Oratores Attici et quos sic vocant Sophistae opera et studio

641쪽

Ea quidem opulentis siniis erat ex aeneadis, Anchisae inclytus Sanguis, et Idaeae Veneris Nupta venit Marathona dius autem p Sam Coele Stes

Honorant, Ceres nova, et Ceres Pri Sca,

Quibus sacra emgies formosae mulieris Dicata est Ipsa vero cum heroinis habitat

Ἀγχειται A. κει κένων χρωμενους τ λεξει, διεσυρον Theocritus, Id. X. Si ex emendatione seu pii iii Animadv. P. 395.

Auctor incertus Epigraminatis asservati in Bibliotheea Cardin. Zeladae, in Analeci Brunk Τ ΙΙΙ. n. CLXIII.

σοισιν Atticu in est ἡρῶναι pro ἡρω2αι. Sic infra v. 55. Ουδ ριιν ἡρωνησι παλαιῆτιν μεδεουσα. Aristoph. Nub. 315. ἱ φθεγξάριεναι τούτοτο σεμνον μῶν ἡρωναι τινες ει ιυ; Ubi Seholiaste Aττικὴ ἡ συνταξις το ἡρῶναοῦ,

συνηθῆ αυτοῦ, ἐνθαδε τρισυλλαζοος προ νεγκετο ἡρωναι. i. altius pere hat inentibus antiquoruna, quam anima scelerum Puras in beatas sedes nigrare. Testimoni Ueteruin a viris doctis passim collecta. In

elegatitissi in Pauli Tmilii epigram ni a te, apud Gorium, Inscripti Etrusc. . ΙΙ. p. 21 9 invenies:

Desidero hoo loco doctrinam Salinasti, scribentis Saturnum in beatis insulis regnare, hic secit, quod nescio an ali hi temere invenies . Cui non notus Pindari locus Ol. ΙΙ. 122. quem integrum transferre liceat: O σοι ν ἐτολμασα ἐς τρὶς

Θεμ δε χρυσοῖ λεγει,

ρξιμοι τι τῶν χεζας αγα- πλεκοντι και στεφανοις.

υπερτατον ἐχοι α θζονον. Roperit Vis conti aliam quoque auctoritatem iii picturis sepulcri Nasonum ab . VIII., hi anima a Mercurio ad Saturnum edentem adducitur. - Similitudinenliqua arguinenti adnionili, addamus conjecturam de nidae loco. Memorat Grammaticus arcem Thebarum in Boeotia sita

hil hic observarunt Viri docti. At in Photii sexico S iisdem ore v rhis haec

inveni : Μακαρων νῆσοι. ἡ κροπολις τῶν νΒοιωτια Θηβῶν, το παλαιον, ως 'Αρμενιδας.

Ex his apparet, in Suida, Pholii auoloritate 'Αρμενιδας, Pro Παρμενίδης legendum esse. Fuit enim Armenidas scriptor de

Rehus Thebanisa hoc intelliges e loco Scholiastae, Apollonii Rhod. Lib. I. 551.

in Apollon Rhod. Lib. I. 741. Ibi de origine Τb se harum mentione injecta, haec le

νιδας Syllabam ἐν pro ἐμ, in voce ἐμβατι- λευει, accurate dedit Arcu dius. Talia occurrunt plura in Codd. SS. et antiquis Inscripti. Sic centies TΥNBO pro YMBO incisum invenies. Magii lati de dignum est Viscontii ingeni uin, qui in notis ad h. l. emendavit epigramma in Ana-

642쪽

606DEDICATIO

le et Brunk. T. III. ades p. DCCXVIII. Miror vero, neminem quantum scio, ani- Edidit enim urunkius: D.

Versu primo in lapide invenit I is conli

Elegantis si uti lecti tantum abest, ut

auribus ni eis inolesta Sit repetitio verbor una κακος, ut potius exi Stimem, diligenter pag. 6o conjecis Se v. 4 liae verba a poeta P a Sila esse, ne su iandvertis Se versum tertium vitio laborare. Credo collo sic scribendum et distinguendum Sse:

Sensus si oportet nati tam e terra agitatum videre mare, an rei lauticae habeat coguit timem ει παλαμην ἔχοι, si vero mercia lorjactits deprehensus in mari tempestate, o milibus viribus allaborandum, tit ethio recteti teretur. παλαμ η, ratio est, qua quid efficitur i. q. δίνα μις Certe sic Sae Pius Sur-

Palu a Pindato v. c. Olymp. IX. 33. X. 25. Prib. I. 85. Nem. X. 121 etc. Versut Drtio, spondeus, urica oninino defendi potest auctoritate. I i leo his scriptis

Walios et dium, in Silva Critica, T. IV.

stam cladem celeriter currentibus et re- inissioribus numeris caneret, Sed ut languida aliqua ut uni sensibus oratione sata luctuosa deploraret cris Burina uia ad

Antholog Lat. . II. Pag. 3. VerSum . ita lapis exilibet:

Ubi addita litera , legelidum; ου καλ-λους, Pro quo Brunt ius exhibuit οὐκ Lδους excetita equidem iiiiiii a literarum arctatione citri ut in loca an erre Possiim. Expromam paucu In Athena o Lib. XIV. Pug. 697 ., Scolioli legitur venustis Siluum, editum quoque u Brunkio iii Analeci. . I. pag. abi et Iigeia, ita collis pag. l. Ei γῆ χρὴ κατιδεῖν πλόον

Sextio nimis a literarum ducti bii recedit ob sal sani scribendi ne ili odii in vitiose se lini, et Ueso in edis locus in Brunkii Analeci. T. II pag. 292. Antholog. Jacobs, T. III pag. 6.

