장음표시 사용
61쪽
, Crat epolio Sanctus appellatur. Rus memoria celebratur in Martyrologio Benedictino, sic. Tertio Nonas Octobris, 2 orsem in Hosiandia, S. Ri ridiosivi O GUesseris. Et in Supplemento Martyrologii Gallicani, sic. Tertio Nonas Ocubris, Ulirsecti Sancti Ri ridi Essopi, qui septimus ordine, Atemplici Spiritus charisinate inunectus. in domo Dei sicut candelabrum iacenso flammans ilia fidei se perse Ii charitatis silendore emicuit, muli que inii, pacis se justitia cum deduxisset, animam lucis sitiam ad patrem aeterni laminii glorificandam transmisit. Quaeres cur ejus nomen Tabulis Benedici inis adscribatur, nec ordinis Benedictini mentio fiat in praecitato Martyrolosii Gallicani Supplemento. Si Gabrieli Bucellino Monacho Benedicti noῖdes est in Ultrajectensium Episcoporum & Archiepiscoporum Catalogo . Sancti Rixfridus de Fridericus, priusquam Episcopi fierent, Ultra; ecti M
nasticam vitam duxerunt. S. Rix ridus vir Apostolicus, Monachus Traject. obiit Is . s Octob. S. Fridericus obiit Is Cal. Aug. A. C. δs y Maryrio corona-ras.. Fuit es hic Monachus TrajeLI. Sed quae supersunt de utroque monumenta , neutrum Monachum, utrumque vero Clericum seu Canonicum
ante Episcopatuni palam ostendunt. In hanc sententiam ivisse iam videntur eruditis timi clarissimique Sodales e iisdem ordinis Benedicti ni Lueas Dacherius Ac Ioannes Mabillonius Tomo primo Seculi quaiti Benedictini, quem absque ulla vel Sancti Rixscidi vel Sancti Friderici mentione perduxerunt ad annum usque Redemptoris octingentesimum quinquagesimum- quintum, hoc est longe post annos octingentesimum tricesimum- sextum 5c octingentesimum duodequadragesimum, quorum priore hucellinus obitum Sancti Rixfridi juxta Cratopolii Chaonologiam, posteriore Martyrium Sancti Friderici consignavit ex eius Actis, a quibus nec Cra- tepotius recessit. In iisdem Actis ', Ludovicus Imperator eo tempore, quo Rixfridus Episcopus obit, prope Rhenum cum Juditha Augusta degit. Id anno
Redemptoris octingentesimo vicesimo-sexto recte convenit, nequaquam autem octingentcsimo vicesimo - quinto , vel octingentesimo vicesimo septimo. Hanc assertionem probamus ex Annalista Laures hamen si Scriptore coaetaneo, qui diversa loca, in quibus Imperator illo triennio in ratus est, accuratissime sic distinguit . . Anno Dcccxxv. Sacro Pasitata so solenniter Aquis rari celebrato , arridente Vm verna temperis, Imperator venandi gratia Noviomagum profectus, Legatos Bulgarorum circa messium Maiam AP grani venire praecepit. Nam tunc uno reverti patuit habiturus ibidem Conventum , quem de Britannia regress s eos tempore ibidem habiturum Optimatibuι indicaverar Dimis que Conventu in V gum ad Ramerici montem v
nandi gratia profectus, suum sum Lotharium ex Italia regressum, usque ad se venientem se epit, ac peracta venatione AP Trani rediens generalem populi
sui Conventum more solenni mense Augusto habuit Completi que omnibus negotiis, qua ad illius Convemus rationem pertinere vita bantur, Noviomagum cum filio majore scessit, minorem mero Ludovicum in Bahariam direxit. I autumnali venatione completa,circa hyemis initium Aqua rari r esui est LAnno DCCC XXVI. Imperator media Maio Aquiorano erressu, circa Cat. Iun. ad Ingesseim venit, habitoque ibi Conventu non modico multas ex diverinyarum terrarum partibus missas Legationes se aisdivit se absiliit Gn-d 20.e ac pronunciato ad messium Octobris generati Contentu, ceteris omnibus more solenni abstatis, ira trans Rhenum ad villam, quae Seti vocatur, cum c mitatu ses profectin e s Transactaque venatione autumnali, circa Cal. Octob. per Maenum fluvium usique ad Francon an secunda aqua navigavit. Inde ad In Arim medis Octobri veniens, generuum ibi, ut indictam erat, po-ruli sui Contentum habuit 'si autem Aquasi rani, ubi hyemara congia merat, profectus est disno Dcccx X v II. Imperator duobus Conven-1i ηι habitu , una apud Noviomagum . . . altero apud Compendium . . . iurer
62쪽
C. /κdiam ct Carisaeam ceter ae iis Cirina Palaria usque ad h=tinia temporis AN. CH. iκirium conmotas est. Hae enumeratio tot locorum, in quibus Impera- 818. tor illo triclinio moras secit, apcrte docet mortem Rixfridi, quae tertio L ti , o QNonas Ochobris contigit, & ad aures Imperatoris in Palatio tunc ad Rhe- i , num degentis o mine perlata est, procul dubio consignandam esse anno LRedemptoris octingenteumo vicesmo- sexto, quo Ludovicus Augustus iis, duos apud inget heimhun ad Rhenum Conventus habuit, unum mense Junio, alterum medio mense Octobri. Liquet igitur ex praedictis Sanctum Rixfridum coli tertio Nonas Octobris qui dies obitus tuit, cumque post
annum Redemptoris octingentesimum vicesumimmuartum ad Deum migraste, anno Redemptoris, ut censemus, octingentesimo vicesmo-sexto.
