장음표시 사용
111쪽
si conseratur eum literis, per quas Ludovicus Augustus Concilium a qua tuor Archiepiscopis, Ebbone videlicet Remens, Ragnoardo Rotoma- gens, Lanitanno Turonens, & suturo Senonensi quisquis ille fuerit, de ab eorum Sustras eis Episcopis hoc anno Parisis habendum curavit, satis innotescit Diploma, quod proxime recitavimus, ab Inchado P sensi Episcopo datum hoc anno fuisse, quando Concilium, de quo supra, Lutetiae celebrabatur. De nominibus & Sedibus Episcoporum nihil repetemus. Dua tantum res hic observandae supersunt. Una de Inelia Episcopo Pari sensi, quod illis temporibus, ut ipsa Diplomatis verba tectantur, lumen oculorum Jam amisistet, cum erum plerique prae senio caecitatem hanc accidisse scribant, Chronologiae nostrae provectior aetas In chadi non parum favet adversus illos, qui annos ei multo pauciores in Episcopatu tribuunt. Altera de Halligatio Cameracensi atque Atreba tensi Episcopo, qui Constantinopolim anno praeterito missus, inri remerisius, ut Balaricus 3 asserit, matia G pretisse Sanctorum pignora, Santri side-tices proloman res Stephisi, Cuma, Anisimi Nicomedienses Episopi o Thodiri
Mari is, quae in Eccissa Eeura Maria Cameraci continentar adhae, as navis.
Necnon o subatis elaraeus , qaibus tigri cooperti itidem esses Iuniar. His adde librum poenitentialem , quem adem Halligarius de Annio Romaia Euti adsimplit suo exscripsit, ut ipsemet in Praefatione ad eundem librum docet. Id autem Romae videtur praestitisse, seu proficisceretur Constantinopolim seu Constantinopoli rediret. Existimamus datam inde occasonem scribendi libros is rimiabis noeasoram o ordine me adistis paenitentia, quos Ebonis Archiepiscopi Remensis hortatu conscripsit. Flodoardus h reeitat onis literas cum hac inscriptione. Reverentisimo in Christi Fratri ae Fi-Bo uultuario E ias iniugnas Episopassatalem. Recitat literas Alit-gam cum hoc titulo. Domino se Venerabili Priri in Christi Moni Ἀγιhispi hvs Augurias ministis Chrisi fumalas satium. Denique testatur Halliga- cum Ehone hortante ad scribendum se accinxisse. risus, inquit, Pro tis, id est, Ebonis, horruiu, ADPrias C eracensis Epi ovas sex Isiasios δ νε--His peccatorum o ordine mel jussiciis paenitentia conscripsit. Literas clim Ebonis tum Halligarii hic omittimus, quia carent Characteribus Chronologicis, nihilque praeter Ebonis hortationem ad scribendum At assensum
Halligarii complectuntur. De libris autem agemus anno proximo.
Ad Lugdunense Concilium cum suis Susaganeis vocati sunt, Agobandus Lugdunensis Archiepiscopus, Bernardus Archiepiscopus Viennensis, Andreas Datantasiensis Archiepiscopus, Benedictus Archiepiscopus Αquen. sis, & Αgericus Ebredunensis Archiepiscopus. Canones hujus Coneilii desderantur. Extant Agobardi ad Ludovicum Imperatotem literae de insolentia Judas M. Scriptae videntur post collationem ea de re habitam in Synodo, cujus mentionem Agobardus haud obscure secisse creditur his
verbis. stiae omnia cam cossviribus conralimus. Extant & aliae de sed ei superstra ιonastis literae, quas tunc ad eundem Augustum tres direxerunt Aniatistites, A tardus, gernutatis o Ea , id est, Agobardus Lugdunensis AGchiepiscopus, Bernardus Archiepiscopus Viennensis, & Eaof seu Faos vel ova Cabilonensis Episcopus. Fieri potuit, ut tres hi Pontifices totius Comcilii nomine literas scripserint, At Agobardus, qui Synodalis illius epistolae
ad Imperatorem mittendae curam in se receperat, aliam quoque relationem consentiente Synodo eon unxerit, qua privatim de Iudaeorum insolentia querebatur. Praeter Lugdunensem autem Synodum, quae celebrata est hoc anno, vix aliam reperias, cui Lugdunenss ae Viennensis Metropolitae cum
Episeopo Cabilonens praesentes interfuerint, ideoque de praedictis utrisque literis hic agendum ducimus. Queritur Agobardus de Furardo Magistro Ju datorum. & de Missis Imperatoris, Certieci ae Frederico, qui Ohndemnise
112쪽
nis adiersas Ecclesiam depinxerunt, & in quantam exinde Iudaei proruperint insolentiam, eidem Augusto sic exponit. Venientes itaque primum Iu- ildaei, dederunt mihi Indiculum ex nomine vestra, ct alterum ei qui regum Lugdunensem vice Comitis regit, praecipientem illi, ut auxiliam ferret Judaeis adve sum me. . flos Indiculos, licet ex sacro nomine vestro recitarentur, σ vestro anulo essent signati, nullatenus tamen credissimus ex judicio vesro tales prodisse. : QCarperunt autem esseret quadam odibili instentia sedat, eamminantes omnibus i Misurus nos afficiendos per Mi os quos adepti fuerant ad res mendam vindictum A de Chrisianis. Pos eos venit Euna si res mendam, eadem iurans, in dicens Majestatem LuIML
vestram commotam esse value a versum me propter Iudaeos. Deinde venerant se Rpraedicti Missi, babentes in manibus tractoriam stipendialem se Capitularia San nonum, qua non putamus me a jussione exsere talia. His causis latificati sensyadri astra modum, se contrissati Chri ani, non sium illi qui fugerunt, aut i abstanditi sunt, vel qui di im, sed o ceteri qui siderunt vel audi runt,
