장음표시 사용
51쪽
. CH. tur his opinio , laudare non possumus , ita nee ullam ejusdem Ele 818. vationis mentionem ad annum Christi seu septingentesimum nonagesi xtitio, mum- tertium seu quempiam alium fecimus, quia causam nostram eonia Iia, . Iectura tantum tuemur, quam Lectoris sudicio probandam vel impro Lo,hi: bandam Minquimus- In hunc autem annum, quo Lothinus Unonensigiti, ta. AEdituus Obiit, controVersiami jecimus examinandam, quia Elevationispi, , , ut idem Lothariu , de quo sic Milo. Die o B ata, CI moram R. i. cinerva ad tantum vas congregata fessores necessarios adsistiis, issis sarraphago L titio,. Hevando piarimam ἀώgentiam im AEdit. Guia Mamma euauia, as iugnam eructa ' hiaram in salina pane d om fuit, ac festia re tritura, p/ν ampla AEdus ita bunis relucentisas, Missarum solonia pis tanti Prasitis honore d Miss-mὸ exosas seper eandem ramulum impletis. D qaamvis in cinuita ipsas su a Mi Maurilis humor extrinsecus fuerit, non ram n intrinsecus Lialentis somaeus A. qua gustulis introitus patuis. Nec immeriso credditi es Deum, γίamniam creaturaram nasurus tro seo arsurio in Dasumque iati raram sirit aransformas, ac tumesentia maria 'sprio nuta arenis quas halenis furtissmi fanas, etia, dilecti sui cadaveri rami honoris senescium praesura pomus, Mintra ipsus arna va Iam, quo pretiosam tenebriar de ptum, nihil intraroser iam, ut eanctis fieret susem venerand2 Pomiscis merisum manifesam. Ex-i pleris i ιιν Missurum sienniis, paucis suam, Pos motais, ex Monacias reuntis, ceteros assedere fecis, ac non tam temerario ausu quam Metis anini de iisne fervens ex orare δώgentias amica curiositura Axii congratim, qaid sab scutis intra virerum saam temni vasa rece acuum, γλώψaecia Amos Memitrium. vie ad detritonem honorandam qa rearium de puliere earnis sie de assia has idias rogisti aliqviamam pontancalum religaturam. Interea omni Abielaras μοι , idem Archicustos au tumulam Iam in superficie pamimori positam ha- militer accessit, alae operculo Iaptius quo regelasar remora ditisentias mirasexu. Et ecce obstitit se oblati s Elias mir cano cupire reverendas, abstinentia ac RD-niorem macore quibus comitibus vixeras fastidas, iunctisau morum meritor m-que praecipuas, incorruptione quoque memiroram suave mirantiam quas aromari . . ac tuo corpore incontam natus, hoc sis quod ιχ Aahhro jaiebat dormiori smissimas , testimessis Pontificati s honesta pulchri iune adoνnaos. Res rarisure sat maiae mirabitis , alae pro si magni ine hamans sermone mire explicabitis. αat enim paraverat s DInfatia ι. is, aιι in monuis seri otis, reliquias intenturam, reperis ultra ae masionem in otiti corporis memorabile produlam. αuali hae viso digna Mira Io, qaam e immens sapori proxima fueris, eisqueatia hamani ingrati e uri nitiis, quin minas aridias no i sermonis hac ex uare, ut deces, senatomis vatias verbis. Stupefactas e rar, ut par eras, tam inopinati visione ponenti, Omnipotiati no debitis L. DAs lenia D. ova dos Hiam tanti inmentione uesari non modico iuram cinpit silicita iunis angore cruciari, malia animo moliens, quid ex ipso ad comme morationem Avientiam pro manere deberti istiserri. Vbi mero statuantem animam anctora Lisnstii subii sit, castilum qua erat in Ias a sacratissimo Vastaeo abstitit , eamdemqae in Iasas atramqvie mersas, cannas arandanum famiatis , Pa sus ipso olim Issiua fueraηι prepter hamorem aquatilem, subdaxit. Idque tuis desuritis minas esse perpendens, nisi etiam ex corpore aliquam rosterisinetis Ioram portionem membrorum, menit seduces, ut ira dicam, ad cariter . . moerusue manas, anguessae Frituatis vitali coistia producentis o angulus secuis. aa post obitum iras contra nutaram ira excreverans, at etiam man cus mantium ejas cre emo so penetrarent. Necnon es hariam Ponti iis, no istatius Aaronis, post spulsuram 'sas recusenum totonius. Haec vero omnia
credens, ad os sacrat Dam, per quod Hiana purat, crebra orationum preces ferans fusa, ac mariis popuIis seqviores praedicationes directa, avisus est
52쪽
tentare. sed se cum hoc pro eo isdem firmitate nequiret pers cere, funisi inftramento, tenaci videliora forcipe, usin de gingivis pulcherrimi oru duos dentes eduxit, rubicundo ebore, ut credi decet, ac antiquo subiro pretiosiores. Mirum dictu, Meum quaerens auditorem, quod conua naturam eis, mortur cadaveris dedentib- edactu si a fluxerunt cruoru, huyussae monimenti usue in diem hodiernum te onium acerra praebet eborea, adhuc eodem quo infusa fuerat sanguine, cum ibi servandi mitterentur, mirabile diata, cruentata. Et paulo pbst. Haras de corpore viri Dei Amandi supramemoratas Reliquias congruo loco δε-bito honore deposuit, Lipidum etiam caesores necnon O carmentarios adhibuit, ali que perplura, qua ad hoc opus apta videbantur, exquisivit. Cor' vero venerabile a iae duodecimo Calendarum Octobriam quibus elevarum est, usique ad docimum Catindarum Notembriam quibus reditutum es, per tremi duos Hes δε- tra terram manere termisit, ac He eo , magno Curi popul/que Conventu congregara, in loco praeparato recoEocavit, urnamque spulchri non ut antea fuerat in
profundγ.ribus p it, sed insuperioribus, ita ut fundamensum illius sideri estamen sub Ego acce- possit, coLocavit, atque in eo Mum Psalmi Versiculum s hac requies mea in scutam seculi, his habitabo quoniam elem eam J senui in