Versii 4. litatiis est, qui cu in unicus sit toto li3mno, Da ol)licis numeris eleganter condito, omnino tollendus. Procul dubio si iii in Mesoni ede

T. I. P. 1. P. 2 94. ciis Ad dei id ad Ilge Qua in bene nunc numeri utriusque versus Dii Seol. Pug. 2.36. post εὐγα omissum 1 viri et ii de Conveniunt. Vox et uerum φρυν esse vocabulum, quod versum expleverit, tilii bu Spe i i Si, et in ullo sententia ut esset Alcaicus. At nihil deo , puto damno tollunda Tum esset: Est enim priuius Di si ulli Ilyconicus, νευει δ' ὐπο κόλπον αει κατωAntis pasticus diui clerica in lecticus, i in ζυγὸν ριετα γε α ζατοισα. lis ille ii nonidis p. Plutarctium, iii On Conserendus iii in ' Meso mede, Apollonii sol ad Apollon. . I. Pug. 297. d. Wytteuhach. Ἀπρακτοι δε αεληδονες.

et nolus Horatii, Lib. I. d. III. 1. ' Si te diva potens Cypri. Rhodii locus, Lib. II 685.

Sed quid vetat uniani alterumque locum

643쪽

SIMULACRI REGILL E. 607

In beatorum insulis, ubi Saluinu regnat; Hoc enim pro bona mente Sortita est munus I 0

poetaruit laic emeti dare, ubi vera lectio Lib. XIV pag. 629. qui sic numeris redi salsa in librariorum inscitia degeneravit dendus :

ἀνατιΘημί σοι οδον καλον - χα, καὶ πεδιλα Versu M Sunt 4Jmplecti aeterum cum καὶ κυνε η και την Θηροc γόνον λογχάδα, επι ἰ χοι Lycophroni de eo inparandus locus Hed 3les νόος αλληκε cυται, ἐπι ταν χαρισις ιλαν παῖδα Poetriae, e carmine Sc3lla inscripto p. και καλαν Casau bonus, quod in Aldina et Athenaeum Lib. VII. pao . 297 Loeum Basileensi editione fuit, καλον νοημα, in correctius Scit plum subjiciani:

amaret, ii Illius antrum ingressum est, et XXXVIII. δε ως εαρο φανεντος χάρι- dona seren S. VerSura male erat: τῆ νυμ.- τες ροδα ρυουσιν FOrta S Se tamen verius, φη δυσπιστος ne recte Casau bonus re-

quod et a vulgatae scripturae ductibus pro Scribebat. δυσπίστω. legendum enim ximo abest, et reliquis Ouis optime con δυ πείστω Eteni in δυσπιστος, est is cui venit; ρόδον καλον εἰ ita. και πέδιλα. Equi dissiculter sides haberi poteόt, Γ πειστο:dem, ut libero meam de lac conjectura e 3 qui difficulter sibi aliquid persuaderi sententiam dicam, nil iii alim, quam ut ea patitur. V. l. ac Obs, ad Antilol. T. LCodicis alicujus auctoritate confirme tur P. II pag. 43. versum . ita scribit:

in sari, quae rubrum colorem a conchis

Rosum hanc tibi depono, adhaerentibus ducunt Recordor similem ΕXὶmium ornamentum, locum in Virgilii Cir. 10S. et calceos et galeam,huStamque feris nee eram, quoniam Fui Purei late videntia litora conebis. men me alia volutat, Memorat quoque concham is, colorem atque u uellam Gratias inreum et purpuream, auctor Mimorum apud Gel-jormosam couU Sa St. una, Lib. XV pag. S27 Halcyones Melleo Graecos versiculos vix exprimero ΤΠi Phis erant dilectae Theocrit. Idyll. Potest litigua Latina Quanquam laud VII 57.

naultum a ver emendati mea abeSSe Vi Xαλκυονες στορεσεῖντι τα κυματα, ταν τε Getur, tamen alia in quoque Pro Ponere li- Θαλασσαν ceat. Fuit sortes τόν τε ἰότον, τόν τ' Ε ον, ' ἔσχατα φυκια Tόδ ανατι Θημι σοι ροδον κινεῖ.