Liquet de ei successisse Frideticum, quem erudierat a puero, sibique successorem in Episcopatu sore praenoverat. Liquet de eundemi Fridericum septimo Idus Februarias, hoc anno, Redemptoris octingentesimo duode tricesimo Episcopum iam fuiste, nec annis sedisse tantum duobus , ut Cratepotius ab anno Redemptoris octingentesimo tricesimo- sexto ad octingentesimum duodequadragesimum contendit, scd scandam alias, ut Heda testatur, annis mutis piaribus, id est, annis, ut arbitramur, duodecim, quos ab anno Redemptoris Octingentesmo vicesim sexto ad octingentesimum duodequadragesmum numeramus. Idem Fredericus hoc laudandus anno videtur, quod in malac iam se contulerit, ut incolas illius Insulae suis hortationibus ab infami lascivia revocaret. Auctor Actorum nostram opinionem satis validὸ confirmat . Ast. sui. praemisia narratione rerum, quae potuerunt intra biennium post susceptum εPontificatum ab hoc Episcopo geri, priusquam in acriam proscisceretur. Imperator serium viram vocatis ad prandiam, ac deindὰ cam summo honore as ostium dimisit. Ctimque ad Rhenum meisum esset, ejus regionis Cleos olo' pstiballicus palas, Di domi remanserui, ta anum cosms, isti rati Asiam, Deoquepro optura Ep. Uiet Pastore gratias agens immenso, ad Castram eam cum dinis luisuas deduxiι,aι- averENaisque in Templo leatissima matris Dei, ali cum stiis conditus est Mar0ν gonifacias, in Episopi Seri eam DEO UL,is illa seo more adsvatis Sanoram aras pν Olarus accessit, or eodem die sacri iam offerens, ctim ud popaiam contionatas, sei bene precatus esses, peracto miai serio domam abire permisse. Mas ι rem in eodem Cassio diu satis, po Iam docens, ira at Dicquid Esc merasti erroris reticiam erat, aevinis eloquiis extirparit. Non efferebatur animus ejus Pontificia ἀ-gnitate, conzenisaur Scripora Letinae, quanto erat mavor, tanto se magis humiliasar in omnisus. D praesundu es emol nis aeque, us antea, fuit largas, adi si plenis peregrinos semper paratas, Optimis o compeditis hiaraaris diabsissimus. Visi is infirmos, nudos testinat, cunctis se a uitim o amasilem exhibebar, vigiliis o orationibus dei LIAMur, cum Propheta Aries in Le Lassim Domuo Hobar. Semper ωχs es eoLm erui animo, siui ct ira Foὸ expers, ris mero es concordiae sudiosus, moram integritate naili secundas.' Suia uia in muris Tempti, Fruiram domicitiis, o in paritii bus Capri cog sumseras, in fiaa,atii, , religiosioribas quibusdam Clericis es laicis, ne quia erroris aut se orbationis existeres, assertandum commendavit. Dianae Diarcesm sum missura capiens, ad Insulam supradictam sadio mavelisianae primo iter intendu
Causa itineris haec suit. Ludovicus Augustus apud Fridericum Ultrajectensem Episcopum questus est de incolis malactiae adeo infamibus, ut in illa Insula non solam ire suri, ierum etiam stias sua propria genitrici
contumlere dicerctur. Plerique Scriptores, quos supra sani redarguimus, Episcopatum Frederici biennem ala anno Redemptoris octingentesimo tricesimo- sexto4ad octingentesimum duodequadragesmum constituunt. Inde fit, ut Ludovicus Imperator auribus Frederici proximo post ejus o
dinationem die sermonem de itinere in vinetiam suscipiendo ingessisse mas VIII. D ij
63쪽
. CH. perhibeatur. Audi Joannem de Beha Peracta bene retione flemni, Cae 8 1 8. imperavis fessuam crurari Curram, cunc que iusiumbemibus magnam ferculo. In rν. ul. rum senis opulentiam, crastina veis exhinc orta luce cum Solare uiar maιαπι icct s. nnam illustraret hemtJbarsum . Imperator placabilitas verbis in hunc modam Moinrus a Fredericam allocutus est Episcopum. Eugit te, charasimesci, Gerus Travecten,
Ludovica As iis Pasorem providum , ut tua scia prauicatione daebeas ubique trophanam λ η- cas ure populam. Est autem Malachria laa secem Insula multum infamis, ubi, proh dolor, concumbere dicitur non solum frater sorori, verum etiam fluus
se a propria genitrici. α propter te ad ramus propter Omnipotentem Dom/num, quatenus tales abominandas homines θ nodati correctione punire non formides, aut cerae si opus fuerit execrare non omittas. Eadem lcguntur apud Suriunt visit. 'M. in Actis Fcideiaci V. Dominus re, inquit ad Fridericum coram Episcopis Imperator, in Sacerdotem magnum elegit, chari me , tanto munera idoneum te
sciens. Ora igitur, asperseveret in se sudiam adhortandi or verbum Dei praeia. cunae apud feroces maritimas gentes. υ sanὸ Insula Mailucrana, tibi, ut reor, fatis cognita, in qua, proh Alor, quod nuper ad nos ν pervenit aures, pagim i matrimonio Iungunt neptis suas . aut etiam, quod es deteri r , sorores, vut is quoque matres μή. In ilia autem Insiti, uti suiu consat, antec. Des tu frenae laborarunt: quod vero ira excolere non potuere, tibi procul Ahio ADLvendum reliquerunt. Adyuro igitur te per Deum vivum se verum, ut se quis, . sve nobilis , e ignobilis , e domini , Ave servus, dives vel inops, a Christiana Aetigione aberrans. 9 modi se facinorim contaminarit, ubi primum id resci--. corrigus iatam. Mutas reprehensiis abs te, no se ad meliorem Inu,
gem receperit. O u vel Masam non audieris, a communione Actium author
rate tibi tradisa uiam si pares, iatque rea ethnicus O pubsicanus, donec vera paenitentia convertatur ad Dominum, qui simper parat in es misereri. Quae sequitur Frederici responsio. commentitia est; omittitur hic a nobis, quia conmmodius examinabitur cum causa Martyrii, quod Fredericus anno Redemptoris octingentesimo duodequadragesiano subiit. L I. Quonam exitu alacrienses erudierit Fredericus, ident Auctor sic ex ast uni e Ponit. Prostero curses ad Malachranam appulit. Egressus autem in terram, ad G-WAL Hesiam se conlatit, yubens interim in aprici gramine campi suum fio tentorium Cu-μ ε ---ia ut vias Insati habitatores constexere, multi, quίbus senior erat mens, undique ad eum consuere, se eo quo par fuit bonore eum excipere caeperunt, Porro comitares iis, qua anu diximus, polluti si iiii, jam amasea adversus eum ex ediebant, tanquam praesum inituri, aiebantque se, si quid usi mol iis attulis et, istam plane trucidaturos. Id ubi Sanctus Episcopus accepit, Sanctam omnibus Synodum indixit, excommunicationis sententiam intentans sitas , qui Aeni ei interesse. Idi vero minas evus floccipendentes, in sua perversitate permanserunt. Porro Hi seniores ad Sociam venere Synodum, Hr eam, quam decebat.
