장음표시 사용
611쪽
optimam ver et preeStantissimam harum Inscriptionum editionem debemus Viro eruditissimo, Ennio Quirino Visconti, qui Casau boniani et Arcu diani acuminis laudes felicissi in aemulatus, Salmasianam doctrinam sollertia judicandi temperavit, tractandi perspicuitate scribendique elegantia etiam superavit. Consectus est liber, quem chartarum quoque et typorum nitor ac venustas mirifice commendant, auctoritate illustrissimi Principis Marci Antonii orghese, nec inter librariorum merces expositus in Italia, Musarum amicis ab isto Musaget liberalissime concessus. In scriptio haec est: nscriZioni recheari ope ora Borghesia ne conversioni ei os serva gioni di Ennio Quirino Vis conti in Roma ellas tam peria agitarini 1794. Ol. cum ΙΙ. abb. aen. Marmorum
scripturam Summa culorum animique contentione denuo rimatus, multos locos editor restituit, in quibus Casau bonus et Salmasius frustra haeserant, excussit quoque notatione decessorum suorum
una cum Lucae Holstenti apographo S. diligentissime correcto, quod servatur in Bibliotheca Burberina. Ex hoc apparatu e notavit lectionis varietatem, omis Si perpauci S, quae Arcu dius acute viderat ipsas vero scripturas marmorum in tabulis aeri incisis subjiciendas culis curavit. ex tui apposuit versionem Latinam ad literam : subjunxit tum metricam interpretationem Salinasti, correctam a se passim melioribusque lectionibus accommodatam, tum Italam,
quam ipse jussu principis sui composuit Saepe ei ad tollendas depravationes prosuit ingenii sagacitas ad dissicultates verborum et rerum expediendas, interior tum linguae, tum magis etiam historiae atque antiquitatis cognitio ad nutriendos denique et delectandos lectores, copia multarum rerum, qua in Commentario insignicum eruditionis pariter atque perspicuitatis laude exprompsit.
614쪽
1 Αθηνα A. VARIAE LECTIONES A significat Petri Arcu dii Ai,ographum, editu in a Jacobi a Sponi in Miscellaneis erudita aliti liii tatis, et in Montelatici DescriZi Oile delia villa orghese. l. runckian:iiii lectionem C. Casau boni an alii. H. Volsie inii lectionem, o Codice M S. Bibliotliecur Barberinae M. Maiitatrii lectionem. S.
Salmasianam. Ποτνι' ΑΘ αων πιηρανε Vox ἐστι ἡ- ρανος, recte observatile Pie Ono, non admodum frequens, proba tamen et antiqua vi ri. Verisinii l. p. 10.3. HesJCh. 'Επιnζανα επικουρητιγια τῆς ψυχῆς ἡ ποδῶν. 'Eπιηρανα Θυμω ποδανιπτρα ἐπιηρος. ἐπικουρος επι Θυμι. ἡς. ἐπίηρος βοηθος χαριν αποδιδους. Ubi Pro Priore ἐφηρος, Cum Piei sono corrigendum videtur: ἐπιηρα-νος. Sic sui sorsan ii Codice Marciano.vid. Hes3cli. d. Scho w. p. 236. Infra idem 'Hρανεων βοη Θῶν χαριζομενος Me morabilis est locus clioliastae Homeri ab Albertio citatus, ad Iliad. . 419. ' ηρα-νος δηλοῖ τον κοιρανον, καὶ το επικουρον. καὶ το ρανειν' ποιουρεῖν καὶ χαρίσασθαι Scitoliastes Apollonii liodii Lib. II. 515.
μέλων ἡρανον explicat: τῶν ποιμνίων προστατην Nolarida Praeterea sunt quae habet Suidas, Elynici logus et Hesyclitus voce Hρανος Si inplex nρανο bis adhibuit Hermesianax apud Athen tuum Lib. XIII. pag. 597. D. v. 16. Xαρι α ν ρανον, et
v. 22. D: α δἐ καὶ Βοιωτον α ποπρολιπόντα λέλα-
Ubi l genius vulgutam lectionem sine
causa rejicit. ζανο πασης στο ιης, est S, qui omitem coo iiii iovem cica liuit Uue tenet. Compositum ἐπιερανος usurpavit Orpheus, Argon. 96.
