장음표시 사용
31쪽
torii parisiensis, qui modo Trecorensis est Episcopus. Quaes
tio moderate id docte ex utraque parte agitata est. Mirabam tur inprimis firmum utrisque cum felicissima memoria judicium: neuter enim in actis recensendis, in computandis
temporibus Sc adducendis rationibus vel leviter vacillavit. Demiim cum Fredegarii dc Ionae Monachi aequalis illorum temporum testimotito praesertim se Cointius tueretur, dc nodum hunc Chissietius eluderet, non solveret, potiores partes etiam ex judicio sapientissimi Pontificis Cointius habere visus est. Haud tamen Chi Metius ab opinione tuenda destitit . etenim post obitum Cointii dissertationem, omissa collationis mentione , de eodem argumento edidit, cui haud dubie respondisset Cointius, si fuisset superstes. Extant in Tomo tertio Analectorum duae D. Mabillonii dissertationes eruditissimae, ubi validissimis arsumentis Valesii Zc Cointii sententiam approbat, Ec explodit opinionem a Chi Metio defensam. Ea omnia
Lector consulat si lubet: neque enim mihi cursim res Coiniatii delibanti de iis in longum disserere propositum est; sed
tantummodo annotare, ut fit in Elogio, quae Cointio feliciter acciderunt. Cointius octo Tomos Annalium scripsit, ex
quibus septem integros ipse edidit; octavus sub prelo calebat, dc usque ad quadringentesimam paginam dc amplius perductus erat , cum mors ejus studia interrupit. Unus ex amicis
rem perfecit. Cum Sc ipsum mala valetudo affecisset, alter illi suffectus est qui Indicem posteriorem ex Tomis Cointianis descripsit. Demum cum toto anno Cointius mala fuisset usus valetudine , bc vis morbi ingravescere coepisset, condito testamento, dc Deo pie persolutis quae pietatis ec Religionis erant Christianae, diem obiit anno MDCLXXXI. XV. Calend.
Februarii. Carolo Cointio dotes bonae fuerunt, mores optimi, eximiaque animi ornamenta. Annis juvenilibus quibus alii ludis futilibus, aut saepe voluptatibus perdere aetatem solent, studiis ipse aliisque bonis artibus occupare. Certe quamdiu egit in Congresatione Oratorii bonis rebus instruere animum solebat, singulis diebus aliquid e scriptura legere, preces diurnas attentius recitare, dc ut decet Presbyterum statis horis quotidie Sacrum peragere, Ec pias suae institutionis exercitationes exequi diligenter, adeo ut id in his exemplo aliis
esse posset, nemini nocere, benefacere omnibus. Cum moriturum coram omnibus Praepositus hortaretur, ut Veniam generatim
32쪽
neratim posceret, si quem forte laesisset: Pso, inquit, si quem tamen iasi, sed nemo, quod fiam, consulto oe de im
stria a me ossensim recepit. Sodales nostra Cong regationis ut fratres semper dilexi, Congregationem ut matrem caris-mam in honore maximo semper habui. Sane Bibliothecae libros bene multos intulit , oc suam quam habebat Bibli
thecam , post mortem unius ex amicis cui utendam retia
quit, Congregationi legavit; edixitque suprema sua voluntate, ut quadripartita sua haereditate unam Portionem haberet Domus Parisiensis, justum esse reputans, cium facultas erat, rependere beneficium Congregationi quae diutius ipsum aluerat, quod suo scriptum esse voluit testamento. Si quis ad ipsum adiret, aut consulendi gratia, aut aliquem ex libris mutuo petendi, ille illico, omissis studiis, nequc libros suos, neque obsequium denegabat. Pauperes clanculum iuvabat:
iis magnam pro facultatum ratione pecuniarum lummam ex testamento reliquit. Praeter tempus quod rebus pietatis
impendit , reliquum studiis collocabat. Fugiebat quidem nocturnas lucubrationes tanquam inimicas studiis, & valetudini noxias, sed tota die non cessabat a legendo aut scimbendo aliquid. Raro abibat domo, aut si forte exiret, ninquam sine comite: aliquando quidem ossicii , sed fere ninquam relaxandi animi gratia, saepissime aut doctos homines, aut libros Manuscriptos consilendi. Hunc vitae & studi