maxime ideo quia flententia Judaeorum ita confirmata est, ut auderent irreverenter praedicare Christianis quid potius credendum esset ac tenendam is blastbemanus coram eis Dominum Deum ac Salvasorem nostrum Jesum Christam. Roboratur quo- De haec perversitas ex verbis Missorum, quibus susurrabant quorundam auribus, dicentes quod Iudaei non abominabiles, ut plerique putant, sed cari essent in oculis mestris, O hominibus eorum dicentibus ex parte meliores eos habitos quam Christianos. Et ego quidem ιndignus servus vestre non eram Lugduni, scd ab ram lono, causa Nantuadensum Monachorum, qui quadam di multate inter se laborabant. Tamen direxi Mi s nostros, ct tisieratis ad ilus, ut praeciperens quicquid vesient, aut eis i unctum esset, s nos obediremus. Sed nihιt menta adepti semus, ita ut etiam aliqui ex Sacerdotibus nostris, quibus nominatim minabantur, non auderent Praesentiam suam eis exhibere. Hac di i sumas a fautoribus sudaeorum, non ob aliud, nisi quia praedicamimus Christianis, ut mancipiaris Chrsiana non venderent, ut i os sudaeos Christianos vendere ad His nias non permitterent, nec mercenarios domesticos habere, ne farmina Christiana cum eis Iabbatietarent, o ne Hebus domesticis operarentur, ne diebus tauadragesima cum eis pranderent, se mercenarii eorum iisdem diebus carnes manducarenι, ne Hubet Christianus carnes a Iudaeis immolatas ct deglubaias emeret, ct aliis Christianis venderet, ne vinum iEorum biberent, se alia ha semodi. Est enim Iudaeorum usus, ut quando quodlibet pecus ad esum mactant, ut iubactum pecus tribas incisionibus non fuerit Iugulatam ι si apertis interaneis jecur laesum apparuerit, si pulmo lateri adhaesiem, mel eum in us sis penetraverit; si fel inventum non fuerat, ct alia hujusmodi s haec tanquam immanda a Judaeis repudiara, Christianis vendumar, ct insultario vocabulo Christiana pecora appellantur. De vino
vero, quod es Vsi immundum fatentur, o non eo utuntur nisi ad vendendum Christianis, si contigerit ut in terram defluat quolibet loco luet sordido, finantes hauriunt iurum de terra, ad consimandum in vasa remittunt. α uatiter verbo alia improbanda circa idud agant, non solum de Chrsianis sed O is fudisti multi sunt testes. χZod autem Dominum nostrum Jesum Christum se Christianos
in omnibus orationibus sis sub Nazarenorum nomine cotidie maledicant, non s sum Maias Hieronymus, qui se scribit novisse illas intrinsecus es in cute, testis
est, H o G ih fueriis purique restaniar. Et inserius. Summopere necesse sui ficiat piissima sciliciodo vestra, quomodo nocetur des Christiana a Judaeis in
Aladas. Dam enim gloriamar, mentienses simplicibas Chri aris. Dod cari ι motis propter Parriarchas ι quod honorabiliter in ea Mur in constem vinιro, O egrediantur a Dod excialimi a persena capiam eorum orariones o ι ne Aones . o fateamur talem s tigis avi Iorem hulere melli, qualem Vs habent
dim diiunt Constitores vestros commotos admenum nos eorum causa, eo quod
113쪽
AM CH Praecepta ex nomine vestro. aureis sigiata signara, ct continentia verba, Mo putamus. non Gera; dum 6hndunt vestes muliebres, quasi a consenguineu ves0 2' tru vel matronis Palatinorum uxoribus eortim directas s dum evonunι gloriam LMRQ ' parentum suorum , dum eis contra legem permittitur nomu Synagogas extruere si Me, is L Me 'mentiar, ut dicant imperati Chrsiani, melius eu praedicare Judaeos I X THAR. o. - Presbyteras nostros, maxim. cum oe suprad cri Mis, ne Sabbati mus eoqrum impediretur, mercara, qua in Sabbatis Iolciant fera, transmutari praeceperint, o quibus diebus deinceps 'quentara debeam, in Horum optione posuerant, duos hoc Chri anorum altilitati pro indisi Dominici vacationem congrueres cum Daevis magis probetur inutile. quia se hi qui prope sani, Sabbaso ementes victus necessaria, liberius die Dominico Missarum flemnitatibus se prid rationibus vacant; o, s qui de longe veniunt, ex occasione mercati tum in minis quam matutinis occurrentes Osuiis, Missarum s emnitate peracta, eam ad catione revertuntur ad propria. Denique suam sic opistolam claudat. Nunc igitur, si placet benignissima mansuetudini vestra aviare, dicamus quid Eccle a Galliarum, O Rectores earum tam Reges quam Episcopi, de discretione utriusque Religionis, Eces assica midelicet essedaica, tenuerint, tenendumque tradiderant, o Ariptum possem reliquerint, se quomodo consonum At auctoritatι vel actibus Apostoticis, ct a veteri Totimento originem trahens. Ex quibus demonstratur quam detestibiles habendi sint inimici veritatis, se quomodo psores sint omnibus incredulis . Scripturis Divinis hoc docentibus , o quam indigmora omnibus in Uelibus de Deo