in omnibus iae renitam declararunt. Beatus autem Antisses ut visi illarum obstinatos animos, feyue illis convertendis fustra navare operam, cum lachum is obsecrabat senes omnes illic 'Unus , ut ad defruenda incessa uta connubia pro sua virili opem ferrent, Dominisue latinia dupi cara referre curarent. Non recu
furaxi Essi, sed rogarunt refactarios illos, ne tam barbaros se exhiberent, sed ab
E sopo, cujus cura essent commendati, veniam peterem, suamque culpam fierentur se a serent, ne, siscus facerent, Dominus totam Insulam viasse,
vel f e, vel hostili incurse perderet, quod Pastorem Vsis praepositum δενί re
Uderentur. Interim Episcopus cum Clericis in Gisia Deum rogabas gemiti sinenarrabilibus , ut illorum corditus a Fraret sanam mentem se voluntarem
agenia paenitentiam, O in operibus bonis eis praestaret constantiam, ne postsusceptam emenda;ionem rursus instar canum redirent ad iomitum. Non deserit Dein preces servi sui. Proxima enim luce, Ego cum Clericis de Scripturis divinu colloquia misente, ex pagis unique ad eum accurrere permulti, ex animo 'tenus
.enia , ct dignam se acturos paenitos iam polluenies. Tam iis Sanctis miris
64쪽
exsitirutas, in Sanctum ingressas est Coummum, dixoque eis non mus iariaegna agere parnitentiam . nis 'da privi co tibia disina res se exinann.ιαν, juramentoque confirmarent se ea nunquam re ii ros. Id nsquam omnes demoιu animis fecere, agena γε paenitentiam Iusepere, sir Dei Alaot dies mansis idae, doctas iani ea qua Dei sant. Cam orem inde est abiturus, magna sanctituetu Presbyteros vad illos retiquis, qui pletem in officio retinerem, ι- De ita canas vitifarios intra eandam fas vis lavit pararcias, cana Mue recte con hiatu Tru Eum venit, es aliqviasaea Ese moraias es. Fridetico Traiectensi Episcopo 6nchromis vixit Odulphvs Presbγter. cujus primordia pridie Idus Junii, partim apud Simum, partim apud Molanum, retexuntur. Oda has parentam nobiorati nen infima, nec so rem reos ra, progenistis ianu Leodiosis Episcvii Diaece , promiscia Tetigandria, oppido cui nom/n es Oresis, extitis oriundas. Hoc est mitium vitae manuscriptae, quod suis in notis allegavit Molanus cum hac observatione.άLex diam videor Ore M. Naias es enim Oore oti in campestri Eruantia, uti in parentam praelo extat Euissa in vas honorem. Hanc emendationem suadet Auctor a Surio publicatus, qui laudes Odulphi sic prosequitur. In cunctis minutilas ' ciens, etiam Ecclesas oram ordinam graάus asendis, o prefluuiii es bened aisnem ad Ias, Regia ali sumi Sacerdos eu emus. Tum mera mox apud se dei reiit sudio pia contersutionis ad quoddam scia Retigians --nas rium te confridi i in parentes eum dehortabamur, ne id faceret, po-ritis ad is fram se volantium accommodans, Eousam Orassarianam ad infirandam sus erra. IEie enim , nasus es edacuius erat. Vι Ias tandem precilias illorum, morem eis nos ea in re, quamvis invitas. Sed non Ha ρυ iis,m es ei ad re fimmae remerentiae locam Trajectum, antiquitas I Dunburg ae tam, Maque ea mense O constio, at illic cam ceteris Dei famatis, raristo ibidem mititiaribus, quoad Uieres, pr Menti Deo M iter serviret. Memoria ergo resinens, quod in Elangetis Sa aior est qui non renunciat omnibus, qaa possias, non
potest mos υβ. di potasJ posthabito patre, negledris propi ais, comem is agris, fumitia, rebus ofMahas bas omnitas, ad locam istam Chriss duce profectas est, rebus quidem pauper sd meritu iuies. Nihil jam in hoc mando habere molebat, at a
Domino jaxta issius promissionem centuplam accipereti Cr visa aureae haeres ess meroesur. Erat per id umpas Travem Episcopus eximia ueneritare, Hidericus nomine, qui τινα- Dei cam matio guaiso O hoasre excepit. Fecerant idem omnes servi Dei, 'ui illic erant adunati, M animo spigra times tum iunciam ι
De retigiosum M ipso Dei famulum access se. Nec potati dia Hos celare, quod scutis Dimina Mave sis non Liuit, sed cum ahquamisso apud Hos morusus effι, omnibas ardens calem lamine lacerna re lenduit. Erat enim inimigiliis frenaus, in jejuniis polens, in oratione sedatas, in scra lectione sudiosus, iaetimes κῶ Iurgas, in carundis paveritas cel bris, in hosi uti Me friens, iaribus Hia sapias siuendis prudus. Dolae quibas post Amisium praefec-rus erat, eos omnes mirum in modiam anse Asat. Neque aliter mes as omni stilis, mel ab ipso estis Praesule, qaam Monasterii patre morasa ν, alae us ejus ore omnes cutelam accipere consuum. Omnibas enim omnia factas erus cam
