장음표시 사용
711쪽
καὶ χρήσιμα, εἰ Moι κ. z. λ. Pravum και altero loco; itaque Dindorfius delevit. dira fuisse: εἰς τους πολεμμους ουκ ἀχρησιμα. C. 29 eertum est scribi debere: λευκὰς εἶναι άπορροίρ pro απορ ρὶ καὶ εἰς τα
Rhetorum praecepi. c. 4 scribendum: Ti γαρ
καταστῆναι ἐν βραχε . . pro: εἰ γὰρ 'μίοδος κ.τ. λ. Dindoctus: ῆ γὰρ 'μιοδος, non recte. Philopsend. c. l: οἱ αυτὀ ἄνευ της χρείας τὰ ηνευδος περὶ πολλου τῆς ἀληθείας τίθενται. Aut scribendum: περὶ πλείονος aut potius tollendum τηρ αληθείας ). Ibd. 3: 'ος δ' ἀν οὐν ταλα καταγέλαστα οντα fit ηοἴηται άληθῆ εIναι, αλλ' ἐμφρονως ἄν ἐξετάζων ταυτα Κοροίβου τινὰς η Μαργίτου νο/ώζοι το πείθεσθαι ἡ Tρι-ολεμον ἐλάοαι διά του ἀερος . . . mi Πάνα ζκειν. . . OH μαχον ἐς Μαραθῶνα . . . ἀσεβὴς ουτος γε καὶ ἀνοητος at τοῖς ἔδοξεν. Non sufficit νο/ιίγι in νο/ιίζν mutare; nam et ἄν vitiose ponitur ἀν-αλλ' ἄνὶ et male in sententiae relativae altero membro additur illud 0ι ρονως ἐξετάζων et prave coniunguntur haee: ταυτα ἐξετάζων quae praecedunt) . . . Κοροίβου τινος νομίζοι Πείθεσθαι- a praecedentibus diversa). Scribendum: ος δ ἀν . . . μὴ οἰ-ται ἀληθῆ εἶναι - καὶ ἐμφρονως
ἄν ἐξετά co ντι ταυτα Αὐροίσου τινος . .. νομίζοιτο Πείθεσθαι η Tριπτ. . . . -), ἀσεβὴς ουτος γε κ. T. λ. Iam Gniunguntur ταυτα πείθεσθαι κ, haec aut alia
712쪽
Rd. Ib: οἶδα γὰρ τήν μυσιδα . . . ἐραστην γυναiκα και προχειρον. Amabilitas nihil hic ad rem et mire εραστὴ cum προχειρος coniungitur. Scribendum opinor: ἐργαστικην γυναiκα. Quid de semina sit ἐργα- ζεσθαι, n0tum eSt. Ibd. 30: λεγε ... ως ἐθελοις ἰδεὶν. Ser. : ἐθέλοιe ἄν ἰδεiν. Ibd. 39: έδων ... ως ου Περὶ μικρῶς ἐνήρχετο περι τὰ τραγωδίας. Tollendum prius περί errore ex altsro loc0 praeceptum, ut Sit: ως ου μικρῶς ἐνήρχετο . . . τραγωδίας. Deinde, ubi est: ου δοκεῖν οἰηθεὶς λὶνιιονος ἀντιλέγειν, seribendum: ου δ' οἰηθεὶς λὶν si ονος ἀντιλέγειν. Adversus indoctum c. 14: ὀρρς ὁπως κακοδαι- μονως διάκειοαι, βακτηρέας ἐς την κεφαλὴν ως ἀληθως δεομενος. Ιmo: διάκειτα ι. Nam ad baculi Protei emptorem hoc pertinet. Ds c. 4 dictum est p. 143. Ιbd. 25: και γάρ κάκεὶνα περὶ δυο ταυτα δεινως ἐοπουδακας κ. τ. λ. Recte intellectum est uia prima Verba separanda esse et universe ad id significandum
pertiners, ad quod transeatur. Sed inusitate dieitur per se: καὶ γάρ κάκεiνα. Seribendum videtur: καὶ γάρ κάκεὶνα
ἄν διαβολὴ λεγοιτο, εἰ εχοιτο etις μη οέβειν . . . Tον Ηφαιστίωνα. Inepta potentialis sorma, ineptum, quod Halmius sensit, ἐχοιτο, tanquam non calumnia, sed res
713쪽
