장음표시 사용
81쪽
AN. CH. in consortium Imperatoriae vel Regiae Dignitatis ab eo prius adsciti, Lo-8 2 8. tharius renuntiatus Imperator de Longobardiae Rex, Pippinus Rex Aqui-Luno .. tantae M Ludovicus vocatus Rex Bojoariae. Illis temporibus Lu- Iis,. i dovico Regi nihil iuris in Herivordiam attribuebatur. Idem Ludovicus Lotuo. Postea, cum latissime per universam Germaniam regnaret, unde Germa-I- u. cognomen apud posteros obtinuit, Praeceptum, cusus initium supra Pippi si recitavimus, emisit undecimo Kalendas Jimias, Indactione prima, live R anno Redemptoris octingentesimo quinquagesim tertio, ibique de -- L uociri rino Abbate novae Cometae ac provisore M patrono Herivordiae sic scri- R. ii. psit. Venerabitis Abin Marinus adiis Excialantiam nostram, suppliciter orans, Ausu ii 'πostra munificentia pressioremus Monasteriis isse commissis, quorum anam es Αaa. Coκ- Monachorum, nova Cornia nomina m , ubi se illa primum Regulari electione Maa Nova Abbas exsiliit, se Aurum est Sanctimoniatium, uerisord dictum, O propria Abba-0 QIAM tissa, cuin nomen Addila, subjectam. Sed iuxta consuetudisem, quod anci a-PR ς m Dri Congregationibus procurari silent Praepositi ex Messastico ordiηe, jam ψ dicto Abari commendasimus, ut tam in disii ina Abbati am Iuvaret, quam in
cunctis negotiis, qua famula Christi pro sexu se possessione sua exsequi non rissent, i arum troviser se patronin exseret. Poro, cum idem Rex in suo Praecepto multa subiiciat, quibus egregie Ludovici Pii parentis sui munificentiam de studium erga Monasteria novae Cometae & Herivordiae comprobet, Abbati tamen Corbeiens procurationem Hetivordiensis Ecclesiae nulloniodo tribuat , arbitramur jus illud procurationis Abbati Corbe, Saxonicae nequaquam concessum a primo conditu Herivordien-ss Abbatiae, sed tantum post obitum Ludovici Pii, imo postquam paternum Regnum Lotharius Ludovicus de Carolus fratres inter te diviterunt, Omnesque provinciae transrhenanae cesserunt Ludovico.
r. r Ui Continuatorem Aimoi manum interpolavit, is Hilduinum sacri a Palatii Archi capellanum, de duorum inqgnium Monasteriorum, Sam Dionysani videlicet in agro Parisiensi de Samia Medardini prope muros Suessonenses, Abbatem Irminoni uuoque Abbati Sancti Germani in subinurbano Parisiensi successisse bis observavit, semel libro quarto in fine capitis centesimi decimi- quarti, sic. Simili modo praedicus Abias Hilduinus
82쪽
ps Loessum Irminoris regebat locum Sunm mnuntii Levita se Martyris M AN CH. suburbana urbis Parrhi ca, ubi tretiosus Chrisii Confessor Germanas requi sit. O Iterum capite decimo libri quinti, sic. Defuncto quoque Ir- ne, uiua 9'nus Beati Germani Ecclesia Abbas praeficuar. Et in ejusdem capitis sine reeitat ' V pQ quod a Ludovico de Lolliario Augustis, Idibus Januariis, Indictione sep '
tima. sive anno Redemptoris octingentesimo vicesimo - nono pro Monasterio Sancti Germani uatum est hoc Aquilarant Diploma. In Nomine n ' Domini Dei es Salvatoris nonri Iesu Ch icti, Hia vicus in uiatharius D Gaa u' η ordinante trovidentia Imperatores Aetussi. Si ea qua fideles Imperii nostra pro , ' flata es utilitate Ecclesiarum esse oram Dei Allure ae deisia a Dei amorem ia Y v v QIocis sibi commisis flatuerunt, nostris confirmamus Edictis, hoc nobis nocul δε- : bio ad Hernam beati ianem se totius Regni a Deo nobis commissi Gulam, man ' serum esse credimus. or retributorem Dominum in futuro haere confidimus. Igi- Mo, ,et star notam si omnibuι delibus Sancta Dei Ecclesia ac nostris, praesentibus suere GaaMAM o futuris, quia Vir Venerabius ullus in Mon erit Sandri H--πιῶ aι Sancti Germani Abba, necnon or sacri Palatii nostri Archica ἄ--, nostra suggisi serenisari, Pod pro Dei Omnipotentis amore se futuro Uufidem Con regatιo..u cavendo periculo, ne aliqua successorum Forum negligentia ac parcitate, ordo in ea futam tempori ae perturbareor , pendia eorum, qua annuatim in cibo ct potu accipere debebant, necnon es quasdam vi in sterialiter necessitatibias iugorum dos undas consimust ac depulisset, atque per literarum Fracm, O largitionis Factariam, sea aliorumque bonorum hominum manibus roboratam eis cocisAsi aedelegasset, quatinus nusia occasone, nec rei publica servilio qui uam ex Deces ritas fiuis impedimentum in futuro inferre possi, pro qua a via rectitudin. O observatione regulari oberrare necesse sis , sed deputatu Abi rebus se stipendiis ion. unii, absque nec uine es inopia regularem normam renere, o Ane praevaricatione quantum humana sinis stagilita/J observare quivissent. Unde hamititer ρ tiit ac postulavis Cestudinem nostram, ut pro rei Armitate super Oniam constitutionem auctorisatu Praeceptam nos, , pro divino intuitu ac i orum Sancurum
reverentia fieri Iaberemus , per quod dranceps stabilis o inviolata permaneret. Nos vero petitioni issius squia necessaria se rationabilis erat) aurem accommodanus, ct qua voluntare ac ratione talia Clementia no a juggereret, perspi-ὸ imuiligentes, velati postulavcrit fri a uicavimus. α apropter saluimus atque ju- mas sicundum quod in , Lius ordinatione continetur) ut dentur eu annu Heuta de tritico puro modii mii quadrintenti es quadramma, O ins reptionem h pitum, modii centum octoginta, quod sunt simul modii miG centi viginti.