Volo, at omnis risu lacrifaceret. In Actis Sancti Frederici Ultra ectensis Episcopi, Angelus Odulphum Sacerdotem in Oressos commorantem per istim admonet, ut is Travectense Cainam sive Ultraiectum properet,imansuras ire cam ceteris famatas Christ, o beato Friderico Episo prensam naturarus operum in habendis ad popuIam concisnuus, abica ae illimisum f. ris. Quo de munere post biennium susus agemus. Interim ob serva Odulphum Angelicat monitioni adeo diligenter paruisse, ut Ultra. jectum pos triduum pervenerit. Domnus Joannes Mabillonius in Praefatione h, quam primo Tomo Seculi quarti Benedicti ni praeposuit, a Dungato Reesuso librum contra
blasphemas Claudii Taurinensis Episcopi nanias editum vult si Anio ps
65쪽
S nodum Parisiensim, id est, anno Redemptoris octingentesimo vicesimo- septimo. Sub operis initi iuri duo leguntur Characteros Clironologici, sed neuter annum determinatu notat. Unus sic occurrit. αualis cr quanta esti una elatio se vana umeri , ut quod a primavo tempore Chri anitatis preannos fernia DCc CXX aut eo amphtis a Maiatis ac benignissimis Patrum se rei mosissimis postmodum Principibus ad gloriam O laudem Dra in Eolesi sese in qui- aslibet C stianorum domibus fieri comessuo, consitatum, or j Usam est, uni homo uastimare, reprehendere, conculcare, prvicere, acue are praesumat s Auctor his vocibus, aut eo amplius, nullum speciatim annum designat, sed annorum de-cadem vage complouitur ab anno Redemptoris octingentcsinio vicesimo ad octingentesimum tricolimum. Alter Character sic exhibetur. De hac, sinum pii Earum ratione, de qua isse in exordio sua proponis epi olae, inquisitis diligentius ante, us reor, biennium , apud Gloriosissimos O Re io Aos Principes habita es in Palatio. Abi Divina Scriptura, sanctorumque ιιιυσam, si probatissimorum , qui eos siri crura, mirorum exemplis atque auctoritate, cum quanta es Pati moderatione Ac di etione sint habenda inventum, consematum, fati que elidenter dii initum est. Mabillonius hanc inquisitionem Synodum seu Collationem interpretatur, quae mente Novembri Parisiis habita est anno Redemptoris octingentesimo vicesimo - quinto, atque inde concludit Dungatum scripsisse anno Redemptoris octingentesimo vicesimo- septimo. Valde probabilis haec opinio. Scrupulum tamen movet Dunga-lus, quia inquisitionem, de qua loquitur, apud Gloriosissimos se Religi. simos Principes habitam ait in Palatio, idque minime convenit Synodo seu Collationi pariliensi, quae facta est procul a Ludovici de Lothini Augustorum praesentia. Literae Conventus Parisiensis ad Ludovicum Imperato rem Αquis grani commorantem sic inchoantur. Nos servi ae fidelissimi Oxatores vestri, qualiter proximis Kalendis Novembris apud Parisiorum urbem juxta Praeceptum vestra Magnitudinis is unum convenimus, qualiterque de negotio amestra Pietate nobis iniuncto de causa videlices Imaginum egeramus, ad memoriam mestra Celsitudinis reducimus. Qui Collectionem Aquisgranum detulerunt, ii se Ludovico stiterunt octavo Idus Decembris, sic enim idem In perator suum Commonitorium orditur. Venerunt ad praesentiam nostram m- ligarius se Amalarim Elisopi viii Idvis Decembris, deferentes Coilectiones de libris Sanctorum Parrum, quas in Cooentu apud Parisios habito simulpositi co legistis. Erat Lothnius in comitatu Ludovici patris, ut ad illum annum ex Annalista Laures limenti probavimus. Ambo Romam Eugenio Papae cotilectas a Conventu Parisiensi Sententias Patrum in causa Imaginum transimiserunt. Porro cum procul abfuerint ab illo Conventu, si quid postea in eorum praesentia Regioque Palatio statutum est ab Episcopis, id actum videtur anno Redemptoris octingentesimo vicesimo-sexto, postquam Roma revem sunt, qui Romano Pontifici Collationem Parisiensem exhibuerunt Episcopi. Vetus Charta, quam suo loco recitavimus , Ludovicum& Lotharium Augustos duodecimo Kalendas Iulias, anno Redemptoris octingentesimo vicesimo-sexto, in Inges heimicnsi Palatio simul commoratos ostendit. Haec quisquis attente legerit, nobis sorte non succenseabit, quod hoc anno Redemptoris octingentesimo duodetricesimo librum Dungali scriptum arbitremur. Haec autem fuit scriptionis causa. Cla dius Taurinensis Episcopus, cuius mentionem priore Tomo frequenter fecimus, auctoritate, qua multum apud Ludovicum Augustum pollebat, nimis elatus, Imagines & Cruces in sua Dioeceii delevit, evertit ac con- stegit. Ea re comperta, Theodemirus Abbas eum per literas redar fuit. Claudius Apologeticum, ut vocat, adversus Theodemiruin scripsit. The demiri defensionem suscepit Dungatus Diaconus.