I. Utrumque vero, Elevationem virilicet corporis atque Minturionem, celebremos feris . suis etiam suu sonias honoratilem in perpetuo fore snxit. χuod
hactenus nos devotissime hodierna celebritate colimus, ac ninos ut ea maneat cara posteros monemus. Huc usque Milo. Ioannes Bol landus in protegometas ad vitam Sancti Amandi multos observat dies quibus publice colitur, atque inter hos vicesimum Septem. hiis 6c vicesimum-tertium Octabris, quorum ille dies est Elevationis, hic vero Restitutionis quando corpus sacrae sepulturae restitutum est. In Martyrologiis Linonensi & Tomacensi Sancti Martini, necnon Ee apud Mo- Ianum in Auchario Usuardi, apud Uioliem M apud Menardum, duodecimo Calendas Octobra Elnone consignatur Elevatio corporis Sandri Amandi
Episivi O Confessoris. In eodem Martyrologio Linonensi, de apud prae-
laudatos, Molanum, Wionem, ac Menardum, decimo Calendas Novembris memoratur Hel ne Re utio corporis Sancti Amani Episopi or Cossessoris. In quodam Florario manuscripto, quod etiam a Bollando citatur, Elevatio Sancti Amandi resertur decimo- tertio Kalendas O bris, diciturque facia a Lothario Cusiae anno Salatis DCCCXII, a depositione eius anno circiter CLI I. Atque inde observa non defuisse superioribus secultis, qui Miloni refragarentur. Camillus Peregrinius in Serie Casmensium Abbatum, Apollinarem quinto Kalendas Decembris hoc anno mortuum scribit. Annos igitur undecim , quos Auctat Chronici Casinensis in Abbatiali munere tribuit, vel ordire ab anno Redemptoris octingentesimo decimo is septimo cum Peregrimo, vel incompletos nobiscum interpretare. De hoc sanctis oviso Apollinare celebris fama est, or seniorum no Dorum ausatione firmata, Dia cum quadam die, necissitate cogente, ad Monasterii posscssiones visenaeu infit et ressus, necesse illi fuit Lirim fluvium transvadare, M om navis deesset, qua transire potuisset, vir Dei fide repletus, salutifera Crucis se signaculo manivit,
ct ia fluminis oram acceians, ita ut erat indutas, o calmius, in eum inIravit,ssique ad alteriorem ripam miro modo, Apostoli Petri exemplo, siccu pedibus est a Uur, ut non sper quo ambulasse sis seuper aridam terrum crederetur. EOAbbate, vir nobilis, Arripertus nomine, natione Campanus; Clericus quidam, Daniel nomine, natione Tarentinus, nobilis ex genere; Danchaldus quidam, Capuanus genere; Rodegarius G alius Beneventanus Tru undas Beneventanus nobilis ι εe Dagarrius Capuanuis Saneu Boedicto, seu Monasterio Casmensimultas obtulerunt Donationes. quibus supersedemus. Obiit autem Apollinaris v Cal. Decembris, G Hultus est trope Eulsam Sancti Benedicti, )uxta gradus pertita , qua toc per satur ad Ecclesiam Sancti Martini. Successit Tomus VIII. C
53쪽
AN. CH. Deu Bdit quintus - decimus --. Lege Leonem Ostiensem libro primo
828. Chronici, capitibus vicesim primo, vicesimo-tertio, dc vicesimo- quarto veteris editionis: decimo ctavo, decimo-nono, de vicesimo - primo c&
ΣXXII. Ex Bibliotheca Floriacensi publicatus est a Ioanne Boscio libet de Sancti Genulphi Miraculis, in quo Pippinus Aquitaniae Rex Ludovici Pii
filius, idcirco potissimum commendatur, quod haec aedificavis Carnobia, Inge-riacum videticet, atque Branso mum , Gr apud P Naxos Monasteriam Sancti C
MON. s. priami. Ademarus eadem scribit in suo Chronico, sic. Hic, nempe Pip-CννκiANi pinus, jussa patris fecit Monasterium Sancti Ioannis Baptisa Angeraaco. Mo-ςo P τ nas iam Sancti C mani PHIavis, Monasteriam Mantos ensi. Et Chron graphus Sancti Maxentii, vulgo Malleacensis dictus. Ius pareo fecit Monasseriam Sancti Ioannis Baptisti Aveliaco ι dc paulo poli, constraxit ideo Rex Monasteriam Sancti Curiani quod es in prassectu Pictatis, Nonasterium Manumens. Egimus de Brantos mae conditu Tomo superiore ad Na. i. a. annum Redemptoris octingentesimum decimum - sextunt . De Angeia . Daco sermonem ad annum Redemptoris Octingentesimum tricesimum- septimum faciemus infra. Huic autem anno suas origines debet Coenobium Sancti Cypriani, de cuius cremone sic Claudius Robertus in Gallia Christiana. Uonasteriam Sancti Cypriani O. B. in agro Fabarbano Pictavios construitar circa A. C. y a I. Sed sicribere foria molais fas, ut Bollan- a tr. Ian. dus , obiervavit ad textum ex vita Sancta Genulphi superius allegatum de Monasteriis a Pippino Rege conditis, qua florebat anno Redemptoris octingentesimo duodetricesimo, nequaquam autem centesimo post anno, Incarnationis Dominicae nongentcsimo vicesimo-octavo. XXXIII. Qi res quis ille fuerit Cuprianus, cu us nomen inditum novo Monaiaterio. Fuit hic Curianus Saxul Savini frater. Ita monzi Robertus. Celebrantur autem iii Gallia cum Sanctitatis titulo duo Savini, Martyr unus, alter Eremita. Cyprianus Savini Martyris frater extitit. Ambo fratres, iidemque milites, Brixiae in Italia nati sunt; relicta patria, cum ab idol latris multa iam tormenta constantissime pro Religione Christiana pes La Gam tulissent, venerunt m Gallias, dc ad marti mpam fluvium cum Presby temp/. aeris Asclepio de Valerio coli sederunt. Uterque capitis abscissione Ma tyrium consummavit, Sarinus in Insula marti mpae contra praedium cui