rum tenorem semper servavit, si unum aut alterum annum ex postremis vitae excipias, cum non domo silum, sed ex urbe saepius pedem efferret, ut caelum salubrius captaret, dc morbo venienti occurreret. Mirum est eo modo quantum scripserit. Octo grandiores Tomos sine amanuensium opera manu sua descripsit. Praeter alios Commentarios qui illos Tomos propc adaequant, Ephemeridem itineris Monasteriensis magno volumine compotuit. Gregorium Turonicum integrum exscripsit ex codicibus ob vetustatem reverendis, vul
gatum recognovit, interpolationes accurate annotavit, Va
riasque adjecit lectiones ex melioris notae Manuscriptis, daturuique erat in lucem, si notas addere licuisset. Manuscriptum hunc paulo ante obitum uni ex amicis donavit, quem, uti sperare licet, brevi editurus est. Amicitias multorum sibi conculiavit i viri & nobilitate & dignitate illustres eum sua honorare benevolentia dignati sunt. Paucos ex pluribus nominabo. Trbmoliae Duci in aestimatione fuit: is saepe ad Cointium seria
33쪽
fit, seu dum Monasterii Uestphalorum versaretur, seu Parisiis degeret. Cum Vindocum commoraretur, familiariter usus est Duce Vindocinensi, quem tuinisvivo patre Mercorium appellabant. Saepe ejus mensae assidebat, saepciab eo invisebatur. Quanto in pretio fuerit Illustrissimo viro Abeli Se vieno supra memoratum est. Ulustrissimi viri de Pomereu, pater Magni Consilii Praeses, ejusque filius Consistorianus C mes , dc in urbe Parisiensi dignissimus Praepositus Mercatorum
eum amicorum numero adscribere dignati sunt. Saepe dum Justitium erat, pater cum rus ducebat, ut amotus a turba ejus colloquiis liberius perfrueretur. Multorum quoque Episcoporum aliorumque illustrium virorum amicitias comparavit: quin oc Illustrissimus Parisiensis Archiepiscopus, cujus tam exuuisitum judicium, quam magna auctoritas est, eum magni faciebat, auditaque ejus morte dicebat & Ecclesiam re publi-ςam rem iacturam fecisse. Docti viri eum mortuum luxerunt, ut vivum antea laudaverant. He chenius, Dacherius,
Mabillonius, Baiurius, de doctissimus ipse Cardinalis Bona
de eo pro aram in operibus suis mentionem fecerunt. Omnes dicere longum est. Non praeteribo tamen virum illustri L simum Ioannem Baptistam Coibertum, Regi ab intimis Consiliis de secretioribus Mandatis, cui inter maxima Rcgni munera & negotia Litterae dc Aries curae sunt. Hunc Cointius ut honoratissimum Mecaenatem excolere solebat, & ille vicissim Cointium sua honorare amicitia : sed dc eius labores remunerare primus coepit. Illius enim beneficium est, quod Eminentissimus Cardinalis Mazarinus illi annuum penderet, quod etiam ex ejus testamento post obitum quotannis tributum
est. Alterum, idque insigne summi Viri beneficium est, quod innotuerit Regi Maximo, qui paulo post Cointium beneficentia regia cohonestare dignatus est & ejus Annales typis Regiis excudi jussit. Cointius septem gravissimis Epistolis celebrare Magnitudinem potentissimi Resis, qui, in his quibus refulget
ornamentis, in tanta rerum felicitate tantisque victoriis, si is non fuisset qui in Coritium fuit, ab eo tamen ornari debuisset. Ut demum hoc Elogium breviter absolvam, Cointius justa fuit corporis statura, sparso per faciem rubore: Oculis erat caeruleis , lata fronte, & naso ab imo paulo dilatiore, vultu laeto & hilari, callite bene composito, quod insenium ostende-xet. Memoria illi selix, neque minus judicii fuit. Bona va-
34쪽
letudine, nisi ultimo vitae anno, usus est: postremis annis, venter paulo obesior; pes alter ex debilitate semper infirmior fuit, adeo ut prope claudicanti similis incederet. Amabat cum amicis confabulari: urbanitate & saepe fabellis sermones solebat condire, adeo ut de rebus gravissimis graviter quidcin& docte, sed nihilominus jucunde loqueretur. Inter taedia studiorum tranquille vixit, ita pariter tranquill ἡ e vita septuagenarius decessi.