Theodemirus Abbas fuit, non quidem in Hispania ut nonnulli ex eius nomine dc ex Calagurritanorum Praesulum Catalogo suspicati sunt, sed
66쪽
in Gallia, atque, ut opinamur, in Septimania. Sic enim ad eum Claudius AN. CH. in suo Apologetico. Denunti. te esse turbatum, e. quod rumor abierit ex Ita- 8 2 8. tia is me per omnes Galgius usque ad sui Hi niae, P si πρ si iam q- -- L u o o v. novam praedicaverim contra Regulam fidei Catholicae. Id cii, ex Italia, ubi , i. Taurinum, usque ad Septimaniam ubi Monasterium cui Theodemirus Lois h. praeeli in finibus Hispaniae. Jonas Aurelianensis Episcopus, qui serius tres liab iiadversus Claudium libros composuit, Theodemirum Gallicanis Abbati- Pibbi, ibus videtur annumerasse, cium )e eodem Claudio hunc in modum locu- R itus est . Ariar interea in fugi stationem V dem Abbatis toti rue Gallicanae Lutio. Ecclesia, tantae prolixitatis evomuisse libellam, ut dec. Theodemirus Monachis i centum & quadraginta praeerat, idque testatur Claudius in sua respon- . Lib. i. sione. Dicis, inquit, te habere catervam Monachorum centum quadraginta, qui omnes taenitentia caus ad te venerunt, , si Monasterio tradiderunt. Ionas Theoclemirum M illius ad Claudium literas sic commendat. αuidam uenὸ sanctae Rel tonu proposito venerandus Mnesare vita imitandus, ibitoque honore nominandus Theodemirus, Pater Monachorum, nunc jam rebus hamanis exemptus, cum jam longὸ tiliaque fama crebres te ab eoim Claudio talia geries praedicari contra auctoritatem Eces assicam didicissit, charitatis oscio L. m. ct unicae gentis amore provocatus, eidem Claudio, ut ab his st, qua reprehensibiliter a bat se docebat, compserat, literis charitate refertis mandari curasit. Inter Theodemirum de Claudium singularis intercesserat amicitia. Clau- dius, hortatu Theodemiri, Commentarios edidit, in Genesim anno Rc- demptoris octingentesimo decimo-quinto, in Exodum anno Rcdemptoris octingentesimo vicesimo - primo, in Leviticum anno Redemptoris octingentesimo vicesimo- tertio. Testis ejus Prefatio in libros super Leviticum ad ipsum Theodemirum. Cogis o compestas, caris e fater Theode- mire Abba, atque, ut ita dicam, stomachanti animo me reprehendis diu siluisse, nec paruisse )usioni tuae in expositione Levitici. Biennium est quod tibi direxi expositionum atque informitonum littera se diritus in Exodo libros quatuor, Pibus principium es trist expositionem libri Genesios J unde ante hos octo annos ex dictis Sanctorum Prirum de littera se stiritu tres edidi libros. E contrario ture sondes evenisse tibi quod provenitIacob, qui pro Rachel semivit, ct in Mecte Liam accepit, ita es tu rei si expositionem libri Levitici, O accepissi Exodi. Nec in hoc facto ne mera me agnoso satis errasse. αuia sicut ilis non erus
consuetudo ut minores 'iks traderentur ad nuptias quam majores, ita nec mihi
et imum rectum fuit, ut prias exponeretur sacrificii ritus quam sacrissciorum ministri mel locus. αώ.d vero Julioni tuae bactoin parere nequivi, non fuit pigritia mel torporis negligentia, sed rei publica i satio dira, ct malorum hominum nimia permersias. quae duae res me in tantum cruciant, ut mihi I m sit taedium vivere, dibilitatu que pennis virtutum non valeo in selitudinem fugere, tibi aliquantulam requisam, dec. Scribebat haec Claudius, ut in eiusdem Praefationis fine testatur, anno Incarnationis DCCC xxiii Salvatoris Jesu Christi Domini nostri. Erat jam Taurinensis Episcopus , de in operis filio non dissimulavit se propter suam doctrinam in contemptum apud multos venisse. Hanc, inquit, a ruendo se defendendo veritatem, opprobrium factus sum vicinis meis, o timor notis meis, in tantum ut qui videbant nos, non solam deridebant, sed etiam digito unus alteri Uendebant. Inde colligimus Claudium, quamvis errorcs suos citius disseminare coeperit, nondum apud Theodemirum Abbatem male audiisse, cum hic suos Commentarios in Leviticum scriberet. At res paulo post per Galliam cunctis innotuit. Theodemirus enim suas ad Claudium literas direxit,anno Reademptoris octingentesimo vicesiano-quarto, cum in Septimania nuncius nondum acceptus esset de morte Paschalis Papae, cujus obitus illo anno,
pridie Idus Maias, Indictione secunda contigit. Claudius in Apologetico contra Theodemirum de Paschale iam mortuo sic loquitur. D Ficere tibi
67쪽
AN. CH. aecu, ea quia Dominus Apostolicus indignatui si mihi. me dixissi H p . hacts GH Romana Episio', qui praesenti iam corruit vita. Taurinenses Insulas' ante annum Redemptoris octingentesimum vicesimum - primum adeptus, pse' est Claudius. Id probatum Tomo superiore. Quamvis autem annus nul- ' ip sibi determinate notatus inveniatur, deprehendi tamen potest ex ejus- QTHA dem Claudii Praefatione ad Ludovicum Augustum in expositionem Epis.
