장음표시 사용
631쪽
αδα σοι δεξια καὶ πολυ διαι γορα Θριαμζοδιθυραμβε ιπσοχα, αναξ lS0 Ἀκουε ταν εμ α Δωρίαν χοζε αν. Nullum erecto sacile in Ailienae inve iniri posse Lyrici fragine niuiti, quod ait Corruptum sit. Eamu per singula. Causam carinitiis lianc refert Athenaeus Πρατι-
Initio non absimilis est sermo Philooleiae ap. Sophocl. Philoct. 126 2. et incerti
Poetae p. Dionys Halicaria de truci. Orat Pag. 333. Pro τι αδ τα χορευ- ματα, quod in antiqui Edd. Erat emendatio Id. Stephani, τινα αδ τα χορευμ.ατα, Valde probatur uia imo nostro ons Sophoel. Ed Col. 200. Antig. 113ου. μολεῖν. cum vi Posiluni, si δρακων ἐδοκησε μολεῖν, Stesichorus dixit ap. Plutarch de S. . . . II opp. p. 155. A. V. 4.
Διονυσιαδα πολυπαταγα Θυμελαν Διονυσιας
Sc. ορτε tu scenam Bacchicam, pedibus percuSSam a choraim agentibus. Oeta cuin Naiadibus sacris Bacchi in remotis rupibus adesse videtur. Male erat in Allienae πολι παταγα Θυριελαν, et in Aldina Ed. πολυπαταγα θυ κελας de Thymelevi de Boindi nunt dans les Memo ires do 'Acad. de In Script T. I. p. 136. . . in Athenaeo erat: εμος ἐριος ο ρομιος
Mibi vero videtur legendum esSe ἐμοὶ ἐμ ο ὁ ροροιος. Bacchus mihi est. i. o. furore agitor, simile nolo αμιις μοι αναξ. Dithyrambo graphi, irrisi ab Aristophaue, ub. 590. ubi vid. Schol. Aperte haec transtulisse videtur Horatius ih. Od. . ias pervicacessit ni illi Ih3adas celebrare. V κελαδεῖν, idena esse ae Λανεῖν, docet poeta P. Strabon. Lib. III. pug 919. B. v. 11. in
Scripsi ορε'. orsus sorie sic legendi
Et si Naiades ferri possunt, ain iii earum societate alibi iacchus, esse solet. Vide Lyrici locum p. imeri una Orat. IV. . 10 pag. 470 cns. Acron admorat. Od. Lib. I. 30. ubi Bacchus V Naiadum potens' ab Horatio dictus. In v. 13. placet Casau boni mendatio, pro αγοντα, αδοντα Scribentis Monet vir doctus in Ani inadu pag. 90. In rutino Hyporchemate legunt et veteres οἴ τε
κυκνον αγοντα opinor Pro αδοντα. amC3gni non γουσι μελος, neque ducunt choi ea S, Sed δουσι, canunt. In voce ποικιλοπτερον haereo. Dalecam Pius reddidit rarii ii odi su)it accinendi. Vox
ποικιλόπτερος, rara St, ii usu de vario
Penitarum colore. Sic in Euripid Hyp pol 3t. 20. Anior dictus ποικιλο τερος, i. e. ver Sicoloribus alis, ut Virgilius de amore dixit in Epigrammate, Antholog. Lat. . I. Pag. 3. De avibus vocem ad lithuit Anacreon apud Athen. Lib. XIII. p. 599. Aristophan. Nub. 3420. AEschylus iii rotii Excerpt. pag. 55.
Omnino tamen carnien Vari modo e XOrnatum, et aptis poeticis imaginibus distinctum, dici potest μελος rarout ιλο τερον. Certe hoc verbuin et celeritatis et ornatus significationem habere debere videtur. Pindarus em V. 77.
Inter recentiores, onnus Dion3s. Lib. I. 15.