Ubi vide e nerui n. Cias eundem nil v. 86. Nonnus Dionys. Lib. II. 10 p. 2.
Ubi Interpres, rutus Athiopibus, cum
debuisset, Rex AEthiopum. Lib. XI. P. 314. Diana vocatur: Oλη ἐπιηρανος αγζηλtotius Begina venationis. Vim verbi recte cepit alecum pius in interpretatione Ionis Chii apud Athenaeuiu Lib. X. P. 447. F. Analeci Brunk. T. I. p. 161.
Singulari et mira significatione vocem adhibuit Philoxenus Leucadius, cujuS
versus texametri e carini ne Δεῖπνον inscripto laudat Plato Comicus in Phaone apud Athenaeum Lib. VII. p. 32, A. Τριγλη δ' ob ἐΘέλει Μυρων 4 πιηρανος
Philoxeni uinitio Suiit hi versus, minime Platonis, laudantur enim multis aliis interpositis Philoxeni noni iii ah Allienseo Lib. I. P. b. D. In OStra In Scriptione, επιειραν defendere voluit Salmasius, quod vitium erat Apograpti ; nam in lapide conspicue legitur Em H PANE. Caeterum saepius E pro II iii antiquis Inscriptionibus obvium. Sic ΣΚΛΕΙΠΙΑΔΗΣ, ΣΩTEIPI, Pr 'Aσκληπιαδης et σωτηρι. In Columna Farnesina occurrit TEI IIIIIAI, pro τῆ 'A πια Cias. Cuper Apolli eos. Hom. p. 37. Grammaticis antiquis docen-libus, Boeotiorum praecipue linguae deberi videtur, ut I prora ponatur. Vid. Ely-m Ol. M. V. ει δωρος P. 140. De sorina κειρυλος et κηρυλος consule Euphronium apud Soliol Aristophati Av. 299. Forma crinirn Oininis πενει Pro τε νηοῦ, dialecto Eoli eae tribuitur ii Elyui Ol. v. v. πλεια ρειν P. 67ἰ3. Sic et i εἰς Pro μῆν legitur in Homer Iliad. T. 117. ubi Scholiastes minor sorinam Eolicarii esse docuitu occurrit lamen ii induros cm. V. 2. Vice vorsa re pius Hisi utatur in I. vid. Ioan ii eiu Craininat P. S. Gregor. P. 24. Eustath ad Iliud. T. p. 611. Librarii praecipue imperiti diphthougumacium muta-
615쪽
Veneranda Athenarum praeses, Minerva Tritonia, Et quae opera hominum inspectas, Rhamnusia Opi,
οραεις C. ἐλαεις vel λαεις vel λαὶ S. ἐλαει B. runt, vel ei adiunxere linguae genio re- Pugnante vid. Vulch ad Euripid Phoen. p. 216. Reish ad Demosthen. . ΙΙ. P. 911. Omnino cum Leniae pio DrίElec t. Academ de Analog. L. G. P. S., Credendum lianc diplithongorum E et i permutationem tribuendam esse Min liquissim Eqlioque exempla Praebent In scri titiones
Pockokianae. In ummis valde attritis vitium hoc inveniri, monet Vis conti ad h. l. Sic in unam Tralliano, apud deri cuni Disseriat. I. ΡΛΛΛΙΛNΩN. Praecipue vero in umismatibus Imperatorum.