Me ἔ tolai um ad Ephesios de ad Philippenses, si res attente perpendatur. Anno δ' 'δην Redemptoris octingentesimo decim sexto Claudius, ut suo loco ' pro . ' Α' bavimus, Commentarium edidit in Epistolam ad Galatas, & Drueteranno seu Duchramno Abbati Solemniacensi lucubrationem illam tres in libros. M ita lic durinci in inscripsit. Anno postero factus cst Episcopus, de Commenta-α. ix nos in Epistolas ad Ephesios εί Philippenses Imperatori Ludovico dedicavit. Utrumque testatur in operis Praefatione. De suo in Epistolam ad Galatas Commentario sc scribit. Epistolam sanὸ 'soli ad Galaias, in qua anno praeterito, in Panium valui, studio Ume laboravi, nihil in ea nuper auxi, sed ita, at antea a me comprehensa es, huic ver. operi una ordinem sum in capite sociavi. In illo textu per has voces, anno traeterito, Praefationem in ςxpositionem Epistolarum ad Ephesios de ad Philippenses a se scriptam
docet anno proximo, postquam Commentarium in Epistolam ad Galatas ediderat. Hunc autem Commentarium scripsit anno Redemptoris octina gentesimo decimo- sexto, Praefationem igitur in expositionem Epistolarum ad Ephesios de ad Philippenses exaravit anno Redemptoris octin gentesimo decimo- septimo. Utrumque Opus Ludovico Augusto transianusit, hunc enim Imperatorem in eadem Praefatione sic alloquitur. Epi . I, Ee ii Apostoli Pauli ad Ephesios atque ad PMl pensis, non tam ex mavorum
tractitibus, quam ex diversorum tractatuum sententiis, veluti mendicus non habes propriam segetem, sita post terga metentium ex aliorum segete congregat sibi
mictum, ne hyemu tempore Lame periclitetur, ita cir ego ex aliorum dictis hobrevi si is comprehendi Epipolas. suam expositionem si aptam ad legendum γα- Homerit Serenitus vestra, ad auctorem res rite Chri um, quia hoc ipsim, at praefatus sim, donante Domino vestrum est. Et paulo post, ut textus sani cieatus probat, ait Epipolam Apostoli ad Galatas, in cuius expositione anno praeterito studiosisPπὸ laboraverat, a se huic operi yuxta ordinem Fum in capite sectatam esse, ita ut Imperatori Commentarios oliarat in tres Epistolas
Beati Pauli, nempe ad Galatas, ad Ephesios, de ad Philippenses, juxta
ordinem, quo referri solent inter Epistolas ejusdem Apostoli. Ut omnes Beati Pauli Epistolas exponeret, urgebatur ab Imperatore, nec id initio suae Praefationis dissimulat. Proprio Domino meo Imbro atque Glorioso, mihi steriali cultu asstataque trae cunctis morialibus diligendo, gratia Dei patri patria potius quam Imperatori, cujus Imperii dignitas ex fonte orta est pietatu, Sanctae Dei Ecclesia Catholica filio tilia iis, Claudius peccator. Cum notiris tempori δι semibin Hiis rarus qui ue inveniarur cotidiana inuntione promptis ur, non stam ad disserendum qua in sussa sunt, sed etiam ad serenaeum quae Iam a majoribuι Hsserta sunt, mirum a me opus tanta ac tam sublimis me a Mi is Imperiata potessus, cum Epis , Magi i gentium Apostssi Pauli ex tractati s maystrum nostrorum disserere iubet, qui nos inlaminantes e Chrso in studio hu- Ρη operis a Mim silentia se tempore praecesserunt. Et infra, cur expositionem
trium duntaxat Enistolarum transivittat, nec tam cito Commentarios in ceteras possit absolvere, rationem sic reddit haud obscure petitam ab Episcopatus onere sibi nuper imposito. De ceteris vero Epistolia, licet plurima penes me teneantur excerpia, mutra tamen adhuc supersint terquirenaea. Sed quia me amo pr simi, praepedientibus peccasu meis, gratiter ob astu, se nimiix anxietatibus deditus, mihi vivere non liber, neque Scripturis perscrutari licet. Unde obsecro Clementiam vestrum, ut non mihi sitas mole ι exactor, quia, si me ari
68쪽
tur Episcopales asti impius est anno Redemptoris octingentesimo decimo- AN. CH. septimo. eodemque Mino Commcntarios in Epistolas ad Galatas, ad Ephe- 8 1. 8.sio, de ad Plulippenses obtulit Imperatori; an czteris elim exponendi Stuo ov. operam navarit, inquiremus inferius ad annum Redemptoris octingente- i is , simum undequadragesimum. Factias Episcopus animum ostendit ab haeresi Lotui . prorsus alienum, nec alio consilio haec praelaudatae inseruit Praefatio . t . Funessum atque arasabile Pelagii dogma, qui ingratuo a vina Iratia ex is Pi. Qui praetacator, per caelesta gratia gratis um praeconem beatissimum Augustinum de hac Etssia, quanium potui, funitus abicavi. Sed O illorum, qui ex hac ad Lubo . hesio Epistola fulciri moliti sunt haeres suam, ubi ait, sicut eis it nos ante mundi constitutionem, J animas hominum ante mundi principium fuisse se coa- tennas Deo Creatori senserunt, sive etiam in Epistola ad Phinensis Deum Patrem potiorem Filio crediderunt. Haec omnia , velut mortale praecipitium aut
lesiale virus, Catholicis auribus denuncio fugienda. Deposita post larva, qualis esset mente, factis comprobavit, variisque praetextibus in sua Dioecesi Sacras Imagines Sanctorum meriit ac confregit. Plerisque mox conico ptui fuit ob suam doctrinam, idque non dissimulavit in literis, quas ad Abbatem Theodeminini anno Redemptoris octingentesimo vicesimo-teristio direxit. Alia non occurrunt, qua distinctius notent vel annum quo suscepit Episcopatum, vel tempus quo coepit Iconoclinarum haeresim publice prohieri. Hispani Theodemirum, qui Claudium Iconoclinam scriptis redar- L U. guit, Episcopum Calagurritanum ex Abbate Benedictino factum volunt, auri illumque scribi uit ad annum Redemptoris octingentesmum quadragesi- , mum aut etiam ad octingentesimum quadragelimum-quartum p rvcvisse Nos eum Gallum extitisse iam probavimus, lubenterque assentimur iis qui negant Episcopum fuisse, mortuumque assimant anno Christi circiter octingentesimo triccssimo. Perierunt literae, quas Claudio scripsit anno Redemptoris octingentesimo