Carminibus mellitis Musarum alae tributae in hymno Lyrici incerti apud Athenaeum
Lib. XIV pag. 633. Γλυκυτατων πρύτανιυμνων, καὶ μελεα μελιτοπτέρωτα ουσαν.
Joco quoque Aiali pilaiies Comicus apud eund. Lib. XV. Pag. 643. carmina poetarum ni in is turgida, μέλεα vo Cat. αερσι τη- τα Pindarus, πτεροεντα ἱ μνον dixit Isthm. V. 30. Nolus quoque Horatii locus, Od. I. 6.
Seriboris Vario fortis et hostium Victor Maeonii carminis aliti. ubi iis Porphyrion Avibus quoque
apte conati arari Poetns, innumeri e e Oetarum locis alet. Ala Oii avis, terram et depressiora loca volatu Superantis egregie convenit Poetae, Sive sententias sive veri, specios, Sublimiori casti eris. Is it inini qui celebratu est carmine,
632쪽
voluti ε terras, sum uomitu ex carininc,
quod ubique canitur. I beognis, in
Caeterum vide deli ac dicendi ration Vos ii Lilier. Muthul argum T. 'I pag. 5 Si quis denique in iratina volet retarre
illud ποικιλοπτερον ad κυκνον, non me ia-bebit repugnantem. Ave enim oti coloriqvarietatem ποικίλαι Ιhycus, Allienaei Lib.
Simonides, in Pental illo, p. Aristotel. de Animal. V. 13. montionem ait αλκυ - νος ποικίλας Hesiod. Eργ. 201. ηδ να, ποικιλοδειξον vocat, ad vario colores respiciens. 'Nio et Laiiiii clienta xiii ii iolucres vid. Interi' p. ad Virg. En IV. 52. . et ahelie id, ad Lucret. I. 390. V. A. vexati, simus est, nec sine Codicum ope Sanandus. Quocunque modo sive di i in-xeris sive explicaveris, corru Pim VOCes nullum liab hunt sensu ni Verba ita leguntur in Athenaeo Κατεας Ἀπιερεῖς εατίλεια οὐν αἰ λος στερον χοζευξτω. Valde arrideret Casaia boni mendatio Σον ἐπι ροῖς ὀα τι λεια. nisi idem sero remaneret iii iri alii verborum ordo mihique Per sua Sum Sset, illud κατεῖ aliud qu: il indi i l. ire Hecsine vi ad hanc conj cturam trahi Posso. Herin et a iii Observati Critic pag. 217. corrigit Kαι γὰρ τυ Πιερ , ζασίλειαι δ αυλος . c. Cens eique πιερεῖς natum A se ex Πιξιις. quod bio, ut innumeris illis lociarum locis. e. I. in inimi re vo, analec t. Bruti k. T. q. ut . O7 Musani lat. Sed frigida est emendatio piae 'ipue cincarmine summo vigor scripto Melior ne ἰ allici litterpretis. I ille bruti ii καὶ masi ἐπὶ ἱεροῖς βασίλεια
xitium sacrorii in antistitati in sacris Uacchi et Cyl, eles, hae o niui dicta est βα - λεια. V. Hes 3ch. h. v. Et m. M. Iungerit . ad Polluo. Lib. IIII. Oli otis Passerit Dissertat de Bacchanal iii T. III. Piet. Vas C. truse Paet. 12. Se I. Sed Sacra sunt : cchi, non τῆς ιερείας, legendum ergo nitem βασιλευ. - Forte et Cyhρle Rub no initae reginae latet, si vulgata lectio retinenda os t. Venus enim absolutodiet βασίλεια ab Empedocle apud Athen Lib. II. 1 p. 510. et Minerva n Oluilio Rapt Helen. 89. v. 17. in sine male
