장음표시 사용
621쪽
Hominibus posteris immobilem, atque inviolabilem Futuram. Quoniam vero ipsi immortali capite 5 Horribilem quatiens cristam annuit Minerva, Ne cui liceat impune glebam unam, vel unum lapidem
Movere, namque Parcarum haud spernendae nece S Sitates,
Si qui sidorum dolubris injuriam intulerit.
ατρεῖς C. S. τρεισσα A. ιτερ ει τι ex Conj. C. τρηε ex conj. . quod sequituri. Superscriptum vidit II. ANASHHi αναδη, C. S. A. M. αναΘειη ex corr. S. quem Secutus L. τογευκλεας γένετο κατ αενΘεσιν τοῖ conti Male in lapide NAΘΗH. η enim - - - οι δε ἐκτειναντες ανευ λογου ἐκτε υσι. pro ει saepissime librariorum Sculptorum-
ocem porro scirmatam putat ah alitiquo que incuria. In lapidibus antiquis apudet inusitat verbo τρεω, quomodo δεῖ a cariusium, Reeueil de Antiquites, T. II. verbo δέω occurrit doctus in Ephe PI. LIX. l. 6. ANAPHAN pro ANΔΡΕΙΑΝ. merid. Gottingens. Anu. 1795. n. 180. In omnibus ab Alpheo artifice sculptis Pag. 1805. adversus Vis contii opinion sena gemmis invenitur ΑΛ pHO pro ΑΛΦΕΙΟΣ. quaedam monuit, lacilioremque proposuit In nummis quoque non raro ABHΡΩNexplicationem : dicit enim sormam suisse legitur pro ΚABEIΡΩN Vide quae supra εὐκλῆς, Sic etiam τρῆς, - εος, - ε et Oriui Litera n liro plus in anti-ατρεῖες. Ei obstaedi l. I. pag. 487. τρειε quorum scriptis Occurrit. Faucam nobis idem ac τρηες esse assirmat, quae lecti Observata ad denius Laui 'atur ab Athenaeo est a Salmasio et Brunkio vulgata. Bene Lib. XIV pag. 656. D. Iacunosum ni sensum verbi explicuit is conti monuit 1ium Cantici in Dianam corruptissimeque id sui esse ac φοῖο: in Parmenionis tali modo: Αρτεμι σοι κέ τι φρῆν ἐφ' ημε
ctiones vid. AESChyl. Pers. 33. Hymn. ε ουσα ἰαν ζει. Sic probabili re Stituisse Orphio. d. s. XXVII. . LXVIII. 6. mihi videor locum conjectura, quanquam Diodor. Si oui . . I. Lib. III. P. 183. et scio, satius esse in tam corruptis fragmen Lib. IV. p. 287. ubi id. IV esset tis nihil tentare, quam frustra hariolari.
αε ,ης. hi jure rejiciei id He insit et V aiken aerii emendatio. τιν ἐφ' ἱμερ ἀυμινον αείσης Hesiodus aut Theognis apud Athenaeum, Lib. VII pag. 310. A.
Apollonius Rhod. Lib. IV. 1399.
Παῖδας, γυναλις, Θεῶν τε πατρωαρ ε δη, Θηκας τε προγονουν.
LIeophron, Alexandra, 707. Oρκωμοτους τευξε αφΘίτοι γε δη.Lycurgus, in Leocrat pag. 157. Ἐρινα Alcman apud Hephaest. p. 22.
minime necessarium angeli additamen 'Eφημιερο pro Q p; μερο legebatur unque tum ιερο . vide Pholium, Bibliotii pag. in Sophocleis apud Stobaeum it LXIV. 1069 Latinos otiam sedes pro templis pag. 263 vid. Heat h. Observat in Tra dicere, Xemplis ostendunt, Drahent, ad eic pag. 96. et Trunk. iii Sophocl. Sit Italic. Lib. XII. 43. et Burmania ad Fragm. . II pag. 11. d. 4. ξναι, bene Ovid. Mel. Lib. X. 229. Non minii s habet, et de cani optimorum Poeta frequenter δος pro statua aut simulacro rum auctoritate ponitur. In Scripti au- Ponitur, vide infra ad II. 2. - αναθει,1 liqua Athenis reperta p. Sponium Itin. Sic legendum esse erudite ostendit Vi T. II pag. 219. r
622쪽
Κλυτε περικτιονες, κροι γειτονες ἐγροιωται '
Similli tuus intonidis locus apud Athenaeum, Lib. XIII pag. 603. B.
Pro cantare adhibuit et istin Aristoph. Equit. 13. Et elestes in Hymenaeo, Dithyrambo, mi'. Athen. Lib. XIV. l.
637. A. αλλος δ' αλλα κλαγγα ιεις κερα- τος ωνον ἐρε Θιζε μαγαδιν - Pro ὀΘεν αδέ τις, scripsi εως ἀλλα τις Duae enim mulieres in sacris saepius cantant. Cassius Heinina
apud o niuin pag. 113. mulier cantabat tibiis Phrygiis, et altera cymhalis sabat. V Plato Comicus apud Athenaeum, Lib. XV pag. 665. C.
