장음표시 사용
11쪽
N T et I o N E s . nimum in certo genere non caevit, id quod imprimis ad hanc nostram materiam facile accommodari posset. . Et tamen sicut in ipsis terminis utilitatis ci necessitatis formalis in differentia, sic & in multis utriusque juris capitibus &praecipue in hac irae atione insigne earundem est discrimen. Nam utilem mutationem appello, quando minister ecclesiae Propter egregia merita ad gravius transfertur munus, quod tum imprimis echlesiae, tum etiam ministro translatost; Hoc enim interdum ecclesia utilitatem requirere neget 3 id quod tamen ita intelledium non velim, quasi primri ecclesiae utilitas perinde auseratur, sed ut propinetio o servetur, an nimirum in altera ecclesia plus utilitatis,' quam
in priori fieri queat. Unde satis quidem apparci, utilit rem non a commodo clerici privato, quod ipse strati . la gioribus proventibus habet, licet eam non simplici
eludam, i ta potitae ab utilitate Ecclesiae derivari, cum utiliatas publica semper privatae praeserenda sit. Hoc talium loco'. vocabulum: utile ad Minishum, utilitatis ecclesiae vel max me etiam habita ratione, potislanum refertur, cui haec mutatio laudi, honori, S commodo est; ct hoc quidem ob auterum hujus divisionis membrum oppositum, quo contraria hinc mutatio appellari let incommoda, ct poenalis insu 26. Saepe tamen 2 ille, quem penes mutandi jus est, ad aliqua incommoda , quae vel clerico in sua ecclesa a male moratis auditoribus, aut alio quocunque modo vel ecclesiae ab illo creantur, evitanda, mutationem suscipit, quod cumst, necessariam mutationem dixeris. Non quasi haec neces.stas omnem utilitatem excludat,utilissimam enim eandem fi ri posse, res ipsa docet, & eventus saepe probavit, ct accidere interdum λlet, ut si locus mutetur, mentis etiam affectus mutetur, sed distinctionis su amento ab eo desumto, quod in mutantis animo pr Mn oritur, eumque primo ad mi tationum suscipiendam alliciti occasionem hujus distin-
12쪽
allegatus: Clarioribus tamen & commodioribus verbis teria minis magis relativis celeberrimus Io. SAM.sTRYCTI Us Mutitur ue illam mutationem, quae propter utilitatem, honestam S luntariam, hanc, quae propter necessitatem, inhonestam cinecessariam appellans.g. m. ΦLuculenter ergo ex dictis apparet, sibo sundamentothanc divisionem mutationis in sitas species niti, quibuscui que tandem notionibus ab auctoribus enuncietur; quam tamen eorum Varietatem jam non valde moror, hoc tantum praetermittendum non esse existimans, quosdam JCtos eam in Tramlationem atque Translocationem dividere, non tam in nominibus his, quae revera coincidunt, quam in ipsa re differentiam statuentes. . Illam mutationem, quae utilitatis
fit gratia, appellant Tramnationem, l) quae nihil aliud est
quam actus, quo Clericus propter merita ab inseriori ad majorem spartam publica auctoritate,' interveniente vocatione, transire jubetur, ut ad Ecclesiae aedificationem plus conserre S pinguiores proventus in anteactae honestae vitae ac exham storum laborum compensationem capere possit: germanice
audit: Eine Terkhuiis. Contra vero Translocatio est actus, quo pastor ad docendum S aedificandum non plane ineptus a digniori ad inseriorem locum publica auctoritate dimittitur, vel ob dotes animi admodum mediocres, vel ut imprumis negligentiae aut scandali Ecclesiae suae praebiti poenam luat. Nostiis haec species mutationis dicitur: tenta*farre. Non tamen haec distinctio est omnium JCt rum, siquidem CARPEo v Io voce translocationis utiaque venit mutatio m . '
13쪽
Nunquam sane desuerunt, qui utramque mutationis ci risorum speciem valde improbis int, probos de vuros a suo coetu nunquam divellendos, improbos autem de
τακτους ne minimo quid ' . coetu tolerandos esse existi. mantes, ob rationre atim mentio fiet. Sed nee desuerunt dissentientes, qui causas adduxerunt haud leves, quibus di transferri-6c translocari posse Clericum confimaarunt; di certe praxis hodierna Consistoriorum, quam neutia quam simpliciter improbandam csse dixerim, nisi impudemtius agere videri velim, ostendit, adhuc ita cum Clericis agi solere, ut iis transitus ab alio ad aliud munus sacrima, sic quidem utroque modo aut concedatur, aut decernatur. Cum itaque hae dua rationes in nostiis Ecclesiis recepta sit non de nudis vocibus, uti alias si e , sed de re multum pomderis in se comprehendente agatur, ostendere libet, quid