장음표시 사용
51쪽
λης φυλεται λέγονται οἱ δε ἐκ τη αυ- της φρατρίαν, φράτορεs' οἱ δε ἐκ του αυ- τυ γενυυs, γενηται Philemonis iambos sic restituit ii Zacius no ter 'Aλλ' οὐ γενητην δύναμαι εὐρεῖν οὐδένα, οντων τοσούτων, καὶ πείλειμμαι μόνος. Pro 'Pίνθος lege Εἰρηναῖος. uani Cm Undatione in probavimus doctissimo oeni praes nil Gregor de Dialecti P. H. in Γενναῖos Hipparch. p. 3. B. ἐρῶντατινο των νεων τε καὶ γενναίων καὶ καλῶν. Tlieag. P. I 0. F. των νέων του γενναιοτάτου τε και πλουσιωτάτους. Menon,
p. I 2. E. Alcib. i. p. 26. E. τι τε γενναῖος, Ἀγε is p. 32. C. Hipp. M. D. M. B. Trita Platoni sormula, αλλ' - γενναῖε. Alcib. i. p. 28. C. p. 38. D.
Euthyphr. p. 50. I . Ilipse Mnj. p. ii 2. G. Dicitur etiam de re quulibri eximia
et prast inti, Sit e coryorali, ire incorporali. I sui. p. 1 6. . ω γενναιον καὶ νεανικον τουτον ον ερωτα πανταχηἁνευρες, P. I 08. D. με του σώματος, ουτω γενναίου ἴ os Polit ii I . 12S. E. γενναίου σκύλακος quod a Platone uinsit Julian. r. i. p. 87. A. In vulgatis libris Lem. iii I . ΝG. . legitur : σχε- δον ἐν ταύτη δικαιότατα θη γίγνοιτ' ἄν.Sed Is Varisinus, ct alius apud l. Stephanum habent γενναιότατα θη. Hipp. UnJ. R. D. F. ἄνευ Φου αν πάνυ
γενναίου ποιησειεν. 'gg. viii. p. Gl9. 13. os δ αν την γενναίαν νυν λεγομένην
σταφυλην' τὰ γενναῖα σῖκα ἐπονομαζόμενα πωρίζειν βούληται. tu loco usus est Athenaeus . , 53 C l . expila tus ah Eus in ad Il. E. p. 45. Indidem γενναίαν σταφυλην habet ullamis Or. iii p. 1l3. A. Forsitan aliquis SuS
Atticis propria est Phintro p. 343. D. ει γαρ ἁκούων τὶ τύχοι μῶν γεννάδας κά πρῆυντ, uθos. Sed, quoniam Sutilas vulgatu in agnoscit, illi inutare nictius
Γεωμόροι Γεωμόροι ex nominis visunt οἱ μοῖραν ειληχότες της γηS, Ut Hesychius v. Γαμόροι exponit Plato Legg. V. P. G08. G. πεντάκις μεν χίλιοι εστωσαν καὶ τετταράκοντα γεωμόροι τε καὶ μυνοῖντε τὶ νομῆ. viii. P. I, E. μηδεὶς γαρ εκὼν κινείτω γη δρια γειτόνων D δ αν κινηση μηνυετω με ὁ βουλόμενος τοῖs yeωμόροιs, οἱ δε - - δικαστηριον ὀντων. i. P. 677. G. γεωμδροι σοι τῶν τετταράκοντα καὶ πεντακισχιλίων ἐστιῶν εἰσὶ, μητε κάπηλονεκὼν μηδ' ακων μηδεὶς γονεσθω ubi , id Scholia. De inde si cli iratur latifundiorum POSM S Nires, bonaines copiosi, et ea de caussa ad rein publicam g r uul Alia admissi. Ieis
τιμημάτων τα κοινα διεποντες. hi Corrigendum, πο τῶν πλείων κτημάτων ut apud uilla in Ε γγειον κτησιν. h ἐπὶ γῆς. Je tua γεωμόρων En Ur non P E-
nitebit legisse Dulierum ad Thu d. viii.
2I ei alaeuari uisci Ierodot. v. 77. i. 22. Γεωπεῖνα Manifeste patet, hanc glosSam pertinere ad Herodot. Lib. i. s. 3σοι με γαρ γεωπεῖνα εισι ανθρώπων, ἶρ γυίησι μεμετρηκασι την χώρην ἴσοι δεησσον γεωπεῖναι, σταδίοισι lesb. viii. II. λεγοντες Δ κατα λόγον σαν ἄρα αἱ 'Aθηναι μεγάλαι τε καὶ εὐδαίμονες, καὶ θεῶν χρηστῶν κοιεν εὐ ἐπεὶ Ἀνδρίους
γε εἶναι γεωπείνας ει ταμεγιστα νηκον
τας. Vide Glossas Herodoteas, quas Id vchius o Suidas descripserunt. Orus apud tu in Ol. M. P. 23. 30. Γεωπε ι- ναι, παρα ροδότω οἱάλίγην γην εχοντες, οἱονεὶ πεινῶντες γην. Aliunde voco luderivat Eusiam ad Il. B. p. 222. Priore in uerodoti iocum laudarii Maxim.
Turius Dis s. xxxi x. p. 459. Pro γεωπεῖναι substituens γεωργοί. Quod memori ulapsi uia credere malim, quam cum doctis- Si in is viris, Davi Sio et Maalando, ali macomininisci. risti se Panath u. p. I9I. αλλ' ενο ανδρο δόξης ξαρτώμενοι, οἷον Φθιῶται, και Πύλιοι, καὶ 'Iθακησιοι, σ-
λυπραν reces inuis ex Suida, qui Graiu- mutico OStro gloSSam, ut Olet, uti legit. At γρο et λυπρbs in veteri luis libri Sape
permutantur Orpbeiis de Lapid. v. I9.
P. I 2. Λυγρον, ποτρηχυν, στιβαρον, μελανόχροα, πυκνόν. Scribe : υπρδν,-Oτρηχυν κ λ. Γη λυπρα dicitur aridari in eunda. Zima Epigri dilum alcustero ad Suid T. i. p. 47 l. Κληρίον εν λυπρη τ)iζε γεωλοφίγη. Philo T. i. p.
52쪽
it Γην Ἀλλομένην L Ilin. I. 530. I. . Γην δε τροφον μὲν μετέραν, ειλουμένην δὲ περὶ τιν δια παντὲς πόλον τεταμένον, φύλακα καὶ δημιουργον νυκτό τε καὶ ημέρα ἐμηχανησατο, πρώτην καὶ πρεσβυτάτην σωμάτων ἴσα ἐντδ ουρανου γέγονε.