De vino, modiorum duo mulsa. De legumine, modii centum octoginta. De casio, pensu centum semetiata. De pirauedine, aut mossit vi inti, aut porci quinquaginta , quales meliores inveηι re possunt. De butyro, moiui quatuor. De mei, caserata una.ex modus octo, mel Acut ex censu de via a Lucari, persolvitur. Esmensalem de duodecim via. mese se cera, id es, unoquoque mense sextaria qua- μον es cera libras duas. De sale, modii centum. Volatilia cum ovis de duobus Festis, id est, Pascha , O Natalu Domini. i Ad vestimenta etiam vel omnes eorum neces irates, secundam Regularem rasitutionem procurandis, comisimus il
lis easdem villas, quas i e persam concessionem eis usus es condonasse. Id est. Horiacam cum i a Capella, vel quic id ad suam opus p sientiabor M- A--buit, vel quicquid inde bomines per precarias tenent, vel quicquid per Maeficium iEius aliqui adhuc habent, ct i u pertinere videtur. . Iuram, cui vocabulum ' La Ceae ea Cen qua iacitur Viagaris, cum omnibus anenditiis suis, quantum ipsi ρυ- ρ' - - , senti tempore ad suum opus Hic habuit, vel quicquid homines per precarias υ- 'M nem, vci quisvid per bene cia issius tenent, se illis pertinere Uitur. Nisi is, i
quae v catur Matriolas , cum omni integritate sua. Guartam, qua vocamr - ticaruius . Quintam, cujus vocasulum est Novigenixa , cum omni integritare. reis
Sextam, cuius vocabutam es Spinogilum , cum iba Capesia, vel quicPid ad I A M. sum opus bauis. Septimum, Locritam qua vocatur Valerianis. Octavam, qua
83쪽
- aiis tam infirmoram quam senum necessitates faciendas, O stipentacula mortata VPQ ' ι --, Imperiati avitoritate cir industoria, ter hoc Praereptum con
' δ'' firmatiosi, nostra Ait praediatas Voerabilis Abba in Iua con mavit Constitu-ψ η' iisne J stilici jure eis concedimus Ur consermamus. Praecipientes as nugas Abban Ar Iuccessones quod salubri egit conssio subtrahere aus minuere audeat, aut ad 2 suos asis, retorqueat, uat alicui in beneficio tribuas, sed neque servitia ex eis
'i' exactet, neque par redos, aut expens ad hostitu Ueptiones recipiar. N re exactiones inde exigat, absque inevitabiti nec sit te, pra- . t ais Vr mense in in princiZali Eccosa Mari Ucrmani, or in ponte Parsas longo a Dinia rempore dis sitas. Et, augeri a judicaucris, o numerum Monachorum in majus augeri, ampi cari pecunia majori licentiam habeat. Hac enim ut pura syad ustis tentam viginti Monachorum sub istunt. Distrahendi autem aut minuendi res, quas pro Dei statuimus amore, η μου - tr sumat. Sed, si fuere ρυμ serii, O post aerissum nostrum b μ nostram confirmationem, quam sev adieri V nerabins Viri Nilusni constitutioncm fecimus, violare voluerit, querela ad successores noyros, qui tunc umoris nobis seversitus fuerint, devenerit, irisque agnita auctoritate nostra statuta nostra defendor, O sua aactoritatis Praecepto confirment, qualiter futuris temporibus putres in Carnobio supradicto Aegaiam Beati Aenedicti se antes , absque perturbatione luere Deo desertire
queant, nobiaque merces exinde in f 'tua recompensetur aeternuate. Et ut haec auctorituae, quam ob amorem Dei ct anima nostra remedium sumimus, smiorem obtineat vigorem, O deimus inconuulya vale, Perdurare, manus nos,
subfriptione eam subter frmavimus, ct anulo nostro sutilari Iusimus. Dat. Id. Ianuarii, anno, Christo propitio, x v I Imperii Domni titudovici Serenissimi Augusti, Indictione δε ima. Actum qui rani Palatio Regio, in Dei Nomine felicueri Iacobus Breulius ad oram istius Diplomatis notavit ann. rso, ratus Chronologicos Characteres, quibus hoc Praeceptum munitur, Idus scilicet Ianuarias de annum Imperii Ludoviciani decimum - sextum a die sumi, quo Carolus Magnus cx hac vita migravit, id est, a die quinto ante Kalendas Februarias anni post Cliristum natum octingentesimi deci---quarti, sed isti computo refragatur Indictio septuna, cu us Idus J
nuariae illigantur anno Redemptoris Octingentesimo vicesimo - nono, Lindovici Imperatoris decimo - quinto post Caroli patris obitum adhuc currenti. Totam dissicultatem adimit altera Imperii Ludoviciani epocha, quae petitur a die, quo Ludovicus in consortium Imperatorii Nominis a C