sentiant , rebus caelestas. .etuae omnia cum constrarisas contulimus, ct a tisi a Excessentia veprae praesentanda direximus. Epistolae pars haec postrema compendium est alterius de Iudaicu superstitionabas, quae tota constat auctoritate Divinarum Scripturarum, Sententiis Patrum, Conciliorum Decretis de Edictis Regum, habetque hoc initium, quod ex opere bene longo recitas te sufficiet, ut de utrarumque literariim connexione nobi iacum convenias. Gristianissimo O Gloriosi mo Domino nostro Huri Im- ντ Iu- teratori, perpetuo Augusto, Agobardus, Bernardus, ct mos, indigni Visio , - ς u- svplices simuli mein . Sicut in praemius sicedula in brevi Axuseatum est, ins- LR Ixxio' kntia se importanitate Judaeorum in quorumdam simplicium Christianorum pecto- 'μ ' ribus tranquillitas fidei propulsera compatii nos mansuetisima ac prudenti imas licitudini vestris soribere de cautela Chrissianorum , qualis esse dvbeat erga juδει-
cam perfriam , ct 6 perstitiones, atque ιmumerabiles errores, in quantum exIN-mitas nostra invenise potuit ex Uu es institutione priorum Gallicanarum Eois frum Rectorum. Agobardus ad calcem epistolae suae hoc embolum sive ad ditamentum adiecit de Iudaeis, qui Christimos pueros aut furabantur aut emebant, atque in alias provincias ablegabant procul a Christianorum consortio vitam deinceps acturos. Et cum praecedens ficedula dictata fuisset,
sivem ii quidam homo fugiens ab Hi antis de Cordua, qui se dicebat furatum
esse a quodam Iudaeo Lugduno ante annos viginti-Pamor, parvum adhuc puerum, O venitum, se isse autem anno promti cum alio qui iliter farrius fuerat Arelate ab alio Iudaeo ante annos sex. Cumque hujus, qui Lugdunensis fuerat, notos quaereremus, o inmeniremus, dictam es a quibusiam se alios ab eodem a.daeo furatori, alios vero emptos, ac venditos ; ab alio quoque Judaeo anno praesentialium puerum furatum ct mendrium , qua hora inventum splures christianos a Christiaris vendi, se comparari a Judaeis, perpetrarique ab eis multa infanda, qua turpia sunt ad scribendam. C XIV. Ad Tolosanum Concilium eum suis suffraganeis vocati sunt Notho M Cψης tropolitanus Arelatensis, Bartholomeus Narbonensis Archiepiscopus, Ad xk μ μ TR lelmux Archiepiscopus Burdigalensis de Agiulias Bituricensis Archiepiscin
pus. Huius Conci in Canones p Plerunt.
Tifixa Mense Iunio celebrata. sunt quatuor Concilia, de quibus supra. Quid Moru, Α- interim hoc eodem mmo gestum scribat Annalista Laures hamentis, Me censosta Ni. viter acci Pe. Piat exaeram hyemem in is Sancto Quadra simali 19uniis, ta
114쪽
ias ante Sana,m Pasha distas, Mali uni terra motas noctu factus, ventusque AM. CH tum inemens coorsus es, ut non setam humiliores domus, veram etiam inuis gsaim mi Geniuitas gas eam, quam Capellam vocant, te ulis plumbei ιeciam Lutio,idui ex pane non mod a denaduret. Imperator vero in diversis occusatiombus usique Atia tutii is GL Jac Am rani monos, Dadem ad Peneralem Convemam Mormaria e i et C o Malabendam cam comisam so mense Aug. statuit prosici . vas τυ MCum Aquas grani morabatur, ad eum venit Sueonum Legatio, cusus vo RMA-
mentionem facit Rembertus in vita S cti Ans charii. Quando, a quo, 6sNsε M. de cur directa sit, hie examinandum. C X V I. Annus ex Annalista Laurestimensi & Remberto simul eollati, tacit3 8 op x M- colligitur. Dcccxxv r. neruoltiis, Rex Daniae, cam axare o magna Da- , ὀ
noram multi dine memens, Mogantiaci apud Sanctum Asianum cum iis, quot CX v i istam ad axit. ιοι rastis est, multa e muneribus ab Imperasore donastis, 'ν Frisium qua memeris via reversus es. Haec praedictus Annalista. Redeuntem autem in Daniam Herioldum comitati sunt insignes Monachi Corbeienses schamus de Ainbertus, de quibus ita Rcmbertus. Cam in hoc sino ρυ- ρυsu, id est, in erudiendis Danis, biennio dat eo amphus morarentar, contiani jam dictum farrem Aulianum in inmisatis grumari molestia. raua de euasiai ad n um Cor iam dedaeus, lautiora diarino ingravescente, felsci. tis erodistis, transitu, in umore Passa, flori o Vs an . a Domino remetiram fi
vis, dum i/ibi ιLUι exiremam. Interim vero contigit Leguus Saevinum ad me. msiuiam meris Lώδυicam. Ad hunc igitur annum Redemptoris octuagentesimum undetricesimum pertinent obitus Autherii Monachi Corbetens, de Legatio Sueonum in Franeiam milia. Fuit haec omnium, quarum vestigium in Historiis superest , antiquissima, nee audiendi sunt cum Ceriamani tum Sucones seu Sueci, qui quod Imperarore Ludovico contigit, Carolo Magno, cubus nomen celebrius es. ,- in vivis superstite gestum
Qui Remberto sunt Sueones, hodie sueci voeantur & Suedi, atque a CXVIII. Germanis per mare miricum dirimuntur. Apud eumdem Rembertum Rex Sueonum, qui Legationem ad Ludovicum Augustum dirigit, Bera apopellatur, apud alios Mora & Biornus. Causam exitumque Legationis.sic idem exponit Rembertus in vita CXIX. Sancti Anseliarii, quam Congregationi Corbeiae veteris inseribit. Contigit Mosaci I Legatos Sueonam ad memoratam lenisse Ladsilium, qui inter alia Legusionia CoR3 3εη'
sutis bene iam, as ibi Sacerdotes Dei ess permitteres. Tantam ejus munirientia 'mererentar, at eia praedicatores des aures idoneos uos Religiosi in odiens tio, sinoa
Imperator, plurimum exhilaratias, d nuo quaerere carpit, quos in istas partes iuri- Mas.
