장음표시 사용
511쪽
Lib. XV, 1: ἐπὶ τους συνεχεὶς της ἱστορίας ιιεταβησο/tεθα προς τῆ γραφῆ χρμους. Plura mutant. Una tollenda est praepositio prave addita, cum Verba n0n intellegerentur: ἐπὶ et ους ουνεχεἰς της Ιστορίας /ιεταβησο- ιεθα τη γραφῆ -δcribendo transibimus. Idem
pellavit μεταβιβα ιν αναγραφην. Ibd. 6: ιιετ' o λίγον δὲ πιυν γνωρί/ιων αμα καὶ τουάσιονυσίου Παραιzo it ενιον Ζῆν ἄκ ειρον Παρρ ησίαν. Non ipsum Di0nysium Philoxeno suasisse, ut prudentius responderet, nec ei Philoxenum id promisisse, qu0d narratur, iam alii intellexerunt. Scrib.: των γνωρίμων αμα αυτου καὶ του Λιονυσίου. Communes amici et lamiliares significantur. Ibd. 10: περὶ δὲ των χρησμῶν εφησε μῆ χρη/tu-
τιζειν τον θεον καθόλου περὶ θανατου ' και τουτου
/ιάρτυρας παρείχετο πάντας τοὶς Παρον2ας Ελληνας. Ineptum illud περι θανάτου. quoniam insimulabatur Tiri-bagus Delph0s misisse qu0sdam consulturos περὶ τῆς ἐπαναστα Οεως, n0n de morte c. d). Scribendum: τιζειν τον θεον καθολου υπερ θαλαττιοι e. Itaquens Tiribagus quidem se ad consulendum admissum iri credere p0tuerat. Ibd. 16: διά δὲ τῆς τῶν Γργων ci θλησε υς καὶ της των λόγων Παρακλήσεως καὶ γυ/t νασιας ἐν τoiς οπλοις ευπειθῆ καὶ δυναet ν εποίχοε τὴν orquet ιάν. Primum
tollendum γυ/ινα siας, qu0d ad ἀθλήσεως adscriptum dein in alienum locum illatum sententiam perturbat; tum
fuit: καὶ δυνατλὶν ἐν et οἶς οπλοις καὶ ευπειθῆ εποιησε τήν οτρατιαν. Adieeti um δπιατην loco motum est, invecto γυμνασίας. Ibd. 27 οἰκουντες non mutandum, sed lallendum, ut
512쪽
sit: οἱ δ' ἐν τῆ Καδμεῖα Παρακλ*7θεντες υno των ηγε- μονων ευρωστως ημυνον ro. Ad οι δ' explendum additum est οικουντες. Ibd. 33 pravum est: ὁ α/ttκωεεραν εχων την δυ- να ιιν. Videtur fuisse /ιαχιριωτέραν, sed praeceptis aliquot litteris corruptum. Paulo post in codicibus scribitur: εἰ δε . .. ἐβιασατο τους no λευίους υΠοιιένειν το δεινὰν, ἴσως αν δια το
παραλογον τυχης συναιντο και πταισαι κατα τον
κίνδυνον οἱ Λακεδαι/ιονιοι. Ρro μναιντο, qu0d ferri nequit, Dindorfius ἐμνυντο γsuit. Sed debebat quoniam 6xprimitur Agesilai ratiocinatio) e88e: δυναοθαι . . . TOυς Λακεδαι/ιονίους ex Simul omitti αν. Nam πια cαι - αν dicitur, sed ἐδυνά/ιην πταioαι. Scribendum sublatis additamentis: το δεινον, ισως αν διὰ το παράλογον τῆς τυχ ης καὶ πτα isαι κατά τον κινδυνον. Non intellectum est, πταioαι ἄν ad ipsum Agesilaum referri. Ibd. 41: άνέζευξαν οἱ του βασιλεως στρατηγοὶ . . . και του οτολου σπιι παροντος προῆγον ἐπὶ την Αἴγυπτον. Ad ἀνέζευξαν et Προηγον aptius erit συι παρα
Ibd. 50: 'μιοι δὲ των φυσικῶν την γένεσιν τῆς λα/ιπάδος εἰς φυσικὰς αἰτίας ἀνέφερον, ἀποφαινορε ενοι. . . ἐπιτυγχάνειν ' et Ot/ς δὲ /ιη θαυμαζειν, ὁet αν γένητα τι τοιουτον, aλλ ἐάν 1 η γενηται κ. τ. λ. Scribendum: si στε pro τους δὲ) μη θαυ/ιάζειν, itiaque se non mirari. Ρaulo post in ea sententia, quae incipit ab his verbis: τὴν δ' ουν λαμπάδα, excidit φαοi aut simile verbum. Neque Diuitiaso by Cooste
513쪽
501 enim haec pars est eorum, quae physici illi de huiusmodi rebus sentiebant, sed narrati0nis Diodori de eo, quod
τροπή του στρατοπέδου. Necessario scrib.: τὴν τάξιν o υδιελυον servatis ordinibus. Ουντεταγμενοι, recedebant; ἐν τάζει εποι Ουνeto την ά no χωρησιν, ut digitur XIX, 84 qui totus locus comparandus est). De negatione addita cfr.
