Mutationes clericorum superiorum consensu, moderante Gustavo Henrico Mylio, JCto, ... defendet auctor Fridericus Wilhelm Schütz, Lipsiensis. Ad diem 2. Junii 1740

2쪽

PER ILLUSTRI

EXCELLEN ΤISSIMO DOMINO

DOMINO

DOMINO HEREDITARIO IN BAERENS TE INSUPERIORI ET INFERIORI AGRO LICHTENA VIENSI ET c.

ET ELECTORIS SAXONIAE IN SENATU ECCLESIASTICO ET SUPREMI CONSISTORII PRAESIDI GRΛ-VISSIMO, CUBICULI REGII COMITI ΛMPLISSIMO, ET A CONSILIIS REDITUUM

PUBLICORUM ET c.

DOMINO SUO GRΑΤIOSISSIMO

3쪽

PERPΕΤUAE FELICITATIS i INCREMENTA RERUM EVE OΜΝIUM . EXOPΤATISSIMOS SUCCESSUS DEVOTISSIMA ΜΕΝΤΕ ΑΡPRECATUR

HOC INAUGURALE IURIS ECCLESIASTICI SPECIMEN

HUMILLIMAE IUBMIIS IONI sREVERENTIAE

DOCUMENTUΜ PUBLICUM. EO UO PAR EST AC DECET ANIMI CULTU ET OB SE V I O

, CONSAE CRAT

ΡER ILLUSTRIS

EXCELLENTISSIMI NOMINIS

4쪽

. . Argumenti ratio. f. s. remunerationis , in euksa maest. I. Gerieus h. c qui t exule, petitis. p. 3. Mutationis evolutio, ad Geriere p. ao. Responderum ad olemones. . De inplicatio, ejusque Aefinitio. eerebrino paylaris N ecclesiae eon'- . . Horis, quoa Avificationem acti- gio ;υam N passiuam uberior explana. p. N. nee non aliis objectiunculis reotio. missise. . s. Misationis aΠλα in utilem N Laa. Severitas Osii Episcopi exentitum,

moesturiam parratro. Hujus orem p. U. paralogismus notari ' N eum illam se Mamentum. p. M. V. gemina arrumenta comedun- p. 6 Priori inicit in translatio, po- tunderiori trans cario. Utrituque -- L Transitur ad alteram mutati finitio. nis Decie tu, quae est translocatis. p. q. Summa dicendorum de ureaque Praxιs tutus in antiqua emesia

Decie. st. τ7. Sus reum transfocationis di

bus coetibus requirati , dum, -

5쪽

principis nimirum, quae ad Secularia, ct Episcopi, quae ad Sacra pertineat, juribus Statuum valde molesta, adeoque explosa nostra aetate est sententia. Reistius igitur cordatiores Si tibus in terris Evangelicorum qua talibus, non qua Epistopis, jus regendi cultum S ecclesiam tribuunt plenissimum, nullique provocationi obnoxium. Nec immerito. Qito certius enim sub potestate civili inniti iure etiam continentur clerici, eo minus in terris protestamitum id dubii habet, cum per Instrumentum Sacratissimae pacis me halicae jurisdictio Clericorum suspensa, juraque tum Episcopalia, tum papalia Principis Evangelici, vi si preniae potestatis, territorii siti finibus complemiatur. id antum vero, quod ad dictum circa Sacra ius attinet, huicepsi cultus & ecclesiae ordinationi inesse solet laboris, ut mveps serme propter rerum, quae in Republica obeundae sunt, darietatem , ac multitudinem ipse sblus, vix ac ne vix li sem ejusmodi par esse queat oneri. Qua de causa status ubinde, prout utile visiim fuerit, jus illiud delegare aliis, quinimo ipses subditos ius Sacrorunt ea participare ratione videas, qua illud religionis indoles & paeta filiadamentalia αxposcunt. Et huc sane procul dubio jus vocandi Ecclesiae Ministros, vocare te rursus ad alias Ecclesias, aut alia