geret, qui probarem uirum popvilm Ege ad enu ndam paratias eqset, scissi Missi illi in imaverans, o catiam Christiana Retitionisiias, tria re inciperent. Unis factam est. Λι iuram cum memorato Auati mora, id est, cum mala Corbeiae veteris Abbate, Serenissmus Imperator tractare δε ινιι, s quem forte de sis Monachis invenire posset, Pi pro Chriss nomine in illus panes ire meeri, aut ceri
qui cam Nerialia moraretur, o ὼγqai cam eo erat fimias Dei Anissaritis inm ciperes Letutionem. aa. de re contigit at Retio jus ab nι ad Palatium vocare nis Hae denuntiatum es, ne se ruderet antiqviam ad praesentiam Imper toris venisti. Vis oram Dei ad quid moraretariamκino praenoscens, carpiι toto coria femore in amore Dei exata sere, o omne suadiam eis mare,s lucrandis si animabas Bereti insuere. Si quid quoque is huju odi profectione contraristatu sis admersiaiss ei posuisses acciuere, proposis animo patienter pro Chri orobrare, nisaque Asietaris in corde pro rati geresat opere, quoniam mi nὼ ἀ- minae, quum anse praemidout, eo Iabatur manere. Siqaidem ruditas tempore.
cum apud vos, in vetere scilicet Corbeia, munerat, se Iais daalas mi Ann
115쪽
AN. CH. A, Glitus ins iratus haberetur, quadam nocte visum es ei, quod lenissis ἱn quam 819. dam domum, abi plures ex oraene praedicatorum ad praeciscandi os iam prepa- Lotio,. ruo admiant, coram quisus subiis in excessu mentis ruinas Ud ui immissi I, iis, i. ' minis clarisatem super Sotis radium de caelo emissam se cir es. Ῥὸ ι eis μὰ Lotu . miraretur quid hoc esset, vox quoque penes lis illi, quam in prima mi A. si is, ii. auae e narraverat, facta es ad eum, dicens. Dimissum es peccasum ratim. Gipi , , , si inviso, ut credimur, as ius Spiritu resonaes dicens. Domine, Did iis ιιR , faciam 8 Et iurum vox so ιι dicens. Vade, o annamia gentilas mersam Dei. Lubri, Hanc itaque visonem servus Dei pertractans animo , iatus saviabat in Dominis,' tuens jam ex pane impletum , quod sibi imperuom factur, o ad mavorem lusoris sui camatam etia, saeonibus verbum Dei nantiare capiens. Cum ira e
re praesens iis Caesaris adrictas, interrogatas ab eo fausta, tisram Legusionemisum fisi re messet, tibera voce resondit se paratum ad omnia, qua sis nachristi nomine sua aueroratase decremi es t ungere. Tunc Dei pretia alia sciamias ex me a ternitura, sive ex Congregatione veteris Corbeiae, Venera Ba -- vala inmenis Nonnam um aram, tunso operi istis coniugnam oviolamuriam. Porro cum Heriolus esse H siat Parrem demotissimam Gissima m e o veritas sonis probasum, atque in rati Dei sementis: m. sepis ira. M Luarioam i a Casare invanctum, at in panes irra Saeonum, o proborea viram papulas uia ad credendum paratus esset, Aut Missi supradiari inno erunt. In qua Legurione, quanta quamque gravia perpessus si mala, melius ipse, Di
interfuit, priarius Pater mi arus intimare poterit. Nobis hoc tantam nureasses, scias, Dia dam in medio fen essent itinere, in Arusis o enderunt. ει camne iturares, qui cum eis dant, se miriliter defocienni, O primo quidem mictu. riam ceperint, in scando tamen ab iistim pirusis demuti ac superari sunt, iravit nates o omnsa Da habebant eis rarerint, o ipse ita pedibus ad terrum fugientis emisserint. Ibi it ae o munera Regia, Pa uiae deferre debaerunt, omnia qua saluerant, perdiderant, excepta parum quid, quod sene prositientes δ vi suam auferre se assonare poserani. Ister qaa o pene qaiaraginta tibus, quos is risitam Dei sibi aggregamer κι, illis diripientifus, amiserant. Hoc itaque facto, cum quidam reverti, quidam in antea ire aesonerent, serias Dei a carpto itinere Basta ratione flecti potuit, quin potias in Dei ponens arsisHo quia
En contingeras, ne qaum reiure iussoseu, antiqviam nuta Dei aenosceret, atramis istis partibus tirentia radicaniusseri passi. Cum gruit itaque soliculiare ρ duas p. st hoc per longissimam Gam in ianus, o ubi congraesus, anterVacentia
maria namgio transanus, tandem ad portam Regni t oram, qui Pyrra dicitur, pervenerunt, ubi perbenigne a Rege eorum, qui sera morabatur, susepti sunt, Misso evas referentibus qvia de causa a enerint.
cxx. 1egati Sueonum, eum Corbeienses Monachos in Sueciam secum duia
cerent, Mosae fluvio se commiserunt, ut secundo flumine deferrentur in Oceanum, sed antequam Oceanum ingrederentur, in piratas inciderunt. Ideoque mutato consilio non per Oceanum & mare Besticum ut antea statuerant, sed per Germaniam M Daniam in Sueciam terrestri perrexe runt itinere, navigioque transierunt inter centia tantum maria, seu steta, quorum unum Iuliam & Fioniam, alterum Floniam & Selandiam, teriatium Selandiam & Scaniam interiacet. Ad urbem Regiam, cui nomen Byrca, post multos labores tandem pervenerunt. Locus erat emporio nobilissimus inter Telgas & Sictonam seu Sigdunam oppida etiamnum nota positus. Sigduna seu Sigtuna vel Si na sive Sictona inter Vbsolam &Stockho iam urbem nune Regiam sita est. & itinere unius diei distat ab Ubsola sive 'salia. Telgae in hodierna Sude annia eonspiciuntur ad Australem Meleti laeus partem mare Besticum versus. In ea regione filii a Lib. i. a. Byrca, cuius elogium Helmoldus in Chronico Slavorum sub Henrico Aucupe Caesare & Unni Arehiepiscopo se edit. υ Drea oppidam GH ram ceciberrimam in me is Suia a postum, quod tractus quidam Moisi maris
116쪽
afluit, redisns portum optas Iem, quo omnes Danorum, No eorum, Demae m. CH. Slavorum ac Semborum naves, aBHae Scythia populi, pro riversis commerciorum 829.