εἶδον ἔχου. v. Sic Platonis locum optime emendatum reddidit Herniann demetris poetar. pag. 177. 'Iάχει, animi conjectura addidi, ponitur eitim hoc verbum de strepitu tym 'an istamini. τυ απανωνία οις Euripi des dixit in Palamede ap. Strab. Lib. X. P g. 720 ciis. Esch3li locum p. Soli Ol. Venet ad Iliad. ι. 42. Pro TeS0uare, qua sigilificatione valde obvium, occurrit verbum in venustissimo Simonidis carmine, in quo Gallus, horrida tempestate sub rupem coni pulsus, leonem tyn patii sonitu in fugain compulisse narrulur, quodque hic paulo emendatius Proseram. Est in Anthologia Graeca, edit. JacobS. T. I. P. 79. . CVLXειμερίην νισε τοῖο κατηλυσιν νά αλυξας Γαλλος ἐρημαίη κ λυΘ' υπο σπιλαδα. ἰετοῦν ἄρτι κομης πεμορξατο, ταν δὲ κατ' βοι πάγος ἐς κοίλη ατρα ρ ἴκτο λέων.
ἡραξεν, καναχῆ δ' Ἀχεν ἄντρον παν. οὐδ ἐτλη Κυβεληγιερο ερομον λονομος θηριαε ναι, αν ἴλῆεν δ' kκb εΘΘε ορος, δεισας ριι γυναικα Θεῆ λατριν, ο ταδε 'Pε ηενδυτα καὶ ξανθους ἐκρέμ. α σε πλοκάμους. Edidisse me puto sic recte. In v. 5. Iari inhhabet ἔσχεθε, quae est cupii mendatio. v. Emeii dat in uid T. III. Png. Ad cns. Jacob Ani inadu T. I. P. I. P. 271. Inaleni salior. isto enim tympanum noti Pulsavit, sed Gallus. ἰάχει, esonat. Memorabilis est Pindari locus apud Herodian uni in Dia trib. I. nec dot I illo is . pag. 95. ἰαχει βαρυφθεγκτ' ἀν' ἀγελαν λεόντων H;EC tam corrupta sunt, ut nihil iiitelligas Scribo me auctore: 'Iάχει ζαρυς θεγκταν ἀγελα λεοντων. Librarii , intelligebant Sehem Pindaricum, ut vocatur. Cus Hermanu, Comment de metris Pindaricis pag. 48. Codi eis Vatic et Ilatii lectionem, Probatam stiloque Jacob Sio β ομον, adhibui. Nam hoc verbum de vehemente et terribili strepitu dicitur. Locis a Iacob stolaudatis adde Homer hymii XI. 3. Aristoph. Nub. 12 praecipue Archiam in Antholog. Lib. III. 1. pag. 321. Σευ ak βοὰν χυλο ο βαρυῆρομον οἰκ τι Νυρω αι ' Ω παρος, ἐν γρυγίοις ἴρε τι πευσομεθα. Et Lasum Hermionensem, in hymno ad Cererom apud Athen. Lib. XIV. Pag. 625. e. - - - - Αἰολίδα βαρυβρομον αρμονίαν. Caeterum lectio ii steri, et Apogr. Lips. νομον, omnino gravissima auctoritate Telestis Selinuntii confirmari potest, qui verbum νομον, de sonitu in sacris Cybeles, adhibuit, in praeclaro loco apud Athe naeum, Lib. XIV pag. 626. Πρατοι παρὰ κρατηρας 'Eλληνων ἐν αὐλοῖς Συνοπαδοι Πέλοπος ματρος ζείας
Diogenes Tragicus, in Semele, apud eund. Lib. XIV. pug 627. Κλυω δἐ Λυδὰ Βακτρίας τε παρΘενους
Cybelen Pulcre vetor Epitapliti, apud Bonadam, Inscripit T. II pag. 369. Qui eo litis G1belen, et qui Pliryga Plangitis Attin
Duin vacui, et tacita DindSina nocte sileni, Flete meos cinerest In toto denique Epigraminale interpuncti ne incit: disposui, ut sensus obscurus esse ne lite a l. Addam quoque Castorionis molensim carmen in Maria quod e
623쪽
Audite, accolae, et vicini agricolae, Sacer hic locus, immobile autem deae,
ακίνητοι τε P. Clearcho servavit Athenaeus Lib. X. Pag. 455. a. a thrariis valde deprava tum Athe tiari verba haec sunt δε Καστοριανος οὐ Σολεως, ως ὁ Κλεαρχος φη
μ ατος lege ενδεκαγραρι ματος). Totum Athenaei locum non recte episse videtur magia us Casau bonus. Non Plenum et Persectum est carmen, sateor, sed ejus ira oditamen, ut emendationes cuivis, noli lati e imperito, in mentem veniant. Carmen ita numeris Sui restituam Σ τι ζόλοις Dpοκτύποις δυσχείμ ερον ναιοντ ορ ος Θηρονόμιε Παν, χθον 'Αρκαδων Κλείσου γραφη ενι τῆο σοφη αγνι λ τ επria συνθεὶς αναξ δυσγνωστα μὴ σοφώις πινυεν μοι ποπολεχῆ ζ, αριτ οτατον μείλιγμ. ἱεὶς - - - -
Pau altor erat uvi, iii Nise tectum S P vaque hieme durum Arcadice montem habitas, te hoe disse ili scribendi denere, acute
invento, celebrabo, ei sus praclaros, Summe rex, componens, cognitu dissiciles ignorun tibus, ferus Musarum ocius, carmet Sua
Missimum fundens. Alio modo Casau bonus, Casi Orionis locunt tractavit ait eni in Castorionis Sol ensis artiscium, quo u Sus e St, cum carmei in Panem coni Poneret, est hujusmodi Versus enim Oe- Diatis sunt senarii iambici, quorum naue Spedes in pluribusve dictionibus inle-gris iniuntur, unde evenit, ut transponi singuli pedes in varias sedes tuto possint,
Omnes erat in Pedes aeque ηγεμονικοι atque