erat ριχνων, veraria ex Aldina restitui lectionem μονον V. 19. in Onente C au bono, in Epito in Athenaei erat: Θηροα λαχαισί τε πυγριαχίαισι νε- Θεα. unde conjicit sorsau legendum esse: Θηροριαχαισί τε . . θ. Correctio vero minia probatur animo nostro. Ego locuti sat obscurum sic intelligo. In antecedρnlibit iis una tibiae in sacris, in compotationibus colla memoraverat Pratinus, nunc do tibia su nesta in Pompa itineris adlii bila, loquitur. Notum Potro Gro cos Oliinione in habitisse, maneque sun σὲ oriatii placari posse per laminibus in titulis avra incensa vid. Honi Iliad. p . 26. πυραμαχος, qui ad rogum Mentem 'uri tit, dicitur, ut πλο μαχος, τειχομαχος, πυργομαχρος vid. Stesichor. p. Allieii Lib. IV. p. 154. Corrupiissimus
i quis hae intelligore aut Probaro P ierit, ton invidentia illi ho ac uiti ea. No libore ii ignorantiu in profitemur. In Epito me legitur
νεα ν Θέα Quid prohibet in corruptis si in loco, et valite nudae ein conjecturam proponere' Lege:
633쪽
παροίνιος Sc. ορχησις occurrit iii Athen. Lib. XIV. . 629. haec saltati erat su-ribunda, inter iocula et saces, lunibus propria. Mentio saltationis injecta inversicillo, ut milii videtur ab Athenaeo
Pollux etiam, Lib. IV. 14. Q variis sal tationis generibus loquens ait: το δε
αγγελοων. Post V 20. de Sunt nonnulla, quae stellis notavi. v. 24. ita excitatur :Παῖ τον γρυναιου ποικιλου προανέχοντα.
Sine sensu ut e campi iis reddidit: omo Baechereae Phrynichis lium . Prutinam rarii chori prasidem pulsa. Juvat et ioab aliis Inter I p. recedere, nam quod il-lchrunius proposuit, γρυγαίου, ne Gru cum qui dein est. Credo legendum esse :Πατε τον Φρυγιον ποικιλον προανεχοντα.
pulsa o Bacche Phryga, forida est splendentem Improbat Uratina tibiae Plirygiae
an tu in Dorion in infra liarmoniam laudans Phrux At ποικιλος i. q. πεποικιλ- λενος coloribit distincta est indit tus.
Phrygionica in vestem habebant iii sacris Bacchi Pollux Lib. VII. 13. το δε
τον oras. Dup. Emend. iii Suid . . II. p. 247 Hinc Pliolius in sex. II S. Ποικιλον, το διονυσιακον 'χατιον ουτους λεγουσι.
cns Plutarcii Lycurg pag. 157. Talis vestis Baccho dedicata in Epigrammate Phala ei p. Athon. Lib. X. P. 440. Brunk Anal sc t. . I. p. 422.
vid. Ja ob inani in adv. . I. P. I. p. 251. Penthoi ornatus sub imagine Bacchar, erat χ ιτὼ ποικίλος, esto orano Dionys. Lib. XL d. 06. Tragici etiam talem induebant vestem viis Pollux Lib. IV. cap. 18. Clemens Alexandr P a d. II. 1. In o inpa Ithyphallion, pueri tali modo ornati erant vid. Athen. Lib. V. pag. 200. Praecipue vero qui Cybeles sacra fecerunt. ve Alem habent foridum. In pulcherrimo ragmento de celehrantihus sacra magnae matris, in Anthologia Latina, T. I. p. 38. Epigr. LIX. legitur : An rorae strinum hic indutus suppa
Coronam ex auro et geminis fulgentem gerit Luce locum assiciens. ubi consule pruditas Burmanni notas. s. 24. Male Athenaeus liab et λο σιαλοκαλα- μοv. Ex Eustathio ad Iliad. τ . pag. 1165.