Qui locus ab ipsis antiquis lillosophis
et Criticis saepe niuitu Inque jactatu CSt, nuper etiam, ut alios recentiores lac am, al, duardo Corsin Omis s. i. ad Plutarch. de Plac philos cap. 13. Controversias historiam Proclus ad h. l. p. 25 l. ta in luculente narravit, ut ejus verba, et Si compluscula hic subjicienda existimarim, Praesertim cum liber in paucorum manibus versetur: λλομένην δε την σφιγγομένην δηλοῖ καὶ συνεχομένην ' Ob αρ, ω Ἀριστοτέλη οἴεται, την κινουμένην. Διαφερόντως γαρ ν Πλάτων, πικίνητον φυλάττει την γῆν, καὶ την αιτίαν προστι
paucis interjectis L Ε δε δη καὶ Orpb τον Πυθαγόρειον Τίμαιον ὰποβλέψαιμεν, ἔτι
μαλλον υ αν ὁπολάβοιμεν κινεῖσθαι την γην. in λει γα κακε ινος, ταν γαν ἐν μέσω εἶναι ἱδρυμεναν Που δε ευ λογονημα ιλλομένην κούσαντα ειλουμένην, καὶ στρεφομένην αυτην ποιεῖν, ω Πλάτωνι αρέσκον λ οντα ' Ἐρακλείδη μενουν ὁ Ποντικὲς ου leg ὁ Πλάτωνos νακουστης, ταύτην ἐχέτω την δ)ξαν, κινῶν κύκλω την γην, Πλάτων δε κίνητον --την ἴστησιν. Primus omnium Aristoteles Lib. ii de Coelo cap. 13. ιλλομένην Sive ειλουμένην in hoc Platonis loco accepit Molre1 di et vertensti sensu ad cujus se auctoritatem contulit Diogenes Laert iii. 75. p. 21 Sed Aristotelem calumniae reum agit Simplicius L 125. b. 26. a. 29. . hanc in rem etiam laudatus a Turnebo Ad vers. xvi. 18. et ιλλομένην Capit ea potestate, qua Proclus qua Flu - arch. Quaest Platon p. Ι006. qua rima ua denique no re, mi Fuida s.
Hippocr. pidem iii P. 423. nec tamen
tate legisse Philoneni, ex ejus imitatione
colli sarci. p. 73. λιον δὲ κώ σελη- νην αε περὶ αὐτον εἰλουμένου ἔκαστον διεξέρχεσθαι των ζωδίων quamvis ibi dentinuo in Otu agatur. EOrum, qui terram in ovont, ententia in attingit Cicero Acad. ii a I. ubi videndus Jo Davisius Il eita vertit in Tiniae suo : Ium ero ter Tum, altricem nostram, qua trajecto axes istinetur, diei noctisque σε ctriccm, etc. de Orat. iii 45. terraque ut media Sit, eaque sua vi nutuque teneatur. Chalcidius vero p. 4 I. in hunc modum L Terram ero mirem et altricem omnium terrenorum animantium, constrictam iis mitibus per omnia radentis et cuncta continentis poli, etc. Utraque versi rem ambiguam relinquit, ut Chalcidius quidem Comment. p. 214 in utramque Partem explicando satis declarat. Igitur si quaeras, utra Platoni sententia tribuenda sit, judicium sustineo. Nam si repulem,
terram vocari φύλακα καὶ δημιουργον νυκ- τδ τε και ημέραs, Parii verius videtur, illam circa axem summa celeritate converti quippe continua rotatione circum
axem diei noctisque vices emcit At
vero Pro altera Sententia, qua, terram circa axem protensum alligat et constringit, acriter pugnant Proclus et Simplicius, duplici argumento usi, turn quo Plato aliis in libris terram immobilem statuerit, tum quod hic per omnia sere Sit Putha goreorum mpinionem secutus Quibus rationibus ut magnam vim tribu O sic eam, quam Proclus a Codd. lectione, lingitaeque ratione ducit, non magni Ponderis arbitror esse. Nam primum, quis, quid a Platonis manu profectum Sit, Pro certo dixerit, aliis libris ιλλομένην praehentibus, aliis ειλουμένην, vel εἰλομένην ΘEst penes me vetus Code Timaei Platonici, in quo ηλωμένην legitur. Ex quo aliquis suspicetur, librarium scribere voluisse ηλουμένην, id est, claro faeam. HesSchius L Γηλουμένους. pro λουμένους συνειλημμένουs. Deinde ιλλομένην, R ειλουμένην elegeris, nihil admodum proficies, propterea quod inter Ἀλειν et ειλεῖν nullum significandi discrimen est:
ut vana sit veterum Grammaticorum, haec
anxie disti1iguentiunt, dilige 1ilia. di es s
53쪽
esset, quae hac de re mecum communicavit Literatoriani princeps, Ti. HemSter-husius, vel premere, vel ad privatos usus reservare. Ita igitur ille Parum interest, utro modo pud Platonem scriba tur: utria in liu duplicem veterum interpretationen admittit. quideria in istimo ἔλειν, εἴλειν ελλειν, εἰλεῖν, λειν, Ἀλειν nihil inter se discrepare, si priniam Signi-licandi radicem spectes, quae sita est involvi rutilo ipsum illud Latinorum verbum ex hoc sonte manavit. Hinc alia notationum propaginea enaScuntur Neriendi, Stringendi, torquendi, ex quibus sere
quicquid inde fluit, quod ni de ni ulti-
Plex St, expediri potest. Hae sorinae talia simplices quani compositae crebro Cominutantur. Aτραπον Ἀλων in Nicandri Ther. v. 478. Codd. privserunt ἔλλων et εἰλων. Iesych. in Ελλειν. Plutarch. . i. p. 728. E. Athen. vii.
p. 308. . Quod editur in Sophocl.
Antig. 316. εἰλομένων, in aliis St, O- tanto Schol. ιλλομενων, in C. Heg. παλλομένων. Apud Phrynich. p. 8. Ἀνείλλειν βιβλίον, id tu at lue ανελίττειν ἐλίττειν itidem auctii in ex ἔλειν quod probat, ei ἀνειλεῖν, quod iijicit. Ἀπίλλειν tarpocr. ex Lys. P. 17. v. 37. ὰπέλλειν Hesγch. Suid etc. Ἐνείλοντες et ἐνείλλοντες Tini cyd. ii P. I 4 S. v. 80. Ἐξέλλειν, ἐξίλλειν, ἐξειλεῖν, iit Latinis volvere bonis ilii te εξούλης δίκη, pari
ratione, qua θλος, criSpuΝ, κατουλὰς νυξ, cuncta tembris inroirens, et κατει-
λὰ in Hesych. Κατίλλουσαι φωνά vulgantur in Hippocr. Epid. iii p. 053.
II. Pri qui biis Oli in κατειλοῖσαι. Vid. FO s. p. 10Ν5. Οὐραν ὐπίλλειν vel μειλεῖν quin corrupte Ii gitur in Athen. v. P. 701. B. Sumtu inque est ex Eurip.