Hoc Elogium amico des bene merenti fecit Gerardiu umbois, Aurelianensis, Prest ter Cong regationis Oratorii Domini
nostri Jess Christi, ct in insigni Ecclesia Sancti Martini Tu
ranensis Prapositus de Sodobrio.
35쪽
36쪽
Cr Avus hie Annalium Tomus, quem ab Aqui ranensi Placito inchoamus, augustius initium sortiri nequit. Franciae late victricis crescentem in dies gloriam ab Oceano mari ad Adriaticum, a Mediterraneo ad Ballicum, a Rubricato fi vici ad Egidoram, ab ostiis fluminum
inter ac Daniam in Ocea- influentium ad amnes usque, Silarum , Cerbatum, Timachum, Tibiscum ac Uistulam, hilaribus
oculis intueri non possunt hostes circum posti. Horum alii lapsi sunt in haeresim, alii vel Mahumetis deliria sectantur, vel idolis nuncium nondum remiserunt. Omnes, quamvis inter se cultu Religionis valde dispares, nomen aversantur Francorum, 'qui Christianam orthodoxamque Fidem profitentur tuentumque. Calipha Cordubensis Marcam lacessit Hispanicam, ortum est Francos inter ac Danos jurgium non leve, Bulgari Superiorem Pannoniam vastarunt, pro pace Francos inter ac Graecos firmanda Legationes intercurrunt eventu prosperi successus adhuc dubio. Ludovicus, ut famae suae Regnoque consulat, non satis esse ducit, quod exercitus in Hispaniam, in Pannoniam , atque in Saxoniam direxerit, Oratoresque miserit in Graeciam
di in Daniam spe quadam renovandi foederis affulgente, sed de Tomus VIII. A
37쪽
Placitum habet apud Aqui ranum exeunte anno Redemptoris octingentesimo duodetricesimo, ibique Caroli patris exemplum secutus edit Capitulare pro Conciliis celebrandis in quatuor locis, Missisque per universum Regnum delegandis. Hujus Capitularis quinque sunt partes, de quibus sigillatim agemus, anni praedicti titulo, qui prioris Tomi postremus fuit, iterum repetito, ne Chronologia vacillare videatur. Porro cum in singulis annorum apicibus, praeter Eram Chri ctianam, adnotare soleamus annum Monarchae qui toti Franciae dominatur, aut annos Regum qui Franciam in plura Regna separatam gubernant, nec omittamus peculiares eorum epochas qui Regiae dignitati nomen Imperatorium adjungunt, operae pretium videtur partes omnes subsequentis tituli paucis explicare Ludovici Senioris quinque constituuntur epochae; Imperiales duae, tres Regiae. Ambae Imperiales in unam pene recidunt, quia
prior exeunte anno DCCCXIII, posterior proximo mense Ianuario coepta est. Regiae petuntur ab anno DCCL xx cI quo
Ludovicus in Festo Paschatis a patre Rex Aquitaniae dictus est, ab anno DCCC VI quo tertiam Franciae partem sortitus est ex voluntate patris, de ab anno DCCCXVID quo Franciae Monarchiam obtinuit. Lotharii quatuor ponuntur epochae; duae Imperatoriae, Regiae totidem. Imperatoriae sumuntur ab anno DCCCXVII quo consors Imperatorii Nominis a patre factus est, & ab anno DCCCXXm quo coronatus est Imperator a Paschale Papa in Solemnitate Paschali; Regiae ab anno DCCCXIV quo renuntiatus est a patre Rex Bojoariae, de ab anno DCCCXXII quo Rex Longobardiae. . Pippini Regis duae notantur epochae , ab anno videlicet DCCCXIV quo vocatus est a patre Rex Aquitaniae, de ab anno