sertur, scribendum: βολιτα. Primus error BOAITA. Ibd. 2b: αδικημαetoe τὰ μετριωτατον, ἐβρεως. Mendum subesss consentitur: suilae: ἀσεβη/ιατος ΘDe domo e. 7: ἡ δέ γε oωφρων οἰκια χ ρυσω μὲν τά ἀρκουντα . . . προσχρῆται. Tollendum οἰκία. Meretricibus eontraria ponitur matrona honesta et pudica; ad domum reditur paulo post: και τοίνυν η τουδε τουοι κου κ. τ. λ. Sic iam Dindonius JΙbd. 23: λαθο-ε τά βασίλεια καὶ Παρελθοντε. Scrib.: λαθοντε ε ς τὰ βασίλεια παρελθοντε, omisso και. 'Eλαθέτην εἰς τά β. παρελθοντε. Ibd. 25: τὀ δὲ ἐργον Ουχ ἐορακέ πω αλλ' ἐπὶ τῆς αοπίδος τῆς Γοργονος την εἰκονα. Scrib.: αλλ' sti ἐπὶ. In Longaevis c. 3: ἄνδρα . . . καθαρωτέρα διαίτηχρωμενον τον Tειρεσίαν ἐπὶ μήκιστον βιωναι. Tolle
C. 21 exu. recte Solanus et Gesnerus. Erroris initium ex υπονοίας pro accusativo habito. Dissiliaco by Corale
714쪽
dum τμ Tειρεοιαν, ut ex generali sententia concludatur argumentum.J Navigii c. I scribendum: Οεκ ἐγω ελεγον, οτε
ID/εολαον διαλάθοι. Vulgo abest ἄν. Vid. p. 403 ad Plat. Charmid p. 156 B. Infra quintae c. 44 ἄν post ον excidit:
Ιbd. 1i: ἐπιληψο/ιαι τῆ ευχ f. Et usus et analogia postulat: et ης ευχῆς. Vid. Supra p. 67 n. et ad Thucyd. II, 83. Contra c. 27 recte Iacobitgius in ed. mai. suspi-eatus est scribendum esse j ad ἐπηρεάζων, Don: επηρεα ων ερ τέλοe et iς ε Hλῆς . De c. 20 dictum est p. Ibi de e. 2i p. III, de c. 32 p. 32; quanquam postremam hanc emendationem a Dind0rsio praeceptam nunc video, primae partem a Behhero.
verbi tempus pravum, sententiam ineptam; atque haec duo eadunt etiam in Urschigii scripturam, i παρ ἀποφανεisθαι. Neque enim de sententiae declaratione agitur. Scribendum
videtur: καὶ Oh νιαρανιε φορῆσθαι την γνώμζν. Animadvertit nunc Lycinus, se Παραπεφορῆσθαι T. γν. cap. 43 vellem duae voces, αν ραστον καί, abessent et sic seriberetur: καὶ μηδένα εA/αι, ὁτω μή ποθεινότατος ἐγώ.)
715쪽
Neque ipse quid his genetivis laetam, reperio, neque qu0 modo alii se expediverint. Mihi post τερατουργiας excidisse νγορέας aut simile substantivum videtur. C.
716쪽
Pausanias. Philostratus. Diogenes Laertius. Ioannes Stobseensis Dionysii Halic. antiqv. Bom. lib. I.
Pansaniam cum legerem Behheri exemplo utens, inspecta hie illic Siebelisit editione, correxi non ita pavea, qu0rum mai0rem partem postea, inspecta Walgii et Sehu-barti editione, tum quam s0lus Sehubartus curavit Lips.1853ὶ, praeceptam vidi, alia sin Schubarti exemplo) intextu posita etiam id, qu0d in annal. philol. Danie. V p. 17 et 158 posueram, in IX, 17, 7 scribendum esse: se
κιθαρωδευντι inomo αυτω τα alia etiam nunc
in notis latentia ). Quae restant, exiguum explebunt spatium.