Apianae conjunctae morabilis est lo Cum Hed3les Ioco convenit pulcherrimum cus, e armine. In thema dicto, ap. Ailien Callimachi Epigramma, quod villis innu-

644쪽

DEDICATIO

περιχεἰμι ν S. ineris contaminatum, seivavit Athenaeus Lib. VII pag. 318. Felicissime res Successisse videtur Jacobsto, in restituendo epigrammateri temperare tamen mihi nequeo, quin totum locum apponam, ut in singulis locis emendatius legatur :

τινι τοι τ' αἰνοτερ η, ωεο αλκυονίς.

Κλεινίου αλλα θυγατρὶ διδου χαριν οἶδε γαρ ἐσθλαρέζειν, και Σμ υ νης ἐστι απ' Αἰολιδος. De versu . haec monet doctissimus Interpres ad Antholog. . I. P.M. Pag. 235. Verba ἐν Θαλαμησιν, de templi pelietralibus acceperim, ubi nautilus Periculorum, quae aurea ubet, securus acebat. Dioscuroruit Θαλαμα inemorat Eustath. ad Iliad pag. 906. Rheae αλαμ.αι celeberrimae vid. Schneid. ad icandr Alex. pag. 78. Totum autem distichon in hunc inodum distinxerint et emendaveri in ιληδ' ἐμοὶ ἐν θαλαμησιν, θ)ὼς παρος, εἰεαὶ

γαρ απνους, τηρεισαι γοερῆς εο αλκυρνος.

Quum hic, in Arsinoes templo aceam, vita privatus, non amplius, ut olim seci, Halcyonis luctuos: a vi ova, i. e. nidiscationem observo. In his saltem γοερῆ:αλκυονος, verun puto. Noli oninino in suam sententiam nos perduxit vir doctissimus Θαλαμαι quidem Dioscurorum etiam a Photio inelii orantur in Lex. S. Θαλά- ιυ ιι, καταδυσειοῦ θαλαμια δἐ τωρ ἰερος τῶν Διοσκουρο . At DC loco θαλαμ α ι, n an P

netralia templi, sed cubilia piscium, inter saxa ad maris litus signis caro videntur. Sic ab Homero cubito polypodis Θαλαhcndictu in Od. ε. 432. Ω δ' ιτε πουλυποδος, Θαλα μη ἐξελκομενοιο.Apollonius Sopli ista, voce in Θαλαμη Per

καταδυσιν ex Plicat, i. c. inveniti. v. o. in Athenaeo erat τικτε δ' αἰνοτερηγα εο αλκυ νης. Nescio an recte verba rostituerim.

Alcyoties in qua nidulantur, sub desertis e niari prominentibus rupibus, ubi coit char uni cubilia vid. Varro p. Gellitim Lib. III. O. Dicta est αἰνοτερη, Alcyon, aut quia edit nautilum, nam conelia et cancros cibum esse Alcyonis rhs nota, unde et species aliqua a Franco. Gallis dicta Martii Pecheu Crabier vid. Hus ii Hist. Natur. T. XIII p. 269 aut, si Privata est pullis, lios non curare videtur, et dura, i. e. αἰνοτερη est. Cns. Valmontile Bomare Dictiona ire 'Histo ire Natu- relle, . IV. p. 67. Sed ad Lycophro itidem reveriamur. Aliud iujus poetae si agmentum e lesarcho laudat Athenaeus

Ne in accuratius de hoc loco egit Wakeii et dio, qui in Dia tribo in Euri P. Hecub.

p. 14. legendutia censet παρθένων χρυσοφο-ε- nec parum liuio conjectura tribuero videtur. At minini opus, ut illius conjecturam Sequamur, quia lectio vulgata optimui dat sensum. Tum etiam vox φόβη, Si capillum significat, nunquat in stompositione occurrit; semper ponitur λ αἰτη, κομη, βοστρυχ ος, πλοκαμος aut aliud verbum. Amor dictus χρυσοκομας, ab

Anacreonte apud Athen. Lib. XIII pag. 599. C. et Euripide, Iphig. Aul. 54b.

- θι δὴ Διδυμ. Eρως ο χρ υσοκομα Τόξ' ἐντείνεται χαρίτων. Praecipuo vero Apollo Eurip. Ion. 903.

- - - Ω Λατοῖς παῖωρος τανδ αυρο αυδασα .

cns Iphig. Taur. 1244. Supplic. 78. Troad 255. Pind. Olymp. I. 1. VII. 33 cto. Diana vero in Eurip. Phoen. 200.

Δουλοσυναν τλαίην.

I'hiloxenus. Dii hyrambo graphus, in Cyclope apud Athen. Lib. XIII. p. 563. A.

Si videtur Philoxeni locus restituendiis. Milii, cilirium citerum quo Lycophronidis

645쪽

SIMULACRI REGILL E. 609

Ita illius Jupiter miseratus e S lugentem Conjugem Senecta in arida viduo incumbentem lecto

stetigitientum conside tanti, nihil mutandum videtur iocus inodo recte exhibeatur: Οἴτε παιδος αρρενος, με παρθένων

Eleganter poeta καλον προσωπον dixit. De Sole forinulam loquendi adllibuit Solados, in Iliade, apud Dionys Halicarn. de Struet.