6쪽

eiusdem Ecclesae spartas promovendi, quam maxime spectati

. . Quodsi enim utriusque rationem ineas, praesentationem, sub qua S vocatio pluresve ad iis in jure ecclesiastico intelligum tur, regulariter, ab Ecclesia, Patrono stillicet, Μinisterio sacro' de Paroecianis fieri, eonfirmationem autem ab Imperante per Consistorium superaddi, ipsa rerum argumenta eVincunt. Utrumque lime ex causis gravissimis. Quid quaeso enim magis esse potest e re Ecclesiae, quam ut sacris personae Π

sciantur idqneae, quaeque doctrina & moribus nulla ponunt offendicula. Uti igitur praedic a seni ratione aut innisterii Candidatus, qui Sacro stinctus est munere: ad illud vocm,tur, quod argumentum a Juris Ecclesiastici Doeloribus Δ.tis stiperque excussum est, aut qui jam Ecclesiae praeibit, ad aliam transfertur; ita selus posterior ad ius mihi visius fuit ' omnino dignus, cujus justitia dissertatione quadam a d

mica expenderetur. Unde inscripta est praesens tra statio: de mutationibus Clericorum, idque, ni fallor, ob rationes non contemnendas : Enim vero Ministri Ecclesiae semel vocati ac confirmati, locumque suum priorem cum alio commutantis rationem duplicem esse constati Prior utique est, quando clericus vel in eadem ecclesia, e. Da Diaconatu ad Archimiaconatum & Ephoriam, vel ab alio loco in alium a priori plane diversum, ita, ut cum vocati emolumento conjuncta sit vocatio, vocatur 3 altera, quando clericus, quamcunque Ob causam, justam tamen, ab opimiori sparta ad tenuiorem detruditur. Et utramque quidem rationem sub universali mutationis conceptu comis

. . prehendere licebit a). Unde de eo mihi in praesenti comsideratio erit, de qualibet mutationis specie inserius actum. Quo nomine tamen circa proletaria in compendiis passuri obvia, nimirum jus patronatus ecclesiasticum, constituti

nem Ministrorum Ecclesiae ct quae hujus generis sunt alia,

7쪽

dum ad scopum praesentem directe non faciunt, aut omnino Don, aut certe parum haerebo, sed omnia generaliora hiepraesipponuntur. Maxime ergo utriusque mutationis essentiam tam ex veterum monumentis, quam ex ipsis r

rum argumentis ad principia justi S sequi revocare, eorumque opiniones refellere annitar, qui ejusmodi mutationes in Ecclesiis Protestantium Ogiosas esse, nec adeo sere suscipiet,

das evincere Conantur.

f. II. Ne vero, cum thema hujus tractationis sit compositum, & alterum rubricae vocabulum, Clericum videlicet, silentio praeteream, trunc paucis quoque, quid mihi eo v niat nomine, dispiciendum erit. Ubi quidem Clericorum, vel Cleri nomen, ex scripturae stylo ad totam pertinere ecci sani b , sed invalescente Papatu sblis Ecclesiae Ministris vindicandum esse in aprico consistit c . Uti vero Clerus ex pontificiorum hypothesibus peculiarem sermat statum, qui per omnes res publicas se diffundit quidem, iis tamen subesse non creditur, quin imo illorum sominum innum rus propemodum est numerus, eorumque status usque adeo involutus, ut dissicile sorte, ne dicam impossibile alicui si turum sit, illa omnia dare satis expedita, ita mihi ex jure ecclesinico statuum Imperii Evangelicorum disserenti, non de Ciero Papali, sed de Clericis in Ecclesiis Protestantium eorundemque mutatione sermonem hic esse, manifestum est. Sunt autem & hi ipsi non unius ejusdemque generis, de quo quidem argumento alii curatius dispiciant, ne ultra limites propositae tractationis praeter necessitatem excurrere videar. Igitur impraesentiarum, pro instituti ratione, vel binis verbis declarasse sussiciet; me per totam hanc dissertationem non tam de Clericis secundi, quam potissimum

primi ordinis, acturum fore, talibus inquam, qui ecclesiam pascunt

8쪽

pascunt verbi pinedicatione, .sacransientis di clavibus,qinvead. sacra ejusmodi ministeria, seu sumstiones Ecclesiasticas obeundas per ordinationem ab Ecclesia rite constituti, κατ', ἐξοχη, Clerici appellantur d, . . . III. Ante omnia autem, his praestructis, quid sit illa clerutorum mutatio, pluribus videndum est. Appellationis hujus si, quod vulgo nec abs re ab auistoribus scriptionum fieri solet, rario a me reddenda est, me ilIam e Epistola pΕ-1AGix II. e γ mutuasse non dissimulo, quando ad Benignum Archiepiscopum, de transeuntibus ad aliam spartana Dcram clericis disserens, ita scribit: Scias, frater dilectissime, aliud se eatriam praesumtionis ac propriae voluntatis. Non ergo mutat sedem, crui non murat mentem, id est, qui noneausa maritiae, aut dominationis, aur propriae voluntatis, veI suae delectationis, migrat de civitate in civitatem, sed caua necessismis aut utilitaris mutatur. Nam plumimiarum utiliaras unius militati praserenda est, adiud enim est intare, aliud mutari. Nam aliud est,ssponte transire, es aliud est, necesssime adit coacte venire. non isti vinetam civitates, sed mutantur se. Quo loco illum, qui ad aliam Ecclesiam vocatur, tari affirmat, ipsumque ad illam transitum, vasationis ninmine appelIat. Et alias apud Classicos etiam nota phrasis est: Solum musare, stu: relina patria, in alium emigrare I eum. Hinc c I C E R o f A NI mutare, S p L I N I u s cia sedem Mutine dixerunt: Et illud, nescio jam cujus, pervus-gatum est: Coesum, mae animo maram, qui trans mare cumunt.