vid Bu Onarotti, Meda glioni XII. 3. XIV. scribendi rationi Graecorum, qui iteram Protulit quoque e gemmis exempla nondum in Alphabetum recepta, prora et Vis conti In Codonibus SS. vilium H posuissent EI. ciis. Vale L. Epist. ad hoc scribendi observavit Brunk ad Apol-Roe v. p. 31. Sic apud Mion. Cassium lon Rhod. Lib. II. 1260. . D 'Orvilio ad Lib. XXXIX. p. 108 legitur ιτ:ίς τ Cliarit. l. 242. Od. . Lips meringa in
Ιταλιαν πειρηκως. ubi πειρηκως, pro Observation. Criti c. cap. a. pag. I 45. α ηρηκως, male intromisit librariorum Schneide ad Anthoi pag. 110. Rulliali, Stupor HesJoh. 'Aπαιρει. δευ ει απιδηριεῖ. Epistol Critie. I. pag. 83 Graecorum αναχωρει vid. Rei Ind. Luci an . . I. p. imitatione saeps lineolam parvam in litera
83 Contrario modo A prora legitur in A, omisere Etrusci vid. V. l. an Zi, Fragmento ex Euripidis Egeo. r. Mus Saggio di Ling. Etrusc. . . pag. 208.
Εἰ μὴ καθεξεις γλῶσσαν, εστι σοι κακα.
E enim clii Atticis poetis semper cum Eckhel. , Doctrin. ummor. r. I. Pag. 124, Romani quoque, de quorum scribendi
methodo copiosi sunt Viri doeti ad Lucerne di Ercolano T. VIII. Tab.
XXXVII. 10. et Matini, Inscripti fratrum Arval. . I. paps 127. Quin, A nonnunquam pro in legitur Certe in In indicativo occurrit, nunquam cum Sub scriptione antiqua Sicula, primum edita a junctivo vid. Eschyl. Pro melli. 343. S45. St. Non Voyage en Sicile, Pag. 12.636. Euripid Androna. 206. Merc. sur occnrrit EATI, pro ΚΕΛΗTI TE AEIOI, 1120. Cum optativo in 'enitur in Eschyl. Prometh. 477. Euripid. Hippi d. 1240. Herc. sur. 1110. Electr. 97 422. Pari modo corrigendum Fragmentum Philenionis, quod effugit diligentiam Benile ii,
Emend. in Menandr. P. 122. 'oρααζ Desunt hac voce duae primaeliterae, omnesque in fine legerunt ΛAIC. Pro ΕΛΕΙΟΙ, et p. 171. ΡAKAEI, pro ΗΡΑΚΛΕΙ. Servanda ideo in nostra In scriptione lecti οραας, a qua non procul abfuit Casauhonus, qui ραει ex iii genio emendavit, quam emendationem probat
Valhen ad Elegiam Catulli Callimacheam pag. 183. Salmas ii conjectura λαεις, etsi magna eruditiones defensa, nihili est. vides Vae Leci . Visconti vero Iapide Wrbum enim φορα optime Ne me S COnaecuratius inspecto, vetustate sere dele venit, inspicit enim opera mortalium, undetas invenit literas AIta Parvula enim δεινα diei ab Archestrato apud Athenaeum lineola distinctionis causa Posita, eras Lib. VII. p. 505 Homeriis, de Sole Om- est. A. in nostra Inscriptione , SaePius ni vidente, verbum adhibuit, Iliad. s. siue lineola occurrit Sic, v. . et 22. 277. omnino significat inspicere. Diphi invenies ΚΛ pro AI et lin. 9. ΛΛΩΗΝ, Ius apud Plutarchum adv. Cololem, T. II. pro ΑΛΩΗΝ. Porro lin. 27. ΛΛΕIN Pro opp. pag. 1124. F.
Iliaca vid. Guasco Inscripti mus Ca Euripides in Penelopae apud mi obseum Pilol. . I. n. 1296 Cauter Thesaur. n. Ecl. Pi, S. Tit XI pag. 45 Grol.
616쪽
εκατοντα πυλοι ex correctione C. S. A.
ΠEIONA Lapidis scriptura, a iobis postea liter L signataJAnalec t. Brunk. . III. Epigr.
ορῶντος, οριμα Δικης καθορα παντα τα γινορ να.
vid etiam Ammian Marcell. Lib. XIV.
