Raccolta d'opuscoli scientifici, e filologici. Tomo primo cinquantesimoprimo 16

81쪽

oratisne Δι.ε. Sicere ea , quae copiosissime dici gravissimeque possent. Erit mihi alius eas

Eoarguendi locus . Nolo nunc aut

Pauciora diceres, quam rei gravitas Postulat, aut plura, quam, ratio vestri commodiis temporis angustiae Permittunt . Tum causae utilius ire xntelligo, si ad ejus gravissimas partes tractandas viribus quam integerrimis, ac tanquam recens accesserO..

Nunc videte, quid vobis de una illacriminatione, quam depelIere a Scho- Iis publicis conatus sum, statuendum Putetis ex eaque reliquarum conjecturam facite ostendi, Magistros publicos, a Sapientissimis viris delectos atque probatos, in artificio suo diu multumque exercitatos, plurimisque rebus, quibus hominum industria maxime acui solet, atque ali,

vehementer excitatos esse optimos, & ad docendum sere , praeter ceteros, doctos homines,accommodatOS: necs,

quod aliquando, aut etiam saepe mutentur, quicquam id obesse discentia

sci nam neque ante mutantur

quam eam quisque doctrinae partem tradendo absolverit, ex qua sic est ad reliquas aditus atque ascensus, uti

82쪽

in ea tamen separata quaedam ab aliis, per seseque consistens scientia ac disciplina constituatur; cita demum mutantur, ut magistris, sive potius magistrorum quibusdam ministris a

que interpretibus mutatis , maneat

tamen, atque adeo perennet docendi eadem ratio , atque idem plane Magisterium. Habeant hoc a me is terim iudicii mei, deque eorum prae stamia mirifica opinionis testimonium publiciis hujusce civitatis, unive sis Italiae Doctores reliqua autem ad Scholas publicas pertinentia, pari Gde diligentiaque tractata, alio tempore a me eodem expectent . pro quo labore meo ac voluntate hanc

mihi unam referri ab iis inhiam e velim, ut, si quos natione quidem Italos, at studis, sententiis, moribus denique peregrinos, hac oratione mea offensos forte rescierint, quod non in hoc Italia publice docendi instit is, alicujus extera hominis opinio ni subscripserim, ne meam causam deserant, sed tonsilium ac factum meum desentant, mihique eos placare, di conciliane studeant testem turque meo nomine atque confidis

83쪽

orat 1 duae. 83 nent mihi nullas esse cum exteris erudius hominibus alaeptas immici--tias, quorum ingemis, atque incluseriae vehementeris . - ες libris p urimum delector ac MOro unum modo Ilud mihi non minimum displicet , nec ira id moderate ς

leviter, ut Italorum nonnulli solent,

ferendum videri , quod ita sua

venditent . ut nostr coni nλnt , tantumque tribuant sibi, ut nobis a rogent omnia , nec modo ab se uaciscere, sed nostra etiam dediscere crepudiare nos velint eoque arroga

tia atque impudentia processerint , ut, siquando aliquod ad eos a nobis egregium opus, quod conmms

re non possint, afirtur, It hominem Italum tandem, ut conmmelios It

liam flagitioseque vituperent. Solem enim jam sic vulgo exclamarς factum male quod non νω ouod non Parisiis, quod non demq

84쪽

perbiam atque arrogantiam; hanccine maledicendi tam impunitam licentiam, cujusquam Itali non dicam antiamus ferre, sed aures possinio Histenos de nobis ana abjecte sentientihus, tam libere impudenterque obloquentibus blandiri , adulari, obsequi sic convenit, ut quidquid sive

novi attulerint, sive antiqui ac recepti improbarint, continuo nos, sine judicio ac ratione certa aliqui, aut amplectamur, aut aspernemur

qui mihi redites nisi huic e rama. tae carpendi nostra libidini Itali o. mines atqtie audaciae conjunctis ani. mis ac viribus restiterimus sit, ut quodque illi improbarint, ita nos id etiam improbandum censuerimus: si nostra ad illorum arbitrium, non ad decreta Majorum ac veritatem ipsam exegerimus nisi nos per nos stare nostrisque inventis atque institutis,

epos ostenderimus: actum, actum , aquam, est de Italici splendore noninis ac dignitate , deque Italorum veteri, literis principatu ac regno .. Decus , existimationem, libertatem denique ipsam amittemus discemus inciis, qui alios docere conta via. mu 3.

85쪽

orationes duae. Vmus Leertisque quibusdam nationibus.

turpiter serviemus, qui cunctis gentibus imperare solebamus Quumque nos illa sibi tam dicto audientes tamque addictos , obaeratos , ema cipatosque intellexerint, non illae quidem nos plus diligent, sed magis contemnent, nec ocilitatem illa in nostram, sed stoliditatem ducent utque . jueundiorem sibi ludum de nostra. favituitate dent, sua ipsa illa, quae pauIlo ante ipsis auctoribus, acceperamus, damnare rursus quod non in una re jam secerunt, incipient, nosque ad vetera instituta nostra, quasi

uia atque novaci revocabunt. Nos

vero assidua novandi cura, tamquam aliqua tempestate jactati, neque ullum certum cursum ac praescriptum tenentes, modo vetera repudiantes modo nova amplectentes, modo haec ipsa fastidientes, atque illa rursus adamantes , aliorum nutum in omnibus intuentes , di ab eorum levitate penis

dentes, nostrique semper illi miles , insulsi quidam, fatui vecordes, atque omnium Gentium ineptissim judicabimur. Consistamus igitur in Majo runt nostrorum, Sapienti Pimorum ho-

86쪽

8s Hierem N agomar Iminum, vestigiis atque institutis. No strorum plus apud nos, quam alieno-ium judiciat valeant a nostris mori bus, quibus semper viximus ac praeter caeteras Gentes maxime floruimus, ne recedamus peregrinorum lavit Diem atque arrogantiam adspernemur;