volo vocatus est, exeunte tunc anno Redemptoris octingentesimo decim tertio. Habita enim ratione hujus epochae, Idus Ianuariae, quae per Indictionem septimam cum anno Reacmptoris octingentesimo vicesimo- nono conveniunt, cum anno Imperii Ludoviciani decim sexto per eandem Indictionem septimam recte quoque quadrant. In Diplomate supra
descripto, quae corrupte vocatur Usta sylva, nuncupari debet Utta, vel, ut recentioribus placet, Octa, vitiose orta. Pago late cognomini Senonas inter ac Trecas nomen dedit. Id liquet ex variorum locorum cogno- Seor en minibus, puta Sedanti in Utta, Aquarum in Utta, & aliorum, de qui-O bus nonnumquam nobis erit sermo. Carolus Rex anno Redemptoris o O tingentesimo quadragesimo-primo Senonicam adiit urbem, atque, ut Ni
a LL . thardus subjungit, M ad illum annum repetituri sumus, hinc per Uttam iter faciens Tricas noram civitatem adiit. 1i In Galliis hoc anno post Christum natum octingentesimo vicesimo nono celebrata sunt quatuor Concilia, Moguntinum, Parisiense, Lugdunense, ac Tolosanum. Quibus e provinciis habita singula, docent encyclicae Ludovici ac Lotharii Augustorum literae, quarum mentionem anno
priori fecimus. Ad Moguntiacense cum suis Suffraganeis vocati sunt, Olgarius
84쪽
Olgatius Moguntiaee s Αrehiepiscopus, Hadabaldus Archiepiscopus C lomensis, Hettius Trevirensis Archiepiscopus, & Bernuinus Vesontionen sis Archiepiscopus. Omissum fuit hoc Concilium a Nicolao Serario, qui Mogunt laeensium Conciliorum Indicem texuit η, & primum illorum ad annum Redemptoris octingentesimuna decimum- tertium sub Richolphi Ponti Matu: secundum, tertium, de quartum, ad annos Redemptoris, octingentesimum quadragesimum- septimum, octingentesimum auodequinquagesimum, de octingentesimiain quinquagesimum - secundum. sub Rabani Pontificatu retulit. Istius omissionis haec una ratio proferri potest, quod Canonum in illo Concilio conditorum Collectio non extet. Regino Prumienss quondam Abbas duos de disciplinis Ecclesasticis de Re ligione Christiana libros ex diverss Sanctorum Patrum Conciliis ac Ro manorum Pontificum Decretis jussu Rathbodi Trevirensis Archiepiscopi collegit. Hos in Germania jam editos Stephanus Baturins ad Codicem nostrae Bibliothecae vetustissimum atque a Joanne Morino nostrae Conia gregationis presbytero laudatum emendavit. In utroque libro multi te guntur Canones ex Conciliis excerpti Mogontiacensibus, potiorque pars deprehenditur ex illis transcripta, quae sub Archiepiscopis , Richolpho, Rabano, de Liuiberto, celebrata sunt, atque in Conciliorum Collectio
nibus integra reperiuntur. Ex hac autem Observatione suspicamur ceteros ad Concilium praecipuδ pertinere, quod hoc anno habitum est Otgatio Archiepiscopatum gerente. detiistis tirentia axo es ducendi non es, ahena=um nuptiarum evitent conii-
εἰ Hunc Canonem ex Moguntiacens Concilio citat Regino, libro primo, Capitulo trecentesmo vicesimo- sexto. Si se is absente aώι nesciente domino, Disopo autem siente, Diaeonas ast Presbyter fiaris ordinatas, ipse in clericultis olicis permaneat, Epissos aut cim displici satisfactione Domino persolius. Si vero Episcopuu servam eam e estissierit, qui testimonium de uti perhibent, avi eam ρο talanι orianari, siniti re- compenstione rearantur obnoxii. Hunc quoque Canonem ex Moguntiacensi Coneilio allegat Regino, libro primo, Capitulo trecentesmo nonagesimo is secundo. Clariot est in eadem materia Canon octavus Synodi Au. relianenss primae, quem Tomo primo b jam recitavimus. Si serius A te aut nobisnu Domiso, o Di p .iente Dod servias sit, or Diaunus aut Pres- ινιιν fieris ordinatus, ipso in Ctiricius sitis permanente, Elisopus eam m. mina Asrici satisfactionου compensit. Sis mero Di ptis eum seriam esse nesci/rit, qui testimoniam perbibent, auι eum suppilaateriat Maenari. Amiti re ibi
Apud Reginonem Capitulum vicesimum- septimum libri secundi se habetur ex Concilio Moguntiacensi. Stauimus as parricida es 'utririda
per unitis anni cis LM ante fores Basilicae orantes Domini crementiam persi rent. Complus anni circulo, introducantar in Haesam ι tamen in re uadientes.
