장음표시 사용
41쪽
AN. CH. bbas Us Legatia i angenda est. Primo injangendum es Missis, ut hoc omnimo. 8 1 8. - raveant, ne populo in eorum profectione oneri μι, ne forae, Psius δε,-xire duaerim, a stilon m in1serunt. Ut primo nostram popati votantuum offudum, o ad latentisae a nobis μι directi, per nos,am friptum nam ent Infra H Iani etiam quid inquirunt. In prios hoc maxime inquirunt, Pomodo hi, qui popalam regere debent, xxv qui 'ae in suo miniserias cassauiam habeati
nifestisnt. Inquisitio aurem hoc modo sis. Etigansar per sietatis Comitatis . os metiores se veraciores sens; o,s aliquis intentus fuerit de ipses, qui Me-IDatem promissu aac nati non habeas, promissas. Es tam rastruod, senssaalite, ipsum Idem erga nos si re Abeant. Id est, us Pisamae ex his tritim cuisum sis in i ta Rectoritas ct disersis Mi inu, qui 'palam regere Oilvare debens, de qaistis ιAureo ιι faerint, qaa au popula damnam se deui- mensum pertineat, o propter hoc nisu per calam Oima ei ira posis o inson ratis, omnino Astiam mouerissum o premisson habere, manifestam facias; o, spos ratem iam itionem Cy c usationem, ahur quo se merisus haleat, tax,s ahqais d prehensus serit, fiat se inter insidetis use reparaadtim Legatio, cu)us mentio fit in hoc capite, non alia videtur ab ea, quae libro secundo Capitularium inserta repetitur, de a nobis Tomo superiore laudata est ad annum Redemptoris octingentesimum vicesimum.
Ultimum caput Capitula complectitur, quae diligenter a Missis inquiri sic apsti volunt Imperatores. Primo de Di pu, qaomodo Isam Miniseriam Diti cx ira expleanι. o Pata sis istorum conmersuris, mel quomous Eccissas o Curam Abia Missis commisitim ordinatam habe As asae ius iam, Hi ia Pisias rebus maxime μι-tΝQui MN- doni, iasinia lutis Ud Pori avis in scalarius negotiti. Desiae quales snt aiv Diores Miniinrii rara , id est, ctori s. i. Antipresbyteri, Ansidiaconi, Oncedomini, o Presburi per Pareota in rerum, Patisitius fudiam habeant in doctrina , ωel qautim fumam habeam scaκrim meritatem in popati. Similito de Aibus Monasteriti inquirans Iuxta antassassae Palilatim o professionem. Similis r se de cereris Eulesti nostra .actoritate in cnscis duris. Usram Episcopi in intimumdo Parrachias fias ceteras Ecclesin minores Iraetens, aus p puti oneri snt, ses as ius, aus a Ministis eoram, inibita exenia a Pres uias exiguniari Simiai mori H C miluin isqvitrant, qaatisadiam de sua habeant Mini Irio, at qai bene exinde facit comissamus. Si estire fac ι, o hoc nosse omnino volumus. Id est, s popalas per sum nul gentiam , d. iam Psoria o pace careat, ast se ipse ilaeni isti aia injuse faciam habeat. Deinde ergo quales Mini os habeaι ad regendiam popaiam missos, atram lain in i s
aul Placita nosia se re menire debeκι, isti mentent,s M HI sas calpis o cri-nibus d pres Ufaerias, Datis inferius adnotatae si ni. VIII. Praeterea ex eodem Aquilaranensi placito a Ludovico At LotharioAu, Emi,ioi gustis encyclica per Regnum directa est epistola, quae Synodo parisensi xNevehica anno proximo post celebratae praefixa legitur, inscribiturque d Conciliis Lu vici Episcoporum habendis in quatuor civitatibus Galliarum, Mog traci, Pa-ητ Loo- risiis , Lugduni, de Tolosae. Ex eapitibus supra descriptis, primo de te RV Au οφ tio, concinnata praecipue videtur. In Nomiae Domini dec. ut capite tertio,.. ibu, usque ad illa verba, secundo Ministeriam Hi commissam an miarens, quio; itio, bus hac subjiciuntur. Iluis enim nsa sentiat Deam nostris pratis mis actibus Couelli esse oonsem, o ad iracunda, provoculam, cu- missius ιοι annis malifariis
42쪽
emnium suum, se, ut ita dixerim, diversissimu morborum cladibus atque ingen. AN. CH. tibus penuriu populum istas Regni miserabitiser vexatum se afflictam, atque 3 18.