nais. nomen Psellis , Cyprianus in Antiniaco vico ad ripam Marti inpae. Aisius. Sancti Savini corpus a praedictis Praesbyteris delatum est in montem, qui dicebatur ad tres cypressos, hodie mons Sancti Savina, sepultumque quinto Idus Julias in Ecesesia Sancti Vincentii Martyris, quae nunc etiam Parochialis est Ecclesia, parumque distat ab oppido ac Monasterio Sancti Savini ad Warti mpam. Cyprianus Martyrio coronatus est pridie Idus Iu-lai , sepultusque iacuit in fratemo sepulchro, donec ab Aquitaniae Rege Pippino conditum est in suburbano Pictavensi Monasterium, quod Mesus Reliquiis de nomine decoratum fuit. Sisinus Patria Barcinonensis in L. L. .. Galliam quoque profectus est, & in Levitania ' quae pars est Dioecesis viis. Vigorritanae seu Bigorritanae, vitam duxit Eremiticam, ibique septimo Idus Octobris colitur in Monasterio sui nominis.:Lege Tomo secundo Bibliothecae Labbeanae Passionem Sanctorum Saviani de Cupriani Martyrum , de Vitam Sancti Sarini Eremitae. De Monasterio Sancti Savini Maria ris in Dioecesi Pictavensi de de Monasterio Sancti Samni Eremitae in Dioecesi Bigorritana consule quae Tomo superiore dicta sitnt ad annos Redemptoris octingentesimum duodecimum de octingentesimum deci-Maxiluin mum - septunum. Monasterio Sancti Cypriani primus Abbas praepositus vix νRiuus Marii nus, cujus meminerunt Ademarus de Chronographus Sancti A . Maxentii seu Malleacensis. Eidem Martino synchronus vixit Odo seu
Dodo Abbas Sancti Savini ad Varti mpam in Epistopatu Pictavensi.
54쪽
Quis Mitem Monasterio Sancti Savini tunc praefuerit in Dioecesi Bigor- AN. CH.
mana, nos latet. 1 u 8 1 8. Anialarius, cujus mentionem Tomo superiore non semel secimus, hoc XYxiv. anno Romam profectus videtur. Alteram emni Prauati nem, quam operi An. a 1. a. suo de taesesiasticis ossiciis praefigi voluit, sic inchoavit. Pos quam A si I I rigum, qui a parvitate mea vocatur de Ga assico O iis, vem Aemψm, μ' Au Lixiu, terrogam'ae Misi os Ecclesia Sancti Petri, quot oranones sol u essent celebrare ir Rou M. ante Epsulam Missa per dies festos, ιn quibus duas Solemnitate1 cclebramin 1, ν Ex Miuis cuti est in Nativitare Domini ad Missam secundum de nocte, in qua continetur T Ros Ec--plex socium in Sacramentario, id est, unam de eadem Nativitate Domini, ς ε I. S. O Hrerum de Sancta Mastasias ct in Dominicis dieb- , in qui sequenter re- colimus Solemnιtates plurimorum Sanctorum. Resonsum est mihi ; unam tantam. Hoc scitato, quia viae apud plerosae diverso modo e mrim Ordi em vere, id iii, ii et .es, aliquos tres erati es, aliquos duas, juxta incum uni siue que animi non O, Heri,. me piguit 'sere inquisitum meum super hac re a Romanis , Gr in Ante ponere memorari libelli , meorum demotorum ad notitiam. Per illum libellum intellige totum opus de Ecclesiasticis ossiciiς, quod Amalarius quatuor in libros distinxit, & Imperatori Ludovico dicavit anno Redemptoris octingentesimo vicesimo-septimo, ut ad illum annum observavimus. Bis igitur Romam se contulit Amalarius ι semel anno Redemptoris octingentesimo duodetricesimo , ut colligimus ex praecitata Praefatione, qua testatur scriptum prius a se libellum de Ecclesa fico Ofilo ι iterum anno Redemptoris octi ingentelimo tricesimo-septimo , priusquam librim ederet de ordine Antiphonarii, ut suo loco dicturi sumus. Hic Amalarius cum Diaconi titulo citari solet, quia cum Diaconus XXXV. esset, Institutionis seu Regulae Canonicorum, quam Synodus Aquis granensis anno Redemptoris octingentestimo decimo-septimo promulgavit, priorem partem , quae capitibus centum ac tredecim constat, magno studio collegit ex scriptis Patrum & ex Codice Canonum ad usum Le-clesiarum Occidentalium tunc recepto. Non permansit ad senium in
Diaconatus gradu, suit enim Abbas & Chorepiscopus, priusquam libros de Gesesiasticis ossiciis conscriberet. Abbas vocatur in inmulcripto Co- A As Eset, dice Petri Marnaesii Senatoris Gratianopolitani, liber enim Agobardi sie inscii plus ibi reperitur. Incipiis liber Venerabilis Agobardi Archiepsopi Ludunensis contra libros quatuor Amalarii Abbatis. Istum librum Stephanus Batu aius publici juris primus secit, de in notis Abbatialem Dignitatem Anim Iario bis ex Codice Thuanto confirmavit. Semel sic. Nomin Ama arii Abbatis de divinis Uciis. Iterum sic. Continentia sicutura cause Amassarii Abbatis siriptionis is disinis ociis incipit. In iisdem ad ecit adnotationibus Amalarium Chor episcopum quoque dici in Codice Eptemacensi, ex quo Alexander Wilthemius haec descripsit, atque ad Philippum Labbcum ij Cuo confodalem suum Parisios transmisit. Incipiι liber ossicialis Amalarii Cordi xme. ME A pi, id est, de eccum stico ordine ceterissique o ciis, quatuor libri, ad mu-- x ausis. micam Imperatorem. Tomo superiore h duo distinximus genera Chorepisco- b M in si .porum, quorum alii vere fuerunt Episcopi, alii tantum Presbuteri. Primi m PDεε generis Chorepiscopus extitit Amalarius, Chorepiscopus videlicet Metensis, in prologo enim, quem libro de Ordine Antiphonarii praefixit, Metensis Ecclesiae Ministrum se non obscure professus est hac periodo. Ubi ordinabiliis, misium est mihi siriptum haberi in Antiphonario Romano, quam in Mostro, ibi sint , R, propter nomen Urbis Roma, se ubi in nostro, M.