ακολουθητικοι Pedes intellige iambicas dipodias. Exemplum est in hisce ver sibus: Σὲ τον βολοις .s,οκτυποι δυσχείμερον NαιονΘ οδος Θηροκόμ. Παν χΘον 'Αρκαδψ,
Haec Casau bonus At ex Athenaeo patet Castorionis versus Di metros esse, singulari modo γραφῆ σοφη)J I. literas in omni
pede habentes. In secundo versu, vitio Scripturi erat οδος, ite tit inus male in MSS. δοι Casauhonus legit ναίονΘ ομως.JOs Scaliger vero, Pr οδο emendat, εδος. Duru in praeterea videtur Casauhon ναίειν. Nostra emendatio facillima est, sensumque dat optimum ορος est hic Maenalus mons, qui Panos sedes ot δυσχείμερος i. e. duram
hiemem habet. Sic Homerus, Iliad. ε .75O. περὶ Δωδωνην δυσχείμερον. cns Iliad.
π . 251. 2Esch lus, mare procellosum δυο ει αερον πελαγος vocat, Prometh. 745.
et Euripides in fragmento ex Cresphonte, ap. Strabon, Lib. I ΙΙΙ. pag. 366. Musgr. P. III pag. 557. Messeniam terram
frugiferam appellat, et: οἴτ' εν πνοαῖσι χείροτος δυσχείμερον. Certo certior emendatio ορος pro δος. Euripides, apud Dionys Halicaria de Struct . Orat pag. 250 de Panos sede : cI τε πετρου Αρκαδων δυσχείμερον
Poeta etiam ignotus apud Stob. Grol. pag. 147 Arcadiam, vocat:
cons. l. V. 40. Vs 4-5. nonnulla mutavi, non violenter. λουσοπολος, ociuS, rninister, Musarum. Si poetae dicti αουσοπόλοι, a Teleste p. then. Lib. XIV. p. 617. a. et οἰκία λουσοπολων, memoratur
a Sappho p. Maxim. 3r. VIII pag. 96. Davis. In ultimo versu corrupte in omnibus libris legitur κηροχίτωνος Vox κηροχιτων occurrit quidem in Antipatri Ei,igr. in sint bolog. r. Lib. VI pag. 561.cus Toup. Emend. in Suid T. II pag. 287. sed Prorsus alio sensu. Viri docti
verterunt animalis, ceream vestam induti, sine sensu, sive sententiam sive Inetrum spectes. Casau bonus, non male χαριε
στατο emendat. Non infeliciter tamen mihi χαριτο τατον restituisse videor. Licet vero in exe inpiis corrupti scribendi generis jam copiosior fuerim, licet tamen duo o Aristopliane huc asserre, Prae Sertim cum observavimus, nulli virorum doctorunt, qui Aristophanec tractarunt,
624쪽
i ἐν C. . . quantum scinatis, nostras eniendationes in mentem venisse. In fragmento ex Aristoplianis Coincirilia Δαιταλεῖς inscripta,
A. Profecto tu que tempore perterreberi S. B. Ho perterreberis, a Rhetoribus est. Compara quaeso, ub. 862. H μην συ τούτοις τω χρον3 πο τ αχΘέσει. ubi vid. Hermanii. Ibi d. 1244.
'H μm σι τουτων τῶ χρον δωσεις δίκην. Male erat in Aristoplianis senarii : καταπληγηση. Sed jurn runkius emendavit καταπλ αγίσει. Gravissim errore ει Pro restat in Aristoph. E luit. 569. Κούδεις οὐδεπωποτ αυτῶν τρυς ταντιους
Equidem si apud Aristophanem, in Trochaeo, spondeus in ina pari sed invenitur, non dubium est, qui ii versiis corruptus it. Brunk ad Lysistr. 54. et Addend. Τ. III. p. 186. Credidi versum ita mei. dandum esse
quae vera lectio Hermanno videtur de Meir. p. 117. Caeteium hic locus, alium errorem librarii, eadem sabula a me ob servatum, in memoriam milii revocat. Est v I 230. οὐ δητ', ἐπεί int χρησμος εστι ΠυΘικ ce ραζων ὐφ' α με δέ ποθ' ἡττας Θαι μονου. Sic summus urnithius o ingenio edidit, repreliensus eum ob nusam ab Inverni ZZio, qui versu in secundum it Proseri Φοαζων ἴς, ου δεησει μ' ητταο Θαι μοῦνου. Et in notis haec monet: ' Ita libri nives veteres ut lue impressi, optime silento
versu. I; ruit ius vero Pro arbitrio suo numerorum e R illi elidorum causa praeli r εγαλσεα S. ἐς αλπε ex corr. C. neceSSitatem, ct contra librorum omnium auctoritatem, ita ex ingenio versum esse edendii in existimavit: φραζων κ . . . Si versus hujusmodi emendandi essent, Poetae omnes Prosecto magna in arte essent labefactanili. Ego pulo Spondeum quarto loco relictum, tolle ii duiu, et ita versum scribendum esse
Sed desinamus, nani etiani in bis modus est tenendus Maittat re verba nostri poetae: εδέεσσιν Θεοῦ α λιτροσυνην ναΘεῖναι, reddidit deorum una violare. At αγατι Θεται, est pro πιτιΘεναι vid. II esJch. Suid et Elym M. cns Homer Iliad. . 100. 'Iερος οἶτος ο χ α ρος. Inscriptio antiqua, Iiliaca insula repertu edita a Paci audio, Monum Peloponnes T. I. P. 162. ' ε ρο ς χῶρος τῆ 'Αρτεμιδος. Callima ob hymn. in Jov. 13.