omni abundantia rerum quodammodo exinanitum. Nec isiud etiam Δbit4mas ex L u o o vjussa vinricta illius evenire, quod sepe scandala per tyrannos in hoc Regna ex fidi i ia , gunt, qui pacem populi Christant O unitatem Imperii sua pravitate nituntur Loii. Undere. Nam se istud nihilominus peccam no ris ripatandum est, quod inimici i risii nominu praeterito anno in hoc Regnum ingresi, detradat onc , incendia G Ρ i , o .clesiarum, O captivationes Chrisianoram, o interfectiones fervorum Dei, -- denteres impune, imo crudeliter fecerunt. Agitur quidem I o judicio, ut qMi iis cunctis delinquimus, interias simul es exterius sagellimur. Ben eiu ε.ine: ' ' ψ ν'
Dei evidenter exsimus ingrati, quoniam bis non ad moluntatem Dei sed ad tibi- 'ram nostrum carnalem uti inmenimur, o idcirco merito creatura Dei nobis δώ- nisus concessae, pro Deo contra nos ingratos pugnant juxta ilia , fpugnabit pro eo orbis terrarum contra insensatos. J Verum quia tot modis vexamur, atque per cutimur, ad eum, a quo percutimur, toto corde dignum necessariamque e se ut revertamur, quatenus i Iud Propheticum in nobis impleatur, quo dicitur, s sola moxatio inuste tam dabit auditui. J Sed quia Hus o clemens Dominus sic ipsem fa-
gestam moderatur, ut non ad interitum sed potius ad correctionem nostram inferre Odeatur, debemus in constem ejus meraciter humiliari, se faciem illius in confessione praevenire, quiaque pietatem pronis mentibus exorare, ut qui fecit nos insitissima dissensatione Hie a sentire, faciat nobis peccara nostra, pro quibus Otram
istius provocavimus, manifestias intestere, ut p) eo miserante, prava deserendo es corrigendo, bona etiam sectando, O tota cum devotione exequendo, valeamus perstinium humilitatis se animam contrita acrificium Deo debitum o ore, iramisque i ius indignationis evadere, es per dignam congruamque correctionem, O bonorum operum exbibitionem, gratiam ejusfropitiationis, licet indigni, promere. ri. At quia nos magis in hoc peccasse cognoscimus, qui forma salutis omnibus esd buimus, se omnium curam gerere, o per auctoritatem Imperialem travotum acta, ne tantum adolescerent, corrigere, cupimus Domino nobis pro Ilo, in consipelta pietatis illius, per dignam satisfactionem veniam ad ista, ct persaluberri. mam correctionem, mel per bonum studium, quod nostra desidia est ignorantia hactenus neglectum est, consultu Aesium tempore opportuno, quantum in nobis est, sudiosis imὶ emendare, o nostram in hoc voluntatem omnibus manifestum facere. auapropter flatuimus atque decrevimus, cum consiliu Sacerdorum ceterorumque Delium nostrorum , huyus rei gratia, ob placandum sicilicet contra nos na-biaque sufectos Domini furorem, conventus eorumdem Episcoporum in quatuor Imperii nostri locis congruentis λ fieri. Primo scilicet in Noguntiacens arbe,
ubi convenιant Metropolitani, Aut rius, Nadabaldus, mihi, Bernuinus, cum
ruantis suis. Secundo quoque in Parisiorum urbe, abi futurus Antistes Sen nicus, o Euo, Ragnoardus, ct Landranus, Metropolitani cum Sufuganeis suis
conveniant. Tertio vero apud Lugdunum, ubi A bardus, Bernardus, Andreas,
Benedictus, Agericus, cum sufetaneis suis similiter conveniant. deuan; etiam apud Tolosam urbem, quo simul conveniant, NoIbo, Barrosimaeus, Adalelmus, Asiulsus, cum se aganeis suis. In quibus conventibus &c. ut capite primo,
inque ad has voces, quod iis invenerint, iasvribat, quibus hae subnectuniatur, se irae sub juramento ea qua inventa O Hgesta fuerint, diligenter se laeseque conserves. Imperatores in hac epistola per tyrannos Αizoncm dejignant, cuius desectionem anno priore non reticuimus, de per inimicos Christi nomianis qui praeterito anno in Regnum ingressi sunt, significant cum Saracenos quibus Aleto se iunxit in Hispania, tum Bulgaros qui Pannoniam superiorem eodem anno devastarunt. Lege ad illum annum Annalistam Laures-haniensem & Astronomum in vita Ludovici Pii. Ouas autem clades de quibus de causis ab aliquot annis passi sunt Franci, non tantum Imper tores in sua recitarunt epistola, sed de diabolus inter exorcismos hoc ipse anno per os obsessae puellae publicavit. Ac primum de damnis illatis RG
43쪽
gno Francorum se locutus est. Pre annos attuor cam stiis meis undecim agnam Francorum vastumis mensum o vinum , o omes alias fuges, Da ad sum hominam de serra nasiantur, j tu quod Iusi eramus, enecando δώ--ss pecora modis interfecimus; Iuem ac psitimium in ipsos homines immi mus; omses aqvie a esIarra, o cuncta mala, quae Iamdia pro meritis fati patianivir, nobis scientibus atque i erantibas, eis acciderunt. Deinde interrogatus a Presbytero, quanam ei de causa fitisset hu)usmodi potestas concessa, pro ιν mutitiam, inquit, populi Myas, o mati odias intuitutis eorum,
qui seper eam constituti sens, Di munera es non juhitiam iuiis uni, qui plus
hominem quam Deum metuans, qui pauperes opprimant, Urias O puteos ad se vociferantes ex iure norant, nasta Iustitiam nis mercanti faciant. Praser saesens es alti mutia ac pene in merabitia, qua tam ab ipso popalo Pum a Rem-risas ejus Potissie commitiantur; ussans 'Varia, ebrietates, aritieria, homicia
dis, farra, rapina, quae nemo feri prohilet , is cum facta fuerint non es gai Ua-