quedam anius anni statium latur, flent. His ita peractis, s paenitentiis fruotus in eis rans detur, orporis o Sangaisis Domini participes sunt, at non ob-
darentur is ratione. Carnem non mandacent omnibus dissus mitis istorum. Id junent auram tissae ad nonam diri horum cotidis, exceptis Fesis diutis arque Dominicis. CADBneant autem a mino, medone, atque meista cervisia, tres dies per hebdomarim. rma portare non avideant vis contra pagarios, o, tilicamque ire maluerint, naeo metieati driacamar, sed pedibus propriis pergunt Gmpus autem hujus paenitentia in Episvisum ponimus arbitrio, ut secundam con mersationem istortim aut exundere mes minuer atians. Gas uxorisus, s M. Merint, non separentur. Si astem non saluerint, o s conlinere Λon mal eris legitimas accipiunι in cofagio seminas, m in fornicationis voraginem incideremideantur. Si autem antiquam Asom praeuisorum annorum tantar curritati, is sita illorum pervenerit, viaticam illis non denege r. Hoc Capitulum, Tomias VIII. G
85쪽
quod Burchardus ex Concilio Triburiensi retulit in quo non extat, pii.
gnat cum undeducentesimo. Atque ex hac discrepantia colligimus Mos ei nos hodie Canones desiderari non unius tantum Concilii, quod hoc anno Moguntiae celebratum est Ludovico Pio Imperatore. In eodem Reginonis libro Capitulum quinquagesimum-quintum, quod de membrorum truncationibus inscribitur, ex Moguntiacensi Concilio sic effertur. His , a quibus Domini Sacramenta tractantur, )udicium sanguinistractare non licet. Et ideo magno opere talis excessus prohibendus est, ne indifcrua praesumptionis motibus agitati, aut, quod morte plectendum eis, sententia
propria )udicare praesumant, aux re notiones quibusiibet personis aut per se inforum aut inferendas praecipiam. α ias Pi horum immemor P aeceptorum, aist in Ecclesia sua famibis, aut in qMibu libet personis tale aliquid feceris, O
concessi ordinis honore privetur se loco, sub perpetua damnationis religatus ergastulo, cui tamen communio exeunti ex hac vita non neganda es propter Domini misericordiam. Capitulum sexagesimum de oppressione infantium ex eodem Mog tiacensi Concilio sic refertur. Si quis infantem sunm incaute onresserit, aut
vestimentorum pondere fisso verit, O hoc post B pisenum factum fuerit, quadraginta dies paeniteat in pane se aqua, oleribus, atque leguminibas, se a conjuge se abstineat. Postea tres annos paeniteas per legitimas ferias , O tres in anno Quadragesimas observet. zzuod si ante Baptismum infans oppressus fuerit, proximos quadraginta dies ut supra 'misco. Posica ver. quinquennium
Capitulum septuagesimum- quartum de viris qui suas conjuges de de conjugibus quae viros suos occidunt, ex Moguntiacensi Concilio sic describitur. Si maritus uxorem, aut uxor maritum interfecerit, aequum judicium
D seuper eos, dicente Domino. Non consideres personam flavcris, nec honores
multum potentis. J Et post pauca. Ita, inquit, parvum audietis ut magnum, nec accipietis cujusiquam personam, quia Dei judicium est. Idcirco uterque eorum ha-jusemodi criminis accusatione, se negaverit, pari judicio examinetur. Capitula, nonagesimum- quintum, triaque subsequentia sunt de homicidiis, de ex codem Moguntiacensi Concilio sic recitantur . . xcv. ui odii meditatione, vel propter cupiditatem, Judaum vel retanum occiderit,
quia non leve vitium commistitur. ut homi m convenit faenitere, quandoquidem nec exteris gentibus, nisi oblatam pacem re crist, bc tam est populo an liquo penitus inserre aceptum. xcv I. Si quis insaniens aliquem occiderit, si ad sanam mentem pervenerit, levior ei paenitentia imponenda est, quam ei qui fana mente tale quid commiserit. Cui quamvis paenitentia sit imponenda, quia iis issemitas causa peccari, licet serra1ps occulta coistisse cressitur, tanto tamen sit levior quam ei qui sanas aliquem occiderit, quantum inter sanum O insanam,
inrationalite a rationabili, constat esse discriminis. x C v II. Si quatuor aut quinque homines seu etiam plures contra unum hominem rixati fuerint, O ab his se nerasus mortuus fuerit, quicunque eorum plagam imposuit, secundum flat ut a Ca- nonam ut homicida judicetur. x C v i 1 I. Ubi manifesari potest quemlibet hominem perpetrasse homicidium, secundam Canonicam auctoritatem condignum parniatentia iudicium idi ingeratur. Si autem manifestis indiciis non potest trobari eam homicidam esse, nec irae vult confiteri, Omnipotentis Dei iussicio, cui omnia occalta manipsa sunt, reservetur. Et tamen indiceor, quod communione Ecclesia tua indignus sit, donec perpetratum crimen confiteatur, est per confessionem Opaenitentiam conssignam A boc crimine se absolvere certet. Capitulum undeducentesinnam de incestis de eorum poenitentia sic exhibetur ex Concilio Mogunt iacensi. Si quis fornicatus fueris cum duabus sororibus, vel cum noverca sua, vel cum amita sua, mel cum matre sua, vel
cum ilia primi sui se aiunculi sui, vel cum Alia amita sua sive matertera sua, mes cum ne esea, vel cum commune, auis bola sua, sive quam de sonu μι-
86쪽
rimas fersis in omnι heia ada, o tres ta uadragesimas in anno Iuliimὸ ω - ' i' dias. De armis vera at svru iuctum es. Et nunquam Hiquando conjugio copuletur. Hae eadem taenitensia mponenda es parricitas mes fviricissis via conjun- gaineis, necnon r qui I nu per assim o avaritiam hominem innoxiam M. cidari, quod moria Am morant. Plura de Moguntiacensi Concilio dicenda non habemus. Sequitur Pa- XI. risense tres in libros, sive in capitula quatuor ac nonaginta distributum, CoΝcit u in cuius praefatione sic Episcopi loquuntur. Gm ιν do pureas Etitisam, -