514쪽
ἴσην τὴν πορείαν ἐποG7οατο ἐπι τ ν Σελλαοιαν καλουμένην πολιν. Adiectivum Isην non habet, quo reseratur. Eritne, qui cum ευθεία confundat 3 Verum non t0llendum, quod Dindorsius significat, sed scribendum: ιιεσην. Nam duae reliquae partes dextro et sinistro itinere usae sunt. Paulo post sde Ischola) seribendum est, coniunctis Schaeseri et Angli cuiusdam coniecturis: εῶν ἐπιφανεστατων ΣΠαρ
515쪽
Ibd. 33 sic seribendum est: το δ' ἀληθἐς Ουχ ot τως
λίων. Onomarchum de cuius exitio alios aliter tradidisses Pausania et Eusebio constati Diodorum captum putas8e, ex iis quae sequuntur, apparet Φίλmnoς τον / ἐν 'Ονόρμαρχον ἐκρέ/ιασε); nam de cadavere cruci affixo neque per se verba accipi possunt neque propter adiunctum: τους δ' ἄλλους κατεσιοντι σε. Itaque haec verba: ἐν Ote ἐν καὶ αυτος ὀ net ρατηγος loco m0ta sunt. et bis, altero quidem loco substituto pro ὀ στρατηγός ipso n0mine, prave interp0sita; Diodorus sic scripserat: διενηνντο Πρός τάς τριήρεις. Tόλος δὲ . . . ἐξακισυλ ior ς, ῆλωσαν δὲ Ουκ
516쪽
L IV, 3, 4 St. . Ac Pausanias ipse ita in Onomarcho et milο- melo de generis communione tacet, Onomarchum et Phayllum fratres appellans, ut eum illos duos fratres non putasse manifestum sit; nec Justinus statres suisse significat. Diodorus. non dubitant, quin hic et c. 61 Onomarchum Philomeli fratrem dixeriti suntque e recentioribus, qui eum ' Sequantur, ut Wachsmuthius iΗellen. Alteriliunishunde I, 2 p. 374 ed. l . aliis dissentientibus sui Curtio in hist. Gr. III p. 4333. Equidem valde suspicor, ne Diodorum quidem
ita sensisse. Nam primum prorsus ut Pausanias), ubi Onomarchum Philomelo ducem successisse narrat, c. 3I, fraternitatis adeo non mentionem facit, ut eam excludere potius videatur ὀ υνάρχων αυrω στρατηγὀς ' ονοριαρχος); contra in prima Phaylli mentione c. 35. et ubi eum Onomarch0 successisse tradit, c. 36, fratris nomen p0nit. Deinde h0c, a quo orsi sumus, loco, quis credere potest, si omnes hos tres fratres putasset, sic scripturum fuisse: δδευτερος, Προσαγορευο/ιενος 'ονό/ αρχος, ἀδελφος ων Φιλοδιήλου, .... τρίτος Φάsλλορ, ὀ άδελν ὀρ'ονο/ιάρχου, quasi 0nomarchi frater non idem Philomeli fuerit, ac non dicturum: ὀ τουτων aut καὶ αυτος
Φιλοι ληλου ἀδελφος similiterve 3 Itaque, quoniam tamen propinquitatem aliquam Philomeli et Onomarchi h. l. etc. 61 signiscatam apparet, utroque l0c0 ἀδελφιδους scriptum a Diodoro suisse puto.