Verbo alio modo usitatus est Hipparchus, in Iliade Egyptiaca ap. Athen. Lib. III. P. 101.

-- - αλλα

De pulcra Persei facio, Simonides Posuit, in breno, ex emendat. l. Hermunni, de

χρῶριοι. In Homerico hymno in Cerer.

- κουρεῖον ανθος ἔχουσαι.

De puero aetate florente, Theognis, in Elegit fragmento ap. then. Lib. VI l. p. 310 dixit:

Ruborem quoque in egregia suci juvenis, αγλαον ανΘο εβης, Tyrtaeus uppellat, in Elegia p. Lucurgum Ont r. LeoCr. P. 227. ons Orpheus Argon. 1336. - Mi iii me praeterire Possum Chaeremonis ragici locum, ex Alphesiboea petitum, P. Athon. Lib. XIII pag. 609. qui sic levi

Achaeus Eretriensis a P. Atheu Lib. X. P. 414. στίλβοντες ανΘει. Suido, auctoritate retinui ἐρυΘημα , Ait enim Gramniaticus : ἐρυΘημ. - ανθος προσor ἐπιφυορ ενον Pudor dictus ηπιωτατος, blandissiωιs, suavissimus sic blanda Venus, dicta a Stesichoro in He lena, apud Schol. Euripid. Orest. 250. ἡπιωδῶρος. cns. Eschyli fragmentum Jaculatricibus, emendatum ab Heathio, in Oh servati in Tragio. p. 161. V. 5. Singulari etiam modo γαλματα κομης,

Euripides dixit in Electra v. 875.

Unde sorte corrigendus v 386. ubi legitur:

Duriusculus est hic Anapaestus in fine Iumbi Scribe δεναι κομης σῆς βοστρυχου αγαλματα. VOX χρυσοφῆρος, quae contra Vahesel dii Opinionem, in Lycti Phroni de servanda est, in te moriam naihi revocat Epigramina Iubae Mauritaniae regis, quod ex Amaranti Grammatici Fuit muranius Graminaticus lex sit drinus. Quo tem pore floruit incerturi est. Ad antiquiore Certe pertinere videtur. Rus liber περ σκηνῆς laudatur hic ab Athenaeo, et Lib. X. pag. 414 Ide in est, qui teste Auctore Etyin Ol. M. auctor fuit Commentarii iii Theocriti carnien Thalysia in- Scriptum. ου ἡ επιγρας,ἡ Λυκίδας ἡ Θαλυ- σια. vid. tym . . voce Διεκρανάσατε, et alck ad I heocr. Id. VII. 155. In Scholiis quae nunc exstant in Theocritum, ejus Oinen li Oii Occurrit. Memoratur etia in in tymologico Gudiano S. v.

ασπαλαθος adllibuit lieocritus Id. IV. 57.

Sub icandri nolit in male hic versus laudatur ah Et in M. pag. 156 30. Jde cena libro conservavit nobis Athenaeus Lib. VIII. p. 43. F. innumeris

vitiis contaminatum Mn με Λεοντηος τραγικου κεναρε φαγον ῆχις συσσω 'Υψιπυλης, ἐς κακον ῆτορ ρα. ην Λαε γαρ ποτ' ἐγα, Βακχω su λος οὐδ τ α ν

646쪽

piae termissum, criptum est a rege Iuba in iragicunt Leonte una, iis trionem, τε κακὼ τ . 'Υι σύ, ν ὐπεκιρνατο cum inale Hypsipuli ii Sullasset, ut Athenaeus ait. Casau bonus, ex integrioribus libris inbuit inoduin restituere conatus e St :M με Λεοντηος τραγικου τὸν ζείφατο ἶχον

In initimadversionibus haec seribit In primo disticho λεωσα emendavimus ex ollas sietiles, intelligit duba cibos eliatos: Per τηγανα ξηρα, i Sces ταγηνιστους, id est, Irictos iu Sartsgille. In Sexto χηρήταν scribiti ius auctoribus libri S, Oli χωρησαν. 'Quaedam omnino di initus restituit in Juba epigrammate CaSau bonus, nonnulla vero non attigit. Duia priora dis Licha, egregiis adjutus Casau boni conjecturis, ita restituenda arbitror: M, ας Λεοντηος τραγικοὶ κιναρης, άγου

λευσσων Υψιπυλης, ἐς κακον ηθος ορα κ μ ἐν γάρ ποτ' ἐγα Βακχα φίλος, οὐδε τινος γηρυν χρυσοφορ οι ς οἴασιν γεγασατο.