quam raristus, qui eam suo proprio sanguine redemit, stas Orisodoxis Iamulis
nuriwico es mouario Gloriosis Avisastis regendum Iared θae commistere occulta sua aesensatione ioΔιι, aeter oram morborum generitas astici, multifariis clud bas coauri, dilinam contra se macronem intentis exuratissae mentis
exigentibus gra ari, plagaseae, quas Dominas suis justi obedire notimis,
potias ad mala qua meruit labentibus inseminastis es, incessunιὸν experiri a iidem Deo pleni Priscipes cati s instrati, consutio ad Deam congruam iugAsmque conmersionem Iudicaverans esse faciendam. Et paulo post. Totius rictis a Micommissa genera Iuli consulere capientis, Iani ad nec stratis negotiam justa disicutionis iratina praeponderanus, Agae si osu i non sis humibur dyadicasus, constitia Sacerdosam cr Optimarum reserarumqae saetiam seorum, idem negoriam saper placando farore Des has ae e re atrans esse comm ttendam , per quos homines de is uti ratis tentaris Miranιαν, o in luc sit transferuntur. Er destiis ira Ait adoptiosis eliciantur. Per qtios etiam homines d. his, qua post βο- tisma commis at, paeniιentia siιisfactione peracti , Deo reconcitiari meremur. Ged quorum imperiam, scanaam Sanctis Legis Decreram, qώi Iepra immanditia sordebunI, emaculabansar, ceteraque eorum judicio in Ie talibus insumis pro- regulantur. aibas es in Elavetio a Domino ransa confertur potestas, at quamiserias in ierra, mora sint cy in caelo o quaslieri/i in terra, soluta snto in caltas es quorum remis rintl ccata, remisian ν eis. Nos quippe consat Vicarios esse A sororum o Luminaria mundi. P r hos igitari eoramque doctrinam, ratis rans De Piissimi Principes i se. De Laetifer creaederans misericordiam propitiari diminum. Deinde inserius. Non abs re duxerant sper suis populisve Abisulecti erratibus Sauriates Legem Domini lenies confitiaris. Maapropter suo ram ιn quasvre congrae nisi is Imperii sui Iocis cinτentas Episcoporam vino es-ῶ-θαι tempore scri duere. In quibus Contentibas, Domino itiservale, ditioni rsarium quirere o inses gara de causis ad Res sam Christuκam eo mΡe --ram peninencisas, qvid a Priaripsius or reliquo populo, via ita tis disina auctiritas doco aut asser tore sur. Deinde sata in ipsorum, qai Pastores popati consiliari sunt, caniossisne sis I bas iaυeniri posses, Dia d Una regula alaeua Horisau non concorcium simul ae taeterirens Da occasiones in atroqαι ordine id scolat, at a recti tramiti deiiu . Eι wHaiil de sis causis inventum fuisset, correctio. nis graira, juxta mini ritim Ai i unctim pat κυν denuκiiurant. Postremo sub
87쪽
XII. . CH. apud Parisiorum urbem convenimus, Gr qualiter de Hulos tenus praemissu eo.
8 i A si1, ΡΝ a admonitionem eorumdcm Principum, egerimus vel tractaverimus a Pe stituerimis, is subsequentibuι bramiter capitula im adnotare μυτλω, non ausu temerario Sancurum Parrum terminos Wan gredientes, Ad potius his Ll genter perpensis asque perspecta , per eos nos,am ccxerorumque Adetiam viIam cor rigere O- in melius informare cupientes. Singulorum Capitulorum, quia pleraque sunt valde prolixa, solos saepe titulos aut fragmenta quaedam recitabimus brevitatis causa.
Primo Capitulo Synodus docet, quid proprie ad Rςligionem Christianam pertincat. Constat, quod fundamentum Christiana Religionis Adrasti Catholica, hoc est, credere in Patrem es Filium se Spiritum Saritam, unum Deum O verum Deum, trinum in per ua, ct unum in substantia. Credere etiam, quodsia per na Filii pro flare nostra carnem assumseris, in qua passus est, Crresurrexit, σ in caelos ascendiis, cum qua etiam ad Iudicium venturus est. Et credere quod per Spiritum Sanctum remissio peccatorum ιn baptismate conferatur, γγ MI delibus in Ecclesia Christi, qu em Sancti Spiritus dono, per mini rium Sacerdotale, se per paenitentiam, remissio peccatorum indusitanter attribuatur. Et quod generalis omniam in vera carne in adventu Chrsi resurrectio fatura sit. Et quod nosse unumquemque fidelem oporteat, quia haec sis vera cir fluctuosa es non potest, nis bonis operibus exornetur, id est, fide, se, caritate, humihiare, castitate, cominentia, Iurietate, unanimitate, concordia, justitia, pietate, misericordia, innocentia, cir simplicitate, O ceteris his similibus, qua omnia in ἀ- . Irmone Dei es proximi consissum. Sine his enim nemo potestDeo placere, nec sis mus esse, quia ιι se Apostolo fides sine operibus mortua ep in eistis. Et inferius. Inter cerera mala, quae fidem commaculant, quatuor nobis mitia Pirisalia merito exaggeranda videntur, qua quanto occultiora sunt, tanto perniciosiora,
id est, superbia per quam Angelus diabolus essectus de caelo Vectus es; invita 'ν quam idem diabolas bominem de paradis secus odium o di ordia , quae caritatem inter proximos extinguunt, CT non sinunt proximos in muIua dilectione consistere, nec quietam tranquillamque, ut decuerat Christianos, visam degere. Secundo Capitulo Srnodus probat ex opistolis Beati Pauli , quia universalis Sanctu Dei Ecclesia unam corpus, ejussae caput Christin sit. Deinde poe-catores ad poenitentiam hac hortatur conclusione. ui uis ergo per aliqua Elicita ex membro Chrsi se fecit membrum diaboli, noverat se non in compore Christisd in corpore es diaboli. Proinde necesse es, ut corpori Cissi, a quo a diabolus paratus est, s incunctamcr, Gm tempus taenitentis in promptu
habetur, restituere non negligat.