dicet. Potentiores quique Iarpibus Iacris ins iunt, o loco superiore, quem propter regendos inferiores acceperant, ad superliam o inanem guriam issa nitiνι ossium o invidiam non iam inter exu eos quam inter propinquos o a sinitare conjunctos exercent; amicus amico non credit, Dur irem odit, laser Iliis, non dissit. Rari suas qui sititer ac δυοιὶ decimas dens, rariores qui eleemosynas fetant. Et hoc ideo, Dia quicquid Deo iel pauperibas dare sabentur, iasia
perire arbitranon Ini us menseras o india ponira contra Dei praeceptum ha- re non verentur, Iuvae se alterusram cire metentant, sola res monia dicere non erassans. Dies Dominicos ac feriatos noa custodiunι, sed in his, ac s in seris, prout votantis eorum MIerii, verun r. Propter haec se alia malia, qti
Deus avit praecepti hominibus at forent, istit prohibuit ne facerent, quia populus hic pre contamariam mandatis ejus inoliatos essectus est, premiis ima Iasti δεν seu facere in rebus humanis, quae superias enamerami, ut perfidia sua pinnas luam. Suηι enim pesta atque mendaces, cim hoc seriare non carant, quod in Raprifima promiserunt. Haec Eginhardus in libro tertio de Transsatione Sancto rum Marcellini ac Petri Martyrum. In Ludovici Lothariique literis supra descriptis, quatuor numerantur Archiepiscopi, qui Concilium Moguntiae cum Susiraganeis suis anno proximo celebraturi sunt, Aaguritis, Hadasaidas, Nessi , Bemainas. Dioeceses regunt, Moguntinam Aut garius sive Cigarius, Coloniensem Hadabat- , sive Hadebaldus aut Hagebaldus, Trevirensem Hethi sive Hettius, Vesontionem Bernuinus. De singulis actum supra non semel. In iisdem Imperatorum literis, quatuor alii designantur Archiepiscopi, qui Concilium Parisis anno proximo cum Suffraganeis suis habituri sunt, nempe is, qui Senonis ArcDiepiscopus suerit, o EMO, Ragno das, O Landrantis. Vacat Archiepiscopatus Senonensis. Id in Praefatione Ludoviciani Capitularis hoc anno conditi de in praecitatis Augustorum literis
hae docent locutiones, Antieti vos Senonis Pi se rit, M. fit ras Amities Senonistis. Hoc igitur anno mortuus est Hieremias Senonenss Archiepiscopus, de quo sc odorannus in suo Chronico. Anno DCCC xxv IIIos is meremias Senonam inihi pisopas. Emendandi qui secus sentiunt, ut Tavellus qui notat annum Redemptoris octingentesimum victam--nonum & Auctor b manuscriptus in Bibliotheca Thuanea qui scribit annum Redemptoris octingentesimum tricesimum. Qudd autem hi diem addunt. vii Id. Decemln haud arguendi videntur, suas enim literas Imperatoressus, Rusdem mensis finem, cum sedes Senonensis vacabat, ex Aquisgra nensi Placito per Regnum dirigere potuerant. Qui recensentur in iisdem litoris, Euo, Ragnouiatis se Landrantis, Arehiepiscopi sedent, Remis Eb-ho sive Ebo, Rotomagi Ragnoardus, Turonis Landranus seu Landrannus aut Lantrannus. De Ebone & Landranno saepe locuti sumus. Hic primast Ragnoardi mentio, quia Willebetio nuper in Archiepiscopatum hoc
44쪽
ipso anno successit. In Bibliotheca enim Labbeana Chronieon Rotoma- AN. CH. sense ad hunc eundem annum sic habet. Anno Christi rat Ragoar in Epi- 818. flopatum Rath. aaecepit. Willeberti seu Guilleberti Metr politae Rotoma- Lutio. gensis, qui Ragnoardum antecessit, haec videntur esse Capitula, quae Ste . iis, phanus Baturius in Appendice veterum v Actorum post suas ad Capitul tui: tia Notas ex Codice Thuaneo pubdicavit. I. Ut unu PMque recte suos Psas i is , mos de amare flos'. II. Ut Epistotis Paνli se Evangelium sim Misolem bene p i , , i O dis ad perlegat OiHesilui. III. Ut in proxima Synodo unusqui uesios Canones haleat inussigat, quia παῖ Sacerdotum si x ignorare Canones. HII. Ut L is c. seu qui que Baptisterium suum baseat, ct recti bapti ne possis. V. G Orationem Dominicam se Symbolam se Credo se unum Deum benὲ in Ligat, es alios . P- cdocere 'deat, etiam parvulos. UI. Ut Visitationes infirmorum se astenda moris , M. I tuorum renia habear,'o intestigat. VII. de compota Kalendiae ct Lanam ct terminos adinvenire possis. VIII. Ut unusvisique Martyrologium suum habeari VIIII. Ui Dominicus es Festivitates praecipuas excolere per Gradalem sum se nocturnalem Canticum non ignoret. Item haec alia Capitula de interdictis. IL Ut non alterius Eocksia ordinatus in nos Parrachia minis re sine formara audeas. II. Ut qui proprium titatum non habet, prater Hos qui in Monasteriis coxoemuntur, in nostra Parrochia veI extra licentiam mini are non praesumat, nee
amplias quam unam Ecclesiam habeat, ni se Fbecta fuerit sua tita sit. III. Oin Capeltis, qua sine dote O Me Parrachia sent, se in licentiam mιnsnandi hobeat. IIII. Ut nastus convivium occasione accepta pro mortuu adbre prae manu. O nutas in domo sua pro aliqua occ si ne forminam Meneat, praeter eam qua .
Hasa riservierit, juxta Miaesam collocare μνδεμ A Euosa ei Gmomprovideas, O Mon per se sed per Minisbos suos necessaria praebeat. v. ut via assi 'sae ano Clerico. nullus ese praesumo, neque Missam sol- aut, quia a Dana m est qualiter posit ricere, Domino ivisisium, Sursum corda, o cetera. Neque Missa uis modo celebrari totest ab suo percutione Corporis o Sanguisis Domini. aetat uu Me fecerit, considereι quaist ρέφι dicere; Sacramenta qua sum uae .