αναίδεια, pro inscitia et ignorantia nonnunquam ponitur vid. Agathon in Stob. Groiit p. 139. Non opus est ut aliis exemplis doceam. v. 26. in Athenae ita scribitur Δε σοι δενια, και πόλος διαρos, Νullus error a librariis acilius poterato sonitiis similitudinem. In eandem Sententia in et ille brunium incidisse postea
observavi. αει δειν, canere laudes, celebrare,
Ion Chius in Diti lyrambo ap. Schol. Aristoph. Pac. 335.
Hic locus sorte ex hymno ad stellam matutinam petitus est ons Tota p. Enrend. in Suid . . II pag. 529. Benti ei EpistoLad Mili. ng. 617. Valch ad Theocr. Adonia2 pag. 313. Alcman apud Achillem in vita Arati, pag. 273 ed Petav. Εγω δε αεισομ αι, ἐκ Διογαρχομενος. In ulti in versu Bacchus dictus Θριαμβοδ Θίραμιβο: Si initi modo Lyricus ilicertus a p. Dionys Halicarnass. de Structura Orat. 3 g. 129. exclamat: Iακλύε δι θύραμβε cris Diodor Sic. Lib. IV. o. 5. T. I. p. 250. Memorabilis est Athenaei locus, Lib. XI pag. 465. A. in quo de antiquis poetis liae scribit: ἐν ,α et μελποντυν Διονυσον. ορευοντες και ανακαλοῖντες
floreus Catullus upi Pelei et hel. 251. Urat parte sex alia florens volitabat
634쪽
ons Ill Heynius ad Virgilii Cirin 1 IO. Claudianus, de Rapt. Proserp. Lib. I. 16.
laetusque si in ut procedit Iacchus crinali florens liedera. Respectu coronae, qua oritata, Puellas0rid diei in Catulit Epithalamios
a sero juveni in In alius Floridam ipse puellulam Matris e gremio SupeDedis, o H ymenaee Hymen lHyinen o Hymenaee. Valde quoque apposite, Poeta iii certus iii Anthologia Latina, T. L pag. . istud κις--σοχαιτ' expressi : iuleis corymbis hederate coronis. Conserendus etiam Cratinus p Hephae St. p. 108. Et i κισσοχα, αναξ Iu ultimo versu male legitur in Athenaeo.
Δωρειαν χορειαν Patet scribe ii dum esse δωρικην χορείαν, aut Saltem Δωριαν c.
Quoniam se inel rati ut Phliasii montio facta, fragmenta poetae, quae ad ianum mihi sunt, hic a te pro se rei itur Praii nani, sabulas Satyricas primum composuisse memoriae proditum a Suida. dein narrat geχ. Prole g. in Lycophr. Pausa nias, in Corinth. . . pag. 227. ed. Facii. Scholiastes denique vetus ad Horatii A. P. p. 3IT. d. Has Laudat luculentum fragmentum Athenaeus Lib. XIV. Pag. 624. quod ni in i conjectura adductus, nil Sata rica dramata Priit inae reserenduin
siculum turpe hiante ui sic emendavit Tou pius ad Suid T. II pag. I79.
αρουραν αἰολυζε τῶ με λει, ιιαων. Bene vir doctus v. 2. corruptum ουσαν, restituit in Mοῖσαν Aliud vero quid nil tandi iiii aut nil dendii in Esse nego. Legenduli sine dubii, tuo inodo iii Athenae est, mulat tantum ni centu νεων. Est ei in νεων participiti in verbi νεαν. iis toplianes
Sio e Codd. rectu edidit rutili, quem vide in Nob Perpi ram vilico legebatur
clare. Sic verbum adhibuit Lyricus ince tu apud Plutarchum. Quaest. ConvivaLIX. 15. p. 473. A.
- - - καμ πυλον μέλος διοίκων.