Tatio Capitulo Synodus corpus Ecclesiae duas in personas eximias primcipaliter dividit, nititurque striptis Sanctorum, Gelasii Papae & Fulgentii Ruspensis Episcopi. Principaliter itaque totius Sancta Dei Ecclesiae corpus in duas eximias personas, in Sacerdoralem videlicet cir Regalem, sicut a Sandris Patribus tradisum accepimus, disjam esse novimus. De qua re Gelasim Romana Seis Venerabilis Episcopus ad Anasusium Imperatorem ita fribit. Duo sunt quippe, inquit, Imperator Auguste, quibus prinιipaliter mandus hic regitur, auctoritas sacrata Pontificum se Regalis potestas, in quibus tanto gravius pondus est Sacer olum, quanto etiam pro 'sis Regibus hominum in disino reddituri sum examine rationem. Fastentius quoque in uiso de veritate praedestinationis straria ita 'ibit. Gaantam pertinet, inquit, ad huyus temporis vitam, in Ecclesia nemo Pontifice potior, ct in seculo Christiano Imreratore nemo celsior invenitur. Hic desinit, quod tu veteri Capitularium editione Capitulum est centesimum sexagesimum-septimum libri quinti, in nova trecentesimum undevicesimum. Pergio autem Synodus, dc praedictum Capitulum hac claudit partitione. Gm haec quippe ita se habeant, primam de Sacerdotasi, poss de Rexuli persona dicendum flatuimus. Ad Sacerdotalem personam cetera primi
libu Capitula pertinent, ad Regalem praecipua libri secundi. Porro diui XIII. XIV.
88쪽
mulare non debemus praecitatum Gclassii Papae textum in Capitularibus sieinchoaris duae sunt quippe Imperat ricra Ariusiae, quibus principaliter mundus hic regitur; in epistolas vero Gelasia Papae de in omnibus editionibus Concilii Parisiensis, duo sum quippe, Imperaror Auru', quibus principaliter mundas hic regitur. Hanc lectionem alteri praeferendam arbitramur. 3rto Capitulo Synodus ottendit, quod in saccessoribus Apostolorum Re-Boo Chri ana virere, Osreatio Iubdatorum deleus consis re. Probationes affert ex libro Pastorali Sancti Gregorii dc ex libro de vita contemplativa qui Prospero perperam tribui solet, ut dactum sit pr1. Inter alia insignem
hanc habet admonitionem, quae spectat ad Sacerdotes aando vita Sacerdotum. cum doctrina non concordat, O auditorabas infirmis Fandalam, O animarum provenire periculum, non est a tum. Proinde summopere cavendum es Sacerdotibas, ne ossendiculum flant his quibus 'aesunt. Tune enim o endicuum fiunt issis, quanis quod verbis praedicor, moribus impugnant. Quintum Capitulum sic inchoatur. Matuimus pari voso pataque consensi, αι unu qui que noybum diem cr xxemplis plura Parrochiae sua attentius ad me- Iiora incitare Hueat, ea que, ut se a malis cohibeant cr ad Dominum ex toto corde conmertant, Iossicite admoneat, Deumque, quem peccando iratum sibi fecerant, duna tarnuentia satisfactione se elumsisnarum largitione sibi placabilem
facere sata AEI. Necnon es pro vita Pussimi Misae amabilis Ludovici Imper Istris, cofugis, tria fae 9us incolumitate, Imperisque Ai commissi stabilitate, Dei ιmmensam misericoraeum cernuis precibus implorent. Simulque eis ostendendum, quoniam quamaea quis malis operibus deditus est, nec sibi nec aliis Deum propitiari mertium D quod unusquisque inemos nam ct cetera bona opera a semetipso incipere debeat. In eodem Capitulo citatur liber de vita contemplativa, quo praedicatorcs monem r, ut assidue suo fungantur ossicio, ne poenarum participes fiant cum impus. Iile, ini iussensatio verbi commissa es, etiamsi sunm
vivat, se tamen perdite Oventes arguere aut erubeso Ut metuat, cum omni