DerasPatibus solenniter consenire solent. L u D o v. Bern Sueonum Rex cognita Legatione Corbeiensium Monachorum, o Iubeam μὰ de huj modi negotio perinuιDηι Iiactibus , omnium pari voto atque I oti Ast. Uensa, dedit licentiam eis ibi manendi, o Evangeliam Chrsi praedicania, Iub iconcesia liberarae ut quieum e viassent eorum dourmam expeterent. DUM alacri P i ν ν i s rcori servi Dei virinus proseri ea, qua opta σοι, successisse, popηβι ibi consti' R. 11.
ratis versam salutis adnanuare caeperunt. Plia res quoque emur, qui eorum M' L u o o msarioni famelant misi etiam apud eos capti l has anmr rarissiani, vi gaude- is. ani jam tuadem se m seriis posse participare, probataimque es omnia ira veraci- C X XI.
ter constare, sicuti Missi Eserum Seneni semo Casari innotuerunt, or Baptis migratiam nonnulli de tὶ expetebant. Inter quos Praefectias misi i in se Consilia. raus Regis, admodum iis amabilis, Herigarius nomine, sacri Bapti maris donum
sus is, atque in de Catholica misiimus eoisit. Ira namque in haereditat sua Ecclesia, fatricatis, ct in Dei semitis en um religiosi me exercuit. Hujus vitri diversa extam insignia, s ejus invictas dei indicia, Pa is sequo inbus evidentius exponemus. Peracto itaque apis eos altero disidio anno, praefati servi Dei cxm certo suae Legationis experimento, es cum literis Regia mana more i oram emormatis ad Sereni imum reversi sunt Augustum. In hac narratione, quam
ex praelaudato Rem reo transet ipsimus, astero dimidio anno posteriorem an- . . I-
ni partem sive sex posteriores menses intellige, deinde cum codem Auctore annum ordire a die Natali Domini. His observationibus consentanea fient, quae proximo memorabuntur anno de Ans alii reditu in Franciam, deque illius promotione ad Archiepiscopatum Hamburgensem priusquam Ludovicus Imperator maritima loca lustraturus Aquas grano discedat. Interea idem Augustus hoc anno, ut Laureshamensis Annalista testa- CXXII. tur, in diversis occupationibus usue ad Cal. Iul. Mai grani moratus, tandem ad generalem Conmentum Immatια halendum cum comitatu so mense Aug. M sau profici . Sed prisciquam inde moveret, nuncium accepit Nor annos velli
Trans Ainam Saxonia regionem invadere, atque exercitum, qui hoc facturus esset, nostrisfinibus appropinquare. Suo nuncio commotas, mist in o ηομο pc eietuucia dirus, o Iussu αι summa festinatione rata populi sui generalitas in Saxo- ποα. niam veniret, indicans simul Cesiae se apud Nomesum medio circiter sebo trans- Tinus a. re. Sed abi vana esse comperit qua de Nor annis fama disserserat, sicut prius aes sitam ha bat, medio Augusto BGrmatiam venit. Idem Auctor testatur habitum ibi generale Placitum cujus etiam alii CXXIII. meminerunt Annalistae Scriptoresque synchroni. Quid in eo gestum sit ,
ex variis inquirendum Auctoribus. Imprimis Hincmarus Remensis Archiepiscopus in libro de divortio Lolliam de Telbergae, cum respondet ad quintam Interrogationem, qua quari itur qualiter, vel pro quibus rebus, secundam auctoritat mua conquia Harari valeant, , sine quibus si parari non debeam, se si post aeuunctionem vis auι femina uterque vivens ad aliam debeat copulam asstrare, vel si pari judicio qui umque eorum in cofugio peccans deleas judicari, non obscure docet Canones, quos Synodi, Moguntina, Parisiensis, Lugdunensis, ac Tolosana, nuperrime condiderant, in Placito Normatienti lectos esse, atque ex eis collectum Capitulare, cuius C MYMA- auctoritate sic utitur. Nostri etiam aevi Augusias a memoria ulia ricus, in Ra WoRSInodo ac Placito generali apud Mormatiam, Apostotica Sessis se Papa Gregorii τι η commeante Legato, cum aliis plurimis, de his, qua Disivi is Synodis per quatuor loca sui Imperii habitis necessari; o stiliter nuper inmenerant, de hac unde agitur cause, omnium tam Episio ram quam se Adelium laicorum votis convenientibus, ita decernens, quicumque, inquit, propria uxore derelicta, vel sine culpa interfecta, aliam duxerit uxorem, armis depositis publicam arat poeniten- Tomas VIII. L
117쪽
a No. g. Ios. II. 219. 261. Cap. 43. Vt aedit. e. vis Navae edit a Cap. 3. vet. edit. c. ssa novae edit