Anyte Tegeatis, in Anthologia Graeca, Lib. I. c. 28. P. 6. Κυπριδο ουτος ο χῶρος. Si initi modo Polybius, in Excerptis Fulv. Ursini XXXVI pag. 317. ιλησίοις δε
χῶρος i. q. τεμενος vid. Seliol miti ad Honi. O l. Θ . 63. Hesychius: χῶρος,τοπος, αγρος, ανΘρωπος. Sic a Musuro vitioso editum, nihil tamei senserunt Virido eti In Codices Marciatio, Scriptura compendiaria legitur, αγρος, ανος Forsan latet Ox ανΘοφορος, ager loribus Pulcher, herbidus Florida terra, ut Petronius dixit in Aniliolo et Lat. Lib. I. p. 93. Certo χῶρος, Pro Deo sorido et herbido, octi non infrequens vid. Hoinor. I l. e . 53. Laches p. Illienae utii, Lib. III. p. 73. s. 'sa δ' ι αεξηται κυος δροσεζ f Simili forsan modo positum in D liuio clii Epigratii Anal Brunt. T. I. Pyg. ου γα τι καλος χῶρος οὐδ ες, ιερα:ου δ' ἐρατιο, οἷος αμις Σίζιος ρωὶς. Siritarum regi ob scucunditat in in pratalloribus tuli lior rima, Celebrula H sper id mi hortii χ eo, ilicius, ab Apollonio
625쪽
Et valde honorabiles, et praebere aure Paratae. Ne quis etiam vinearum Ordine S, aut nemora arborum,
Rhod. Lib. 1V. 1395, et Mimnermo ἐν Ναννοι ap. Athen. Lib. XL p. 47O. B. Sic
et χωρα pro horto utitur. Vid Corinna p. Apollon DF Scol pag. 53. - Conser Caeterum simillimam nostro loco inscriptionem, in Marinii, Anticli Inscrigione delle ille e de palaZκ Albani, pag. 64. Apte Salmasius, Persit locum laudat.1L 17.
ἐν pro ες alapidario positum esse existimat, idem deinde pro ρεξειε scribendum putat πεξειε Salmasius contra non mutavit lapidis lectionem. Etenim Sciendum St, ἐν a Doriensi hus praecipue nonnunquam pro ις OSi tum S Se et quarto casu ad jungi. Observati est antiqui Grammatici, quam descripsit Gregorius de Dialectis, pag. 163. ρεπουσιν οι Κρῆτες τῆς. 'Eς προΘέσεως το ς ε ς το ν οιον, ἐς χορον, ἐν his, ἐς τm αγορὰν ἐν παν-γοραν, λεγοντες. auca ibi dedit Κoenius Eustalli ius, in Od. . pag. 659 30. ἔθος, ait, Δωριεῖ-
αιτιατικης Plurima talia in Pindaricis occurrunt. Sic Pyth. II. 157. ἐν παντα δὲ νομιον.
ubi Selioliastes: αγρις βουλεται γραφειν, D ποτε, αντι τοῖ- πωτε, κατα τῆν Πινδαρου
In Dithyrambo, Fragm. Pindati pag. 67.
Caeterum ἐν pro ἐς transiit e Sicilia in Italiam inferiorem, unde nonnunquam in Ρ3lhagoraeorum scriptis invenitur Diagoras Atheus, p. Didymum de Trinitate, Lib. III. c. 1. αυτοδαῆ έ Ἀρεταν Dius Pythagoricus, apud Stobaeum Serm. LXIV. p. 408. 'Υμεῖς δ αρι μνωτες σωματικας
αδονας, τελος ποιουμενοι, καθαπερ κνώδαλα, το κορον τῶ πλατιασικοῦ, ου γοτι χαριτος ἡ τιμας, αλλα και αε α 1ιος ποτι κολασε δικαίως ἐστε αξιοι trγχανεν, δια τα αυτουνακολασιας ἐμβαλλο αενο ρυπον. v ζωα ἐλευ- Θέραὶ προιδων. Bene videmur Dium emendasse Male erat initio α ρίγνεσθ' αρωματικας. oentavit quidem nonnulla Ges nerus, sed longissime a veritate. At, quae Dorum scriptoribus adduxi exempla, vix aliquid hic probare Possunt m Par ticula hic est disjunctiva, saepissime in optimis scriptoribus Obvia. - ημ ερις Stultis hortensis, ab hominibus culta, ad disterentiam τῆς αγριαδος, Sylvestris. HO-mer. Od. ε . 69. de vite expansa et circa speluncam adulta : δ αυτο τετανυστο περ σταίους γλαφυζῶο ἡμεδις βίωσα
Critiei antiqui apud Eustathium ad h. l.
