De ecclesiasticæ hierarchiæ originibus dissertatio auctore d. Benedicto Bacchinio monacho benedictinocasinensi. ..

발행: 1703년

분량: 421페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

321쪽

3i4 PARS SECUNDA

cillime semper cum opus erat, auxiliun os opemque, qua indigemni, reciperent. Inde inter circumpositas Regionis, nonnullae antiquius caeteris a Romana iundatae Ecclesiae, Apostolicae haberi caeperunt ,eoque Dinmine Ρrimatus, seu Metropolitici nonnihil obtinere o id procedente tempore eo magis factum est, quod Res christiana amplificaro tur, novaeque Ecclesiae ab illis quii Roma inissi fuerant Episcopis, standarentur , quos immediatd, & ordinationis,& dubiorum causa, traditionis tanquam immediatos somtes aspicerent. Ad suorum temporum disciplinam Tertullianus, de Apostolicix E clesiis agit in libro de Ρraescriptionibus, triplexque earum genus, pro diversa traditionis , quam foverent mensura, agnoscit. Ρrbmum earum Ecclesiarum est, quascum sundassent Apostoli, easdem singularibus, favoribus,& Ρrivilegiis auxerant, sua videlicet Cathedra, scriptis, lypsanis; percurre , in quit, Apostolicas Ecclesias, apud quas ipsae athae Calbedrae Apostolorum suis locis praesidentur, apud quas ipse ambenticae ueterae ectrum recitantur, sonantes vocem, oe representantes s

ciem uniuscuyusque. Et hae quidem antiquissimae, celeberrimaeque primae Sedes habitae

322쪽

PARS SECUNDA . 31

sunt. Secundi generis illas laudat, quas ibest, nec Cathedra, nec scriptis, nec martyrio suo consecrassent Apostoli, fundatast, men eorundem opera, Episcoporum successio docebat. Tertio loco illas etiam Apostolicas dicit, quae ex Apostolicis natae erant,

vel primi, vel secundi generis. postoli, ait, primis per Tudaeam contestata fide in Pesum CBistum, oe Ecclesis institutis, dehinc in Orbem profecti, eandem doctrinam ejusdem fidei

nationibtis promulgaruerunt proinde GH sam apud unamquamque Civitatem condia

runt , a quibus traducem ei, oes mina doctr-- caeterae exinde Ecclesiae muruatae sunt, Squotidie mtituantur, ut Ecclesin fant , ac per Me , simae Apostolicae deputantur, ut Soboles Apostolicarum Ecclesiarum. Secundi itaque generis Ecclesiae, litat ab Apostolis iandatae,ab initio tamen Matres minime fuerunt, sed tune demi im id illis honoris, &juris accessit,cum tertiae exortae sunt earundems

boles, quod factum suo tempore in ore, dente, Tertullianus docet. Asricana certδEAcIesia, quamvis post Mostolorum deces stim a Romana sundata sit, antiquissima videtur occidentis, quae bolem genuerit cumque nondum Metropolim ratio hab

323쪽

316 PARS SECUNDA

ri caeptum esset, a nominum fastu abhorruit; quare, & deinde, cum aliae varios honoris ibtulos adoptavere, simplicissimo primarum Sedium,& primorum Episcoporum nominibus contenta suit, qui ordinationis habita ratione caeteris praeminerent. Cartaginiensis inter Africanos Agrippinus Episcopus emicat, qui quadraginta circiter annis ante Cyprianum floruit, & Synodum in rebaptizandorum causa coegit. Cum tamen, ut dictum est, certo constet post Apostolicam aetatem Africanam Ecclesiam fundatam, id juris,non ab Apostolis immediate, sed a Romana Ecclesia accepisse, consequitur, ex qua missi, qui Gentes illas ad fidem converterent, multiplicatis Ecclesiis, constituerunt quandam disciplinae Hierarchicae se mam, quae subsecutis Agrippino temporibus,Ρrovinciarum recentiori distinctioni,®imini in nonnullis congrireret, inplerisque ab ea discordaret. Accessere etiam,quae in superioribus deductae sunt causae, sed &Orientalium disciplina, &utriusque Ecclesiae consensus, ac Synodorum cogendorum occasiones potuere occidentalibus primas Ecclesias cognoscendi, normae loco esse .

