장음표시 사용
721쪽
Ibd. 21, 4: Πάσης γαρ τῆς 'Iωνίας . . . άρT ω- votetην ἐπέχει ταριν Mιέρνα, καθάπερ ἐν τοὶς ὀργάνοις η ριαγάς. Mire aρτιωτάτην ταξιν enarrant; verum est: ἀρχικωτάτην. De c. 22, 2 dictum est p. 154. Ibd. 23, 2: λυοον, ω Ποσειδον, την ἐπιχάριν ' συγχωρησον αιτῆ πωλουμ νζ φυγεIν. Corruptum χάριν. Fortasse suit: ἄγκυραν. Ibd. 2b, 17: τὸν Πολ0ιμνα και υπὲρ ἄγων. Nihil est υπιρ θαῆμα ἄγειν τινά. Scrib.: και υ Περ- θαυ/ιάζων. Paulo ante tb , ubi est: ἐστι . . . μαθεὶν ἐν ιιιά των προς τον Βάρον ἐπιστολῶν εἰρημένων, verum esse videtur: ιιαθεῖν ἐκ τῶν ἐν μια τῶν neos
etον Βάρον ἐπιστολὴ εἰρη/ιένων. Lib. H, I, 10: καὶ περίπλουν σταδίων καὶ εἰκοοι θαλάττενς ξυνελεῖν μιηκη. Non puto dici potuisse ne a Philostrato quidem, ξυνελεῖν miκη θαλάττης περίπλουν, sed addendam praep0siti0nem: ἐς περίπλουν. Quod quis διέκπλουν exspectet, περίπλουν eodem modo Philostratus dixit vit. Apoll. IV, 24. Iam ΚVserus. JIM. 5, 17: ἀντεφεοτίασον με. Et hic et apud Platonem Timaei p. 17 B pro άντεφεοτιαν aut άντας εστιῶν restituendum puto ἀνθ ε στ ιαν. Ita. 8, 5 in solis ad stellas verbis): σοὶ /ιὲν ἄρκτον δίδωμιι, sol δὲ μεση/ιβρίαν, Gοὶ δὲ ἐσπεραν, nάντες δὲ ἐν νυκτὶ, πάντες, ὀταν ἐγώ μὴ βλέπωμαι. Desiderari aliquid ad πάντερ δὲ manifestum est; id apte sic efficitur: nαντες δὲ ἐν νυκτὶ φαίνεθ', ὁταν ἐγώ μ . β.
722쪽
. Ibd. 2b, I: λίθους γὰρ δὴ και χαλκον καὶ ἄσφαλτον
si opus, Plutarchi Cimon. e. 13, Strab. V p. 24b. Lib. II, 12 gerib.: εἶναι γὰρ των προς 'Aλέξανδρον μεμαχ'γώνων, sublato, quod pravo casu additum
Sie. XIV, 113. Ibd. 24, 2: μηδ' ἐς ἄστυ ἐκπλευσαι, οποτ' ἐκε θεναρουμ, αλλ ι φορμίσασθαι τω ἀκρωτηρίω. Imo: ἐς βα- Paulo post s) scribendum: ως δ' υπουργησων,
. Lib. IV, 18, 1: Eπιδαυρνα ... δευρο μυεIν Ἀθηνα ίοις πάτριον ἐπι θυσία δευτέρs. Nihil est δεῆρο, et aut δευτερον scribendum aut novo verbo δευτε
723쪽
3 Ibd. 25, 3 o Gdicibus inter γαμετή et xl δε interponendum εὶπε, eo significatu, quo ceteri ἔφη Ponunt: adsensus rat,
724쪽
Lib. VIII, 7, 4 lallendum γαμοι. Eodem cap. g 6
φαντεiτο ταυτα; Deinde si 37: Νέρωνά τε, ἐφ ω pro Uiνὶ et ρξαν, cui in imperio moce erunt. Paulo post g 39, ubi est: άπελ φθη δε καὶ eno θυρωρων πολλακις, pro Verbo inepto alii codices habent ἀπελείφθη, ex quo emei debet ἀπειληθη, V0ce Herodotea pro άπιλάθη posita. Deindeg bl σοφωτέρων σε ἀκροατὴν εἴργαni αι scribendum pro oo nτερον. P0stremo si 52 codices habent: καὶ ὀι ἐν ξίφος ἐπ 0ιε Ooι αδ noιν, ἐγώ δε ουν, pro qu0ΚVserus posuit: ἐγω δὲ λογον. Scribendum erat: ἐγω δὲ Ους ut me audias, faciens . Diogenis Laertii, scriptoris neque iudicio neque diligentia commendati, alia legi carptim et celeriter, cum aliunde, maximeque a Cicerone, eo essem delatus et deductus, alia continuo tenore, ita ut quaedam corrigerem in 0ratione a librariis permale habita neque sic ad codices eXacta. ut, quid in iis sit, sciamus. Eas emendationes hic subiiciam. Usus sum Huebneri et Cobeti exemplis, inspexi etiam Meibomii. Lib. II 9 34: εἰ /Hν γάρ εIεν μιετριοι, sφιπεριενεχθε iεν ἄν. Scribendum: /.έτριοι, μι ετρίως συμ ερι ενεχθεiεν ἄν. Quid sit συ/ιπερις ρεοθαι, dixi ad Plutarchi Pericl. c. b p. bi 3.