Edipode, ut Erotiani in 'Υπείλλει fide
Dion uitii agnus Enarrator, ceteroquin non
Parnm aberrans : de pinge dictum liquet ex Elian de Ani in xii. 7. MPministi caudamque re iniucens Subjecit Pavitanicia utero. - σοὶ δ' πίλλουσι δμα Sophocl. Anti g. v. 15. quod explicanitu in videtur, tibi autem subjiciunt, sub Dimini quaΝi, atque leo obnoxium Mnt os diremi e litirtatoria Ac dat Xenophonti locus e Fn g. p. 575. v. G. εξειλουσαι τὰ θνη urius Od. ξιλάνυσαι pro ἐξελιννῖσαι, ut videtur, niter ἐξίλλουσαι. Centena iacile suppedite si is iue o. in iis orbis ex mola
libet in Platone legas, idem esse pro Prie
verbum non repugnare linguae genimal, quin binas explicationes capiat vel, Terram, quae circum axem e Summa celeritate convertit et torquet, ut verbis Ciceronis utar Acad. ii 39. vel , quae circum axem Protensum convoluta et adstricta haeret. Vincula, quibus terram natura constrinxit, Macrobius habet ad Somn. Scip. i. ' Hactenus vir clarissimus.
Eandem διττογραφίαν in aliis Platonis
locis notavimus nil, Ἀνώλλσται, et . Εἰλομένωi . Aristi J. Quintil. de Musicati P. 2. δ, τε φωνητικον συνίλλον ὁρ- γανον ubi s. Oxon. συνῶλον Maxinius Scholiis in Dionys Areop. P. 237. 'Ενειλουμενοι ἐν Ελλοις, νιλλδμενοι, τουτέστιν, ἐπιστρεφόμενοι, ἐγκαλινδούμενοι. Vide alchenarium ad Theocriti Adonia Z. p. 247. Γνωuατεύοντα Hoc orauida reposui pro nihili verbo, γνωμονευοντα, quod Cod ex s. habebat Polit vii p. 48 I. D. Tα δε δη σκια ἐκείνας πάλιν εἰ δέοι αυτον
γνωματεύοντα, διαμιλλῆσθαι τοῖ αε δεσμωται κείνοις ubi vide tholia Sextus Empir. vii nil v. Ibogico P. 435. ει τοῖς συμφώνως περ τινος αποφαινομενοις χρη γνωματεύειν. Fries de Insonan. p. 43. I . γνωματεύσαι 2ν υτω καὶ δαιμονίαν φύσιν ἐν τινιουν τάξει. Printer ceteros hoc vortim trivit hcinis lius Or. i. p. 36. B. χει καὶ μετρω γνω- ματεύοντες την αρετην. v. P. 188. D.
xx. p. 235. A. cui Dionys Petavitis r. xxvi. P. 312. D. dein retit ter tentabat; ininus se licitor, ut puto. Adde EtInrol. M l . 23G. 46. Γόητες Menon. P. I G. D. ει γαρ ξένos ἐλελλη πόλει τοιαυτα ποιεῖς, τάχαν, γόης ἁπαχθεsηs tibi vide Scholia. Sophist. P. I 55. G. περὶ δ' οὐ του σοφιστου ὁδε μοι λεγε, πότερον ηδη τομο
54쪽
Sic enim verissime emendavit Piersorius quondam metas ad Moprid. p. 113. Menex. p. 403. Κάλλιστά πῶς ois νόμασιν ποικίλλοντες, γοητεύουσι μῶν τὰς
ψυχάs Sophist. p. 155. F. διὰ των των τοῖς λόγοι γοητεύειν. uenon P. G. C. Euthyd. p. 221. E. Gorg. p. 296 C. Phaedon 386 B. Polit. iii p. 447. A. B. Legg. . P. 674. C. Γυμνοπαιδία Haec apud Suidam
sunt cum aliqua varietate : Γυμνοποδία. χοροὶ εὐπαίδων ν Σπάρτη et . ubi γυμνοποδία merito rejecit usterus. Sed εὐπαίδων, verisimile est, e Timaei exemplari, quo utimur, excidisse Elymol. M. p. 243 3. Γυμνοπαίδία, ορτη Λακεδαιμονίων ἐν θ παῖδε ηδον - Ἀπόλλωνι παιανα γυμνοὶ ει του περὶ Πυλαιαν lege, Θυρέαν πεσόνταs Lexicon L hetor. s. Γυμνοπαιδία εν Σπάρτη παῖδες γυμνοὶ παιανα αδοντε εχόρευον Ἀπόλ
λωνι τ Καρνείου, κατα την αυτου πανε-
γυριν Respicit autem Timaeus Legg. i. P. 568. E. ετ δε καν ταis γυμνοπαιδίαις δειναὶ καρτε σεις παρ μῖν γίγνονται,τ του πνίγου ρωIt διαμαχομένων. ubi vide Scholiasten Herodot. i. 67. Phil Ostrat. V. A. vi cap. 20. P. 258. R-Xim. Fr. Diss. i. p. 59. ibiqiae O. Dacis Classicus locus est Athenaei Lib. XV. P. 678. C. Quae praeterea de hoc certamine dici poterant, occuparunt viri exirnit, . . Grae v. et . . GeSner. ad Luci an de altat. p. 274 275 et, qui ibi laudatur, ingenii doctrinaeque Omnis princeps, Jos. Scaliger ad Euseb. Chronic num. 1447. Mox in Timaeo
pro Θυραιῶ malim Θυρέαιs' quae scribendi ratio Poetarum auctoritate nititur, certissima in talibus norma Nec OV O vi exemplorurn, qtiae pro Bltera Scriptura ex solutae orationis scriptoribus D se ruri lur. Steplian Buzantinus Θυρέα. περὶ 'Αργεω και Λακεδαιμόνιοι ἐπολέμησαν - Λέγεται καὶ πληθυντικῶς κατα συναίρεσιν Θύμη quibus verbis pusillum mendum in si, quod ante HOlflenio, Derkelio et Pinedo, tenebras Offudit. DLeni facile expedies scribendo Θύραι pro Θύρη. Duplici noni in appositus est locus Phrynichi Προπαρασκ. Σοφιστ.Ms. Γυμνοπαιδία εν Λακεδαίμονι κατατην αγοραν παiδε γυμνοὶ παιανα ηδονεις τιμὴ των περὶ Θύραι αποθανόντων.