volunt, et v ἴλερίδα esse εἶδος λεπτοι , λο α δρυος, cujus fructus quoque dicatur στα- ρυλὴ Ait: 'E δἐ πομ νεμ ασι παλαιο ς το ς ει το ξ τῆς λιαδος, εἰδος λεπτοι γλοιουδρυος ἡ μερὰ λέγεται, καὶ ο καρπος αυτης σταφυλὴ Ipse ustathius ae morat, sua aetate circa Thracia in specie in quandam
τῶν δρυῶν dictai fuisse ἡμερίδα:. At hoc nihil valet de aetate Homeri Apollonius, Sophista, p. 332. Wρἰς αμπελος. Caelerum vide eruditam de ἡμερίδα disputationem Grammatici antiqui in Elym M pag. 430 10. cias Macedonius, in Analeci. Brun h. III pag. 111. tym Ol. Gudian. M S. μερὶς ἡ ναδενδρας. Est ergo vitis alta Apollonius Rhod. Lib. III. 220.
Photius, Lex. IIS. ἡμιερίδα, τῆν αμπιλον.ουτως 'Αριστοφανης Aristophanis locus est in Acharn. 996.
Recepi cum is coni conjecturam Salma-
626쪽
AI et III, et, et Ν, nonnunquIm Per mutatae. ρησσειν, frangere, id Casau b. Pro XΛΩΡΑ ΘΕΟΥΣ AN, Casau bonus e Stituit, χλωρα θεουσαν. Elegalitiam vero Sermonis Graeci non cepit vir doctus. Nihil mutandum. ποιην χλωρα. Θεουσαν, elegantissime dixit herbam viridem Eadem plane locutione Hesiodus, jam ab ces chelio Iaudatus, dixit in 'Aσπ 146.
Sintile quoque est aliquantum, quod e Gregorio arian Zeno, in Muratorii Anec dot Epigr. XLI. asser Visconti, in quo
σἡματος ἱψι Θεοντος mentio sit. Ii strumentum, quo effoditur terra ad inlium andos II Ortuos, et quo demissi iii foveam terra Obruuntur, eleganter appellat, δμων ν Αιδουριακελλαν, mini 1 tram Orci sciam. uin Poetu OSiro coiiser caeterum Ausonii epigraininu Epitaph. Heroum XXI. Hippothouin, Prieumque tenet gre- iiii insima tellus, Caulibus et malvis, terga Sup rna virent. Nec vexat cineres, horti cultura quie
Latinos. Acuta At Vis conlii obsor vallo, tiliquos ni lilices statuas tu itonis e tigro plemi inque lapide in xis Νε .vid ejus ot ad Mus. 'io-Clemetit T. IV. ab. XIV. Furia' etiam μελαιναι, nigrae, dictio, aut, quia ad Orcu in Porti itebant, aut quia pullatis ve, libia iiiiiiii ad Putabantur. I schri. Sept. ad Theb. 32.
Ποτνια τ ιδι ου σκια, μελαινα τ' Ερινύς.
Hinc vestem nigram Εριπυων ἐσΘητα, Lycophron dixit Alex. 1137. quin et Parcae iura aut moturnae dictae a Macho ne P. Athon. Lib. VIII pag. 341. Και ἔκγονος εσσαμ ένοιο In lapide legitur: ΚΓΕΝΟΣ, quod jam displicuit Holsteni O, qui ἔκγονος emendavit. Hanc
emendationem revocavit Visconti Omnes aeteri, Zγενος Salmasius, e conjectura εγγονος. At εκγονος Gramna alicorum optimorumque poetarum auctoritate Probatur vid. Homer Il. . 313. . 206. Od. γ. 23. λ . 135. Alexander Elolus, apud Partheni uti cap. 14. 'Aσσηνου Sασιληος ἐλεύσεται εκγονος Aυθεύς.
Singulari signi se alio ne in Dagmento Elegia Criti: occurrit p. At lien Lib. I. Pag. 23. C. Θηβη δ' an εατόεντὶ διφρον συνεπήξατο
φορτηγούς δ' ακα του Καζεγαλος ταμίαι.Tον δε τροχου γαίης τε κα λίνου ἔκγονον
Eleganter a poeta opera sillina appellantur soboles, id si Pus, otii, terra Et camini. Si in re nigmato in Alitis, linnis versibusti P. Allieii. Lili X. p. 449. Jue olla dicitiir,
mis sublilii e Auctor Etymologici Gudiaui inediii: Eκγονος ἔγγονος και απογονος δια -
627쪽
Aut herbam humore bene nutriente virescentem et cre
Famula nigri Orci ascia pessum det, 25
Sepulcrum novum conden S, aut vetus turbans:
Non est a mortuis injicere terram diis sacram, Praeterquam illi, qui sit consanguineus atque e posteritate ejus qui dicavit: Llis vero haud nefas ultor enim deus est ConsciuS. Namque et Minerva Erichthonium regem 30
In templo reposuit, ut Contubernali e S Set Sacrorum.