Ibd. 47 verba ειτα περὶ ' Αντισθε νους ἐν τοῖς κυνι- κοις loco mota sunt, tranSponenda p08t αυτος συνεστησαTO.
Ibd. 72 scribendum: υπετίθετο τῆ θυγατρὶ ' ητη
συνεισκε ἐν α υτὴν pro συναοκων αυτο H et Περοπτικην γ Non repeto, quae de Diogenis aliquot Iocis in commentariis Cieeronianis posui. Duiligod by Corale
725쪽
του πλείονος εἶναι. Sed residet dubitatio in τά ἄριστα. g 73 addendum pronomen παρ ἐ/ιου se μανθάνεις, ex quo natum πυνθάνη, g 74 scrib.: διενεγκαι ἄν.)Ιbd. 79: καὶ γαρ ἐκείνους Mελανθω 3 4ν και Πολυδώραν καὶ τὰς ἄλλας θεραπαίνας ἐλειν, πάσας δὲ stoiλλον η αυτὴν τὴν δέσΠοιναν δυνασθαι γ /ιαι. Neque per se haec recte inter Se contraria ponuntur neque apta sunt ad comparationem; dixerat Aristippus: θεραπαίνας
quod ab ἐπανάγη regatur et cui accommodetur participium, patet. Scribendum est: καν κατω/ει δα π ρο π ίπτο υ- σαν ηδεως ἐπανάγη. Quemadm0dum Stoici dicebant virtutem iam inesse totam in digito ὀρθως protendendo, sic Aristippus voluptatem, si quis vel minimam rem ἡδέως faceret, velut κατω/ιίδα humero delabentem iucundo retraheret. Ibd. 92 scribendum: τά τε πάθη καταληπιά nε
726쪽
ιιων. Nihil ad rem dem0nstrandam pertinet περι νερεινάργ., Sed περιαγειρειν, ut etiam meridicando eolligeret m. ad VII, 12. Ibd. 21: ἀλλά και μεχρι αναπνοῆς ἐξωμοιωσθην
ἀλλήλοιν καὶ θανόντε τῆς αυτης ταφῆς ἐκοινωνείτην. Im0: 3μχρι αποπνοῆς.Ιbd. 28: τεταρτος ἀδελφος ην, ων ειχε δυο μὲν ο/ιon ατρίους, δυο δὲ ο/ιομητρίους. Itaque ipse quintus erat, si Graece sic diceretur. Scribendum: τετραδελφος ην, gurattuor fratre3 habena, quod compositum alibi non reperitur. Ibd. 41: ἐν' ω καὶ προς τους κωμάοανἐας εἰπεiναυτος ιιὸν θελε ιν άνoiξαι, ἐκεῆνον δε διακωλυειν. Ιmo:
Lib. V g t: καὶ συνεβίω Aμυντμ τεν Μακεδονων βασιλεὶ ἰατροί καὶ φίλου χρεία. Eguitne Nicomachus medico et amico eumque Amyntas ei praestitit 3 Scribendum: ἐν ἰατρου καὶ φίλου χωρμ.
Lib. VII si 12 - nam de si 6 dictum est p. bb - ,
adduxitp Scrib.: καί του αυλητρίδιον. Ibd. 14: ἐνίους δὲ καὶ χαλκὸν εἰσέπραττε τους περιιστα/ιενους τὀ διδοναι μη ἐνοχλεῖν, καθά φησι Κλεάνθ' e. Serib.: ἐνιοτε δὲ καὶ . . . TOυς περιὶ σταμένους του μὴ ἐνοχλεῖν, κ. φ. K., ne sat molesti essent. Quae Cobetus addidit, vix s codicibus sumpta puto. Ibd. 28: Tω γάρ oντι πάντας υπερεβάλλεSO . . .