Eo quoque sensu in Epictolis Pontificum decretalibus ch

rom Iationis uomen occurrit, quemadmodum S Juris C nonici Auctores tram si s & incitationis vocabula pro-

9쪽

miscue utuntur. i) Unde constat, mihi in hac uallatione mutationem Clericorum in generali sensu nihil aliud esse, quam actum, quo Misister Ecclesiae, relicto, in quo jam erat loco, ad alium, vel ejusdem, vel diverse Ecclesie particularis seu topicae, ob utilitatem, vel necessitarem publica auctoritate

transit. f. IV. At ne sic quidem omnis obscuritas, in vocabulo mutam tiouis ob ejus aequivocationem latitans, sublata est. Latinae linguae mediocriter peritis satis notum est, verbalia in io, qualia sunt informatio, perfectio, creatio tac. tum actionem, tum passionem denotare S utrumque simul involvere; Nam& de eo, qui informat, informatio praedicatur, S de eo, qui informatur, diversa tamen ratione ; Et materiae dum sommam recipit, tribuitur insormatio & caulla essicienti, dum formam imprimit. Et sic tum in caeteris compluribus Ver- . balibus in io, tum S in mutationis vocabulo usii venire si let; Nam Clerici mutationem ita concipere possis, ut vel actionem, vel passionem denotet; sive ut animo concipias vel Clericum suas rationes mutantem , vel ejus rationes ab 'alio mutatas. Illam significationem in hac traelatione mis. Iam lacio, nam Clericus suae mutationis audior & causa esse regulariter nec potest ipse, nec debet. Remanet tamen alia mutatio activa, quae extra Clericum existit. Et his limitubus positis nunc sacile apparet, utramque sgnificationem mutationis hoc loco in censum venire 9 concurrere, ita tamen, ut clericus se passive, tanquam mutationem admi tens S recipiens, habeat, activam autem mutationem alii relinquat, a quo illam expectet. Omnia autem in hac ni latione quatenus significationis est activae, pro diversitate casuum

plures.

10쪽

c .LERICORUM.

suum ad Principem vel solum, vel Patronum simul cum π. . probatione ministerii ct populi mediate redire debent. Nutila enim Ecclesia , post Prophetarum 2 Apostolorum exces sum, extraordinarie S immediate sibi a Deo mittendos eripectavit, sed, interveniente hominum electione, verbi dia vini Ministros constituiti Frustra igitur rejectis causis v cationis ministerialibus immediata hodie expectatur voc tio. Quod tamen non ita accipiendum est, ac si sacri m neris S imprimis mutationis Candidato nullo modo liceat

per modum agentis concurrere ; vix aliter enim aut vocatio

prima aut mutatio hodie aut certe raro aliter fieri itet, quam si vocandus aut mutandus modeste sese ac studia sua offerat, aut ab aliis commendetur. Id tantummodo cavo. re oportet, ne sacrum munus, quod omni obtrectatione v cuum esse debet, per nefarios ac detestabiles ambitus, seu Simoniam obtineat; Petere enim licet, non currere. Ex quo nunc facile constat, non tam de passiva mutatione, quae tamen neutiquam excluditur, animum mihi esse hoc I eo disserere, quam imprimis de activa, quatenus est actio Principis, aut patroni mutationem instituentis. 3. V. Sed & haec activa clerici mutatio non unius eiusdem rationis est. Ut enim duo maxime sunt, quae consilium mutandi clerici operantur, ita etiam duae potissmum mut tionis illius species constitui debent. Nempe ut de mutatione cogitetur, aut necessitas aut utilitas suadent. Contunentur illi termini in supra g. 3. allegata Pelagii Epistola. Equidem haec duo non disjungenda esse videri queat, quia se mutuo involvunt, ita, ut quod utile est etiam quodammodo sit necessarium & vice versa, ct si aliqua utilitas adsit,

modo ne cum honestate pugnet, ea semper necessario d beat observari, poscente id lege naturae, quae semper pers

istionem intendit, ct quod necessarium est, utilitate sita muB nimum