. ιiam, es,s contumax fuerit, comprehendasar a Comite, o ferro minciatur, oin castossiam mittuor, donec res ad nos,um notitiam diatica r. Hoc Capitulum numero tertium cst inter ea quae pro Lege sunt habenda. Sub quinque enim distinctionibus seu capitibus ordinatum est Capitulare mormati ense. Plinia pars decem Capitula complectitur ad Ecclesiasticas causas pertinentia. Secunda pars quindecim constat Capitulis cum ad correctationem ma orum hominum tum ad publicum honorem spectantibuti a M.tia par octo continet Capitula, quae pro Lege sunt habenda. Quarta pars in icibus vertitur Capitulas, vae ad natistam Maximorum ad generatia IIacitus ni resimara. Quinta pars septem habet Capatula, quae penὰ tota vel saniatur in Missorum instructione. De singulis per ordinem hic agendum. Primum Capitulum de causis Eccletiasticis. De his, Di sine considis, Epi. sopi Presbyteros in Ecclesis Austransii Bι, ιιι de Euriis esciant, o ab Disius iri a quolibes Misso Domisio admoniti Aedise Aricierint, or bona Bosram nisadiare coguntur, O per duussores au Patariam nostram lenire jubeantur; σ tunc nos decernerem, uirum nobis placeat, at aus idiam ι num peris mani, ait ahais hamisarum se Meant. In eadem materia de Pressi, temfine consensu Episcopi nee in Ecclesia constituendo nee ex ea ejiciendo quatuor hae Synodi sub Carolo Magno sive anno Redemptoris octingentesimo decimo - tertio η υersatae sunt, Arelatensis quarto Canone, Mo-guntina Canone vicesimo ono, Cabilonensis quadragesimo-secutido C, notae, Turonensis Canone decimo-quinto, necnon & Capitulum secundum Capitularis Aquis granetas ex litam Conciliis excerpti. Sed in illis seu Canonibus seu Capitulis nulla si harmis carae sive armiscalae mentio.Quapropter quod proxime descriptum est Capitulum, conferri potius de bet cum libro quinto b Capitulatium S . Additione quarta ς, quibus in
veniret simillimum. Est autem humi scara mulctae genus, at in quo consistat, non omnes consentiunt. Inficta videtur ad resarciendum damnum illatum, praeter mulctam quae ob delictum imponitur, ut habet Spel- mannus in suo Glossario.
Secundum Capitulum. De gethos, quis intre cohaereis disis sunt, con Ararum es, quatinins sicandam providentiam o admonitionem Episcopi, ipsi
cohaeredes eas motierint tenere o honorare, faciant. Sin autem hoc contruci xerim,
ut in Episvi maneat potestare, strum eas ira consi re premittat, aut reliquias exinae uafrat. ει ubi is bene rium nostram Ecclesis peninentes ita uventa ἀ- visa selint, us d fribantar, o nas renuntietur.
nem faciam, utrum per ne, gentiam aut impossibilitatem is acta Ant. o, abine, gentia inmenta saerit, Epis pali aumritate emendare coguntur si qui eas resti arare duaerunt. Si mero per impasstilitatem contigit, ut aut plures μι quam necesse sis, ausis oris magni dinis, qviam ut ex rebus ad eas pertin nribus res ruri possini, Di pus modum in uiat, quatiter congrue emendari o cons repassint. Quartum Capitulum. De uno manis au Helesam duro, is qtio alHai homines contra flatara sise irium exigunt, Dicumque pro hac causa accusatinsediris , Comes vel Missi Le, Dis inrisu ractum est, Presburs cum sua Ige restiui sciant Quintum Capitulum. De his qui nonus o decimas jam per malus annos, aut ex pane, aus ex tris dare neglexerant, vota tis si per Missos nosus constringamur, us secundum Capi larem priorem simant anitis anni nonam se decima cum a Iete, o insuper bannum nostrum. o hoc es denuntietur, quod quicumque hanc negligentiam iteraveris, beneficiam, vinde hae nona o Hrima persistduuii, a sortim se Mur. Ita enim continetur in Capisurare bonae memoriae genitoris no stri, in libro I. cap. cLvii. stat qui Eulsarem beneficia habent, nonam ct decimam ex eis Eleissa, ovus res sunt, donent, o Di rati benesciuis halent, ut ad medietatem laborent, o de eorum portione proprio Presbytero dui-
118쪽
donent. J Item in Capitulare nostro, libro I i. cap. xx I. de ea m re. fm AN. CH.
9 MPm ct decimis, unde se genitor noster o nos sequenter in diversi PD- 819.
ritu a Monitionem fecimus, ct per Capitularia nostra P abur b c observentur or' L υ o o Q. dinaυimus, Columus atque Iubemus uι de omni conlaborato, se is vino, ct de iis, is faeno, fideliter o pleniser ab omnibus nona ct decima persol tur. De πη rimine Loiuix mero pro decima, sicut hactenus consuetudo fuit, ab omnibus observetur. Si quu iis,
ranun Di parum fuerit, qui argentum pro hoc accipere velit, is sua moηcat '' Pi , , t ' iustate, )uxia quod ei or uti qui hoc perso ere debet convenerit. J In hoc Capi- Rtulo citantur alia duo; Carolinum unum, at Crum Ludovicianum. Dc Lubo Q. Ludoviciano actum ad annum Redemptoris octingentelinium vicesianum intum quo conditum fuit, de Carolano ad annum Redemptoris O - Num. ,-.stentesimum vicesimuni - scptimum quo si iam Collectionem An legi ius , Nuri. io. Abbas edidit. Utitur hac Collectione Ludovicus, cum Capitula recitat, centesimum quinquagesimum-septimum libri primi de vicesimum- primum libri secundi. Servat cosdem numeros editio Baluziana, veteres de prioris Capituli numero non conveniunt , exhibent enim Capitulum centesimum sexagesimum - tertium libri primi. Unde luec discrepantia sex Capitulorum oriatur, exposuimus ad annum Redemptoris octii gentesimum vicesimum-septimum φ, quo praelaudatam Abbatis Ansestsi Collectionem stu- Num is diosius examinavimus. De priore autem Capitulari, quod Ludovicus in
Capitulo proxime descripto laudat, consule infra, quae dicentur ad Capi
Sextum Capitulum. Quicumque decimam ab hir de Ecclesia, ad quam per CXXIX.