propter Metensim civitat . Anno Redemptoris octingentesimo vicesimo-
sexto, sub initium mensis Iulii, cum apud Ingetheimium Conventus agebatur, Mecenses, qui tunc Episcopo carebant, Episcopum sibi dari postularunt impetraruntque Drogonem Ludovici Augusti fratrem, annos naiatum duntaxat novemdecim. Hune usum Chorepiscopo seu Vicario Deilὸ Tomus VIII. C h
55쪽
AN. CH. persuadent, aetas junior, genus Regium, Sedes insgnis. Nee alium qu sis Anialarium, qui tali functus sit ossicio, textus insinuat proxime recitatus, quo se Metensis Ecclesiae Ministrum ipsemet Amasatius ostendit. Dro-VRQV' sonem antecellit in Episcopatu Metensi Cundulsus , qui Pontificatum M' is iniit mense Januario, anno Redemptoris octingentesimo decimo- nono, OTH vit inque Hatist septimo Idus Septembris, anno Redemptoris octingen- My ' tesimo ineesinio-quinto. Suspicamur Amalatium sub hoc Cundulso con-i y y λη seetatum suisse Chorepiscopum, quoniam altero mense post obitum ejuLilia: dein Gundulfi, seu mense Novembri, anno Redemptoris octingentesimo
vo γ' vieesimo quinto sedat in Conventu Parisiensi, & proximo Decembri Collectionem Sententiarum in causa Imaginum Parisiis factam Aquis granum ad Ludovicum Augustum detulit, de illo enim locutus videtur idem Ini perator initio sui Commonitorii. Venerunt, inquit, ad praesentiam nostrumnast turitis o Amularius Disopi v iri Idis Decembru, d re res Col eritiones de Ium Sane oram Patram, quas in Conmenta apud Parisos habito simal po siti cistet s. Erat Halligarius Episcopus Cameracensis, de quo sermo rursum ut & de Anialario recurret. XXXVI. Inter Amalatium Chorepiseopum Metensem Agobardum Lugdu-CuR Exin nensem Archiepiscopum contentio non levis interceitit. Scripsit Agosus Acin bardus contra libros Amalarii de Ecclesiasticis Oiliciis. Haud desunt, qui his, i, censeam Agobardum in Amalarium etiam invectum esse initio libet sui L. 4, uti 'Divina Psalmodia. Hac de re nos infra. Quod enim dissidium inio Agobardum & Amalarium fuit, serius exortum videtur, postquam a Lia dovico patre filii rebelles defecerunt. Ut enim Drogo Metensis Episco pus, se & eius Vicarius seu Chorepiscopus Amalamus a partibus Ludo vici Augusti semper stetit, filiorum vero tumultuantium perfidiam lauda xit ac fovit Agobardus. YYYvii. Sub hi inc autem annum, cum Hilduinus & vala, ille Arellicapella Ado, kbi nus Ludovici Imperatoris, hic Cometenss Abbas , in flagrantissima es sex , , et a sint amicitia Rusdem Augusti, atque in Palatio versarentur, ille semper,na s . hic frequentissime, scripsit ad eos idem Agobardus epistolam ι ira pra-
- linii, o I lati Abbati, A burdus smulus. Nomerii mansae do mesranodotissima iriirco me ad utrumque prasum is qua sequuntur scribere, quoniam ab que ambiguo vos novi praecipuos cy 'ηὶ stis ia mia Dei esse a aures Christi stat Imperatoris, o propterea in Palatia esse unum semper, cir alterum s
Praser, ut in operibias pietatii, qua assue omni errore quarenda, inienienda,
tenenda suat, vos isti prudensis mis messias βαυnonibus si is exhortatores,
X viII Causa seriptionis haee fuit. Mripsi, inquit Agobardus, saceritari me a gulos breves lassicatis, segni cum mobis quandam feminam ex Judaisaeo ad Chri uκi vim gratia Christi ιranslatam, grates persecutiones uesinere pro ιν fiam quam sis pii Chrisi, quas μν ipsius farmina semiculam potestis cognsfere,
in qua re tum exce gens eleemosna motis manet, at de niata alia passu esse major. Nunc autem causim huyus perscatiosis, qua O fomes impii erroris esse po-us , me mosis significante cognosere dignamini. Izaaddam Praeceptum stat circumfruni, quod sibi daram ab Imperatore gloriantur, in Po continetών, usmancipium bis cum ab De volamare dominι si nemo lapitiat. aia a nobis omnino non creditur, at a facie Chrissanis io Pisis mi Imperauris iam coarraria Ecclesia Regula si egre a senuntia XXXIX. Multa subinde cum ex Evangelio, tum ex Epistolis Beati Pauli profert explicatque testimonia, quibus egregie probat Ecclesiasticae Regulae contrariam esse quam Jlidai circumferunt Imperatoris Praeceptionem, cap. ι . quia Christus in Evangelio apud Matthaeum ' abs que ulla discretione pe
56쪽
sotiarum aut conditionum exceptione generaliter Apostolis dixit. Euntes Cp docete omnes gentes, bapti Aus eos in nomine Patris O Filii OSpirit GA H. in riItem apud Marcum . Eantes in mundum universum, praedicare Evangetia
omni creatura. αui credideris, O baptiῆams fuerat, salvus eris. Et Doctor Lud OV Gentium in priore ad Timotheum epistola b seruos Christianos duas in is classes distinguit, alii enim dominis infidelibus serviunt, alii fidelibus. L UAR Muicunque se ni sub Iugo firmi, dominos stas omni honore dignos arbitrentur, ne nomen Domini se do rina blashemetur. Vui autems detis habent domino, , P ρ ρ i N rnon contemnant, quia sturres sera; sed magis ferviant, quia Adeus Ani. Haec R