39. Ραε νουσιας ἶm Deam Rhamnusiam esse Nemesin, res e Poetis totissima. Ovidius U Memoremque time Rhamnusidis iram. V vide Pausan Achaic. c. V. pag. 405. Suid et Hesych. v. Ραμνουσια Nemesin vero Οἶπιν diei, vix alibi occurrit, nam Oἶπις vel 'Ωπις est Diana, a Nyna plia aliqua si dicta vid Schol. Callima ob. H3mn in Diari. Ol. Servium ad n . XI. 55 2 et stio a Spanhem ad Callimachum laudato A. Alexander Etolia , in Analectis Bruti L. T. I. pag. 419.
cias. Jacob in Animadv. n Anthol. r. T. I. P. II pag. 233. Hi no se Dianaopifera dicia, in marmore apud Gruier. XLI. 4 vid. Scalig. ad Catuli. p. 73. e
me Sin vero eandem cum Dian habitum esse, ii luel ex Harpocrat. v. 'Aδράστεια.ciis Step. JZ. i. v. Patis an Phoci C. C.
37. Ad quam proinde emesin, Οἶπιν Rhamnusiani res psexit lictor liymni Orphici in Nemes LX. P. 258. dicens,
vid o me mortibilem locutii iiii machi apud Strsthon. Lib. XIII pag. 583. Laudui 'is conti intillimum Cati illi locunte Carm. LXII. 395. ut rapilli Tritonis hera, aut Rhamitus ias virgo.
quem ex antiquo Gra'co poeta redditu inovso haud absurde iiiiii. - ἔργα βροτῶν, dixi poseia noster iri Catullia de Nupl. Peloi et liei id. 192 facta virum Quare saeia viruin mulos antes vindico plena Eumenides.
ponunt Servanda lapidis lectio, defensa Viscontio, auctoritate Homeri, qui simili modo Iliad. I. 575. τεμενος - πε - τηκοντόγυον dixit vid. Apollo ilium Sophistam ex Homer . . I. pag. 658. d.
Villo is s. p. 49. d. Toll. Eadem ratione Euripides in Cressis, apud Porph3rium de Abstin. Lib. IV pag. 103. ρε-
in Suid T. II pag. 549. Centum a poeta Romae tributae portae, ad immensam magnitudinem designandam iam Plinio teste Lib. III. . . Porta tantum XXXVII. Romae erant. innumerabilem copiam figurarum sculptarum, dicta est Columna Antonina, Columna Centenaria. vid. Vin kel innnn, Storia elle Arit, . III. pag. 350. ea. Sic etiam turris Cente- nuria, Constantinopolis irat, dicta ibmagnitudinem immensam vid. Du Cange, Constant in Clirist. Lib. II. g. 4. pag. 31. I t. I Centenis vicibus e prava Pro nuntiandi cons uetit dine I vel EI, a librariis c insusum Idem valet de lio loco, ubi pro πιονα, lapis exilibet τείονα. Hanc γρα po Graeci Lexico grapti et Clossarum
suis locis singula notarunt. In Eschyli Eumenid. 224 prirnus Porsonus inendavit:
Cum in omnibus Edd. esset λει τω Dolemus illiue Viri doctissimi observationesiti δεῖ oli1lum desiderari, sine dia hi in men ad hanc ilion inlion in iii ductus est D nwesii regula, qua Gr aeci sermoni ratiooxicit ut oculo οὐ sa vel cum suturo
indicativo vel cuin Aoristo ultero serinae subjuncti up construantur. λειπα et λιπω, si pili criti sustr. In Euripid. Helen 1501. no in Mus grave ne tri gratia legendum λείπουσαι Pr λιπουσαι. Iun. 572. πειρο -
617쪽
Vicinae suburbans Romae centum portas habentis, Uberem, agite, hunc, o deae, honoretis locum,
Pagum Cerealis hospitale mari opse, OUt, et Triopes inter immortales dicamini.
bus dabunt chiil γ ad Eschyl. Agamemn. 967. 'Orvilio ad Charit p. 27. et Luga in Exercitati Acad. T. I. p. 102. A Doriensibus praeeipum in Diphthongum ει resolvi, docent Monumenta Peloponnesia a Paci audio edita. Ihi T. I. p.