Adieceram, ad rem grammatteam notandum esse, Pausaniam et alios supparis aut paulo superioris aetatis scriptores praesenti tempori verborum dicendi et narrandi significationem habentium φησι, διηγειται, γραφει, λεγουσι, λεγεται, λογος ἐστίν, ceterorum ως aut ora sere cum optativo aoristi aut praesentis pro imperiectoὶ de re praeterita subiicere, nbi veteres indicativo uterentur, exemplaque posueram Pausaniae e libro primo c. 10, 3 e. 13, 2, o. 14, 2, c. 19, 1, e. 20, 3, c. 23, 8, c. 24, 7, c. 26, 4, o. 27, 7, c. 28, 5, o. 29, Φ, c. 30, 1, c. 44, T. Addam, quoniam haec in modorum usu discrimina nondum valde animadvertuntur aut suis finibus separantur, Strabonis haec e libro VI: p. 265 ἔστι λογος, ως o πεμφθεις . . . εἴη), P. 274 φασὶ, οτι καθαλοιτο , p. 281 μυθευουσι, οτι ἐξελάσειε , p. 284 δευτερος δὲ λογος ἐστὶν, ως . . . μεινε ιεὶ, Plutarchi e Dione c. 35CEφορός φησιν, ὼς ἔσυτὸν ἀνελοι et e. 36 ως Ου γε-ιτοὶ, Luciani Char. o. 4, Gall. c. 4, imagg. o. 4, Philostr. viti Apoll. II, 3, 1, VI, 2, 2, VI, 43, 2. ni haec taeent, in quae incideram, occupata, ut cognori, RSylburgio, Κuhnio, aliis usque ad elaverium et Siebelisium rI, 14, 2:οὶ μάλιστα ἀμφισβητουντες . . . ἐς δῶρα, α . . . ἔχειν,
717쪽
Lib. I, 2, 5: τι δε εν αυτὴ Πουλυτιωνος οικεα, καθ' ῆν παρα την 'EλευοIνι δράσαι τελετην 'Aθηναίους φασιν Ου etote ανανεοrαχους. Opinor fuisse: n αρασι οιῆσαι την 'Eλευgi νι et ελεν γν. C0rrupto verbo additum est δράsαι. Ibd. 33, 2: καταφρονήσαντες γάρ οφισιν ἐμno νειναι τας '- νας ἐλεIν. Suspic0r: καταφρονήσαντες γάρ /ιηδέν σφισιν ἐμΠοδων εἶναι, cum conim tu putantes, nihil sibi impedimento esse, quominus cet. Ibd. 35, 8: ἐπεὶ δὲ . . . άπέφαινον ἐν Ιαδείροις εἶναι Γηρυονην, ου μινημα /Mν Ου, δενδρον δὲ παρε-χo1ιενον διαφορους μορφας, ἐνταυθα κ . z. λ. Scribendum videtur: εἶναι Γηρυόνου μινῶπια μώεν ουδὸν, νεκρον δὲ N. δ. D. Ibd. 39, 6: και σφισιν Μακὀν δικάσαι, βασιλείαν μὲν διαντα Νίσω καὶ τοὶς ἀπογονοις, Σκίρωνι διηγεμονίαν εἶναι πολέμιου. Reetum erit: ηγεμονι εἶναι n. Alioquin vitiose abundat εIναι. Ibd. 41, 7: και θαὐαι αχτην αποθανουσαν ἐνταυθα. Megarenses Pausaniae aequales non 80 Hippolyten sepelivisse dicebant, sed eam sepultam ibi esse: εεθάφθαι.