Sic bene castigavit et supplevit Cl. Sal-lterius nisi quod Θύραι in Θυρέαι mutet. s. hoc modo exhibet: κατὰ την ἁγραν παῖδε γυμνοὶ παιανα ἴδον εἰς τιμην των περὶ Θύραιs. Δεῖγμα Glossa aliunde huc pedem intulisse videtur. Vide Grammaticos ceteros, quos indicavit Jungerman ad Polluc. ix. 34. Δείλη πρωlas Epist. vii. p. 722. A. τη δη μετα ταώτην θν μέραν δείλης Εὐρύβιος και Θεοδότης προσηλθετων μοὶ σπουδp. Sed retulerim potius glossam ad Herodot. Lib. viii. G. πείτε δη, τὰς Ἀφέτας περὶ δείλην πρωιην γενομε ναπίκατο ι βάρβαροι. Alterum δείληsoψίας item fluxit ex Herodoto Lib. vii. 67. εξ ηουs ἀρξάμενοι μέχρι δείληνοφίης.Lvcvrg. in Leocrat. p. 167. Aristid. . i. p. 302. 349. T. E. p. 339. Elian. H. A. Lib. i. cap. 14. vii. 7. Alciphron Lib. i. p. 17. p. 66. iii. p. 5. P. 284.
Mitto plurima aliorum exempla. Amut quisque veterum scriptorum Ἀττικί- τατο est, ita re herrime hoc modo locu tus reperitur. I id quos laudat Pier- sonus ad Moerid. p. 133.
55쪽
tia videtur, ni Si forte ejus vestigia in Platone Ohliterata sint. Lexicon Rhetor. Ms. Δεκάζειν, το διαφθείρειν του δικα - στὰς φ ἐκκλησία τοῖς χρημασι καὶ δώροι s. ἐκλεθη δ το πραγμα ούτω, ἐπεὶ κατὰ δέκα συναθροιζόμενοι ἐλάμβανον τὰ δῶρα Πρῶτος δ' ἐδόκει δεκάσαι Μέλης, τὰ εὐθύνας διδούς ris ἐν Πυλα στρατηγίας η κακῶς ἐσ-τρα PYησεν Ladem, sed minus integra, sunt apud Homol. . p. 254.2, ubi assol. t nι, vel Politis Melitum, perororem Pro Anyto nominari, ostendit Di erus ad
Pellii Legg. Atticas p. 427. Vide Pol
luc. viii. 42. et Larigbarii ad Longin . P. 238. Δευσοποιόν In Us est δυσαπόλυτον. quod ex itida Schol inste Platonis, alii, - lue rananiaticis in δυσαπόπλυτον mutavi inus. In Harpocratione . . recte etiana νέκπλυτον pro νίκλυτον edidit Maussacus, quicquid dicat nc Grono vitis Alexis apud Athen L. iii p. 124. A. To καλον si δευσοποι χρίομεν. quo in loco niagnus Casuubonus χρῶμα δευσοποὰν pro nigro accipi mono, cuin alibi proprie dicatur de Colore, quem lana ita perbibit, ut nunqua in elui possit. Dio Chrysost Orat. lxxvii. p. 65 I. A. ὁποῖα εἰώθασιν ἐν τοῖ αγροῖς αὐται βύπτειν ω ετυχεν, καὶ ου ζητοῖσι δευσοποιὰ καὶ λουργὶ j. Elian. H. A. Lib. i. CR P. 1. ει μέλλει μένειν η ἐκ του που χρόα δευσοποδες καὶ δυσέκνιπτος Lucian. Ining. p. 475. ου ἄχρι του ἐπιχρῶσθαι μόνον, ἀλλ' s βάθος δευσοποιοῖ τισι φαρμάκοις, κόρον καταβαφεῖσα Alci-pliron Lib. iii. p. II. a. 305. φυκει γὰρ καὶ ψιμμυθί και παιδέρωτι δευσο
ποιοῖσι τὰ παρειὰ bπερ του δεινου τῶν ζωγράφων Gregor. a Ziali Z n. Orat. i. P. G. . O γὰρ υτως με δευσοποιουβαφης μεταλαμβάνει ραοίως φασμα, sφιλεῖ τάχιστα τη του προεστῶτος κακίας ἀναπίμπλασθαι τὼ μηκοον ubi Jasilius, Scholiastes νέκδοτο inter Odd. I Ossianos, haec annotavit: Δευσοποιο βα-
φηs της μετὰ στύψεω γινομένη καὶ μηἐξιτήλου, ἁλλα βαθείαντε και δυσεξαλείπτου, σωζούσης μέχρι καὶ τελώας τριβης του φάσματος το ἄνθος. in ei glossa pertinet ad locu in Platonis Polit iv. l . 449. II. Καὶ b μὲν αν τουτω του τρὁπωβαφη, δευσοποδεν γίγνεται δ βαφω καὶη πλύσις υτ ενευ υμμάτων, ἴτε μετὰ βυμμάτων δύνατα αυτῶν τυ νθυς α ραι - ρώῖσθαι et paticis interjoctis καὶ μηδὲν ola ελλο μηχανῶσθαι, Do πω ημῖν ὁτικάλλιστα τους δμους πεισθέντες δέξοιντο, ωσπερ αγ ν ἴνα δευσοπυδ αυτῶν δόξα γίγνοιτο καὶ περὶ δεινῶν καὶ περὶ τῶνελλων Eundem incum laudant Harpo ci ii in v. ΔευσοποAs, ubi tale leuitiir, ἐν πέμπτω πολιτείας, ei Ebmol M. i. 348 40. et mira venit State expressit Cicero in floriensio apud Nonium 1 3 iti. 52i Uti, qui combibi purpuram volunt, sussieiuniis ius innam medicamentisci ii-bu Silani, sic literis talibusque doctrinis ante excoli animos, et ad Sapioni iam Oncipiendum imbui, et praeparari decet.' ei de inii, iii 2 jam inlici obet iis artibus t ias Si dum est tener, combiberit, ad Diajora veniet se iratior. Id ipsum Plato aliis indirlii Ric elocutus os Polit. i. p. 430. I. αλλ α αν τηλικουτονων λάβη ἐν ταῖς δόξαις, δυσέκνιπτά τε και ἀμετάστατα φιλεῖ γίγνεσθαι tot auteni Cicero Platonem, Sic Plato ob oculos habuisse
videtur neclaram illam Lysidis epist
lana, quam conservavit Iamblichus de I . P. p. 63. καθάπερ ι βαφεῖ προεκκαθάραντε ἔστυψαν τὰ βάψιμα τῶν ματίων,3πω ἁνέκπλυτον τὰν βαφὰν ἀναπίωντι, καὶ μηδέποτε γενησομεναν ἐξίταλον δναυτον τρόπον καὶ ὁ δαιμόνιος νθ προ- παρεσκεύαζε τὰς ψυχὰς τῶν τῆς φιλοσοφίας ἐρασθέντων, etc. ubi usteriis attulit
similem Theonis Suomaei locum, o Platone expressum, Mathemat. p. 7. Ceterum ut quisque politissimi ingenii scrip
tor St, ita frequentissi in hanc similitudine in vel iam tua in a Platone Sum Sit, inlsuo modo illinxi l. Olim repetere, quae Guil Buda iis iama. L. r. P. I 058. et
Tlio m. attineri ad Antonin iii. . I. O
hac loquendi bona disputarunt. Alia
ad ina nutu sunt, u nemine, di Od Sciam,
occupata. Dinarchus in Aristogit. p.