Sponii Miscellaneis P. S34. τε χη τεν, Pro
Cia f. ruter Inscripti. p. 769. Falconer. Inseripit Athlet. p. 52. Marmor. Oxon. Inde X, in I. et EI. In Epigrammate edito a Quirino, in Corcyrae primordiis cap. XXII. legitur : παρα Θεἰν αλος εμο εσσαν, pro A Sic quoquo in alio Epigrammate. Romae 4n CaelimontaniqMatthaeiorum tortis exstante, edito ab
Ignatio Raponio, in Epistola ad ahom. Chan dierum Velitri. 1783. y invenies
nendum νικησας. In Hesychio legitur:
νον Corrige L Εὐστιεες. In Callimachi Fragmento p Polluo. Lib. N. c. 24. Fragm. Benileiana. u. CCXXXIII. T. t. p. 25. Ern. ει,ος, Pro me, mustricula est. Sic quoque in Glossis antiquis
vid Aristoph. Equit 121. Esch xl. Prometh. 365. et oup. in Suid . . III pag. 563. Multa praeterea hic ex Inscriptioni-hus antiquis huc pertinentia notare possum, in quibus Passim Sculptorum incuria, ει pro ι exaratum est, iis maximo ins3llabis, ns Iota longum liabent, quod pravam hanc orthographiam jam antiquis temporibus invaluissse ostendit NOn- nulla jam protulit is conti ad h. I. ii
Marmora Doniana, IV. 7. Mus Veronens Pag. 6S. Corsin. Fast. Attic. Om. II. p. 112. Biagi Monum Grae . Latin . ex Mus .mania n. p. 43. Praecipue vero
tamen moneam nihil apud Romanos quoque in vetustis lapidibus frequentius es Se . In Inscriptionibus enim Augusteum aevum subolentibus, frequentissime invenies Ipro longo I positum. Sic apuit ruterum. pag. 500. Scriptet, sei, fructetve Sunt, Proscripti, si , Duclive sunt ec sub Augusto tantum, sed sub Proxime Sequentium Imperatorum principatu hanes di-plithongum ΕΙ in usu misso, indicat Inscriptio apud Gruter pag. 99 1. et Gualthe rium iii Tabb. Bruttior. p. 73. quae ad Trajani tempora pertinet. Vide praeterea Conotaphia Pisana, ubi innuinera exempla. In Oderici Inscripit. P. 329. OcCurrit: Deana dolea dubet, vitiosissimi scribendi genere Vide egregie hac de re disputantem, auctorem libri inscripti: Martii Riceardiani di si alle censure dei Marches Scipione Masrei, P. 238. q.
514 673 68S. Hymn. in Dian. 4. Τ. V. p. Iul. Ern. Auctor carminis notum illud territorium si vo fundum, et quidquid
muro incluserat, et Adrastes et AI iuervae dedicaverat Herodes, Triopae δῆμον appellare videtur Salmasius, magna eruditione Prorqus novum, sed vix cuiquam
Probandum sensum hujus loci excogitavit. Correxit, quae visum est corrigere, mutavit, quae sibi adversari putavit, interpretatus est denique totum locum dure et contra verborum indolem Felicius res successisse videtur Visconito, qui Triopium in Triopa, Phorbantis et Euhoe stio vid. Pausan Corinth. c. 16. P. 112.3, qui inter Argivorum reges septimo loco ponitur, dictu in putat. Omnia quidem a docto Italo tacta sunt, quae huic sententiae aliquam veritalis speciem conciliare possunt, at, qui ad omnem totius Carminis nexum adverterint, probabunt nobiscum, Triopium sine dubio appellatum esse a Triopa, risichthonis Patre,
diis consecratum, τεμενει instructum et
Sepulcro etiam familiae destinatum Epitheton Δηωος nunc optime ad Triopam referri potest riopas vim teste Diodoro Sic. lib. V. p. 379. et Hygin.