ex longe pluribus sufficiant, ut ostendatur Ecclesiasticae Rexala contrarium LuD OV esse Praeceptum. in quo contineatur, ut mancipium sudas cum absque volan- tute Domini sui nemo buriret. Inde autem recte Agobardus inferet tale Prae ceptum non esse Luaovici Imperatoris, cusus pietati atque erga Christianam Religionem zelo tantopere refragatur. Denique sic epistolam suam claudit. Si Praeceptum Egis Asimamiis ne- X L. suctis Ecclesiasticis Regulis, Deum omendimuν ι si has sequimur, Imperatoris indignationem veremur, maxime cum Magi r in delium Iudaeorum inceFuenter nobis comminetur se Missos de Palatio adduc rum, qui ira isti mori nebin nos )uiunt o di ingant. .Quae res non stam perturbationem assen, --rum etiam eis, qui ad fidem facile converti poterant, quantum ingeras impedimentum, vestra est yrudentia aestimare. Unde, Sanctissimi Patres, ac Deo amantissimi, hic nostra pericula quasi Mestra piis animis perpendentes intercedite Uud Christianissimum or Clementissmum Imperatorem. ut hujusinodi impedimentariri Sancta Eulla auferatur, or inter multa se maxima q*a piissime or Iustis- me in trudito se consim to Abi a Chrisso diuessonit Imperio, etiam huic rei propter amorem i in Chrisii misericordissima , suta bonitate succurrat, ne animae, ex quibus grex fidelium augeri poterat, o pro quarum salute in diebus Passonis Dominicae ab universali Ecclesia Deo publice junticatur, ob erute in Eliam ormo adversantium duritia, etiam dico praecepti occasione diaboli laqueis remaneant implicatae. Certὸ in Sacris Canonibus constitutum, ut si qui ex eu ad Rapis mmenerint, si voverit Episcopus vel quilibet fidelium redimendi eos habeas potestatem. αuia nos libenti spme facere cupimus, boc xantummodo postulantes, ut eu veniendi ad fidem facultas tibera tribuatar. Nec hoc dicimus, quod eis Aios mel servos eorum Golenter auferendos esse sentiamus, sed ut venientibus ad faem, ab infidelibus licensia non negetur. In hoc textu Magistrum Iudaeorum interpretare Magistratum, cui tutela Judaeorum committitur. Huius Magistri meminit Agobardus in tribus aliis epistolis ad Proceres Palatii, ad Nibridium Narbonensem Archiepiscopum de ad Ludovicum Impera
In suis ad Proceres Palatii litetis, Adalardum, malam, & Helisacha. X LI. rum rogat, ut consilium sibi super Baptisino Judaicorum mancipiorum praebeant. Summopeia, inquit, mihi necesse est sine, es, ut missimo, etiam omnibus, ut dare dignemini confitium, quod divino congruis operi, quid facien--m sit de mancipiis Iudaeorum ethnicis, qua illi comaraverunt, σ nutriti apud illos, internos Hscunt linguam nostram. Audium de side, vident celebrationes Solemnitatum; se per haec compunguntur ad amorem Christianuaris, o risArane fieri in corpore Ecclesia membra Christi, se confugiunt ad Ecclesiam Rupit umpostulantes, atram videlicet debeamus uias hoc abnegare, an dare ubi possumus. Et paulo post ab exemelo cum Apostolorum tum virorum Apostolicorum, quid faciendum cenicat, sic declarat. Omnes Sancti Prassicatores ,socii Aposrolorum, docentes omnes gentes, ct baptizantes, non expectaverunι dominorum carnaliam licentiam, ut simos baptizarent ; q si non eos opora ret baptizari,
nisi eis permitieAtibus i sed sientes o praedicantes, quod servi se domini unum
habeant Dominum Deum in caelu, omnes baptizaverunt, omnes in uno corpore
Nigerant, omnoque funes O filios Dei esse docuerunt, ita tamen ut unusquis
57쪽
AN. CH. De ιn quo vocatuae est, in hoc prem neret, non studio sed necessitate, si 818 ενι ρυ t liberi fera, metu Murentur. Tum queritur de Magistro Judaeo- ' rum. Haec sunt , inquit, de quibus precamur vesbum consiliam aut jussionem v Π ν' per mas Domini Imperatoris. αuod alique neces non esst, s illa, qui Magi seri '' Ρ est sediorum ira attenderet, ut mos ei faciendum dixistis. Nam si secundum vin QVηδ'' ια- Pssionem issi consideraret ester Ministirium nostrum , Acut nos ei hono-i e rem exbibere volumus in Minblerio seo, nulla sim nec stas in riam facere in- δ η νδ η tirigando, nis propter augmentam doctunae. Ceterum ae causis Judaeorum non , essi usta contentio, aut discordia, si illa rationabiliter agere voluistet. Haec epis Ludo tola Chronologicis quidem Characteribus destrantur, tamen quia scribi- ' tur Remerenissimis ac Beatissmu Domnu σ Dominis cir Patribus Sancta, A
lardo. IVuli, γε uelisacharo, id est; Adalardo Abbati Corbeiensi ad Somo nam, malae illius fiatri tunc ciusdem loci Monacho, de Helisacharo Sancti Marinunt apud Treviros Abbati, necesse est cxarata credatur intra quin quennium, quod post Adalardi reditum ab exilio ad eius Obitum sive ab
anno Redemptoris octingentesimo vicesimo - primo ad Octingentestinuin vicesimum - sextum essluxit. Reticet nomen illius, qui Judaeorum Magister erat. Evrardum nominant aliae ad Nibridium literae , quae paulo post datae sunt anno circiter post natum Cluastum octingentesimo vice-
XLII. In illis literis, qua de cavendo convicta es Iocietate Iadaica inscribuntur, haec habet ad Nibridium Narbonenssem Archiepiscopum. Studasmus promisibus D s manum porrigere, O errantes animo ἀd vcmatis tineam revocare, aeqvium credentes, ut quomodo i a quondam lex Dei praecipiebat, ne cum Genii
bus matrimoniam copularent, neve cum eis commune convivium celebrarent, ne