cim ea utraque justium sit, de quid ad dubia dissentientituta r ω eri queat, brevissimis subjiceres sic initio quidem de Translatione dicendum est. m. Dictum filii de Translationis essentia, cum stipra silla definiretur. Eundum nunc est per definitionis partes earumque singularum reddenda ratici Quod antequam fit, de existentia quoque illius aliquid monendum videtur. Nititur autem illa firmo satis ae stabili sundamento; sinis enim in literis elegantissimum legimus testimonium in pruflina ecclesia apost ilica extitisse translationis usum, sum gante Paulo n, dum docet, illos, qui bene adniinistrarunt, id est, qui in minoribus in iis suam probarunt diligentiam di alacritatem, ad majora ut evehantur dignos esse, judice ipso Salvatore in . Praeterea si eo nomine antiquorum Historicorum monumenta inspicias, de existentia translationis in
14쪽
in raesesia infimitiva hω imprimis habebis, quod, si qua
dam Episcoporum Synodus pro sua prudentia necessarium esse judicaverit, ut in rem ac emolumentum ecclesiae episc pum quempiam de minori ad majorem sedem transferre nulla plane lex suerit, quae id fieri vetaret, sed sexcenta - istiusmodi translationum exempla recenseri possent, quemadmodum ingentem illorum copiam socRATEs p in hanc rem congessit. Igitur res ipsa in se non erat absblute illicita; sed nemini saltim se ipsim ad aliam sedem sine coimcilii cujusdam provincialis consensu atque approbatione
transferre licebat. Nec ossicit, quod nonnulli canones translationem absblute S generatim improbare videantur, tanquam rem nullo unquam tempore perinittendam, Nic
no O Sardicensi r S aliis quibusdam conciliis sine ulla
exceptione vel limitatione eam fieri prohibentibus. Etenim stiva res est, si textus citin textibus rite conserantur, S alii ex aliis explicentur. Quid multa 8 Non desunt canones ipsim translationem eo rc ingentes, si quis Episcopus finistris artibus, sine ulla legitima provincialis Synodi auctoritate se ipsium in aliam sedem intrudat. Ita canones sic dieti apostolici se hac in re distinguunt: Discopo non liceat sua relicta parochia ad aliam transilire , etiamsi a pluribtu cog rure nise et aliqua causa rarioni conssitanea, quae cinn cogat hoc facere, utpote ad mlus lucrum, cum Isis ipse iis, Wi lialis halitant, pietatis verbo conferre: Mue non exste, sed muLtremm episcopo um judicio maxima exhortatione. Audiamus quoque Concilium Carthaginesse ci) , quod eandem distin filonem Mihibet ita decernens: in F, opus de Leo ignobili ad nobilem per ambitionem non transeat, nec quisquam inferioris ortinis clericus. Sanes id utilitas re-cksie fendum poposcerit, decreto pro eo Hericorum Dic
15쪽
M MUTATION Esram episcopis porrecto, per sententiam Synodi transferatur
Ne ergo plane existimes, hos canones priorum esse emendationes, neve antinomiam quandam subesse hic putes, cum
quod alii disertis verbis prohibuerint, alii contra fieri pe mittant. Fors, enim haud abs re credas, quod licet in canonibus Concilii Niceni & Sardicensis hae exceptiones verbis expressae non sint, tamen intelligi debeant: quia ipsim Concilium Nicoran Eustathium episcopum Beroeae ad sedem Antiochenam transtulit, uti P A G I U s u e SoZomeno alii que historiae Ecclesiasticae Scriptoribus recie observat. Alias sane eo ipQ patres isti sitam ipsbrum regulam primi violas.sent, eique intulissent injuriam, si in nullo unquam casu epuscopum de sede alia ad aliam transferri debere statuissenti
Veritati igitur quam maxime consentaneum est, eundem hunc omnium canonum scopum fuisse, ut avaritiae, ambiti
ni & eminendi studio in hominibus, ad magna quaevis Contendentibus occurrerent, qui illicitis viis, factioni Dus, vel meris populi studiis, non expectantes Synodi cujusdam electionem ac consensium, ipsimet in alias sedes sese ingererent, rem via neutiquam exclusa. Et si usium hodiernum spectes,
ministrum ecclesiae recte & fideliter se in officio gerentem ad altiora ossicia etiamnum promoveri posse & Qtere quoque exempla loquuntur ; quia nihil est, quod, quo minus illud licite fiat, obstet, de quo tamen infra. q. IX. Caeterum qui ad aliam ecclesiam transfertur, Clericus esse debet omnino talis , quem non cathedra facit Sacerdotem, sed ille cathedram, quem non locus sanctificat, sed ille locum, G clericus inquam, qui, exiliori muneri ecclesiastico adhuc admotus, sed iis ingenii dotibus atque viribus instructus est, quae ad majoris muneris administrationem requirum