66. πονηρίαν γὰρ ἀρχομένην με κωλύσαι τάχα τις κολάζων δυνηθείη, ἐγκαταγεγηρακυῖαν δε καὶ γεγευμένην τῶν ἐθισμε-
νων τιμωριῶν, ἀδύνατον εἰναι λεθουσιν.
εἰ μεν os εγγενησεσθαι βούλεσθε δευσο - πολ ἐν τὶ πόλει πονηρίαν, διαφυλάrτειν ἀ Ἀριστογείτονος δεῖ Ita ruric Oculi se ae conjectura res lituit unge mannus ad Polluc G. 44 ex Pi δευσο - ποδεν πονηρίαν Suidas in v. Eu in Ol. M. l. c. Sine Dium clii nomine, laudarmit.
56쪽
το πονηρία, πο μεταφορὰ τη adde quod excidit, βαφης τη ἔμμονον ἐχού- ση την χρόαν, δια το κριβῶς καὶ κατό. χω βεβάφθαι Hierax apud Stob. p. 22I. η κακία τὸν δικεῖν διανοούμενον λυμαίνεται, καὶ τ ε -υτη ἰ χρώζει δευσοποιφ τῆ βαφη. Plutarchus cum alibi, tum de Fratern Ainor P. 488. B. πάθos ἁποκαθpραι, πρὶν ἐνδυσαν, ἄσπερ βαφην si
κηλίδα δευσοποὰν γενεσθαι καὶ δυσεκπλυτον. Luci an Bis Accus. l. S00. ὁπόσοι μενά κόρον επιον τηs βαφηS-3σοι δε πο ου πάλαιῬύπου μ ει βάθος παρεδεξοντο ὁπόσον δευσοποδεν του φαρμάκου, των Ελλων ἀμείνου etc. Origenes C. et s. i. p. 40. να μη καταλείψωσι δόγματα δευσοποιησαντα Ola συνηθωs ενοντό πως iii. p. 15 I. σπερεὶ δευσο ποιηθεντες ἀπο της κακίαs. Sues Epist. 44. p. 183. η ψυχὴ τίνει δίκηνἀθάνατον,μα αμάρτη δευσοποιά τε καὶ ἁναπόνιπτα quem locum nudat Thom M. P. 206. Nicephorus Schol in Synes de Insomn. P. 384. σπερ ὁ σκίρρο δυσεκπλυτο γίνεται και δευσοπosos καὶ δυσαπόνιπ- τοῖ' υτωμα η προσπάθεια τηHύλη etc. Platonis fonte etiani hortulo Suo irrigarunt Themist. r. xxxii. p. 359. B. C.
et Basilius de leg. Graecor libris P. 5. Vide Casau bonum ad Persi Sat ii P. 223. Tincto βαφῆ δευσοποιῆ. lato
eadem metaphora opponit ἐπικεχρωσμενον, eviter tinctum, per summa tantu ncoloratum, Epist. vii. p. 718. F. O δεοντωνμεν μη φιλόσοφοι, δόξα δε επικε χρωσμενοι, καθάπερ οἱ τὰ σώματα - τουηλίου πικεκαυμενοι qui OcUS, ESCio, an Obversatus sit Ciceroni de Orat ii 14. haec scribenti ut, cum in sole ambulena, etiamsi aliam ob caussam ambulem, fieri natura tamen, ut colorer Sic, Cunnistos libros studiosius legerim, Sentio orationem meam illoruin tactu quasi colorari. ς Δημουσθαἱ Hoc verbum, rariSSimum in libris, qui ad nos pervenerunt, eodem
modo explicant Hesychius Suidas, ceris, Thom M. Et scholiastes Platonis. Idem Platonis nuci Oritale COIisitati anilius Dionys apud Eustalli ad Il. M. P. 901. et Etγmol M. p. 265. G. Eo in Thea te t. p. 22. E. καὶ ταυτα πῶς μηφῶμεν δημούμενον λεγειν τον Πρωτι
potestas verbi δημίζειν apud Comic Vesp. v. 697. In ejusdiit Lysiser. V. 60 l. pro Μελιττο αν εγὼ καὶ δη μάξω, Scholi Scriptum reperit, δημάζω a δημάζω, ut ait, αντὶ το παίζω παρ υ καὶ το δη-μουσθαι Sed ipse merito respuit putidam lectionem. Δημos J Legg. iii 590. B. περ δη-μό τε καὶ πληθος πόλεω εστίν. V. P.
GI 2. E. θεν φατρία καὶ δημου καὶ κώμας. i. P. 14. C. καὶ φυλης και δημου ὁπόθεν αν δημοτεύηται. Vide Eustalli.
pocrat in V. Item, terti ad Aristoph. Plut p. 368. Frequens apud Oratores Atticos, nusquarn, Si bene memini, legitur apud Platonem.
Aristoph. lut v I 40. Isaeus de Ciron. hered. p. 5IS 5 I9. Di ChrIςOSt. Orat. vii p. 106. C. 117. D. Morris p. 130. Διανενεύκαμεν Glossam exscrip tSuidas cujus ditio usteriana cum pessime recepiSSe επεράνθημεν, bene Jac. Gronovius Emendat in Suid. p. 107. Codice eidensi, prioribusque Edd. revocavit περαιώθημεν. Quae quin sincera lectio sit, nemo dubitare potest. Par-Πaenid. P. 58. G. πῶς η τηλικόνδε οντα
διανευσαι τοιουτόν τε καὶ τοσουτον πελα
γος λόγων. Sic optiuae corrigunt an . Cornarius in Eclogis et Henr Stephanus quod imitatione sua confirmat Philo T. ii p. 300 η με καταβαλei εἰς μεγα πε-
57쪽
λαγος φροντίδων ἐν φορούμενος οὐδ' ἴσον ἁνανηξασθαι δύναμαι Clelliens Alex. Suoiu. v. p. 733. ad lii figura o taτε οντι διανηχεσθαι τὰ ἐν αὐτοῖς κύματα. Rursus Plato Phad r. p. 352. A. ποτελε γῆς ἐξ πτία ἀνάπαλιν διανῶιν ἐπιχειρεῖ τον λόγον ubi tophanus ni alit διανύειν. At vulgataria agnoscit SchOliastes ad h. l. διανεῖν, διακολυμβαν, δια περαν. Timariis vero noster respexi I 'olit. iv. P. 45i A. αυτα μὲν ἄρα μόγι διανενεύκαμεν. luod in usus sim convertit
Themist. Urat xxiii. p. 297. Γ, των μὲν δὴ ἔμμισθον σοφιστην μόλις πως ερα δια νενεύκαμεν. Vide viruin a iuvim ad Luci an Dial. Marin vii. P. 306. Διαλαγχάνειν Critia p. 559. E.