Juba, Leonteum tragicum post infeliciter actam Hypsipylen loquentem inducit. Petit autem a spectatoribus, qui testes fuerant illius inscitiae, ne se Propter inale tibiis, pro χευσσων, quod inepte editum repraeseni alatu Hypsipylen, tam , artis

Ε, autem Sensus tro sensu positus. Sude rudem Dipnin sui S se utent. Gra- λευσσων enim est, Spectatis, idens, atqui tus, ait, quondam Baccho era in in Dion) tonus non usurpatur oculis, verum uri Si is sorte Pectaculis, at postquam gulaebus. τον ἀζείφατον η χον, secimus ex illis cepi iii tradere, cibi varii ei multiplices κεναρ φαγον ηχος quin ii in I significat vocem mihi de inertint, qua in sonoram Illud interpretamur vocem ni alam, cor habui. Iu triini ersus emendatione. rupta in , of intersecta in ut apud linia Casau bonus longis situ a Jubar sententia tu in es intorsecta laec aes est. V Apud aberravit Agitur omnino de inliquo Aristi, pliane in Ran. 98o. Brunk. cibi genere, quo Leonte vox adempta est.

τρυέλιον τεθνηκε μοι, pro κεκλασται, fra κιναὶ enim Latinis citiara, genus caelictum est, interfectim est, Periit vel, Pino Si, Cum nostra ArtiSchoche quodam . ocem aspera in et bello convenientiorem modo com Parandi cibarium est serviduvi,

quum beatro. Nam ita et vox ἀρε ἔνατος idoneumque ad libidinem accendendam. potest capi. θος 'Υ ιιπυλης, est vox, qua vid. Phanias p. At lien. Lib. I. p. o. usus histrio cui ageret IIIpsi p)lin. Sed D. in s. Salmas. Exerciit illii p. 226. suit cum distinguerem post λεύσσων et Adbibita iaci emendatione patet jocus notite iam Ipsi pria ad sequentia transfer Jubae, dicentis, tragicum eo lite una, prire in . liue sensu Si male igit histrio usqualia agebat Iypsip3len, acto se iii H 3psipylam, noli praeterea de nobili ho gurgitasse et piscibus, quibus consumptis, io tua inale se iitire, et ob inepti ac loris suaviloquentia AEquide in 'ion splendero peccata, illam iutares ineptam aut tui poterat. uecte, ni fallor, Scripsi si τι lain. Φuarto versu γασατο legimus,con φοροις iacchus enim anulis a triculariis sentie illi huc me in bratiis, Pi, - σατο, ornatus. Sic saepius iii Vasculis meco quod versus non capit. χρυσοβόροις ei iam ruin pictis, ab Hancar villio, aliisque editis Pr χρυσοβολοις emendamus Atiri Dorus occurrit. Mida iii res, eleganter si qui I iudico, 'Oδυρομενον παια κοίτην I Inconsolabile tu appellavit, ot poetice, quae propter auri in saltabile inque luctu in quo in orte iii Re fame in illi sunt alae. mota Midio tabula. illic Probequutus ' St Herode multis Imperitu in lite in musicarum rerum ju describit Plitio Stratus in rius vita. ondie ein, Midar aures, hahere. hoc est, desuerunt tamen, qui scium illii in luctumas illinus venustissimum dici uni est suis se contenderent. Hoc momine aeus

647쪽

Quoniam illi liberos egregia e domo

Rapaces Parcae abstulerunt atrae,

Dimidiam partem o pluribus : duo autem gnati adhuc fu Perant i5 Insante S malorum inscii, adhue prorsus ignari Qualom illis saevum Fatum matrem rapuerit,

σφι νηδὸς S. M. σφιν νηλὴς tanquam e marmore caeteri. quoque actus est a Bradu a Regilla Datre, at absolutus Falsum fuisse crimen adstruere conatur Philostratus cias. Salmas et Viscorat. Cuna porro Herodes Se cundum Consul seri posset, noluit, et hoc conjugis manibus tribilit, quod eam scilicet lugeret Memorat etiam Philostratus, Herodem totam domum et arietum picturas, nigris induxisse velis, quae restum nova erat Lectionem Salmasianam χηρα περιχείμενον ευν defendere studet Reis kius ad Constantini orpii3rog. Ce remoniale aulae ByZant. P. 54. B. Omnitio περιχεῖσθαι εὐνῆ, sese circumfundere stragulis, ver hum in ea re propritim est. Ita Mnesitheus Atheniensis ap. Athenaeum l. I. p. 486. C. λα αν ὲ μεσης ἱκανῶς, αναοίου μικρῶς περιχεάμενος. At Prae- sero vulgatam lectionem.

Opinio apud antiquos obtinebat, subitam Orie exstinctos, a diis rapi inseris, a Plutone, Proserp:na, aliis. Hac certe Persuasione so et alios con Solabaritur, quoties quis in natando, venando, aliove modo perieratu imprimis, si corpus non inveniretur, fluctibus submersum, volo seris comestu in Jam Iomerus, quem sorte ante oculos lia huit Marcellus, Od.α. 241.

κάλλιπεν. Od. . 76. ποιφρα δε α κούρας 'Αρ πυια ι ατηρ ει -

Seholiastes 'Αρπυιαι, δαιμονες. η νεμιοιαρπακτικοί. De Aurora, d. O . 250. αλλ ητοι Κλειτον χρυσοθρονος ηρπασεν 'Hως, καλλεος ινεκα οιο, , α θανάτοισι μετειη.