Pindar. em. V. 44. - - διωκαν ωρμιγγα πλακτραψ . Verbum αιολίζειν, bene explicat Scholiastes Theocr. Id. I. 56. ubi inter alia και' Ιεροκλῆe ηδ αιολιζε ταῖτα, τουτ δε qui δι περεολην τοῖ καλλους - ταυτα γαρ δυ- ναται το α ιολίζειν Plato in Crat3lo c. 40. αιολετ et ποικίλλειν idem esse assirmat, itinc τ αιο λον, ποικίλον reddidit Apollonius Sophista, Lex. IIo in pag. 61. Hi no et αιολον μέλος, idem est ae ποικίλον γελος, in
Ithyphallico carmine apud Athenaeum Lib. XIV pag. 622.
Σοι Βακχε τανοε οὐ τα αγλαι ζοιμεν απλοι ν ρυΘμον χεοντες α ιολα με λει. Eodem loco Athenaeus Pratinae carminibus, hunc excitat locu in Πρεπε τοις παι - σιν ἀοιδαν λαβρακταις Αιολις αρμ.ονία. Scripsi αοιδαν. iii Athen erat αοιδαν. - Pratinae Δυμαῖναι η Καρυατινες, laudantur ab
Athenaeo Lib. IX. pag. 392. F. Πρατίνας
δικες Tragoediae nomen in Athenaeo corruptum esse, ain Casau bonus monuit. Einendavit itaque ἐν Λακαίναις ἡ Καρυατι- σιν, quem et secutus utinius ad Palisania iii, Lacon. Pag. 11. I. Meursius contra iii Miscellan Lacon. Lib. IV. c. 11. p. 306. non tragoediam sed comoediam Pralinae Δυμαῖαι inscriptam esse memorat. Sed aliud quid agebat Vir doctissi-inus. Oupius denique Emend. in Suid. T. II. p. 430. sic re singit 'Iρατίνα ἐν Δυιλαίναις ἡ Καρυατισιν Prativas in Dymatiis alit aruati libus Laconicae sntiatrices Dumaenae dictae. Hinc illat
--- φιλοπλοκαὶ λοισι Δυμαίναις.
Vox a c. oupio monente, restituenda etiam Hesyclito Δύσελαιναι, αι ἐν Σπάρτη χωρίτι di βακχιαι. Ubi legendum, Συμα - ναι. Huc perlinoi quoque sigillia in Cle-nrobi, cui virgilios insciit plio, Caryatidos stillantes Closias p. iii arcti iam inor-
635쪽
mine ad Honi Iliad. ι . pag. 16.37 30.edit. Rom. Athenaei verba haec sunt: ἀλλα μεν ο Πλούταρχος qua κατα τὸ Φλια-
ανδ A, αλλα σκυφον μαστευων κυλικηγορε πιο ερχομαι Casau bonus, iii Animadv. pag. 490 emendavit: ου ας αυλακισμιενας ἐζῶν, αλλα cr. μ. . . In Excerptismo schelianis scribitur: ου γαν αυλακισμενηναλλα σκυφον M. Sed Epit O .nator ut solet
more suo, Pratinae locum immutavit, praecipuum illius verbum excerpsisse contentus. Miror quomodo tot dissicultates enasci potuerint o verbis tacito
sic et Schol. Venet ad Iliad. ξ . p. 334. ens Sophocl. Ed. x r. 1171 1182.9Esch l. Choeph. 328. 392 etc. Ultimum quod innotuit mihi fragmentum e ratinae carminibus apud Athenaeum latet, Lib. XIV. p. 633.
Λακαὶ ο τεττιξ ευτυχος εἰς χορον. verbum ευτωχος non sanum esse jam Casau bonus Observavit, cum Excerptis itaque legendum censet: Λακων ο τέττιξ ευτυκος εις χορόν. vel ευτυκτος Lacon est musicus aptus ad choreas. Omnino υτυκος vel ευτυκτος eSt pro υτευκτος Vid. Homer Iliad. . 336. O . 430. tym II S. υτυκτον - καλῶς κατεσκευασμενον. misso τ in ultima, , ἡ,
εὐτυκος Callimach. Lav. Pallad. 37.