vicesimo-quarto. Quid autem continer ζ, texi bio ex Apologetico Claudii, seu potius ex illius Apologetici fragmzntis, quae eo uix supersunt, satis innotescit. Claudius lectis hisce literis, Impatiens a)mo- Tmonotiamtionis fraternae, turbidaque indignatione permotus, non solaen in The stuM A . demirum a quo iura redarguebatur, sed etiam in alios quosque synce- .Ro, rissimos Ecclesiae Catholicae cultores invectus est, ut ait Ionas b, V, 1. O idololatria abominatione, o fessa religionis superstitione, O innumeris aliis sietiribus irretius, sicut textussarum literarum demonstrat, V Eare non eru-bait. Suum quoque Apologeticum sic exorsus cst adversus Theodemirum. Epistolam tuam cum ad unci, subter capitulis plenam garrulitate atque stoliditate per quendam accepi rusticum portitorem, in quibin capitulis denuntias te esse tu batum , eo quod rumor abierit ex Italia de me per omnes Gallias usique ad ferm nia, quasi ego sectam quandam notam praedicaverim contra regulam fidei Catholica, quod omnino se Fimam est. Nec mirum est, si de me tua dixerant diaboli membra, qui Vsem ι aput nostrum o seductorem se daemoniacum proclamaverunt. Ego enim non seciam doceo, qui unitat- teneo se meritatem ' clamo. Sed sic tiae, o nata, o se sitiones, atque hare , in quanium valui, compressi, contrivi, pugnavi, se expugnavi, O expugnare, in quantum maleo, prosis Deo adjuvante non cesso. Hoc autem idcirco promnis, quia posquam coaritas se epi sarcinam Pastoralis oscit missus a Pio Principe Sancta Domini E ιlesia Catholica filio uludovico, ct veni in Italiam civitatem Taurinis, inmeni omnes Basilicas contra ordinem verisatis, Iordibus anathematam , imaginibus Menas, o quia quod omnes colebant, ego defuere solus carpi, idcirco aperuerunt omnes ora sua ad Mashemandum me, ct pisi Dominus aijulisper me, forsitan visum desulusent me. Apologeticus hic liber tanta ρυ- I iratis fuit teste Jona ς, ut magnitudine flua quinquagenis Psalmis Davidi- e Lita ticum stiperaverit Psalterium. Non extat integer, lupersunt tantum stag- Tomin VIII. E
69쪽
AN. CH. menta, qu* Dungatus in suis Responsis, S post eum Ionas tribus resuta-818 vit libris.. ' Adversus illam Apologiam aliquot annis ante Ionam Dungatus librum 1 ia , ' ςdidit cum hoc Praefati iii, uuiis . Hunc tibiatam resonsiones ex - ωe ae 1 ... doctri 'm - PAE mm ac mas se excerptas continentem , o sub nominei ηδ o honore Gloris Dorum Principum, Chri ianis morum Sancta Ecclesae Recto- p a, i- imi ac Serenissim Imperatoris, quiaque sibi No- bilissimi Audisti Hlotharis, ego metalus in Dei se eorum obsequio Use dican- , ' dum componendumque demovi contra ins ι blasiam que Clodii Taurinensis k Elisopi nanias. De tempore, quo Dungatus scripsit, disputatum supra. Vi Fint autem Dungulus Reclusi Monasterii, ut Mabillonius cxistimat, Di usiani in agro Parisiensi. Non inanes sunt coniecturae, quibus haec opinio λ ou 4 DNi ur. Anno Redemptoris octingentesimo decimo Sol O Luna bis apud L. Annalistam Laureshamensem deficiunt. De duplici Solis eclipsi, quin per. an Prasut. Illum annum contigit, literas ad Carolum Magnum misit Dungatus inter eum Maldonis Abbatis, cui ejus rei gratia Carolus direxerat visiolam, ut per in illam ipse ex Caroli merbis metalum interrogaret de ratione defectus Solis. Waldo seu Walto tunc Abbas erat Monasterii Dionysiani, cu)us admini trationem, ut Tomo priore probavimus, ab anno Redemptoris octingentesimo sexto ad octingentesimum decimum - quartum gestit. Deinde Iudicio Papyrii Massoni, qui primus librum Dungali contra Claudium publicavit . idem tiber Oidetur Fri in in praedicto Mon reio Reati Dionysii ad
Sequanam fiamen, Mi in manibus Hetri Aenia crini ordinis, se Bibliotherarii, nobilis se docti viri, a multis visis est. Cuias extiterit Dungatus, haud patet. Exterum se, non Gallum prodit in operis sui Prologo i Diaconus est
Bellummo de Labbeo, Reclusus Mabillonio. LVIL Quas Claudius quaestiones in suo moverit Apologetico, Dungatus paucis ita complectitur. De tribus praecipue cassis Ege impudens calumniator in sadi tyis epistola; hoc est, primo de Imaginibus constingendis ac projiciendis secundo de Cruce non honoranda amplius, quam asinus quilibet aut stinos rubus; novismὸ stertio loco, Memorias Sanctoram, osterialiter Ecclesia Sancti Petri orandi causa prohibet adiri, dicens hunc laborem vanum esse , inutilem sine aliquo profectu, voca que eos. q.i istam arripiunt, caecos, insipientes, se ultas ι adfirmat enim Reliquias, id e , ossa hominum quamlibet Sanctorum, ossibin pureum vel verias tignis es lapidibus aliave quapiam terra non esse r merentiora. Hos errores Claudii refutavit Dungatus auctoritate Sanctissimorum Patrum, Gregorii Nyssent, Ambrosii, Joannis Chrysostomi, Hieronymi, Augustini, Paulini, Gregorii Magni, & Fortunati, necnon &Prudentii ac Sedulii Christianorum Poctarum. L VIIL Claudius contra cultorcs Imaginum sic ratiocinabatur. Dicunt tui contra quos Dei Ecclesia- ῶfendendam sui epimus. Non putamus Imagini, quam adoramus, aliquid inesse aevisum, sed tantummodo pro honore sus, cujuου effigiet e
tali eam veneratione adoramus. Cui resondemus, quia si Sanctorum Imagines hi, qui daemonum cultam reliquerunt, venerantiar, non idola reliquerunt, sed
nomina mutaverunt. Si enim Fribas in pariete, vel pingas Imagines Petri OPauli, Iovis O Saturni Fie Mercurii, nec si Hi sunt. nec issi Apostolis nec
si, nec Mi homines; ae per hoc nomen mutatur, error tamen o tunc se nancidem iis permanet peri Ceria si adorandi fuissent homines, vivi potias quam
mortui adorandi esse debueram, id est, Mi similitudinem Dei habent, non uti pecorum, vet. quoὰ verius est, lapidum, vel lignorum, vita, sensa se ratione cirentem. Haec ille.