Domine, es cetera. VII. Ux nu Prei, ter insta unam .....i. . extra Ecclesiam
suam dentiquat, nisi acciderit aliquod inevitabile periculum. VIII. Ut is,inquirique sib aut per se AE t per 'Prrabs......... faciat adpo iam .. VIIII. Ut usu uissae in bestialitate bilarem se praestas ct
Praeter Archiepiscopos octo, quos supra recensuimus, ab Imperatoribus XL
alii quinque nominantur, 'obatam, Bernan , Andreas, Benedicturi Agericus, An Luci Concilium Lugduni cum Suffraganeis suis anno proximo celebraturi. GO Nare L.
runt Infulas, Agobardus Lugdunenses, Viennenses Bernardus, Andreas Darantalienses, Aquenses Benedictus, Agericus Ebrodunenses. Deniquewab iliacm Imperatoribus Archiepiscopi quatuor recensentur, XII. Notho. Eartolomain, Adatiamin, A ut , anno proximo Concilium cum ADTOL. svs Suffcaganeis acturi Tolosae. Notho Dioecesim regit Arelatensem, Nar R nensem Bartholo rus, Adalelmus Burdigalenscia , Bituriceiisem m-gulius sive Asiestas. De Nothone M Αigulis sam locuti sumus. Barthd-lomaeus in Naibonensium Archiepiscoporum Catalogis ponitur post Nimiadium seu Nibridium, cujus mentionem ad annum Redemptoris octingen tesimum vicesimum- primum fecimus. Ad hunc Bartholomaeum extat Αgobardi Metropolitae Lugdunensis opistola de quorumdam inlusione signorum. Adalelmus Burdigalensiis Archiepiscopus ab Hieronymo Lopen in Hictoria Burdigalensis Ecclesiae memoratur, successit Sichario, videturque idem esse cum illo Adalelmo , qui jubente Ludovico Pio sormulam Canonicae Iastitationis ad eundem Sicharium tunc Archiepiscopum anno Redemptoris octingente limo decimo - septimo detulit.
Regnante Pippino, Caroli Magni patre, postquam provincia Narbo- XHLnentis ad Francorum dominationem accessit, observavimus intra Gallias, mus VIII. B
45쪽
m. CH. quae tunc integrae Francis parere coeperunt, octodecim esse Metropoles.
818. Ludovicus M Lotharius septemdecim in suis lateris complectuntur, cur Lu tio, duodevicesimam omittant, manet inquirendum. Universam Galliam qua Iis, ii Luor distinguunt in partzs, ut anno postero totidem Concilia celebrentur, Loihi, unum Moguntiaci, Parisiis alterum, tertium Lugduni, quartum Tolosae. iia,. ii. Vocant ad Concilium Moguntiacense quatuor Archiepilcopos, Mog-Piννitii Coloniensem, T Qvirensem, ac Vesentionensem, ad Parisiense R. 1 . quacuor pariter Archiepiscopos, Senonensem, Remensem, Rotomagen-Luoo v. , ac Turonens ςm , ad Lugdunznse vero quinque, Lugdunensem, Viem R ii. nensem, Darantinensem, Ebredunensem, de Aquensem i denique ad' Tolosanum quatuor, Aresalensem , Narbonensem , Burdigalensem, de Bituricensem. Nullam provinciae Novempupulanae sivae Elusanae vel Aquitaniae tertiae mentionem faciunt, quia Metropolis Elusa iacet diruta, vicinoque Metropolitae Burdigalensi subest cum reliqua Novempopularia.
xiv. In manuscripto Codice Blandimensi post vitam Sancti Amandi legitur
Loiii xiu, Et nensis Monasterii breve Chronicon, quod ab anno Christi septin
EtΜouau- gentesimo quadragesimo-primo ad nongentesimum undecimum perguetia sis AEni- tur. Joannes Bollandus Historiae Tractationis Ec Elevationis eorporis Tuus ostT. S.uicti Amandi brevissimum subiecit supradicti Chronici fragmentum ad ' Di M. annum usque Redemptoris octingentesimum quinquagesimum- quintum. In illo Dagmento haec notantur. DCCCXXVIII Lotharis ν Custos obiit. Hic Elnonensis Monasterii Custos sive AEdituus corpus elevavit Sancti Aman. . di, sed quonam anno, manet incertum.
XU. Milo in Sermone de praedicta Elevatione Monachum se profitetur in
CHROMOL in non ensem, & ea quae narrat est se audivisse a Patri qui his interfuerari G1A MiLQ- adhuc namerosi supersunt. Deinde annum Dominicae Incamationis octin- ' ξ gentestiuum qiunquages m--quintum cum anno centesimo nonagesim R quinto post obitum Sancti Amandi 5e quadragesimo - seprimo post corvo. inuiui. m Llevataonem sic Con Omi. Ab Incarnatione Domina octingentesimo quinquagesimo - quinto . . transitu vero Matissimi Amandi centesmo nonagesimo. quinto, atque ab Elmatione corporis usim quadragesimo spumo, dis migesimo mensis Septembris, celebrietas anniversarias edicta Heruationis si s imminebat. In eodem quoque Sermone praevictam Elevationem consignat anno Verbi carnem- facti, siluet Alii Dei pro state ac redemptione humani generis incarnati.
I iniventesimo nono, qui erat annuu a transitu viri Dei Amandi centesimus quin- .. . quagesimus. Super Elevationis anno non dissentit Auctor Elnonensis Chro . mcii DCCC Ix elevatam es corpus S. Amandi. Sed Milonis auctoritas, qua Chronographus Unonensis aliique recentiores nituntur, in multis peccat.
Beatus Amandus ex hac vita discessit anno Christi sexcentesimo s eptuagesimo-nono. Si corpus ejus elevatum est anno post centesimo quinqua--o gesimo, facta est Elevatio vel hoc anno, Redemptoris octingentesano duo. Gemcesimo, si Milonis textus de annis incompletis accipi debet, vel anno sequenti, si Milo de annis completis loquitur, deinde in eadem computatione annus post illam Elevationem quadragesimus-septimus cum anno Redemptoris octingentesimo septuagesimo-quarto, vel cum uno ἡ duobus proxime sequentibus coincidit. Praeterea corrigendus est Milo, cum ait
Sanctiun Eligium adhuc hamanis rebas superfuisse, quando Reliquiae Beati Amandi post faedecim annos ab ejus obitu translatae sunt in novam Basiliacam tum dedicatam.