iustitiam dari debet, or eam praesumptioia, vel propter munera aut amicitiam velabam quamlibes occasionem , ad ineram Maestum dederit, a Comise vel a Misso
nostro distringatur, Gr ejusdem decima quantitatem cum sua lege reint ι. Septimum Capitulum. De decimis quas populus dare non vuli, ns quotitit C X X X. modo ab eo redimantur, ab Episco' prohibendam es ne flat. Et, si quu contemptor fuerit inmentus, Or nec Episopum nec Comitem audire velit, si noster homo
fuerit, ad praesentiam ninam venire cometiatur, ceteri vero dis ingantur, ut in. misi Ecclaesia restituant, quae voluntarie dare neglexerunt.
Octavum Capitulum. Ut de rebus Ecclesarum, qua ab eis per trigiasa an- CXXXI. norum bpatium sine ulti interrigatione p.7 a sunt, testimonia non recipiantur, sed eo modo contineantur, sicut res ad Asum Dominicum pertinentes contineris lent.
Nonum Capitulum. ciuicumque de rebus Ecclrsiam , quas in beneficium CXXXILbabent, restaurationes earum facere neglexerim, Iuxta Capitularem anteriorem,
in quo de operibus ac nonu G' decimu constitutum est, sic de Etas adimpleatur. Id est, in Gro iv, capite xxx V III. In margine Sirmondus reponit cap. ο, α in omnibus Capitularium editionibus idem habetur quadragetimum libri quarti Capitulum. Unde profluxerit haec numerorum in Capitulis differentia, non obscure iam indicavimus ad annum Redemptoris octingentestinum vicesimum, quo Ludovicus Augustus Leges Salicas multis adauxit Capitulis, libro quarto Capitularium ab Ansegiso poli insertis. Ipsum Capitulare, quod integrum recitavimus t ad illum annum quo pro- 4 Ad m. ammulgatum fuit, Capitulis uno ac viginti constat apud Balvetium, qui lep- u tem vetera consuluit cxemplaria, Regium, Mazarinuin, Coibertinum, Thuanum, Bigotianum, Laudunense, Bignonianum. Primum Capitulum istius Capitularis idem est cum decimo - tertio libri quarti Capitularium, de ultimum idem cum tricesimo - quinto ejusdem libri, quia in Capitulati Capitula decimum-quintum de vicesimum - sextum praedicti libri quarti praetermittuntur. Haec duo Capitula serius inserta sunt Anse-gisianae Collectioni a nam, si rescinduntur, quod in omnibus Capitularium editionibus quadragesimum est Capitulum libri quarti, fit trice Mim-octavum epis cm libri, redditurque consentaneum sententiae Ludo.
119쪽
vici Pii, cujus auctaritas ceteris anteponi debet, quia Vlarmatiense Ca pitulare, quod examinamus, edidit biennio vix exacto, postquam Abbas Ansegitus Collectionein suam per cerat. Porro Capitulum illud, quod genuino Ansegiso de Ludovico Pio tricesimum-octavum, ceteris quadragesimum est libra quarti Capitulatium, a nobis descriptum fuit ad annum Redemptoris octingentesimum vicesimum , nec hoc loco repetetur. Ad idem quoque Capitulum Ludovicus Capitulo quinto vi maiiens supra respexit, ubi prioris meminit Capitularis i idque certo deprehendes, quotiescumque simul utrumque contui ras. Decimum Capitulum. De En, qai atros Domin catos pro erra neglexit excolere, at nonas se decimas eruinde κon persolvas, O ahenas serras ad ex Iendam propur hoc accipis, molamus ut de inbus annis ipsum nonam cim fialege pers Aas. Es, s quis contemptor aut Comitis aut Milsorum no ortim propter hoc exiiserit, per fide essores ad Palatium menire compediastin Praedicta decem Capitula libro quinto Capitularium inserta sunt a Benedicto Levita, si excipias octavum, quod in Additione quarta reperies. Sic autem singula cum Collectione Benedacti iuxta vetores editiones libri quinti componuntur. Primum S: secundum conveniunt cum Capitulis quadragesimo-tertio & quadragesimo- quarto illius libri, tertium cum centesimo quadragesimo- quarto, quartum cum quadragesimo - quinto, quintum & sextum cum centesimo quadragesimo-quinto, septimum cum quadragesimo- sexto, nonum Si decimum cum centesimo quadragesimo- sexto & centesimo quadragesimo - septimo, octavum vero cum postremo Additionis quartae. ormatiensis Capitularis pars altera Capitulis constat quindecim, quae partim ad correctionem msorum hominam, partam ad pab iam honorem pertinent.