DCCCXVII quo confirmatus est in eodem Regno. Ludovici Iunioris duae ducuntur epochae, ab anno DCCCXVII quo Bojoariae Rex a patre nuncupatus est, & ab anno DCCC xxv quo missus est in Bojoariam. Denique ab anno DCCC, quo Nomen Imperatoris & Augusti Carolus Francorum Rex accepit, apposuimus Indictionis notam, qua soli tunc Imperatores in publicis instrumentis uti
38쪽
i I. in o o in secundo Gallicanorum Conciliorum Tomo eommendatur tertium Ludovici pii Capitulare, decem in capita seu decem in partes distingui solet. Conssatum est ex duobus Capitularibus, quorumhinum ad annum Redemptoris octingentesimum duodetricesimum & ad Placitum Aqui ranense, alterum aci annum sequentem de ad Synodum vormati ensem pertinet. Jacobus Simondus ita iam censuit in suis notis, di priori Capitulari quinque capita, posteriori totidem tribuit. Illam disia tinctionem sequemur. Exeunte igitur anno Redemptoris octingentesimo vitesmo-octavo Ludovicus Augustus in Aquis granens Placito, quando se Concilia Episcoporum Capio quatuor in locis ieri just, ct MLss Dominicos per animosam Regnam delegavit, R1 LuDo- Capitulare promulgavit in quinque divisum capita , quorum Indicem ac- Vὸς Aus cipe. Primum declarat qualiιὸν Consensis Di visam Axi d bras. Secundum 'i ΠΜ situla complectitur .s spis is in eis m Gκιillia tractanda.'Tertium ex--uri . libet Ludovici At Lotharii Augustorum epistolam, qua generaliter popalors legenda. Quartum Cispisula continet ad in actionem Mi rum. Quintum xepraesentat Capitula, quae praedicti volunt Imperatores, ut Missi diti πιὸν
inquirant. De lingulis capitibus per ordinem disseremus. Anno Io-decimo, regnanti Domno nostro Hlado,ico, sive anno proximo, I I I. Redemptoris octingentesimo vicesimo-nono, Conmentus Episcoporum debet Quar a Feri in qua is locis. Id est, ia Mogantiaco, in qua si Arehiepiscopi cum eortim a N Daustragam . conmenire debent, Aargaritis, Hudebaidias, Hetri, Bernuinus. In Pa. Tu Rriso, Euo. Ragnostam, Lanirannm, Archiepsopias Senonis qui Itieris, cam raram Sufus ne s. In Lutrino, Agos ardus, gem uiatis, Andreas, Benedictias. Agericus, cam eorum S retarisι. In Glos Norho, Barrolomaeus, Adalelmus, Aiussus, cam eorum Sufuguriis. In Dibin Conventibus tractare, quarere, o
cum Dei adjutorio inienire δι Λι, ais cuti sis is Religionem Chri Ianum se earam curam pertinentitas, or Did a Principistis mes reliqvio popuIo, mes ita vir Hii auctoriias docet, avi ali re rea utar, mel Did inde ex pane mel ex rosa dimissam si ut non tenea ν. Deiari Pid in ipsortim, qui Pastores populi consitati sunt, moribus, conversutione, o . Illias inviniri post , via ditiae regula atque -- uritati non concordet, alae inienire qua occasiones in utroque ordine id ef mas VIII. Α h
39쪽
s mitrant uκu temptis confIvitam. Et ideo antis Notaritis inter omnes eligatur,