Si conjecturis agere licet, Elevatio Sancti Amandi vel anno Christi
septingentesimo nonagesimo - tertio facta est, vel in annum Redemptoris octingentesimum vicesimum rejici debet. Utroque illorum annorum Juges per autumnum pluviae fuerunt. Lege Tomo sexto, quae dicta sunt ad annum Christi septingentesimum nonagesimum- tertium. Fossa, quae tunc inter Radamiam O Alomonum flavios a Carolo Rege ducebatur, tropter πι
46쪽
res Fritias persci non potuit. Et ad annum Redemptoris octingentem AN. CH. mum vicesimum Annalista Lautestimensis ita scribit. Hoc anno proprer μ- 818.ses pluitaι , aerem hamore ni io restarum, magna iacommodo contigerant. L ti o o v. Num est hisminam o boam ris tintia iam immamier Iove latique gra ara est, 1 ia , at mire ista pars totius aetna Francorum ab hac peste immunis es intuora pessu Lotui . inveniri. Frumenti quιqae O legamina imbrium assidaitare corruta vel colligi i is, non porrians, ver coitiesu compatre bant. Vinam ei a , c Iψm- ρυψη - p i , , i u i eodem anno seir, propter caloris inopiam acerbam ct insua ebur. In quibus stdum τρου Διὰ ex inandusione sum nam agais in proo M ---ον autumnalis L utio risiis ita impedira es, as penisvis nil frugum ante verni temperiem seminaretur. R ii
Forte Milonem ad alterutram inundationcm respicere non temere dices. Plurima, inquit, alua stiram aquarum inundatio facta, mulIu in locis metti fias excesserat, issae circis acentes suministis agros da ora Aetam vacautione nudueteras. c uod pericati malam adeo assae excreeteris, as etiam 3ncolae familibus proximi halitu. Ia avisa cogerentur deserere, o in sublimiorius cossititis, donee decres rent, Iuris rabernacusis habitare. Haec mero excres tiam aPartim copia de die in Hem, omento imbrium latumescens, esium orti saetii υocus is
Scarp nimierare sua i timeras, Di Eeatis mi Patroni nostri Amandi ramati pene contiguus non amptius ab eo quam Clinii passim distabas. sui Doridiano cremento se peres /ns is tunItim .xcrevit, as ad sacrosanctam sacratisimi corporis sepulturum accederet, atque omne istad AEd alae iistis sarium, qa ou circa sedesa acri, superfuss aquis impleret, sciamue pergentibus ibi grad enae iter κτa
ret. tinus laesae Mommoditatis trisia emostis, Nonachoram animis maerorem
non mia cum in tit, praecipue vera voerabilem Lothariam. scri T HIi uti iti tempore 2EHuum non melocriso percutit. Cfas figuris animi industriam, operamque si Pacium, O rapia libraram nostro Archieto in ira, ac tortas Carnuti in metius avisensura, etiamsi humana lingua taceat, fabrica fractaru ιL M. Bis i ii j instiιi permolas nositate dilavii scam carpis pertractare mente fugaci, quibus modi, imminensi succurreret sericati, dat rati ac DAtae perniciei quati ob-ysterra subfragio. Solscius enim eris, se asyae is pretiosissmi desari depostiam,
scipiti dolis uti salmora ad hoc s fuliare ransiliam susulit, divino, at credi
deces, insincta Mimasus, quatenas ipsum sacri covasati araum de inferioribus ad ahisrus steret, eamdemque deinιeps ab omni hac AL:ione sucismum, Iimosaque palari scutis mam, sua Irmisone redderet. Si propter stupendam inundationem, quam ad annum Redemptotis XVII octingentesimum vices muni Annalis a Laureshamensis, Bc post eum Ful- densis, Bertinianus, Metensis, aliique recentiores observarunt, Elevationem Sancti Amandi eiedis illo anno consignandam esse, Chronologicos Characteres Milonis in hunc modum emenda. Milo Sancti Amandi seli
ccm ad Deum transitum multis annis antevertit, videturque usus rotundo
numem , cum annum Elevationis centesimum quinquagesmum ab ejus obitu numeravit. In nostra sententia restituendus cst annus centesimus quadragesimus-ptinuis. Quod attinet ad annum post factam Elevationem quadrages m- septimum, quem Milo cum anno Redemptoris octingenis te simo quinquagesimo- quinto componit, anni quadragesimi- septimi loco reponendum censemus annum tricesimum- quintum. Certe Milo, cum in Festo Elevationis Miraculum enarrat anno Redemptoris octingentesimo quinquagesimo- quinto patratum, nec illa de re tanquam nupera loquitur, Sermonem, quem examinamus, habuisse non videtur ante annum Redemptoris octingentesimum sexagesimum, id est, secundum nostros calculos ante annum quadragesimum post Elevationem Sancti Amandi Talis autem intercapedo temporis non male conuenit cum hac Milonis
periodo jam allegata. Nuc nos cum a Panitis, qui his ixurs/re, o adhuc
47쪽
AN. CH. numerasi seversent. aurissimus frequentisiermone narrantibus, silentio nequaquam
828. - se terere permissi semus.
ωυ iii AL pratalictam Linva ioncm in annum Redemptoris octingentesimum λ V ιιι vices vini inici non sinit hoc Alcini Carmen. Dum sacra praesentu pervavit limina Tempsi,
Saeptas accresens cumulatur sargue flumen. Non tulit Amonus fedari Templa Sacerdos.