θεοι γαρ ἄπασαν mi ποτε κατὰ του τό που διελάγχανον qui OCus, num 'li ut
Di. Galeo, ob ersabatur amblicho de MyStor Sect . . a P. 25. P. 140. Lexi- con Rhetor. JUS. Διειληχύς. τούτω ἱρὴτορες - του μεμερίσθαι κοινὰ χρηματα ἐχρησαντο. Tinnui t Iarpocrationis glossas in unani confudit Suidas. Διατταν Sophi S l. p. 152. E. OLν διηθεῖν τε λέγομεν καὶ διατταν, καὶ βράττειν, καὶ διακρινειν Le itCr pravat uinest in Crat Fl. p. 265. B. T γαρ διαττόμενον καὶ το θούμενον, πηγῆ ἁπείκασμά ἐστιν ἐκ δε τούτων ἁμφοτέρων των νωμάτων η ηθυ το νομα σύ γκειται Ficinus eddit Acuturiens, Orramis prosiliens, quasi essetis διάττω. Sed logendum ESSE, O γὰρ διαττώμενον, o Proclo in ilia. v. p. 294. perspicui mi si Graviore in labent contraxit in lina' p. 544. F. γγὴν διατρεσας καθαρὰν καὶ λείαν, νε- φυρασε καὶ δευσε μυελφ. ubi Odices Parisinus et ineus veri,simam lection Clia διαττησας Conservarunt. Eodem vitio laborat Ilesychius : Διαρταν διασείειν. Scribendum : Διατταν διασηθειν. Elius Dionysius apud Eus latii nil Il. I. p. 749. Διατταν Αττικοὶ λέγου τ σηθειν, καὶ διηττημένον, b σεσησμένον Politi vi. 91. vii 22 et Granianatici est iiii. Hinc δίαττος cribrum, apud H cla quod alio noni in ἁλευρότησις vocatur. Axi-C DI S m, Crni. M s. Ἀλευρόrτησις ταάλευρα διαττῶσiν. o Tηλίαν bria κα-Plti . in . Lex. λουσιν. ενιοι δὲ καὶ λιαν ονομάζουσι, καὶ Κόσκινον. dem 'Aλεύραττις αγ- γεῖοi εἰ, λευρα A Timaeo glossulam
γάλω σφονδύλω κοίλω και ἐξεγλυμμέντ
τω. Ilii l. κείνην δε διὰ μέσου τοῖ δόου διαμπερὲς ἐληλάσθαι. Nuidas in iliuDcili ui 1,Ν Ottir: Διαμπερ S. διαμπερὲs, διόλου διηκον. m Διατεθρυμμένος IIanc lectio nom
διακεκλασμένως siquidem respexis Lem. xi. P. Mi . l. νοητως γὰρ δη καὶ δια τεθρυμμένως τινὰ τρόπον εχομεν οι πλῶ - τοι, ταν'δη μέλλειν γιούμεθα τελευταν. ubi de eo dicitur, qui meti fractus et ilo bilitatus iacet. Quae Ocis Potestas an rara Si quam requens altera de homine deliciis fracto perditoque Cons. SUP. v. Ἀποτεθρυωμέτροι.
lana διαγείρειν Significavit διαξύειν aut ἀπαλείφειν Sed Suidam, pii liliari uin Oii Pilare Sol Ct, ad ea tuus, Si sorte is in-tCgrior ira conservari lectionem Z uidigitur illo 3 Διασηθειν διαξύειν, ἀπαλεί
POSSit S ut hoc odem jure do hinis reliquis, διαύειν et ἀπαλείφειν, dicere Potuisset. Ne multaci viroque loco corrigendum puto : Διαγράφειν διαξύειν, ἁπαλείφειν, παράπτεσθαι. Ex quo land in errore πιείρειν et διασηθειν Iaalum Sit, quaerere non laboro. Vere me ClDCIidasse, bis rationi hus vii cam. Διαγράφειν proprie est inducti litura criptum L - ea Pun ore. In SI chius : Διαγρά
58쪽
καὶ περιαιρουμένων Arifit id. Oii l. l. p.
368. ἐπδ εγνω - δσα ἐπὶ τῶν ἐμαυτου ψεγω a γαρ διαγράφω καὶ μεταποιῶ, πῶ soli με προ ταυτα ἔχειν Ι'ollux vi Id. Inde frequent Alim accipitur Pro C rc, tholere, ut Polit. iii P. 432 l . quo glosS PCit in Ct: αυτα καὶ τὰ τοιαῖτα πάντα παραιτησόμεθα 'Oμηρόν τε καὶ τουsdλλου ποιητὰ μη χαλεπαίνειν, ta διαγράφωμεν. quem loci unoe Spexit Aristi J. TOm. i. P. 326. et laudavit M Dri P. 20. Axiocli. P. 29. G. στε γωγε με παρα καρη διεγραψα τον βίον Euripides Electr. v. 1072. Γυν δ' πόντos ανδρο ητι ἐκ δόμων ι κάλλος ὰσκεῖ, διάγραν Δ Οἶσα κακεν Aristoph. Lysistr. 677. Ην δ ε ιππικην τράπωνται, διαγράψαι του ἱππεας ubi vide cli Ol. Alistid. oin. i. p. I76. υκ αν φθάνοι διαγράφων πάσας αρχάς τε καὶ δυνάμεις ἁπλῶς. Om. i. p. 63. τί κωλύει καὶ
του νόμους αυτbν παντα τοῖς αὐτοῖς τούτοις διαγράφειν p. 205. καὶ διαγράφοι τὴν του Ποσειδωνο αρχην δεύτερατων πάντων χουσαν. et Si P. 292 367.