16쪽
turi. Huc imprimis pertinet notitia rerum divinarum. ac curatior &prosundior, facultas, quam recte intellexit, etiam dilucide prompteque interpretandi sacram scripturam, po ro pietatis exemplum S illustria virtutum specimina, quiabus Auditores suos ad virtutes sectandas accendat, Dada seu eloquentia, quae coetum majorem & profanis hominibus plerumque resertum a unientis scriptura desumtis ad assem sum permovere possit ; auctoritas etiam S per nae dignitas cum priidentia ecclesiastica conjuncta, quae non parum BD ciunt ad aliquam de se opinionem apud vulgus parandam de quae sivit alia dona, vulgo sic diei, administrantia, quoniam ad rationem externam Ministri, ut minister est, spe stanti Dona enim sanctificantia quae appellantur, sive virtutes a spuritu lanctificante proficiscentes O quae intra animum sim hoc loco in censum non veniunt, quia itummodo Deo auctori nota sunt, ct ab ipQ solo, tanquam summo dijudicari possunt, Patrono auteni sive ecclesiae vulgo ob imsgnem quininstitia hypocrisin & dissimulandi artem vix ac ne vix quidem cognita esse scient, quandoquidem de iis ex moribus externis probabiliter quidem, non autem certe ac
insallibiliter judicari posse statuendum esti, TPergo itaque ad. formam transbimoias, sive id, per quod
utI a castris mutationibus, sta inprimis a translocatione illa destinguitur. Consistit autem ea vel in Iegitima vocatione clerici ab ecclesia minore ad aliam majorem, vel in adscensii ab inseriori gradu ad stiperiorem in eadem ecclesia, quod seri let, quando Diaconus ad Archidiaconatum es deii ceps ad Pastoratum M. adspirat. Et talem per gradus ascensum sive α, αβαυον olim alia vatum fuisse, inter omnes constat; nemo enim priscis temporibus in episeopum etiagi poterat, nisi tu vel subdiaconi vel diaconi vel presbyte-
17쪽
IGmunere sine us suisset y Et idem vere domestica
Saxoniae jura, caeteris tamen paribus, innuunt. Nam ser
.nissimus legislator in Ord. Ecclesiastica et disertis
vigi α-geubet rc. Ab lutae tamen necessitatis istam translationem esse, ita, ut nullus a Candidato Mnisterii salutus, si e re ecclesiae visum suerit, fieri debeat aut possit tan- tum abest ut existimem ; ut potius translationem Ecclesiae Gnistri in ossicio jam constituti, per saltum contingere pos .st contendam, licet vel maxime alias, secundum canones ordinate ad ordines sit accedendum O), alioquin enim te, tus ordinati Eccl. modo allegatus limitationem: So viet inbglith, non adjecisset. At vero de eo mihi hic Semio est, 'quod congruum decorum, quodque olim usu receptum, hodie non facile intermitti debcti Caeterum ex translationis definitione, uti illam stipra dedi, consequitur,omnia in illa legitime fieri debere, aeque ac in omni ad nainisterium vocati ne, ita, ut sunditus extirpanda sit omnis translationis nundinatio, per quam crimen Simoniae committitur b . Hinc quod in genere circa omnem Clericorum vocationem Consistoriis in jam laudata Ordin. Eccl. c) injunctum est, ut nimirum in praesentationem patroni aliosque actus sollicite inquirerent, neque per nis, quae per amicitiam, consanguinitatem, pocuniam, similesve casus obliquos sese ingerere moliuntur, sacrum committerent ministerium, id ipsum cum juri divum, quippe quod omnes fraudes in tanto negotio aversatur, quam
18쪽
Iam maxime congruat, ad translationem aeque appli&m im esse omni vacat dubio. Nec minus ergo, quas past ribus ossicio ecclesiastico se ingerentibus poenas stitutas olini suisse ex Jure canonico videre est, s d easdem etiam, qui translationem & αναβαθμιον illicitis modis aut affectant aut Consequuntur, mereri statuendum est
Interea cum omnis mutatio in transitu ab alio loco ad alium consistat, atque ideo duplicem terminum requirat, . tum eum, a quo clericus procedat, tum ad quem tendat, etiam hac in causa uterque terminus translationis est
