνέσκειν καὶ αὐτὰ τ λιμ παρατεινδμενα, - ἐκεῖνα ἐκτρεφειν XC DO plior me in Orab. Ocrat iii. Ii 163. ως παρετάθη μακρὰν ὁδον πορευθείς. Vni f. i. P. 12. παρατείνει λιμώ τους γαστερας Plutarch. 'O in ii. P. II 7. P. ταis του σώματος αἰκίαις παρατεινομενουs Aristides Tom. i. p. 3I3. καὶ παρετετάμην προ τ συμβησόμενον. Levi mendo liberandus est una pius Edes. p. I. τι δημος - λιμοῖ παρα
πολλ* καμάτεπαρετείνοντο. Verbi vim Si ira Dore, id est, egregie explanavit Ca--uboniis ad Athen. v. 4. l . 2S5. attigit etiam Ualckenarius ad Euripid Plioe ni Ss. v. IG91. Simplex τείνεσθαι ad eiusere significatione est apud Chariton. Lib. i. p. 4. μεῖς δε ἐτάθημεν αὐλείοις θύραι προσαγρυπνοῖντες tilii id i Oiis villium. Pro Παρατενεῖ Photina s. errore mani sto exhibe Παρατενθεῖς. Suidas vero, Παραπενθεῖς, quod hi ne
Πάρεστιν Gorg. p. 28 I. C. et alibi.
118쪽
35Ν Ε καὶ μέν τοι καὶ πάνυ Δ ενδρε sἈθηναῖοι, τυ υτ υμων δέομαι καὶ παρίεμαι. quod ipse Plato per παραιτουμαι post explicat p. 363. A. δπερ κατ' αρχὰs ῆς παρητησάμην. I. Stephanus, qua nivis dubitans de lectionis sanitate, bene tamen comparavit Polit. i. p. lo.
F. προς ταλα κακουργει καὶ συκοφάντει, εἴ τι δύνασαι οὐδεν σου παρίεμαι. ivlulocum respexit Phrynichus s. οὐδcν
σου παρίεμαι. υδεν παραιτουμαι, οὐδεν
ἀποτρέπομαι. dein verbuni olim extitit Legg. V. P. Gl0. F. At nunc glossa ejus locum occupat: ἰδιώτη δ αν ἄρα ποτε νάγκη τι γίγνηται ποδημῶν παραιτησάμενο μεν του Eρχοντα ἀποδημείτω. Sed vetus et legitimum παρέμενο restituendum est ex Codicibus Parisino et ei densi, in quibus perspicue scriptum legitur : παρέμενος μεν τουs ἄρχοντας ποδημείτω. Lexicon s. in Bibl. Regia : Παραιτουμαι σε, καὶ ΠαρΠ-τησατο αυτον, καὶ Παρητησατο δ πραγμα ου δεῖ λέγειν, αλλ' Dν τι Παραιτουμαι σε συγγνώμην εχειν, καὶ Παραιτου- μαι σε μη χαλεπαίνειν αενοφῶν τουs
με θεου παραιτρση συγγνώμονα σοὶ ἶναι λέγουσι δε ἐπὶ το αυτου Παρίεμαι. Longinus Art. Rhet. p. 714. inter Verba, quae rationem illuniinent, etiam παρίεσθαι recenset τό τε παραιτεσασθαι Παρίεσθαι. Sic Scribendum Pro παρεισθαι. Timaei glossam in exica sua receperunt Pholius s. et Suid BS.
huc irrel Si SSe. Παρνησός Glossa ducta est e Critia p. 560. C. καὶ το κατὰ την ἄλλην πει- ρOV μεχρι του Κιθαιρῶνos καὶ Πάρνηθos των ἄκρων. Ex quo loco perspicuui uest, in Timeteo pro Παρνησο Scribendum esse Πάρνης quamvis Photius e X. M'. et Scholiastes ad h. l. pravam Scripturam servent. Vide trahora. Lib. ix. p. 6 3. Stephan. FZ. in . Scholiast. Comici ad lib. v. 322. ad Acharn. v. 347. OtJos Wass. addend. ad Thucyd. p. 67 i. In Senecae Hippol. v. d. Parneth etiam restituit os Scaliger. Iunc non lem
II Oisten ad Steph. eliam Πάρνηθον dici
nitivus, iungendus cum ἴχθos. At in
Etym Ol. I. p. 36i. at pro - την Πάρνηθον usi erus ad Suid. Oui. i. . Si I. niluni docuit ποῦ της Πάρνηθος. Solus igitur re stat locus Eumol. R. 252.50. ubi quis est, quin pro οὐ Παρν θου,
una liti ruta mutata, o Πάρνηθos Cribere ni alit Hanc correctionem littat 3Is firmavit ' :ilckenarius ad Herodot. v. 2. Hesychium ver Parnetha Curii Parnasso confudisse, monuit L. Ca,au-bon ad Persii Prolog. p. 10. Παρόν Vide su P. V. Πάρε τιν. Cl. Villoisonus ad Longum p. 10. ait, post hanc voce in in odicis margine scriptum esse mόνον, καὶ αντὶ του πλην, καὶ ola πότερον. Πατρούχου παρθένου Ex IIcro.