727쪽
Ibd. 32 seribendum: Λοκεῖ δε και τὰ τελος αυτος ορίσαι, των αλλων πλανωμιένων περὶ τὼς ἀπο χσεις. Omittitur vulgo αλλων, mirificeque verba vertuntur. Eadem φsi Cobetus λεγουσι pro λεγοντα n0n e codicibus sumpsit, seribendum potius est: κατηγορουν . . . λεγοντες. Ibd. 64 et 65 sic scribendum et verba eoniungenda sunt: ἀντιπεπονθοτα δέ ἐoτιν ἐν τοὶς επτίοις, ἁ υπτια ὁντα ἐνεργη/ιατά ἐoτιν, quor, paraiva terminatione Gumaint, actiones arunt significanti.
Ibd. 68 pro διαφορο ιἐνου, quod nihil h. l. est, ter restituendum διαπορουμένου, de quo dubitaturi IM. 93: την δὲ /ιεγαλο ροχίαν ἐπιστ=7μην ἡ ἐξιν
Ε περάνω ποιουσαν των συμβαινοντων κοινῆ φαυλων
τε και σπουδαίων. Permire dicuntur res simul prosperae et improsperae accidere hoc enim verba significant); quanquam omnino improspera et prospera non dicuntur φαυλα και σπουδαὶα. Scribendum est, sublato mendo, quod accommodatio genuit: των συμβαινοντων κοινῆ φαυλοις τε και σπουδαίο ις, quin malis et bonis seque accidunt, itant a virtute et vitis, bono et malo, seiuncta sint. Seneca de vii. beat. 15, 6: mirari aut indigne ferre ea, quae tum bonis aecidunt quam malis, morbos dico, funera cet. Ibd. 113: ιι iooς δέ ἐστιν ἐπιθυ/ιία τις τοι κακως εἶναί τινι ριετὰ προκοπῆς τινος και παρατάσεως. Longe
ὶ ο 76 si vero scribitur, significatur Diogenis liber inscriptus τοπλατος. Nam neque ἐν τω πλάτει idem est atque ἐν πλάτει, neque λέγομεν pro ἐρουμεν dicitur, neque, qui rei tractationem abrumpit, dicere potest se copiose de ea re licere aut dicturum nisi addito αλλοθι aut alia loei significatioue. Diuili od by Cooste
728쪽
Lib. V. hinc semota Stoicorum προκοπη. apta προσκοπη ea, quae apud inseriores dicitur a προσκοπτε ν. Tum φιλονεικία definiri debet ἐπιθυ/ιία υς π ερια ι ρε Gεως, non
περὶ αἱρέσεως, quae ἐπιθυ/ιία non est. Amorem desinitum esse puto ἐπιθυ/είαν τινα ῶσπερ οπουδα io υ pro OBχὶ περι οποῬαίους 'i neque enim definiri potest ex iis, circa quos non sit, et longe alio periinent, quae subiiciun
Ιbd. I 86. Omissis tribus verbis propter duo bis p0sita, coniunctio qu0que abiecta formaque pravi syllogismi
eadem causa natam lacunam in libro X g 13b explebo antequam a Di0gene discedam. Nam ibi sic scribitur: βέλτιον γάρ τὰ κριθὲν ἐν et α te πράξεσι καλως ορθωθῆναι διά ταυτην, scribi autem debet: βέλτιον γάρ τόκριθὲν καλως ἐν τα ἐς Πραξεσι steti Oρθω, ῆναι τὰ κριθὲν /ιη καλως ὀρθωθῆναι διὰ τυχην. Omissis mediis etiam alterum καλῶς sublatum est. Ioannis Subaeensis, quem Sto eum appellare consuevimus, eclegarum ethicarum eas partes, quae ad decreta Sectarum cognoscenda pertinent, non indiligenter olim legi. cum in Ciceronis libris de philos0phia versabar, locosque aliquot in commentariis ad Ciceronem de sinibus emendavi, quas emendationes fere Melaehius ad0ptavit; sue sunt illo tempore annotatae hae.