370. Philostrat de Vit Sophist L. ii.
cap. 29. P. G21. αλλ εστιν α καὶ διεγραφεν υκ ρθῶς εἰρημενα. CloiC. CAP. I9. p. 735. επαινεῖ με Δ ποιητικα διαγράφει δε, κεχαρισμενα. FneS. Epist. 103. p. 242 αλλὰ την ὀρθην καὶ γενναίαν ρητορικην) ην οὐδε Πλάτων, οἶμαι, διαγράφειν πειραται. imperit Interpres Vertit: quan neque ipse opin0r, Plato deseribere conatus est. Idem Epist. 105. I . 249. διαγράφειν μας του χορου τῶν ιερῶν. pist. 53. P. 292. Serna ad
Paeon. p. 309. A. Gregor Naziang. Orat. XXX v. p. 56G. D. ἄρα σοι πολλα διαγράφειν τῶν ύντων, - κατείληφαS, και πρό γε πάντων τον θεον αυτόν ubi SchOliastes ineditus, Basilius, haec annotavit: Διαγράφειν ἁντι του ἀθετειν, εκβάλλειν, ὰπ του καταγράφεσθαι καὶ καταχαράττεσθαι τὰ θετημεν τῶν συνταγμάτων, ετ δε και τῶν συμβολαίων τὰ ἁπορριπτούμενά τε καὶ ἐκβαλλόμενα, ω ψευδη καινόθα καὶ Ουχὶ νησια. Haec Di fallor, satis fuerint ad viti dicandam lectionem Plutarchi deris et Sir. p. 58. του νομιζομενου θεου πάντα ὁμαλῶ διαγράφων εις νόματα στρατηγῶν καὶ ναυάρχων και βασιλεων ubi Mart laudus, et ante eum Bouliterius ad Cicer. p. 54. διαγνάφων legere tentabant, inducti altero loco P. 155. ει πνευματα διαγνάφοντε τὰ
θεῖα και διαλύοντες. At ibi quoque ex Cod Petav. διαγ- ντι I a s duui,
Sed legitimus in priniis et propriu Uratoribus Atticis loqium di modu8 St, δια γράφειν την δίκην, liti In expungere διαγράψασθαι την κατηγορίαν, ab istituta accusatione derissere. γ Sias de tibi. PeCun. l . 3I5. περυσι μεν ον διεγραψάν μου τα δίκας ubi vide Marklandum. Liban Opp. Oni. i. . G44. C. αἰπο δε ισχνούμενο διαγράψασθαι την γραφην. Sed de hac notione Plena manum Vul S. in Harpocr. v. Διαγράψασθαι, et 'i. Hems tertius in ianu M. V. Διαγράφειν
τα γαρ ακηκοά που καὶ συ τὰ ποιηματα. δδε μεν γάρ, οἶμαι, διακορος αυτῶν στί. vii p. 636. F. Oυς ρθῶ παιδευομενους τῶν νεων τρεφειν καὶ διακορεῖ πο ζεῖ. Aristid Totii. i. p. 480. αλλ' Oμως τους μεν ξεβαλεν, νίκ αυτῶν ην διακορης.
Dio Cass. Fragm. Ursin. p. 60. ν τω θεάτρω διακορεῖ οἴνου ὰπ δείλης καθημενοι. Elian H. Lib. ix. cap. S. Pollux . 151. Phrynichus ineditus: ΚατακορhsODω, καὶ Διακορης, πολιτικώτερα Suidas exhibet in plurali Διακ9ρεῖς μεμεστω -
Διασφάξ Ex Herodoto Lib. i. 158.
επειτα τείνει ε διασφάγα φερουσα ἁπo του Θεο προ μεσαμβρίην τε καὶ νότον ἁνεμον. Lib. iii. 17. Lib. vii 199. ubi vide Glossas Aristid. Om. i. P. 272. την διασφάγα ποιησα τῶν Τεμπῶν ἔνεκα τω Πηνειω. Elian H. A. Lib. i.
cct P. 23. πετρα τε και σηρα ες, χου - σαι μέντοι διασφάγα μικρα και τα δια στάσειs. Alia forina et obscoeno Sensu
Hippona apud Schol. Apoll. Rhod. iv.
322. dixit o Σινδικον διάσφαγμα quo respexit Hesychius v. Σινδικον διάσφ.
Plura panhem ad Calliin. H. in Del. 105. Ualckenar ad Euripid. Schol iu
59쪽
Διηθεῖν. διυλίζειν. Διθυραμβος υμ νος ι Διόνυσον.
Phoenim. 26. AEL Albertus ad Hesych.
Διδαξάμενοs J IIanc lectionem ex Suida revocavimus. stus duplici mendo Διαδαξάμενος τελεσας τι περ τέρου διδασκάλου. Infra Ἐδίδαξα, ἐπαίδευσα αὐτos δι' εαυτου. διδαξάμην ἐπαιδευσάμην δι ετέρου, αὐτος ἐπιμεληθεις τούτου au et ipsa transcripsit Suidas.
σας ubi vide Ualckenarii Animadviet sic nos p. 70. Filii ἐπιμεληθηναι, καὶ ἡματα τελέσαι τιH των σοφιστων, item, siliuni PriDc plor συστησαι, et illiu in διδάξασθαι, in Theag P. S. D. L. P. P Tnili inritur Menon. p. 22. A. Nolaeis in coα δτι Θεμιστοκλη Κλεόφα ον δνυἱον ἱππέα με ἐδιδάξατο αγαθόν; quaemiam in Eschinis Socratici Dialog. i. q. 5. ad verbum leguntur inde excitata bueni stertius ad Arg. Plut Aristoph. P. 4. Pro lag. p. 99 Lλ. οἱ αγαθοὶ ενδρες ἰταμει ἄλλα διδάσκοιπα του υἱεῖς. Ibid. ni O : ταυτα δ' ερα υ διδάσκονται, οὐδ' επιμελοῖνται πασαν ἐπιμέλειαν. De usu Atlic verborum διδάξασθαι, παιδεύσασθαι
qui egerint, plures indicantur ad IIosych.
T. i. p. I 306. quibus adde Ualckenarium: ut Xenophoni Meniorab iv. p. 250. Διηθεῖν Sophist. p. 152. E. OLν διηθεῖν τε λεγομεν καὶ διατταν Cratyl. P. 265. . b γὰρ διαττωμενον καὶ δῆθούμενον, πηγης πείκασμά ἐστιν. ad quena locum conserendus est Proclus in Tim. Lib. v. p. 291. Tim. p. 532. F. O τοιουτ δε μόνον α δ καθαρον διηθεῖν. . 53S. Ε. χρυσos' μένos δια πετρα ἐπάγη ubi Ficinus ridicule reddit, sorescens, cogitans, credo, nihili vocem νθημενος. Rectius cepit ibid. G. ξύμπαν μεν τ γε vos, δια των ἐκ γης φυτων θημένα, χυμοὶ λεγόμενοι P. 539. A. 54 S. D. συνδιηθεῖσθαι occurrit ibid. p. 54 I. . Glos sulam habet quoque Suidas. Διθύραμβos Leo iii. p. 591 F. αὶ Ελλο, Διονυσου γένεσις, οἶμαι, διθύραμβος λεγόμενος Hipp. Maj. P. 10 . 13. Ion p. 45. D. Hipp. in P. 2ai. II. GOre p. 303. . i. 'inrit r. p. 3ll. D. 312. F. pol Og. p. 360. F. salit. iii p. 435. C. ubi vide Scholia Neque lianc glossam Suidas neglexit.