videlicet per consertia nuptiarum , communionem ciborum a divino quidem caliud cerent, idololatriae autem yugo libertatem animi inclinarent, ita nunc Cr noster populvis inhibeatur, ne cum Iudaeo inseribbu vfendi participium, consenium
btiandi, habitandi contubernium habere praesumant, ne sub praetextu se cietati. hsus a simplicitare quidem cinistiana Idri exorbitent, Judaicu vero fatalis assitendentes inextricabilibus errorum laqueis implicentum cumque nos neminem ilia lorum humanitate tanta cir benignitate, qua erga eos utimur, ad diritalem dei nostra virtutem valeamiti adducere, tars aliqua ex nostris, dam libenter carnalibus eorum victibus commanicat, stiratatibuι epulis capiatur. Nanc etenim dilina
legis providentiam Patres nostri In iuxtis Canonicis videntur esse secura, quorum nos praeceptis, in quantum potuimus, rivolis animis obsequuti sumus; periculum Filicia animarum quae nobis commissa sunt pertimescentes, Cr earum Ianguinem de nosnis manibus in divino exquirendum judicio formidantes. Tentaverunt autem quidam Missi, o Eurandus maxime, qui Iudaeorum nunc Malisio est, religiosum hoc opus nostrum destruere, ac sub obtentu Eictorum Imperialium labefactare. I uibus nos neque ad horam cessimus, ut divina legis veritas, ct Sanctorum Patrum consiturio veneranda, immobili apud nos atque anconvulsa observatione per uret. Nec vero tam feratibus Iustia ausi sumus adquisere. ot religiosis mam ac Deo dignum Principem quintam divina Legi contrariam ,sacris nonibus adsersum, si luti Ecclesa periculosum, credere potuimuν praecepisse, cujus ad hoc semper invigilat fidelis in Uria se pictuι admiranda, ut Lex Dei Absque servetur, ut Canonica Instituta perpetua vigeam firmitate, ut satira ac virius Ecclesiae toto terrarum orbe gloria us in dies singulos convalesias.
XLIII. Agobardus, ut ex praedactis constat, hoc anno, qui Synodum Lugdunensem praecessit, similia scripsit Dominis se Sancti Omis, Beatis imis, viris rigustribus, Hilduino Sacri Palatii Antistiti se Mala Aurii, graviterque questus est inter duo se pericula versari, quia vel Deum offenderet, ii nostectis Ecclesiasticis Regulis observaret Praeceptum, quod a Judaeis quati ex auctoritate proserebatur Imperiali, vel si Regulas Ecclesiasticas sequeretur, indignationem metueret Imperatoris, maxime cum Magister infid
58쪽
Iium Iudaeorum inees anter eomminaretur se Missos adducturum de pala- AN. CH. io, qui pro istiusmodi rebus Ae udacium disti ictionem facerent. Atque 3 8.haee multum lucis asserent epistola, quam, de insolentia Judaeorum, L his, Chri saxifumo, o merὸ Pi imo, o in Chrso mi uri ae tria hasori III.Δ-- '
mira Imperauri feticissimo scripturus est Agobardus anno proximo , quo . ' 'Concilium Lugdunense cum aliis Episcopis celebrabit. Hic tantum ob serva per antecessum qubd in illis ad Ludovicum Augustum literis mentio fit cum Evrardi Magistri Judaeorum, tum Getrici fit Frederici Missistrum Imperatoris. Venerans Genicas o Fredericus, quos praecarris Graiatis, Miss Pliam me stri, non tumen per omnia meina agentes, sed ex parte ali.rius, o astini ais Christatis terrasitis, o Iudais mites. Tomo superiore ad annum Redemptoris Octingentesimum vicesimum tertium meminimus Abhonis Abbatis, qui Monasterio Sancti Maxentii tunc praeerat in Dioecesi Pictavens. Joannes Mabillonius primo Seculo Benedictino in notis ad Sancti Maxentii vitam mentionem facit ejusdem Abbonis hoc anno, Chartaque Pippini Regis allegata testatur piaedicti Coenobii Monachos apud eundem Pippinum Aquitaniae Regem questos esse, quod in Litatium manas locus Domino sacratus pervenisset, nec haberent Abbasem Monacham, qai hane Abasium standam Regutim Suneti M. Mium haberes traditum, sed Anum Assonem nomine, Di nalia modo videbatur Abas, qaia non suluis hane Iscam se traditum, meust Sanctas Aeneia didus Abases agatures ossu intuere. Addit Pippinum expostulationibus Monae horum fecisse satis. Inde colligimus istius Monasterii so1tem eandem fuisse ae aliorum complurium, quibus dati sunt Abbates non Monachi, licet tota Monachorum Congregatio vel ejus pars in illis locis regu. lariter ut antea subsisteret. Tomo quoque superiori Rixfridum Ultrajectensem Episcopum ad annum Redemptoris octingentesimum vicesimum . quatium, Ludovici Augusti undecimum, ex e usdem Imperatoris Diplomate pro Ecelesia Ul- trajectina seu vereris Trajecti dato commemoravimus. Quot autem annos poste, superstes vixerit, haud patet. Ei datus est successor Fredericus seu Fridericus, cu)us Martγrium in annum Redemptoris octingentesimum duodequadragesimum incidit. Sedente Frederico Geronaum istias Landa- Ga o. i. πινῶ Anamis eidem Ecclesia Ultrajectensi Pis Pid haereditatis Abi accesserat in Dus MuNimilia Lavsare uesosts, Maria, Ma fu , esumessi, Thesin m , Maon Ficus εRGA cum suis a Mentiis, ut Nilhelmus Heda in eneomio ipsius Frederici teia ptatur allegato Donationis instrumento eum hae subscriptione. Actum pa-ltite in muta Embrici, anno xv Imperii Ludsτici, Incarnationis Domin ca anno DCC cxxviii, die vii