Ei,igramma DCCIX. iii Anale et Brunk. T. III pag. 304.

Callimachus, in Analeci Brunk. . . pag. 470.

ons. Jacob in Aniliolog. Graec . . l. P. II pag. 01. Caeterum cum Marcello Conserendum venustissimum epigra inmaap. Brunk Analec t. . III. P. 505 Cns. I ou p. in Τheocriti Fracus. p. 329. Poeta

noster Parcas vocat αρπυίας κλωθῶας. Κλουθω, una e Parcis, et Sio Omnes quoque dicta . e syclitus : Κλα θες - αι μοι ζαι.

ubi Salmasius putabat legendum osse ΚλωΘῶες. Sed ΚλΩΘες vera lectio est, Codicis Marciani et antiquarum edd. tiam Homero dictae Parcae κατακλῶΘες, d. n . 197.

- - - - ενθα δ' επειτα πείσεται ασσα οι αἶσα, κατακλα Θές τε

v. Et nosti ad Hom. I. c. Observat Vi- Acoiit ius ad h. I. in unam Iinperatoris Diocletiani, tres Parcas et quidem nente Ν, re Praesentatas esse, Cum inscriptione AEATIS VICTRICIBUS, vid. Viseon l. p. 81. - ανηρειψαντο est verbum Homeri cum illustratum ab Alberi ad Hesych. UOC. νερι ιαντο et ανηρειψαντο, e X Iliad. . 234. et

Od. α . 241. itemque Hesiodo et Appol Ionio. Adde Orpli Argon 283. v. 15. ἡμιίσεας πλεονων. Quatuor liberos Heroditribuit auctor Inscriptionis, dissentit vero Philostratus. Difficultates ex hac dissensione et varietate ortas, expositae innot. 11 , ad Vit Herod Attici. Σφιν νηλὴς Lapis exhibet: ΣΦΙΝ Η ΛΗΣ, omissa litera v. Passi in similes observati sunt errores in Inscriptionibus et auctori-hus antiquis. In Inscriptionem p. liishuli, Antiq. Asiat pag. 3. liii. 5. legitur: TAΣTΗΛΑΣ, pro A ETHΛΑΣ. p. 102. lin. 18. TIETOXAZOITO, pro I ΣTOXATOITo. In Codd. Ss non infre-

648쪽

6ὶ 2DEDICATIO

3 γεραίχ τι S. quens error vide exempla P. Pier son. Verisi in I. . pag. 107. Νο absit uilis litat errori corrii ptelae in soli yli loco ex Heliadibus, pud Athen. Lib. I. p. 46 I. Ibi legitur : ενθ' ἐπι δυσμυαις ἴσου πατρὸς 'Hφαιστοτεσχε δέπας, D τω διαβαλλων κτλ.Anapaesti duo miserrime depravati sunt. Legendum: Eνν επι δυσμα ς σοῖ πατρος Ἐς αιστοτε ἐς δεπας ἐν τω διαβα λων

Concursus duartim literarum ' errorem, protulit. Caetera qua sequuntur tam corrupta sunt, ut nihil intelligam. Hac Opportuiti late de nonnullis poetarum locis, ubi tales errores librariorum observavimus, nobis animadversa communicabo. In Aristophanis 3 sistrata v. 18. ait mulier: - - - πῶς 'M , οῦ νερ, διαπραττεσθ' ω δ' - τως ὀ δ' ἔμυ' εἰ Θυς ποβλεψας φασκεν αν εἰ μὴ

mi vir, qui fit, ut hac an stilite agatis ρα illa statim limis me intuens dicebat: ιisi subtemen everis, dolebit tibi eaput diu. Brunk in Notis, p. 37. bone monuit haec: Corrupte vulgo legitur bie versus um

Persanatum eum scire credidit Orvillius ad Charit. p. 506. si legatur φασκεν Sed non animadvertit absurduni esse κει μὴν σω. Nullus ii locu esse Potest copular Regii vocent ες,ασκε mittunt: praeterea in A. scriptum ὁποβλεψας ει μιῆτο στ μονα ri σεις, quod Postremum veris-gitnum est unde maximam partem optime reposui: ' δ' εμ ευΘb ὐποβλεψας φασM αν ειρα το στήμονα ν em p. Ob librarii errorem Viri docti voram lu- otio item non assequuti sunt. Credo legendum esse: ' δ' ἔμ' εὐθύς ποβλεψα αν επι γασκ',

dii id est quod aut reliquis non bene respondeat, aut Aristophaneum dicendi genus minus deceat lGxcutiamus noli nulla alia in Aristopliane, virorumque doctorumni, servatione ς. - In rhosiamplior 225., Mnesilochus ait:

Ne minimam quidem hoc loco particula γε vim habet, ad quam caeterum, ut recte Observavit Cl. Jacob in praes ad Exercitati. Critic P. XX. confugere solent, qui versus mensuram liter explere non possunt, Critici. Ubi a unien Brmihil Legendum sine controversia: Ου γαρ ρια τῆν ἡ κητρ', ἐά ἐνταυθίι

Aristophanes talem emendationem Postulare videtur, nam in lib. 814. ait: ου τοι Ἱκα ἡ 'Ομιχλην, τ' ἐνταυθοῖ

Vesp. 1442.