- - - και α Θεος εὐτυκος ερπει.
vid ibi Interpp. cns. soli 3 l. Suppl. 981.1001. et Cl. Schiit Z ad Il. c. ou p. in Hesych. . III. p. 357. De est tamen vel si versui Syllaba, quam supplevit Wakeseid, Silv. Critic. . II pag. 36.
Λακων ο τεττιξ ευτυκος ἐστιν Ξις νορον.
ubi versum erudite illustravit.
637쪽
638쪽
carminis Oisun auctore, in Prae sationem Onui.
Δεῖρ' τε Θυβριαδε: Usi latius erat Θυριβρι αδες Θυμβρις enim Graecis Tiberis. Hes3cli. Θυμεζιοῦ, ονομα ποταρι. . Diony S. Perleget. 52.
rere, familiare Graecis poetis. In Scholiis MSS. ad Dionysium, monente I is contio, legitur Θυβρις, quae lectio genuina, nam et in antiquis si nil irgilii Codd. logitur Tl,3brisci et O Graecorum, valet tomanorum Th. cns Cluveri Italia antiq. Pag. 699. - Memorabilis in hanc reni est II. Stephani observatio in Thes. . r. . I. P. 791. Ego, ait, in antiquioribus et de dignioribus diversorum poetaru in scriptis οβ ριος Potius quam μεριμος ob Servas Sem ibi videor. At imui emor optina; Dbservationis, in Escliylo, Agamenin 1 I 20.
runt, ipse novissimus D ch3li editor DuTliei l. ruti k iii loco e Sept. doli eb. petito edidit ερ χοὶ ν, quant Octionem usurpavit Cl. Schiil κ, qui aut ei iii Agamemii. v. 14 22. conservavit lectione ni Steptinnianam. Idem vitio uni scribendi genus observavi in Euripide Iii Orest. 1465 legitur, ed. Musgra v. I δαῖα ματερ, α ξροβρίμ. α, ὀβζίμ. α. at in Ion 215. T γὰρ, α Οα ἰν αμφιπυζον, l . ὀρν κον. vid Bruti k ad Eurip. Orest. 1463. In Quinto Si lyrii. aeo, ubi eliani tale viiiiiiii latuit, veram lectio item restituit Oup. Emend. in uid T. III pag. 25 3. Lite in ni ultos errores esse cit in Getis Griecit, ut honiae causa, ab inperitis librariis posita. In Euripid Alcest. 245. legitur :
Legendum vero deleta liter μ απλα- κων vid Schol. Sophocl. Trachin 120.
Brunk ad Sophocl. Ed. I 1 r. 472. Similinio do in Euripid. Iphig. Aul. 124.
dura est, et participio Ionico ii ullus locus concedendus 4n cena Attica. ii Eschyli Eumenid. 955 accurate Hormannus edidit απλακ ματα ino iunibus eniti aliis edd. erat αμπλακ ματα. Reddenda vox et sana in Tragici Supplic. 233. ubi vulgatur: Κακει δικαζε ταριπλακ μαθ' ἁ λογος. Scribe : ταπλακ h αΘ' . Nonnunquatuet aliae litotae, praecipue το , addita',
contrarium lingua logibus. In Euripid. Ip0ig. Aul. 352. edidit Mus grave,
lui et sorte incipiti g. Taur. 939.
639쪽
Huc adeste Tibserinides ad templum muliere S, B eo illae ad simulacrum suffimenta Sacra ferente S.