Quot milia Diodorus p0suerit, neScio. Ιbd. 83: ἔτι δὲ πυργων άξιολογων κατασκευάς
517쪽
pendeat hic quoque genetivus a καταοκευάς et in sepuleris pyramides multaε magnaaque'. Sed restat aliud. Nam initium huius sententiae iis δὲ ταις D.άττοσι πολεσιν, ε 3
κατεσκευασεὶ ineptissimum est. Scribendum: ἐν δὲ ταῖς . et ἐλαττοσι πολεσιν πολλα, ἐν uia η 'Aγυριναίων,
κ. z. λ. Redditur hoc illi: ἐν ι a etaic Συρακουσαις ' breviter et universe, uno posito plenius exemplo. Ιbd. 84: Φίλιππος ὀ βασιλεite zohe πλειστους 'των ' ληνων εἰς φιλ αν προ vrst ἐνος. Ser. : NPOs 7γ- ι ἐνος. Vid. V. c. XVII, 4: ἐς την o/ιοiαν ευνοιαν προσαγαγο/ιενος. Προαγει Π προαγεται) ἐς ν λίαν rex, quem ex inferiore loco inter amicos evehit. Lib. XVII, 7 confusa quaedam esse apparet; nam 'propter veritorum tranquillitatern verticem m0ntis supra omniorum flatum eminere, no Diodorus quidem dicers poterat. Scrib.: ἐπ ἄκρας τῆς κορυφης δια 2ην νηνε- ιμιαν του Περιέροντος ἀέρος - υπερπετῆ γἀ ρ γίνεοθαι την ἄκραν της των αν0ιων πνοης -) ὀράσθαι τονηλl ν ετε νυκτος Ουοης ἀνατέλλοντα. Vulgo: ἀέρος
Causa affertur, cur in vertice νηνε ι α sit. Extremo capite in /ών post Κάλλας numeri nota latere videtur. Ita. 20: ωστε τὰ λιὸν κρ ος διαπτυξαι. Η00 corruptum. Num διαρρηξαιρIbd. 27: ὀ κίνδυνος παλiντροπον τὴν μάχηνεσχεν. Scrib. et τήν ροπην ἐσχεν. co κίνδυνος ipsa est Ιbd. 29 extr. 30 init.): /ιεταθησεσθαι τον πάνΤαπολεμον ἐκ τῆς 'μίας εἰς την Βυρωπην pro μεταθησειν non ferendum nec omnino μετατιθέναι in hac re pro μεταβιβάζειν. Scrib.: μεταβήσεσθ' αι. Ibd. 33: ἐταλαντευετο γάρ λυρο και ἐκεise 'rμάχηὶ τῆς τροπῆς μαλλὰξ γινομένης. Nulla erat adhuc
518쪽
τοντες. Scrib.: ταὶς αιυιαὶ ς. Vid. ad XIV, II3. Ε geminato G initium erroris. Ibd. 41: ωρ δὲ εἰς τὴν ἄφεσιν τοc βέλους διέτεινε τὀ κατασκευαζομενον υπο των -κεανων ἔργον.
Nonne εἰς ἄνεσιν βελους ad teli laetum pΙbd. 43: Oi δὲ Tυριοι, ἄλιεῖς ἐχοντες τεχνίτας καὶ μηχανοποιους, κατεοκευασαν φιλοτεχνα βοηθηματα. Quid piseatorum ars hic agat, omnino non video, nec artifices et mechanicos piscatores suisse puto. Scribendum videtur αλις, ut id Diodorus pro adverbio posuerit Datis
magno numeτο , antiquo usu et Homerico. Ibd. 50: και τας των τεκνων και γυνοκων καὶ συγγενῶν οικησεις καὶ φυλακτηρια των τοπων. Ridicula φυλακτηρια των et Onων, cum praesertim sequantur his extrinsecus circumiecta etά φυλακτήρ α των τον τυραννον δορυφορο8ντων. Scrib.: zων τ ροφ εων.
Rd. b1: αλλ' εἴ μοι δίδως την ἀπάσης τῆς γῆς ἀρχην. Excidit aliquid ob similitudinem: αλλ' ε ἐπ ε ιιοι,
519쪽
genus significatur. Iam Wesselingius.JΙbd. I 06: or ι πολλοι etῶν βιαίως κtia υβρι set ικως κεχρη/εενων ταὶς ἐξουσίαις παρανενο/m; os . Miram vero partitionem. Apparet requiri: ὁet ι πολλοὶ βιαίως . . . κεχρη/ιεν ot. Sed Artasse post τῶν excidit substantivum των ἄρχον των, τῶ ν ἐπάρχων , deinde ad etων, qu0d restabat, prave accommodatus est participii casus. Ιbd. II 3: κα rust ξας δε et olet ovς τοῖς προώΠάρ
520쪽
II Scribendum: λειτουργῶ ν operariorum , usu Glybiano et ipsius Diodori sxemplo, V. 39: ταῖς κατὰ την λει
Ιbd. 1l6: ὀ βασιλευς καταπλαγειe τὀ παράδοξον προοῆλθε τω θρονω καὶ χωρὶς καταπληξεως τον ἄνθρωπον ἀνεκρινε, τίς ἄν . . . TOυτο επραξε. Opinor fuisse: ἐπιπλήξεως. Lib. XVIII, 3: To-Bν δὲ τὴν GυνορίΚουσαν σατραπείαν τοὶς περι Tαξiλην βασιλευσι συνεχώρησε.
Dativus pertinet ad συνορίζουσαν. Deest n0men ducis huic satrapiae praepositi; id latet in τουτων, qu0d neque casu ad sententiam accommodatum est nec, qu0 referatur, habeti Scribendum: Πυθωνι Πiθωνι) α Vid. e. 39 et XIX. 56 Πυθωνα τον ἐκ τῶν ς Ινδικῆς καταβεβηκοτα .Ei nescio quando Eudamus successit XIX, 14 . Hoc quoque oblitus sum supra lib. I c. 3 p0nere.
Περι Tων ολων διακρινωνται , c. 21 περὶ τῶν ὀλων λακριθῆναι , in superioribus Mepius. Ibd. 18: του δὲ 'Aντιπάτρου αντος ἀποκρισιν, ως ου μὴ . . . Περὶ της εἰρήνης, ὀ δὲ δῆμος, ουκ ωνάξιο/ιαλος, ἡναγκάσθη κ. z. λ. Tollendum M. CD. ad