Jusserat in melius renovari haec omnia Praeseu Latior ut feret crypta, se Iulimior ista,
Sunonens tectis firmatos ter quater arcus , disicus ut totam firmaret calculus aulam. Parvula praecelso consecrans tecta Ministroeatissaeis, cis Christi qui adsistis in arce,
inque preces osseu Sanctorum Rege polorum.
Hlotharius Custos fecit mundante minino. Semper in aternum Christas conservet utrosae. Qui Iegit bos Verseus, dicat, rogo, pectore puros suuino veniam selerum da, Chri sis, precamur. XIX. In dubium vocare non licet, quin hi Versus exponant Elevationem Sancti Amandi, de qua nobis hic sermo. In hanc sententiam conspirant inundatio Scarpi fluminis, Ac Lotharii Custodis sve AEditui nomen. Deinde in praecitato Carmine, quod numero est quinquagesimum-qua tum, Elnoncnsem Ecclesiam )ziignari vel ex eo liquet, quod epigrammata quae praecedunt subinquunturque, a quinquagesimo-primo ad sexa gesimum- quintum, tota spzctant ad Elnonense Monasterium. Ex Cariamine sexasemo- quarto placet duos duntaxat Versus exscribere, qui ni
nisestissime testantur Alcinnum non de alia Basilica quam de Linonensi
siti s humilis Domini devotus honoret Arnonus Sancti tambum renovavit Amandi.
X X. Ioannes Mabillonius Alcvinum, citus obitum anno Redemptoris octin- entesimo quarto sub initium superioris Tomi consignavimus, anno Re- emptoris octingentesmo nono, quo fictam Elevationem Sancti Amandi contendit, in vivis superstitem asseruit, imo ad annum Redemptoris o tingentesimum decimum-quintum pei venisse, vel octingentesimum deeimum saltem excessita scripsit in prima parte Seculi quarti Benedictini. Sed re diligentius examinata mutavit opinionem, S ad calcem istius partis inter additiones Be correctiones mentem suain sic explicuit. Qui ha I, nus rei.ti de anno, quo Alcrinus vita functus est, dissiculiarem habeni quid fas praeferenda est sita ejus auctoritaν ab homine aquau profecta, maxime cum eis retentur veteres Annales , non solam rerum Francicarum sed etiam German curum. In his plurimum apud me valent Annales Fuldensis meterrimi, quos novos appellat Lambecius in Tomo a. Bibsiotheca Caesaraea, ubi upis excusi sint. Porro Acuini oblium ad Caroli Metri annum Regni xxxvi, qui Christiano Dccc Iu resondet, ita referunt Annales. xxxv I. Aloinus x Di I ΚαMaii obiit. Hoc proinde anno ejus obitas indubitanter coLocandas est. Tria produxerat argumenta, quibus opinionem suam tueretur, ita tamen, ut primo dumtaxat videretur inniti, quia cetera propositis objectionibus pena diluerat, ut Lector facile judicabit. Quod autem primo loco protulerat, illud sumpserat ex Elevatione Sancti Amandi, quam ad annum Redemptoris octingentesimum nonum ex Milonis Unonensis Monachi scriptis de ex Elnonensi Chronico satis confirmatam arbitrabatur. At Alcvanus non dicendus est vitam ad annum usque Redemptoris octingentesimum nonum produxisse, quia praedictae meminit Elevationis, sed eadem Eleu tio, quia laudata reperitur ab Alcumo, facta censeri debet ante annum
48쪽
Redemptoris octingentesimum quartum quo decessit. Auctores, quos super obitu Alcvini consuluimus, Miloni praestant, qui Chronographum Linonensem aliosque recentiores Linonensium rerum Scriptores fefellit. In Chronico Elnonensi post Gilbertum, cuius mentionem sub Pippino Rege fecimus, hi sequuntur Abbates, Agel foedus, Arno, Adatricus, Rot fridus, & Adaicodus. In dissertatione de secunda Elevatione Sancti Amandi, quam Mabillonius quarto Seculo Benedictino nuper inseruit, Agel freὸus Monachus Unonensis, dein Bavonianus Abbas, post Elnonenis sis decimus - quintus, ac demum Leodiensis Episcopus praedicatur. Tum de proximis successistibus hic Linonensis Chronographi textus subjicitur. Successi Arno Elnonensis Monachus , vir bonus, ct exemplo multas ad virtutem Irovocavit, qui risi in Archiepsopum electus est. Tyus tempore stiriat venerabitis Lotharias AEdiluas Ecclesia, qui tropter aquarum abundantium corpus beari Amandi anno circiter C L a deristione i us, anno vero Incarnationis D C C C X i I Kal. Octib. elevavit. Obiit autem veneraHlis Arno Archipraesul anao
Dcccxxr, o in Ecclesia Socti Petri sepelitum a uo Episivo consecrato sis
Abas Ad risus. auo defuncto, anno D C C C x I x fuccessiι Rot fias. αuo functo sine defuncto, anno circiter nono adminis,ationis sua, Dominica Inca rionis DCCC xxv II, anno siluet quo Cortus Sancti Sebastiani de Roma Suesistonis transfertur, successit Adaleodus venerabilis memoriae. Haec distinctiius examinanda. Chronographus enim Et non sis in rebus, quae vel ad finem octavi seculi vel ad initium sequentis pertinent, validae non ost auctoritatis , quia vivebat seculo decimo - tertio , suimque lucubrationem ad annum usque Christi nullcsimum ducentesimum tricesimum perduxit.