Etym M. pag. 154. 424. 503 317 833. monuere, Piersonus ad Moerin pag. 207. et alli ad Eurip. Phoen pag. 306. Literam denique ν nullis locis insertam esse, Sensum qu turbare dudum notarunt V V. DD. cns Walie se id ad Lucret. III. 27. ubi nonnulla exempla iiivente S. Regilla, e nobilis sini Roniana familia oria fuit Horodis Attici uxor, soror Isra- duae vid. Vis conii Paet. 6. qui egregie,
qtiae ad Regillam pse et arat, omnia illustravit. - ἔδος, Sucra esset S. stulti a vide qua monui ad Inser L 19. Pio simillacro len-τum, poni iii ap. Dionys Haliciarn. A. R. Lib. I. P. 33. παραλαεοῦ καὶ τον πατέρα καὶ τα δη τῶν Θεῶν Appian Mithrid pag. 717 το δε της Αθηνὰς δορ, ο παλλαδιον κα λου M. Vide praetore de litio voce Eroti anui et lium Mag. Jungerna ad Pol tu . Lib. L . et ou p. in Cit r. noviqs in Suid Pag. 61. Saepenumero vox εδος
lir Stat ita in Oetis. Eschylus in iobe. ap. Strabon. Lib. XIL p. 870. Βερεκυντα χοῦρον ενΘ' Αδραστειας εδος. Insignis i loque est Callimachi locus apud Eusebi una, in Prae p. Evang. Lib. III. B. eniendatus a cupio, in Emend. in Suid. T. III p. 93. de unonis Statua lignean pud Samios: Ουπω Σμιλιδος εργον ἐύξοον αλλ' ἐπὶ τεθμου
Lapides antiquissimis temporibus Pro statuis honore positi. Euripides, Antiope
Simili modo Auctor Plioronidis, ap. Clem. Alex. Strom. Lib. I. pag. 413.
Dixi supra vocem ἐδος lena plum SP Penn mero signisi are et nonumentum. Tali significatione vertium credo reddendum esse fragmento corruptissimo, desumpto e
Pribonis Catanensis aut Alexandri Magni tabula Satyrica, Agenis inscripta, ap. At heu Lib. XIII. p. 595. F. Versus poetae partim cuin soluta ratione isti, ita se habent: Εστι δ' πτου μεν ο καλαμος πεφυκεν ο δε ἐφέτα μια ορνον ἐξώριστερας δ' ιδεπορνης ο κλεινος λαον ον ἡ Παλλιδης τευξας, κατεγνοι δια το πραγμ'αυτοι φυγην, ἐν ταῖΘα δἐ των βαρβαρων et νες μαγοι
Totum locu in depravatum, In hunc sere modum emendari posse existimo: Εστιν δ' μου γε ο καλαμος πεφυζεῖο ἐπιχοὐμ. α δ ορνον, ἐξ ἀριστερα, ιδε
Hic itidem, ubi arim do noscitur,mo lumenti miit inritus desertus est Eae sinistra vero Parte meret lucis superbion templum, quod Harpalus atlificavit pararitque sibifugam ob hanc
Hic autem, Barbarorum quidam Magi, ridentes templi situm Praeclartim, direre, se stibvecturos animam Pythio)lices
In Fabula Satyrica genis inscripta, tractata erat historia Harpali et Pylli ionices. Ex pluribus ni in qualia ducentist dentis Harpalus, immensa duo monu- insenta in Pythionices exegit sempiternum memoriani. 3thionices historiam suavissime exposuit summus Criticorum, Jacobs, in telandit Muso Attico . . II. Se t. S. pag. 173. Ibi ac tamen, doctrina in reconditam, Poeticam quo facultatem ad iiii. randi, jucundam occasionem saepe Ohi Adatam esse recordamur. Emendavit quoque fragmentum laudatum, at quia in nonnullis aliter sentimus, asseramu sententi viri doctissimi. libereque nostram
640쪽
λη A. addemus opinionem. Acutam . i. recepi Iacobsit emendationem πεφυ at Pro ελος, quae conjectura ingeniosa, scribendum mihi videtur δος Praeterea vox ελος, quae arundinosam regionem indigilat, vid. Angares p. Athen. Lib. XIV pag. 633. superflua est, quia jana Praecesserat, μου καλαριος τέ ρου L. Credidit Vir doctissimus, templum Pythionices in calamis positum esse, talem enim habuit Venus apud Milesios vid Theocrit. Id. XXIX. 4. V. 2. ita scribit V. D.