doto Lib. vi. 57. πατρούχου τε μρθένου πέρι, ε τον ἱκνέεται χειν, νμηπερ ὁ πατηρ αυτην επι ση. Cum GlOSSOg rapta nostro, quem borius L . s. et Suidas conapilarunt, Pollux iii. 33. aliique Graiam latice Conissentiunt. Scholiastes Platonis ad Logg. i. p. 567. E. Κληρό εστι κτημάτων Ουσία τις, φὶ λαχμos 3 μέτρον τι γηs' θεν
καὶ Κληροῖχοι, O ταλα κατέχοντε S. Ἐπίκληρο δε ἐστιν η επι κληρω παντὶ καταλελειμμένη παλ, ρφανη πατρος καιμητρος, αδελφῶν τε οσα ρομυς τινε δεταμην καὶ Ἐπιπταματίδα καὶ Πατροῖχον καλουσιν. Cujus gloSsae posterior Paseliani est apud Scholia St. Aristoph. ad Av. v. Si ubi viri docti ex He chio certatim corrigunt Ἐπιπαματίδα. Quae Attice ἐπίκληρος, ἐπικληρ ιτιs, εγκληρος, et πατροῖχος, Dorice dicebatur αυτοπά - μων, ἐμπάμων, πιπαματιs, ἐπιπάμων
de quibus nominibus iiivinitus Ti. Hem Stertius ad He Sych. Om. i. p. II97. et ad Diona M. p. 346. Ea deni a DCribus πάμωχos, Pro π Οὐχos, dici potuit. Certe πάμωχos est, qui fotam hereditatem possidet Hevchilas : Πάμωχos.
119쪽
Tabulis Ieracleens. i. s. I 20. de quo, Praeli r Ma ZOChium, vide Ed Cininum Proteg. in Notas r. p. 20. et Gisb. Kcentum Gregor de Diu lec t. p. 105. Et, quo ii iam Doricas voces, a πάομαι derivatas attigi imis, addamus conjecturam in IIesu chio : Πάμπανον η Δημητηρ, ἐν ρακλεια. Og Παμπάμων, Omnia Possi lens uires. Quod aptissituum Cereri epitheton l. Vide eundem v ΠΟ-λύβοια. Πατρονομούμενοι J Legg. iii p. 586. G. δια δ την ρxhν αὐτοῖς ἐκ πατρυς
καὶ μητρος γε γονεναι, I ἐπόμενοι, καθάπερ ρνιθες, αγέλην μίαν ποιησουσι, πατρονομούμενοι, καὶ βασιλείαν πασῶν δικαιοτάτην βασιλευόμενοι Paulo ante αλλ' εθεσι καὶ τοῖ λεπομένοις πατρικοῖς
νδμοις πόμενοι ζῶσιν. Suidas soria ex alio exico Platonico : Πατρονομού
μενοι οἱ του παρα των πατέρων παραδε
δομένους νόμους τηρουντες. Longe alia apud Laconas potestas erat vocis πατρονομία et πατρονόμος. Scilicet sic dice
ret de quo vide Ed Corsin. Dissere. v. post Mi. nec. p. 95. Pro γονικοῖς, προγονικοῖς corrigit alckenari ii ad Euripid. Hippol. v. 26 Rectissime.