729쪽
Ρ. 2l8 restituendum e codicibus: αλλ' o υχὶ Ηeeren ειγε, Mein. ουν εἰ) τὰ Φευδος ἐπ εσης φείδος ἐστινουχὶ καὶ οι διεςνευ ρείνοι cra Iove εἰοὶ διε si ευσμ ἐνοι. Incidit Ioannes aut potius is, quem sequitur, in eam Armam, qua Latini in coniunctionis negatione utuntur de qua dixi adolescens in emendati. in Ciceronis Academ . et de legibus p. 156): non omne mendacium ingue mendacium eat et non omnes deeepti aeque deestpti sunt scst. Cic. de divin. I, 83, II, l023. Graece usitatius esset: Ουχὶ τομεν φευδος ἐπ' Dης ἐ., οι δε διεφευσμένοι Ουκ ἐπ' ἰσης εἰσὶ δ. Non posso coniungi alterius affirmationem cum uterius negatione significatur, itaque, si alterum amrmetur etiam alterum affirmandum esse. Ad Graecam formam Ioannes scripsit paulo post p. 220: ἔτι ουχὶ κατόρ- θωμια μὲν 3ιεiζον καὶ ελαττον ot γίγνεσθαι, δειάρτηιια δὲ /ιεiζον ῆ ελαττον γίγνεσθαι, ubi Heerenius οὐ ante alterum γίγνεσθαι interp08uit, in codicum scriptura, opin0r, aberrans; hic enim utrumque negandum esse signiscatur. Ρ. 300 s codicibus scribendum: οιον, νηοιν ὁ Θεόφραστος, ἐν ταὶς ἐντυχίαις οδὶ /ι ἐν πολλὰ διελθων κα μακρῶς αδολεσχ ησας, οδὶ δὲ ὀλίγα ιιὲν ουδὲ τἀναγκαλ, ουτος δὲ αετἀ, οῦ εδει, τον καιρον Γλαβεν V. 3 7 τονκ. g. . N0n semper eodem mod0 τον καιρον λαμβάνεσθαι Theophrastus dixerat. Ρ. 332 scrib. et interpungendum: ... Αἰγυπτίων πρω-
μενων, πολιτικων δὲ καὶ) των ἄλλων Ουχ istos καὶ τὰ. τά ιερὰ τῶν θεων ἐν τοIς ἐπιφανεοτάτοις ἱδρυοθαι τοποις κ. v. λ. Ν0vum superi0ribus adiungitur prudentiae civilis genus.
730쪽
Ex eiusdem florilegio primum locos aliquot metarum ponam, qu08 ab aliis aut praeteritos aut non recto tractatos, cum subinde titulum aliquem aut tituli partem percurrerem, emendavi.
Tit. ΙΙΙ, t 7 Chaeremonis primus versus sic scribendus egi: Oυκ ευ νοεὶς, εἰ τὰ φρονεὶν ειπας Iam reliqua recte adiunguntur. V. Ουχ νομίζεις et ὀ
Ibd. 18 in loco ox Erechtheo Euripidis primum v. 9 et 10 sio scribendi sunt:
V. προσαπτειν et μίoει. Deinde v. 21 sic: 'λιιλίας et ε τας γεραιτερους ελου pro θελε). IV, 34 in Rhiani loco v. 16 scribendum: ῶς κε ρωτ' άθανά τ οις ἐναρί θ' ιιιος εἰλαπινore v. Editur: ἀθανάτοιοιν άρίδρειος, quod v0cabulum e leticis tollendum eSt. VI, 2b Menandri locus sic seribi debet:
Mulier nupta l0quitur. sv πρῆγ/ια ἀτι/ιωτερον ' δ'. r. ἐ.ῶ. Ibd. 30 in Phoenicidis comici loco v. 7 et 8 de subterhasis et mendaciis militis nihil meretrici dantis scribendum est: δωρεάν i φη et ινά l παρά του βασιλέως Γνα- μενε ιν pro λαι βάνειν, quod debebat esse ληφεσθαι . )XII, 8 Menander scripserat: Iri ηγευδος ἐσρον τῆς ἀληθεia ς εχει ἐνιοτε μείζω καὶ πιθανωτεραν ὀχλω Π0u γ λουο). XXXVIII. 2l in Epicta i loco scribendum: Tῖς δέ κα λωη γενέσθαι /ιη φθονουμενος, φίλοι δAηλον, ως ἀνὴρ παροφθείς ἐσθ' ὀ μὴ φθονουμενος.
) Τ.ΙX, 18 in Menandri versu scribendum esse τίσιν αν βοηθη- σαιμεν, non βοηθῆσοιμεν, vix annotari debet. Diuiligod by