εν, αιετιυμ α κη αζιστεζας οδου. Erudite quidem posuit α ταριχα, at ἐπι- χωμα propius ad literarum ductus a cedere videtur, et ad ipsam rem iucundis Simo. Vocem ορνον emi Ossa ortam Pulat, qua οροφος scriptum erat. At ο νος i. q. ορφνος uut i, γανος. πιχωμα ορνον, reddo tit in tuum deso tum vid. havorinum . v. ' ο δε mutaverat doctis si inus Criticus in δου.
Sed lectio in Athenaeo recte se habet et servanda. Sophocles Electr. 6.
v. 3. niale erat in Athenaeo λαος, quod iam a Casau bono observatum. Cur Iarpalus Παλλιδη dictus, ii arrat Athenarus. In v. 6. Vir docti, si inus Pro παγκαλως scribit παγ- κως . Dii tamen mihi persuadere OS- sum lianc lectionem a poeta Prose clam esse Sermo, ut milii videtur de superbo Silia monuinenti, minini de IIarpalo, certe sensus, et verbum illud διακείμενον, quod
de aedilici ci enodici pii test, lio indigitare
videtiir. . ., tuale vulgatur αξιοῖσι patet scribendum oesse αξουσι - . In i , et Iro'.
2. Lapis et Arcu si iis Θυοσκόα. Vitiosa
est Salmasiana lectio Θυοσκρον. Id δε πολυκτεανα - - - 'Aq,ροδιτης ND-bilissimam suci Regillam in soriptionis
x. - εἰ S. M. B. I iri voluit vid. Philostratum in Ierode, c. 12. Gellium Lib. I. 2. Conservavit Philostratus Epigramma ipsius sepulcro inscriptum Brunk Analeci, T. III pag. 272.
παντα κειται τοῦδε ταφω, παντοθεν πυκιμος.
Dictus quoque Herodes, Marathonius, in Inscriptione Athenis reperta, editaque a Sponio, Itin. . II pag. 482 cns. I isconi. ad h. l. Θεαι δέ μιν οὐρανιοῦναι - - - παλαι η Ex Salmas ii sententia duae hic pro Ponuntur Cereres, nova et an ii qua Cererem intelligit matrem, et filiam Proserpinam, Cererem novain juniore in a Poeta Vocatam. At a viro docto minime observatum, haec reliquis non convenire. Spati hemius, ad Callimael, Itymn. iii Cerer. 133. sub nova Cerere, Sabinam imperatoris Iadriani uxore in intelligit. At in 'o nulla temporis ratione habita, scripsit Vir doctus. Sine dubii, iiii elligenda est Faustinari cui sontentiae magnam vi in e versu 43. conciliavit
Hinc quoque patet, Faustitiam juniorem, Cererem novani dictam esses. Ex V. l. Ei h l:odii censur: . pag. 39. intellexi, opinionem hanc Faustinam sub Cereriqnonii ne latere, ain Arnaldum liabuisse, in libello I o diis παρεδροι e. cap. XXII. Pag. 114. aliam iri salsam exstare, in Mail ei Art. iiii e lapid. III. 1. Pug. II S.
Deae dicta ουρανιαναι, coelestes, quod id inest ac ιρανιαι, in Tragico inceri a P. Si Obaeuin rolii Png. 133. υρανιων Olet esse epithoton de ruin iii Homero vid Iliad. α . 57O. '. 73. e . 19 3. . . 7. . . 09. οἴ-
ανιλ nuit iliani, luantum scio, in alio Poeta occurrit.
Aγκειται Optime Marcellii adhibuit
verbum ανακεῖσΘαι, quod Grammaticorum veterii in nuctorii ille do dedication ali eu-jus rei iunxit ne tu tua . dicitur. Albe. naeus Lib. I. lina. 23. C. ' νακεῖσΘαιδ φαμεν, π ανδριαντος. ΘΕ τρυς επι κατα-