Lugdunensis, quae primos Episcopos Asia

324쪽

seos habuit antiquissi a videtur, quae Orientalis Ecclesiae more,plures ejusdem Epi- . scopi Ρarcecias agnosceret, quod Paschatist, controversias enarrans Eusebius indicasse visus est. An tamen per ea tempora plures

illae Parceciae, plures haberent Episcopos,

dubitant Viri docti , Eusebius, quipp4 qui

t Palestinos, Ponticum, Romanumque ribus Episcopis prasedisse ait, Lugdunen- sem non plurium Episcoporum, sed - , Episcopum laudat Quare per eaIranei tem ora non plurium Episcoporum Metropo-itam Lugdunensem, sed plurium Parcecia- . mmEpiscopum suisse probari videtur Ques, nellio Differt. V. cap. II.&sequenti. . iII. At nec vacat nec ob documentorum raritatem facile fieri potest, ut omnium in Oc-: cidente Ecclesiarum, quae recentiori AEvo Metropolitano iure gavisae sunt, origines . investigentur ; incerta enim omnia, nec nisi: dubiis conjecturis, quibus facile ducuntur,. qui singularum regionum res memoriae, Ρωsterisque mandant, propinanda. Italiae proinde finibus oratio circumscribenda est, cujus potissinium gratia praesens Disceptatio est instituta. Ρorro quamvis cx usque- modo deductis manifesto agnoscatur recentius

325쪽

tius omnino in occidente Metropolitano. rum jus, quo siligulis Provinciis Metropolita praesedit, nec Ecclesias fundantes Apostolos ad civilem Imperii Typum potuisse Ecclesias constituere , id tamen qua Italiam aspicit ejusmodi argumentis, quae minime

in controversiam vertantur,cὀnfirmare opo

rae praetium est fui erudi alias Viros', qui vel pneconcepitis opinionibus, vel studio partium ducti sunt, falli , certo certius appareat. Etenim si ob id plures intra Italiam

Metropoles admittuntur, quia plures in eadem,Provinciae essent,quod placuit nonnullis eximiis, doctissimisque viris, inter quos

eminet, qui decem. Metropolitas numerat, quia decem fuere Provinciae illae, quibus Urbicaria Dice sis constabat s vel ex Vic riis Praesed i Ρraetorio Italiae rem dissiniemdam ducunt, quatenus sicut eorum unus Romae degens decem provincias moderabatur; alter Mediolani residens, reliquis septem Italiae speciali nomine nuncupatis, jus dicebat, ita duos tantum in omni Italia latilis sumpta Metropolitanos agnoscunt; sive praeter hos Aqui triensem, & R avenatem Metropolitas ex Provincialium civili forma metiunturi quandoquidena Imperii Typus,& Ρrin

326쪽

& Provinciarum Italiae Constantiniana dii visio, quibus ea Omnia statuminantur, recentior est, nec Apostolorum aevo ullatenus nota, unum ex duobus fateantur necesse est;

vel Apostolos aliam prorsiis Ecclesiarur Italicarum sormam, ab ea, quam ipsi ais runt statuis sie, vel si eam, quae quarto obti- . nuit seculo, ab Apostolis fluxisse conten-- .dunt, eandem nullo modo a civili forma de-- pendisse. In eam rem juvat Italiae civilis fa- l ta, ob quae per priora tria aerae Christianae sei cula varias toto coelo divisiones passa est,bre- Vi sermone complecti , inde enim constabit, nullam civilis formae rationem habuisse Pe. rum, & recentiora esse Metropolitanorum. Italicorum Iura, ex eo maxime quod civili Imperii laterculo consormata praetendun

III. Notum autem est Italiae alios ἰ naturata, alios a Romano Iure fines tributos. Fines a natura datas describunt Polybius lib. I r.

Strabo tib 3. Ius Romanum alios, atque alios d edit, prout major, minorve ejusdem Italiae pars Iure Italico est ornata, reliqua in

Ρrovinciarum numero relicta. Hi etiam fines pro sua aetate Straboni indicati, ut paulo post dieam. Regio, quae post Constantini

327쪽

3Σo PARS SECUNDA

tini aetatem ex parte illa, quae trans Padum

est, adjectis Venetis, & Istria, Rhetisque,

Italiae speciale nomen obtinuit, antiquis It lia minime vocabatur, sed & transpadana omnis,& cispadana, uno citerioris Galliae vocabulo appellata est ,& Ρrovinciarum jure habita usque ad Augustum. Ea proinde Ρraetore regebatur in varios Conventus distincta, ut ex Caesaris asstis apparet, qui postrem6 Conisntibus per is Ravennae ut, stitit, ut supra suo loco narravimus. Indo ab Augusti aevo, Strabone teste lib.3. ita obtinuitis que ad Alpium radices proferretur. Occupavit etiam Liguriam , que ad Varum flumen item Uriam usque adflatam 3postremo enim, cὰm Romani Italos in societatem Ct. vitatis recepissent,placuit eodem bonore Gallos quoque dignari Cisalpinos, S ita Venetos, omnibusqueparitis, Italoninet, ac Romanorum nomen tribuere., Hinc apud Tacitum Hist. lib. 2. cap. 32. Suetonius Paulinus Italiam transpadanam agnosci quae Veteribus transipadana Gallia dicebatur. Alpium aut/m . radicibus non modo Strabo, sed & Ρolybius Italiam omnem finit. Cluverius lib. p. cap. a. dubitat, an id fuerit satis curate dictum,