Si cui vero non audita haec, et non obediet illis, Sed despiciet, non illi hoc sine poena redeat;
Memorat quoque is conti iii anagl3pho Mus ei hi giani, Alexandrum Magnum,
ἔκγονον Διος i. e. prolem Iovis, dictum esse. Κείνοις - - - ἱρῶν Pro ιστωρ, in lapide 1egitur ECTΩΡ. ισπιουρ, qui scit jura, arbiter i. q. μιαρτυς. - Verbum τιμαορος illustrat Schol. Apollon Rhod. IV. 1309. τιμαορος, - ἔκδικος, ε ρορος Pindar Olymp.
IX. 123. προξενία δ' ἀρεταT Uλθον τιμαορος Ια Θμίαι - σι Λαμπρομαχου μι Παῖς. Ubi τιμαορος est honorem ad iungens, i. q. τι Δητῆς, υρινηπης Salmasius in Codice suo invenit ΚΑΙ ΓΑΡ ΑΘΗΝΑΙΗ ΠΕΡΙ ΘΟ-MON BACIΛEA, et ut metrum restitueret, emendavit: περίοι χθόνιον β. Brunkius scribendum conjecerat: παρα οἱ χθονιον βασιληα. Plutonem scilicet. At qualis tulit sensus Salinasti octio simillima Arcudianae, ita tantum addit τε vid. Viscont. Erichthonium a Minerva templo repositum esse, tabula pueri nota.
vid. Apollod. III. 14. 7. 'Εγκατέθηκε Lapis ENKATΕΘΗΚ E. Varia ratio scribendi. In Inscriptione Cumaea apud Caylus, Recue ii de Antiquites, T. ΙΙ. l. LXVII. lin. 35 legitur EN ΠΛΩ EN XΡΥCΩ, ubi vir doctus errat, qui ait legendum esse: ἐν πλαγεν χρυσῶ cum debuisset, ἐν ἡλω ἐγχρύ
poeta dixit incertus, apud Akhenaeum Lib. VI pag. 23S. Consule praeterea eruditam Viscontii disputationem de Philodemi loco, de Musica, pag. 180. ubi pro ἐγκε -
κλασμενη male vulgatum est: ἐν κεκλα- σμιένη. Pauca quae observavimus addere
liceat. ανγεῖον pro αγγέιον, in Inscriptione Smyrnaea Occurrit, edita a Patin Discripti. Smyrn Pag. 27. συνγεν pro συγγεγη, invenies in Marmor Oxon. XXV. 1. cns. Falconer. Inscripti. Athleth. ag. 66. Spanti de Usu et Praest . unii SIN. Pag. 119. Barthelemy, fur ne ancienne In scription Greoque relative aues nances des At lieniens, p. 82. Roherison ' Pari an Chronicie, illi a dissertation concerningit authentici ty, pag. 56. Illud νηὼ ἐγ--τεΘηκε, quod nemo Observavit, comparandum cuin Arateis, Phaen 16. ubi de Iove: ορεος σχεδον 'Iδαιίοιο
Αντρω εγκατέθεντο, και τρες γον εις ἐνιαυτον Δικταῖοι Κουρητες με Κρονον ἐψ.ευδοντο.
Unde Moero Bygantina, p. Athen. Lib. XI pag. 491. B. Zευ Vas ἐνὶ Κρητη τρέφετο μέγας, ου δ'
Calli inachus, Pro αντρα ἐγωιτέθεντο, ita νηω dixit hymn. in Dian. 29.
'Eπιπει εται Recipienda haec lectio cum Salmas et Viscoiit. αὐτῶν Pro αυτοῖς conjecit Salmas at, magis lapidis scriptura probanda Apte vis conti, Homeri locum commemorat Il. q. . 300.'Ως ες,αθ', ο δ αρα του ριαλαχ ἐν κλύον ηδ επίθοντο.
628쪽
terae E errori Causa. Vice verSa ut ra
v. 23. ΕΚΓENO pro ΕΚΓΟΝΟΣ exaratum. Bene Hoeschelius pro rejectanea lectione, ρεμ εος scri Psit, tiam lecti otiem Oinpro-hanti runk, Visconti et Ia Obs. ρομεος praeterea nunquam utile olivia in Occursat. αλαστωρ dictus est ρεμβος, quasi aenion
circum errans. In voce αλαστωρ exstincta
orat ultinia liter ρ, suppleta jam ab Arcndio. Alastor Graecis est δαίμ in hominum improboriam et sceleratorum malefacta ani in advertens. I id memorabilem
locum in Plutarchi vita Ciceron. n. l. cras. Sophocl. Ed Col. 782. Philoct. 1582. 1621. Xenarchus, Athenaei Lib. II pag. 63.
homicidas, αλαστορα Euripides dixit in Menalippe apud Erotian. Pag. 63.
illud religionis, quo Graeci pro sepulcris
tuendis conservandisque contra sacrilegos lares inire incendebantur, tota loquitur antiquitas, loquuntur leges, Privatam Ollumenta, scriptores deniquo in nos, quibus antiquarum gentium facta accepimus. Addam hic lanlui duo epi ζraan mala, ex Anthologia in edita, Primum a Visco iiii ad i. l. laudata. Auctor est Gregorii is a Zianet enus. Cod. Pag. 352.