bus, qui eo tacente perierint, perit; ct quid ei proderit non Ρηiri suo, qui puniendus est alieno pereat. ρ Sextum Capitulum, quod est de Baptisino, sic inchoatur. In primose dio Sancta Dei Gisiae, nemo ad perceptionem sacrosam Bapti alis au tub μr , nisi priui ct dri es Bapti malu Micramento fuisses in uuas. Ita vero claruditur. kerum quoniam fides Gristi ubique pollit, , parvuli de Grini is parentibus nati, antequam ad integi obilem aetatem veniant, Ea smatis sacra-enta perci uar, necesse est, ut quod imbecillis aetas nequisit, intia obilis disiene Iutu-gat. Quod quia ab usu Christiana Religionis propter quorumdam incuriam necessit, quanta sis negligentia quanisque H iminis ,satis dici non potest. Septimum Capitulum est de tempore Baptasmatis Ec de patrinis ac matrinis. Sanὸ a quibusdam, quamvis I des Christi inhianter expetatur, aliter tamen agitur, quam divina auctoritas uitetur. Prae a tempora Canonam uper celebrasione Baptismatis a multis, partim ignorantia, partim praesumptione violantur. Secando, quia Hi qui in sua stonsione aliquos de sacrosancto sonus cipiunt,nu uri nec Baptii aris sacramento sent in m. Et idcirco eos, quos suscipiunt,
ct ondum Sanctorum Patrum documenta docere debuerant, erudire nequeunt. ad negistentiam Sacerdotum necnon es auditorum pertinere dubium non est. Ita hoc Capitulo. praeter mortis periculum, duo Bapti sinatis tempora, Pascha videlicet Ad Pentecoste, de quibus Cepe disseruimus, auctoritate Sanctissimorum Pontificum Gelasii ac Leonis confirmantur. Citatur de hic textus, quo Beatus Augustinus docet, qualiter hi, qui de sacro fonte suscipiunt alios, debeant eos instruere. a uicumque viri, quacumque mulieres de sacro fonte filios stiritualiter se deperunt, cognosiant se pro eis Deiussores
extiti e apud Deum. Et ideo neces est, ut semper issis fossicitudinem vera carititis impendant, admoneant, se castigent, atque corripiant, ut castitatem custodiant,
virginisum usique ad nuptias Ament, O ceteris via is veribus dediti sint.
89쪽
Octavo Capitulo Synodus probat ex Concilio Neocauariens eos qui
extra statuta tempora Canonum baptizantur, ad gradus Ecclesiasticos provehi non debere. Ex hoc autem Capitulo Se ex praecedenti brevitera Benedicto Levita concinnatum est secundum Additionis secundae ad Capitularia, sic. Ut extra flatata tempora Canonam Baptismata non celebrentur, quia Lacri Canones hoc modu omnibus . nisi aliquod periculam institerit, feri prohibent, in ranium, ut etiam eos, qui alio tempore baptizantur, a gradibus Maesiasticu arceant. Nonum Capitulum est de pacto, quod fideles in Baptismate cum Deo iaciunt. Pactum, quod cum Deo in Bapti ate fit, a multu ex toto, a multis ex parte ιransgreditar. Ex toto quine transire itur, quando quis post acceptam Baptismatis gratiam, ast istis eluatem, aut ad haeresim, aut certe ad sibi a prolabitur. Ex parte vero, quando quis aut ad superbiam, aut ad invidiam, aut aa cetera vitiastiritatia, qua ex rari superbiaprodeunt, labiIur. Et infra. Constat unumquemque Mesem Deo in Bapti aie duarum pactionum nexibin se obligare; abera, qua ahenantiare dialoti, se omnιbus operibus Uur, se omnibus pompo Ius; aurea vero, qua se in Patrem se Filiam es Vinium Sanctum credere profitetur. Unde etiam subsu iam Sancti Trinitatis invocatione Baptimatis gratiam consiquitur. Cum erior hujuscemodi abrenuntiationem, quibustibet idecuris vitiorum uetectus, ad ea, quibus renantiatat, redit ι necnon O post tanta fidei perceptionem, in apostasiam ausi delitatis aut haereticae pravitatis aut staterni schisenatu prolabitur, procul dabis utriusque pactionis mangresor esses r. Vuarum aisera, quia Baptismi iteratione
nequit, paenitentia lamentis, eleemosynarum lar tionibus ceter seque bonorum operum exhibitionibus dilui potess. Itera vero, qua praeaecta contagionis lepra commaculata fuerit, nisi hac primum per Christi cani erit gratiam, o ad anitatem Eutem redierit, mastari, ct tristi fidei colorem sani τί ue vigorem recuperare non poterit.