Agelfredus sive Agilsridus Episcopatum Leodiensem anno Christi septingentesimo duodeseptuagesimo post Folerici mortem suscepit. Factus estetitam Bavonianus seu Gandensis Abbas Carolo de Carolomanno Regibus. Utrumque munus ad obitum usque, sive ad annum usque Cluisti septingentesimum octogesimum- quartum gessit. Lege Tomis quinto de scxto, quae scripta sunt de illo ad annos octavi seculi, sexagesimum- octavum septuagesimum b, & octogesimum - quartum R. Quod ad Elnonem attinet , Gilbertus seu Gil bertus Noviomensis ac Tornacenss Epistopus de Linonensis Abbas obiit anno Christi septingentesiano octogesimo - secundo, ut Tomo sexto 4 ad illum annum probavimus. Successit in Episcopatum Pleon seu Pileon aut Plereon, in munus Abbatiale qui Leodiensis Episcopus & Bavonianus seu Gandensis Abbas iam erat Agilfridus, fuit igitur luc Elnonensis Abbas postremo tantum vitae suae biennio, id est, ab Mino Christi septingentesimo Octopesimo secundo, ad septingentesimum octogesimum-quartum, quo destit in vivis cile. Arno, Alcaeno At nonus, qui post Agilfridum Linonensis Abbas fuit, in Elnonensi Chroni eo perperam cum Arnone Salisburgiensi Archiepiscopo confunditur. Anno Christi septingentesimo octogesimo-ptimo, cum Gilbertus Abbas, Agilfridi decessor, Elnonensi Monasterio praeerat obiit Botticus Salisburgiensis Episcopus S Sancti Petri apud Salisburgum Abbas. In utramque dignitatem successit Arno. Hic ex Episcopo factus est Archiepiscopus Salisburgiensis seu Bmoariae Metropolitanus Episcopus anno Christi septingentesimo nonagesimo- octavo, munus Abbatiale postea dimisit, incertum quo anno, vitamque clausit anno Redem-ltoris octingentesimo vicesimo - secundo. His suis locis φ accurate pro-ata sunt. Ab hoc igitur Arnone Metropolitano Salisburgiensi distinguen. dus est Amonus Elnonenss Abbas, qui regimen Monasterii post Agilfridi mortem anno Christi septingentesimo octogesimo - quarto suscepit, eodemquo floruit tempore, quo corpus Sancti Amandi, propter inundationem Scarpi, Lotharius AEdituus elevavit. Ioannes Mabillonius, cum agit de hac Elevatione, laudat Chroiucon Elnonense, creditque i Arnonem
49쪽
Mitem Elnonensem pes enisse usue ad annum DCCC et X, quo ej I curac iussu Lothanus Miluus Corpus Sam ι Amandi ex humiliori tumulo in altorem extulit. Sed hoc eadem Chronographo refragatur asterenti, quod, Arnone
in Episcopum consecrato, istatim Abbas Linonentis factus est Adalricus. duo. inquit, Osopo consecrato fit Abbas Adalrictis. Deinde Mabillonius paulo poli ad Diploma, quod Adaleodus Unonensis Abbas ira Lac ,sii, anno v II ii Imperis Domni μαλυιci Pissimi Augusti, Indi tione X v, sive anno Redemptoris octingentesimo vicesim secundo pro Monactus Elnonentibus obtinuit, observat cundem Adaleodum yam Uius Monasterii Asbatem se e contra quam legitur in Chronuo Elnonensi Chronographus enim Unonensis Adal cicum de Rotfridum, qui post Arnoniun Elnonenses Α
bates extiterunt, mortuos affirmat, illum anno Redemptoris octingent simo undevicesimo, hunc anno Redemptoris octingentesimo vicesimo
septimo. Tum subiicit Adaleotam. De tribus his Abbatibus nobis hie
dis hinctius agendum, quia vitam clausit Aduricus ante annum Redemptoris octingentesimum decimum-nonum, mortuus cst quoque Rotnidus intemnum Redemptoris octingentesimum vicesimum- septimum, de Adaleo-dus ante illos curam Monasterii suscepit. Adallicus Abbas ad annum Redemptoris octingentesmum decimum- nonum haud pervenit. Rotfridus entiri cius succcstor Abbatiale munus
ineunte anno Redemptoris Octingentcsmo non iam gzrcbat, ut mox probaturi sumus. Hic tantum observa quam graviter ab re ni a recta
Chronologia, qui praedictam Sancti Amandi Elcvadionem anno Redem p toris octingentesimo nono factam contendunt sub Arnono Abbate Adai rici decestor C.