Id. Fumarii. Dies ille septimus ante Idus Februarias, qui pertinet ad annum Impetii Ludoviciani decimum-quintum, convenit etiam cum antici Dominicae Incarnationis octingentesimo duodetricesimo, videtur tamen hic Character expungendus, quia tunc publicis instrumentis annus Incarnationis Dominicae nondum apponi consueverat. Annus autem Ludovici Augusti decimus - quintus absque alia prohatione nos adigit, ut Fredericum hoc anno, Redemptoris octingentes duodetricesmo, Ultrajectensem Episcopum agnoscamus. Post quinquennium occurret alterius Donationis exemplar, quo palam fiet Fredericum Ultrajectensem Episcopum suisse vix K I. Juntiarii, Iadat e XI t SI anno Ludovici IN. Mi xxi jam inchoatis, id est, exeunte secundum nostram computationem anno Redemptoris octingentesmo tricesmo tertio. Unde corrigas eos, qui vel biennio circumscribunt Episcopatum Frederici, vel Episcopales Insulas eidem Frederico delatas volunt lonse post annum Redemptoris octingentesimum tricesimum. Certe cum Rix dias Episcopus Ultrajectensis anno Redemptoris octingentesmo vices mo- quarto superstes fuerit in vivis, S: Fredericus ejus suceessor Episcopatum anno R demptoris octingentesimo duodetricesimo gesserit, neceste est ut ex tri-
59쪽
bus intermediis annis unum eligas, quo Rixfridi mortem de subrogationem Fredetici consignare possis. Atque inde etiam apud Ubbonem Emmium in rebus Frisicis eos corrige, qui Fridericum ordinatum Epitcopum volunt anno statis nostra DCCC xx I. Circa Chronologiam intra)ectensium Episcoporum tota pene dissicultas in eo versatur, quod Harmoharo, cui Rixfridus proxime successit, alii annos in Episcopatu septemdecim. alii annos septem ac viginti tribuunt. Utramque opinionem breviter in Harmoharo Wilhelmus Heda sic attingit. Legitur obiisse quinto Kalend. Se cmb. o fidisse annos xxv II, aut ρ nus xvii. Albricus Ultrajectensis Episcopus obiit anno Christi septingentesimo octogesimo-quarto. Certa lim est Cpocha, confirmaturque cum ex Appendiee ad Chronicon scriptum Iuta Ni beluno Comitis, tum ex Chronico Moissiacensi quod in anno Redemptoris octingentesimo duodevicesimo desinit. Inter Albricum S: Fredericum medii sederunt, Theo-
TR jμ ε - tardus, Harmoharus, & Ritaridus. Unanimi consensu Cratopolius, He- iv CHR Boehenbergius, Robertus, Sammarthani, Bucelinus, aliique Theo- tardum anno sui Pontificatus sexto mortuum asserunt. Crat potius annum interpretatur Dominicae Incarnationis octingentesimum , quia mortem Albriei in annum Christi septingentesimum nonagesimum- quartum rejecit. Plerique Crat epolium secuti sunt. Nos eius errorem Tomo sexto cavimus ad annum Christi septingentesimum nonagesimum k, quo e tardum ex hae vita sublatum diximus. Post Theotardum sedit Harmo harus, ut iam annis septemdecim, an septem stc viginti, quaestio est. Cr tepotius ejusque affectae, qui magno sunt numzrO, Pontificatum Harmo-kari per annos viginti - septem ab anno Redemptoris octingentesimo ad octingentesimum vicesimum-septimum perducunt. At haec opinio stare non potest, quia Rixfridus Harmohari succeior, ut Tomo septimo pro batum est, Praeceptum obtinuit datum Agris rari Palatio Regio, xv Xabnae Aprilis, anno Xt, Christo propitio, Imperii Domini Luritici Pii mi musi, Indictione secunda, id est, anno Redemptoris octingentesimo vicesimo- quarto. Forte satis consultum Chronologiae putabis, si decem annos apud Cratepolium ademeris Harmoharo, de huius Episcopi mortem retuleris ad annum Redemptoris octingentesimum decimum - septimum. Sed haec admitti non potest emendatio, Rixfridus enim teste Heda Pontificales Infulas eo gerebat tempore, quo Ste anus Papa defendens in Franciam coronavit Ludovicum Pism ct Brmingardam civitate Remis, anno videlicet Redemptoris Octingentesimo decimo- sexto; quin Be impetramit Carolo Magno, cujus obitus anno Redemptoris octingentesimo decimo quarto consignatur, omnes decimas de mancipiis se terras flua diaereseos, nec-xon Telonium de Pocunque negotio, unde si s Regius in ditione Trseiasi
Telonium accipere oe exigere consismis, necnon Dorsatum imum, urbem magnum cum mansionibus evus perpetuo possidendam. Hae nos rationes impulerunt, Ut Harmohari Pontificatum intra spatium septemdecim annorum coarctaremus, de initium ejusdem Episcopatus secundum Chronologia prius stabilitam repeteremus ab anno Christi septingentesimo nonagesimo. Vitam igitur Harmoharus clausit anno Redemptoris octinsentesimo septimo, de qui successit Rixfridus, is Episcopatum, ut ex praedictis patet, tenuit pa tim sub Carolo Magno, qui rebus exemptus est humanis anno Redemptoris octingentesimo decimo- quarto, partim sub Ludovico Pio a quo Praeceptum obtinuit anno Rcdemptoris octingentesimo vices-- quarto. Longiori non opus est examine, ut refellas Cratepolium , Robertum , de Bucelinum, qui Rixseidi Pontificatum ultra novem annos haud pror gant. Error vix commodius faciliusve potest auferri, quam si s annorum loco restituas annos i 9, eosque numeres ab anno Redemptoris octingent smo septimo ad annum Redemptoris octingemesimum vicesimumsextum.