Capitulum primum De sene Diis defractu hoc obse estir, quod in Capi Iure priori contrariar, id est, in libra I v. cap. xxxvi. In margine SirmOndus legit cap. ra, de in omnibus Capitulatium editionibus idem habetur tricesimum - octavum libri quarti Capitulum. Genuinus Ansegiis, quem Ludovicus sequitur, a vulgatis dissert editionibus. Totius discrepantiae rationem exposuimus paulo superius ad rionum Capitulum b de caulis G clesiasticis. Porro Capitulum illud, quod genuino Ansegiso & Ludovico Pio tricesimum - sextum, ceteris tricesimum octavum cst libri quarti Capitulatium descripsimus ad annum Redemptoris octangentesimum vicesimum c ex Capitulari Saticis Legibus adsecto. Locum illum adi. Capitula, secundum, tertium, de quartum, sunt de Scabinis. Secundum, sic AIqs nostri tisi cum e matis Masinos inteniunt, ejiciunt, eris itis popati consense in loco eorum bonos eligunt, o, cum elisi fuerint, Iarare faciant, at si ter injuste judicare non debeant. Tertium, sc.itas in omni omitura hi qui metiores o meraciores interiri possent, etigamur a Missis nostris ad inquisitones fa tendus, o rei veriorem Hrendum, o tit altitores Comistim i ad j iiiis faciendus. Quartum, sic. Vsumtis is quicumque de Scubinu do presensus fueris propter munera aut propter amicitiam indiuste udicasse, at po 04s es missus ad praesentiam no se veniat. De cetiro omnistis Seusinu δε- nuntiesar, ne quis deinceps etiam Iu iam Iudicium mend re praestimat. Haec Capitula constituunt in Additione quarta Capitulum septuagesimum- quintum cum duobus sequentibus. Capitulum quintum. Ubicumque commutasiones tam rem re nostra, qa-que genitoris nostri, legitimae or rationalitis alae aritis Eces sis Dei facta sum, permaneant. Uticamque vero inusiles o intommoda aeque irrusionabiles facta sunt, dissumantur, er recipiat uno i que Pod dedis. Ubi vero montia manus interjacet, aut alia quaelibet causa, qua rationalitis esse miriatur, ιητenta fuerit,aeli tu isscribatur, o ad nostrum notitiam perferatur. Huic Capitulo si l-
120쪽
Iima sunt duodequinquagesimum in quinto libro Capitularium, & septuagesimum octavum in Additione quarta. Capitulum sextum. Ia cumque comprobustis serii de eo quod sLenier ιeses in per rium induxisset, Iab evasione au Pati iam nostram venire compestatur, ιι di desilus nostru consideremus quid de rati homine faciendum st. Idem est Capitulum septuagesimum- nonum Addationis quartae. Capitulum septimum. De his, qui disoraeis o consentionibus dere leni, o in pace misere nolans, o inde convicti fuerim, i5ιὸν istamus, ursubs jusseribus ad nostrum Placitam meniam, as ibi tam filum no Ars consueremia, quid de tutibus faciendam M. Capitulum octavum. De bonis denariis, quos populus recipere non vah, ιο- Iamus at hoc observe ν es uneasar, Pod in priori Capitulare nesbo consiturum es, id est, in I bis xv. cap. xxx. Quod genuino Ansegiso & Ludovico Augusto tricesimum est quarti libri Capitulum, in vulgatis editionibus tricesimum-secundum recensetur, & a nobis descriptum fuit ad annum Redemptoris octingentesimum vicesimum ex Capitulari Salicis Legibus adjecto. Unde autem nata si haec niunerorum in Capitulis discrepantia, diximus supra b. Capatulum nonum. De homiriatiis ver atiis i ustitiis, qua a Mysis nostris sunt, quia imp e se ea committere posse exi mani, nos Ad orsim nes spraecipiendam esse decernimus, ne ultra impune sanis ira ut ubicumae factu foe-xivi , sisere cum di plina praecipis s. Capitulum decimum. Gl ita ad ma faciendam fieri omnimodis pressi an-ur, O abicumque havusmodi praesumptiones facta fuerint, duna emendatione coraris an ν. Ei, A per ne laenitam Comitis mes factae sens, mes inemendula remanserant, hoe ad nostrum notitiam perferatum Octor mero facti, si fuerit Prapo sus, mei Ariocatus, si me Censenaritis, et es Patibis istia PF liau praedisa Iibera perfna, pos legalem emendationem in loco factum Iab Mutis bin ad nostra praesentiam mentat. Multitudo vero, sie de Ieris, sive ae Iiseris si, Dirima emenuasione mutietur. Hoc Capitulum S: quinque subsequentia reperies in Additione quarta φ. 4 Capitulum undecimum. De pomittis pasticis iamructis pluitiit nus, ut hiqvi jussionem nostrum in reparanati poAisitis contempserant , moiamus ac Iulemus, ut omnes homines nobi in nostrum et niunt praesentiam rationes redire carnosam )usonem ause sunt contemnere. Comi es autem redint rationem de eo ram page ibas, cur res aut non constrinxerint, ut soc facerent, aut nobis nuntiare ne, xerint. Similγιουν es de injustas utimis, alicamque accipiuntur, ants exinde nos s rationem redui ros.
Capitulum duodecimum. et ι examen aqua frigidae, quod horeus faciebant , a Missis nos s omnitas inter γυιαν, ae vitieritis sis. Inter Capitula in Conciliis ab Episcopis hoc anno tractanda, quod quinto loco propositum anno priori fuit, observavimus inscriptum de itidicis aqua figida. Quapropter in dubium minime vocamus, quin Episcopi vel in aliquo, vel in pluribus ex illis Conciliis, congregati consuetudinem hu)uscemodi iudicii censuerint abolendam, atque inde factum arbitramur, ut Ludovicus Augullus in Capitulari vomatiens Capitulum proxime recitatum promulgarat.
Franciscus Pithoeus in Glosi trio ad libros Capitularium, ex ordine Beati Dunsiani Dorobernensis Archiepiscopi, Formulas odidat precum, quibus veteres in aquae frigidae judicio solebant uti. Fridericus Linden-brogius in Glossario ad Codicem Legum antiquarum multa scripsit de codem aquae frigidae iudicio. Franciscus Juretus in observationibus ad septuagesimam - quartam Ivonis epistolam plurima transeripsit ex Codice San-Benigniano, quae Pithceano Glossario sunt valde similia. Ludovicus Cel lotius in Appendice ς ad Historiam Gotteschalci multa quoque publica-