Πάχνη Titia. p. 5 I8. G. τὶν μενυπερ γης μάλιστα παθον ταυτα χάλαζα τὼ δ' ἐπὶ γης, κρύσταλλοs -τὶ δ' ἐπὶ τὶς ξυμπαγεν, ἐκ δρόσου γενόμενον, πάχνηλέ εται. iunos, p. 32i. Κ, κά γαρ πάχναι καὶ χάλαζαι καὶ ἐρυσίβαι, etc. I lild. . 533. b. ανυπόδητος δε δια του κρυστάλλου αυν ἐπορεύετο si ι αλλοι οδεδεμένοι. Vide sui'. v. ρυσίβη. Glo uin descripsit Pliolius Lex. II K. Πειρῶντά Pliivdr P. 337. A. γεγραφε γαρ δὴ ὁ Λυσίας πειρώμενον τινὰ των καλῶν. υ - εραστοῖ δέ ubi Hermias Seholiis M. τὶν Πειρίμενον παθητικῶς κουστέον αντὶ του, πειραζύμενον παρά τινος τουτέστι προσπαιζόμενον καὶ προσβαλλόμενον Ari, tophan. Plut . . 150. ' αν μὲν cii α τις πένης πειρῶν
τύχη ubi vide Bergierum Satyrus apud Allien L. xii. p. 534. C. h ν AγAos γυναῖκα πειρῶν, ἐταῖραν Liician. Deor. Dial. i. P. 217 μῶν ob ἐπῶρα τινα ulli exquisita dedit magnus inter
δεσπότου. Pli Otius I x. IIS. Πειραν, τὶν πειράζειν ἐπὶ φθορα καὶ συνουσία Μένανδρος Ari Sta iii t. L. i. p. 4. p. 32. Il, id Ep. 7. P. 50. ass. ad liu cId. Lib. vii 54. Pierson ad Moeri l. p. 310. Eandent vim ema in Latino tentare, proeter alios ni ultos, docet Muretus ad Tibull. i. 3. 73. Suidas posteriora glomu
verba, παῖδα η γυναικα, Pra tirmi Sil.
ματα τε υκ ην o ις θεοῖσι ζῶα πέλανοιδε καὶ μέλιτι καρποὶ δεδευμένοι, καὶ τοι - αυτ αλλα γνα θύματα. Mirtim, ni
Suidas i. v. Boethi, vel alterius, Lexicon Platonicum, inagno bonarum literarum clanilio deperditum, compilarii Πελαιχι.
πέμματα εὐπαιπάλη Ξ, τουτέστιν, αλεύρου λεπτοτέρου, εἰς θυσίαν ἐπιτηδεια ωναυτός
φησι intellige Platonem καρποὶ μέλιτι
δεδευμένοι Διονύσιος Θραξί Θεοῖ ὰπαρχαί τινες etc. Si si glOSSam capias, poteris .irere u Sieri conbecluris, si uibus
frustra quoque Diona fium Comicum ab Allienaro Mepe laudatum, in Dionysium
Thracem, Grammaticlim, Commutavit. IIulila verba, Θεοῖς απ. τινες, Comici sint, an GlOSSO graphi, vix discernas. Dionys. Halle A. t. Lib. i. p. 34. καὶ θύουσιν αὐτοῖς τι τῶν μεν εμψύχων υ - δέν ob γαρ ὁσιον αἱμάττειν ob λίθουs πελάνους δε Δημητρος, καὶ ἄλλας τινὰς καρπῶν ὰπαρχάς. Pausan. Lib. viii cap. 2. p. 600. καὶ ὁπόσα χει ψυχην, τούτων μεν ξίωσεν ουδεν θυσαι πέμματα δε ἐπιχώρια ἐπὶ το βωμου καθ rγισεν α πελάνους καλουσιν τι καὶ Q ημας Ἀθηναῖοι.
120쪽
δε πελτα εχοντες ; οἱ πελταστικοὶ, si Iμm Vide Scholiasten ad Lege vii. . 637. . in te glossam sublegit Photi iis
πελάτη τὶ ην ἐμόs καὶ ως ἐγεωργουμενε, j αξφ, θητευεν κεῖ παρ' μῖν. Qualem recentiores Graeci ἐργολάβυν vocabant. Moeris P. 324. Πελάτη . τὸν ὐφ' μων εργολάβον Arrian. Diss. Epictet. v. p. 405. Synes de Provid. p. 105. C. Horum ut liberorum, multo honestior erat conditio, quan Servorum. Pollux iii. 2. Πελάται δὲ καὶ Θητεs ἐλευθερων στὶν νόματα, διὰ πενίαν ἐπ' αργυρίν δουλευοντων Iccirco quos Romani clientes, Graeci πελάτα vocant, ut