Prinita in est: Ους οἶδ' ιντινα πυριβος Ἀχει νέκυν. ἀλλ' Δακρυ' επισπενδουν, τοῖα παθοις ο δράσας.
Communis ei iam pud Romanos opiniosuit spectris insideri sepulcra, unde miles apud Petronium, intrans in conditorium, ubi Ephesina latrona maritum lugebat,
visa Pulcherri in muliere, tua, quodam monstro, inserisque ima Iinibus turbatus substitit vid. InterpP. ad Petron ca P. 130. Στευγερη- δε αυλινδησεν κακότηταl Poetice expressit poeta et depinxit in nam ipsam in fures sacrilegos con Stilutum cns. Homer Iliad. ρ . 6B8. Oυδε - - - ιολιδαο Sermo de Triopa punito propter templum Cereris diruti iiii. vide qui dixi a xv. 5. Paucis mutatis eande ui do Triopa sabulam, Hyginiis narrat, Astrono m. ΙΙ. 14. Caria inis nostri auctor tabulam legisse videt tir, aut in Eois Hesiodo is, aut Cyclicis poetis, vel aliis heroi parum genealogiarunt priscis scri-Ptoribus. v. 7. vulgatam lectionem ειον admisit Visconti novale redden S. Parum vero abest, qui cu in ictis taedito l. c. pag. 43 I. scribam νηον ει enim Pro 3 ut O tuin a librariis Ponitur. Einendatione admissa, egregie congruit historia cum auctore, quem Hyginus ex Scripsit, narrante Triopam taliae insatiabili a dea an citim esse ob temptu in vastatum. T - - - χωρου Pro αλεασθαι, in lapide legitur ΑΛ CACSAI Arcu dius, apud Sponium legendum osse αγασασΘαι, arbitratur, quod non observavit Visconti. Litera tertia C sine lineola scripta. Hoc saepenumero in Inscriptioni hi, Unum hoc monebo, Corfinium, aliosque docti
simos viros credidisse, tempore Antoni-norum primuin literam E inflexum acce Pisso formain. At usum Pervetustum ESse, erudite non strarunt Marocch. ad Tabb Heracleens pag. 532. not. B, Puciaud Mon Peli, polinos. . I l. Pug. 155. ΤDrrsentia ZZa, InscriZ di alorulo, pag.
dura est propter Pra ced Elis ητοι. s.
629쪽
Sed ipsunt repentina eme Si S, et qui vagatur vindex daemon,Punient infestam vero Semper volvet ei umnam: 35 Neque enim genero Sam Triopae vim 2 Eol id saJuvit novale Cereris diripuisse :Idcirco sane poenam, et titulum veremini Loci, ne qua sequatur riopea Erinnys.' ΡΟΠΕΙΟC L. T λειος taliquam ex lapidem. 'Εριννι, M. B. An τις saepius a librariis et sculptoribuso et I cominu latae fuerunt. Multa e X-
empla protulit Wakeii et ad Lucret. Lib. I. 557 pag. 103. et Bruta k ad Eschyl. Prometh. 638. Sic in Ib3ci fragmento,
A. τοι Pro An τι legebatur, emendato ab Hoοge venio de Particu l. c. 7. Sec t. 14.
Partior in Philo dein de Musica Col. XXVIII. l. 9. ΟΙΛΟΣ, Pro ΨΙΛΟΣ expressum est. Ibid. Cul. XXI. in . 23. ΚΑΙ o pro A TI. ii Inscriptione Cretana ap. Dolitum l. I. n. 56. THNΟ- ΦΟΙΛΩ, pro HNΟ ΗΛΩ Memini quoquo AEschylei fragmenti apud Prisci auum pag. 859. Ald in quo οἶστρος pro ' Ιστρος legitur. Est eniti Ister uvius. In Aiiii machi versibus p. Athenae uin Lib. XI. pag. 432. F. invenies t
et Schelion bergio, fragm. Antima li Pag. 61. in mentem venit. Vexatus quoque erat Aristophanis locus, ub. 332 ubi Brunkius αρ' ἴσΘ cum interrogatione edidit, ermanus vero ex antiquis Edd. veram lectione mi, Oti Θ revocavit. Quoniam semel Aristophanem evolvi in iis, brevibus verbis sententiam nostram dicem iis de aliis quoque locis, in quibus errores librariorum observavimus. In
Comici Equit. 786. Brunkius edidit:
ανθρωπε, τις εἶ; κῶ ν κγονος εἶ τοῖν 'Αρμοδίου τις ἐκελων; ποῖτο γε τουργ ν ληΘως ἐστὶ γενναῖον καὶ
Secundus versus vitiosus est. Alditia editio :Tοῖτο γέ σον τουργο αλη Θῶς Ravennas liber v. 798. Υοῖτο γε τοι γ' ἀληΘοῦ αἴ-οἶργον . Mihi videtur legendum ESSE
Sio ipso Aristophanes, ad sabula v. 1054.