Rot fridus in Elnonensi Clitonico superius allegato fit Abbas post
Adatrici mortem anno Redemptoris octingentesimo decimo - nono , moriturque anno circiter nono administrationis suae, Dominicae autem Incarnationis octingentosimo vicesimo - septimo. Sed longe aliter instituenda est Chronologia. Ineunte anno Rcdemptoris Octingentesimo
nono Eardulsum Nordanhumbrorum Rogem , qui superiore amao patria Regnoque pulsus fuerat, in Regnum reduxerunt Logati cum Lo nis Papae Tertii tum Caroli Magni. Duo nulli sunt Abbates a Car lo. Rex Nordanhumbrorum, inquit Annalis a Loisclianus, de Brittannia δε- fila , nomine tardaesiis , Regno es patria pupus , ad Imperatorem, da
adhuc Novi omam moraretur, venis, O patefacto adventas μι negocis Romam profici tum Romaque rediens, ere Legatos Romani Pontificis es Domni feratoris, in Regnum suum reducitur. Praeerat tunc temporis Ecclesia Romana Leo tertius, tuus Legatus ad Brittanniam directus f Ad fas Diaconus de i a Brittannia natione Saxo , or cum eo ab Imperatore miss Abbates Ao. Haec quamvis a veteribus Annalistis de Biographis ad annum Redemptoris octinis
genzesimum octavum refcrantur, percinent tamen partim ad illum annum. Partim ad sequentem, ut probavimus ad annum Redemptoris octingentesimum nonum. Nec aliter censet Annali ita Fuldensis. Ad annum enim Redemptoris octingentesimum octavum sic habed. Earduos Nordanimbrorum Regno or parria palpus, ad Imperatorem venit, cr patefacto adventus suixeratio Romam proficisci r. Deinde ad annum Redemptoris octingentesimum nonum, sic. Eardulfas Rex Nordanimbrorum in Eegnam reductus es fer Legatos Imperauris es Leonis Papae. Abbates. quos Carolus in Britanianiam direxit, ab Annalista Metensi vocantur Rot nidus ori Nantiarius, id est, Rotfridus Linonensis Ec Nantharius Sitivensis seu Bertinianus. Hic est Nantharius Secundus, qui Sitivense Monasterium per annos quatuor decim ab anno Redemptoris octingentesimo quarto ad octingentesimum
duodevicesimum gubernavit, dc ab antiquis Auctoribus Abbas de Sancta Omaro sive Othmaro vel o muro, do de Cornobio Sancti Lemni dictus inveni-
50쪽
tur. Rotfridiis vero, quem alii Othfridum, Rutfridum, Rucseidum, de AN. CH. Hruolfridum vocant, non alius est a Rot frido, quem Linonensis Chro- 818.nographus Abbatem Linonensem; Adatrici succCilo zm, dc Adaleiadi de- L u , o .cessorem agnoscit. Erat igitur Rotfridus Abbas Elnonenss anno Redem 1 ista
pioris octinge itesimo nono , nec ad annum Redemptoris Octingentesi- ε mum vicesinium- septimuri pervenit, Praefecturam enim a s duntaxat iis, i
octo completis gessit. PIPMNI Adaleodus in Elnonensi Chronico ni Abbas anno Redemptoris octin- R igentesimo vicesimo-septimo. Sed eum multo citius Abbatem fulta cum Lud, ex Diplomate Ludovici Augusti sam citato tum ex annis Rotfridi colli- R tagimus. In Ludoviciano Diplomate, quod tertio Glendas Iulias, anno . cxvi Ludovici Augusti nono, Invictione decima-quinta, sive anno Redempto. iis octingentesimo vicesimo-secundo datum legitur, mentio fit Adaleodi iam Abbatis. Imb Rotiridus eiusdem Adaleodi decesibi non excessi annum Redemptoris octingentesimum decimum- septimum, erat enim Α bas ineunte anno Redemptoris octingintesimo nono cum profectus est in Britanniam, Se Monasterium annis dimtaxat octo completis administravit, ut dictum sapra. Ergo Adaleodi promotio. ad Abbatialem Dignitatem post arinum Redemptoris octingentesimum decimum - septimum rejici nequit, potest autem citius admeti quxa non liquet quotus Rotitidi
batis fuerit annus Redemptoris octingentesimmus nonus.
Si praedictam Elevationem sancti Amandi revocaveris ad annum Christi XXVII.
septingentesimum nonagesimum - certium, quo Alcvinus relicta Britannia in Franciam ad Carolum Regem venit, cetera nullam patientur dissiculiatatem. Αlcianus, qui vitam ad annum usque Redemptoris octingentesimum quartum produxit, Elevationem Sancti Amandi suis commendabit Carminibus. Amonus Abbas, qui Monasterium Unonis anno Christi septingentesimo Octogesimo - quarto regendum suscepit, post annum suae Praefecturae nonum , Christi septingentesimum nonagesimum - tertium, superstes asseretur. Adesticus Arnono post annum Christi septingentesimum nonagesimum- tertium succedet. Rotfridus curam Coenobii geret anno Redemptoris octingentesimo nono, vitamque claudet anno sui regiminis nono vix inchoato. Denique Adaleodus Elnonensi Monasterio ptiterit annis noni seculi decimo - septimo de vicesimo- secundo. Quamvis ex ratiocinatione Chronologica, quam praemisinius, Elevatio XXVIII. Sancti Amandi non temere videatur anno Christi septingentesimo nonagesimo- tertio consignanda, tamen ne plus soli tribuamus conjecturae quam par est, unum tantaxat indubitanter ac constanter asserimus, it iam videlicet xlevationem ante obitum Alcuini sive ante annum Re demptoris octingentesimum quartum factam fuisse, Amono Unonensi tunc Abbate, cui, post Agils ida mortem, regimen Monasterii conuntia sum est ab anno Christi septingentesmo octogesimo- quarto. Quot an nis hic Coenobium gubernant , nemo prodit. Sepultus fuit ius Eccle as cti Petri, ut Elnonensis Chronographus testatur in textu sam allegato. Quatuor olim in Elnonensi Monasterio fuerunt Ecclesiae,' Sancti Ee eis, ta Martini . Sancti Petri, Sancti Andreae , M. Sancti Stephania, de quibus MonAετ - Alculnus in suis Carminibus apud Mabillonium in Observationibus ad ali Erato Elevationem Sancti Amandi. Quod autem Amonus Elnonensis Abbas in - Elnonensi Monasterio conditus sit, inde rursum conclude illum esse distinguendum ab Arnone Archiepiscopo Salisburgiensi, qui jacet apud Sa-
Iisburgum, tumulatus, ut Hundius scribit, in summa Templo ante Alrare D.
Ceterum ut Elevationem Sancti Amandi, quam plerique Scripto- XXIX.
res anno Redemptoris octingentesimo nono consgnant, ad illum annum consulto praetermisimus, quia Milonis Chronologiam, qua niti-