60쪽
Hae adhibita correctione Rixstidus Episcopales Insulas annis septem ante Caroli Magni obitum annisque post duodecim Imperatore Ludovico Pio gerit, nihilque vetat, quominus ab utroque Augusto Praeceptiones impetret, a Carolo post annum Redemptoris octingenteiimum septimum, a Ludovico sub finem anni poli Clinitum natum octingentesimi vicesinat quarti .
In Actis Sancti Friderici, qui post Rixfridum in Ultrajectensi Cathedra sedit leguntur multa, quae spectant ad eundem Rixfridum, cui Fri-dericus puer a matre commendatus est, & a quo, postquam per aetatem licuit, ordinatus est cum Subdiaconus, tum Diaconus, necnon de Prenbyter. Sanetas Fridericus natione Fris, nobilis quidem fuit genere, sed nobis Ibo unctitare. Is in primis arasis initiis se teneris annis Angelicam potius quam humanam in terris visis es vitam Hyre. Libenter enim se a ungebat is viros Deam timentes, o ludos pueriles prosus ne ebat: ad Ecclesiam prompta animi alacritate properabar, o quicquid ibi lectum aut cantatum esset, intentis auribus accipiebat, domumque reversus matri sua, si quid inte zexisset, referebat. Ea res liti iam matri attulis, adeo ut insito patre eum Patribus qaibusdam commemdant literis imbuendum, quos etiam tum muneribus tum precibus sollicitans ob ferabat, ut eum sancta Religionis semitam se peccati delitandi rationem doc rent. Interea nocturna quadam eisue caelesti visione sibi admoneri ima est, ut puerum inde ablatum, Sancto Ris o Truectensis Ecclesia Antissiti commendaret, o mox ingenti perfusa gaudio, quod Deo puerum cara esse videret, licet reluctante patre, eum Trueectum adduxit, o memorato Praesuli commendavit. Diero fritu pro iciens, i tam se post O cessumfluam habiturum in Cathedra seu restiam, eo filium cse haeream liberalibus flariter o Ecclesia cis curavit disciplinis accurate instituendam. In Hoc textu Traveritam interpretare Ultra)ectum seu Traiectum Inferius, quod adjacet Rheno , distinguiturque a Traiecto Superiori quod alluitur Mosa. Deinde in eodem textu observa Fridericum vocari puerum , quando Ricfrido seu Rixfrido Ultrajectensi Episcopo commendatur. In iisdem Achis sequitur enumeratio virtutum, quae refulserimi in Friderico ante & post susceptum Subdiacoliatum, necnon & post ejus promotionem ad gradum Diaconatus. Cemens autem Ric- fidas Episcopas tot eum virtutibus infuctum, ingenti assiciebatur gaudio, quia talem us habiturus successorem , justisque eum secundum a se locum obtinere,
Sacerdotio eam initios, quamvis invitum. Mox autem nomen Vas, divina id
agenie providentia, ter omnem terram adeo divulgatum est, ut etiam Regiis penetraret aures, o ab omnibus ceu vir Apostolicus honoratus sit. Porro Ric Bdus Antisses, vir omni bonitate consimus, uni correptus febre , jam multa aetate gravis, terrae radiadis corpus, caelo stiritum, Auctorum legioribus sipatum. Eoque humato honori cὶ, Gerus es populus instinctu Sancti Spiritus permoti, nullam alium se aiunt eligere aut viaia Episcopum , nisi Frideri cum , hominem
multa veneratione dignum. Haec opinionem nostram praevalide confirmant.
Quis enim sibi persuadeat Episcopum novem duntaxat annis suisse Ricsit dum, qui iam factus Episcopus Frideri cum puerum liberalibus disciplinis instituendum suscepit, de in vivis adhuc superstes eundem Presbyterum a se ordinatum ac multa veneratione dignum conspexit 3 Cratepolio Meius asseclis multo gravias peccat Heda, qui ne quidem annos in Episcopatu novem sed annos tantum Rixfrido tribuit, ideoque Bernardus Furmerius, qui publicavit Hedam, in margine hanc rectὸ apposuit notatiunculam. Error in calculo. Riaridi senectutem, obitum ac sepulturam paucis ita complectitur Ioannes de Beha. Rioidus Pontifex multam annosis, Deo charus, febre quassatus, iii Nonarum Oritobris di sit ab hac vita, tumulatus cum anterioribus Di pis in Eul a supradicta, ia est, in Ecclesia Sincti Salvatoris. Et Wilhelmus Heda, sic. Decem s. Non, Omnia ex febricula granda i , spultus in Eusem S. Salvatoris. Ricfridus vrimas VIII. D