Jejuna est tautologia , Restitue :
In Avib. 1473. locus est, ut ego Puto, corruptus Ait Chorus:
Tοῖτο ρ έν γε ηοος αἰειβλαστανε καὶ συκοφαντει. του δε χειμῶνος παλιντας σπίδας φυλλορροεῖ.
Si quoque Iuverni κZius dedit Brutili. in notis pag. 393. 'μis γε Sio C. Vulgo
posterior particula onaissa cum metri labo. Versus est dimeleri roohaicus aut antistrophicus, ει γαρ ἐντυχοι τις ερω Melius sorte legeretur vitalo hiatu. τοῖτο εχεντ f ἶρος αιε . Vide, an legendum sit
τούτο τού μεν ρογαιεώ. In iis enim quae sequuntur additur, του δει χειμ αδνος παλιν,
meaque probata conjectura, nulla aut dinscultas aut obscuritas restare videtur. E/πηται Hπὶ poeta dixit pro Lφέπηται vid. Salmas. Sic Strato, ex emendation Val-kenar ad Callimach fragm. pag. 6. παραδιι γροις - βληθεν, pro παραβληΘε δις ροις. Multa alia exemyla occursant. Si in Antigoni Carystii versibus apud Athenaeum, Lib. III pag. 82. B. legendum
Alale in Athenaeo αριμηλων Cau Subonus, pag. 59. In Antigoni versibus scribe
-- ηδ αρα 4nλων, vel ηδ οριμ αλων aut οριμ nλων. ' On observavit verba αρι et πορφυρεων conjungenda esse, i. e. αριπορ υρέων. observavimus apud veteres eriptores
plurima loca, hi a constructione ab imperitis librariis non intollecta, rem branon nocurate respondent. Periculosum quidem in talibus aliquid ni utare, ad Scribemus tamen aliquot exempla Suavissi-wns est Philotae Coi locus apud Athe
630쪽
naeum Lib. XV pag. 673. . ait At lie
scribentis, recepit Brunicius, et probat Jacob ad Atilliolog. T. I. P. I. pag. 392. Κay serus, Glossam iii letae posuit in ατακτοις, Pag. 78. versus misit vero, quos Athenaeus poeta diserte non tribuit. Ni fallor, sunt versu poetae incerti, laudati a Phileta in Glossis, et Athenaeus, totum Grammatici locum et testimonium transtulit. Scripserat sorte Philetas:
prope putrem puella adstitit, comiSque suaveolentibus inposuit pulcram coronam Iuccheam. μή νι Θεω, FG ιτι, μι circi Mnpono, circumdo vid. Hom. Iliad. E. 261. Si militer Auctor Alcmaeonidis apud Athenaeum Lib. XLia 46O A. στεινανους τε τὶ κρασιν Θηκαν. Ubi minime probare possum opinionem Casau boni, Alcmaeonida non carmen, sed soluta oratione coit scriptam fuisse historiam 'Aλκμαιωνὶς, Poema erat opicum, Alcmaeonis sata coni-PleXum, memoratum non semel ab Apollodoro et Strabone. Versum ex Alcmaeo uide conservavit Auctor Etymologici Gudiani S. voce αγρευς. Ait enim
s. 5. Erat sori ταυτα δε δεξαμεν i. In 'c' THOIIEIO 2 deest in marmore vocalis primae syllabar. Vcrissim a Visci iii an ii qua lectio 'Eρινυ cum singulo . de soliditur . Sic enim babunt et Inacriptioite et Codices antiqui ctis Brunk ad EschIl. Sept. Theb. 490. Furis vindices rerum a sceleratis Oinmissarum Antimachus iii Thebaide p. ilicii Lib. I. pag. 465. F. Fragm. Autimach. d. Schellenberg.
Aυταρ ο Διογενηγηρως ξανΘος Πολυνεικης, πρῶτα μεν Οἰδι οδι καλῆν παζε Θηκε τραπεζαν αργυρέην Κάδμοιο Θεοφρονος αὐταρ ἔπι ιτα χρυσεον εριπλεσεν καλον δiπας δεος ο νου. αὐταρ γ' ως ἐφραδη παρακείμ. ενα πατρος
de Anti inachi loco, vide ΙΙΙ. Heyn ad
Apollod pag. OI. Ort vers. 5. Pro πατρος εοιο leg. παιδος εοῖο - Innumeri errores in antiquis poetis ab Athenae excitatis exorti sulit, quia loca io divisis versibus, sed ita exarata Sunt, quasi soluto et pedestri sermone auctores uterentur. Verba praetcrea in iis arctem librariis posita sensum saepissime implici tuin reddidere et perobscur una. Utantur Vero hac opportuiti tale, et illustre exemplum ex Athenaeo potitum, una lectoribus communicemus. Laudatur ab Athenseo
Lib. XV pag. 617. Hyporcheina, aut, quod veri sint ilius est, Di iliyrambus, Pratius Phliasii, lyrici celeberrimi innumeris contaminatus vitiis Totum car- mei ita scribendum ut 0.