spectandus; terminum a quo eam dico ecclesiam, quam clericus deserit, particularem scilicet, sive coetum quorumdam fidelium certo loco habitantium; cujus generis olim ecclesia Corinthiaca & Thessalonicenium erat; addo pariterminorem, quales solent esse oppidulorum S pagorum; simpliciorem non absolute, quod omnis compositionis sit expers, sic enim non esset ecclesia, quae formaliter coetus est plurium hominum, sed secundurn quid S in certo genere ita appellatam, quando non ex pluribus minoribus constat, qua ratione magis compositas & minus simplices dico illas ecclesias, quubus plures filiae, uti vocant, additae sunt; Talibus enim coetibus credentium minoribus ac simplicioribus in oppido quodam vel vico contentis etiam alius pastor exilioribus d uis, si modo vitae ct morum integritate praeditus sit, utiliter praeesse potest. Terminus autem ad quem translatio tendit, etiam in ecclesia, ct illa quidem particularis, major tamen, in qua obschisinata, haeresesque metuendas ct ob corruptos hominum mores doctioris ac gravioris Theologi praesentia desideretur; quales sint vulgo emporia S urbes magnae luxui,
inorisino, Atheisino, aliisque pietatis pestibus maxime
19쪽
Caula, quae illum, quem penes 'ransferendi ius est, movere possunt debentque, ut de translatione cogitet, plures sunt: Interna, seu quae intra ejus animum exinit, illu-ve sellicitat, est ingenuum desiderium, honorem Dei, &
clesiae salutem per subjectum maxime idoneum promovemdi: externa autem esse potest non una. In genere ecclesiae ejus, cui praeficiendus est indigentia S necessitas, utpote quae ob varia pericula cordato, perito, S gravi viro opus habet; deinde merita Clerici, quibus adhuc inclaruit, eaque tum a probitate, tum a prudentia, rima ab eruditione ejus proficiscentia. Ante omnia autem ministri E clesiae animus pius ac sincerus erga Deum S in proximum, quantum de his sillim extrinsecus apparet: Pietas enim, uti quidem essentiale ministri requisitum non est, siquidem p tentia verbi non a docentis sanctitate, sed a Deo ejus au st re dependet, ita tamen, egregium est adminiculum ad exo bitantes ab aequitate homines ad virtutem reducendos, nec cuicquam post Verbum Dei pectora mortalium melius fie-Ait, quam clerici exemplum. Ubi autem de pietate clerici satis constat, tunc ad externa dotes illius supra commemoratas pariter respiciendum. Praeterea quoque ad caulas inapulsivas accedere interdum potest, ut secundaria i men, aα sanitati ejus sit corporis constitutioni magis con, Veniens, item, alimentorum penuria, qua clericiis ejusque
familia in tenuioris sortis ecclesia adhuc laboravit; qua de causa Divus Augustus, Elector Saxoniae, pastores paupertate presses, quo minus fame di inopia pereant, per translati nem aut alios modos adjuvandos esse, sancivit ce , Quod fi igitur quis causis hisce impulsivis decantatum illud: Non
oportet .Episcopum S reliquos ordines de civitate ad civita- . rem migrare, ncm Episcitus, non Presbyter, non Diaconus
20쪽
transeatur M. σ) objiciens,eo nomine illicitam esse transiri nem fortasse judicet, praedictas causas moventes vel maxime repudiando, illum ideo non audiendum esse jam supra ex. posui, quia, quod' ibi patres secundum quid decreverunt, pravam tantummodo consuetudinem & abusum reprehen dentes, hoc ab illis nullo modo simpliciter dictum accipient. dum est, nec adeo nodus in scirpo quaerendus.
At enimvero differunt a causis impulsivis a me iam eri positis causae finales, seu illi esseetius, quos Patronus, de tran latione bene meriti pastoris cogitans intendit, ct quos se peractum illum consecuturum esse putat; Sunt autem illae, ut vulgo in plerisqtie aliis humanis actionibus duplicis generis, aliae primariae, aliae secundariae. Primariarum alia est immediata, seu proxima, ut utilitas, quam ex dotibus alicujus Clerici doctioris in particulari ecclesia , ad quam transfertur, expectamus ac speramiis, alia mediata , seu remota, nempe regni coelestis per plurium conversionem amplificatio. Datur etiam alia causa finalis, ab lute ultima, ideo sic dicta, quoniam in illa omnis creaturarum rationalium acti nes ultimato acquiescunt, scit. gloria Dei, cujus in honorem vergit, quando verbum Domini per doctiorem Clericum facunde ac graviter in numerosiori coetu docetur, & contra dissentientes mascule propugnatur. Secundariae causae finales etiam possunt esse variae; I) decorum ecclesiae particularis ; est enim copiosiori coetui ornamento ac dignitati: nec parum ad ejus existimationem facit, si facundo, ac auctoriatate conspicuo concionatore gaudeat, o gratus animus Patroni bene merito Clerico per αναβαήμον testandus, 3 con pensatio laborum a Clerico adhuc in parvo coetu exantiatorum, S quae sunt alia ejusdem generis. Ut enim longe a causis finalibus abesse volo Clericorum avaritiam, ac pingui C a rum