Astrono m. II. 14. diruit templum et sacrum Cereris lucum.
'Aλε αῖον Sio legitur in lapide monente Visco ut ultima liter deleta. Idem valet do ultin, is literis lineae 9. 25. 52.34. et 33. ulmasius iii apograpti suo iuvenit
618쪽
ΩCoTE L. πολυστα φιλον C. S. M. Lliis, oeschelium secutus, qui in literis Verbum ρωεσθαι, festinanter, citru tudio, ad Meursium datis Ep. VI. Gud. l, re properares in digitat, σπουδαίως γανεῖσθαι, Vissimis, at optimis monumentum nostrum ut Grammatici exponunt Homer Iliad. M. exstruxit notulis, dedit αλεγησθον Viscon 49. ti, Casan boni et Salmas ii emendationem λεγηρ Θον praeserens, faciliorem quidem lectionem profert, quae tam et non a manu Poetae est. Non reprehendisset optimam lectionem, si memoria tenuisset Pindari locum, Olymp. II. 143. Πηλευς τε καὶ Καδμος ἐν τοῖσιν ἀλεγον -
Cns Iliad. - . 411 417. . 367. Si nimias in ovo, in Analec t. Erunk. . I. p. 203.
κατ' αλαὶ J Lapis lectionem sexhibet α,: Oiε, μι α μεθ' ιμερρεντα μαζον Callimachus, et ex ingenio addidit Viseontia'. 'ne re Hymn. in Dian. 215. ποδορραη 'Aταλαν- sertur ad οῦς, quod est . . pro ουτως. Qito Tm Pedibit elacem rata tantam dixit. modo venistis ita propertite Sio saepius hae Apollonius Rhod in pulcherrimo de edicendi ratio in Homero occurrit vid. Iliad. reidibus loco, Lib. IV. 10.
lisei rrebant hile, illuc. Haec ex Homeri Iliad. , . 61 3. sumpsit inpollonius, ubi poeta de Sipulo loquens, ait:
S. 147. . 33 δ . 422 432. . 97 902. etc. Sensus ergo est hic Precatur Poeta noster deas, ut eode in studio, eodemas lectu ad agrum et templum ab Herode Consecratum ac Deciant quo Rhamnuntem et Allienas dilectissima sibi loca solebant invisere coelo relicio atque ut festinanter incedant per vineas et segetes sylvasque et rata lustrent. - δωματα πατρος εριγδούποιο λιπουσαι. Non minori sua Vitate Sappho in fragmento ex Ith3phullis 'ro πολυστα, υλον, quae Scriptura est Ia a Pud Hepharsi. p. 57. Didis Casau bonus, Salinas ius et ait tu ire Δευρο δεῖ τε οῖσαι ρυ πιο λιποῖσα. 'ial et πολυστάς ιλον vid. I ar. ieci. ii , -- EOlice quidem ι pro υ ponitur, id Cre- δομον. Et in Hymno ad Venere in , Dud ri i, Λ ζ. - ir . dor de Dialec t. p. 29o. Horum apud Dionys Halicaria. p. 47. d. plon. H
Elym I. M. Pag. 771. Eustalli ad Iliad. ar: τρος δε δομο λ τοῖ σα ε . p. 536 Athen. Lib. III pag. 4 et χρυσεο ηλΘεοῦ. II ierin v. βιβλια : ut conservanda lapidi SAlcman ei iam de Venore, apud Strabon loci io. - πολυσταφυλον Αρνην Homerus Lib. IlI pag. 52ι. et lino pii d Eu dixit Iliad. a . 507. idem vineam admodum stath ad Iliad. . . I. pag. 305.