Δίκηλα Sic etiam ex Glossographo
nostro Suidas, ut nihil opus Sit cum ii q- foro scribere Δείκηλα. Erudite voce in exponit Et Vmol. . p. 260 28 ubi quod laudat, Δείκηλα προίαλλε, sumptuin osto Apollon. Illiori. v. I 672. Suspic0i glossam huc aliunde irrepsisse, praeSerlimcima da innata sit a Pollii ceci . . ulli nili Interpp. Villoisonia', V. C. ad Longum iii. p. 79. quia inani Odicon, post M. Cayperonnervina tractavit, ait, o regi Ono vocis Δίκηλα in margine scri tas voces, ὁμοιωματα, δοκεματα. 3 Εγκλημα J Legg. i. p. 620. D. δε ἴφλων την τοιαύτην δίκ)ὶν viii. P. GlΝ.
Κόλασις Alcibiad. i. p. 39. '. πάλαι δίκην δεδωκεναι EuthJPlir. P. 50. E. ως υ δεῖ δίκην διδδναι ἐκεῖνον, Os αν ἁδίκω τινα ἁποκτείνη. II ip p. f. i. I 00. C. Theae t. p. 29. A. et centii R
λεκτρυόνos α γεννους δίκην Phaedr P. 340. B. δια τη ακοη πεπληρῶσθαί με δίκηναγγείου P. 34G. B. ρνιθος δίκην βλεπων
Δικαιούμενos Pollux viii. 25. δικαιωτηρια, τα βασανιστερια, ω Πλάτων. ὁ α os καὶ δικαιούμενοι , τον κολα με νον Prius ex lat in Ulia dr. P. 345. G. αἱ μεν εἰς τα - γη δικαιωτήρια ἐλθουσαι, δίκην ἐκτίνουσιν. Posterius A gg. xi. P. 683. G. αυτόν τε καὶ Ου ιδόντας αὐτον δικαιούμενο i/. Exein Pici run qu Bntum satis est, congesserunt I. Camorarius nil Aristotel. Nicomach. v. 7. P. 233. t P. Ibeo pardus Emend. v. cri, δικαιοῖ lia punicii li notione respon
60쪽
Διπλδον Sophist. p. I 69. C. Toν δοξομιμητην δη σκοπώμεθα, σπερ σίδη -
ρυν, εἴτε γιγὶς εἴτε διπλόην χων τινὰ εστιν ἐν εαυτω. x hoc loco medicina
faciunda is Plutarcho Pericle p. 158. B.
η μεν εὐαρχ η διαπλοκη τι δπουλοs,Gσπερ ἐν σιδηρν, διαφορὰν ποσημαίνουσα δημοτικης καὶ αριστsκρατικηs προαιρέσεωS. ubi, Cui ii nemo dubitare possit, spui nil tonen Inore Suo Psinxerit, inti in scribendtriam η μεν γαρ ε αρχος διπλόη τις υπουλοs, etc. Levius idein laborat T. ii p. 715. F. κά το πουλον, σπερ τινὰ διπλους, αναπτύσσει τη ψυχ S. Lege, διπλόας P. 44 I. D. η διττOs μων, ω αληθῶς, καστό εστι καὶ σύνθετος. την γαρ τέραν διπλόην υ κατεῖδον P.S02. B. διπλόα εν σιδηρω μαλάσσων καὶ καταλεαίνων. Scholiastes Luciani ad Phalar prior P. 188. ex meliore, quantipso est, Grammatico haec descripsit: Αὐθέκαστο λαμβάνεται και επὶ του ἁληθευτικου ον τρόπον, καὶ μη τινα διπλόηνεχο os Mich. Syncellus in Dionys. Areo P. P. 370. πλου μεν, τη ρθότητι, καὶ μηθεια, πάση μουλότητο καὶ διπλόης ἁπηλλαγμένos. A Platone vocenIδιπλόη etiam sumserunt Theniist. r. xxi. p. 258. C. et 3 nes. p. 147. p. 288. Eadem metaphora Polit. iii p. 496. H. δτι υ εστι διπλου ἀνηρ παρ μῖν, ουδε
tanquam Platoni propriuna, Pollux iv. 47. laudat Polit viii. p. 496. A. υκ ερααν --στασίαστο ὁ τοιουτο εν απιφοὐδε ε , αλλα διπλου τις Euripid. 1LheS. 395. φιλῶ λέγειν αληθε αἰεὶ, κου διπλου πέφυκ κερ. Dionys. Halic Rhetor. p. 6. Ελλην Θετταλος, διπλου καὶ ποικίλος HeSSchius: Δι- πλυῖ ἁνδραs. παλιμβόλους Contrarium eSt πλουs. Legg. V. P. G09. C. ὁπωs μητε αὐτos κίβδηλοs ποτε φανεῖται,τ υν, απλου δε καὶ αληθη αεί. Polit viii. P. 493. C. Latinis simpleae tritissimum est eadem potestate. Platonicum πολλαπλου expressit Cicero ad Att. i. 2. est magnu in illud quidem, veruntamen multiplex pueri ingenium, in quo ego regendo habeo negotii satis.' Graecorum
etiam imitatione tiplicem Ulyssem seliciter diri H0ratius i. Carm. 6. N aecursus duplicis per et ' quod Denuuiua recte quidem post alios explicuit, sed ma nos anili xtudi ablatus, in reducis lyssis Oiu mutavit : quo, ad Ineu in Seri Milii, illi postsi re e frigidius.
εἰκάθω εἴργω ειργάθω, αμύνω ἀμυνάθω etc. quod idem ex parte repetit p. 23I. 53. Rus tamen regulae obstat κιάθω κίω, cujus Penultima Sem Per Corripitur. Vix austu in hanc classem referre ὁρμά- θω, quana vi bis occurrat apud Euripidem Med. v. IS9. et Andro iv. v. 859. Pro Pterea quo non desunt Omines acuti, qui utrumque locum in vitii suspicionem Vocent. Plat Euthyphr. περὰνδρos arro ενδρα πρεσβύτην πατέρα διωκάθειν φόνου. Org. p. 295. G. Πώλου το κατὰ νόμον αἴσχιον λέγοντOS,
niam vulgo minia notum erat, lγmpiodorus Commentario in hunc Dialogum IIsto et Scholia Stes per εδίωκε ex liticali-dui putarunt. Aliquando hanc formam, pro temeritate sua librarii obliterarunt, v. c. Polit. i. p. 428. F. λαφρον πρOsτ αισθανόμενον διώκειν, ubi Stobaeu p. 445 Code Paris et Scholiastes antiis quum διωκάθειν conservarunt. Idem Philemoni apud Atheu L. Vii. P. 2SS. E. restituit Is Casau bonus Euripides apud Stob. p. 26. ισχρου ερωτα δημοτῶν διωκάθειν Aristoph. Nub. v. 1484.