LIX. Ad quae Dunsalus primum respondit ex Gregorio Magno & ex alii a
Patribus. quod saepe superioribus Tomis inculcavimus, Imagines Sanctorum nec irangendas esse, nec adorandas cultu latriae qui Deo soli debetur. Deinde sermonem ad explicandos Ecclesiae Catholicae ritus ita con-
70쪽
vertit. Eanomias se Vigilans ius haeretici, eorumque fictaees, qualis est Cliv. AN. CH. dius, solenι Gihosicos hiasphemare, vocanus eos idololatras edi mortuorum ho- 8 1 8--- cultores, si is es pagani exitur υ, eo quod Reliquias Martyrum pro Lis, o
Cissu patientiam venerantur. I sibus nos econtra res studemus, quia neque Sanc. .
ur m Imagines in parietibus pietas, neque eorum corpora in Ha hris condita .' sic t Deum adoramus, neque ras scrificia ponimas, quod es adeo abominabile, ' 'Fcut script- est fscrificans diis eradicaluar ausi Domino selislsid tantum eos, pμ' quo m effigies meι corpora sunt, in Deo veneramur, est ρὰν eo is interesis es R dimisum nobis nolumus adesses. Fum. Unde Augusinas in libra octa .ri 'Cicitate Dei Neo tamen nos eisdem Martyribus Temia, Sacerdotio, ξ μ ' φ 'sacra O sacri cia constituimus , quoniam non i , Deus eorum nobis est Deas.
Nonoramus sanὸ Memorias eorum tanquam Sanctorum hominum Dei, qui offue ad mortem corporum seorum pro veritase certarunt, ut innotesceret virea Retigio
falsis NM αι convictis. uis autem audivit aliquando fluetiam flantem Sara Eoum ad Aliane, se jam super Sanctum Corpus Man is ad Dei honorem custa ἀ se . onstructum, iacere in precibus, offero tibi sacrificiam, Petre, vel Paale, mel C priane, cum aflud eorum Memorias oferatar Deo, qui in O homines O Ma tyres fecit. cse Sanins Angetis calesti honore sectavit. - ea celebritate edi Deo
vero de inrum vi uriis gratias agamus, o no/ ad imitationem talium coronarum alae pia arum eodem invocato in auxilium ex illarum memoria renovatio adhortemur. α eumque igitur adhibentur retigioserum obsequia in Mart um locis, ornamenta sunt Memoriarum, non sacra via sacrificia mortuorum tanga deoram. Unis Hieronymus ad RVarium Presbyterum Ardens contra Vigilantium c cu Vigilantium os fetidum rursus aperire, se putorem sturcissῖ-mum contra Sanctorum Martyrum proferre Reliquias, se nos, qui earsusic mas, appellare cinerarios se idololatras, qui monuorum hominum ossa veneramur. O
infelium hominem se omni lata maruam fonte plangendum, qui haec dicens non se intelligit e e Samaritanum se secum, qai corpora morauorum pro immuuius haben/, ct etiam vasa, qua in eadem domo fuerint, postri Iusticantur, sequente
occidentem literam ct non stiritum vis canum. Nos autem, non dico Naryrum. Religatas, sed ne Solem quidem se Luna- , non Angelos, non Archangelos, non Seraphim, non Cherubim, ese omne nomen, quod nomianar O in prae ii Halos iis futuro, colimus se aduramus, ne smiamus crearara potius quam creauri qui es benedictus is secula. Honoramus autem Retiquias Maxurum, ut eum, cu Ius sum Martyres, adoremus. H-oramus servos, ut vel honor servorum redundet ad Dominum qui ait, squi mos suscipit, me suscipit. J Et inferius. O ρυ-
fundam, rabidam . insatamque sultitiam, o dementissimam Arietatem, vanissimamque V semptionem, Corpora Beatorum Christi Aristolorum ac Sanctoram Mart rum, cavixerisus pecorum, lignis lapidibusque ea quare es comparare, per qua divina verba praedicationis quasi per sacra organa mundo intonuerunt, in quibas usque ad gloriosissimam Mart ii mortem se palmas triumphales contra dialo- liam fusique partem pro Christi totis dimicaverunt viri s. unde viva Hostia est placidi una acceptabitas aque Deo sacrificia esse meruerunt. dec. Si ita viles Od incta sunt Reliquia Mari um habenda, ut in nulla a cadaversias ct ossibus Maiarum dissos animalium, rarissiani Imperaures, o omnes Oscopi, cun mque Eulesiarum populi, tam stulte se sacriuge conviscensur exiise, quantum eas aliquanda cum mavori ambitione reverentio ae dignitate transtus e alae hono se videntur. muc Sanctus meronymus contra Vigilannum. Ergo sacrilegus fuiso ancisus Imperator, qui Sanctus Reliquias Andrea, Laca, O Timothei, ira tulis o suminopolim. apud quas daemones rugiunt, O habitatores Vigilantia i Dram sentire 'Ventiam cassentur. Sacrilegus dicendas ct nunc Augustus Arcadias, qui sa beati rumuelis tingo ρ tempore debria transtulit Thraciam.
eineres distatas in series o vase aureo portaverunt. Striri omnium Ecclesia rapui , qui occurrerum Sanctis Reliquiis, o tora lanna. ysas prasinum vi Temys VIII. E ii