Θουσα αλ ωηv. Iliad. er . 531. Miro modo Iluli qui vites colunt, dicti sunt νέρες πολυστάφυλοι ni meli uini poeta, ii desit Poeta in cellus, Cinna ni filior. Piid poeiaculis scripsit, tu, ud Si Ohaeum rit. C. Churisium Lib. IV. Png. HI G iunn deum qu o solii vides ei liriu
Seu Croiae ni agis. - lii Dictynna m ruris, Huc descende. pag. 42l Groi. Cioli rum vide mi litam do voce σται γυλν disputatio non Cratetis Graiiiiii alici pud Allienae uni Lili. XIV. Pug. i5 3. - in iranda ei iam ich- si aedili emenitatio. lui existimat versum 7. ita scribendum esse
619쪽
Quo modo vero, quum et Rhamnuntem et anil rus Athenas Venistis, pedibus Patris grandisoni relictis, Ita hanc properate uvis abundantem ad vineam
Et Campo Segetum, et arbore rucem OSRS, Pratorumque coma tenera herba alentium Con Sectantes. Vobis enim sacrum Herodes terram dicavit, Tantam quanta muro cirCUm currente Saepta e St,
parum circumspecte. Nam bzne Graecam distant voces χῶρος, λει μοῦν, αγ f ανΘοφό- et elegantem esse vulgalam loquendi lar ρο- et alia. dii Demarateis apud Athemulam e pluribus locis probari potest Deinde etiam ordo verborum qui Optimus erat turbatur, nam γῆν et λουεν, minime conjungere Poteris. Δενδρεα βοτρυρεντα Δενδαε pro vitibus racemis refertis accipi possunt, nam et vites vocabant arbores, praesertim quando vitis non colitur humilis. Horat. d. Lib. I. 18. mullam Vare sacra vite prius Severis
Alcaeus Lyricus, unde accepit, dixerat ap. Eustalli ad Iliad. H. Pag. 1163. naeum Lib. XV. Pag. 35. U. legitur :
κομας Legitur apud Eustathium ad Iliad. ε . p. 233. Κόμια δε λέγειν δένδρωντα φυλλα, θεν καὶ κορι ἡ τυ λειμων παζατη τραγωδια, καὶ κομ.αν, καὶ ε τουτοις Θαλ-λειν Eustathii observatio pertinere videtur ad Euripid. Hippolyt. 220.
ubi id Schol. κομυητης est in Euripid. Iphig. Aul. v. 1296. λειρχων ανΘεσι Θαλλων. I homas Mag. cujus verba in notis dedere V DD. pag. 528 541. Κομα - καιτο ος, ἡγου ς υτ εχει. Etymologicum Gudian uni in editum : Κομα - Θαλλειν. Ορος κεκομυημ ένον λ' dixit Callimachus H. in Dian. v. 41. et II in Del. 262. PH- Reposianus, in Anthologia mite uvi coronati κημο-ες μυελαίνησι682. nunc lueos vitis σταφυ ησι, dici Sunt in verbis ex antiquish3mnis petitis a Cratete Grammatico, apud Athenaeum, Lib. XIV pag. 653 cns. Casa ub pag. 30. Indus fluvius ob arundines ad ripas crescentes, κομἡτης dictus
a Phoenice Colophonio in ambis, apud Athen. Lib. XII. p. 530. F.
Mηδε αλλο φυτεύσης προτερον δενδρον αμ πελω. Quia vero jam versu Superiore vites O minata sunt, dicendo πολυστα γυλον κατ' αλαὶ v, nam ἀλω αμπελοφυτο γη hino δενδρεα Sunt arbores, quae vite adscendentes sustinent, quibus muri tantur vites. Virgilius elog ΙΙ. 70. frondosa vitis in ulmo est.
Latina, Τ.M. Pinunt brat. V Ibycus apud Athenaeum Lib. XIII p. 601. B. A. 4ινανΘιδες αυξ-αενας
Theocritus, de loco consecrato, Epigram m. IV. 5. d. Wart.