Decimo Capitulo Synodus docet quid sit abrenuntiare diabolo, operibus C us, & pompis eius. nun tiare diabolo est, penitus eum ne ere, stemnere, Mepcere, esque contradicere, seque unumquemque ab eo alienare, sue aliud quid. quod hoc verba in hoc sensu exprimi potest. Opera evus sum, qua utique operatus Sal atoris contraria existunt. Primum se reia, cum illi auctor est, ct quaeum ex Angelo daemonem fecit, qua es etia- initium omnis peccati, O cetera vitia, qua ex radice prodeum superbia. Pompa diaboli haec est qua pompa mundi, id es, ambitio, arrogantia, vana gloria, omM M.ων libet rei Hesultas inhumanu usibus ι unde crescit elatio , qua multotiens bone pati solet adgnia, ct c
ora hujusmodi, quae de fonte superbia procedere noscuntur. uo se bis similia sunt. qua seu qui ae Plis tempore Bapti aras as rvecis, Chri ques mancipavit,
pactumque cum Deo fecit, ne penitus ad ea, quibus abrenuntiavit, rediret. Undecimo Capitulo Srnodus damnat Simoniam. Proviuendam ac summopere cum dum est, ut hi, per quos se Religio Chrsiana constare, c, ceteri ab
ensione de benis viri, tales posthabita Simoniaca peste eligamur, quales O sin
aluus smo. nonicus ordo, O Beati Gregorii Pastoralis Regula daret, stati-cra ut nullius urrena rei gratia nisi missius eligantur. Maoniam si Ero aliquo munere praesentis futuraeque retributurus, vel pro qualibet atia re, qua contraria esse possu verit ii divinaque auctoritati, eluitur, siques profecto quod ex toto aliter agitur, quam divina auctoritas usatur, O via Da My cemodi facto Deus en Mur, se taliter electo his quibus procior, quin scaπdatam generetur dubiis non M. Proinde oportet ut in electione es ordinatione Sacredasis, valia execranda Simoniaca haeresis, qua propter quorumdam avaritiam O ambitionem modonis temporibus dunitatem Socerdotalem fuscare comprobatur, nihiI sal δε- 1 andi juris habeat, qua in primordio Sancta Dei Eccissa a Maio Petro Principe Apostolorum cum octore με damnata es. Sequuntur varii textus, in Actibus Apostolorum, ex Concilio Calchedonensi, atque ex beatis Gregoriis Nazianaeno M Muno, quos consule si lubet. . in
90쪽
Duodecimo Capitulo Synodus plenissime docet, qualiter ad culmen regiminu veniendum, qualiter in eo τιvendum, qualiterque docendum, vel qua-ί ter quotidie propriae infirmiratis consideratio Sacerdoti ante oculos sis ponenda. Nititur Sacra Scriptura testimoniisque Sancti Hieronymi & utriusque Gregorii. Decimo - tertio Capitulo monet Sacerdotes, ut avaritiam cavere studeant, de in eam rem complures textus congerit ex Sacra Scriptura, ex Beda, & ex libro de vita contemplativa. Decimo - quarto Capitulo Sacerdotes exhortando admonet de admonendo exhortatur, ut hospitalitatem sectari meminerint, eamque commendat allatis utriusque Testamenti necnon&Origenis ac Sanctorum Hie ronymi & Gregorii Magni textibus non paucis. Decimo - quinto Capitulo manifestat, quod nugi Sacerdotum liceas res modicatas sibique commissis ut te proprias tractare, Cr ad multifarios secundum libitum sum eas usus retorquere , sed potius secundam Canonicum auctoritatem Sanctorumque Patrum diata se exempla, administare vel dissensere. In limus assertionis confirmationem citat novum Testamentum, Canoncs Apostolorum, Synodos Antiochenam de Calchedonensem, Sanctum Hieronymum, Gelasium Papam, de Auctorem libri de vita contemplativa. Decimo - sexto Capitulo Synodus Episcopos ac Presbyteros monet, ut in rebus Ecclesiae circa propinquos suos expendendis reprehensionem caveant. Nuoniam multi Episcoporum, amore propinquorum suorum, de rebus sibi
commendatu, suo aut quorumlibet amicorum nomine, praedia aut mancipia emunt,
se ut in suorum propinquorum Ius cedunt flatuunt, ct ob hoc, or Iura Ecclesiasitica convellantur, G- minissertam Sacerdotale fasiatur, immo a subditis detrahi-rar se contemnitur; placuit omnibus, ut deinceps hoc avaritia genus caveatur,
fixumque Abinc se perpetuo mansurum esse decernimur, ut Oscopus res sui Iuris, quas aut ante Epi parum aut certe in Epi patu haereditaria successone alui sit, secundum aucuritatem Canonicam, quicquid must facias, o cui vali conferat. Postquam autem Episcopus factus es, quasiumque res de facultatibus Eaeae. Aiae, aut suo, aut alterius nomine, qualibet conditione comparaverit, decreetimus ut non in propinquorum suorum sed in Maesia cui praeest jura deseriant. Simia siter o de Presbyteris, qui de Ecclesiarum rebus, quibus praesunt, praedia eo modo emunt, faciendum statuimus, quoniam multos Presbyterorum, occasione tali uremptarum rerum, Ecclesias quibus p sunt exstoliasse, or a suo ministerio multis modis exorbitasse, se diabolo mancipasse, mulioseque laicorum ex hoc facto insandalum damnationis es perditionis protraxisse cognstvimus. Decimum-septimum Capitulum est de rebus Ecclesiae non alienandis extra constituta Canonum. Canonica censura decernit, ut res Maesia, nisi ob nimias necessitates, quas de ibit nemo distrabat.' uodsi qui suam imminente
nimia necessitate, inconsulto Primate provinciat aut certe mavors urgente necess- rate, non adhibitis testibus vicinis Oscopis, id facere attentaverit; ita Canonico judicio percellitur, scilicet ut amisso honore reus Deo or Concilio teneatur. Et licis modemo tempore necessitas non compellat, ut aperiὶ res disrahantur EM a, merendum est tamen ne clanculo vendantur, or Canonica interminatio subeatur. Guando enim qui iam Praelatorum, aut muneris aut amoris aut amicitia aut certe timoris vel o sint alterius rei gratia, res Maesia in commutationem dat,
commoda silicet or utilia dans, ct incommoda cr inutilia Eces assa accipiens, menitorem temerarium Ecessasscarum reram si esse noterit reumque Deo se Concilio contremisiat. Guod quia in commutandu rebus id perspὸ evenisse dubium non est, cavendum summopere abhinc Praelatis est, ne in commutandis Ecclesiasticis rebus incoli exsant. Sequitur, cui supersedemus, Symmachi Papae Decretum de rebus Eeclesiasticis non alienandis.
Duodeviesimo Capitulo Synodus ostendit res Ecelesiae Sacerdotibus, si eas strenue dispensaverint, non esse causam peccati. AN. CH. 829.