Οὐ τοι, κατας κεχνῖδας ε' ι σωυ a M. E mea opinione locus quoque corru Pius, in Equit. 460. Tαυτι, αὐτὸν Δ Ac τρα, μι οὐκ ἐλανθανε

Liber Ravennas s. 3. ita exilibet:

Omnino illud γε a librario iii trusum, deest otiati in aliti quis Edd. altror In verni Z-Tiun , cui optinia copia data inendandi inii ita illustrandique alia, nillil hic ino-nuisse. legendum Puto:

γομφουμε αυτ α παντα και .

Transeamus ad loca non tintia poetarum ii pud Athenarum Lycophron magis a S- sandra sua, tua in aliis carini nihil notus, Satyrum in i lene dem uin, Eretriacae ectae principum aliosque lillosophos scripserat, D qua elegantis Rini una locum, at valde de Praucitum, conservavit lictbis Athenarus. Lib. X. li 420. que in sic partim o ou pii partim o mea sentetitia scribendum esse existi ino: Παῖδες κρατι-ου πατρος ἐξωλεσπατοι ἐγὼ μεν fa A, et κατε, 'en ιοῦ. δεῖπνον γὰρ ἴτ' ἐν Καρια, μα τους Θρους, ebi' 'Pόδω τοιουτε, ουτ' ἐν Λυδια,

649쪽

Antequam ad seniles accederet colos.

Illi porro Iupiter, solatium deflenti inexplebile,

κατεχα δεδειπνηκούς, Απολλον, ω καλον l. . . ' αλλα και κυλιχνιονυδαρὲς ο παῖς ρύη γε τοῖ πεντωβόλουατρέμα παρεξεστηκοτος, αλιτεριος και δημ ο κοινος ἐπεχορευε δαψιλῆς

Improbi fili patris optimi,

ego, ut adspicitis, hic vobiscum lascivio. Nulla etenim per deos coena ejusmodi nec Caria, nec Rhodi, nec Lydia acceptus Sum Apollo, iιam splendida l. poeillum etiam aqua implatum puer proebuit, emptum obolis quinque,

τini subvapidi infumis

plebeiusque saltabat lupinus, multus, inopum triclinio compotor. versum in Athenaeo legebatur:

adhibui oupii emendationem:

αλλα και κυλιχνιονυδαρὲς. vid ejus Emendat in Suid T. II p. 277. Quod hi habes πεντωβόλου, ad Oculi vilitatem pertinere mihi videtur, ad viniani vero transtulit cupius, qui acute vitiosum in Athenaeo ατρεμ α παρεξεστ ος, in ατρέμα παρεξεστηκοτος mutavit. οἶνον eii im παρεξεστ οτα, vilissimum et Sub vapidum,

Lycophron vocat, quomodo etiam Aristides, et alii a oupio laudati. De voce αλιτεριος consule Inter P p. ad Hesych. h. v. Spanhem ad Callim. p. 80. Rulin h. ad Tim Lex Plat. p. l. In seliciter nicillo tentavit,. . ou pius, qui sic legitur in Athenaeo και δηριονικος ἐπεχόρευε δα νιλὴς Θερμος. putat legendum esse: καὶ δημ ολοιχος ἐπιχορευε δαψιλης Θερμος. vera lectio est δηριοκοινος. Est enim δερ- ριος δημοκοπος, cicer plebeiitan, infame. Proprie δημοκοινο est tortor Herodianus Grammaticus ad calcem Phrynichi: Δη-

Valli Pollux, Lib. VIII. 71. et Commentatores, quibus adde aussac. ad Harpo Crat. v. δηριόκοινος Cyrillus Lex. S. δημοκοινον το δημὸ τιον Eustalli ius ad Od. . . III. p. 1835. d. Roui ubi copiosus est do titulis, hominibus uti sellis

datis, ait: - - - - ἐξ b σκῶμμα πονηροις ἐπεκειτο, το δημοκοινος Cicer est συμποτης πενετα καὶ τρικλινον. Sio sulem tu Cassandra 135. ξενοι em νδορπον dixit:

ubi vid. Solini Lupini vilissimum pauperum et lillosopliorum cibus. v. Burmania, ad Petron. c. 14. Verbo ἐπιχορευε, eodem modo usus Diphilus apud Athen. Lib. I. p. 230.