cons es. Quarum Sedium Archiepiscopi suerint, qui nominantur in hoc primo capite, dicemus infra. I v. In secundo capite septem haec proponuntur Capitula, mors dein Con- CapituLA ciliis ab Episcopis tractanda. De derimu quis au C pestis Dominiιus dan-εM Ccinci- ών, o hoministis qui eas subent o in suos astis e Gnant. I I. De farminis, Mi R qala in AEa sodam Iocs irrationabiliter melumen sibi factum imponaar. III. SAτ η '-- mih ὸν vi M. Ohriosis puesturam in Legatione Murgani, in quibtis nastus ordo sonae conωersationis uneor. IV De Moκa steriotis ratam diverss in Missurico AD serici. V. De adicio Maae frigida. VI. De hs, Di visuris ins iaκι. VII. Vo- Iamus atque Iulemias, vir Mi φι nostri diti Ater ιηθα rans, quanti homines tiberiis sngutis Comitalitas muriani, qui pers possinι expedisionem facere, mei quanti d. sti qautis tinias alium a aves, quanti e sum de sia qui a da tis ren in adjuvetur es praepare tar, nec non de his qui a tribus quartus ala Iar o praepareor, pie dae his qui a quasvor quinIm ad verur es praepareIar, uI eumdem ex- seditionem exercitatem facere possint , or eorum sommam ad nostrum notitiam deferans. Ut melius noscas, quid in hoc capite per Legationeni Aut garii quid per Missaticum Alberici debeas intelligere . consule Tomo supea Ad aa. sis. Dore ad secundum Ludovici Augusti Capitulare, quae dicta sunt de Micn , sis Dominicis Legationem obituris per undecim provincias Galliarum, per utramque videlicci Germanicam, per utramque Belgicam, per quinque Lugdunenses, per Viennensem primam, & per Dalantasiensem. Mogontia livo in provincia Mogumina Missi Dominici constituuntur misi sulphus Archiepi ptis Moguntiacensis o Ras sentis Comes ι per provincias Lugdunensem prunam, Darantasterissem dc primam viemicni cm, quas primariae civitates, Ludianam , Tarentasia o Vienna designant, Legati nem obituri sunt Al ricus Disopi Lingonensis o Richarias Comes. Id anno Redemptoris octingentesimo vicesimo - quinto promulgatum est in
Aquis granensi Placito. Heistulphus sive Hai stulpus sub finem anni proxime scquentis obiit, successit in Archiepiscopatum de Mislaticum seu Legationem Aulgarius sive Oigarius cujus mentio si in capite supra deccripto. Albericus, qui Lingonensem Episcopatum obtinebat, & Lugdi nens Metropolitae luberat. Legatione sunctus est per provinciam Lugdunensem primam, per provinciam Darantassensem Sc per provinciam Viennenscin primam, quia illarum provinciarum Archiepiscopa, AgOba dus Lugdunensis, Andreas Disantasiense & Barnardus Viennensis, talibus negotiis vacare non poterant. Hoc anno Ludovici Augusti decim quinto, florent Oigarius Archiepiscopus Moguntiacensis de Albericus Lingonenlis Episcopus. Inter Archiepiscopos, qui Mogontiae Concilium anno proximo celebraturi sunt, a Ludovico Augusto primus numeratur Aulgarius. Et in Chronico Bestiens, anno quinio-decimo Imperii macritici Domnus ADLrictis Lingonensis Episum emit serrum de qaudum fumina, nomine Adda, O
V. In tertio capite nihil occurrit praeter hanc Ludovici ac Lotharii Au gustorum epistolam, qua goreultur populo est legenda, ut editus praefert titulus. In nomine Domini Dei o SisAuioris nobi Jes rari , Πώλπicias o
-- correctionem Boorum necessariam Irangat tam temptis nolis in .re dignaretur.