Dionys Halic. A. R. Lib. i. p. 4. Plutarch. Mario P. 408. C. Crasso P. 556 B. Vide Casau bon in Athen. . I 2. p. 738. In Suida, glossam Tini Mirepetente, prave scribitur : Πελάτης ὁ ἀντιστρεφων καὶ υπηρετων in quo u sterus haerebat item in Scholiis ad Platonem . c. Πελάτm. ὁ αντιστροφων etc. Nunc clarum est, legendum esse : Πελά- τηs. ὁ ἀντὶ τροφων πηρετων Famuli, victum pro mercede capientes, alio nomine ἐπισίτιοι dicuntur a Platone Polit. iv. p. 445. B. καὶ ταυτά γε πισίτιοι, καὶ οὐδε μισθον προς τοῖς σιτίοιs λαμβάνοντες, ἄσπερ οἱ ελλοι ubi Scholiastes Ἐπισίτιοι οἱ τροφη χάριν εργαζόμενοι ut He-SJch et Suidas, quorum glossa ex hoc ipso soni fluxerunt. Eodem Platonis loco usus S Athenaeus vi. p. 247. A. Πενεστικόν Codicis s. lectione nihil vidi inquinatius Πεστικόν το παρα Θετταλοῖ θητικον προ τ εἰλωτικον παρατοι Σπάρταις. Quae cum jani olim ita corrupta reperisset Photius Lex. s. pluribus mendis cumulavit: Πεστικόν τοπρος Θετταλον θητικον φ τ Εἰλύτιζον
mendat vir doctus in Photii margine. Pro pos nihil haesitans, in textum recepi. exicon Hiietoricum apud Eustath. ad Il. . p. 295. 'sὶσπερ Γλωτε ἐν
Λακεδαίμονι, ἴτω Πενεσται με παρα
λοῖς, ὁ κατὰ πόλεμον χειρωθεὶ I, 2 παρὰ Λάκωσιν οἱ Ἀωτε s. im rara res Legg. i. p. 23. F. σχεδον γα πάντων των Ελληνων η Λακεδαιμονίων Εἱλωτεία πλείστην ἁπορίαν παράσχοιτ α κα εὐιν, τοῖ μεν ως εο τοῖς δ', ωνουκ εἶ γε γονυῖα ἐστίν. ἐλάττω δε ε τε Ἐρακλεωτῶν δουλεία τηντων Μαριανδυνῶν καταδουλώσεως ιν αν χοι, το Θετταλων τ α Πενε ι- κον ιεθνos Platone in laudavit Alliena ira Lib. i. p. 264. . loco classico, uti di Thessalorum Penestis, et alior uiti Graecorum S rvis multa cc Dndit Promit. Penestarum nomen Suidas turpiter depravavit: 'Ἐθνεσται. θνος Θεσσαλίας.
Scribe Πενεσται, ut recte legitur Pud Scholiast. Aristoph. ad Vesp. 2til. quem Suidas descripSit : Πενεσται δεφασι λεγεσθαι το θVrικον παρὰ τοῖς σατ ola. θνος δε ην πάλαι ὰπ Πενεστουτην επωνυμίαν εχον, etc. De iisdein, et aliis servis locus est mire contaminatus
λωτες, οἱ Λακεδαίμονε ἐλεύθεροι. οἱ αὐτοὶ δε παρ' Ἀθηναίοις σε λεγονται παρὰ Ἀργείοι Γυμντὶ εs παρὰ Θετταλοῖ Πενεσται παρ' Ἀθηναίois. παρὰ Κρησὶ Πελάται παρὰ Σικορινί9ι Κορωνι φάροι παρὰ δε Συρακουσίοι Καλλικά i.
Codex Ultraj. hujus Elymologici in paucis meliorem lectionen praebet: Τλω - τες, οἱ μισθ δουλεύοντε ελευθεροι et mox κορυνιοάροι Totus locus ita corrigendus Ἀ-εs. οἱ παρὰ Λακεδαιμονίοι sμισθω δουλεύοντες ελεύθεροι οἱ αὐτοὶ δε παρ' 'Αθηναίοι Θητε καὶ Πελάται λε- γονται παρὰ Ἀργείοι Γυμνητε s παρὰ Θετταλοῖ Πενεσται παρὰ Κρησὶ Κλαρῶ - ται ab Hesychio etiani Κλάριοι dicti. παρὰ Σικυωνίοις Κορυνηφόροι παρὰ δε Συρακοσίοι Καλλικύριοι. Nunc singula vidennius. Cuni Attici servos et Θητας et Πελάτα vocent, deletis verbis παρ' Ἀθηναίοιs, vocem Πελάται, quae Creticum Κλαρῶται expulit, in Sedem suam revocavi. QuAnquam lateor, eam gloSsa partem sic etiam emendari OSse : παρ'
Ἀρκαδίοι Πελάται παρὰ Κρησὶ Κλαρῶ - ται Theopompus apud Athen. i. p. 27 I. E. Ἀρκαδίου φησὶ κεκτησθαι Προσπελα-