μέγας. Resert Athenaeus, ex eodem Lycophrone :

καλων το σι δἐ ουδέπω κορος deinde vero inter potandum quoestiones ait propositas, bellMrium enim sapiens sermo in medio habitetis. Nar ratur quoque, Saepenumero accidiSSe, ut congressi Lingius Sermones cum protraherent, gallus Auroram de iuratians, eos suis disputationibus nondum satinio interpellaret. Haereo, ut verum satear hoc loco, nam disjecta membra poetae in versus Ordinare, impossibile sere est. Caeterum verbis το σι ν δ οὐδέσω κορος, e Fcophrone petitis, utitur conviva p. Athen. Lib. X. p. 445. συ δὲ παροινῶ ν και ρ εθυαρ οὐδέπω

κορον χεις Ipse Lycophron in iii certa tragoedia apud Stobaeum, it CXX p. 491. Grol. οὐ γαρ εστ αὐτογκορος. Duo versus Lycophronis, Paullo e Inendatiores, leguntii etiam in Diogene Laertio, in Menedemo Lib. II. Sect 110. pag. 161.

φου ποιησας το δρα ια. - και τινα εστι τοιαυτι

αι τοῖς κυκλειται προς μετρον τραγημα δἐ σή γρονιστῆς τοῖς pιληκόοις λόγος.

Aliter ergo ab Athenaeo, aliter a Diogene Laertio, locus Lycoithronis laudatur. Fuit forsan duplex recensio Oematii. De Menedemo philosopho vide eruditam dis- p 'tionem. in ol, sorvationibus ad ver-

650쪽

6M DEDICATIO

4μοιος S. M. B. sionem τῶν LXX. Danielis, pag. 490. Rom. 17 73. κυκλε ν, liaud n bie hic significat, in nrbem distribuere κυκλο χ ευ-ειν, ut Antiplianes Comicus dixerat p. At lien in Epitome Ca Sailbon P. 781 ex emend. Vallienarii ad Callimaelii elegi nea, P. 258.

---- χρυσοκολλητον δεπας μεστο, κύκλα χορεῖον.

Verbum προκυκλεῖν, tali siet nisi alio ne oc-cnrrit in Chelido ii istarum carmine, P. Athen. Lib. VIII p. 360 C. ii Od si legendum ἶλΘ', λΘε χελιδων, καλας ἄρας

vid Cl. Hermata de metris p. 537. Athenaei lectionem προκυκλεῖς, servandam Pulo, quam nullo jure Casau bonus et Meursius rejicere voluerunt. dam ver et sequentem locum, levi mutatione et proba distinctione donatum, lito ad inrtes vocabo: ποτερ απιωμες ὐλαβούμεΘαίει με τι δωσεις, ει δὲ χη, οὐχ ἐαο ηαες ταν Θυρα ι γε ζωμες, η' ὐπερΘυρον

κικκα μι ἐν ἐστὶ ραδίως μιν οἴσομες α δη φερης τι, μεγα τι σοὶ δη και γε ζοις, ανοοῦγ' ανοιγε ταν Θυζαν χελιδονι, ο γαρ γέροντες ἐσμ ἐν, αλλα παιδια. Emendationes meas vix cui litam displicere Posse arbitror. v. I. Proit4ικζα, Cri P Si

μικκα, Postulant Dorica dialectos oresonini, teste Gregorio de dialec t. Dor. P. 130. το μικρον μικκον λεγουσι, laudato in te Atimonium loco Tlie Ocr. Id. V. 66.cus. d. VII. I. V. 2. I 2. te. Eadem forma usus Callima lius P. Elym. M. p. 532. 'Aει τοῖς λίκκοιγια ι κα διδοῖσι Θεοί.

vid Fraem. Calli in acti ea, CLXXIX. Benit. et XXXV. p. 2 4. Valken AEns. MFmn. Ai ρηισι tanquam ex marinorem. in Cer. 111. Boeotus in Aristoph. Acbarn. 909.

stalli ad Iliad. pag. 630. Elin Dionysius p. Eustalli ad Iliad. ε . p. 17.us una veri, id nil in tribuit; at Eustathius ipse ad Iliad. . pag. 6IO. recte Tolicum vocare jubet. Versus 5. ita ab Athenaeo exhil, itus:

α δ η γερρος τι, μεγα δε τι και φεροις. Sed metrum claudicat Barnesius ad Homeri ἰρεσιώνην, ita emendat μέγα τι μοι δὴ και φεροις.

Cl. Ilgen, in pus cui philolog. T. I.

p. 363.)contra scribenduin Putat: - , μέγα τι δη μοί κεν α γεροις. At sine dubio legendum ost: - , μέγα τι σοι ἡ και φέροις. si quid iobis ιdfers, magnam tibi quoque gratiam parat. Elegantissimo Grme di

culit μέγα τι φέρειν et μεγα τι ποιεῖ, Pro gratiam reddere. referre grati in alicui, aut rem atrierari rem . Aiγα κακον ποιεA, lir

malo ad cere, ni ulter dixit ad moeclium suum, in Locrico luxurioso carmine, quod Athe lipeus conservavit, Lit, XV. p. 697.

νον ανίστω.

κραν.

tenda. v. Iliad. ω . 91. . 206. d. ε ..336. ζ. 156. η'. 2I6. Eleganter γηραιαῖς

라틴어 텍스트