Hoc genus Graeci αναδενδρα δας vocant. v. Hesycli. h. v. in et ficus arbor, Soror vitis dicta ab Hii monacte apud Athenaeum
Ubi interpres Indus capillatus, cum debuisset Indus Arundifer, aut arundit OSuS.'Iερ Ἀνα γαῖαν ηκε - νεηκε, ah ανιημι scilicet cim secravit vide Salmas et docte, ut solet, vocem illustrantem Spani, ad Callimach. . II. Pag. 783. Την εστες ανωται J Desideratur bieversus in Casau boniana editione, quem Lib. III. p. 78. C. quia adjunctas tenet postea Salmasi submisit Ongarsius, et vites, et Sicci O :us intelligendus non parum tacit ad totius inscriptionis in-
nem possessionem suam, Sed partem an Aε ὶ ωνων τε κομαρ Λει λων de loco no tum modo, qua monumentum Seu . tem-rido poeta noster adhibuisse videtur , Sic nium construxit, ab Herode Nou Seera-
620쪽
iam esse. Rusinodi autem loca Sacra saepta Graeci vocant ερκη et τωβὰλους. vide Salmas Pollux, Lib. VIII. 15. οἱ di
ανειμ ενοι Θεοῖς τοποι, αλση τε κα ερκη καὶ
πελι αλὰ κυκλος περιβολος. Quia vero ejusmodi περίζολοι sacri lucos et hortos et vineas concludebant, factum est, ut totum conseptum περιάολον dictu in Cns. Cliae remonis Tragici fragment ap. Athen. Lib. II pag. 42. et Elian Var. His t. Lib. XIII. 16. Η δ' tetra οἱ Quia saepius ι Pro ει, et ει Prora sculptoris incuria nostra Inscriptione positum occurrit, Visconti hoc loco Pro επι, legenduin existimat επεὶ attulitque similes locos ex Homero, in quibus πει repetitum est Sic Iliad. α . 112.
Neque tamen nectissaria viri docti mondalio. Σιειν, Anacreon dixit, Od. XXII. 4.
Ale: cus apud Similion Lib. XIV. p. i 6. E. et Eustalli ad Iliud. H. pag. 567.
Sotades ap. Hermogenem περὶ Iti . P. in .s17. Σει οὐ μελιο Πηλι αδ δεξιον κατ' ωιχον. Sio ei lina Sotadis locus D stituendus. . Male erat πιλειαδα. In Glossis quoque Crae coLatin Σειω moveo libro, vibro. Βῶλον αιίαν ἡ ἔνα λααν Solemnia liaec verba in monumentorum consecratione Ne quis inde lapidem moveret, ceSpitem velleret vid. Salmas Apte laudat Visconti, Antiphili 1κantini locunt, Alial Hrunk. T. II. p. 170. Alii δε τις ἡμετέρου μαρψη χερ μαργὶς δἰτης
οχλίζειν Hesycli reddit: κινεῖν, μοχλευειν. Sic et Photius in Lex. S. vid Nicandr. Alexis h. 2 26 453. Auctor incertus Λεσβου κτίσειυς forsan Apollonius licidius, apud Parilienium, Pug.o4. edit L Grande
Mοιζεων τρεδες ναγκαι Variis modis viri ruditi vii locum aggressi sunt.
qua voce deduxit, idem est ne τρεστος, formidabilis Euphorion ap. Hermogenem pag. 35. και τρεα δηιαον Αθηνῶν. Simili sorina, ευκλεα οῖραν, Iulius dixit in armillo ad Baeclium, p. I. Si obcUilli Tit. XXI. p. 495. Grol. Aliam viam Visconti, qui Salmasio minime assentitur, iniit. τρεδες sortitam plur esso Putat ab ατρε ης, Positam pro τρεεες ut ἀτζεε , et Poetice contractant quoi nodo in Homero ευκλεῖα ei εἰκλείας, Iliad. c. 2B1. Od. φ . 38 l. pro εἰ κλεεῖς Et 3mol Og M. Pag. 391.