40쪽
ν olueramus siquidem tempore contra Hacisam nostrum generale trabere, o in eo- AN. CH. dem de communi correctione alere; ct ita Deo miFrante erra, nisi commotio ini- Ο micorum sicut nostis praepedisset. Sed quia tune fieri non potuit Iuxta volantis nostram, visum nobu fuit praesens Placitum cum aliquibuι ex flatibus nos,u M-ιere, O in eo de his, qua propter praedictuin impedimentum remanserunt, qualuerad esseniam pervenirent, Domino adjuvante considerare. Guapropter nosse volu mus solertiam vestram, quod in isto praesenti Placito cum Metibus nos consideravimus, ut primo omnium Archiepscopi cum suis si ruganeis in locis congruis empore opportuno convenirent, or ili iam desua quam de omniam nostrum codirectione Cr emendatione secundum disinam auctoritatem quarendo invenirent, crnobis atque delibus nobis secundum mini unum si commissum adnantiarent. Item consideravimus, ut Missos nostros per universum Regnum mitteremus, qui de omnibus causis, ara ad correctionem pertinere viderentur, quanto potu inent
studio decertarent, G quicquid possibile invenirent, per semetipsis ne ina auctoritate corrigerent, es, A aliqua Hyicultas in qualibet ne eis obsistinet, ad rapham
notitiam deferre curarent. Guapropter volumus, ut vos omnes, tropter communem salutem se Regni bonorem ac populi utilitatem, obedientes cst ad tores Miffis nos,is in omnibus pro viribus esse non negligatis , utque Uatis ob hanc cum sum nos vesse per singulas hebdomadas, uno die in Palatio nostro ad causas audien- postuis in das sidere, ut per hunc aut illum Comitem cir providentia Mi orum es obedien- GENDAtia populi manifessus anarea . Et ut haec omnia successum habeant, volumus ut senerale ιriduanum Ieyunium secunda feria post octivas Pentecosta celebrandam indicasar, se seneraliter ab omnibus cum summa devotione observetur. Et fata undique inimicos Sancta Dei Ecclem commoveri, O RUnum a Deo nobis comis missum infestare velle cognosiimur, praecipimus atque ubemus, ut omnes homines per totum Rernum nostrum, qui exercitatas itineris debitores sunt, bene sint ρ parati cum equis, armis, is mentis, carris, O victaalibus, ut quocumque tempore es a nisu denuntiatum fuerit, sine ulla mora exire, o in quamcumque diserem necessitas postulaveris, pergere posint, ct tamdiu ibi esse, quamdiu necesu.unsialaverit. Ex hac epistola liquet Placitum, de quo nunc agimus, ut , generali distinguatur, recte privatum nuncupari, quM , Ludovico de Lothario cum utiquibus duntaxat ex eorum Deluus habeatur. Et ex Annalilia Lauros hamenti colligimus a Meridie Saracenos, a Septentrione Danos, impedimento fuisse, ne Placitum generale Francorum hoc anno fieret. Nec dubium, quin Imperatores per inimicos Sancta Dei Eoae , quos undique commoseri, se Regnum infestare velli dicunt, eosdem Saracenos ac Danos intelligant, illos Mahumetanos, hos idololatras, necnon de fortὁ Bulgaros ac Graecos, illi enim serviunt idolis, de anno praeterito superiorem Pannoniam Francicae dominationis provinciam vastarunt, hi vero sunt Iconoctastae, nec firma cum Francis pace paudent. intercurrentium Legationum exitu nondum .certo. Denique Luciovicus de Lotharius, non Imperii sed Regni vocabulo suas non semel designant ditiones, eas enim, quanimumque sunt, ut Reges obtinent, ut Imperatores autem dc Augustine vico quidem potiuntur. Caput quartum est de Capitulis ad instructionem Missorii m. Dicendum est illis, inquiunt Imperatores, quia necesse est, ut intelligamus omnes communiter, quese periculum nobis immineat, in eo maxime, quod in nos negligentia tanta or talia, per qua Deus incnia potuit, or honor se honestra Regni δε- crescere, adhuc autem etiam aliam intellectam habemas negligentiam ex priori occasione natam, id est, quod i a Legatio non ita peracta fuit, sicut i a necessitas deposiebat, quamquam ex parte vos dicatis nos materiam in eo dedi se, quod non per omnia ad hanc necessitatem inquirendam plenam vobis dedissemus Iussionem. Ideo summopere tractandum est, quomodo Domino adjuvante se in prasinti de his qua per negligentiam se incuriam depravata sunt corrigantur, o ne ultra
ralia flant silicite caveatur. Ps hac scit inominandi sunt, o tunc qualis de