Lib. ΙΙ de c. I, 2 monitum p. 26 n. - c. 2, 2:Tαφους δὲ Σισυφου καὶ Νηλεως . . . Oυκ ἄν ουδὲ ζητοίη τις ἐnιλεξάμενος τά μιιήλου. Etsi saepissime intenditur negatio subiecto ot δε, nemo tamen sic haec copulavit: οὐκ ἄν ουδε. Codices pro ουδὲ habent oυνει. Efficitur: οεκ αν οἶδ εἰ ζητοίη τις, particula ἄν noto more ante oIta reiecta, de quo dixi supra p. 19 I. De c. 20, 4 dictum est p. 67 n. Dd. 32, 6 nulla lacuna est, sed oratio, sententiis mala diremptis et conssatis, etiam aliis mendis et interpolando corrupta est, quae lacillime sic tolluntur: α ειχεν ἄκεσιν λοιμου πιέσαντος 'Aθηναίους διάλισεα, δια - βαντος δὲ καὶ ἐς την 2 ροιζηνίαν ' ναοὶ δὲ 'Io ιδος καὶ
718쪽
Lib. IV, 16, 6 scribendum: Tυρτα toe τε ἐλεγεῆααδων μετέπειθεν αυτους, καὶ ἐς τους λοχους άντὶ των τεθνεωτων κατέλεγον pro κατέλεγεν) ἄνδρας ἐκ των Dλωτων. Nam neque ad Tyrtaeum haec pertinebat cura et particula τἐ verum ostendit. Lib. VII, 13, 8: Καὶ μναλκίδα /ιὸν τέλος
De c. 23, 8 dictum est p. 144 )
719쪽
3 ιυχου τῆς γῆς ἀνα Πεμ Πεται. Apertissimum est scriptum fuisse: τά ερνη. Ιbd. 26, 9: και ι σοι νεανio κοι ταὶς γυναιξὶν καὶ ὀ ἐνδεδυκώς θωρακα εἰς τουτον φυσιν . . . /ιαλε Iu/ιενονανδρειοταla Αἰγειρατῶν τελευτηsαι. Pro και ὀ alii oδὲ, sed utrumque meliores e0dices omittunt. Oratio igitur sic interpungenda et seribenda est: γυναιξειν, ἐνδεδυκως δὲ
Lib. VIII, 12, 7: κω/ιης τε ἐρείπια καλου/ιἐνης μιρας, εἰ-ἐνταιθα καὶ /ιὴ ἐν τῆ Tεγεατων ἐταφη. Et haec postrema inania sunt et τε viti0sum, nisi postiuαιρας addatur καὶ ταφου aut p0tius καὶ ταφος ναι- ο α ς, ut ex bis posito nomine mendi causa nata sit. Ibd. 30, 2: τα γάρ ἐντος ἐοτι δὴ Ουνοnτα, βω/ιοί
720쪽
τε ἐδη τυφλὰν και . . . ἐφαπτο/ιενον. 'Αρίων δὲ κ. τ. λ. Excidit Verbum aut λέξω aut simile, quo suppleto sic scribendum est: ἐπὶ μουσικῆ ἐρω, οσωνεικονας ἀνέθεσαν ' Θάιι υριν μὲν κ. v. λ. Auditur άνέ
Apertissime sententia p08tulat: πεποντος. Lib. X, 2, b: εκράτησε γάρ Φίλιππος τῆς Ουμβολῆς. Im0: τῆ συ/ιβολῆ. Vid. p. 67 n. Ibd. 30, 8: καὶ η κόιιερ πολλὴ / ὲν ἐπὶ τῆς κε φαλῆς, πολλὴ δε αυτω καὶ ἐν τοὶς γενείοις. Scrib.: πολ νῆ μὲν . . . πολιὴ M. Hoc demum aptum ad senis caeci miserabilem speciem. C. 3I, 7 in των /ιονων latet nomen proprium urbis aut regionis. Philostrati, insulsi scriptoris, cuius oratio ex inoptis rhetorum artificiis assectataque elegantia et novitati plebeia mixta est, vitas sophistarum legi et Apollonii vitam, non simplici et credula superstiti0ne scriptam, sed ad ostentationem inanem c0mpositam. Nec temporis multum nee operae in tali seriptore ponendam putanti tamen, cum
instrumentoque a Kaysero collecto uterer, haec, quae ins a ponam, in mentem venerunt ad orationis emendationem spectantia.
οἱ τ8ραννο 0, ηττον μὲν ἀποκτενοεσιν, ἡττον δὲ δρά-sονταί τε καὶ ἡρπάοονται. Ut mediam in δρῶν futuri formam prorsus Graecis inusitatam feramus, tamen δραν per se nihil significat, quod inter ἀποκτείνειν et αρπαζειν interponi possit. Scrib.: δράξο- αι, c0ll. Vii. Apoll. I, 21, 2: oποσα βουλει δραττεσθαι et II, 40, 3 τῶν et νήφων ἱκανῶς ἐδράττοντο .Ιbd. 18, 3 do Eschine : ατιμία, ἡ υπηγετο υπο