cum Strabo ipse Italiae fines ad Alpium πιρας

328쪽

extendat. At omnia curatissime simi dicta, . enim Straboni Npium summa ruga Italiae dicuntur, de finibus, quos natura dedit agitur ; cum Alpium earundem radices , fines a jure Romano tributi intelligum . tur, propagato Italiae nomine, Galliaequ Cisalpinae s ure Italico communicato. Ain gustus enim regnans, qui Alpium, Al-l inosque,& Rhetos perdomuit, Alpes linas non Italiae adjecit, sed in Ρrovinciae se mam redegit, quod satis docet Dio lib.34.& Uinius, qui de Alpinis seorsis ab Italia agit lib.3. capao. Istriam etiam ab Augusto Italiae adjeetim tradit Strabo ; Italiam, ait, u μὰ ad Polam Urium oppidum, qui nilne sunt Princ pes perduxere. Ρlinii autem aevo, cum antea Formio Italiam finiret, Arsia demtina eidem in confinio suit ι ultra Tergesci. inquit, sex millia passuum Formio Amnis antiquus auctae Italiae terminus, niinc vero Uria& post nonnulla ; Oppida Uriae Civium Romanorum AEgida, Parentium, Colonia Pola, quae nime Pietas lia; abs ὰ Tergeste centum millia passus. Mox oppidum Τ efactium, ni ne finis Italiae fluvius Arsa. Ex quibus Sigonius de Iure Italiae lib.3. cap. 3. Isria in potestatem redacta tandiis cum Itbrico Pr imX cia

329쪽

cia fuit emuncta dam ab Imperatore Augusto Italiae est attributa Quae quidem his, quae in superioribus dei veteris Illyrici finibus db ximus, sunt adjicienda. IV. August Italiam universam a freto Siculo usque ad Alpium radices enarratis finibus

circumscriptam in XI. Regiones distribuit. Earum unaquaeque quibus limitibus coni,neretur Ρlinius accurata explicat lib. 3. cap. 3. Ρrima ubi Roma; Italiae non modo, sed& totius Romani orbis caput, extendebatur qua Mari insero aluvitur a Tyberi, Su

in rentum usque; Transpadana Regio totata. - mediterranea omnium postrema intdr Lbguriam, quae IX. a Varo ad Macram, Venetias, & Istriam, quae X. & VIII. A rimino, Pado,& Apennini jugo circumscriptam, Alpiumque radicibus finiebatur. Italiae uni-

Veriae Augustus idem, cum per civilia bella Romae diutius consistere nequiret, Maec natem praeficiens, Praefecti urbis munus restituit. Tacitus Annal. lib.6. cap. II. CV-' nium Maecenatem Equestris Oraenis, cunctis apud Romam, atque Italiam praeposuit. Ιt1 & Dio lib. 4 9. Re uas res, non Romae mota

sed per Italiam totam isto, ac dyn etiam sequenti tempore , C. Macenas Equestris dignitatis

330쪽

mr administravit. Paneirolus ad Notin occidentalis cap. 49 adjicit, singulis. etiam Regionibus Praetorem praesectum, at . nec ejus rei testem ullum exhibet, nec ex- , , plicat cujus ordinis Praetores hujusmodi Italici eligerentur, qui Equestri Viro toti. Italiae praeposito,parerent. Illud certum est Communicato integrae Italiae, ejusque Civitatibus, Municipiis, oppidisque jure Romano, in singulis Decuriones fuisse, quorum Collegium Senatum Romanum imitabatur ue Duumviri, loco Consulum erant.. Romae item illustrium Italiae Urbium Ciratores fuisse,veteres Lapides fidem saciunt.. Pancirolus loco citato ex Spartiano vidit ab Hadriano nova Magistratuum Italicorum forma inventa, Italiam quatuor Consular,

bus regendam commissam, quorum numero Antoninus cognomento Pius, deindὰ Imperator,suit. Ita Marcus, datis Turidicis, . Italiae consuisit ad exemplum, quo Hadrianus CoHu res Viros reddere jura aeceperat. Illi Spartianus. Adjicit Pancirolus ;postmodum unus totius Italiae qrrector uspia adConstam tinum fuit. At unum Corre florem Ιtabam. gubernasse antὰ Constantini aetatem non, evincitur ex eo quod Tetricus factus sit ab X a Aur

SEARCH

MENU NAVIGATION